AZINOCIN 500mg film tableta

Lijek Azinocin je indikovan u terapiji sljedećih infekcija ako su one izazvane sa jednim ili više mikroorganizama osjetljivih na azitromicin (vidjeti dio 4.4 i 5.1.):

• akutni bakterijski sinuzitis, (odgovarajuće dijagnostikovan)
• akutni bakterijski otitis media (odgovarajuće dijagnostikovan)
• faringitis, tonzilitis
• akutna egzacerbacija hroničnog bronhitisa (adekvatno dijagnostikovana),
• blaga do umjereno teška vanbolnički stečena pneumonija
• blage do umjerene infekcije kože i mekih tkiva: npr. folikulitis, celulitis, erizipel
• nekomplikovani uretritis/cervicitis izazvan bakterijom Chlamydia trachomatis

Potrebno je uzeti u obzir zvanične smjernice o odgovarajućoj upotrebi antibiotika.

Doziranje

Azitromicin se primjenjuje kao pojedinačna dnevna doza. Dužina liječenja pojedinih infekcija, navedena je u tekstu niže.

Odrasli, starije osobe, djeca i adolescenti sa tjelesnom masom većom od 45 kg

Ukupna doza azitromicina iznosi 1500 mg, a daje se tokom 3 dana (500 mg jednom dnevno).

Alternativno, ukupna doza od 1500 mg se može primijeniti tokom 5 dana, pri čemu se provog dana primjenjuje 500 mg a naredna četiri dana po 250 mg.

Kod nekomplikovanih polno prenosivih bolesti izazvanih bakterijom Chlamydia trachomatis doza je 1000 mg i ona se primjenjuje kao jedna doza.

Pedijatrijska populacija

Lijek Azinocin, film tableta, se može primjenjivati samo kod djece tjelesne mase veće od 45 kg i tada treba koristiti uobičajenu dozu za odrasle. Kod djece tjelesne mase manje od 45 kg, primjenjuju se drugi farmaceutski oblici lijeka.

Stariji pacijenti

Kod starijih pacijenata se može koristiti isti opsjeg doza kao i kod odraslih. S obzirom da stariji pacijenti mogu imati proaritmijska stanja, poseban oprez se preporučuje zbog rizika od nastanka srčanih aritmija i torsades de pointes (vidjeti dio 4.4).

Pacijenti sa oštećenjem bubrega:

Nije potrebno prilagođavanje doze kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem bubrega (GFR 10 – 80 ml/min). Potreban je oprez pri primjeni azitromicina kod bolesnika sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (GFH <10 ml/min) (vidjeti djelove 4.4 i 5.2).

Pacijenti sa oštećenjem jetre:

Nije potrebno prilagođavanje doze kod pacijenata sa blagim i umjerenim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti dio 4.4)

Način primjene

Oralna primjena. Tablete se primjenjuju jednom dnevno. Tablete treba progutati cijele, sa čašom vode.

Lijek se može primjenjivati nezavisno od obroka.

Azitromicin je kontraindikovan kod pacijenata preosjetljivih na azitromicin, drugi makrolidni ili ketolidni antibiotik, eritromicin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.

Alergijske reakcije

Kao i pri upotrebi eritromicina i drugih makrolida, rijetko su zabilježene ozbiljne alergijske reakcije uključujući angioedem i anafilaksu (rijetko fatalne), dermatološke reakcije uključujući akutnu generalizovanu egzantematoznu pistulozu (AGEP), Stevens Johnson sindrom (SJS), tokisčnu epidermalnu nekrolizu (TEN) (rijetko fatalnu) i reakciju na lijek sa eozinofilijom i sistemskim simpromima (DRESS). Neke od ovih reakcija izazvale su rekurentne simptome i zahtijevale su dužu opservaciju i liječenje.

Ukoliko se javi alergijska reakcija neophodno je prekinuti primjenu lijeka i uvesti odgovarajuću terapiju. Ljekare treba upozoriti da se simpromi alergje mogu ponovo javiti nakon prekida simptomatske terapije.

Oštećenje jetre

S obzirom da je jetra glavni put eliminacije azitromicina, azitromicin treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa teškim oboljenjem jetre. Pri primjeni azitromicina prijavljeni su slučajevi fulminantnog hepatitisa koji potencijalno vodi do životno ugrožavajuće insuficijencije jetre (vidjeti dio 4.8). Moguće je da su neki od ovih pacijenata već imali oboljenje jetre ili su uzimali neki drugi hepatotoksični lijek.

U slučajevima kada se jave znaci i simptomi disfunkcije jetre kao što su brz razvoj astenije udružene sa pojavom žutice, tamna prebojenost urina, sklonost ka krvarenju ili hepatička encefalopatija treba sprovesti funkcionalna ispitivanja/analize jetre. Primjenu azitromicina treba prekinuti ako se jave znaci poremećaja funkcije jetre.

Infantilna hipertrofična stenoza pilorusa (IHPS)

Nakon primjene azitromicina kod novorođenčadi (do 42 dana života) zabilježena je pojava infantilne hipertrofične stenoze pilorusa (IHPS). Treba upozoriti roditelje i staratelje da se jave ljekaru ukoliko kod djeteta primijete povraćanje ili iritabilnost pri hranjenju.

Ergot derivati i azitromicin

Istovremena primjena ergot derivata i makrolidnih antibiotika ubrzava nastanak ergotizma. Nema poznatih podataka o mogućnostima interakcije između ergot derivata i azitromicina. Međutim, zbog teoretske mogućnosti ergotizma, azitromicin i ergot derivate ne treba istovremeno primjenjivati.

Superinfekcije

Kao i prilikom primjene bilo kog drugog antibakterijskog lijeka, neophodno je praćenje pojave superinfekcije uzrokovane neosjetljivim mikroorganizmima ( uključujući gljivice). Pojava superinfekcije zahtijeva prekid primjene azitromicina i uvođenje adekvatne terapije.

Kod primjene skoro svih antibiotika, uključujući azitromicin prijavljena je dijareja izazvana bakterijom Clostridium difficile (CDAD), i po težini se može kretati od blage dijareje do fatalnog kolitisa. Primjena antibiotika mijenja normalnu bakterijsku floru crijeva i može dovesti do pretjeranog rasta C.difficile.

C. difficile produkuje toksine A i B koje doprinose razvoju CDAD. Sojevi C. difficile koji proizvode hipertoksine povezani su sa većim morbiditetom i mortalitetom, s obzirom da ove infekcije mogu biti rezistentne na antimikrobnu terapiju i mogu zahtijevati kolektomiju. Pojava CDAD se mora uzeti u obzir kod svih pacijenata kod kojih se javi dijareja nakon upotrebe antibiotika. Neophodno je pažljivo uzeti anamnestičke podatke s obzirom da je prijavljeno da se CDAD javlja i nakon više od dva mjeseca poslije primjene antibiotika.

