SKOPRYL 10mg tableta

Hipertenzija

Liječenje hipertenzije.

Srčana insuficijencija

Liječenje simptomatske srčane insuficijencije.

Akutni infarkt miokarda

Kratkotrajno liječenje (u trajanju od šest nedjelja) hemodinamski stabilnih pacijenata u roku od 24 sata nakon akutnog infarkta miokarda.

Renalne komplikacije kod pacijenata sa Dijabetes melitusom

Terapija renalne bolesti kod hipertenzivnih pacijenata sa Tip 2 dijabetes melitusom i početnom nefropatijom (pogledati dio 5.1).

Doza lijeka se određuje individualno prema profilu bolesnika, naročito prema vrijednostima krvnog pritiska (pogledati dio 4.4).

Hipertenzija

Lijek SKOPRYL može da se koristi kao monoterapija ili u kombinaciji sa drugim antihipertenzivnim ljekovima (pogledati djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Početna doza

Kod pacijenata sa hipertenzijom uobičajena početna doza iznosi 10 mg jednom dnevno. Kod pacijenata kod kojih je veoma aktivan sistem renin-angiotenzin-aldosteron (renovaskularna hipertenzija, deplecija soli i/ili volumena, srčana dekompenzacija, ozbiljna hipertenzija) može doći do značajnog pada krvnog pritiska poslije primjene početne doze. Kod tih pacijenata se preporučuje početna doza od 2.5-5 mg i da početak terapije bude pod pažljivim ljekarskim nadzorom. Kod pacijenata sa bubrežnim oštećenjem potrebna je niža početna doza (pogledati Tabelu 1).

Doza održavanja

Uobičajena doza održavanja iznosi 20 mg jednom dnevno. Ukoliko se ne može postići željeni terapeutski odgovor u periodu od 2-4 nedjelje, doza se može povećati. Maksimalna doza koja je primjenjivana u dugotrajnim, kontrolisanim kliničkim ispitivanjima je 80 mg dnevno.

Pacijenti koji uzimaju diuretike

Na početku liječenja lijekom SKOPRYL može doći do pojave simptomatske hipotenzije, naročito kod pacijenata koji uzimaju diuretike. Kod ovih pacijenata potreban je oprez, s obzirom na to da mogu imati smanjen volumen tečnosti i/ili soli. Ukoliko je moguće, treba prekinuti terapiju diuretikom, dva ili tri dana prije početka terapije lijekom SKOPRYL. Kod hipertenzivnih pacijenata kod kojih prekid primjene diuretika nije moguć, liječenje lijekom SKOPRYL treba započeti sa dozom od 5 mg. Neophodno je pratiti bubrežnu funkciju i koncentraciju kalijuma u serumu. Dalje doziranje lijekom SKOPRYL treba prilagoditi vrijednostima krvnog pritiska. Ukoliko je potrebno, terapija diureticima se može nastaviti (pogledati djelove 4.4 i 4.5).

Prilagođavanje doze kod bubrežnog oštećenja

Kod pacijenata sa renalnom insuficijencijom dozu treba prilagoditi prema vrijednostima klirensa kreatinina, kao što je prikazano u tabeli 1:

*Doziranje i/ili učestalost primjene treba prilagoditi u skladu sa vrijednostima krvnog pritiska.

Doza se može povećavati sve dok se ne uspostavi kontrola krvnog pritiska ili do najviše 40 mg na dan.

Upotreba kod hipertenzivnih pedijatrijskih pacijenata u uzrastu od 6-16 godina

Preporučena početna doza je 2.5 mg jednom dnevno kod pacijenata sa tjelesnom masom od 20-50 kg, i 5 mg jednom dnevno kod pacijenata sa tjelesnom masom INCLUDEPICTURE "http://renderer.medicines.org.uk/images/entities/GREATER-THAN_OR_EQUAL_TO.gif" \* MERGEFORMATINET 50 kg. Doza se treba individualno prilagoditi do maksimalnih 20 mg dnevno kod pacijenata sa tjelesnom masom od 20 do 50 kg i 40 mg kod pacijenata sa tjelesnom masom INCLUDEPICTURE "http://renderer.medicines.org.uk/images/entities/GREATER-THAN_OR_EQUAL_TO.gif" \* MERGEFORMATINET 50 kg. Doze veće od 0.61 mg/kg (odnosno iznad 40 mg) nijesu bile ispitivane kod pedijatrijskih pacijenata (pogledati dio 5.1).

Kod djece sa smanjenom bubrežnom funkcijom, treba razmotriti primjenu manje početne doze ili povećati razmak između doza.

Srčana insuficijencija

Kod pacijenata sa simptomatskom srčanom insufucijencijom, lijek SKOPRYL može da se koristi kao dodatna terapija, zajedno sa diureticima i, gdje je primjenjivo, digitalisom ili beta-blokatorima. Liječenje lizinoprilom može se započeti početnom dozom od 2.5 mg jednom dnevno, koju treba uzeti uz ljekarski nadzor radi utvrđivanja početnog efekta na krvni pritisak. Dozu lizinoprila treba povećavati na sljedeći način:

• maksimalnim povećanjima od po 10 mg lizinoprila,
• u intervalima ne kraćim od 2 nedjelje,
• do najveće doze koju pacijent može da podnese, odnosno do maksimalne doze od 35 mg lizinoprila dnevno.

Prilagođavanje doze je individualno i zavisi od kliničkog odgovora za svakog pacijenta ponaosob.

Kod pacijenata sa visokim rizikom od pojave simptomatske hipotenzije, na primjer pacijenti kod kojih postoji gubitak soli sa ili bez hiponatrijemije, pacijenti sa hipovolemijom ili oni koji primaju jake diuretike, pomenuta stanja treba korigovati, ako je moguće prije uvođenja terapije lijekom SKOPRYL. Potrebno je kontrolisati bubrežnu funkciju i vrijednosti kalijuma u serumu (pogledati dio 4.4).

Akutni infarkt miokarda

Pacijenti treba da prime uobičajenu standardnu terapiju koja se sastoji od trombolitika, aspirina, i beta-blokatora. Gliceriltrinitrat u intravenskom ili transdermalnom obliku može se primjenjivati zajedno sa lijekom SKOPRYL.

Početna doza (prva 3 dana nakon infarkta)

Liječenje lijekom SKOPRYL može se započeti u roku od 24 sata od početak simptoma. Terapiju ne treba započinjati ako je sistolni krvni pritisak niži od 100 mm Hg. Prva doza lijeka SKOPRYL iznosi 5 mg oralno, slijedi 5 mg nakon 24 sata, 10 mg nakon 48 sati i zatim 10 mg jednom dnevno. Pacijentima sa niskim sistolnim krvnim pritiskom (120 mg Hg ili nižim) na početku terapije ili tokom prva tri dana nakon infarkta, treba dati manju dozu - 2.5 mg oralno (pogledati dio 4.4).

