SUMAMED® 500 MG INJEKCIJE 500mg prašak za koncentrat za rastvor za infuziju

Sumamed injekcije su indikovane za liječenje vanbolničke pneumonije pacijenata kojima je potrebna inicijalna intravenska terapija, a posebno kod pneumonija uzrokovanih atipičnim agensima uključujući Legionella pneumophila.

Sumamed se daje bolesnicima koji su preosjetljivi na penicilin ili ako je liječenje penicilinom neprikladno iz drugih razloga.

Urogenitalne infekcije kao što su endometritis i salpingitis uzrokovane bakterijama Chlamydia trachomatis ili gonococci kod pacijenata kod kojih je potrebno inicijalno intravensko liječenje.

Treba razmotriti zvanične smjernice o adekvatnoj upotrebi antibakterijskih ljekova.

Doziranje

Vanbolnička pneumonija: 500 mg u vidu intravenske infuzije jednom dnevno, najmanje dva dana, nakon čega slijedi primjena oralnog azitromicina 500 mg u vidu pojedinačne dnevne doze do završetka terapije koja ukupno traje 7-10 dana.

Urogenitalne infekcije kao što su endometritis i salpingitis: 500 mg u vidu intravenske infuzije jednom na dan, tokom jednog ili dva dana, nakon čega slijedi primjena oralnog azitromicina 250 mg u vidu pojedinačne dnevne doze do završetka terapije koja ukupno traje do 7 dana.

Vrijeme prelaska na oralno liječenje određuje ljekar u skladu sa kliničkim stanjem pacijenta.

Starije osobe

Kod starijih pacijenata se koristi ista doza kao i kod odraslih. S obzirom na to da stariji pacijenti mogu biti

pacijenti sa prisutnim proaritmijskim stanjima, preporučuje se poseban oprez zbog rizika od razvoja srčane aritmije i torsades de pointes (vidjeti odjeljak 4.4).

Pacijenti sa oštećenjem bubrega

Kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem bubrega (GFR 10 – 80 ml/min) nije potrebno prilagođavanje doze. Treba biti oprezan kada se azitromicin daje pacijentima sa teškim oštećenjem bubrega (GFR < 10 ml/min) (vidjeti odjeljak 4.4).

Pacijenti sa oštećenjem jetre

Kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem jetre može se koristiti ista doza kao i kod pacijenata sa normalnom funkcijom jetre (vidjeti odjeljak 4.4).

Pedijatrijska populacija

Nema iskustva o bezbjednosti i efikasnosti primjene Sumamed® injekcija u terapiji infekcija kod djece.

Način primjene

Primjenjuje se kao intravenska infuzija tokom 3 sata u koncentraciji od 1 mg/ml, ili tokom 1 sat u koncentraciji od 2 mg/ml. Veće koncentracije treba izbjegavati zbog toga što se na testiranjima kod svih pacijenata koji su dobijali koncentracije više od 2 mg/ml javljala lokalna reakcija na mjestu primjene infuzije.

Trajanje infuzije azitromicina ne smije da traje kraće od 60 minuta.

Lijek se ne smije primjenjivati u vidu intravenskog bolusa ili intramuskularne injekcije.

Za pripremu koncentrata i rastvora za infuziju, vidjeti odjeljak 6.6.

Sumamed® injekcije su kontraindikovane kod pacijenata koji su preosjetljivi na azitromicin, eritromicin, bilo koji makrolidni antibiotik ili na bilo koju pomoćnu supstancu koja je navedena u odjeljku 6.1.

Kao i u slučaju eritromicina i drugih makrolida, rijetko su zabilježene ozbiljne alergijske reakcije, uključujući angioedem i anafilaksu (rijetko letalnu). Neke od tih reakcija sa azitromicinom dovele su do recidivnih simptoma i zahtijevale duži period opservacije i terapije.

S obzirom da je jetra glavni put eliminacije azitromicina, azitromicin treba primjenjivati oprezno kod pacijenata sa znatnim stepenom oštećenja jetre. Pri primjeni azitromicina zabilježeni su i slučajevi fulminantnog hepatitisa koji potencijalno može da dovede do insuficijencije jetre opasne po život (vidjeti odjeljak 4.8). Kod nekih pacijenata mogu biti prisutna ranija oboljenja jetre ili su oni možda uzimali hepatotoksične ljekove.

Ukoliko se jave znaci i simptomi disfunkcije jetre, kao što je brzi razvoj astenije udružen sa žuticom, taman urin, sklonost ka krvarenju ili hepatička encefalopatija, odmah treba uraditi testove funkcije jetre/analize. Primjenu azitromicina treba odmah prekinuti ukoliko se jave znaci disfunkcije jetre.

Kod pacijenata koji dobijaju derivate ergotamina, ergotizam je ubrzan istovremenom primjenom nekih makrolidnih antibiotika. Ne postoje podaci koji se odnose na mogućnost interakcije između ergotamina i azitromicina. Međutim, s obzirom da postoji teoretska mogućnost ergotizma, azitromicin i derivate ergotamina ne treba primjenjivati istovremeno.

Kao i u slučaju drugih antibiotskih preparata, preporučuje se praćenje znakova sekundarnih infekcija neosjetljivim mikroorganizmima, uključujući i gljivice.

Dijareja udružena sa mikroorganizmom Clostridium difficile (Pseudomembranozni kolitis - CDAD) zabilježena je pri upotrebi skoro svih antibakterijskih ljekova, uključujući i azitromicin, a po težini se može kretati od blage dijareje do fatalnog kolitisa. Liječenje antibakterijskim ljekovima mijenja normalnu crijevnu floru i dovodi do pretjeranog rasta C. difficile.

C. difficile proizvodi toksine A i B koji doprinose razvoju dijareje udružene sa Clostridium difficile (CDAD). Sojevi C. difficile koji proizvode hipertoksine izazivaju povećani morbiditet i mortalitet jer te infekcije mogu biti otporne na antimikrobnu terapiju i mogu da zahtijevaju kolektomiju. Dijareja udružena sa Clostridium difficile (CDAD) mora da se razmotriti kod svih pacijenata sa dijarejom nakon primjene antibiotika. Potrebno je pažljivo uzeti anamnezu jer je pojava dijareje udružene sa Clostridium difficile zabilježena i dva mjeseca nakon primjene antibakterijskih ljekova.

