KIMOKS 400mg film tableta

Zbog rizika od produženih, onesposobljavajućih i potencijalno ireverzibilnih ozbiljnih neželjenih dejstava lijeka (pogledati dio 4.4 i dio 4.8), ovaj proizvod se mora propisati samo kada drugi antibiotici koji se obično preporučuju za infekciju nijesu adekvatni. Ovo se odnosi na sve indikacije navedene u nastavku. Situacije u kojima se drugi antibiotici smatraju neadekvatnim su kada:

• postoji rezistencija na druge antibiotike prvog izbora preporučene za infekciju;
• drugi antibiotici prvog izbora su kontraindikovani kod pojedinačnog pacijenta;
• drugi antibiotici prvog izbora su izazvali nuspojave koje su zahtijevale prekid liječenja istim;
• liječenje drugim antibioticima prvog izbora nije uspjelo.

Lijek KIMOKS je indikovan za liječenje sljedećih bakterijskih infekcija kod pacijenata starijih od 18 godina izazvanih bakterijama koje su osjetljive na moksifloksacin (pogledati djelove 4.4, 4.8 i 5.1):

• akutni bakterijski sinuzitis (adekvatno dijagnostikovan);
• akutna egzacerbacija hronične opstruktivne bolesti pluća, uključujući bronhitis (adekvatno dijagnostikovane);
• vanbolnički stečena pneumonija, osim u teškim slučajevima;
• blago do umjereno pelvično inflamatorno oboljenje (tj. infekcije gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena, uključujući salpingitis i endometritis), bez udruženog tuboovarijalnog ili pelvičnog apscesa.

Lijek KIMOKS se ne preporučuje za upotrebu kao monoterapija kod blagog do umjerenog pelvičnog inflamatornog oboljenja, već treba da se daje u kombinaciji sa drugim odgovarajućim antibiotikom (npr. neki cefalosporin) zbog povećane rezistencije Neisseria gonorrhoeae na moksifloksacin, osim u situacijama kada se može isključiti postojanje moksifloksacin-rezistentne Neisseria gonorrhoeae (pogledati djelove 4.4 i 5.1).

Lijek KIMOKS se može takođe koristiti za završetak terapijskog ciklusa kod pacijenata kod kojih je došlo do poboljšanja tokom inicijalne terapije intravenski primijenjenim moksifloksacinom kod sljedećih indikacija:

• vanbolnički stečena pneumonija;
• komplikovane infekcije kože i kožnih struktura.

Lijek KIMOKS ne treba koristiti kao inicijalnu terapiju kod bilo koje vrste infekcija kože i kožnih struktura ili kod teške vanbolnički stečene pneumonije.

Potrebno je uzeti u obzir zvanične preporuke o adekvatnoj primjeni antibakterijskih ljekova.

Doziranje (odrasli)

Preporučena doza je jedna film tableta od 400 mg jednom dnevno.

Oštećenje funkcije bubrega/jetre

Nije potrebno prilagođavati dozu kod pacijenata sa blagim do teškim oštećenjem funkcije bubrega ili kod pacijenata na hroničnoj dijalizi tj. hemodijalizi i kontinuiranoj ambulantnoj peritonealnoj dijalizi (pogledati dio 5.2 za više detalja).

Nema dovoljno podataka kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre (pogledati dio 4.3).

Ostale posebne populacije

Nije potrebno prilagođavati dozu kod starijih i kod pacijenata sa malom tjelesnom masom.

Pedijatrijska populacija

Moksifloksacin je kontraindikovan kod djece i adolescenata (< 18 godina).

Efikasnost i bezbjednost upotrebe moksifloksacina kod djece i adolescenata nije utvrđena (pogledati dio 4.3).

Način primjene

Film tabletu treba progutati cijelu sa dovoljnom količinom tečnosti, i može se uzimati nezavisno od obroka.

Trajanje primjene

Trajanje terapije moksifloksacinom kod:

• Akutne egzacebracije hronične opstruktivne bolesti pluća, uključujući bronhitis, 5-10 dana.
• Vanbolnički stečene pneumonije, 10 dana.
• Akutnog bakterijskog sinuzitisa, 7 dana.
• Blagog do umjerenog pelvičnog inflamatornog oboljenja, 14 dana.