Oštećenje bubrega

Kod bolesnika sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (glomerularna filtracija < 10 mL/min), zabilježeno je povećanje sistemske raspoloživosti azitromicina za 33%. (vidjeti dio 5.2)

Kardiovaskularni događaji

Produžena srčana repolarizacija i QT interval, koji su udruženi sa rizikom od srčane aritmije i torsades de pointes, zabilježeni su tokom terapije makrolidima, uključujući i azitromicin (vidjeti dio 4.8 Neželjena dejstva);

Ova pojava povećava rizik od ventrikularnih aritmija (uključujući torsades de pointes) što može dovesti do srčanog zastoja. Zbog toga je neophodan oprez kod liječenja pacijenata sa proaritmogenim stanjima (posebno kod žena i starijih osoba) kao što su:

- kongenitalni ili dokazano produžen QT interval

- istovremena terapija drugim aktivnim supstancama za koje se zna da produžavaju QT interval, kao što su antiaritmici klase IA (hinidin i prokainamid) i klase III (dofetilid, amiodaron, sotalol), cisaprid i terfenadin; antipsihotici (pimozid); antidepresivi (citalopram); fluorohinoloni (moksifloksacin, levofloksacin)

- elektrolitni disbalans, posebno u slučaju hipokalemije i hipomagnezijemije

- klinički značajna bradikardija, srčana aritmija ili teška srčana insuficijencija.

Epidemiološke studije koje su ispitivale neželjene kardiovaskularne ishode pri primjeni makrolida, pokazale su varijabilne rezultate. Pojedine opservacione studije su otkrile rijedak, kratkotrajan rizik od aritmije, infarkta miokarda i kardiovaskularnog mortaliteta povezan sa primjenom makrolida uključujući azitromicin. Pri propisivanju azitromicina treba razmotriti ove nalaze u odnosu na očekivane benefite.

Miastenija gravis

Kod pacijenata koji dobijaju azitromicin prijavljeno je pogoršanje simptoma miastenije gravis i novi početak miasteničnog sindroma (vidjeti dio 4.8).

Pedijatrijska populacija

Efikasnost i bezbjednost primjene azitromicina u prevenciji i liječenju infekcija izazvanih Mycobacterium Avium Complex kod djece nije utvrđena.

Pre propisivanja azitromicina treba imati u vidu sljedeće:

Azitromicin nije pogodan za primjenu kod teških infekcija kada je potrebno brzo postići visoku koncentraciju antibiotika u krvi.

Prilikom izbora azitromicina za liječenje pojedinačnog pacijenta treba uzeti u obzir prikladnost upotrebe makrolidnog antibiotika na osnovu adekvatne dijagnoze, da bi se utvrdila bakterijska etiologija infekcije u odobrenim indikacijama i prevalencija rezistencije na azitromicin ili druge makrolide.

U područjima sa povećanom incidencom rezistencije na eritromicin A, posebno je važno razmotriti razvoj rezistencije na azitromicin i druge antibiotike.

Kao i kod ostalih makrolida, prijavljena je povećana stopa rezistencije Streptococcus pneumoniae (>30%) na azitromicin u pojedinim evropskim zemljama (vidjeti dio 5.1). Ovo treba imati u vidu pri liječenju infekcija uzrokovanih sa Streptococcus pneumoniae.

Faringitis/tonzilitis

Azitromicin nije lijek prvog izbora u liječenju faringitisa i tonzilitisa uzrokovanog sa Streptococcus pyogenes. Lijek prvog izbora u ovim infekcijama, kao i za profilaksu reumatske groznice, je penicilin.

Sinusitis

Često, azitromicin nije lijek prvog izbora u liječenju sinusitisa.

Akutni otitis media

Često, azitromicin nije lijek provg izbora u liječenju akutnog otitis media.

Infekcije kože i mekih tkiva

Glavni uročnik infekcija mekih tkiva, Staphylococcus aureus, je često rezistentan na azitromicin. Zbog toga je prije primjene azitromicina za infekcije mekih tkiva, neophodna provjera osjetljivosti uzročnika.

Inficirane opekotine

Azitromicin nije indikovan za liječenje inficiranih opekotina.

Seksualno prenosive bolesti

U slučaju seksualno prenosivih bolesti treba isključiti istovremenu infekciju sa Treponema pallidum.

Neurološke ili psihijatrijske bolesti

Azitromicin treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa neurološkim ili psihijatrijskim bolestima.

Antacidi: U farmakokinetičkoj studiji efekata istovremene primjene antacida i azitromicina, nisu zabilježeni bilo kakvi efekti na ukupnu biološku raspoloživost, iako je maksimalna koncentracija u plazmi bila smanjena za 25%. Kod pacijenata kojima je propisana terapija azitromicinom i antacidima, ove ljekove ne treba primjenjivati istovremeno. Azitromicin se mora primijeniti najmanje jedn sat prije ili dva sata poslije antacida.

Istovremena primjena azitromicina u obliku granula za oralnu suspenziju sa produženim oslobađanjem, sa pojedinačnom dozom od 20 ml ko-magaldroksa (aluminijum hidroksid i magnezijum hidroksid) nije uticala na brzinu i stepen resorpcije azitromicina.

Istovremena primjena pojedinačne doze od 600 mg azitromicina sa 400 mg efavirenca tokom 7 dana nije dovela do klinički značajne interakcije.

Cetirizin: Kod zdravih dobrovoljaca, istovremena 5-dnevna primjena azitromicina i cetirizina u dozi od 20 mg u ravnotežnom stanju nije dovela do farmakokinetičkih interakcija kao ni do značajnih promjena QT intervala.

Didanozin (Dideoksinozin): Istovremena primjena 1200 mg azitromicina i 400 mg/dan didanozina kod 6 HIV-pozitivnih ispitanika nije imala uticaj na farmakokinetiku didanozina u ravnotežnom stanju, u poređenju sa placebom.

Digoksin (P-gp supstrat) i kolhicin: Postoje podaci da istovremena primjena makrolidnih antibiotika, kao što je azitromicin, sa supstratima P-glikoproteina kao što su digoksin ili kolhicin, dovodi do povećanja nivoa P-gp supstrata u serumu. Treba imati na umu mogućnost povećanja koncentracije digoksina kod pacijenata na istovremenoj terapiji azitromicinom.

Zidovudin: Pojedinačna doza od 1000 mg zidovudina i višestruka primjena 1200 mg ili 600 mg azitromicina je imala manje efekte na farmakokinetiku u plazmi ili bubrežnu eliminaciju zidovudina ili njegovog metabolita glukuronida. Međutim, primjena azitromicina je povećala koncentraciju fosforilisanog zidovudina, klinički aktivnog metabolita, u mononuklearnim ćelijama periferne krvi. Klinički značaj ovog nalaza nije jasan, ali on može biti koristan za pacijente.

