PRILENAP HL 10mg + 12.5mg tableta

Lijek Prilenap HL je indikovan u terapiji blage do umjerene hipertenzije kod pacijenata koji su stabilizovani pri pojedinačnoj primjeni aktivnih supstanci u istom odnosu (pogledati dijelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Doziranje lijekom Prilenap HL treba prije svega određivati na osnovu iskustava sa enalapril maleatom, koji se nalazi u njegovom sastavu.

Odrasli

Esencijalna hipertenzija

Uobičajena doza je jedna tableta jednom na dan. Ukoliko je neophodno, doza može da se poveća na dvije tablete koje se uzimaju jednom dnevno.

Prethodna terapija diureticima

Simptomatska hipotenzija može da se javi nakon početne doze lijeka Prilenap HL. Ona se češće javlja kod pacijenata kod kojih je došlo do smanjenja zapremine tečnosti i/ili elektrolita kao rezultat prethodne terapije diureticima. Terapiju diureticima treba prekinuti 2-3 dana prije otpočinjanja terapije lijekom Prilenap HL.

Doziranje kod bubrežne insuficijencije

Tiazidi možda nijesu odgovarajući diuretici za upotrebu kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega i nijesu efikasni pri vrijednostima klirensa kreatinina od 30 ml/min ili nižim (tj. umjerena ili teška insuficijencija bubrega).

Kod pacijenata sa klirensom kreatinina od > 30 i < 80 ml/min, lijek Prilenap HL treba koristiti samo nakon titriranja doza pojedinačnih komponenti lijeka.

Upotreba kod starijih pacijenata

U kliničkim istraživanjima efikasnost i tolerancija enalapril maleata i hidrohlortiazida, primijenjenih zajedno, bile su slične i kod starijih i kod mlađih hipertenzivnih pacijenata.

Pedijatrijska populacija

Bezbjednost i efikasnost lijeka kod djece nijesu utvrđene.

Način primjene:

Za oralnu upotrebu.

• Preosjetljivost na aktivne supstance enalapril maleat i hidrohlortiazid, ili na bilo koju od pomoćnih supstanci lijeka navedenih u dijelu 6.1
• Teško oštećenje funkcije bubrega (klirens kreatinina ≤ 30 ml/min)
• Anurija
• Angioedem u istoriji bolesti, nakon prethodne primjene ACE inhibitora
• Nasljedni ili idiopatski angioedem
• Preosjetljivost na ljekove derivate sulfonamida
• Drugi i treći trimestar trudnoće (pogledati dijelove 4.4 i 4.6)
• Teško oštećenje funkcije jetre
• Stenoza renalnih arterija
• Istovremena primjena sa ljekovima koji sadrže aliskiren kod pacijenata sa dijabetes melitusom ili oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 60 ml/min/1,73 m2) (pogledati dijelove 4.5 i 5.1)
• kontraindikovana je istovremena primjena sa lijekom sakubitril/valsartan. Lijek Prilenap HL se ne smije primjeniti ukoliko je prošlo manje od 36 sati od poslednje primjenjene doze lijeka sakubitril/valsartan (pogledati dijelove 4.4 i 4.5).

Enalapril maleat - hidrohlortiazid

Hipotenzija i disbalans elektrolita/tečnosti

Simptomatska hipotenzija rijetko se javlja kod pacijenata sa nekomplikovanom hipertenzijom.

Kod hipertenzivnih pacijenata koji uzimaju lijek Prilenap HL, simptomatska hipotenzija se češće može javiti ako je pacijent hipovolemičan, npr. zbog terapije diureticima, režima ishrane sa ograničenim unosom soli, ili usled dijareje ili povraćanja (vidjeti poglavlje 4.5 i 4.8). Kod ovakvih pacijenata preporučuje se redovno određivanje elektrolita u serumu u odgovarajućim intervalima. Posebnu pažnju treba obratiti na pacijente sa ishemijom srca ili cerebrovaskularnim oboljenjem, jer kod ovih pacijenata preveliki pad krvnog pritiska može da izazove infarkt miokarda ili cerebrovaskularni insult.

Simptomatska hipotenzija je zabilježena kod hipertenzivnih pacijenata sa insuficijencijom srca udruženom sa ili bez renalne insuficijencije. Češće se javlja kod pacijenata sa težom insuficijencijom srca, kao posledice uzimanja većih doza diuretika Henleove petlje, kao i kod onih sa hiponatremijom ili poremećajem funkcije bubrega. Kod ovih pacijenata terapiju treba otpočeti pod medicinskim nadzorom i pacijente treba pažljivo pratiti kada se prilagođava doza lijeka Prilenap HL i/ili diuretika. Iste mjere opreza se mogu primjeniti i kod pacijenata sa ishemijom srca ili cerebrovaskularnim oboljenjem, jer kod ovih pacijenata preveliki pad krvnog pritiska može da izazove infarkt miokarda ili cerebrovaskularni događaj.

Ukoliko dođe do hipotenzije pacijent se postavlja u ležeći položaj i ukoliko je potrebno, korigovati volumen plazme infuzijom fiziološkog rastvora. Prolazna hipotenzija nije kontraindikacija za dalje doziranje. Naredne doze se mogu primjenjivati, obično bez problema, kada se podigne krvni pritisak nakon povećanja volumena.

Kod nekih pacijenata sa srčanom insuficijencijom koji imaju normalan ili nizak krvni pritisak lijek Prilenap HL može da dovede do dodatnog snižavanja sistemskog krvnog pritiska. Ovaj efekat može da se predvidi i obično nije razlog za prekidanje terapije. U slučaju ponavljanja simptomatske hipotenzije treba smanjiti dozu ili prekinuti terapiju lijekom Prilenap HL.

Poremećaj funkcije bubrega

Insuficijencija bubrega, vezana za enalapril, zabilježena je prevashodno kod pacijenata sa teškom srčanom insuficijencijom ili osnovnim oštećenjem bubrega, uključujući i stenozu bubrežne arterije. Ako se odmah prepozna i liječi na odgovarajući način, insuficijencija bubrega povezana sa terapijom enalaprilom je obično reverzibilna.

Prilenap HL ne treba primjenjivati kod pacijenata sa insuficijencijom bubrega (klirens kreatinina <80 ml/min i >30 ml/min) dok se titracijom enalaprila ne pokaže potreba za dozom koja se nalazi u ovoj formulaciji (vidjeti dio 4.2).

Kod nekih hipertenzivnih pacijenata, bez vidljivog ranije postojećeg oboljenja bubrega, javilo se povećanje uree i kreatinina u krvi, kada je enalapril primjenjivan istovremeno sa diureticima (vidjeti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Enalapril-maleat, Poremećaj u funkciji bubrega; Hidrohlortiazid, Poremećaj u funkciji bubrega u dijelu 4.4). Ako do ovoga dođe, terapiju lijekom Prilenap HL treba prekinuti. Ova situacija povećava mogućnost manifestacije ranije postojeće stenoze bubrežne arterije (vidjeti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Enalapril-maleat, Renovaskularna hipertenzija u dijelu 4.4).

Dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE-inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalemije i smanjene funkcije bubrega (uključujući akutnu insuficijenciju bubrega). Iz tog razloga se ne preporučuje dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron kombinovanom primkenom ACE-inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena (pogledati dijelove 4.5 i 5.1). Ukoliko se smatra da je dvostruka blokada apsolutno neophodna, ona mora biti pod nadzorom ljekara specijaliste i mora se redovno kontrolisati funkcija bubrega, koncentracije elektrolita u krvi, kao i krvni pritisak. ACE-inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora se ne smiju koristiti istovremeno kod pacijenata sa dijabetesnom nefropatijom.

Hiperkalemija

Sa kombinacijom enalaprila i malih doza diuretika ne može se isključiti mogućnost pojave hiperkalemije (vidjeti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Enalapril-maleat, Hiperkalemija u dijelu 4.4).

Litijum

Ne preporučuje se istovremena primjena litijuma sa enalaprilom i diureticima (pogledati dio 4.5).

Pedijatrijska populacija

Efikasnost lijeka i njegova bezbjednost za djecu nisu utvrđene.

Enalapril maleat

Stenoza aorte/hipertrofična kardiomiopatija

Kao i sve vazodilatatore, ACE inhibitore treba davati sa oprezom pacijentima sa lijevom ventrikularnom valvularnom opstrukcijom i opstrukcijom izlaznog trakta i izbjegavati u slučajevima kardiogenog šoka i hemodinamski značajne opstrukcije.

Oštećenje funkcije bubrega

Insuficijencija bubrega, vezana za upotrebu enalaprila, zabilježena je prevashodno kod pacijenata sa teškom insuficijencijom srca ili osnovnim oštećenjem bubrega, uključujući i stenozu bubrežne arterije. Ako se brzo prepozna i liječi na odgovarajući način, insuficijencija bubrega koja je povezana sa terapijom enalaprilom, obično je reverzibilna (pogledati dijelove 4.2 i 4.4).

Renovaskularna hipertenzija

Postoji povećan rizik od hipotenzije i insuficijencije bubrega kada se pacijenti sa bilateralnom stenozom bubrežnih arterija ili stenozom arterije jedinog bubrega koji je u funkciji, liječe ACE inhibitorima. Gubitak funkcije bubrega može da se manifestuje sa samo blagim promjenama kreatinina u serumu. Kod ovih pacijenata terapija treba da počne pod strogim medicinskim nadzorom uz niske doze, pažljivo titriranje doza i praćenje funkcije bubrega.

Pacijenti na hemodijalizi

Upotreba enalaprila nije indikovana kod pacijenata kojima je potrebna dijaliza, usled insuficijencije bubrega.

Kod pacijenata na dijalizi sa membranama velike propustljivosti, (npr. AN 69®), koji su istovremeno liječeni nekim ACE inhibitorom, zabilježene su anafilaktoidne reakcije. Kod takvih pacijenata treba razmotriti mogućnost primjene drugog tipa membrane za dijalizu ili druge vrste antihipertenzivnih ljekova.

Transplantacija bubrega

Nema iskustava u pogledu primjene enalaprila kod pacijenata sa nedavno presađenim bubregom. Zbog toga se terapija enalaprilom ne preporučuje.