Moksifloksacin, 400 mg, film tablete su ispitivane u kliničkim ispitivanjima tokom terapije koja je trajala do 14 dana.

Sekvencijalna terapija (oralna upotreba nakon intravenske primjene)

U kliničkim studijama u kojima je primjenjivana sekvencijalna terapija, većina pacijenata je prebačena sa intravenske na oralnu terapiju u roku od 4 dana (vanbolnički stečena pneumonija) ili 6 dana (komplikovane infekcije kože i kožnih struktura). Preporučeno ukupno trajanje intravenske i oralne terapije je 7 - 14 dana kod vanbolnički stečene pneumonije i 7 – 21 dan kod komplikovane infekcije kože i kožnih struktura.

Preporučena doza (400 mg jednom dnevno) i trajanje terapije za indikaciju koja se liječi ne smiju se prekoračiti.

• Preosjetljivost na moksifloksacin, druge hinolone ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.
• Trudnoća i dojenje (pogledati dio 4.6).
• Pacijenti mlađi od 18 godina.
• Pacijenti koji u anamnezi imaju bolest/oštećenje tetiva, povezano sa terapijom hinolonima.

U pretkliničkim ispitivanjima, kao i ispitivanjima kod ljudi, primijećene su promjene u srčanoj elektrofiziologiji poslije primjene moksifloksacina, u vidu produženja QT intervala. Iz bezbjednosnih razloga, moksifloksacin je kontraindikovan kod pacijenata sa:

- Kongenitalnim ili dokumentovanim stečenim produženjem QT intervala,

- Poremećajima elektrolita, posebno kod nekorigovane hipokalijemije,

- Klinički značajnom bradikardijom,

- Klinički značajnom srčanom insuficijencijom sa smanjenom ejekcionom frakcijom lijeve komore,

- Anamnestičkim podacima o simptomatskim aritmijama.

Moksifloksacin ne smije da se koristi istovremeno sa drugim ljekovima koji produžavaju QT interval (pogledati takođe dio 4.5).

Zbog ograničenih kliničkih podataka, moksifloksacin je takođe kontraindikovan kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre (Child Pugh C) i kod pacijenata sa povećanim vrijednostima transaminaza više od 5 puta od gornje granice referentne vrijednosti.

Terapiju moksifloksacinom treba izbjegavati kod pacijenata kod kojih su se javila ozbiljna neželjena dejstva kada su koristili hinolone ili fluorohinolone (pogledati dio 4.8). Liječenje ovih pacijenata moksifloksacinom treba započeti samo u odsustvu alternativnih mogućnosti liječenja i nakon pažljive procjene koristi/rizika (pogledati dio 4.3).

Korist od terapije moksifloksacinom, posebno kod infekcija sa niskim stepenom težine, treba da bude u ravnoteži sa informacijama sadržanim u dijelu upozorenja i mjere opreza.

Onesposobljavajuća, dugotrajna i potencijalno ireverzibilna ozbiljna neželjena dejstva

Slučajevi dugotrajnih (traju mjesecima ili godinama), onesposobljavajućih i potencijalno ireverzibilnih ozbiljnih neželjenih dejstava koje se javljaju u različitim, ponekad u više klasa sistema organa (uključujući mišićno-koštani sistem, nervni, psihijatrijski i čula) zabilježeni su kod pacijenata koji su bili na terapiji hinolonima i fluorohinolonima bez obzira na njihovu starost i postojeće faktore rizika. Ne postoji uspostavljen farmakološki tretman koji bi efikasno liječio simptome dugotrajnih ili onesposobljavajućih nuspojava povezanih sa fluorohinolonima. Primjenu moksifloksacina treba odmah prekinuti nakon prvih znakova ili simptoma bilo kojeg ozbiljnog neželjenog dejstva i pacijente treba savjetovati da se obrate ljekaru, kako bi se simptomi adekvatno ispitali i kako bi se izbjegla dalja izloženost koja bi potencijalno mogla pogoršati neželjena dejstva.