Kod pacijenata sa teškim oštećenjem bubrežne funkcije (GFR <10 ml/min) zabilježena je 33% veća sistemska izloženost azitromicinu (vidjeti odjeljak 5.2).

Produžena repolarizacija srca i QT interval, koji nose rizik od razvoja srčanih aritmija i torsades de pointes, zabilježeni su pri liječenju drugim makrolidima, uključujući i azitromicin (vidjeti odjeljak 4.8). S obzirom da sljedeće situacije mogu da dovedu do povećanog rizika od razvoja ventrikularne aritmije (uključujući torsades de pointes), što može dovesti do srčanog zastoja, azitromicin treba primjenjivati oprezno kod pacijenata sa već prisutnim proaritmijskim stanjima (posebno kod žena i starijih osoba) kao što su pacijenti:

• Sa kongenitalnim ili dokumentovanim produženjem QT intervala
• koji istovremeno dobijaju druge aktivne supstance za koje se zna da produžavaju QT interval, kao što su antiaritmici klase IA (hinidin i prokainamid) i klase III (diofetilid, amjodaron i sotalol), cisaprid i terfenadin; antipsihotične ljekove kao što su pimozid; antiderpesive kao što je citalopram i fluorohinolone kao što su moksifloksacin i levofloksacin.
• sa poremećajem elektrolita, a posebno u slučaju hipokalijemije i hipomagnezijemije
• sa klinički značajnom bradikardijom, srčanom aritmijom ili teškom srčanom insuficijencijom.

Pogoršanje simptoma mijastenije gravis i novo javljanje mijasteničnog sindroma zabilježeni su kod pacijenata koji su primali azitromicin (vidjeti odjeljak 4.8).

Penicilin je obično lijek prvog izbora u liječenju faringitisa/tonzilitisa uzrokovanog mikroorganizmom Streptococcus pyogenes a koristi se i kao profilaksa kod akutne reumatske groznice. Azitromicin je generalno efikasan protiv streptokoka u orofarinksu, ali nema raspoloživih podataka koji bi pokazivali njegovu efikasnost u sprječavanju akutne reumatske groznice.

Bezbjednost i efikasnost intravenskog azitromicina u terapiji infekcija kod djece nijesu ustanovljeni.

Bezbjednost i efikasnost za prevenciju ili liječenje infekcija uzrokovanih Mycobacterium Avium Complex kod djece nijesu ustanovljeni.

Antacidi: U farmakokinetičkoj studiji u kojoj su ispitivana dejstva istovremene primjene antacida i azitromicina,

nije zabilježen nikakv uticaj ne sveukupnu bioraspoloživost iako su maksimalne koncentracije u serumu smanjene za približno 25%. Kod pacijenata koji uzimaju i azitromicin i antacide, ljekovi se ne smiju uzimati istovremeno.

Cetirizin: Kod zdravih dobrovoljaca, istovremena primjena azitromicina u trajanju od 5 dana i cetrizina u dozi od 20 mg u stanju ravnoteže nije dovela do farmakokinetičkih interakcija ili značajnih promjena QT intervala.

Didanozin (dideoksinozin): Istovremena primjena azitromicina u dozi od 1200 mg dnevno sa didanozinom u dozi od 400 mg dnevno kod šest HIV pozitivnih ispitanika nije uticala na farmakokinetiku didanozina u odnosu na istovremenu primjenu sa placebom.

Digoksin (P-gp supstrati): Zabilježeno je da istovremena primjena makrolidnih antibiotika, uključujući i azitromicin, sa supstratima P-glikoproteina kao što je digoksin dovodi do povećanih serumskih nivoa supstrata P-glikoproteina. Stoga, ukoliko se azitromicin i supstrati P-gp, kao što je digoksin, daju istovremeno treba uzeti u obzir mogućnost povećanja koncentracija ovog supstrata u serumu.

Zidovudin: Pojedinačne doze od 1000 mg i ponovljene doze od 1200 mg ili 600 mg azitromicina imale su manji uticaj na farmakokinetiku u plazmi ili urinarnu ekskreciju zidovudina ili njegovog glukuronidnog metabolita. Međutim, primjena azitromicina povećala je koncentracije fosforilisanog zidovudina, klinički aktivnog metabolita, u mononuklearnim ćelijama u perifernoj cirkulaciji. Klinički značaj ovih nalaza nije jasan, ali može biti koristan za pacijente.

Azitromicin nema značajnih interakcija sa hepatičkim sistemom citohrom P450. Ne smatra se da ulazi u farmakokinetičke interakcije za razliku od eritromicina i drugih makrolida. Pri primjeni azitromicina ne dolazi do indukcije hepatičkog citohroma P450 ili inaktivacije putem kompleksa citohroma i metabolita.

Derivati ergotamina: Zbog teorijske mogućnosti ergotizma, ne preporučuje se istovremena primjena azitromicina i derivata ergotamina (vidjeti odjeljak 4i).

Sprovedene su farmakokinetičke studije interakcija između azitromicina i sljedećih ljekova za koje se zna da se značajno metabolišu putem citohroma P450.

Atorvastatin: Istovremena primjena atorvastatina (10 mg dnevno) i azitromicina (500 mg dnevno) nije promijenila koncentracije atorvastatina u plazmi (na osnovu eseja inhibicije HMG KoA reduktaze). Međutim, tokom postmarketinškog praćenja zabilježeni su slučajevi rabdomiolize kod pacijenata koji dobijaju azitromicin sa statinima.

Karbamazepin: U jednoj studiji farmakokinetičkih interakcija sprovedenoj kod zdravih dobrovoljaca, azitromicin nije značajno uticao na nivoe karbamazepina ili njegovog aktivnog metabolita u plazmi kod pacijenata koji su istovremeno dobijali azitromicin.

Cimetidin: U jednoj farmakokinetičkoj studiji koja je ispitivala dejstva pojedinačne doze cimetidina, primijenjene 2 sata prije azitromicina, na farmakokinetiku azitromicina, nijesu zabilježene promjene farmakokinetike azitromicina.