Azitromicin ne stupa u značajnu interakciju sa hepatičkim sistemom enzima P450. Ne smatra se da podleže farmakokinetskoj interakciji, za razliku od eritromicina i ostalih makrolida. Indukcija ili inaktivacija hepatičkog citohroma P450 putem citohrom-metaboličkog kompleksa se ne dešava sa azitromicinom.

Derivati ergotamina: Zbog teoretske mogućnosti pojave ergotizma, ne preporučuje se istovremena upotreba azitromicina sa derivatima ergotamina (vidjeti dio 4.4).

Sprovedene su farmakokinetičke studije azitromicina sa sljedećm ljekovima koji podležu metabolizmu pod dejstvom citohroma P450.

Astemizol, alfentanil

Nema podataka o interakciji sa astemizolom ili alfentanilom. Potreban je oprez prilikom istovremene primjene ovih ljekova sa azitromicinom, jer je poznato da dolazi do pojačanja efekta ovih ljekova pri istovremenoj primjeni sa drugim makrolidima.

Atorvastatin: Istovremena primjena atorvastatina (10mg dnevno) i azitromicina (500mg dnevno) nije mijenjala koncentraciju atorvastatina u plazmi (bazirano na ispitivanju inhibicije HMG CoA – reduktaze). Ipak, prijavljeni su slučajevi rabdomiolize kod pacijenata koji su istovremeno primali azitromicin i statine.

Karbamazepin: U studiji farmakokinetičke interakcije kod zdravih dobrovoljaca, nije uočen značajan efekat na vrijednosti karbamazepina u plazmi ili njegovih metabolita kod pacijenata koji su primali istovremeno azitromicin.

Cimetidin: U farmakokinetičkoj studiji koja je ispitivala efekte primjene jedne doze cimetidina, 2 sata prije azitromicina, na farmakokinetiku azitromicina, nisu uočene promjene u farmakokinetici azitromicina.

Oralni antikoagulansi tipa kumarina: U studiji farmakokinetičke interakcije, azitromicin nije mijenjao antikoagulantne efekte varfarina primijenjenog u vidu pojedinačne doze od 15 mg kod zdravih dobrovoljaca. U post-marketinškom periodu dobijeni su izvještaji o pojačanom antikoagulantnom efektu nakon istovremene primjene azitromicina i oralnih antikoagulanasa tipa kumarina. Iako uzročna povezanost nije utvrđena, treba obratiti pažnju na praćenje protrombinskog vremena kada se azitromicin primjenjuje kod pacijenata koji primaju oralne antikoagulanse tipa kumarina.

Ciklosporin: U farmakokinetičkoj studiji sa zdravim dobrovoljcima koji su primali 500 mg/dan oralne doze azitromicina tokom 3 dana a zatim jednu dozu od 10 mg/kg/dan ciklosporina, uočen je značajan porast Cmax i PIK0-5 ciklosporina. Zbog toga je potreban oprez prije razmatranja upotrebe ova dva lijeka istovremeno. Ako je istovremena primjena neophodna, potrebno je pratiti vrijednosti ciklosporina i u skladu sa tim korigovati dozu.

Efavirenz: Istovremena primjena pojedinačne doze azitromicina od 600 mg i 400 mg efavirenza dnevno tokom 7 dana nije dovela do klinički značajnih farmakokinetičkih interakcija.

Flukonazol: Istovremena primjena pojedinačne doze od 1200 mg azitromicina nije mijenjala farmakokinetiku pojedinačne doze flukonazola od 800 mg. Ukupna izloženost i poluvrijeme eliminacije bilo je nepromijenjeno pri istovremenoj primjeni flukonazola, međutim, uočeno je klinički beznačajno smanjenje Cmax (18%) azitromicina.

Indinavir: Istovremena primjena pojedinačne doze od 1200 mg azitromicina nije imala statistički značajan efekat na farmakokinetiku indinavira primijenjenog 3 puta na dan po 800 mg tokom 5 dana.

Metilprednizolon: U studiji farmakokinetičke interakcije kod zdravih dobrovoljaca, azitromicin nije imao značajan efekat na farmakokinetiku metilprednizolona.

Midazolam: Kod zdravih dobrovoljaca istovremena primjena azitromicina 500 mg/dan tokom tri dana nije uzrokovala značajne kliničke promjene u farmakokinetici i farmakodinamici midazolama primijenjenog u pojedinačnoj dozi od 15 mg.

Nelfinavir: Istovremena primjena azitromicina (1200 mg) i nelfinavira u ravnotežnom stanju (750 mg tri puta dnevno) je dovela do porasta koncentracije azitromicina. Nisu uočeni klinički značajna neželjena dejstva i nije bilo potrebno prilagođavanje doze.

Rifabutin: Istovremena primjena azitromicina i rifabutina nije uticala na serumske koncentracije bilo koja od ova dva lijeka. Neutropenija je uočena kod ispitanika na istovremenoj terapiji azitromicina i rifabutina. Iako je neutropenija bila povezana sa primjenom rifabutina, nije utvrđena uzročna povezanost sa kombinacijom sa azitromicinom (vidjeti dio 4.8 Neželjena dejstva).

Sildenafil: Kod normalnih zdravih muških dobrovoljaca, nije bilo dokaza o uticaju azitromicina (500 mg/dan, tokom 3 dana) na vrijednosti PIK i Cmax sildenafila ili njegovog glavnog cirkulišućeg metabolita.

Terfenadin: U farmakokinetičkim studijama nisu pronađeni dokazi o interakciji između azitromicina i terfenadina. Prijavljeni su rijetki slučajevi u kojima se ne može u potpunosti isključiti mogućnost ove interakcije, međutim, nije bilo specifičnih dokaza da se ovakva interakcija desila.

Teofilin: Nema dokaza o klinički značajnoj farmakokinetičkoj interakciji pri istovremenoj primjeni azitromicina i teofilina kod zdravih dobrovoljaca. Pošto su prijavljene interakcije azitromicina sa drugim makrolidima, treba obratiti pažnju na znakove koji ukazuju na povećanje koncentracija teofilina.

Triazolam: Kod 14 zdravih dobrovoljaca, istovremena primjena azitromicina 500 mg prvog dana i 250 mg drugog dana sa 0,125 mg triazolama drugog dana nije imala značajne efekte na bilo koji farmakokinetički parametar triazolama u poređenju sa istovremenom primjenom triazolama i placeba.

Trimetoprim/sulfametoksazol: Istovremena primjena trimetoprim/sulfametoksazola (160 mg/800 mg) tokom 7 dana sa azitromicinom 1200 mg sedmog dana nije imala značajan efekat na maksimalne koncentracije, ukupnu izloženost ili urinarnu ekskreciju bilo trimetoprima ili sulfametoksazola. Koncentracije azitromicina u plazmi bile su slične onima koje su viđene u drugim studijama.