U slučaju bubrežnog oštećenja (klirens kreatinina <80 ml/min), početnu dozu lijeka SKOPRYL treba uskladiti sa vrijednostima klirensa kreatinina kod pacijenata (pogledati Tabelu 1).

Doza održavanja

Doza održavanja je 10 mg lizinoprila jednom dnevno. Ako dođe do pojave hipotenzije (sistolni krvni pritisak ≤100 mm Hg), dnevna doza održavanja od 5 mg se može, ako je potrebno, privremeno smanjiti na 2.5 mg. U slučaju dužeg trajanja hipotenzije (sistolni krvni pritisak <90 mm Hg duže od 1 sata), liječenje lijekom SKOPRYL treba prekinuti.

Liječenje treba nastaviti tokom 6 nedjelja, a zatim ponovo uraditi evaluaciju pacijenta i terapije. Pacijenti kod kojih se razvijaju simptomi srčane insuficijencije treba da nastave sa terapijom lijekom SKOPRYL (pogledati dio 4.2).

Renalne komplikacije dijabetes melitusa

Kod pacijenata sa hipertenzijom sa dijabetesom tipa 2 i početnom dijabetesnom nefropatijom uobičajena doza lizinoprila je 10 mg jednom dnevno, koja se, prema potrebi, može povećati na 20 mg jednom dnevno, da bi se postigle vrijednosti dijastolnog krvnog pritiska u sjedećem položaju ispod 90 mm Hg.

U slučajevima oštećenja bubrega (klirens kreatinina <80 ml/min), početna doza lijeka SKOPRYL se treba uskladiti sa vrijednostima klirensa kreatinina pacijenta (pogledati Tabelu 1 u dijelu 4.2).

Upotreba kod djece

Postoje ograničeni podaci o efikasnosti i bezbjednosti primjene lizinoprila kod djece starije od 6 godina koja boluju od hipertenzije, dok o primjeni u drugim indikacijama nema podataka (pogledati dio 5.1). Lijek SKOPRYL se ne preporučuje kod djece mlađe od 6 godina, ili kod djece sa teškim renalnim oštećenjem (GFR <30 ml/min/1.73m2) (pogledati dio 5.2).

Upotreba kod starijih pacijenata

Ne postoje dokazi kliničkih studija koji ukazuju da je efikasnost i sigurnost primjene lijeka zavisila od starosti pacijenta. Međutim, ako pacijenti imaju smanjenu bubrežnu funkciju povezanu sa životnom dobi, početna doza lijeka SKOPRYL se utvrđuje na osnovu smjernica iz Tabele 1. Nakon toga dozu treba uskladiti sa vrijednostima krvnog pritiska.

Primjena kod pacijenata nakon transplantacije bubrega

Ne postoji dovoljno iskustva sa primjenom ovog lijeka kod pacijenata sa nedavnom transplantacijom bubrega. Stoga se upotreba lizinoprila ne preporučuje kod tih pacijenata.

Doza od 2.5 mg ne može se postići lomljenjem tableta SKOPRYL od 5, 10 i 20 mg. Stoga se podaci od 2.5 mg navode samo radi informacije.

Način primjene

SKOPRYL tablete se primjenjuju oralno, jednom dnevno. Kao i ostali ljekovi koji se primjenjuju jednom dnevno, i SKOPRYL treba uzimati u približno isto vrijeme svakog dana. Resorpcija lijeka SKOPRYL ne zavisi od unosa hrane.

• Preosjetljivost na lizinopril ili bilo koji od pomoćnih sastojka lijeka (navedenih u dijelu 6), kao i preosjetljivost na bilo koji drugi ACE inhibitor.

• Istorija angioneurotskog edema u vezi sa prethodnom terapijom ACE inhibitorom.

• Nasljedni ili idiopatski angioedem.

• Drugo i treće tromjesečje trudnoće (pogledati djelove 4.4 i 4.6).

• Istovremena primjena lijeka SKOPRYL sa ljekovima koji sadrže aliskiren kontraindikovana je kod pacijenata sa šećernom bolešću ili oštećenjem bubrega (GFR < 60 ml/min/1.73 m2) (pogledati djelove 4.5 i 5.1).

• Istovremena primjena sa sakubitril/valsartan terapijom je kontraindikovana. Nemojte počinjati sa primjenom lijeka SKOPRYL najmanje 36 sati od posljednje doze sakubitrila/valsartana (pogledati djelove 4.5 i 4.5).

Simptomatska hipotenzija

U slučajevima nekomplikovane hipertenzije, simptomatska hipotenzija se rijetko javlja.

Kod pacijenata sa hipertenzijom koji primaju lijek SKOPRYL, veća je vjerovatnoća pojave hipotenzije ako pacijent ima gubitak tečnosti, npr. usljed diuretske terapije, restrikcije unosa soli u ishrani, dijalize, dijareje ili povraćanja, ili ako pacijent ima ozbiljnu renin-zavisnu hipertenziju (pogledati djelove 4.5 i 4.8). Kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom, sa ili bez pridružene bubrežne insuficijencije, zabilježeni su slučajevi simptomatske hipotenzije. Ona je bila češća kod pacijenata sa težim oblikom srčane insuficijencije, a kao posljedica primjene visokih doza diuretika Henleove petlje, hiponatrijemije ili oštećenja bubrežne funkcije. Kod pacijenata koji imaju povećan rizik od simptomatske hipotenzije, liječenje i prilagođavanje doze treba sprovoditi pod nadzorom ljekara. Slična pravila važe i za pacijente sa ishemijskom bolešću srca ili cerebrovaskularnom bolešću kod kojih prekomjerni pad krvnog pritiska može dovesti do infarkta miokarda ili moždanog udara.

Ukoliko se javi hipotenzija, pacijenta treba staviti u ležeći položaj, i ako je potrebno, dati intravensku infuziju fiziološkog rastvora natrijum hlorida. Prolazna hipotenzivna reakcija nije kontraindikacija za sljedeću dozu lijeka, koja se može primijeniti na uobičajen način bez problema, čim dođe do povišenja krvnog pritiska nakon povećanja volumena.

Kod nekih pacijenata sa srčanom insuficijencijom koji imaju normalan ili nizak krvni pritisak, može doći do dodatnog sniženja sistemskog krvnog pritiska nakon primjene lijeka SKOPRYL. Ovaj efekat je očekivan i obično ne predstavlja razlog za prekid terapije. Ako hipotenzija postane simptomatska, može biti potrebno smanjiti dozu ili prekinuti liječenje lijekom SKOPRYL.