Oralni antikoagulansi kumarinskog tipa: U jednoj farmakokinetičkoj studiji interakcije, azitromicin nije promijenio antikoagulaciono dejstvo pojedinačne doze varfarina od 15 mg primjenjene kod zdravih dobrovoljaca. Postoje izvještaji do kojih se došlo tokom postmarketinškog perioda o pojačanom antikoagulacionom dejstvu nakon istovremene primjene azitromicina i oralnih kumarinskih antikoagulanasa. Iako uzročno-posljedična veza nije ustanovljena, treba razmotriti učestalost praćenja protrombinskog vremena kada se azitromicin daje pacijentima koji uzimaju i oralne kumarinske antikoagulanse.

Ciklosporin: U jednoj farmakokinetičkoj studiji na zdravim dobrovoljcima koji su dobijali dnevnu dozu od 500 mg azitromicina oralno tokom perioda od 3 dana i koji su nakon toga dobili pojedinačnu oralnu dozu ciklosporina od 10 mg/kg, Cmax i PIK0-5 vrijednosti ciklosporina bile su značajno povišene. Zbog toga ove ljekove treba istovremeno primjenjivati sa oprezom. Ako je potrebna istovremena primjena ovih ljekova, treba pratiti nivoe ciklosporina i dozu prilagoditi shodno tome.

Efavirenz: Istovremena primjena pojedinačne doze od 600 mg azitromicina i 400 mg efavirenza dnevno tokom 7 dana nije dovela do klinički značajnih farmakokinetičkih interakcija.

Flukonazol: Istovremena primjena pojedinačne doze od 1200 mg azitromicina nije promijenila farmakokinetiku pojedinačne doze flukonazola od 800 mg. Ukupna izloženost i poluvrijeme eliminacije azitromicina nijesu bili promijenjeni istovremenom primjenom flukonazola. Međutim, zabilježeno je klinički beznačajno smanjenje Cmax (18%) azitromicina.

Indinavir: Istovremena primjena pojedinačne doze od 1200 mg azitromicina nije statistički značajno uticala na farmakokinetiku indinavira primijenjenog u dozi od 800 mg tri puta dnevno tokom 5 dana.

Metilprednizolon: U jednoj studiji farmakokinetičkih interakcija sprovedenoj kod zdravih dobrovoljaca, azitromicin nije značajno uticao na farmakokinetku metilprednizolona.

Midazolam: Kod zdravih dobrovoljaca, istovremena primjena azitromicina od 500 mg dnevno tokom 3 dana nije izazvala klinički značajne promjene u farmakokinetici i farmakodinamici pojedinačne doze od 15 mg midazolama.

Nelfinavir: Istovremena primjena azitromicina (1200 mg) i nelfinavira u stanju ravnoteže (750 mg tri puta dnevno) dovela je do povećanih koncentracija azitromicina. Nijesu zabilježena klinički značajna neželjena dejstva, a prilagođavanje doze nije bilo potrebno.

Rifabutin: Istovremena primjena azitromicina i rifabutina nije uticala na koncentracije bilo koga od ta dva lijeka u serumu. Neutropenija je zabilježena kod ispitanika koji su istovremeno dobijali azitromicin i rifabutin. Iako je neutropenija bila udružena sa upotrebom rifabutina, nije utvrđena uzročno-poslijedična veza u kombinaciji sa azitromicinom (vidjeti odjeljak 4.8).

Sildenafil: Kod zdravih muških dobrovoljaca, nije bilo dokaza o uticaju azitromicina (500 mg dnevno tokom 3 dana) na PIK i Cmax vrijednosti sildenafila ili njegovog glavnog cirkulišućeg metabolita.

Terfenadin: Farmakokinetičke studije nijesu zabilježile dokaze o interakciji između azitromicina i terfenadina. Zabilježeni su rijetki slučajevi u kojima se mogućnost takvih interakcija nije mogla potpuno isključiti. Međutim, nema specifičnih dokaza da je došlo do takvih interakcija.

Teofilin: Nema dokaza o klinički značajnim farmakokinetičkim interakcijama tokom istovremene primjene azitromicina i teofilina kod zdravih dobrovoljaca.

Triazolam: Kod 14 zdravih dobrovoljaca, istovremena primjena azitromicina 500 mg prvoga dana i 250 mg drugoga dana sa 0,125 mg triazolama drugoga dana nije značajno uticala na farmakokinetičke parametre triazolama u poređenju sa istovremenom primjenom triazolama i placeba.

Trimetoprim/sulfametoksazol: Istovremena primjena trimetoprima/sulfametoksazola DS (160 mg/800 mg) tokom 7 dana i azitromicina od 1200 mg sedmoga dana nije značajno uticala na maksimalne koncentracije, ukupnu izloženost ili urinarnu ekskreciju trimetoprima ili sulfametoksazola. Koncentracije azitromicina u serumu bile su slične onima u drugim studijama.

Trudnoća

Nema odgovarajućih podataka o upotrebi azitromicina kod trudnica. U studijama reproduktivne toksičnosti sprovedenim na životinjama pokazano je da on prolazi kroz placentu, ali nijesu uočena teratogena dejstva. Bezbjednost primjene azitromicina nije potvrđena kada je u pitanju upotreba ove aktivne supstance u trudnoći. Zbog toga azitromicin treba koristiti tokom trudnoće samo ukoliko korist nadmašuje rizik.

Dojenje

Zabilježeno je da se azitromicin izlučuje u majčino mlijeko ali nijesu vršena primjerena i dobro kontrolisana klinička ispitivanja kod dojilja, čiji bi cilj bio karakterizacija farmakokinetike izlučivanja azitromicina u majčino mlijeko.

Budući da nije ustanovljena bezbjedna primjena tokom trudnoće i dojenja, azitromicin se smije upotrijebiti samo ako ljekar procijeni da potencijalna korist za majku premašuje potencijalni rizik za dijete.

Fertilitet

U studijama fertiliteta sprovedenim kod pacova, smanjene stope trudnoće su zabilježene poslije primjene azitromicina. Relevantnost ovog nalaza za ljude nije poznata.