Ljekovi koji produžavaju QT interval

Azitromicin treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata koji koriste ljekove koji produžavaju QT interval i imaju potencijal izazivanja srčanih aritmija, npr. hidroksihlorohin.

Cisaprid

Cisaprid se metaboliše u jetri putem enzima CYP3A4. Pošto makrolidi inhibiraju ovaj enzim, istovremena primjena sa cisapridom može dovesti do produženja QT intervala, ventrikularnih aritmija i torsade de pointes.

Trudnoća

Nema adekvatnih i kontrolisanih studija kod trudnica. U studijama reproduktivne toksičnosti kod životinja, pokazano je da azitromicin prolazi placentu ali nije bilo dokaza o teratogenom dejstvu (vidjeti dio 5.3). Bezbjednost primjene azitromicina u trudnoći nije potvrđena. Stoga azitromicin treba koristiti u trudnoći samo ukoliko korist prevazilazi rizik.

Dojenje

Prijavljeno je da se azitromicin izlučuje u mlijeko kod ljudi. Ograničene informacije dostupne iz objavljene literature ukazuju da je procijenjeno da se azitromicin u humanom mlijeku nalazi u maksimalnoj prosječnoj dnevnoj dozi od 0,1 do 0,7 mg/kg/dan. Nisu zabilježeni ozbiljni neželjeni efekti azitromicina kod odojčadi.

Treba donijeti odluku o prekidu dojenja ili prekidu terapije/uvođenju azitromicna u terapiju, uzimajući u obzir korist od dojenja po dijete i korist od terapije po majku.

Plodnost

U studijama plodnosti sprovedenim na pacovima, primijećena je manja učestalost trudnoća nakon primjene azitromicina. Značaj ovog nalaza kod ljudi nije potvrđen.

Nisu dostupni podaci o uticaju azitromicna na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja mašinama kod pacijenata. Međutim, treba imati na umu mogućnost neželjenih efekata poput vrtoglavice i konvulzija prilikom obavljanja ovih aktivnosti. Oštećenje vida i zamućen vid mogu uticati na sposobnost pacijenta da upravlja vozilima i rukuje mašinama (dio 4.8).

U tabeli ispod navedena su neželjena dejstva zabilježena iz iskustva kliničkih ispitivanja i post-marketinškog praćenja prema sistemima organa i učestalosti. Neželjena dejstva zabilježena tokom post-marketinškog praćenja su navedena u kurzivu.

Procjena neželjenih dejstava je zasnovana na sljedećim podacima o učestalosti: veoma česta (≥1/10); česta (≥1/100 do <1/10); povremena (≥1/1000 do < 1/100); rijetka (≥1/10000 do < 1/1000); veoma rijetka (< 1/10000); nepoznate učestalosti (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka). U svakoj grupi učestalosti, neželjena dejstva su prikazana od najozbiljnih ka najblažim.

Neželjene reakcije koje su moguće/vjerovatno povezane sa azitromicinom, podaci iz kliničkih ispitivanja i postmarketinškog praćenja

Neželjene reakcije povezane sa profilaksom i terapijom Mycobacterium Avium kompleksa (zasnovano na podacima iz kliničkih studija i postmarketinškog praćenja). Ove reakcije se razlikuju po tipu reakcije i učestalosti.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Neželjena dejstva uočena pri dozama višim od preporučenih, bila su slična neželjenim dejstvima prilikom primjene normalnih doza.

Simptomi

Uobičajeni simptomi predoziranja makrolidnim antibioticima uključuju reverzibilni gubitak sluha, jaku mučninu, povraćanje i dijareju.

Liječenje

U slučaju predoziranja, ukoliko je potrebno, indikovana je primjena medicinskog uglja, opšte simptomatske terapije, kao i suportivnih mjera.

Farmakoterapijska grupa: makrolidi

ATC kod: J01FA10

Azinocin je makrolidni antibiotik iz grupe azalida.

Molekul nastaje dodavanjem azota na laktonski prsten eritromicina A. Hemijsko ime je 9-deoksi-9a-aza-9a-metil-9a-homo-eritromicin A. Molekulska masa je 749.0

Mehanizam djelovanja

Azitromicn je azalid, podrgrupa makrolidnih antibiotika. Vezivanjem za 50S-ribozomalnu subjedinicu, azitromicin inhibira translokaciju peptidnog lanca sa jednog na drugi kraj ribozoma. Kao posljedica ovoga, dolazi do sprečavanja RNK-zavisne sinteze proteina kod osjetljivih organizama.

Elektrofiziologija srca

Produženje QTc intervala je ispitano u randomizovanom, placebo-kontrolisanom ispitivanju sa paralelnim grupama kod 116 zdravih dobrovoljaca, koji su primili hlorohin (1000 mg), u monoterapiji ili kombinaciji sa azitromicinom (500 mg, 100 mg i 1500 mg jednom dnevno). Istovremena primjena azitromicina je dovela do dozno- i koncentraciono-zavisnog povećanja QTc intervala. U poređenju sa monoterapijom hlorohinom, maksimalno srednje (95% gornja granica pouzdanosti) povećanja QTcF su bila 5 (10) ms, 7 (12) ms i 9 (14) ms prilikom istovremene primjene azitromicina u dozi od 500 mg, 100 mg, odnosno 1500 mg.

PK/PD odnos

Za azitromicin, odnos PIK/MIC je glavni PK/PD parametar koji je u najboljoj korelaciji sa efikasnošću azitromicna.

Mehanizam rezistencije

Dva najčešća utvrđena mehanizma rezistencije na makrolidne antibiotike, uključujući azitromicin, predstavljaju modifikaciju ciljnog mjesta dejstva (najčešće putem metilacije 23S rRNK) i efluks pumpe. Prisustvo ovih mehanizama rezistencija varira od vrste do vrste, a unutar vrste učestalost rezistencije varira u zavisnosti od geografskog položaja.

Glavna modifikacija ribozoma koja određuje smanjenje vezivanja makrolida je post-transkripciona (N)-6 demetilacija adenina u nukleotidu A2058 (sistem numerisanja E.coli) 23S rRNK posredovana metilazama kodiranim genom erm (eritromicin ribozomalna metilaza).

Modifikacije ribozoma često određuju unakrsnu rezistenciju (MLSB fenotip) na druge klase antibiotika, čija se mjesta vezivanja na ribozomu preklapaju sa vezivnim mjestom makrolida: linkozamidi (uključujući klindamicin) i streptogramini tipa B (uključujući npr. komponentu kvinopristin kombinacije kvinopristin/dalfopristin). Različiti erm geni su prisutni u različitim vrstama bakterija, naročito streptokoka i stafilokoka. Na osjetljivost na makrolide takođe mogu uticati mutacije koje se rjeđe javljaju u nukleotidima A2058 i A2059, kao i na nekim drugim pozicijama 23S rRNK, ili u L4 i L22 proteinima velike subjedinice ribozoma.