Hipotenzija kod akutnog infarkta miokarda

Terapija lizinoprilom se ne smije započeti kod pacijenata sa akutnim infarktom miokarda ako postoji rizik od daljih ozbiljnih hemodinamskih poremećaja nakon terapije vazodilatatorima. To su pacijenti sa sistolnim krvnim pritiskom od 100 mmHg ili nižim, odnosno pacijenti sa kardiogeničnim šokom. Tokom prva 3 dana nakon infarkta, dozu treba smanjiti ako je sistolni pritisak 120 mmHg ili niži. Dozu održavanja treba redukovati na 5 mg ili privremeno na 2.5 mg ako je sistolni pritisak 100 mmHg ili niži. U slučaju da hipotenzija duže potraje (sistolni krvni pritisak niži od 90 mmHg duže od 1 sata), treba prekinuti primjenu SKOPRYL tableta.

Aortna stenoza i stenoza mitralne valvule /hipertrofična kardiomiopatija

Kao i sa ostalim ACE inhibitorima, lizinopril treba primjenjivati oprezno kod pacijenata sa stenozom mitralne valvule i opstrukcijom izlaznog puta lijeve komore, kao što je slučaj kod aortne stenoze ili hipertrofične kardiomiopatije.

Oštećenje renalne funkcije

U slučaju renalnog oštećenja (klirens kreatinina <80 ml/min), početnu dozu lijeka SKOPRYL treba prilagoditi vrijednostima klirensa kreatinina pacijenta (pogledati Tabelu 1 u dijelu 4.2), a kasnije odgovoru pacijenta na liječenje. Rutinsko praćenje nivoa kalijuma i kreatinina je dio uobičajene medicinske prakse kod ovih pacijenata.

Kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom, pojava hipotenzije nakon započinjanja terapije ACE inhibitorima može dovesti do daljih oštećenja funkcije bubrega. U ovim slučajevima se može javiti akutna bubrežna insuficijencija, koja je uglavnom reverzibilna.

Kod pojedinih pacijenata sa bilateralnom stenozom renalne arterije ili sa stenozom arterije (solitarnog) pojedinačnog bubrega, koji su na terapiji ACE inhibitorima, uočeno je povećanje uree u krvi i serumskog kreatinina, koje je obično reverzibilno nakon prekida terapije. Ovo se naročito javlja kod pacijenata sa renalnom insuficijencijom. Ukoliko je prisutna i renovaskularna hipertenzija postoji povećan rizik od teške hipotenzije i renalne insuficijencije. Kod ovih pacijenata, terapiju treba započeti pod strogim medicinskim nadzorom sa niskim dozama i pažljivom titracijom doza. Budući da istovremena terapija diureticima može da doprinese razvoju gore navedenom stanju, terapiju diureticima treba prekinuti i pažljivo pratiti renalnu funkciju tokom prvih nedjelja primjene lijeka SKOPRYL.

Kod pojedinih hipertenzivnih pacijenata bez prethodno dijagnostifikovane renalno vaskularne bolesti uočen je porast uree u krvi i serumskog kreatinina, uglavnom blagog i prolaznog karaktera, posebno kada se lijek SKOPRYL primjenjuje istovremeno sa diuretikom. Ovo se češće javlja kod pacijenata sa već postojećim oštećenjem bubrega. U tim slučajevima može biti potrebno smanjenje doze i/ili prekid terapije diuretikom i/ili lijekom SKOPRYL.

Kod akutnog infarkta miokarda, liječenje SKOPRYL tabletama ne treba započinjati kod pacijenata sa dijagnostifikovanom renalnom disfunkcijom, definisanom kao koncentracija kreatinina u serumu koja prelazi 177 μmol/l i/ili proteinurijom koja prelazi 500 mg/24 sata. Ako se tokom liječenja SKOPRYL tabletama javi renalna disfunkcija (koncentracija kreatinina u serumu prelazi 265 μmol/l ili je udvostručena u odnosu na vrijednost prije početka liječenja), ljekar treba da razmotri mogućnost prekida terapije lijekom SKOPRYL.

Reakcije preosjetljivosti/angioedem:

Angioedem lica, ekstremiteta, usana, jezika, glotisa i/ili larinksa rijetko se javlja kod pacijenata koji su uzimali inhibitore angiotenzin-konvertujućeg enzima, uključujući i lizinopril. To se može dogoditi u bilo kom trenutku tokom trajanja terapije. U takvim slučajevima, treba odmah prekinuti liječenje lijekom SKOPRYL i započeti adekvatno liječenje i praćenje pacijenta do potpunog povlačenja simptoma prije otpuštanja. Čak i u tim slučajevima, kada se javi samo oticanje jezika bez respiratornog distresa, pacijent se mora pažljivo pratiti, budući da primjena antihistaminika i kortikosteroida može biti nedovoljna.

Veoma rijetko su zabilježeni smrtni slučajevi usljed angioedema udruženog sa edemom larinksa ili jezika. Kod pacijenata sa edemom jezika, glotisa ili larinksa može doći do opstrukciju disajnog puta, posebno kod onih koji su ranije imali operaciju disajnog puta. Takvi slučajevi zahtijevaju hitnu medicinsku pomoć koja uključuje primjenu adrenalina i/ili mjere za osiguranje prohodnosti disajnog puta. Ovi pacijenti moraju biti pod stalnim nadzorom ljekara sve dok ne dođe do potpunog i trajnog povlačenja simptoma koji su se pojavili.

Zabilježeno je da se angioedem povezan sa primjenom ACE inhibitora češće javlja kod pacijenata crne rase nego kod pacijenata drugih rasa.

Pacijenti koji su ranije imali angioedem koji nije u vezi sa terapijom ACE inhibitorima, mogu imati povećani rizik od pojave angioedema za vrijeme primjene ACE inhibitora (pogledati dio 4.3).

Istovremena primjena ACE inhibitora sa sakubitril/valsartanom je kontraindikovana zbog povećanog rizika od pojave angioedema. Nemojte počinjati sa primjenom sakubitrila/valsartana najmanje 36 sati od posljednje doze lizinoprila. Terapija lizinoprilom ne smije biti uvedena najmanje 36 sati od posljednje doze sakubitrila/valsartana (pogledajte djelove 4.5 i 4.5).

Istovremena primjena ACE inhibitora sa racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i vildagliptinom može da dovede do povećanja rizika od angioedema (npr. oticanje disajnih puteva ili jezika, sa ili bez oštećenja respiratorne funkcije) (pogledati dio 4.5). Kod pacijenata koji uzimaju ACE inhibitore, neophodan je oprez prilikom otpočinjanja terapije sljedećim ljekovima: racekadopril, mTOR inhibitori (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i vildagliptin.