Iako je zabilježena pojava somnolencije kao povremeno neželjeno dejstvo kod intravenske primjene u kliničkim studijama, nema dokaza koji bi ukazivali da azitromicin može da utiče na sposobnost pacijenta da upravlja motornim vozilima i rukuje mašinama.

Kada se azitromicin primjenjuje intravenskim ili oralnim putem za liječenje vanbolničke pneumonije, dijareja/rijetke stolice, mučnina, bol u stomaku i povraćanje su neželjena dejstva koja se najčešće bilježe. Lokalna upala/bol na mjestu primjene infuzije su zabilježeni pri intravenskoj primjeni azitromicina. Učestalost i težina ovih reakcija bili su isti pri primjeni infuzije 500 mg azitromicina u trajanju od 1 sat (2 mg/ml u vidu 250 ml infuzije) ili 3 sata (1 mg/ml u vidu infuzije od 500 ml).

Pri intravenskoj i oralnoj primjeni azitromicina za liječenje inflamatorne bolesti karlice kod odraslih žena najčešće zabilježena neželjena dejstva su bila dijareja, mučnina, vaginitis, bol u stomaku, anoreksija, osipi i svrab. Pri istovremenoj primjeni azitromicina i metronidazola, kod većeg broja žena su se javila neželjena dejstva kao što su mučnina, bol u stomaku, povraćanje, iritacija na mjestu primjene, stomatitis, omaglica ili dispneja.

U donjoj tabeli su navedene neželjene reakcije zabilježene tokom kliničkih studija i postmarketinškog praćenja pri upotrebi svih oblika doza azitromicina prema klasama sistema organa i učestalosti.

Neželjena dejstva su grupisana po učestalosti kao: veoma često (≥ 1/10); često (≥1/100 do <1/10); povremeno (≥1/1 000 do <1/100); rijetko (≥1/10.000 do <1/1.000); veoma rijetko (<1/10.000), nije poznato (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka). Neželjena dejstva su u svakoj grupi učestalosti navedena od ozbiljnih ka manje ozbiljnim.

Neželjene reakcije koje su možda ili vjerovatno u vezi sa azitromicinom na osnovu kliničkih studija i postmarketinškog praćenja:

*odnosi se samo na prašak za rastvor za infuziju

Neželjene reakcije koje su možda ili vjerovatno u vezi sa profilaksom i terapijom infekcija uzrokovanih Mycobacterium Avium Complex zasnovane na iskustvu iz kliničkih studija i postmarketinškog praćenja. Ove neželjene reakcije se po vrsti ili po učestalosti razlikuju od onih koje su zabilježene sa formulacijama sa trenutnim oslobađanjem ili produženim oslobađanjem:

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Agenciji za ljekove i medicinska sredstva Crne Gore (CALIMS):

Agencija za ljekove i medicinska sredstva Crne Gore

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

Neželjena dejstva uočena pri dozama višima od preporučenih, bila su slična onim nakon primjene normalnih doza. Tipični simptomi predoziranja makrolidnim antibioticima uključuju mučninu, povraćanje, dijareju, bol u abdomenu i reverzibilan gubitak sluha. U slučaju predoziranja, ako je potrebno, indikovano je primijeniti medicinski ugalj i opštu simptomatsku terapiju, kao i mjere za održavanje vitalnih funkcija.

Farmakoterapijska grupa:

Antiinfektivni ljekovi za sistemsku primjenu; Makrolidi

ATC kod:

J01FA10

Mehanizam djelovanja

Sumamed® je antibiotik širokog spektra djelovanja, prvi predstavnik nove podgrupe makrolidnih antibiotika nazvane azalidi. Strukturu molekula čini pridodati atom azota laktonskom prstenu eritromicina A. Hemijsko ime azitromicina je 9-deoksi-9a-aza-9a-metil-9a-homoeritromicin A. Molekulska težina je 749,0.

Mehanizam djelovanja azitromicina je vezivanje za 50 S podjedinicu ribozoma, čime se remeti sinteza bakterijskih bjelančevina i translokacija peptida.

Mehanizam rezistencije

Rezistencija na azitromicin može biti inherentna ili stečena. Postoje tri osnovna mehanizma rezistencije kod bakterija: alteracija targetiranog položaja, alteracija antibiotskog transporta i modifikacija antibiotika.

Potpuna unakrsna rezistencija postoji između sljedećih mikroorganizama: Streptococcus pneumoniae, beta-hemolitički streptokok grupe A, Enterococcus faecalis i Stafilococcus aureus, uključujući meticilin rezistentan S. aureus (MRSA) na eritromicin, azitromicin, ostale makrolide i linkozamide.

Antimikrobni spektar azitromicina uključuje različite gram-pozitivne i gram-negativne mikroorganizme, anaerobe, intracelularne i klinički atipične uzročnike.

MIC90 ≤ 0.01µg/ml

Mycoplasma pneumoniae Haemophilus ducreyi

MIC90 0.01-0.1 µg/ml

Moraxella catarrhalis Propionibacterium

Gardnerella vaginalis Actinomyces species

Bordetella vaginalis Borellia burgdorferi

Mobiluncus species

MIC90 0.1-0.2 µg/ml

Haemophilus influenzae Streptococcus pyogenes

Haemophilus parainfluenzae Streptococcus pneumoniae

Legionella pneumophila Streptococcus agalactiae

Neisseria meningitidis Streptococcus viridans

Neisseria gonorrhoeae Streptococcus gropu C, F, G

Helicobacter pylori Peptococcus species

Campylobacter jejuni Peptostreptococcus species

Pasteurella multocida Fusobacterium necrophorum

Pasteurella haemolytica Clostridium perfringens

Brucella melitensis Bacteroides bivius

Bordetella parapertussis Chlamydia trachomatis

Vibrio cholerae Chlamydia pneumoniae

Vibrio parahaemolyticus Ureaplasma urealyticum

Plesiomonas shigelloides Listeria monocytogenes

Staphylococcus epidermidis

Staphylococcus aureus*

MIC90 2.0-8.0 µg/ml

Escherichia coli Bacteroides fragilis

Salmonella enteritidis Bacteroides oralis

Salmonella typhi Clostridium difficile

Shigella sonnei Eubacterium lentum

Yersinia enterocolitica Fusobacterium nucleatum

Acinetobacter calcoaceticus Aeromonas hydrophilia

*Eritromicin – osjetljivi soj

Osjetljivost

Prevalencija stečene rezistencije može da varira geografski i vremenski za odabrane vrste pa su lokalne informacije o rezistenciji poželjne, posebno kada se liječe teže infekcije. Kada je potrebno, treba zatražiti savjet stručnjaka ako je lokalna prevalencija rezistencije takva da je korist lijeka pod znakom pitanja bar kod nekoliko tipova infekcija.