Efluks pumpe su prisutne u brojnim vrstama, uključujući gram-negativne vrste, poput Haemophilus influenzae (gdje intrinzično mogu dovesti do većih minimalnih inhibitornih koncentracija [MIC]) i stafilokoke. Kod streptokoka i enterokoka, efluks pumpa koja prepoznaje makrolide sa 14- i 15-članim prstenom (eritromicin i azitromicin) je kodirana mef (A) genima.

Potpuna ukrštena rezistencija postoji između Streptococcus pneumoniae, beta hemolitičkog streptokoka grupe A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, uključujući i meticilin rezistentan S.aureus (MRSA) na eritromicin, azitromicin, druge makrolide i linkozamide.

Azitromicin pokazuje ukrštenu rezistenciju kod gram-pozitivnih izolata rezistentnih na eritromicin. Kao što je navedeno u tekstu iznad, određene modifikacije ribozoma određuju ukrštenu rezistenciju na druge klase antibiotika, čija se mjesta vezivanja na ribozomu preklapaju sa vezivnim mestom makrolida: linkozamidi (uključujući klindamicin) i streptogramini tipa B (uključujući npr. komponentu kvinopristin kombinacije kvinopristin/dalfopristin).

Smanjenje osjetljivosti na makrolide tokom vremena je naročito zabilježeno kod Streptococcus pneumoniae i Staphylococcus aureus, a takođe je zabilježeno kod Streptococcus viridans i Streptococcus agalactiae.

Granične koncentracije

EUCAST (European Committee on Antibacterial Subceptibilty Testing)

Napomena1: Klinički dokazi o efikasnosti makrolida kod respiratornih infekcija čiji je uzročnik H. influenzae su oprečni, usljed visokih stopa spontanog izlječenja. Ukoliko je potrebno ispitati osjetljivost ovog mikroorganizma na makrolide, treba koristiti epidoemiološke granične vrijednosti (ECOFFs) za detekciju sojeva sa stečenom rezistencijom.

Osjetljivost

Prevalenca stečene rezistentnosti može da varira geografski kao i sa vremenom kod odabranih sojeva, tako da je poželjno imati lokalne informacije o situaciji vezanoj za rezistentnost, posebno pri liječenju teških infekcija.

Ukoliko je potrebno, treba zatražiti savjet stručnjaka onda kada je lokalna prevalenca rezistencije takva da dovodi u pitanje korist primjene lijeka u liječenju nekih oblika infekcije.

Patogeni kod kojih rezistencija može biti problem: prevalenca rezistencije je jednaka ili veća od 10% u najmanje jednoj zemlji Evropske Unije.

Tabela osjetljivosti

* Klinička efikasnost je pokazana na osjetljivim izolovanim organizmima kod odobrenih kliničkih indikacija.

Pedijatrijska populacija

Nakon procjene studija sprovedenih kod djece, ne preporučuje se primjena azitromicina u terapiji malarije, ni kao monoterapija, niti u kombinaciji sa ljekovima koji sadrže hlorohin ili artemisin, pošto nije ustanovljena neinferiornost u odnosu na antimalarijske ljekove u liječenju nekomplikovane malarije.

Resorpcija

Poslije oralne administracije, biološka raspoloživost azitromicina iznosi približno 37%. Maksimalne vrijednosti u plazmi se dostižu poslije 2 – 3 sata. Zabilježena prosječna maksimalna koncentracija (Cmax) nakon primjene pojedinačne doze od 500 mg je približno 0,4 mikrograma/ml.

Distribucija

Oralno primijenjen azitromicin brzo prelazi iz plazme u tkiva i organe.

Kinetičke studije su pokazale značajno više nivoe azitromicina u tkivima u odnosu na plazmu (do 50 puta više od maksimalne zabilježene koncentracije u plazmi), što ukazuje da se aktivna supstanca u velikoj mjeri vezuje u tkivima (volumen distribucije u stanju ravnoteže približno 31 l/kg).

Prilikom primjene preporučenih doza, ne dolazi do akumulacije u serumu. Akumulacija se javlja u tkivima, gdje su koncentracije dosta veće nego u plazmi. Tri dana nakon primjene 500 mg, u vidu pojedinačne doze ili podijeljenih doza, izmjerene su sljedeće koncentracije: 1,3 – 4,8 mikrograma/g u plućima, 0,6 – 2,3 mikrograma/g u prostati, 2,0 – 2,8 mikrograma/g u krajnicima i 0 – 0,3 mikrograma/ml u serumu. Ove koncentracije su veće od MIC90 za većinu patogena.

Eksperimentalne in vitro i in vivo studije su pokazale da se azitromicin akumulira u fagocitima. Oslobađanje iz fagocita stimuliše aktivna fagocitoza. U studijama na životinjama, ovaj proces doprinosi akumulaciji azitromicina u tkivima.

Vezivanje azitromicina za proteine u serumu je varijabilno u zavisnosti od serumske koncentracije i kreće se od 18% pri 0,5 mikrogram/ml do 50% pri 0,05 mikrogram/ml.

Eliminacija

Terminalno poluvrijeme eliminacije iz plazme blisko odražava poluvrijeme eliminacije iz tkiva i iznosi 2 – 4 dana.

Oko 12% intravenski primijenjene doze se izlučuje u urinu u nepromijenjenom obliku u roku od 3 dana; najveći dio se izluči tokom prva 24 sata. U humanoj žuči su 2 dana nakon petodnevne terapije zabilježene koncentracije azitromicina do 237 mikrograma/ml. U žuči je identifikovano 10 metabolita (formiranih N- i O-demetilacijom, hidroksilacijom dezosamina i aglikonskog prstena i cjepanjem konjugata klanidoze). Ispitivanja ukazuju da metaboliti nisu mikrobiološki aktivni.

Farmakokinetika u posebnim populacijama

Oštećenje funkcije bubrega

Nakon oralne primjene pojedinačne poze od 1 g, došlo je do povećanja srednje vrijednosti Cmax i PIK0-120 za 5,1%, odnosno 4,2%, kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (brzina glomerularne filtracije 10 – 80 ml/min) u poređenju sa normalnom funkcijom bubrega (GFR > 80 ml/min). Kod ispitanika sa teškim oštećenjem funkcije bubrega, srednje vrijednosti Cmax i PIK0-120 su se povećale 61%, odnosno 33%, u poređenji sa normalnim.

Oštećenje funkcije jetre

Nema dokaza o izraženim promjenama farmakokinetičkih parametara azitromicina u serumu kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre, u poređenju sa normalnom funkcijom jetre. Izgleda da se, kod ovih pacijenata, eliminacija azitromicina putem urina povećava, vjerovatno kao kompenzacija smanjenog hepatičkog klirensa.

Starije osobe

Farmakokinetika azitromicina kod starijih pacijenata muškog pola je bila slična kao kod mlađih odraslih osoba. Međutim, iako su kod starijih žena zabilježene veće maksimalne koncentracije (povećanje 30 – 50%), nije došlo do značajne akumulacije.