Anafilaktičke reakcije kod pacijenata na hemodijalizi

Anafilaktičke reakcije su zabilježene kod pacijenata koji su bili na hemodijalizi sa visoko propustljivim membranama (npr. AN 69) i kada su istovremeno uzimali ACE inhibitore. Kod ovih pacijenata, treba razmotriti primjenu drugačijeg tipa dijaliznih membrana ili druge vrste antihipertenzivnih ljekova.

Anafilaktičke reakcije tokom afereze lipoproteina niske gustine (LDL)

Rijetko su zabilježene anafilaktičke reakcije opasne po život kod pacijenata koji su bili na terapiji ACE inhibitorima tokom LDL afereze sa dekstran sulfatom. Ove reakcije mogu se izbjeći privremenim prekidom terapije ACE inhibitorima prije svake afereze.

Desenzibilizacija

Rijetko se dešava da pacijenti koji su na terapiji ACE inhibitorima tokom desenzibilizacije otrovom opnokrilaca (npr. otrov pčela i osa) razviju anafilaktičku reakciju koja ugrožava život. Ove reakcije se mogu izbjeći privremenim prekidom terapije ACE inhibitorima prije svake desenzibilizacije, ali su se ponovo javljale nakon nenamjerne ponovne primjene lijeka.

Hepatična insuficijencija

Veoma rijetko, primjena ACE inhibitora je povezana sa sindromom koji počinje pojavom holestatske žutice i prelazi u fulminantnu nekrozu jetre i (ponekad) sa smrtnim ishodom. Mehanizam nastanka ovog sindroma nije jasan. Kod pacijenata koji su na terapiji lijekom SKOPRYL i kod kojih se razvija žutica ili se javi značajan rast vrijednosti označenih enzima jetre treba prekinuti sa terapijom i primijeniti odgovarajući medicinski tretman.

Neutropenija/agranulocitoza

Neutropenija/agranulocitoza, trombocitopenija i anemija opisane su kod pacijenata koji su bili na terapiji ACE inhibitorima. Kod pacijenata sa normalnom renalnom funkcijom bez drugih komplikacija, neutropenija se javlja rijetko. Neutropenija i agranulocitoza su reverzibilne nakon prekida terapije ACE inhibitorima. Lijek SKOPRYL bi trebalo primjenjivati sa posebnim oprezom kod pacijenata sa kolagenom vaskularnom bolešću, na terapiji imunosupresivnim ljekovima, na terapiji alopurinolom ili prokainamidom, ili kod kombinacije ovih ograničavajućih (rizik) faktora, posebno ako već postoji oštećenje renalne funkcije. Kod nekih od ovih pacijenata razvile su se ozbiljne infekcije, koje u nekoliko slučajeva nijesu reagovale na intenzivnu antibiotsku terapiju. Ako se lijek SKOPRYL primjenjuje kod ovih pacijenata, preporučuje se periodično praćenje vrijednosti leukocita i savjetovanje pacijentima da, ukoliko primijete bilo kakave znake infekcije, o tome odmah obavijeste ljekara.

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalemije i smanjene bubrežne funkcije (uključujući akutno zatajenje bubrega). Dvostruka blokada RAAS-a kombinovanom primjenom ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena stoga se ne preporučuje (pogledati djelove 4.5 i 5.1).

Ako se terapija dvostrukom blokadom smatra apsolutno nužnom, smije se samo sprovoditi pod nadzorom specijalista i uz pažljivo praćenje bubrežne funkcije, elektrolita i krvnog pritiska.

ACE inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora ne smiju se primjenjivati istovremeno kod pacijenata sa dijabetičkom nefropatijom.

Rasa

ACE inhibitori prouzrokuju veći stepen pojave angioedema kod pacijenata crne rase u odnosu na pripadnike drugih rasa.

Kao i ostali ACE inhibitori, lizinopril može biti manje efikasan kod snižavanja krvnog pritiska kod pacijenata crne rase, vjerovatno zbog veće prevalence hipertenzije povezane sa niskom koncentracijom renina kod pacijenata crne rase.

Kašalj

Prilikom upotrebe ACE inhibitora može se javiti karakterističan kašalj, koji je neproduktivan, uporan, i prestaje sa prekidom terapije. Pri diferencijalnoj dijagnozi kašlja, potrebno je uzeti u obzir kašalj izazvan terapijom ACE inhibitorima.

Operacija/anestezija

Kod pacijenata koji se moraju podvrgnuti većem hiruškom zahvatu ili tokom anestezije agensima koji prouzrokuju hipotenziju, lijek SKOPRYL može sekundarno blokirati stvaranje angiotenzina II kao posljedica kompenzatornog oslobađanja renina. Ovo može dovesti do pojave hipotenzije koja se može korigovati povećanjem volumena krvi.

Serumski kalijum

ACE inhibitori mogu izazvati hiperkalemiju zbog toga što inhibiraju oslobađanje aldosterona. Ovaj efekat obično nije značajan kod pacijenata sa normalnom renalnom funkcijom. Međutim, kod pacijenata sa narušenom renalnom funkcijom, dijabetes melitusom, i/ili kod pacijenata koji istovremeno uzimaju dodatke kalijuma (uključujući zamjene za so), diuretike koji štede kalijum, heparin, trimetoprim ili kotrimoksazol, takođe poznat kao trimetoprim/sulfametoksazol, i naročito antagoniste aldosterona ili blokatore angiotenzinskih receptora, može se javiti hiperkalemija. Diuretike koji štede kalijum i blokatore angiotenzinskih receptora treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata koji uzimaju ACE inhibitore, i ujedno treba pratiti vrijednost serumskog kalijuma i renalnu funkciju (pogledati dio 4.5).

Ukoliko je istovremena upotreba pomenutih preparata opravdana, preporučuje se redovna kontrola kalijuma u serumu (pogledati dio 4.5).

Dijabetičari

Kod pacijenata sa dijabetesom koji uzimaju oralne antidijabetike ili insulin, tokom prvog mjeseca primjene ACE inhibitora mora se vršiti pažljiva kontrola glikemije (pogledati dio 4.5).

Litijum

Ne preporučuje se istovremena primjena litijuma i SKOPRYL tableta (pogledati dio 4.5).

Trudnoća

ACE inhibitore ne treba primjenjivati u toku trudnoće. Ukoliko se, za zdravlje pacijentkinje, nastavak liječenja ACE inhibitorima smatra esencijalnim, pacijentkinje koje planiraju trudnoću trebalo bi da zamijene liječenje alternativnom antihipertenzivnom terapijom koja ima utvrđeni bezbjednosni profil tokom primjene u trudnoći. Onda kada se ustanovi trudnoća, liječenje ACE inhibitorima treba odmah prekinuti, i početi sa odgovarajućom alternativnom terapijom (pogledati djelove 4.3 i 4.6).