Obično osjetljivi uzročnici

Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi

Staphylococcus aureus

Methycillin-susceptible

Streptococcus pneumoniae

Penicillin-susceptible

Streptococcus pyogenes (group A)

Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi

Haemophilus influenzae

Haemophilus parainfluenzae

Legionella pneumophila

Moraxella catarrhalis

Pasteurella multocida

Aerobni mikroorganizmi

Clostridium perfringens

Fusobacterium spp.

Prevotella spp.

Porphyriomonas spp.

Ostali mikroorganizmi

Chlamydia trachomatis

UZROČNICI ČIJA STEČENA REZISTENCIJA MOŽE BITI PROBLEM

Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi

Streptococcus pneumoniae

Penicillin-intermedijarno rezistentan

Penicilin –rezistentan

INHERENTNO REZISTENTNI ORGANIZMI

Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi

Enterococcus faecalis

Staphylococci MRSA, MRSE*

Anaerobni mikroorganizmi

Bacteroides fragilis group

* Meticilin rezistentne stafilokoke imaju visoku prevalenciju stečene rezistencije na makrolide i ovdje su navedene zato što su rijetko osjetljive na azitromicin.

Liječenje vanbolničke pneumonije

U jednoj otvorenoj, nekomparativnoj studiji, pacijenti su dobijali azitromicin i vidu i.v. infuzije (tokom 2-5 dana), a nakon toga su dobijali azitromicin per oralno (do završetka terapije koja je ukupno trajala 7-10 dana) radi liječenja vanbolničke pneumonije. Stopa kliničkog uspjeha (izliječenje i poboljšanje stanja) među pacijentima koji su mogli da se procjene bila je 88% u periodu od 10-14 dana nakon terapije, odnosno 86% u periodu od 4-6 nedjelja.

U jednoj otvorenoj, randomizovanoj, komparativnoj studiji, nije zabilježena statistička razlika u ishodima između azitromicina (intravenska infuzija poslije koje je slijedila oralna terapija) i cefuroksima (intravenska infuzija poslije koje je slijedila oralna terapija i eritromicin po potrebi) u liječenju vanbolničke pneumonije.

U jednoj otvorenoj, nekomparativnoj studiji, pacijenti sa vanbolničkom pneumonijom koja je dijagnostikovana kao pozitivna na bakteriju Legionella pneumophila (serogrupa 1) liječeni su intravenskom infuzijom azitromicina i potom oralnom terapijom. Poslije 10-14 dana, 16 od 17 pacijenata koji su mogli da se procijene, klasifikovani su kao klinički izliječeni, a poslije 4-6 nedjelja, 20 od 20 pacijenata koji su mogli da se procijene, klasifikovani su kao klinički izliječeni.

Liječenje inflamatorne bolesti karlice, uključujući urogenitalne infekcije kao što su endometrioza i salpingitis.

Rezultati iz jedne otvorene studije ukazuju da su tri različita terapijska režima (azitromicin u odnosu na azitromicin/metronidazol u odnosu na doksiciklin, metronidazol, cefoksitin i probenicid) bila komparabilna po pitanju efikasnosti i bezbjednosti kod pacijenata sa akutnom inflamatornom bolešću karlice.

U drugoj otvorenoj, komparativnoj studiji pacijenata sa akutnom upalom karlice (salpingitis, endometritis itd.), pacijenti su dobijali terapiju azitromicinom oralno/intravenskim infuzijama ili intravensku infuziju azitromicina plus intravenski/oralni metronidazol ili oralni doksiciklin plus intravenski/oralni ko-amoksiklav. Ovi terapijski režimi su takođe bili komparabilni po pitanju efikasnosti i bezbjednosti. Podaci iz ovih studija su pokazali ukupnu stopu kliničkog uspjeha (izliječeni i poboljšano stanje) od ≥ 97% kod svih terapijskih grupa na kraju tretmana, a procenat eradikacije patogena ≥ 96%. Na kontrolnom pregledu, eradikacija patogena je bila ≥ 90%.

Pacijenti u studijama inflamatorne bolesti karlice dobijali su 500 mg azitromicina dnevno u vidu i.v. infuzije (tokom maksimalno 3 dana) a zatim oralnu dozu azitromicina od 250 mg dnevno tokom ukupnog terapijskog perioda od maksimalno 7 dana.

Kod pacijenata hospitalizovanih zbog vanbolničke pneumonije koji su dobijali svakodnevno intravenske infuzije 500 mg azitromicina u koncentraciji od 2 mg/ml u trajanju od jedan sat, srednja dostignuta Cmax ± SD bila je 3,63 ± 1,60 µg/ml dok je najniža koncentracija (24 sata) bila 0,2 ± 0,15 µg/ml, dok je PIK24 iznosila 9,6 ± 4,80 µg· h/ml.

Kod zdravih dobrovoljaca koji su dobijali intravensku infuziju 500 mg azitromicina u trajanju od 3 sata u koncentraciji 1 mg/ml, srednja Cmax, najniža koncentracija (24 sata) i PIK24 bile su 1,14 ± 0,14 µg/ml, 0,18 ± 0,02 µg/ml, odnosno 8,03 µg/ml· h/ml.

Nakon oralne primjene, dokazani su značajno više vrijednosti azitromicina u različitim tkivima, npr. plućima, krajnicima ili prostati, gde je koncentracija azitromicina bila i do 50 puta viša nego u plazmi. Visoke koncentracije azitromicina su registrovane u tkivu ginekoloških organa 96 sati poslije oralne primjene doze azitromicina od 500 mg u vidu pojedinačne doze.