Studija sprovedena na zdravim dobrovoljcima je pokazala da su, nakon petodnevne primjene lijeka, vrijednosti PIK bile blago povećane (29%) kod starijih ispitanika (> 65 godina) u poređenju sa mlađim (< 45 godina). Međutim, pošto ova razlika nije klinički značajna, nije potrebno korigovanje doze.

Novorođenčad, odojčad, djeca i adolescenti

Farmakokinetika je ispitana kod djece uzrasta 4 mjeseca – 15 godina, koja su koristila kapsule, granule ili suspenziju. Pri dozi 10 mg/kg prvog dana, praćenoj dozom od 5 mg/kg 2 - 5 dana, postignuta Cmax je bila blago niža nego kod odraslih: 224 mikrograma/l kod djece uzrasta 0,6 – 5 godina, i nakon 3 dana primjene lijeka, 383 mikrograma/l kod djece uzrasta 6 – 15 godina. Poluvrijeme eliminacije od 36 h kod starije djece je bilo unutar očekivanog opsjega za odrasle.

U studijama na životinjama, u kojima su primijenjene doze azitromicina bile i do 40 puta više kliničkih doza, azitromicin je uzrokovao reverzibilnu fosfolipidozu, generalno bez vidljivih toksikoloških posljedica. Značaj ovog nalaza po ljude koji primjenjuju azitromicin u skaldu sa preporukama nije poznat.

Elektrofiziološka ispitivanja su pokazala da azitromicin dovodi do produženja QT intervala.

Kancerogeni potencijal

Nisu sprovedene dugotrajne studije na životinjama u cilju procjene karcinogenog potencijala.

Mutageni potencijal

Azitromicin nije pokazao mutageni potencijal u standardnim in vitro i in vivo ispitivanjima genske i hromozomske mutagenosti.

Reproduktivna toksičnost

Nisu zabilježeni bilo kakvi teratogeni efekti u životinjskim studijama embriotoksičnosti kod miševa i pacova. Kod gravidnih ženki pacova su doze azitromicina od 100 i 200 mg/kg tjelesne težine/dan dovele do slabijeg dobijanja na težini i blagog usporavanje fetalne osifikacije, kao i povećanja tjelesne mase majke. U peri-/postnatalnim studijama na pacovima, pri primjeni doza ≥ 50 mg/kg/dan, zabilježena je blaga retardacija fizičkog razvoja i razvoja refleksa.

Jezgro tablete:

kalcijum hidrogen fosfat dihidrat;

skrob preželatinizovani;

povidon;

kroskarmeloza natrijum;

natrijum laurilsulfat;

magnezijum stearat.

Film obloga (Opadry white 03B28796):

hipromeloza;

makrogol;

titan dioksid (E171).

Nije primjenljivo.

2 godine.

Čuvati na temperaturi do 30°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti i vlage.

Unutrašnje pakovanje je transparetni PVC-Alu/PVC blister.

Spoljnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi jedan blister sa 3 film tablete i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.

Lijek Azinocin, film tablete, pripada grupi antibiotika koji se nazivaju makrolidi i koristi se za liječenje infekcija izazvanih bakterijama.

Lijek Azinocin se koristi u terapiji sljedećih infekcija koje su izazvane bakterijama osjetljivim na azitromicin, kao što su:

• infekcije disajnih puteva, grla ili nosa (bronhitis, pneumonija, tonzilitis, faringitis i sinuzitis),
• infekcije uha,
• infekcije kože i mekih tkiva, osim infekcija opekotina,
• infekcija mokraćne cijevi (uretre) i grlića materice izazvanih bakterijom Chlamydia trachomatis.

Lijek Azinocin ne smijete koristiti:

• ukoliko ste alergični (preosjetljivi) na azitromicin, eritromicin ili bilo koji drugi antibiotik iz grupe makrolida i ketolida, ili na bilo koju od pomoćnih supstanci lijeka (navedene u i dijelu 6).

Ukoliko se bilo šta od navedenog odnosi na Vas (ili nijeste sigurni), posavjetujte se ponovo sa svojim ljekarom.

Upozorenja i mjere opreza:

Prije nego uzmete Azinocin obavijestite svog ljekara ukoliko:

• ste ranije imali tešku alergijsku reakciju koja je dovela do oticanja lica i grla sa otežanim disanjem, osipa, groznice, otečenih žlijezdi ili povećanja broja eozinofila (podtip bijelih krvnih ćelija);
• Vam se javi težak i uporan proliv tokom terapije ovim lijekom ili kada završite terapiju;
• imate tešku bolest jetre ili bubrega;
• imate tešku bolest srca ili poremećaje srčanog ritma kao što je sindrom produženog QT intervala (vidi se na elektrokardiogramu ili EKG aparatu)
• imate niske koncentracije kalijuma ili magnezijuma;
• Vam se jave znakovi druge infekcije;
• koristite neke ergot derivate kao što su ergotamin (za liječenje migrene), pošto se ovi ljekovi ne smiju uzimati zajedno sa azitromicinom (vidjeti dio Primjena drugih ljekova);
• imate određeni tip slabosti mišića koji se naziva miastenija gravis;
• imate poremećaje nervnog sistema (neurološki poremećaji) ili psihijatrijske poremećaje;
• se kod Vašeg novorođenčeta javi povraćanje i iritabilnost tokom dojenja.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Prije primjene lijeka Azinocin, obavijestite ljekara ukoliko uzimate neke od sljedećih ljekova:

• antacide (za liječenje gorušice ili otežanog varenja). Lijek Azinocin se mora uzeti najmanje 1 sat prije ili 2 sata nakon primjene antacida.
• ergotamin (za liječenje migrene): ne preporučuje se istovremena primjena sa ljekom Azinocin jer može doći do ozbiljnih neželjenih reakcija (ergotizam – npr. svrab ekstremiteta, grčevi u mišićima i gangrena šaka i stopala usljed slabe cirkulacije);
• ljekove za smanjenje holesterola (statini);
• varfarin ili bilo koji sličan lijek (koriste se za sprečavanje nastanka krvnih ugrušaka): istovremena primjena može povećati rizik od krvarenja;
• hidroksihlorohin (za liječenje reumatskih bolesti ili malarije): mogu se javiti srčani poremećaji;
• cisaprid (za liječenje problema sa želucem) ili terfenadin (za liječenje polenske groznice): ne treba ih koristiti istovremeno sa lijekom Azinocin, jer može doći do teških srčanih poremećaja (koji se vide na elektrokardiogramu ili EKG aparatu);
• zidovudin ili nelfinavir (za liječenje infekcije HIV virusom): primjena nelfinavira sa lijekom Azinocin može dovesti do češćeg ispoljavanja neželjenih reakcija navedenih u ovom uputstvu;
• rifabutin (za liječenje tuberkuloze);
• hinidin (antiaritmik, koristi se u terapiji poremećaja srčanog ritma);
• ciklosporin (koristi se za supresiju imunog sistema kako bi se spriječilo odbacivanje organa ili koštne srži nakon transplantacije). Ako se primjenjuje istovremeno sa lijekom Azinocin, ljekar će redovno provjeravati koncentracije ciklosporina u krvi i može promijeniti dozu lijeka.