Ljekovi koji povećavaju rizik od pojave angioedema

Istovemena primjena ACE inhibitora sa sakubitrilom/valsartanom je kontraindikovana i povećava rizik od pojave angioedema (pogledati djelove 4.3 i 4.4).

Istovremena primjena ACE inhibitora sa racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus), vildagliptinom i tkivnim aktivatorima plazminogena može dovesti do povećanja rizika od razvoja angioedema (pogledati dio 4.4).

Antihipertenzivni ljekovi

Kada se lijek SKOPRYL kombinuje sa drugim antihipertenzivnim ljekovima (npr. gliceriltrinitrat i drugi nitrati, ili drugi vazodilatatori), može doći do dodatnog pada krvnog pritiska.

Podaci iz kliničkih ispitivanja pokazali su da je dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema (RAAS) kombiniranom primjenom ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povezana sa većom učestalošću neželjenih dejstava kao što su hipotenzija, hiperkalemija i smanjena bubrežna funkcija (uključujući akutno zatajenje bubrega) u poređenju sa primjenom samo jednog lijeka koji djeluje na RAAS (pogledati djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Diuretici

U slučaju kada se pacijentima koji su na terapiju lizinoprilom doda diuretik, obično se javlja aditivni antihipertenzivni efekat.

Kod pacijenata koji su na terapiji diureticima, a posebno kod onih kojima je nedavno uvedena terapija diureticima, ponekad može doći do prevelikog pada krvnog pritiska kada se doda lizinopril.

Mogućnost pojave simptomatske hipotenzije prilikom primjene lizinoprila se može svesti na minimum ukidanjem terapije diuretikom prije započinjanja primjene lizinoprila (pogledati dio 4.4 i dio 4.2).

Diuretici koji štede kalijum, dodaci kalijuma ili zamjene za so koje sadrže kalijum

Iako je u kliničkim ispitivanjima koncentracija kalijuma u serumu ostala u okviru normalnih vrijednosti, kod nekih pacijenata liječenih lizinoprilom je došlo do pojave hiperkalijemije. Primjena diuretika koji štede kalijum (npr. spironolakton, triamteren ili amilorid), dodataka kalijuma ili zamjene za so koje sadrže kalijum, posebno kod pacijenata sa oštećenom bubrežnom funkcijom i dijabetes melitusom, može dovesti do značajnog povećanja nivoa kalijuma u serumu.

Oprez je neophodan kad se lizinopril primjenjuje istovremeno sa drugim ljekovima koji povećavaju vrijednost serumskog kalijuma, kao što su trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprim/sulfametoksazol), s obzirom na to da je poznato da trimetorpim djeluje kao diuretik koji štedi kalijum slično amiloridu. Zbog toga, kombinacija lizinoprola sa gore pomenutim ljekovima nije preporučena. Ukoliko je indikovana istovremena upotreba, treba se primjenjivati sa oprezom i sa čestom provjerom serumskog kalijuma (pogledati dio 4.4).

Hipokalijemija prouzrokovana diureticima može se popraviti, istovremenom primjenom diuretika koji ne štede kalijum i lizinoprila.

Cikolosporin

Hiperkalemija se može javiti prilikom istovremene primjene ACE inhibitora i ciklosporina. Savjetuje se praćenje serumskog kalijuma.

Heparin

Hiperkalemija se može javiti prilikom istovremene primjene ACE inhibitora i heparina. Savjetuje se praćenje serumskog kalijuma.

Litijum

Reverzibilno povećanje koncentracije litijuma u serumu i posljedične toksičnosti su zabilježeni tokom istovremene primjene litijuma i ACE inhibitora. Istovremena primjena sa tijazidnim diureticima može povećati rizik od toksičnosti litijuma i tako još više povećati njegovu toksičnost izazvanu istovremenom primjenom ACE inhibitora. Istovremena upotreba lijeka SKOPRYL i litijuma nije preporučljiva, međutim ako je ova kombinacija neophodna, potrebna je pažljiva kontrola nivoa litijuma u serumu (pogledati dio 4.4).

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL) uključujući acetilsalicilnu kisjelinu INCLUDEPICTURE "http://renderer.medicines.org.uk/images/entities/GREATER-THAN_OR_EQUAL_TO.gif" \* MERGEFORMATINET 3 g/dan

Kada se ACE inhibitori primjenjuju zajedno sa nesteroidnim antiinflamatornim ljekovima (npr. acetilsalicilna kisjelina u antiinflamatornim dozama, COH-2 inhibitori i neselektivni NSAIL), može doći do smanjenja antihipertenzivnog efekta. Istovremena primjena ACE inhibitora i nesteroidnih antiinflamatornih ljekova, može dovesti do povećanog rizika od pogoršanja bubrežne funkcije uključujući i mogući razvoj akutne bubrežne insuficijencije, i povećanja koncentracije kalijuma u serumu, naročito kod pacijenata sa već oslabljenom funkcijom bubrega. Spomenuti efekti su uglavnom reverzibilni. Ovu kombinaciju treba pažljivo primjenjivati, naročito kod starijih pacijenata. Pacijenta treba dovoljno hidrirati, a posebnu pažnju treba posvetiti praćenju funkcije bubrega na početku njihove istovremene primjene i povremeno nakon toga.

Soli zlata

Nitritoidne rekcije (simptomi vazodilatacije, uključujući crvenilo lica, mučninu, vrtoglavicu i hipotenziju, koje mogu biti veoma ozbiljne) nakon injekcije soli zlata (npr. natrijum aurotiomalat) su češće zabilježene kod pacijenata koji su na terapiji ACE inhibitorima.

Triciklični antidepresivi/antipsihotici/anestetici

Istovremena primjena pojedinih anestetika, tricikličnih antidepresiva i antipsihotika sa ACE inhibitorima može imati za posljedicu još veće sniženje vrijednosti krvnog pritiska (pogledati dio 4.4)

Simpatomimetici

Simpatomimetici mogu redukovati antihipertenzivni efekat ACE inhibitora.

Antidijabetici

Epidemiološke studije su pokazale da istovremena primjena ACE inhibitora i antidijabetika (insulina, oralnih hipoglikemika) može potencirati efekat snižavanja vrijednosti glukoze u krvi i na taj način povećati rizik od hipoglikemije. Vjerovatnoća pojave spomenutog efekta je veća tokom prve nedjelje kombinovane terapije i kod pacijenata sa renalnim oštećenjem.