Srednji volumen distribucije je oko 30 l/kg. Poluvrijeme eliminacije je 2-4 dana kako iz plazma tako i iz tkiva.

Metabolizam se vrši demetilacijom, hidroksilacijom i hidrolizom.

Klirens iz plazme je oko 600 ml/min. Glavna eliminacija azitromicina se odvija putem jetre. Visoke koncentracije nepromijenjene supstance su nađene u žuči zajedno sa brojnim mikrobiološki neaktivnim metabolitima.

Približno 12% intravenski primijenjene doze se izlučuje u nepromijenjenom obliku u urinu u roku od 3 dana nakon primjene, a glavni dio se izluči tokom prva 24 sata.

Ništa ne ukazuje na promjenu u farmakokinetici azitromicina kod pacijenata sa blagom insuficijencijom bubrega (klirens kreatinina > 40 ml/min) u odnosu na pacijente sa normalnom bubrežnom funkcijom. Ne postoje farmakokinetički podaci o primjeni azitromicina kod pacijenata sa težom insuficijencijom bubrega.

Farmakokinetičke promjene nijesu zabilježene kod blagog do umjerenog oštećenja funkcije jetre.

U ispitivanjima na životinjama u kojima su primijenjene doze azitromicina bile i do 40 puta više od kliničkih doza, azitromicin je uzrokovao reverzibilnu fosfolipidozu, ali u pravilu nijesu uočene toksikološke posljedice sa tim u vezi.

Azitromicin nije izazvao toksične reakcije kod pacijenata kada se davao u skladu sa preporukama.

Kancerogeni potencijal

Kancerogenost azitromicina nije ispitivana, s obzirom na predviđenu kratkotrajnu primjenu kod čovjeka i odsutnost znakova kancerogenog potencijala.

Mutageni potencijal

Azitromicin nije pokazao mutageni potencijal u standardnim in vitro i in vivo ispitivanjima genske i hromozomske mutagenosti.

Reproduktivna toksičnost

Embriotoksičnost je ispitivana u miševa i pacova. Nijesu zabilježeni teratogeni efekti azitromicina. Kod skotnih ženki pacova koje su primale doze azitromicina od 100 i 200 mg/kg tjelesne težine zapaženo je smanjeno dobijanje na težini i slabija fetalna osifikacija. U perinatalnim i postnatalnim studijama kod pacova, zabilježena je blaga retardacija fizičkog razvoja poslije terapije dozom azitromicina ≥50 mg/kg/na dan.

Limunska kiselina, monohidrat

Natrijum hidroksid

Inkompatibilnosti sa preporučenim rastvorima za razrjeđivanje nisu primijećene.

24 mjeseca

Hemijska i fizička stabilnost pripremljenog rastvora je potvrđena u toku 24 časa na temperaturi do 25°C ili 7 dana na temperaturi od 5°C

S mikrobiološke tačke gledišta rastvor treba odmah primjeniti nakon pripreme za upotrebu. Ako se odmah ne upotrijebi, vrijeme i uslovi čuvanja rastvora nakon rastvaranja razblaženja su odgovornost korisnika.

Čuvati na temperaturi do 25°C.

Čuvati lijek van domašaja i vidokruga djece!

Bezbojna staklena bočica (tip II) sa brombutilnim zatvaračem i aluminijumskom kapicom.

5 staklenih bočica u kutiji.

Uputstva za pripremu infuzije

Korak 1

Pripremite inicijalni koncentrat rastvora za infuziju tako što ćete dodati 4,8 ml sterilne vode za injekcije u bočicu za injekcije sa Sumamed® praškom za rastvor za infuziju. Mućkajte bočicu sve dok se sav prašak ne rastvori. Jedan ml rekonstituisanog koncentrata za rastvor za infuziju sadrži 100 mg azitromicina. Dobijen je bistar, bezbojan rastvor.

Korak 2

Dodatno razblažite dobijenih 5 ml koncentrata za infuziju sa nekim kompatibilnim rastvorom kako biste dobili finalni rastvor za infuziju koji sadrži azitromicin u koncentraciji od 1 mg/ml ili 2 mg/ml (vidjeti dolje Tabelu 1).

Tabela 1. Priprema finalnog rastvora za infuziju

Koncentrat za infuziju se može razblažiti sa:

- fiziološkim rastvorom (0.9 % natrijum hlorid)

- 5 % glukozom

- Ringerovim rastvorom

Prije primjene, rekonstituisani i razblaženi rastvor treba vizuelno pregledati kako bi se utvrdilo da ne sadrži čestice. Treba koristiti samo bistre rastvore bez čestica. Ukoliko rastvor sadrži čestice, treba ga odbaciti.

Ovaj lijek je samo za jednokratnu upotrebu. Neupotrijebljeni lijek se mora odbaciti.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Sumamed® injekcije pripadaju grupi ljekova koji se nazivaju makrolidni antibiotici i koriste se za liječenje infekcija.

Sumamed® injekcije se koriste za liječenje sljedećih infekcija ako se zna ili je vjerovatno da su one izazvane s jednim ili više osjetljivih mikroorganizama:

• vanbolničke upale pluća, a posebno kod upala pluća uzrokovanih atipičnim agensima uključujući Legionella pneumophila.
• polno prenosive bolesti: nekomplikovana upala mokraćne cijevi/vrata materice/jajovoda koju je uzrokovala Chlamydia trachomatis ili gonococci.

Sumamed se daje pacijentima koji su preosjetljivi na penicilin ili ako je liječenje penicilinom neprikladno iz drugih razloga.

Lijek Sumamed® injekcije ne smijete koristiti:

• ako ste ikada imali alergijsku reakciju, osip ili ste otežano disali nakon što ste uzeli Sumamed® tablete ili neki drugi makrolidni antibiotik kao što je eritromicin
• ako ste alergični (preosjetljivi) na bilo koji drugi sastojak lijeka naveden u odjeljku 6.