Obavijestite svog ljekara ili farmaceuta ako uzimate neki od sljedećih ljekova. Lijek Azinocin može pojačati neželjena dejstva ovih ljekova i ljekar Vam može promijeniti dozu:

• alfentanil (analgetik koji se koristi npr. tokom operacija);
• teofilin (koristi se kod problema sa disanjem kao što su astma i hronična opstruktivna bolest pluća (HOBP));
• digoksin (koristi se u terapiji srčane slabosti);
• kolhicin (koristi se za liječenje gihta i porodične mediteranske groznice);
• astemizol (za liječenje polenske groznice);
• pimozid (za liječenje psihijatrijskih poremećaja)

Uzimanje lijeka Azinocin sa hranom ili pićem

Lijek Azinocin se može uzimati nezavisno od obroka.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete lijek Azinocin.

Trudnoća

Nema dovoljno podataka o bezbjednosti azitromicina tokom trudnoće. Azinocin se tijekom trudnoće može koristiti samo kad je to neophodno.

Dojenje

Azitromicin prelazi u majčino mlijeko. Nije poznato da li azitromicin ispoljava neželjena dejstva kod odojčadi. Zbog toka tokom dojenja treba prekinuti primjenu lijeka Azinocin. Preporučuje se da odbacite mlijeko tokom liječenja ovim lijekom, kao i 2 dana nakon prekida primjene lijeka. Nakon toga možete nastaviti sa dojenjem.

Uticaj lijeka Azinocin na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Nije poznato da li ovaj lijek ima uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i strojevima. Međutim, lijek Azinocin može izazvati vrtoglavicu i konvulzije, pa nemojte voziti niti upravljati mašinama dok ne vidite kako lijek djeluje na Vas.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako nijeste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Doziranje

Odrasli, djeca i adolescenti tjelesne težine ˃ 45 kg

Lijek Azinocin se može uzimati 3 ili 5 dana.

• Terapija u trajanju od 3 dana: uzmite 500 mg jednom dnevno, svaki dan;
• Terapija u trajanju od 5 dana: uzmite 500 mg prvog dana, a zatim 250 mg preostala četiri dana.

Liječenje infekcija grlića materice i mokraćne cijevi izazvanih bakterijom Chlamydia trachomatis

Jednokratno uzeti dozu od 1000 mg

Primjena kod djece i adolescenata

Tablete azitromicina su pogodne samo za djecu težu od 45 kg kod kojih se može primijeniti doza za odrasle. Djeca tjelesne mase manje od 45 kg treba da koriste druge farmaceutske oblike.

Primjena kod pacijenataa sa poremećajem funkcije jetre ili bubrega

Morate obavijestiti svog ljekara ukoliko imate problema sa jetrom ili bubrezima jer će Vam ljekar možda promijeniti dozu.

Primjena kod starijih osoba

Kod starijih osoba se primjenjuju uobičajene doze za odrasle.

Način primjene

Tablete se uzimaju jednom dnevno. Tabletu progutajte cijelu sa pola čaše vode.

Lijek možete uzimati nezavisno od obroka.

Ako ste uzeli više lijeka Azinocin nego što je trebalo

Ako ste uzeli preveliku dozu lijeka Azinocin, film tablete, odmah se obratite Vašem ljekaru, farmaceutu ili posjetite najbližu bolnicu.

Uobičajeni simptomi predoziranja su reverzibilni gubitak sluha, jaka mučnina, povraćanje i proliv. Kod predoziranja može biti neophodan prijem u bolnicu.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Azinocin

Nikada ne uzimajte duplu dozu da nadoknadite to što ste preskočili da uzmete lijek!

Ukoliko ste preskočili da uzmete dozu lijeka, uzmite je što je prije moguće. Međutim, ukoliko se približilo vrijeme za uzimanje sljedeće doze, preskočite propuštenu dozu i nastavite sa uzimanjem lijeka po preporučenom režimu. Ovo znači da ćete primjenu lijeka završiti jedan dan kasnije.

Ako prestanete da uzimate lijek Azinocin

Vaš ljekar će Vas savjetovati kada da prestanete sa terapijom.

Uvijek uzimajte lijek do kraja terapijskog perioda, čak iako se osjećate bolje. Ako prekinete da uzimate lijek prije vremena, infekcija se može ponovo javiti.

Ako imate bilo kakvih dodatnih pitanja o primjeni ovog lijeka, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Azinocin može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Prestanite sa primjenom lijeka i odmah se javite u najbližu zdravstvenu ustanovu ukoliko se jave neki od sljedećih simptoma teške alergijske reakcije (neželjena dejstva nepoznate učestalosti (učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka)):

• iznenadno otežano disanje, govor i gutanje;
• oticanje usana, jezika, lica i vrata;
• izrazito jaka vrtoglavica ili nesvjestica;
• težak osip po koži, naročito ako je sa plikovima i praćen bolom u očima, ustima ili genitalijama;
• ozbiljne kožne reakcije:
• plikovi na koži, ustima, očima i genitalijama (Stevens-Johnson-ov sindrom, SJS);
• ljuštenje kože, teška kožna reakcija (toksična epidermalna nekroliza, TEN);
• osip po koži praćen drugim simptomima kao što su groznica, otečene žlijezde, povećanje broja eozinofila (podtip bijelih krvnih ćelija). Osip se može javiti kao male, crvene izbočine koje svrbe (reakcija na lijek sa eozinofilijom i sistemskih simptomima, DRESS).

Ukoliko Vam se javi neko od sljedećih neželjenih dejstava, javite se ljekaru što prije:

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• povećano ili smanjeno mokrenje ili prisustvo krvi u urinu;
• promjene na koži koje karakteriše nagla pojava crvenila i malih pustula (mali plikovi ispunjeni bijeličastom/žućkastom tečnošću).

Neželjena dejstva nepoznate učestalosti (učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

• dijareja koja je teška, dugo traje ili sa prisustvom krvi, uz bol u stomaku ili groznicu. Ovo može biti znak teške upale crijeva i rijetko se javlja nakon primene antibiotika.
• žuta prebojenost kože ili beonjača (žutica) do koje dovodi oštećenje jetre;
• zapaljenje pankreasa (pankreatitis), koje dovodi do jakog bola u stomaku i leđima;
• povećano ili smanjeno mokrenje sa prisustvom krvi u urinu;
• osip po koži uzrokovan preosjetljivošću na svjetlost;
• neuobičajena pojava modrica ili krvarenja;
• nepravilan srčani ritam.