Insuficijencija jetre

ACE inhibitori veoma se rijetko dovode u vezu sa sindromom koji počinje holestatskom žuticom ili hepatitisom i koji se razvija do fulminantne hepatičke nekroze, a (ponekad) i do smrti. Uzrok ovih simptoma nije do kraja razjašnjen. Pacijenti koji su dobijali ACE inhibitore i kod kojih se javila žutica ili izraženi porast enzima jetre treba da prekinu uzimanje ACE inhibitora i da se na odgovarajući način medicinski prate (vidjeti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Hidrohlortiazid, Oboljenje jetre u dijelu 4.4).

Neutropenija/agranulocitoza

Kod pacijenata koji dobijaju ACE inhibitore zabilježene su neutropenija/agranulocitoza, trombocitopenija i anemija. Kod pacijenata sa normalnim radom bubrega, kod kojih nema drugih komplikacija, neutropenija se rijetko javlja. Enalapril treba veoma obazrivo koristiti kod pacijenata sa kolagenim oboljenjem krvnih sudova, kod pacijenata koji primaju imunosupresivnu terapiju, zatim alopurinol ili prokainamid, kao i kod onih kod kojih je prisutna kombinacija ovih faktora rizika, naročito ako od ranije postoji oslabljena funkcija bubrega. Kod nekih od ovih pacijenata razvila se i ozbiljna infekcija, koja u nekoliko slučajeva nije mogla da se suzbije intenzivnom terapijom antibioticima. Ako se enalapril koristi kod ovih pacijenata, savjetuje se periodično praćenje broja bijelih krvnih zrnaca, a pacijente treba uputiti da prijave svaki znak pojave infekcije.

Hiperkalemija

ACE inhibitori mogu izazvati hiperkalijemiju jer inhibišu oslobađanje aldosterona. Do povećanja koncentracije kalijuma u serumu može doći kod nekih pacijenata tokom liječenja ACE inhibitorima, uključujući enalapril. Ovaj efekat vjerovatno nije od značaja kod pacijenata koji imaju normalnu funkciju bubrega. Faktori rizika za razvoj hiperkalemije su insuficijencija bubrega, pogoršanje renalne funkcije, starost (>70 godina), dijabetes melitus, istovremeno postojeća stanja, a posebno dehidratacija, akutna srčana dekompenzacija, metabolička acidoza i istovremena terapija diureticima koji štede kalijum (spironolakton, eplerenon, triamteren ili amilorid), suplementima kalijuma ili zamjenama za so koje sadrže kalijum; ili kod onih pacijenata koji uzimaju druge ljekove povezane sa povećanjem kalijuma u serumu (npr. heparin ili kombinacija trimetoprim-sulfometoksazol odn. kotrimoksazol), a naročito antagoniste aldosterona ili blokatore receptora angiotenzina. Primjena suplemenata kalijuma, diuretika koji štede kalijum ili zamena za so koje sadrže kalijum posebno kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega, može dovesti do značajnog porasta koncentracija kalijuma u serumu. Hiperkalemija može da izazove teške, ponekad i aritmije koje ugrožavaju život.

Ukoliko je istovremena upotreba gore navedenih proizvoda neophodna, i ne može se izbjeći, treba je sprovoditi uz veliki oprez i često praćenje nivoa kalijuma u serumu (videti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Metabolička i endokrina dejstva u dijelu 4.4 i 4.5).

Hipoglikemija

Dijabetičare koji su na terapiji oralnim antidijabeticima ili insulinom, prilikom otpočinjanja terapije ACE inhibitorom, treba savjetovati da pažljivo prate pojavu hipoglikemije, naročito tokom prvog mjeseca od početka upotrebe lijeka Prilenap HL (vidjeti Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Hidrohlortiazid, Metabolička i endokrina dejstva u dijelu 4.4 i dijelu 4.5).

Preosetljivost/angioneurotski edem

Tokom liječenja inhibitorima enzima angiotenzin konvertaze, uključujući enalapril-maleat, može da se pojavi angioedem lica, ekstremiteta, usana, jezika, glotisa i/ili grla. Angioedem može da se pojavi u bilo koje vrijeme terapije. Ako se angioedem pojavi, terapiju sa lijekom Prilenap HL treba odmah prekinuti i uvesti odgovarajuće praćenje kako bi se obezbjedilo potpuno povlačenje simptoma prije otpuštanja pacijenta.

Čak i u slučajevima kada se pojavi samo oticanje jezika bez respiratornih problema, može biti potreban produžen nadzor pacijenta, jer liječenje antihistaminicima i kortikosteroidima možda neće biti dovoljno.

Veoma rijetko su zabilježeni i fatalni ishodi prouzrokovani angioedemom povezanim sa edemom larinksa ili jezika. Kod nekih pacijenata sa edemom koji zahvata jezik, glotis ili larinks može da dođe do opstrukcije disajnih puteva, pogotovo kod onih pacijenata kod kojih je u prošlosti na disajnim putevima obavljena neka hirurška intervencija. Kada je prisutan angioedem jezika, glotisa i grla, koji verovatno može da izazove opstrukciju disajnih puteva, treba primjeniti odgovarajuću terapiju bez odlaganja, koja može uključivati supkutanu primjenu adrenalina (razblaženje 1:1000 - 0,3mL do 0,5mL) i/ili obezbjediti prohodnost disajnih puteva.

Kod pacijenata crne rase koji su primali ACE inhibitore zabilježena je češća pojava angioedema u poređenju sa pacijentima bijele rase. Međutim, uopšteno deluje da pacijenti crne rase imaju povećan rizik od pojave angioedema.

Kod pacijenata sa angioedemom u anamnezi, koji nije bio povezan sa terapijom ACE inhibitorima, za vrijeme terapije lijekom Prilenap HL, postoji povećani rizik od pojave angioedema (vidjeti tačku 4.3).

Kontraindikovana je istovremena primjena enalaprila sa lijekom sakubitril/valsartan zbog povećanog rizika od nastanka angioedema. Liječenje lijekom sakubitril/valsartan ne smije biti započeto ukoliko nije prošlo najmanje 36 sati od poslednje primjenjene doze lijeka enalapril. Takođe, enalapril se ne smije primjeniti ukoliko je prošlo manje od 36 sati od poslednje primjenjene doze lijeka sakubitril/valsartan (pogledati djelove 4.3 i 4.5). Istovremena primjena ACE inhibitora sa racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i vildagliptinom može dovesti do povećanog rizika od nastanka angioedema (oticanje disajnih puteva ili jezika, sa ili bez respiratorne insuficijencije) (vidjeti dio 4.5). Povećan oprez je neophodan ukoliko se započinje terapija sa racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. temsirolimus, everolimus, sirolimus) i vildagliptinom kod pacijenata koji već uzimaju neki od ACE inhibitora.

Anafilaktoidne reakcije tokom desenzibilizacije na otrov himenoptera

Kod pacijenata koji su dobijali terapiju ACE inhibitorima tokom desenzibilizacije na otrov himenoptera, rijetko su se javljale anafilaktoidne reakcije opasne po život. Ove reakcije se mogu izbjeći privremenim obustavljanjem terapije ACE inhibitorima prije svake desenzibilizacije.

Anafilaktoidne reakcije tokom LDL afereze

Kod pacijenata koji primaju ACE inhibitore za vrijeme afereze lipoproteina niske gustine sa dekstran-sulfatom, retko su se javljale anafilaktoidne reakcije opasne po život. Ove reakcije izbjegnute su privremenim obustavljanjem terapije ACE inhibitorima prije svake afereze.

Kašalj

Tokom primjene ACE inhibitora zabilježeni su slučajevi pojave kašlja. Karakteristično je da je ovaj kašalj neproduktivan i uporan i da prestaje poslije ukidanja terapije. Kašalj uzrokovan primjenom ACE inhibitora mora da se uzme u obzir pri diferencijalnoj dijagnozi kašlja.

Hirurške intervencije/anestezija

Kod pacijenata koji se podvrgavaju većim hirurškim intervencijama ili za vrijeme anestezije ljekovima koji izazivaju hipotenziju, enalapril inhibira formiranje angiotenzina II, kao odgovor na kompenzatorno oslobađanje renina. Ukoliko dođe do hipotenzije za koju se smatra da je rezultat ovog mehanizma, ona se može korigovati povećanjem volumena cirkulišuće tečnosti (pogledati dio 4.5).

Trudnoća

Terapiju ACE inhibitorima ne treba započinjati tokom trudnoće. Primjenjivati ih jedino ukoliko se nastavak terapije ACE inhibitorima smatra esencijalnim; u suprotnom, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba da pređu na terapiju drugim antihipertenzivnim ljekovima koji imaju ustanovljen bezbjednosni profil za primjenu u trudnoći. Kada se ustanovi trudnoća, terapiju ACE inhibitorima treba odmah prekinuti i započeti odgovarajuću terapiju drugim antihipertenzivnim ljekovima (pogledati dijelove 4.3 i 4.6).

Etničke razlike

Kao i drugi inhibitori enzima angiotenzinske konvertaze, izgleda da je enalapril manje efikasan u snižavanju krvnog pritiska kod pacijenata crne nego kod drugih populacija, vjerovatno zato što je kod osoba crne rase koje su oboljele od hipertenzije karakteristična niska vrijednost renina.

Hidrohlortiazid

Poremećaj u funkciji bubrega

Tiazidi možda nijesu odgovarajući diuretici za primjenu kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega i nijesu

efikasni pri vrijednostima klirensa kreatinina od 30 mL/min ili manje (tj. umjerena do teška insuficijencija bubrega) (pogledati dio 4.2 i Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, Enalapril-maleat – hidrohlortiazid, Poremećaj u funkciji bubrega; Enalapril-maleat, Poremećaj u funkciji bubrega u dijelu 4.4).

Lijek Prilenap HL ne treba primijenjivati kod pacijenata sa insuficijencijom bubrega (klirens kreatinina <80 ml/min) dok titracija pojedinačnih supstanci ne pokaže potrebu za dozama koje se nalaze u ovoj kombinovanoj tableti.

Oboljenje jetre

Tiazide treba oprezno koristiti kod pacijenta sa oštećenom funkcijom jetre ili progresivnim oboljenjem jetre, pošto male promjene ravnoteže tečnosti i elektrolita mogu da ubrzaju hepatičku komu (vidi Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, enalapril-maleat, otkazivanje funkcije jetre u dijelu 4.4).

Metabolička i endokrina dejstva

Terapija tiazidima može da umanji toleranciju na glukozu. Može biti potrebno prilagođavanje doze antidijabetika, uključujući insulin (vidi Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka, enalapril-maleat, pacijenti sa dijabetesom u dijelu 4.4). Tiazidi mogu da smanje koncentracije natrijuma, magnezijuma i kalijuma u serumu.