Acetilsalicilna kisjelina, trombolitici, beta-blokatori, nitrati

Lijek SKOPRYL se može istovremeno primjenjivati sa acetilsalicilnom kisjelinom (kardiološke doze), tromboliticima, beta-blokatorima i/ili nitratima.

Trudnoća

Ne preporučuje se primjena ACE inhibitora tokom prvog tromjesečja trudnoće (pogledati diovidjeti odjeljak 4.4). Primjena ACE inhibitora je kontraidikovana tokom drugog i trećeg tromjesečja trudnoće ( 4.3 i 4.4).

Iako nema konačnih epidemioloških podataka koji se odnose na rizik teratogenosti nakon izlaganja ACE inhibitorima tokom prvog tromjesečja trudnoće, malo povećanje rizika ne može se isključiti. Ukoliko se za zdravlje pacijentkinja nastavak liječenja ACE inhibitorima smatra esencijalnim, pacijentkinje koje planiraju trudnoću trebalo bi da zamijene liječenje alternativnom antihipertenzivnom terapijom koja ima utvrđeni bezbjednosni profil prilikom primjene u trudnoći. Onda kada se ustanovi trudnoća, liječenje ACE inhibitorima treba odmah prekinuti, i početi sa odgovarajućom alternativnom terapijom.

Duža izloženost ACE inhibitorima tokom drugog i trećeg tromjesečja prouzrukuje fetotoksičnost kod ljudi (smanjenu bubrežnu funkciju, oligohidramniozu, usporenu osifikaciju lobanje) i neonatalnu toksičnost (bubrežna insuficijencija, hipotenzija, hiperkalijemija) (pogledati dio 5.3).

Ukoliko dođe do ekspozicije lizinoprila tokom ili nakon drugog tromjesečja trudnoće, preporučuje se ultrazvučno praćenje bubrežne funkcije i osifikacije lobanje fetusa.

Odojčad čije su majke uzimale ACE inhibitore treba pažljivo pratiti zbog mogućnosti pojave hipotenzije (pogledati djelove 4.3 i 4.4).

Dojenje

Budući da nema odgovarajućih podataka o primjeni lizinoprila tokom dojenja, lizinopril se ne preporučuje, a prednost se daje alternativnoj terapiji sa bolje potvrđenim bezbjednosnim profilom tokom dojenja, naročito pri dojenju novorođenčadi i prijevremeno rođenih beba.

Treba imati u vidu da se prilikom primjene lijeka SKOPYL može povremeno javiti vrtoglavica ili zamor, zbog toga pacijenti koji upravljaju motornim vozilom ili rukuju mašinama, treba da vode računa o tome.

Sljedeća neželjena dejstva su primijećena i prijavljivana tokom primjene lizinoprila i drugih ACE inhibitora uz sljedeću učestalost ispoljavanja: veoma često (≥1/10); često (≥1/100 do <1/10); povremeno (≥1/1000 do <1/100), rijetko (≥1/10000 do <1/1000); veoma rijetko (<1/10000); nepoznata učestalost (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

Podaci o bezbjednosti primjene dobijene tokom kliničkih ispitivanja ukazuju da se lizinopril generalno dobro podnosi kod hipertenzivnih pedijatrijskih pacijenata i da je bezbjednosni profil u ovoj uzrasnoj grupi komparabilan sa bezbjednosnim profilom viđenim kod odraslih.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

faks:+382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje ne neželjeno dejstvo lijeka:

Simptomi i znakovi

Podaci o predoziranju lizinoprilom kod ljudi su ograničeni. Simptomi predoziranja ACE inhibitorima mogu biti hipotenzija, cirkulatorni šok, poremećaji balansa elektrolita, bubrežna insuficijencija, hiperventilacija, tahikardija, palpitacije, bradikardija, vrtoglavica, uznemirenost i kašalj.

Liječenje

Preporučene mjere u slučaju predoziranja uključuju intravensku infuziju fiziološkog rastvora natrijum hlorida. Ukoliko dođe do hipotenzije, pacijenta treba postaviti u šok položaj. Ako je dostupan, može se primijeniti i angiotenzin II u infuziji i/ili kateholamin intravenski. Ako je od predoziranja prošlo malo vremena, potrebno je preduzeti mjere za odstranjenje lijeka iz digestivnog trakta (npr. povraćanjem, ispiranjem želuca, primjenom adsorbenasa i natrijum sulfata). Lijek SKOPRYL se može odstraniti iz cirkulacije hemodijalizom (pogledati dio 4.4). Terapija pejsmejkerom je indikovana kod bradikardije rezistentne na terapiju. Trebalo bi pažljivo pratiti vitalne znake, elektrolite u serumu i koncentraciju kreatinina.

Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji djeluju na renin-angiotenzin sistem; Inhibitor angiotenzin konvertujućeg enzima, monokomponentni

ATC kod:

C09AA03

Mehanizam djelovanja

Lizinopril je inhibitor peptidil dipeptidaze. Inhibira angiotenzin konvertujući enzim (ACE) koji katalizuje konverziju angiotenzina I do vazokonstriktornog peptida, angiotenzina II. Angiotenzin II takođe stimuliše sekreciju aldosterona u adrenalnom korteksu. ACE inhibicija rezultuje smanjenjem koncentracija angiotenzina II što opet dovodi do smanjenja vazopresorne aktivnosti i redukcije aldosterona. To može izazvati povećanje koncentracije serumskog kalijuma.

Farmakodinamski efekti

Iako se vjeruje da je osnovni mehanizam kojim lizinopril primarno smanjuje krvni pritisak supresija sistema renin-angiotenzin-aldosteron, uočeno je da lizinopril djeluje antihipertenzivno i kod pacijenata sa vrstom hipertenzije za koju je karakteristična niska količina renina. ACE je identičan kininazi II, enzimu koji razgrađuje bradikinin. Da li povećanje nivoa bradikinina, jakog vazodilatatornog peptida, igra ulogu u terpijskim efektima lizinoprila, tek treba razjasniti.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Uticaj lizinoprila na mortalitet i morbiditet kod srčanih insuficijencija je proučavan poređenjem visoke doze (32.5 mg ili 35 mg jednom dnevno) sa niskom dozom (2.5 mg ili 5 mg jednom dnevno). U studiji sprovedenoj na 3164 pacijenata, koji su praćeni prosječno tokom 46 mjeseci, za preživjele pacijente, visoka doza lizinoprila je imala za posljedicu smanjenje kombinovanog rizika ukupne smrtnosti i hospitalizacije za 12% (n=0.002), i smanjenje kombinovanog rizika ukupne smrtnosti i hospitalizacije zbog kardiovaskularnih događaja za 8% (n=0.036), u poređenju sa niskom dozom. Zabilježeno je smanjenje rizika ukupne smrtnosti (8%, p= 0.128) i kardiovaskularne smrtnosti (10%, p= 0.073). U ''post-hoc'' analizi, broj hospitalizovanih slučajeva zbog srčane insuficijencije bio je smanjen za 24% (n=0.002) kod pacijenata koji su liječeni visokim dozama lizinoprila u poređenju sa pacijentima liječenim niskim dozama. Simptomatsko poboljšanje je slično kod pacijenata koji su liječeni visokim ili niskim dozama lizinoprila.