Kada uzimate lijek Sumamed® injekcije, posebno vodite računa:

Prije nego što uzmete Sumamed® injekcije, recite svom ljekaru ako imate ili ste ikad imali:

• srčane poremećaje
• probleme sa jetrom
• probleme sa bubrezima

Potrebno je obavijestiti odmah svoga ljekara ako osjetite da Vaše srce poremećeno lupa, ili Vam se javi omaglica, nesvjestica ili patite od slabosti mišića tokom uzimanja ovog lijeka.

U slučaju pojave proliva ili meke stolice tokom ili nakon završetka liječenja, obratite se svom ljekaru. Nemojte uzimati nikakve ljekove za liječenje proliva prije nego se konsultujete sa Vašim ljekarom. Ako proliv potraje, molimo Vas da obavijestite svog ljekara.

Djeca

Nema iskustva o efikasnosti i bezbjednosti primjene Sumamed® injekcija u liječenju infekcija kod djece.

Primjena drugih lijekova

Recite svom ljekaru ili farmaceutu ako uzimate ili ste nedavno uzimali bilo kakav drugi lijek, uključujući ljekove dobijene bez recepta i biljne ljekove.

Prije uzimanja Sumamed® injekcija obavijestite svog ljekara ako uzimate neki od niže navedenih ljekova:

• varfarin ili neki sličan lijek za sprječavanje zgrušavanja krvi
• ciklosporin (lijek koji se primjenjuje nakona transplantacije organa ili kostne srži)
• digoksin (koristi se u liječenju insuficijencije srca-srčane slabosti)
• antacide (za liječenje povećane količine kiseline u želucu)
• terfenadin ( za visoku temperaturu ili kožnu alergiju)
• ergot ili ergotamin koji se koriste u liječenju migrene

Uzimanje lijeka Sumamed® injekcije sa hranom ili pićima

Istovremeno uzimanje hrane i pića ne utiče na dejstvo lijeka Sumamed® injekcije.

Primjena lijeka Sumamed® injekcije u periodu trudnoće i dojenja

Ako ste trudni ili dojite, mislite da biste mogli biti trudni ili planirate dijete, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego uzmete ovaj lijek.

Sumamed® injekcije se tokom trudnoće i dojenja mogu koristiti samo kad je neophodno.

Uticaj lijeka Sumamed® injekcije na upravljanje motornim vozilima i rukovanje mašinama

Nema dokaza da Sumamed® injekcije utiču na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Sumamed® injekcije

Ovaj lijek sadrži 188 mg natrijuma (u vidu hidroksida) po bočici. To treba uzeti u obzir kod pacijenata koji su na dijeti sa kontrolisanim unosom natrijuma.

Doziranje

Vanbolnički stečena pneumonija: 500 mg u intravenskoj infuziji jednom dnevno tokom najmanje dva dana; nakon toga 500 mg oralno jednom dnevno, a ukupno trajanje liječenja je 7-10 dana.

Urogenitalne infekcije kao što su upala mokraćne cijevi/vrata materice/jajovoda: 500 mg azitromicina se primjenjuje u intravenskoj infuziji jednom dnevno, nakon toga liječenje se nastavlja azitromicinom 250 mg oralno jednom dnevno, a ukupno trajanje liječenja je 7 dana.

Vrijeme prelaska na oralno liječenje određuje ljekar, na osnovu kliničkog odgovora.

Primjena kod djece

Ovaj lijek se ne primjenjuje kod djece.

Primjena kod pacijenata sa poremećajem jetre ili bubrega

Morate obavijestiti svog ljekara ako imate problema sa jetrom ili bubrezima jer će ljekar možda morati da Vam promijeni dozu.

Način primjene

Primjenjuje se kao infuzija u venu tokom 3 sata.

Trajanje infuzije azitromicina ne smije biti kraće od 60 minuta.

Sumamed® injekcije se ne smiju davati u bolusu ili intramuskularnom injekcijom!

U slučaju bilo kakvih pitanja u vezi primjene ovog lijeka obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i ovaj lijek može dovesti do neželjenih dejstava, mada se ona ne javljaju kod svih.

Odmah se obratite svom ljekaru i prestanite sa uzimanjem lijeka ako osjetite jedan od sljedećih simptoma nakon uzimanja ovog lijeka jer mogu da postanu ozbiljni:

• iznenadno pištanje pri disanju, otežano disanje, oticanje kapaka, lica, usana, svrab (posebno ako zahvata cijelo tijelo) jer to može biti znak teške alergijske reakcije
• teški ili dugotrajni proliv (u kojem se može nalaziti krvi ili sluz) tokom liječenja Sumamed® injekcijama jer ovo može biti znak ozbiljne upale crijeva
• teški osip na koži koji uzrokuje crvenilo i ljuštenje, jer to može biti znak ozbiljne kožne reakcije Stevens-Johnsonovog sindroma (bolest kože i sluzokoža koja se manifestuje groznicom, erozijom u ustima, teškom upalom oka i kožnim promjenama na cijelom tijelu) ili toksične epidermalne nekrolize (oštećenje kože i sluznica usne šupljine, očiju i polnih organa, sluznice crijeva idisajnih organa)
• ubrzane ili nepravilne otkucaje srca
• nizak krvni pritisak

Druga moguća neželjena dejstva zabilježena pri uzimanju azitromicina:

Veoma česta (javljaju se kod više od 1 na 10 osoba)

• proliv

Česta (javljaju se kod manje od 1 na 10 osoba)

• glavobolja, povraćanje, bol u stomaku, mučnina
• smanjen broj određene vrste bijelih krvnih ćelija (limfocita), povećan broj određene vrste bijelih krvnih ćelija (eozinofila), snižene vrijednosti bikarbonata u krvi, povećan broj određenih vrsta bijelih krvnih ćelija (bazofila, monocita, neutrofila)
• bol ili upala na mjestu primjene lijeka

Povremeno (javljaju se kod manje od 1 na 100 osoba)