Povećanje koncentracije holesterola i triglicerida može biti povezano sa terapijom tiazidnim diureticima, međutim, sa dozom hidrohlortiazida od 12,5 mg koja se nalazi u lijeku Prilenap HL, zabilježena su minimalna dejstva ili ih uopšte nije bilo. Osim toga, u kliničkim istraživanjima sa 6 mg hidrohlortiazida nijesu zabilježena klinički značajna dejstva na nivo glukoze, holesterola, triglicerida, natrijuma, magnezijuma ili kalijuma.

Primjena tiazida može da smanje urinarnu ekskreciju kalcijuma i da izazovu povremeni blagi porast njegove koncentracije u serumu, čak i ako ne postoji poznat poremećaj u metabolizmu ovog elektrolita.

Izražena hiperkalcemija može ukazivati na latentni hiperparatiroidizam. Terapiju tiazidima treba prekinuti prije izvođenja testova paratiroidne funkcije.

Terapija tiazidima može precipitirati pojavu hiperurikemije i/ili gihta kod nekih pacijenata. Izgleda da je ovo dejstvo na hiperurikemiju zavisno od doze. Enalapril može dovesti do povećanja koncentracije mokraćne kiseline u urinu i može smanjiti hiperurikemijski efekat hidrohlortiazida.

Kao tokom svake terapije diureticima, potrebno je periodično određivanje koncentracije elektrolita u serumu.

Tiazidi (uključujući i hidrohlortiazid) mogu izazvati disbalans tečnosti i elektrolita (hipokalemija, hiponatremija i hipohloremična alkaloza). Znakovi upozorenja postojanja disbalansa tečnosti ili elektrolita jesu kserostomija, žeđ, slabost, letargija, pospanost, uznemirenost, bol u mišićima ili grčenje mišića, zamor mišića, hipotenzija, oligurija, tahikardija i poremećaji u gastrointestinalnom traktu kao što su mučnina i povraćanje.

Iako se hipokalemija može razviti tokom upotrebe tiazidnih diuretika, istovremena terapija enalaprilom može da oslabi hipokalemiju izazvanu diureticima. Rizik od pojave hipokalemije veći je kod pacijenata sa cirozom jetre, kod pacijenata sa brzom diurezom, pacijenata koji ne unose dovoljno elektrolita oralnim putem u organizam, kao i onih koji istovremeno dobijaju terapiju sa kortikosteroidima ili kortikotropinom (ACTH) (pogledati dio 4.5).

Kod edematoznih pacijenata može da se pojavi hiponatremija u toplim vremenskim uslovima. Manjak hlorida je generalno blag i obično ne zahtijeva terapiju.

Pokazalo se da tiazidi pojačavaju urinarnu eliminaciju magnezijuma, što može da dovede do hipomagnezijemije.

Antidoping test

Hidrohlortiazid koji se nalazi u ovom lijeku može dati pozitivan rezultat u antidoping testu.

Preosetljivost

Kod pacijenata koji primaju tiazide, reakcije preosjetljivosti se mogu javiti kod osoba sa i bez alergijske i bronhijalne astme u anamnezi. Zabilježeno je pogoršanje ili aktivacija sistemskog eritemskog lupusa sa upotrebom tiazida.

Akutna respiratorna toksičnost:

Nakon uzimanja hidrohlorotiazida prijavljeni su vrlo rijetki teški slučajevi akutne respiratorne toksičnosti, uključujući Akutni respiratorni distres sindrom (ARDS).

Plućni edem obično se razvija unutar nekoliko minuta do sati nakon uzimanja hidrohlorotiazida; na početku, simptomi uključuju dispneju, groznicu, pogoršanje plućne funkcije i hipotenziju. Ako se sumnja na ARDS, hidrohlorotiazid treba povući i dati odgovarajuću terapiju.

Hidrohlorotiazid se ne smije davati pacijentima koji su prethodno imali ARDS nakon uzimanja hidrohlorotiazida.

Nemelanomski karcinom kože

Povećan rizik od nemelanomskog karcinoma kože (eng. non-melanoma skin cancer, NMSC) [bazocelularni karcinom (eng. basal cell carcinoma, BCC) i planocelularni karcinom (eng. squamous cell carcinoma, SCC)] kod povećane kumulativne izloženosti hidrohlortiazidu zabilježen je u dvije epidemiološke studije zasnovane na Nacionalnom registru malignih oboljenja Danske. Fotosenzitivno dejstvo hidrohlortiazida može da predstavlja mogući mehanizam za nastanak NMSC.

Pacijente koji uzimaju hidrohlortiazid potrebno je informisati o riziku od NMSC-a i savjetovati da redovno provjeravaju svoju kožu kako bi se uočila pojava svake nove lezije i da hitno prijave svaku sumnjivu leziju na koži. Pacijente treba posavjetovati o mogućim preventivnim mjerama, kao što je ograničena izloženost sunčevoj svjetlosti i UV zracima i, u slučaju izloženosti, korišćenje odgovarajuće zaštite, radi minimiziranja rizika od karcinoma kože. Sumnjive lezije na koži potrebno je hitno pregledati, potencijalno uključujući histološke preglede uzorka dobijenog biopsijom. Takođe može da bude potrebno da se razmotri opravdanost primjene hidrohlortiazida kod pacijenata koji su ranije imali NMSC (takođe pogledati dio 4.8).

Horoidni izliv, akutna miopija i sekundarni glaukom zatvorenog ugla:

Sulfonamidi ili ljekovi derivati sulfonamida mogu izazvati idiosinkratsku reakciju što može dovesti do nastanka horoidnog izliva sa oštećenjem vidnog polja, prolaznom miopijom i akutnim glaukomom zatvorenog ugla.

Simptomi uključuju akutni početak smanjene oštrine vida ili bol u oku i obično se javljaju u okviru nekoliko sati do nedelja od početka primene leka. Nelečeni akutni glaukom zatvorenog ugla može dovesti do trajnog gubitka vida. Primarno liječenje je prekid uzimanja leka što je pre moguće.

Možda će biti potrebno razmotriti hitno medicinsko ili hirurško lečenje ako intraokularni pritisak ostane nekontrolisan. Faktori rizika za razvoj akutnog glaukoma zatvorenog ugla mogu uključivati alergiju na sulfonamide ili peniciline u istoriji bolesti.

Posebna upozorenja o pomoćnim supstancama

Lijek Prilenap HL sadrži laktozu kao pomoćnu supstancu. Pacijenti sa retkim naslednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, nedostatkom laktaze ili glukozno-galaktoznom malapsorpcijom, ne smiju koristiti ovaj lijek.

Pedijatrijska populacija

Bezbjednost i efikasnost lijeka kod djece nijesu utvrđene.

Enalapril-maleat/hidrohlortiazid

Dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron (RAAS)

Podaci iz kliničkih studija su pokazali da je dvostruka blokada renin-angiotenzin aldosteron sistema (RAAS) primjenom kombinovane terapije ACE-inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povezana sa povećanom učestalošću neželjenih efekata kao što su hipotenzija, hiperkalemija i smanjena bubrežna funkcija (uključujući akutnu insuficijenciju bubrega) u poređenju sa pojedinačnom upotrebom RAAS (pogledati djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Drugi antihipertenzivni ljekovi

Istovremena primjena ovih ljekova može pojačati hipotenzivno dejstvo enalaprila i hidrohlortiazida. Istovremena primjena sa nitroglicerinom i drugim nitratima ili drugim vazodilatatorima može dodatno sniziti krvni pritisak.

Litijum

Reverzibilni porast koncentracije litijuma u serumu i porast njegove toksičnosti zabilježeni su tokom istovremene terapije litijumom i ACE inhibitorima. Istovremena primjena tiazidnih diuretika može dalje da poveća koncentraciju litijuma i da poveća rizik od toksičnosti litijuma sa ACE inhibitorima. Upotreba lijeka Prilenap HL sa litijumom se ne preporučuje, osim u slučaju kada je ova kombinacija neophodna, kada treba pažljivo pratiti koncentraciju litijuma u serumu (vidjeti dio 4.4).

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL) uključujući selektivne inhibitore ciklooksigenaze-2 (COX-2) NSAIL uključujući selektivne inhibitore ciklooksigenaze-2 (COX-2 inhibitore), mogu da oslabe dejstvo diuretika, kao i drugih antihipertenzivnih ljekova. Dakle, antihipertenzivno dejstvo antagonista receptora angiotenzina II, ACE inhibitora ili diuretika može biti umanjeno dejstvom ljekova NSAIL grupe, uključujući selektivne COX-2 inhibitore.

Istovremena primjena NSAIL, uključujući COX-2 inhibitore i antagoniste receptora angiotenzina II ili ACE inhibitora aditivno djeluje na povećavanje koncentracije kalijuma u serumu, što može da izazove slabljenje funkcije bubrega. Ovi efekti su obično reverzibilni. Rijetko se može javiti akutna insuficijencija bubrega, naročito kod pacijenata kod kojih je bubrežna funkcija već ugrožena (kao što su starije osobe ili hipovolemični pacijenti, uključujući one na terapiji diureticima). Zbog toga se ova kombinacija mora oprezno primjenjivati kod pacijenata sa ugroženom funkcijom bubrega.

Enalapril-maleat

Diuretici koji štede kalijum, suplementi koji sadrže kalijum ili supstituciona terapija solima kalijuma:

Iako vrijednosti kalijuma u serumu uglavnom ostaju u granicama normalnih vrednosti, kod nekih pacijenata koji primaju enalapril moguća je pojava hiperkalijemije. Značajno povećanje vrijednosti kalijuma u serumu može nastati pri primjeni diuretika koji štede kalijum (npr. spironolakton, triamteren ili amilorid), suplemenata kalijuma ili soli koje se daju za supstituciju kalijuma u organizmu. Potreban je povećan oprez ukoliko se enalapril primjenjuje istovremeno sa drugim ljekovima koji mogu dovesti do povećanja kalijuma u serumu, kao što je trimetoprim ili kotrimoksazol (trimetoprim/sulfametoksazol), jer je poznato da trimetoprim djeluje kao diuretik koji štedi kalijum, kao što npr. djeluje amilorid. Iz tog razloga, kombinovana primjena enalaprila i navedenih ljekova se ne preporučuje. Ukoliko je kombinovana primjena indikovana, treba je sprovoditi oprezno i uz stalno praćenje vrijednosti kalijuma u serumu.