Rezultati studije su pokazali da su sveukupni profili neželjenih dejstava kod pacijenata liječenih sa visokom ili niskom dozom lizinoprila bili slični po broju i prirodi. Predvidiva neželjena dejstva koja nastaju kao posljedica ACE inhibicije, poput hipotenzije ili poremećaja bubrežne funkcije su se uspješno tretirala, tako da je rijetko bio potreban prekid terapije.

Kašalj se rjeđe javljao kod pacijenata koji su liječeni visokim dozama lizinoprila u odnosu na one koji su liječeni niskim dozama.

U GISSI-3 studiji u kojoj je korišćen 2x2 faktorijalni dizajn radi upoređivanja efekata lizinoprila i glicerol trinitrata primijenjenih pojedinačno ili u kombinaciji tokom 6 nedjelja, u poređenju sa kontrolnom grupom, kod 19 394 pacijenta koji su primili terapiju tokom 24 sata od akutnog infarkta miokarda, primjena lizinoprila je imala za posljedicu statistički značajno smanjenje rizika mortaliteta od 11% nasuprot kontrolnoj grupi (2p=0.03).

Smanjenje rizika sa glicerol nitratom nije bilo statistički značajno, ali je kombinacija lizinoprila i glicerol trinitrata dovela do značajnog smanjenja rizika smrtnosti od 17% nasuprot kontrolnoj grupi (2p=0.02).

U podgrupama starijih pacijenata (starijih od 70 godina) i žena, koji su prethodno definisani kao pacijenti sa povećanim rizikom smrtnosti, uočen je značajan povoljan efekat na kombinovani rizik smrtnosti i kardijalne funkcije. Kod svih pacijenata, uključujući i one iz grupa sa povećanim rizikom, koji su dobijali lizinopril ili lizinopril u kombinaciji sa gliceril trinitratom tokom 6 nedjelja, uočen je značajan povoljan efekat na praćene parametre nakon 6 mjeseci, koji je ukazivao na preventivni efekat lizinoprila. Kao što se očekuje od svake terapije vazodilatatorima, povećana učestalost hipotenzije i bubrežne disfunkcije je povezivana sa liječenjem lizinoprilom, ali ne i sa proporcionalnim povećanjem smrtnosti.

U dvostruko slijepom, randomizovanom, multicentričnom kliničkom ispitivanju, gdje je lizinopril poređen sa blokatorima kalcijumskih kanala kod 335 hipertenzivnih osoba sa dijabetes melitusom tip 2 koje su imale početnu nefropatiju koju karakteriše mikroalbuminurija, pokazalo se da je primjena lizinoprila u dozi od 10 mg do 20 mg jednom dnevno tokom perioda od 12 mjeseci, imala za posljedicu smanjenje sistolno/dijastolnog krvnog pritiska za 13/10 mm Hg, i smanjenje izlučivanja albumina u urinu za 40%. U poređenju sa blokatorima kalcijumskih kanala, čiji je efekat na smanjenje krvnog pritiska bio podjednak, oni koji su liječeni lizinoprilom imali su značajno veće smanjenje izlučivanja albumina u urinu, pružajući dokaz da lizinopril, osim svojim djelovanjem na smanjenje krvnog pritiska, putem ACE inhibitornog efekta, takođe i dodatno smanjuje mikroalbuminuriju direktnim mehanizmom djelovanja na bubrežna tkiva.

Primjena lizinoprila ne utiče na kontrolu glikemije, što se manifestuje izostankom značajnog efekta na nivo glikoliziranog hemoglobina (HbA1c).

Ljekovi koji djeluju na sistem renin-angiotenzin (RAS)

Dva velika randomizirana, kontrolirana ispitivanja (ONTARGET (engl. ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (engl. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) ispitivala su primjenu kombinacije ACE inhibitora sa blokatorom angiotenzin II receptora.

ONTARGET je bilo ispitivanje sprovedeno kod pacijenata sa kardiovaskularnom ili cerebrovaskularnom bolešću u anamnezi, ili sa šećernom bolešću tipa 2 uz dokaze oštećenja ciljanih organa. VA NEPHRON-D je bilo ispitivanje kod pacijenata sa šećernom bolešću tipa 2 i dijabetičkom nefropatijom.

Ta ispitivanja nijesu pokazala nikakav značajan povoljan efekat na bubrežne i/ili kardiovaskularne ishode i smrtnost, a bio je uočen povećani rizik od hiperkalemije, akutne povrede bubrega i/ili hipotenzije u poređenju sa monoterapijom. S obzirom na njihova slična farmakodinamička svojstva, ti su rezultati relevantni i za druge ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora.

ACE inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora stoga se ne smiju istovremeno primjenjivati kod pacijenata sa dijabetičkom nefropatijom.

ALTITUDE (engl. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) je bilo ispitivanje osmišljeno za testiranje koristi dodavanja aliskirena standardnoj terapiji sa ACE inhibitorom ili blokatorom angiotenzin II receptora kod pacijenata sa šećernom bolešću tipa 2 i hroničnom bolešću bubrega, kardiovaskularnom bolešću ili oboje. Ispitivanje je bilo prijevremeno prekinuto zbog povećanog rizika od neželjenih dejstava. Kardiovaskularna smrt i moždani udar oboje su numerički bili učestaliji u grupi koja je primala aliskiren nego u onoj koja je primala placebo, a neželjena dejstva i ozbiljna neželjena dejstva od značaja (hiperkalemija, hipotenzija i bubrežna disfunkcija) bila su učestalije zabilježena u grupi koja je primala aliskiren nego u onoj koja je primala placebo.

Pedijatrijska populacija

U kliničkoj studiji koja uključuje 115 pedijatrijskih pacijenata sa hipertenzijom, uzrasta od 6-16 godina, pacijenti koji su imali tjelesnu masu manju od 50 kg su primali 0.625 mg, 2.5 mg ili 20 mg lijeka SKOPRYL jednom dnevno, a pacijenti sa tjelesnom masom od 50 kg i više su primali 1.25 mg, 5 mg ili 40 mg lijeka SKOPRYL jednom dnevno. Na kraju druge nedjelje primjene, lijek SKOPRYL koji je primjenjivan jednom dnevno, pokazao je antihipertenzivno dejstvo u zavisnosti od primijenjene doze, zadržavajući antihipertenzivno dejstvo i pri dozama većim od 1.25 mg.