• infekcija vagine, upala pluća, gljivična infekcija, bakterijska infekcija, upala grla, upala želuca, poremećaji disanja, upala sinusa, gljivična infekcija usta
• smanjen broj bijelih krvnih ćelija (leukocita)
• oticanje kože, preosjetljivost
• gubitak apetita
• nervoza, nesanica
• omaglica, izrazita pospanost, poremećaj ukusa, trnci
• oštećenje vida, poremećaji uva, vrtoglavica, osjećaj lupanja srca
• navale vrućine, otežano disanje, krvarenje iz nosa
• zatvor, gasovi, probavne tegobe, otežano gutanje, nadutost, suva usta, podrigivanje, ulceracije u ustima, pojačano izlučivanje pljuvačnih žlijezda
• osip, svrab, koprivnjača, upala kože, suva koža, prekomjerno znojenje
• upala zglobova (osteoartritis), bol u mišićima, bol u leđima, bol u vratu
• bol pri mokrenju, bol u bubregu
• nepravilno i često krvarenje iz materice, poremećaj testisa
• otoci (edemi), opšta slabost, umor, otoci lica, bol u grudima, groznica, bol, oticanje nogu
• rast bikarbonata, poremećene vrijednosti natrijuma, poremećene vrijednosti enzima jetre (vidljivo na nalazima analize krvi)

Rijetko (javljaju se kod manje od 1 na 1000 osoba)

• uznemirenost
• abnormalna funkcija jetre, žutica (žuta boja kože i beonjača), reakcije preosjetljivosti na svjetlost

Nepoznato: učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka

• vrsta upale debelog crijeva (pseudomembranozni kolitis), smanjen broj trombocita (krvne pločice odgovorne za zgrušavanje krvi), anemija, alergijska reakcija
• agresija, tjeskoba, delirijum, halucinacije
• iznenadan gubitak svijesti, konvulzije, smanjena osjetljivost kože, psihomotorna hiperaktivnost, gubitak čula mirisa, gubitak čula ukusa, poremećaji u spavanju, miastenija gravis (autoimuna bolest koja se manifestuje zamaranjem i slabošću mišića)
• oštećenje sluha uključujući gluvoću i/ili zujanje u ušima
• poremećaji srčanog ritma
• upala gušterače, promjena boje jezika
• insuficijencija jetre, upala jetre, značajno oštećenje jetre
• bol u zglobovima
• akutna insuficijencija bubrega, upala bubrega

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nisu navedena u ovom uputstvu. Neželjena dejstva možete prijaviti direktno kod zdravstvenog radnika, čime ćete pomoći u dobijanju više informacija o bezbjednosti ovog lijeka.

Rok upotrebe

2 godine.

Čuvanje

Čuvati lijek van pogleda i domašaja djece!

Čuvati pri temperaturi do 25o C.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na pakovanju. Rok upotrebe se odnosi na poslednji dan navedenog mjeseca.

Razblaženi rastvor je stabilan 24 sata pri temperaturi do 25 C ili 7 dana pri temperaturi od 5 C. S mikrobiološke tačke gledišta preporučuje se da se rastvor upotrijebi odmah.

Ako se ne upotrijebi odmah, za čuvanje je odgovoran korisnik.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Šta sadrži lijek Sumamed® injekcije

Sastav

Aktivna supstanca je azitromicin.

Jedna bočica sadrži 500 mg azitromicina u obliku azitromicin dihidrata i čini koncentraciju od 100 mg/ml nakon rastvaranja. Koncentrat treba razblaživati do 1 mg/ml ili 2 mg/ml.

Pomoćne supstance su:

Natrijum hidroksid

Limunska kiselina, monohidrat

Kako izgleda lijek Sumamed® injekcije i sadržaj pakovanja

Bijeli do skoro bijeli prašak.

Bezbojna staklena bočica (tip II) sa brombutilnim zatvaračem i aluminijumskom kapom.

5 staklenih bočica u kutiji.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

Evropa Lek Pharma d.o.o. Podgorica

Kritskog odreda 4/1, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

PLIVA Hrvatska d.o.o.

Prilaz baruna Filipovića 25, 10 000 Zagreb, Hrvatska

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Novembar, 2015. godine

Režim izdavanja lijeka:

Ograničen recept.

Broj i datum dozvole:

Sumamed® 500 mg injekcije, prašak za koncentrat za rastvor za infuziju, 500 mg, bočica, 5 x 500 mg:

2030/15/413 – 2891 od 03.11.2015. godine

Konačne koncentracije u infuzionom rastvoru

Količina rastvora za razrjeđivanje

1,0 mg/ml

500 ml

2,0 mg/ml

250 ml

Sljedeće informacije su namijenjene zdravstvenim radnicima:

Priprema rastvora za infuziju:

Rastvaranje

Inicijalni rastvor azitromicina se dobija dodavanjem 4,8 ml vode za injekcije u bočicu sa 500 mg azitromicina. Sadržaj bočice treba protresti, dok se cijela količina lijeka ne rastvori. 1 ml tako dobijenog rastvora sadrži 100 mg azitromicina. Inicijalni rastvor je stabilan 24 sata pri temperaturi do 25 C.

Prije primjene, rekonstitusane i razrijeđene rastvore treba pregledati vizuelno kako bi se otkrile moguće čestice. Upotrijebiti samo bistre rastvore koji ne sadrže čestice. Ako rastvor sadrži čestice, treba ga baciti.

Razrjeđivanje

Prije primjene intravenskom infuzijom rastvor treba razrijediti na sljedeći način:

Da bi se dobila koncentracija azitromicina od 1,0-2,0 mg/ml inicijalni rastvor azitromicina se dalje može razrijediti sljedećim rastvorima:

• Fiziološki rastvor (0,9 % rastvor NaCl)
• 5 % rastvor dekstroze (Glukoza 5 %)
• Ringerov rastvor

Način primjene

Ovaj proizvod je namijenjen samo za jednokratnu upotrebu.

Primjenjuje se kao intravenska infuzija tokom 3 sata u koncentraciji od 1 mg/ml, ili tokom 1 sat u koncentraciji od 2 mg/ml. Veće koncentracije treba izbjegavati zbog toga što se na testiranjima kod svih bolesnika javljala lokalna reakcija na mjestu primjene kod koncentracija većih od 2 mg/ml.

Trajanje infuzije azitromicina ne smije biti kraće od 60 minuta.

Sumamed® injekcije se ne smiju davati u bolusu ili intramuskularnom injekcijom!