Ciklosporin:

u toku istovremene primjene ACE inhibitora i ciklosporina, moguća je pojava hiperkalijemije. Preporučuje se praćenje vrijednosti kalijuma u serumu.

Heparin:

u toku istovremene primjene ACE inhibitora i heparina, moguća je pojava hiperkalijemije. Preporučuje se praćenje vrijednosti kalijuma u serumu.

Diuretici (tiazidi ili diuretici Henleove petlje)

Prethodna terapija visokim dozama diuretika pre započinjanja terapije enalaprilom može dovesti do hipovolemije i predstavljati rizik od nastanka hipotenzije (vidjeti dio 4.2 i 4.4). Hipotenzivni efekat može biti smanjen povlačenjem diuretika iz terapije, povećanjem unosa tečnosti ili soli ili započinjanjem terapije malim dozama enalaprila.

Triciklični antidepresivi/antipsihotici/anestetici/narkotici

Istovremena primjena ACE inhibitora sa pojedinim anesteticima, tricikličnim antidepresivima i antipsihoticima može dovesti do potenciranog sniženja krvnog pritiska (vidjeti dio 4.4).

Preparati zlata

Nitritoidne reakcije (simptomi uključuju crvenilo lica, nauzeju, povraćanje i hipotenziju) su rijetko zabilježene kod pacijenata koji su primali injekcije zlata (npr. aurotiomalat natrijum), a koji su istovremeno bili na terapiji ACE inhibitorima, uključujući enalapril.

Ljekovi koji povećavaju rizik od angioedema

Kontraindikovana je istovremena primjena enalaprila sa lijekom sakubitril/valsartan zbog povećanog rizika od nastanka angioedema (pogledati dio 4.3 i 4.4).

Pacijenti koji u isto vrijeme uzimaju racekadotril, inhibitore proliferacijskih signala (mTOR inhibitore, npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i vildagliptin imaju veći rizik od angioedema (pogledati dio 4.4).

Simpatikomimetici

Simpatikomimetici mogu oslabiti antihipertenzivni efekat ACE inhibitora.

Alkohol

Alkohol pojačava hipotenzivni efekt ACE inhibitora.

Antidijabetici

Epidemiološki podaci ukazuju da istovremena primena ACE inhibitora i antidijabetika (insulina, oralnih hipoglikemika) povećavaju rizik za nastajanje hipoglikemije. Vjerovatnoća za nastanak ovog fenomena se naročito povećava u prvim nedjeljama kombinovane terapije i kod pacijenata sa oštećenjem bubrega (vidjeti dio 4.4 i 4.8).

Acetilsalicilna kiselina, trombolitici i β-blokatori

Enalapril se bezbjedno može koristiti istovremeno sa acetilsalicilnom kiselinom (u kardiološkim dozama), tromboliticima i beta blokatorima.

Hidrohlortiazid

Nedepolarizujući miorelaksansi

Tiazidni diuretici mogu pojačati reakciju na tubokurarin.

Alkohol, barbiturati ili opioidni analgetici

Može doći do potenciranja ortostatske hipotenzije.

Antidijabetici (oralni, uključujući i insulin)

Primjena antidijabetika i tiazidnih diuretika može zahtijevati podešavanje doze antidijabetika (vidjeti dio 4.8).

Holestiramina i holestipol

Anjonske smole mogu smanjiti resorpciju hidrohlortiazida. Pojedinačne doze smole holestiramina ili holestipola se vezuju za hidrohlortiazid i smanjuju resorpciju iz gastrointestinalnog trakta za prosječno 85% odnosno 43%.

Produženje QT-intervala (npr. hinidin, prokainamid, amjodaron, sotalol)

Povećan rizik od Torsades de pointes.

Glikozidi digitalisa

Hipokalemija može da senzibilizuje ili da pojača srčani odgovor na toksična dejstva digitalisa (npr. Pojačana ventrikularna iritabilnost).

Kortikosteroidi, ACTH

Istovremena primjena može da dovede do povećanog gubitka elektrolita, naročito do hipokalemije, u kombinaciji sa tiazidnim diureticima.

Diuretici koji ne štede kalijum (npr. furosemid), karbenoksolon ili zloupotreba laksativa

Hidrohlortiazid može da poveća gubitak kalijuma i/ili magnezijuma.

Presorni amini (npr. noradrenalin)

Tiazidi mogu smanjiti reakciju na presorne amine.

Citostatici (npr. ciklofosfamid, metotreksat)

Tiazidi mogu smanjiti izlučivanje citotoksičnih ljekova putem bubrega i potencirati njihovo mijelosupresivno dejstvo.

Pedijatrijska populacija

Studije interakcija su rađene samo kod odraslih osoba.

Trudnoća

ACE inhibitori:

Epidemiološki dokazi vezani za rizik od teratogenosti nakon izlaganja ACE inhibitorima tokom prvog tromesječja trudnoće nisu ubjedljivi, međutim ne može se isključiti malo povećanje rizika. Osim ako se ne smatra da je nastavak terapije ACE inhibitorima neophodan, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prebaciti na alterantivne antihipertenzivne terapije, koje imaju potvrđen bezbjednosni profil za upotrebu tokom trudnoće.

Kada se dijagnostifikuje trudnoća, liječenje ACE inhibitorima treba odmah prekinuti i ukoliko je moguće, treba otpočeti alternativnu terapiju.

Poznato je da su fetotoksičnost (oslabljena renalna funkcija, oligohidramnion, usporena osifikacija lobanje) i neonatalna toksičnost (renalna insuficijencija, hipotenzija, hiperkalemija), posledica izloženosti terapiji ACE inhibitorima u drugom i trećem tromesečju trudnoće (vidjeti dio 5.3). Zabilježena je pojava oligohidroamniona majke, vjerovatno predstavljajući smanjenu funkciju bubrega fetusa, i može dovesti do kontrakture ekstremiteta, karaniofacijalnih deformacija i hipoplazije u razvoju pluća.

Ako je do izloženosti došlo nakon drugog tromesječja trudnoće, renalnu funkciju i okoštavanje lobanje ploda treba provjeriti ultrazvukom. Novorođenčad čije su majke uzimale ACE inhibitore treba pažljivo pratiti zbog mogućeg razvoja hipotenzije (vidjeti dio 4.3 i 4.4).

Hidrohlortiazid:

Postoji organičeni broj podataka o primjeni hidrohlortiazida u trudnoći, naročito u prvom trimestru.

Studije na životinjama takođe na daju dovoljno podataka. Hidrohlortiazid prolazi placentu. Na osnovu poznatog mehanizma dejstva, primena hidrohlortiazida tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće može izazvati fetoplacentarnu ishemiju i fetalna neželjena dejstva poput ikterusa, poremećaja elektrolita i trombocitopenije.

Hidrohlortiazid ne treba koristiti u terapiji gestacionog edema, hipertenzije ili preeklampsije zbog rizika od hipovolemije i placentarne hipoperfuzije, bez pozitivnog efekta na tok bolesti.

Hidrohlortiazid se ne smije primjenjivati u terapiji esencijalne hipertenzije kod trudnica, osim u rijetkim slučajevima kada ne postoji odgovarajuća alternativna terapija.

Dojenje

Enalapril:

Ograničeni farmakokinetički podaci ukazuju na veoma nisku koncentraciju enalaprila u mlijeku dojilje (vidjeti dio 5.2). Iako ove koncentracije nisu klinički značajne, ne preporučuje se primjena lijeka Prilenap HL u toku dojenja kod prevremeno rođenih beba i tokom prvih nekoliko nedjelja nakon trudnoće zbog mogućeg rizika od kardiovaskularnih i bubrežnih neželjenih dejstava, usled nedostatka kliničkog iskustva. Kod starije odojčadi, o primjeni lijeka Prilenap HL kod dojilja, treba razmišljati samo u slučaju neophodnosti po majku pri čemu odojčad treba pažljivo pratiti da ne bi došlo do neželjenih dejstava.

Hidrohlortiazid:

Hidrohlortiazid se u malim količinama izlučuje u mlijeko dojilje. Tiazidi u visokim dozama, izazivajući pojačanu diurezu mogu inhibirati produkciju mlijeka. Primjena lijeka Prilenap HL se ne preporučuje tokom dojenja. Ukoliko se lijek Prilenap HL koristi za vrijeme dojenja, treba primjeniti najnižu moguću dozu.

Prilikom upravljanja vozilima ili rukovanjem mašinama treba uzeti u obzir da se povremeno mogu javiti vrtoglavica ili zamor (vidjeti dio 4.8).

Lijek Prilenap HL se obično dobro podnosi. Neželjena dejstva prijavljena u toku kliničkih studija su bila uglavnom blaga i prolazna, i u većini slučajeva nisu zahtijevala prekid terapije. Najčešća neželjena dejstva koja su zabilježena u toku kliničkih studija bila su glavobolja i kašalj. Neželjena dejstva usled monoterapije enalaprila ili hidrohlortiazida, ili njihove kombinacije, zabeležena tokom kliničkih studija ili postmarketinškog ispitivanja su rangirana prema učestalosti javljanja na: veoma česta (>1/10), česta (>1/100, <1/10), povremena (>1/1000, <1/100), rijetka (>1/10000, <1/1000), veoma rijetka (<1/10000), neželjena dejstva nepoznate učestalosti (ne može se procjeniti iz raspoloživih podataka).

Poremećaji krvi i limfnog sistema

Povremeno: anemija (uključujući aplastičnu i hemolitičku)

Rijetko: neutropenija, smanjenje koncentracije hemoglobina, smanjenje hematokrita, trombocitopenija, agranulocitoza, depresija koštane srži, leukopenija, pancitopenija, limfadenopatija, autoimunski poremećaji.

Endokrini poremećaji

Nepoznate učestalosti: sindrom neodgovarajuće sekrecije antidiuretskog hormona (SIADH).

Poremećaji metabolizma i ishrane

Često: hipokalijemija, hiperholesterolemija, hipertrigliceridemija, hiperurikemija

Povremeno: hipoglikemija (videti dio 4.4), hipomagnezijemija, giht٭٭

Rijetko: hiperglikemija

Veoma rijetko: hiperkalcijemija (vidjeti dio 4.4)

Poremecaji nervnog sistema i psihijatrijski poremećaji

Često: glavobolja, depresija, sinkopa, poremećaj čula ukusa

Povremeno: konfuzija, somnolencija, insomnija, napetost, parestezije, vertigo, smanjen libido٭٭

Rijetko: neobični snovi, poremećaj spavanja, pareze (usled hipokalijemije).