Ovaj efekat je potvrđen nakon prestanka primjene lijeka, gdje se dijastolni pritisak povećao za 9 mm Hg više kod pacijenata randomiziranih u placebo grupi, u poređenju sa pacijentima randomiziranim u grupe sa srednjom ili velikom dozom lijeka SKOPRYL. Dozno zavisni antihipertenzivni efekat lijeka SKOPRYL ostao je dosljedan u nekoliko demografskih podgrupa: uzrast, stepen pubertetskog razvoja po Tanner-ovoj skali, pol i rasna pripadnost.

Lizinopril je oralno aktivan ACE inhibitor koji ne sadrži sulfidril.

Resorpcija

Nakon oralne primjene lizinoprila, maksimalne koncentracije u serumu se postižu za oko 7 časova, iako kod pacijenata sa akutnim infarktom miokarda to vrijeme može biti malo produženo. Osnovano na kalkulaciji količine lizinoprila u urinu, prosječni stepen resorpcije iznosi približno 25%, sa interindividualnom varijabilnošću od 6-60% u zavisnosti od testirane doze (5-80 mg). Apsolutna bioraspoloživost je redukovana za oko 16% kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom. Resorpcija lizinoprila ne zavisi od prisustva hrane u gastrointestinalnom traktu.

Distribucija

Lizinopril se ne vezuje za druge serumske proteine osim za cirkulišući angiotenzin konvertirajući enzim (ACE). Ispitivanja na pacovima pokazala su da lizinopril slabo prolazi hemato-encefalnu barijeru.

Eliminacija

Lizinopril se ne metaboliše tako da se resorbovani lijek izlučuje u potpunosti nepromijenjen putem urina. Nakon višekratnog doziranja poluvrijeme eliminacije lizinoprila iznosi 12.6 sati. Klirens lizinoprila kod zdravih dobrovoljaca iznosi približno 50 ml/min. Opadanje serumskih koncentracija pokazuje produženu završnu fazu koja ne doprinosi akumulaciji lijeka. Ova završna faza vjerovatno se javlja kao posljedica zasićenja vezivanja za ACE i nije proporcionalna dozi.

Oštećenje jetre

Pogoršanje funkcije jetre kod bolesnika sa cirozom dovodi do smanjenja resorpcije lizinoprila za oko 30%, ali istovremeno i do produžene izloženosti lijeku za oko 50% u poređenju sa zdravim osobama, kao rezultat smanjenog klirensa lizinoprila.

Bubrežno oštećenje

Kod pacijenata sa poremećenom funkcijom bubrega izlučivanje lizinoprila je smanjeno, međutim, to ima klinički značaj samo kada je vrijednost glomerularne filtracije ispod 30 ml/min. Kod blage i umjerene renalne insuficijencije (klirens kreatinina od 30-80 ml/min), srednja vrijednost parametra PIK je povišena za samo 13%, dok je sa druge strane, kod izrazite insuficijencije (klirens kreatinina od 5-30 ml/min) zabelježeno povišenje srednje vrijednosti PIK 4.5 puta.

Lizinopril se može ukloniti dijalizom. Za vrijeme 4-časovne hemodijalize, koncentracije lizinoprila u plazmi se smanjuju u prosjeku za 60%, sa dijaliznim klirensom između 40 i 55 ml/min.

Srčana insuficijencija

Kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom postoji povećana izloženost lijeku u poređenju sa zdravim osobama (povećanje PIK u prosjeku za 125%), međutim, kod njih postoji smanjena resorpcija lizinoprila za oko 16% u odnosu na zdrave dobrovoljce.

Pedijatrijska populacija

Farmakokinetički profil lizinoprila je ispitivan kod 29 pedijatrijskih hipertenzivnih pacijenata, uzrasta od 6 do 16 godina, sa GFR iznad 30 ml/min/1.73m2. Poslije primjene doze od 0.1 do 0.2 mg/kg, maksimalne koncentracije lizinoprila u plazmi, u stanju dinamičke ravnoteže, javljaju se u toku 6 časova, a raspon resorpcija je bio oko 28%. Ove vrijednosti su slične kao prethodno dobijene kod odraslih.

PIK i Cmax vrijednosti kod djece u ovoj studiji su dosljedne onima uočenim kod odraslih.

Starije osobe

Stariji pacijenti imaju povećane vrijednosti koncentracija lizinoprila u krvi i veće vrijednosti PIK (za oko 60%), u poređenju sa mlađim osobama.

Pretklinički podaci pokazuju da kod ljudi ne postoji specifičan rizik pri primjeni lijeka na bazi konvencionalnih ispitivanja opšte farmakologije, toksičnosti nakon višekratnog doziranja, genotoksičnosti i ispitivanja kancerogenog potencijala. Dokazano je da inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima (kao grupa ljekova) imaju neželjena dejstva na razvoj fetusa u kasnoj fazi, što ima za posljedicu smrt fetusa i kongenitalne malformacije, koje se naročito manifestuju na lobanji fetusa. Zabilježeni su slučajevi i fetotoksičnosti, intrauterinog zastoja rasta i otvorenog duktusa arteriozusa. Smatra se da ove abnormalnosti razvoja nastaju dijelom zbog direktnog efekta ACE inhibitora na fetalni renin-angiotenzin sistem a dijelom zbog ishemije koja nastaje kao posljedica hipotenzije majke i smanjenog fetalno-placentarnog krvnog protoka i dopremanja kiseonika/hranjivih materija fetusu.

SKOPRYL 5 mg tableta

Manitol;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni;

Skrob, kukuruzni;

Skrob, kukuruzni, djelimično preželatinizirani;

Povidon;

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172);

Magnezijum stearat.

SKOPRYL 10 mg tableta

Manitol;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni;

Skrob, kukuruzni;

Skrob, preželatinizirani;

Povidon;

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172);

Magnezijum stearat.

SKOPRYL 20 mg tableta

Manitol;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni;

Skrob, kukuruzni;

Skrob, preželatinizirani;

Povidon;

Magnezijum stearat;

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172);

Gvožđe (III) oksid, crveni (E172).

Nije primjenjivo.

Tri (3) godine.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Tablete su pakovane u blistere (Al/PVC) i svaki blister sadrži 10 tableta. Kartonska kutija sadrži 20 tableta (2 blistera) i Uputstvo za lijek.

Nema posebnih zahtjeva.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.