Ovo su sve ozbiljna neželjena dejstva. Može Vam biti potrebna hitna medicinska pomoć.

Druga moguća neželjena dejstva obuhvataju:

Veoma česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• proliv;
• bol u stomaku;
• mučnina;
• gasovi (flatulenciju).

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• nedostatak apetita (anoreksija);
• glavobolja;
• vrtoglavica;
• osjećaj peckanja ili utrnulosti (parestezija);
• promjena čula ukusa;
• oštećenje vida;
• gluvoća;
• povraćanje, bol ili grčevi u stomaku, gubitak apetita, otežano varenje hrane;
• kožni osip i svrab;
• bol u zglobovima (artralgija);
• umor;
• promjene u broju bijelih krvnih ćelija i koncentraciji bikarbonata u krvi.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• kandidijaza (gljivična infekcija);
• bakterijska infekcija;
• zapaljenje grla (faringitis);
• nedostatak daha, bol u grudima, kijanje i kašalj (respiratorni poremećaji);
• zapaljenje sluzokože nosa (rinitis);
• stomačni virus (gastroenteritis);
• zapaljenje unutrašnjosti vagine (vaginitis);
• zapaljenje pluća (pneumonija);
• smanjenje broja bijelih krvnih ćelija;
• angioedem;
• preosjetljivost;
• nervoza;
• smanjeni osjećaj dodira (hipoestezija);
• pospanost (somnolencija);
• problemi sa spavanjem (insomnija);
• poremećaji sluha;
• vrtoglavica;
• osjećaj lupanja srca;
• naleti vrućine;
• nedostatak daha;
• krvarenje iz nosa;
• zapaljenje sluzokože želuca (gastritis);
• zatvor;
• otežano gutnanje;
• nadutost stomaka;
• suva usta;
• podrigivanje;
• ranice u ustima;
• pojačano stvaranje pljuvačke;
• poremećaji jetre kao što je hepatitis;
• kožne alergijske reakcije poput preosjetljivosti na svjetlost, crvenilo, ljuštenje i otečenost;
• kožni osip;
• svrab;
• zapaljenje kože (dermatitis);
• suvoća kože;
• pojačano znojenje;
• bol, otok i smanjena pokretljivost zglobova (osteoartritis);
• bol u mišićima;
• bol u leđima;
• bol u vratu;
• povećanje koncentracije uree u krvi;
• bolno ili otežano mokrenje;
• bol u gornjem dijelu leđa (bol u predjelu bubrega);
• tačkasto krvarenje;
• poremećaj testisa;
• koprivnjača;
• bol u grudima;
• otok lica;
• groznica;
• bol;
• oticanje udova (periferni edem);
• opšti osjećaj slabosti;
• slabost (astenija);
• promjena koncentracije enzima jetre u krvi;
• post-proceduralne komplikacije;
• pojačana osjetljivost kože na svjetlost;
• abnormalni rezultati laboratorijskih analiza (npr. krvne slike ili testova jetre).

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• uznemirenost;
• promjene u funkciji jetre;
• kožne alergijske reakcije;
• izbijanje kožnih promjena (erupcija) obilježeno brzom pojavom crvenih područja kože sa malim pustulama (mali plikovi ispunjeni bijelom/žutom tečnošću);
• oticanje šaka, stopala, genitalija ili grla (angioneurotski edem);
• oštećenje bubrega.

Neželjena dejstva nepoznate učestalosti (Učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

• upala debelog crijeva (pseudomembranozni kolitis);
• smanjen broj crvenih krvnih zrnaca usljed njihovog razaranja (hemolitična anemija), smanjenje broja trombocita (trombocitopenija);
• anafilaktička reakcija;
• osjećaj ljutnje, agresivnost;
• anksioznost;
• zbunjenost;
• halucinacije (kada se vide ili čuju stvari koje ne postoje);
• nesvjestica;
• konvulzije;
• smanjen osjećaj dodira (hipoestezija);
• hiperaktivnost;
• poremećaj čula mirisa (anosmija, parosmija);
• poremećaj čula ukusa (ageuzija);
• pogoršanje miastenije gravis (autoimuna bolest koja se karakteriše zamaranjem i slabošću mišića);
• zamagljen vid;
• poremećaj sluha uključujući gubitak sluha i/ili zujanje u ušima;
• brzi (ventrikularna tahikardija) ili nepravilni otkucaji srca, ponekad opasni po život, promjena srčanog ritma koja se vidi na elektrokardiogramu (produženje QT intervala i torsade de pointes);
• nizak krvni pritisak;
• upala pankreasa (pankreatitis);
• promjena boje jezika;
• insuficijencija jetre;
• teška kožna alergijska reakcija;
• upala bubrega.

Neželjene reakcije koje su povezane sa terapijom i profilaksom Mycobacterium Avium kompleksa:

Veoma česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• proliv;
• bol u stomaku;
• mučnina;
• nadutost usljed prisustva gasova;
• meke stolice;
• nelagoda u stomaku.

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• anoreksija;
• ošamućenost;
• glavobolja;
• osjećaj trnjenja i žarenja (parestezija);
• poremećaj ukusa;
• poremećaj vida;
• gluvoća;
• povraćanje, bol ili grčevi u stomaku, gubitak apetita, otežano varenje hrane;
• kožni osip i svrab;
• bol u zglobovima (artralgija);
• slabost.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• smanjen osjećaj dodira (hipoestezija);
• zujanje u ušima;
• osjećaj lupanja srca
• oštećenje jetre poput hepatitisa;
• teško crvenilo kože;
• alergijske kožne reakcije kao što su preosjetljivost kože na sunčevu svjetlost, crvenilo, ljuštenje i oticanje kože;
• opšti osjećaj slabosti;
• slabost (astenija).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 30°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti i vlage.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Azinocin

- Aktivna supstanca je azitromicin dihidrat.

Jedna film tableta sadrži 500 mg azitromicina (u obliku azitromicin dihidrata).

- Pomoćne supstance su:

Jezgro tablete: kalcijum hidrogen fosfat, dihidrat; skrob, preželatinizovani; povidon; kroskarmeloza natrijum; natrijum laurilsulfat i magnezijum stearat.

Film obloga (Opadry white 03B28796): hipromeloza; makrogol i titan dioksid (E171).

Kako izgleda lijek Azinocin i sadržaj pakovanja

Ovalne, bikonveksne film tablete, bijele boje.

Unutrašnje pakovanje je transparentni PVC-Alu/PVC blister.

Spoljnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi jedan blister sa 3 film tablete i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač:

Nosilac dozvole:

GLK pharma d.o.o. Podgorica, ul. Svetozara Markovića br. 46, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođači:

Galenika a.d. Beograd, Batajnički drum bb, Beograd, Srbija

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/24/4399 - 3802 od 02.09.2024. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Mart, 2025. godine