Poremećaji oka

Veoma često: zamućen vid, horoidni izliv (nepoznate učestalosti).

Poremećaji uha i labirinta

Povremeno: tinitus

Kardiovaskularni poremećaji

Veoma često: vrtoglavica

Često: hipotenzija, ortostatska hipotenzija, poremećaji srčanog ritma, angina pektoris, tahikardija

Povremeno: naleti crvenila, palpitacije, infarkt miokarda ili cerebrovaskularni inzult* kao moguća posledica pretjerane hipotenzije kod visokorizičnih pacijenata (vidjeti dio 4.4).

Rijetko: Raynaudov fenomen

Respiratorni, torakalni i medijastinalni poremećaji

Veoma često: kašalj

Često: dispneja

Povremeno: rinoreja, faringitis i promuklost, bronhospazam/astma

Rijetko: plućni infiltrati, respiratorni distres (uključujući pneumonitis i plućni edem), rinitis, alergijski alveolitis/eozinofilna pneumonija.

Veoma rijetko: akutni respiratorni distres sindrom (ARDS) (vidjeti dio 4.4).

Gastrointestinalni poremećaji

Veoma često: nauzeja

Često: dijareja, abdominalni bol

Povremeno: ileus, pankreatitis, povraćanje, dispepsija, konstipacija, anoreksija, iritacija želuca, suvoća usta, peptički ulkus, flatulencija**

Rijetko: stomatitis/aftozne ulceracije, glositis

Veoma rijetko: intestinalni angioedem

Hepatobilijarni poremećaji

Rijetko: insuficijencija jetre, nekroza jetre (može biti fatalna), hepatitis (hepatocelularni ili holestatski), žutica, holecistitis (naročito kod pacijenata sa već postojećom holelitijazom)

Poremećaji kože i potkožnog tkiva

Često: raš (egzantem), hipersenzitivnost/angioneurotski edem (zabeleženi su angioneurotski edem lica, ekstremiteta, usana, jezika, glotisa i/ili larinksa) (pogledati dio 4.4)

Povremeno: dijaforeza, pruritus, urtikarija, alopecija

Rijetko: erythema multiforme, Stivens-Džonson-ov sindrom, eksfolijativni dermatitis, toksična epidermalna nekroliza, purpura, kožni oblik lupus eritematozusa, pemfigus, eritroderma

Nepoznate učestalosti: može se javiti i kompleks simptoma koji podrazumjeva pojavu nekih ili čak svih navedenih: groznica, serozitis, vaskulitis, mialgija/miozitis, artralgija/artritis, pozitivna antinuklearna antitela, povišena sedimentacija eritrocita, eozinofilija i leukocitoza. Mogu se javiti raš, fotosenzitivnost i druge promjene na koži.

Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva

Često: mišićni grčevi†

Povremeno: artralgija٭٭

Poremećaji bubrega i urinarnog sistema

Povremeno: disfunkcija bubrega, bubrežna insuficijencija, proteinurija

Rijetko: oligurija, intersticijalni nefritis

Poremećaji reproduktivnog sistema i dojki

Povremeno: impotencija

Rijetko: ginekomastija

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene

Veoma često: astenija

Često: bol u grudima, zamor

Povremeno: malaksalost, groznica

Laboratorijska ispitivanja

Često: hiperkalijemija, povišenje serumskog kreatinina

Povremeno: povećanje koncentracije ureje u krvi, hiponatrijemija

Rijetko: povišenje enzima jetre i serumskog bilirubina

Neoplazme – benigne, maligne i neodređene (uključujući ciste i polipe)

Nepoznate učestalosti: nemelanomski karcinom kože (bazocelularni karcinom i planocelularni karcinom)

Opis odabranih neželjenih reakcija

Nemelanomski karcinom kože: Na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, između hidrohlortiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) primjećena je povezanost zavisna od kumulativne doze (takođe pogledati dijelove 4.4 i 5.1).

٭ Incidenca je u kliničkim istraživanjima bila slična onoj koja se javila u placebo i aktivno kontrolisanoj grupi.

** Zabilježeno samo sa dozama hidrohlortiazida od 12,5 mg i 25 mg.

† Učestalost grčenja mišića je česta kada se odnosi na dozu hidrohlortiazida od 12,5 mg i 25 mg, dok je povremena kada se odnosi na dozu od 6 mg hidrohlortiazida.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Nisu dostupni specifični podaci o liječenju predoziranja lijekom Prilenap HL. Terapija je simptomatska i suporativna. Terapiju lijekom Prilenap HL treba prekinuti i pacijenta pažljivo pratiti. Predložene mjere uključuju izazivanje povraćanja, primenu aktivnog uglja i primjenu laksativa ako je unos skorašnji i korigovanje dehidratacije, elektrolitnog disbalansa i hipotenzije ustanovljenim procedurama.

Enalapril-maleat

Najčešći znak prevelikog doziranja, do sada zabilježen, je izrazita hipotenzija, koja se javlja oko šest sati nakon unosa tableta, a praćena je blokadom renin-angiotenzinskog sistema i stuporom.

Simptomi predoziranja ACE inhibitorima mogu biti cirkulatorni šok, poremećaj elektrolita, insuficijencija bubrega, hiperventilacija, tahikardija, palpitacije, bradikardija, vrtoglavica, anksioznost i kašalj.

Zabilježena je koncentracija enalaprilata u serumu, 100 i 200 puta veća od uobičajene koncentracije obično zabilježene nakon terapijskih doza, nakon unosa 300 mg i 440 mg enalapril-maleata.

Preporučena terapija predoziranja je intravenska infuzija fiziološkog rastvora. Ako se javi hipotenzija, pacijenta treba postaviti u ležeći položaj sa podignutim nogama. Ako je dostupna, može biti korisna infuzija angiotenzina II i/ili može se razmotriti primjena intravenskih kateholamina. Kod skorijeg predoziranja, treba preduzeti mjere za eliminisanje enalapril-maleata (npr. emeza, lavaža želuca, primena absorbenata i natrijum-sulfata). Enalapril može biti uklonjen iz cirkulacije hemodijalizom (vidjeti tačku 4.4).

Primjena pejsmejkera je indikovana kod bradikardije koja ne reaguje na terapiju. Neprekidno treba pratiti vitalne parametre, koncentraciju elektrolita i kreatinina.

Hidrohlortiazid

Najčešće zabilježeni znaci trovanja su oni koje prouzrokuje pad koncentracije elektrolita u serumu uz poremećaj acido-bazne ravnoteže (hipokalemija, hipohloremija, hiponatremija) i dehidratacija usled povećane diureze. Ako je bio primjenjen i digitalis, hipokalijemija može da potencira srčanu aritmiju.

Farmakoterapijska grupa: ACE inhibitori i diuretici

ATC šifra: C09BA02

Enalapril maleat

Angiotenzin konvertujući enzim (ACE) je peptidil dipeptidaza koja katalizuje konverziju angiotenzina I u vazokonstriktornu supstancu angiotenzin II. Nakon resorpcije, enalapril se hidrolizuje u enalaprilat, koji inhibira ACE, što dovodi do povećane aktivnosti renina u plazmi (zbog uklanjanja negativne povratne sprege oslobađanja renina) i smanjenog lučenja aldosterona.

S obzirom da je ACE identičan enzimu kininaza II, enalapril može takođe da blokira degradaciju bradikinina, snažnog vazodepresornog peptida. Međutim, uloga ovog mehanizma u terapijskom dejstvu enalaprila još uvijek nije do kraja razjašnjena.

Mehanizam dejstva

Iako se smatra da je mehanizam pomoću koga enalapril snižava krvni pritisak primarno putem supresije sistema renin-angiotenzin-aldosteron, koji igra presudnu ulogu u regulaciji krvnog pritiska, enalapril djeluje antihipertenzivno čak i kod hipertenzivnih pacijenata sa niskim nivoom renina.

Enalapril-maleat-hidrohlortiazid

Hidrohlortiazid je diuretik i antihipertenzivni lijek koji povećava aktivnost renina u plazmi. Iako sam enalapril djeluje antihipertenzivno čak i kod hipertenzivnih pacijenata sa niskim reninom, istovremena primjena hidrohlortiazida kod ovih pacijenata dovodi do većeg smanjenja krvnog pritiska.

Dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron (RAAS)

Dvije velike, randomizirane, kontrolisane studije (ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) su ispitivale kombinovanu primjenu ACE inhibitora i blokatora angiotenzin II receptora.

ONTARGET je studija sprovedena na pacijentima sa istorijom kardiovaskularne ili cerebrovaskularne bolesti, ili sa dijabetesom tip 2 udruženim sa potvrđenim oštećenjem organa. VA NEPHRON-D je bila studija na pacijentima sa dijabetes melitisom tip 2 i dijabetičnom nefropatijom.

Ove studije nisu pokazale značajne korisne efekte na renalni ili /kardiovaskularni ishod i mortalitet, dok je uočen povećan rizik za nastanak hiperkalemije, akutnog bubrežnog oštećenja i/ili hipotenzije u poređenju sa monoterapijom. Uzimajući u obzir slične farmakodinamske osobine, ovi rezultati su takođe relevantni za druge ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora. Zbog toga, ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora ne treba primjenjivati istovremeno kod pacijenata sa dijabetičnom nefropatijom.

ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) je studija koja je bila dizajnirana tako da se ispita korist dodatne terapije aliskirenom standardnoj terapiji ACE inhibitorom ili blokatorom angiotenzin II receptora kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip II i hroničnom bubrežnom bolešću, kardiovaskularnom bolešću ili obe. Studija je ranije prekinuta zbog povećanog rizika za nastanak neželjenih događaja. Kardiovaskularna smrt i moždani udar su bili brojčano mnogo češći u grupi sa aliskirenom nego u placebo grupi, a neželjeni događaji i ozbiljni neželjeni događaji (hiperkalemija, hipotenzija i bubrežna disfunkcija) su mnogo češće bilježene u grupi sa aliskirenom u poređenju sa placebo grupom.

Nemelanomski karcinom kože:

Na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, između hidrohlortiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) primećena je povezanost zavisna od kumulativne doze. Jedna studija uključila je populaciju koja se sastojala od 71 533 slučaja bazocelularnog karcinoma (BCC) i 8 629 slučajeva planocelularnog karcinoma (SCC), uparenih sa 1 430 833, odnosno 172 462 kontrole u populaciji. Velika upotreba hidrohlortiazida (≥50 000 mg kumulativno) bila je povezana sa prilagođenim OR od 1,29 (95% CI: 1,23-1,35) za BCC i 3,98 (95% CI: 3,68-4,31) za SCC. Primjećena je jasna povezanost odgovora i kumulativne doze i za BCC i za SCC. Druga studija pokazala je moguću povezanost između karcinoma usana (SCC) i izlaganja hidrohlortiazidu: 633 slučaja karcinoma usana upareno je sa 63 067 kontrola u populaciji, primjenom strategije uzorkovanja iz rizične grupe (eng. risk-set sampling). Pokazana je povezanost odgovora i kumulativne doze sa prilagođenim OR 2,1 (95% CI: 1,7-2,6) sa povećanjem na OR 3,9 (3,0-4,9) za veliku upotrebu hidrohlortiazida (~25 000 mg) i na OR 7,7 (5,7-10,5) za najveću kumulativnu dozu (~100 000 mg) (takođe pogledati dio 4.4).

Resorpcija

Enalapril-maleat se brzo resorbuje, nakon oralne primjene, a njegove maksimalne koncentracije u serumu se javljaju u roku od jednog sata. Na osnovu prisustva u urinu, stepen resorpcije enalaprila nakon oralne primjene enalapril-maleata je približno 60%.

Nakon resorpcije, oralno primenjen enalapril se brzo i obimno hidrolizuje u enalaprilat, snažan inhibitor angiotenzin konvertujućeg enzima. Maksimalna koncentracija enalaprilata u serumu javlja se 3 do 4 sata nakon oralne doze enalapril-maleata. Glavne supstance u urinu su enalaprilat, u količini koja iznosi oko 40% doze i neizmenjeni enalapril. Osim konvertovanja u enalaprilat, nema dokaza o značajnijem metabolizmu enalaprila. Profil koncentracija enalaprilata u serumu pokazuje produženu terminalnu fazu, očigledno povezanu sa vezivanjem za ACE. Kod ispitanika sa normalnom funkcijom bubrega, ravnotežno stanje koncentracije enalaprilata u serumu dostiže se nakon četvrtog dana primjene enalapril-maleata. Na resorpciju oralno primjenjenog enalapril-maleata ne utiče prisustvo hrane u gastrointestinalnom traktu. Stepen resorpcije i hidrolize enalaprila sličan je kod različitih doza u preporučenom terapijskom opsegu.

Distribucija

Ispitivanja na psima su pokazala da enalapril slabo prolazi kroz hematoencefalnu barijeru, ako uopšte i prolazi. Enalaprilat ne prolazi kroz hematoencefalnu barijeru. Enalapril prolazi kroz placentalnu barijeru.

Hidrohlortiazid prolazi kroz placentalnu, ali ne i kroz hematoencefalnu barijeru.

Metabolizam

Osim pretvaranja u enalaprilat, nema dokaza o značajnijem metabolizmu enalaprila.

Hidrohlortiazid se ne metaboliše, ali se veoma brzo eliminiše putem bubrega.

Eliminacija

Ekskrecija enalaprila je prije svega renalna. Glavne supstance u urinu su enalaprilat, u količini koja iznosi oko 40% doze i neizmenjeni enalapril. Efektivno poluvreme akumulacije enalaprilata nakon višestruke oralne primjene enalapril-maleata je 11 sati. Kada su praćene koncentracije hidrohlortiazida u plazmi tokom najmanje 24 sata, zabeleženo poluvrijeme eliminacije u plazmi je variralo između 5,6 i 14,8 sati. Hidrohlortiazid se ne metaboliše, ali se veoma brzo eliminiše putem bubrega. Najmanje 61% oralne doze se eliminiše u neizmjenjenom obliku tokom 24 sata.

Oštećenje bubrega

Enalaprilat se iz cirkulacije može ukloniti hemodijalizom.

Laktacija

Poslije pojedinačne doze od 20 mg oralno, kod pet porodilja (u postporođajnom periodu), prosječna maksimalna koncentracija enalaprila u mlijeku je bila 1,7 mikrograma/l (opseg od 0,54 do 5,9 mikrograma/l), 4 do 6 sati nakon uzete doze. U proseku maksimalna koncentracija enalaprilata je bila 1,7 mikrograma/l (raspon od 1,2 do 2,3 mikrograma/l); maksimalne koncentracije su se dostizale u raznim periodima tokom 24 h. Koristeći podatke o maksimalnim koncentracijama u mlijeku, procjenjuje se da bi maksimalni unos kod novorođenčeta, koje se isključivo doji, bio oko 0,16% primjenjene majčine doze u skladu sa njenom tjelesnom težinom.

Žene koje su uzimale oralno enalpril 10 mg dnevno tokom 11 mjeseci, imale su maksimalne koncentracije enalaprila u mlijeku 2 mikrograma/l, 4 sata nakon unete doze, dok su maksimalne koncentracije enalaprilata bile 0,75 mikrograma/l, oko 9 sati nakon unosa doze. Ukupne količne enalaprila i enalaprilata merene u mleku tokom 24 sata su bile 1,44 mikrograma/l i 0,63 mikrograma/l, redom. Nivoe enalaprilata u mlijeku je bilo nemoguće izmjeriti (<0,2 mikrograma/l), 4 sata nakon pojedinačne doze enalaprila od 5 mg kod jedne majke, i 10 mg kod dve majke; nivoi enalaprila nisu bili određivani.

Nema relevantnih podataka.

• Laktoza, monohidrat
• Magnezijum karbonat, teški
• Želatin
• Krospovidon
• Magnezijum stearat.

Nema podataka o inkompatibilnosti.

3 (tri) godine.

Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od vlage.

Unutrašnje pakovanje je oPA/AL/PVC-AL blister sa po 10 tableta u jednom blisteru.

Spoljnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 3 blistera sa 10 tableta (ukupno 30 tableta) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Prilenap HL sadrži enalapril maleat i hidrohlortiazid:

• enalapril spada u grupu ljekova poznatih kao ACE inhibitori, koji djeluju tako što šire krvne sudove,
• hidrohlortiazid spada u grupu ljekova pod nazivom diuretici, koji djeluju tako što povećavaju izlučivanje mokraće.

Lijek Prilenap HL se koristi za liječenje hipertenzije, odnosno povišenog krvnog pritiska.

Enalapril i hidrohlortiazid snižavaju krvni pritisak i kada se uzimaju u obliku dva odvojena lijeka. Ipak, kombinacija ova dva lijeka, koju sadrži Prilenap HL, pojačava dejstvo lijeka u odnosu na njihovo pojedinačno djelovanje.

Lijek Prilenap HL ne smijete koristiti:

• ako ste preosjetljivi na enalapril, hidrohlortiazid ili na bilo koju pomoćnu supstancu u lijeku (posebno laktozu - pogledati dio 6). Znaci mogu biti: svrab, koprivnjača, teško disanje ili oticanje šaka, grla, usta ili očnih kapaka
• ako imate nasledni angioedem ili angioedem nekog drugog ili nepoznatog porijekla (otok lica, usta, usana, jezika ili grla koji Vam je otežavao gutanje ili disanje) – pogledajte Upozorenja i mjere opreza
• ako ste preosjetljivi na vrstu ljekova koji se zovu „sulfonamidi“
• ako imate stanje poznato kao stenoza bubrežne arterije (suženje arterija koje dovode krv do bubrega)
• ako ne možete da mokrite
• ako ste trudni više od 3 mjeseca (u ranoj trudnoći je isto tako bolje izbjegavati lijek Prilenap HL - pogledajte poglavlje o trudnoći)
• ako imate teško oštećenje funkcije bubrega ili jetre
• ako imate dijabetes ili oštećenu funkciju bubrega, a uzimate lijek za snižavanje krvnog pritiska koji sadrži aliskiren
• ako ste trenutno ili ste do nedavno bili na terapiji lijekom sakubitril/valsartan (koji se koristi u terapiji hronične slabosti srca kod odraslih pacijenata), s obzirom da je povećan rizik od nastanka reakcije koja se zove angioedem (otok potkožnog tkiva u predelu lica, usana, jezika i/ili grla).

Nemojte uzimati lijek Prilenap HL ako se bilo šta od nabrojanog odnosi na Vas. Ako niste sigurni, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu prije nego što počnete da uzimate lijek.

Upozorenja i mjere opreza

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek Prilenap HL ukoliko:

• imate problema sa bubrezima, ako ste nedavno imali transplantaciju bubrega, idete na dijalizu ili uzimate tablete za izbacivanje viška tečnosti iz organizma (diuretike)
• ste imali probleme sa disanjem ili plućima (uključujući upalu ili vodu u plućima) nakon uzimanja hidrohlorotiazida u prošlosti. Ako razvijete bilo kakvu poteškoću vezanu za kratki dah ili otežano disanje nakon uzimanja hidrohlorotiazida, odmah potražite ljekarsku pomoć.
• imate oboljenje krvi ili probleme sa funkcijom jetre. Odmah obavjestite ljekara ukoliko primjetite pojavu žute prebojenosti kože i sluzokoža. Obustavite dalju primjenu lijeka i obratite se ljekaru.
• ste na dijeti sa ograničenim unosom soli ili ste nedavno patili od preteranog povraćanja ili proliva
• imate nizak krvni pritisak (možete primjetiti ovo pojavom simptoma kao što su nesvjestica ili vrtoglavica, posebno u stojećem položaju)
• ste stariji od 70 godina
• imate problem sa srcem koji se naziva stenoza aorte, hipertrofična kardiomiopatija ili opstrukcija na izlaznom dijelu lijeve komore
• imate kolageno oboljenje krvnih sudova, uzimate imunosupresivnu terapiju (koristi se u liječenju autoimunih poremećaja kao što su reumatoidni artritis ili nakon transplantacije organa), uzimate alopurinol (za liječenje gihta) ili prokainamid (za liječenje poremećaja srčanog ritma). U ovim slučajevima, a naročito ako od ranije postoji oslabljena funkcija bubrega, može biti povećan rizik od nastanka infekcije (smanjen broj bjelih krvnih zrnaca). Ukoliko dođe do infekcije (simptomi mogu da budu visoka temperatura ili groznica) morate odmah o tome obavjestiti ljekara. Prema procjeni ljekara u odgovarajućem vremenskom periodu možete biti upućeni na laboratorijsku analizu krvi, da bi proverio broj bijelih krvnih zrnaca. – ukoliko se kod Vas ranije javljao „angioedem“ dok ste uzimali druge ljekove. Znakovi su mogli da budu svrab, koprivnjača, otežano disanje ili oticanje šake, grla, usta ili očnih kapaka.
• imate šećernu bolest (dijabetes) i uzimate antidijabetičke ljekove, uključujući insulin, za kontrolu dijabetesa (morate redovno kontrolisati krv zbog pojave niskog nivoa šećera u krvi, naročito tokom prvog mjeseca terapije)
• uzimate preparate za dodavanje kalijuma ili zamenu za kuhinjsku so na bazi kalijuma
• ste na terapiji litijumom (za liječenje nekih psihijatrijskih poremećaja)
• uzimate neki od ljekova za terapiju visokog krvnog pritiska (ACE inhibitori, blokatori angiotenzin II receptora ili aliskiren), naročito ako imate probleme sa bubrezima koji su povezani sa dijabetesom
• uzimate bilo koji od niže navedenih ljekova, jer je u tom slučaju veći rizik od pojave angioedema (oticanja usana, jezika i ždrela)
• racekadotril (lijek koji se koristi za liječenje dijareje – proliva)
• temsirolimus, sirolimus, everolimus i drugi ljekovi koji pripadaju grupi ljekova pod nazivom mTOR inhibitori (koriste se za sprečavanje odbacivanja transplantiranih organa i u terapiji kancera)
• vildagliptin (lijek za liječenje šećerne bolesti),
• imate uporni suvi kašalj
• imate netoleranciju na neke šećere (laktoza)
• ste imali rak kože ili ako Vam se pojavi neočekivana lezija (promjena) na koži tokom liječenja. Liječenje hidrohlortiazidom, naročito dugotrajna primjena uz visoke doze, može da poveća rizik od nekih vrsta raka kože ili usana (nemelanomski karcinom kože). Zaštitite svoju kožu od izlaganja suncu i UV zracima za vrijeme uzimanja lijeka Prilenap HL
• osjetite slabljenje vida ili bol u očima. To bi mogli biti simptomi nakupljanja tečnosti u vaskularnom omotaču oka (horoidni izliv) ili povećanja pritiska u oku i može se dogoditi u roku od nekoliko sati do nedelju dana nakon uzimanja lijeka Prilenap HL. To može dovesti do trajnog gubitka vida, ako se ne liječi. Ako ste ranije imali alergiju na penicilin ili sulfonamide, možete biti izloženi većem riziku.

Angioneurotski edem (otok koji obično zahvata područje lica, usne, jezik ili grlo) je prijavljivan kod pacijenata na terapiji ACE inhibitorima, uključujući enalapril (jedan od sastojaka lijeka Prilenap HL). Može se javiti bilo kada tokom terapije. Kod ovakvih slučajeva dalju primjenu lijeka treba odmah prekinuti i osigurati pažljiv medicinski nadzor. Ukoliko imate angioedem u istoriji bolesti, a koji nije bio povezan sa terapijom ACE inhibitorima, ili ukoliko ste imali neku operaciju disajnih puteva, možete biti pod većim rizikom od pojave angioedema tokom primjene lijeka Prilenap HL (vidjeti informacije navedene u dijelu „Lijek Prilenap HL ne smijete koristiti”).

Ukoliko treba da se podvrgnete bilo kom od sledećih zahvata, morate reći ljekaru da uzimate lijek Prilenap HL:

• nekoj hirurškoj intervenciji ili terapiji anesteticima (čak i kod stomatologa),
• intervenciji koja se naziva LDL afereza, za uklanjanje holesterola iz krvi pomoću aparata,
• terapiji desenzibilizacije (smanjenje simptoma alergije na ubod pčele ili ose).

Rutinske analize

Kada prvi put počnete da uzimate lijek Prilenap HL, ljekar će često pratiti Vaš krvni pritisak kako bi bio siguran da dobijate odgovarajuću dozu. Osim toga, pacijente kod kojih je to potrebno, ljekar će uputiti da im se urade laboratorijske analize krvi kojima se određuje nivo kalijuma, natrijuma, magnezijuma, kreatinina i enzima jetre.

Obavjestite Vašeg lekara ukoliko ste imali ili treba da imate antidoping test, pošto ovaj lijek može da izazove lažno pozitivan rezultat.

Etničke razlike

Ako ste pripadnik crne populacije morate biti svjesni da ukoliko uzimate ACE inhibitore imate veći rizik za nastanak alergijskih reakcija sa otokom lica, usana, jezika i grla, sa teškoćama u gutanju i disanju. Prilenap HL je manje efikasan u snižavanju krvnog pritiska kod pacijenata crne rase nego kod ostalih.

Ako niste sasvim sigurni, ili imate neka pitanja, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu prije upotrebe lijeka Prilenap HL.

Djeca i adolescenti

Ne preporučuje se upotreba lijeka Prilenap HL kod djece.

Primjena drugih ljekova

Obavjestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Pojedini ljekovi mogu uticati na Vašu terapiju. Imajte u vidu da se ove informacije mogu odnositi na ljekove koje više ne pijete, kao i na ljekove koje planirate da uzimate u budućnosti. Obavjestite svog ljekara ili farmaceuta ako uzimate, ili ste do nedavno uzimali neki drugi lijek, uključujući i lijek koji se nabavlja bez ljekarskog recepta.

Obavjestite Vašeg ljekara ukoliko uzimate neke od sledećih ljekova:

• suplemente kalijuma (uključujući soli koje sadrže kalijum), diuretike koji štede kalijum (ljekovi koji pomažu da se izbaci višak tečnosti iz organizma, kao što su amilorid, spironolakton) ili bilo koje druge ljekove koji mogu povećati vrijednosti kalijuma u serumu (kao što su npr. trimetoprim ili kotrimoksazol – koristi se za liječenje nekih bakterijskih infekcija; ciklosporin - koristi se za sprečavanje odbacivanja transplantiranih organa; ili heparin – za sprečavanje zgrušavanja krvi)
• druge ljekove za snižavanje krvnog pritiska, kao što su ACE inhibitori, blokatori angiotenzin II receptora (takođe poznati kao sartani, npr. valsartan, telmisartan, irbesartan), vazodilatatori (nitroglicerin, nitrati) ili lijek koji se naziva aliskiren
• tiazide, furozemid, bumetanid (za izbacivanje viška tečnosti iz organizma)
• litijum (za liječenje nekih psihijatrijskih poremećaja). Lijek Prilenap HL se ne smije uzimati sa ovim lijekom.
• barbiturate (sedative koji se koriste za nesanicu ili epilepsiju)
• triciklične antidepresive kao što je amitriptilin (protiv depresije), antipsihotike kao što su fenotiazini (za liječenje ozbiljne anksioznosti)
• protiv bolova, kao što je morfijum ili anestetici, zato što može doći do preteranog snižavanja krvnog pritiska
• holestiramin ili holestipol (za kontrolu nivoa holesterola)
• ljekove koji se koriste protiv ukočenosti i zapaljenja povezanih sa bolnim stanjima, naročito onih koji

pogađaju mišiće, kosti i zglobove:

-uključujući terapiju zlatom koja dovodi do napada rumenila na licu, osjećanja mučnine, povraćanja i niskog krvnog pritiska, kada se uzima sa lijekom Prilenap HL i

-nesteroidne antiinflamatorne ljekove (NSAIL), na primjer, diflunisal ili diklofenak.

Oni mogu da spriječe pravilno kontrolisanje krvnog pritiska i mogu da povećaju koncentraciju

kalijuma u krvi.

• efedrin (za liječenje kašlja) i sredstva protiv prehlade ili noradrenalin i adrenalin (za liječenje niskog krvnog pritiska, šoka, insuficijencije srca, astme ili alergije). Kod istovremene primjene lijeka Prilenap HL sa ovim ljekovima, krvni pritisak može da ostane visok.
• ACTH (za liječenje bolesti nadbubrežne žlijezde)
• kortikosteroide (za liječenje određenih stanja kao što su reumatizam, artritis, alergijska stanja, astma ili određeni poremećaji krvi)
• alopurinol (koristi se u liječenju gihta)
• ciklosporin (za liječenje autoimunih oboljenja)
• ljekove koji se koriste u terapiji raka
• antacide (za smanjivanje kiselosti želudačnog soka)
• prokainamid, amjodaron ili sotalol (za liječenje poremećaja srčanog ritma)
• digitalis (za liječenje problema sa srčanim ritmom)
• karbenoksolon (za liječenje čira na želucu)
• laksative u prekomernim količinama
• antidijabetike (za liječenje šećerne bolesti) poput insulina. Lijek Prilenap HL može da izazove još veći pad koncentracije šećera u krvi ako ih uzimate sa antidijabeticima.
• mTOR inhibitore (temsirolimus, sirolimus, everolimus - lekovi koji se koriste u terapiji nekih tumora)
• racekadotril (lijek koji se koristi za liječenje proliva)
• vildagliptin (lijek za liječenje šećerne bolesti).

Ako se bilo šta od prethodno navedenog odnosi na Vas (ili ako niste sigurni), posavjetujte se sa ljekarom prije uzimanja lijeka Prilenap HL.

Uzimanje lijeka Prilenap HL sa hranom ili pićem

Lijek se može uzimati tokom ili nakon jela sa dovoljnom količinom tečnosti. Ukoliko uzimate alkohol tokom primjene lijeka Prilenap HL, može doći do pojave vrtoglavice ili osjećaja nesvjestice i slabosti.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Trudnoća

Morate obavjestiti svog ljekara ako mislite da ste trudni (ili postoji mogućnost da zatrudnite ili planirate trudnoću). Ljekar će vam savjetovati da prestanete da uzimate lijek Prilenap HL prije nego što zatrudnite, ili čim saznate da ste trudni, i da pređete na terapiju drugim lijekom umjesto lijeka Prilenap HL. Primjena lijeka Prilenap HL se ne preporučuje tokom trudnoće, a ne smije se primjenjivati nakon trećeg mjeseca trudnoće, jer može ozbiljno da ugrozi bebu.

Dojenje

Oba aktivna sastojka u lijeku Prilenap HL, enalapril maleat i hidrohlortiazid, izlučuju se u mlijeko dojilje.

Lijek Prilenap HL se ne preporučuje kod majki koje doje. Ukoliko dojite ili namjeravate da dojite, obratite se Vašem ljekaru.

Uticaj lijeka Prilenap HL na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Pojedina neželjena dejstva kao što su vrtoglavica i umor, prijavljeni su tokom upotrebe ovog lijeka, što može imati uticaj na sposobnost pacijenta da upravlja vozilima i rukuje mašinama (pogledajte dio Neželjena dejstva).

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Prilenap HL

Lijek Prilenap HL sadrži laktozu, monohidrat. U slučaju netolerancije na neke od šećera, obratite se ljekaru prije upotrebe ovog lijeka.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Lijek se primjenjuje oralno, onako kako Vam je savjetovao ljekar ili farmaceut.

Odrasli

Povišen krvni pritisak

Uobičajena doza je jedna tableta jednom na dan. Ako je neophodno, doza može da se poveća na dvije tablete koje se uzimaju jednom dnevno.

Prethodna terapija ljekovima za izbacivanje viška tečnosti iz organizma (diureticima)

Simptomatski pad krvnog pritiska može da se javi nakon početne doze lijeka Prilenap HL. Češće se javlja kod pacijenata kod kojih je došlo do smanjenja volumena i/ili soli kao rezultat prethodne terapije diureticima. Terapiju diureticima treba prekinuti 2-3 dana prije otpočinjanja terapije lijekom Prilenap HL.

Doziranje u slučaju oboljenja bubrega

Tiazidi možda nisu odgovarajući diuretici za upotrebu kod pacijenata sa oboljenjem bubrega i nisu efikasni kod umjerene ili ozbiljne slabosti bubrega.

Kod pacijenata sa klirensom kreatinina > 30 i < 80 ml/min, lijek Prilenap HL treba koristiti samo nakon podešavanja doze za pojedinačne komponente.

Upotreba kod starijih pacijenata

Nema razlike u pogledu efikasnosti lijeka kod starijih u odnosu na mlađe pacijente sa povišenim krvnim pritiskom.

Primjena kod djece i adolescenata

Efikasnost lijeka i njegova bezbjednost za djecu nisu potvrđene.

Ako ste uzeli više lijeka Prilenap HL nego što je trebalo

Ukoliko ste uzeli veću dozu lijeka Prilenap HL nego što bi trebalo, odmah se obratite ljekaru. Najčešći znaci i simptomi predoziranja su pad krvnog pritiska i stupor (stanje sa gotovo potpunim gubitkom svesti). Ostali simptomi uključuju vrtoglavicu ili nesvjesticu zbog pada krvnog pritiska, lupanje srca, snažan i ubrzani rad srca, ubrzan puls, anksioznost, kašalj, otkazivanje funkcije bubrega i ubrzano disanje.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Prilenap HL

Nikada ne uzimajte duplu dozu da nadomjestite to što ste preskočili da uzmete lijek!

Ukoliko ste preskočili da uzmete dozu lijeka, uzmite je što je prije moguće. Međutim, ukoliko se približilo vrijeme za uzimanje sledeće doze, nastavite sa uzimanjem lijeka po preporučenom režimu. Ne uzimajte duplu dozu da nadoknadite dozu koju ste preskočili.

Ako prestanete da uzimate lijek Prilenap HL

Nemojte prekidati terapiju lijekom Prilenap HL bez prethodne konsultacije sa ljekarom. Ukoliko naglo prestanete, krvni pritisak može da se poveća. Ako krvni pritisak postane suviše visok, to može uticati na srce ili bubrege.

Ako imate bilo kakvih dodatnih pitanja o primjeni ovog lijeka, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Lijek Prilenap HL, kao i drugi ljekovi, može da ima neželjena dejstva, mada se ona ne moraju ispoljiti kod svih.

Veoma je važno da odmah prestanete da uzimate lijek Prilenap HL i potražite hitnu medicinsku pomoć ako počnete da osjećate sledeće simptome:

• alergijska reakcija – može da se javi svrab, otežano disanje ili zviždanje u grudima, kao i otok šaka, usta, grla, lica ili očiju.

Prestanite da uzimate lijek Prilenap HL i odmah se obratite ljekaru ako se jave bilo koja od sledećih neželjenih dejstva:

• ošamućenost, vrtoglavica, naročito na početku terapije, kada ustajete ili kada uzmete veću dozu lijeka.

Lijek Prilenap HL se obično dobro podnosi. Neželjena dejstva su uglavnom blaga i prolazna, i u većini slučajeva ne zahtijevaju prekid terapije. Najčešća zabilježena neželjena dejstva su glavobolja i kašalj.

Ostala moguća neželjena dejstva:

• veoma česta (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

(zamućeni vid, kašalj, slabost, mučnina)

• česta (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

glavobolja, depresija, nizak krvni pritisak, gubitak svijesti, bolovi u grudima, promjene srčanog ritma, angina pektoris, ubrzani rad srca, kratak dah, proliv, bol u predjelu stomaka (abdomena), promjene u čulu ukusa, zadržavanje tečnosti, (edem), osjećanje umora, ospa, preosjetljivost/angioneurotski edem: zabilježen je angioneurotski edem lica, udova, usana, jezika, glasnih žica i/ili grla, povećan nivo kalijuma u krvi, povećanje kreatinina u serumu, (otkriva se laboratorijskom analizom krvi), smanjen nivo kalijuma u krvi, povećan nivo holesterola, povećan nivo triglicerida, povećana koncentracija mokraćne kiseline u krvi, grčevi u mišićima)

• povremena (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

anemija, anksioznost, osjećanje pojačane svijesti ili osjećanje nesigurnosti, (prouzrokovano niskim šećerom u krvi, zbunjenost, pospanost, problemi sa spavanjem, nervoza, mravinjanje ili utrnulost, vrtoglavica (vertigo), nizak krvni pritisak, (zbog koga možete da osjetite vrtoglavicu kada ustajete), neravnomjeran rad srca, srčani udar ili moždani udar (kod pacijenata sa visokim rizikom), curenje iz nosa, bol u grlu i promuklost, problemi sa disanjem ili astma, blokada u crijevima (ileus), pankreatitis, mučnina, problemi sa varenjem, zatvor, smanjeni unos hrane (anoreksija), iritacija želuca, suva usta, nadimanje, giht, gorući, jak bol sa osjećanjem praznine u želucu i gladi, naročito kada je prazan stomak (koje prouzrokuje peptički ulkus-čir na želucu ili dvanaestopalačnom crijevu), pretjerano znojenje, svrab, koprivnjača, opadanje kose, proteini u urinu (otkrivaju se laboratorijskom analizom), impotencija, smanjen libido, naleti vrućine, zujanje u ušima, osjećanje letargije, visoka temperatura, povećanje vrijednosti ureje u krvi, i smanjenje koncentracije natrijuma u krvi (otkrivaju se laboratorijskom analizom krvi), slabost, mala koncentracija magnezijuma u krvi (hipomagnezemija), poremećaji funkcije bubrega, bol u zglobovima)

• rijetka (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

neobični snovi, problemi sa spavanjem, smanjenje broja bijelih krvnih zrnaca, crvenih krvnih zrnaca, krvnih pločica, depresija koštane srži (otkrivaju se laboratorijskim analizama krvi), otečene žlijezde, autoimuna oboljenja, mali dotok krvi u prste na rukama i nogama što izaziva crvenilo i bol, (Reynaud -ov sindrom), tečnost u plućima, curenje iz nosa ili bol u nosu, bolesti pluća i eozinofilna pneumonija (znakovi mogu da budu kašalj, visoka temperatura i problemi sa disanjem), bol, oticanje ili ulkusi (ranice) u ustima, infekcija ili bol i oticanje jezika, problemi sa bubrezima kao što je bol u donjem dijelu leđa i smanjeno mokrenje, otečena sluzokoža nosa, otežano disanje, respiratorni problemi, slabost ili zapaljenje jetre, što može da izazove promjenu boje kože u žuto (žutica), zapaljenje žučne kesice (naročito ukoliko je prisutna kalkuloza), pretjerano crvenilo kože, plikovi, ljuštenje kože u listovima, rijetke kožne bolesti, povećanje dojki kod muškaraca, povećani enzimi jetre ili bilirubina u krvi (otkrivaju se laboratorijskom analizom krvi), smanjenje nivoa glukoze u krvi, slabost mišića (ponekad usled niskog kalijuma)

• veoma rijetka (mogu da se jave kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):
• intestinalni angioedem - bolovi u stomaku, mučnina i povraćanje, povišen nivo kalcijuma u krvi, akutni respiratorni distres sindrom (znakovi uključuju otežano disanje, groznicu, slabost i zbunjenost).
• nepoznate učestalosti (ne može se proceniti na osnovu dostupnih podataka):

rak kože i usana (nemelanomski karcinom kože),Slabljenje vida ili bol u očima zbog visokog pritiska (mogući znaci nakupljanja tečnosti u vaskularnom omotaču oka (horoidni izliv) ili akutnog glaukoma zatvorenog ugla).

Zabielježena su i kompleksna neželjena dejstva koja mogu da uključuju neke od sledećih znakova ili sve njih:

• groznica, zapaljenje krvnih sudova, bol i zapaljenje mišića ili zglobova,
• poremećaji krvi koji utiču na sastav krvi (otkrivaju se laboratorijskom analizom krvi),
• osip, preosjetljivost na sunčevu svijetlost ili druga dejstva na koži,
• prekomjerna proizvodnja antidiuretskog hormona, koja rezultira zadržavanjem tečnosti, što izaziva slabost, umor i stanje konfuzije.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od vlage.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Prilenap HL

Aktivne supstance su enalapril maleat i hidrohlortiazid.

Jedna tableta sadrži: 10 mg enalapril maleata i 12,5 mg hidrohlortiazida.

Pomoćne supstance su: laktoza, monohidrat; magnezijum karbonat, teški; želatin; krospovidon; magnezijum stearat.

Kako izgleda lijek Prilenap HL i sadržaj pakovanja

Okrugle, blago bikonveksne tablete, bijele do skoro bijele boje, sa podionom linijom sa jedne strane.

Podiona linija služi samo da olakša lomljenje da bi se lijek lakše progutao, a ne za podjelu na jednake doze.

Unutrašnje pakovanje je oPA/AL/PVC-AL blister sa po 10 tableta u jednom blisteru.

Spoljnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 3 blistera sa 10 tableta (ukupno 30 tableta i Uputstvo za lijek).

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Hemomont d.o.o.

8. marta 55A, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Hemofarm AD Vršac,

Beogradski put bb, Vršac, Srbija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

2030/24/609 - 7724 od 08.02.2024. godine

Ovo uputstvo je poslednji put odobreno

Februar, 2024. godine