Produženje QTs intervala i klinička stanja koja su povezana sa potencijalnim produženjem QTs intervala

Pokazano je da moksifloksacin produžava QTs interval na elektrokardiogramu kod nekih pacijenata. Na osnovu analize EKG zapisa u sklopu programa kliničkog ispitivanja, produženje QTs intervala izazvano moksifloksacinom bilo je 6 msec 26 msec, 1.4% u odnosu na početnu vrijednost.

S obzirom na to da su žene podložnije produženim osnovnim vrijednostima QTs intervala u poređenju sa muškarcima, one mogu biti osjetljivije na ljekove koji produžavaju QTs interval. Stariji pacijenti takođe mogu biti osjetljiviji na promjene QT intervala izazvane ljekovima.

Ljekove koji mogu da smanje nivoe kalijuma treba koristiti sa oprezom kod pacijenata koji primaju moksifloksacin (pogledati takođe djelove 4.3 i 4.5).

Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod pacijenata sa postojećim proartimijskim stanjima (posebno kod žena i starijih pacijenata), kao što su akutna ishemija miokarda ili produženje QT intervala, s obzirom na to da to može dovesti do povećanog rizika od ventrikularnih aritmija (uključujući torsade de pointes) i srčanog zastoja (pogledati takođe dio 4.3). Stepen produženja QT intervala može da se poveća povećanjem koncentracija lijeka. Iz tog razloga, preporučena doza ne smije biti prekoračena.

Ukoliko se tokom terapije moksifloksacinom jave znaci srčane aritmije, terapiju treba prekinuti i uraditi EKG pregled.

Preosjetljivost/alergijske reakcije

Nakon prve primjene fluorohinolona, uključujući moksifloksacin, prijavljena je reakcija preosjetljivosti i alergijske reakcije. Anafilaktičke reakcije mogu da napreduju do stadijuma životno ugrožavajućeg šoka, čak i nakon prve primjene. U slučajevima kliničkih manifestacija ozbiljnih hipersenzitivnih reakcija terapiju moksifloksacinom treba prekinuti i započeti odgovarajuću terapiju (npr. liječenje šoka).

Teški poremećaji jetre

Pri upotrebi moksifloksacina prijavljeni su slučajevi iznenadnog hepatitisa koji mogu da dovedu do insuficijencije jetre (uključujući letalne slučajeve) (pogledati dio 4.8). Pacijentima treba savjetovati da se obrate svom ljekaru prije nego što nastave terapiju ukoliko se razviju znaci i simptomi naglog oboljenja jetre, kao što je nagli razvoj astenije udružen sa žuticom, tamnim urinom, sklonošću ka krvarenju ili hepatičkom encefalopatijom.

Testove funkcije jetre/laboratorijske analize treba sprovesti u slučajevima kada postoje indikacije da je došlo do disfunkcije jetre.

Ozbiljne neželjene reakcije na koži

Ozbiljne neželjene reakcije na koži (eng. Severe cutaneous adverse reactions (SCARs)), uključujući toksičnu epidermalnu nekrolizu (TEN: takođe poznatu kao Lyell-ov sindrom), Stevens Johnson-ov sindrom (SJS), akutnu generalizovanu egzantematoznu pustulozu (AGEP) i reakciju na ljekove sa eozinofilijom i sistemskim simptomima (eng. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS), koje mogu biti životno ugrožavajuće ili fatalne, zabilježene su prilikom upotrebe moksifloksacina (pogledati dio 4.8). Kada se propisuje ovaj lijek, pacijente treba obavijestiti o znacima i simptomima ozbiljnih kožnih reakcija i pažljivo ih pratiti. Ukoliko se navedeni znaci i simptomi ovih reakcija pojave, upotrebu moksifloksacina treba odmah prekinuti i razmotriti primjenu alternativne terapije. Ukoliko se kod pacijenta jave ozbiljne reakcije kao što su SJS, TEN, AGEP ili DRESS prilikom upotrebe moksifloksacina, terapiju moksifloksacinom kod ovih pacijenata ne treba nikada više započinjati.

Pacijenti sa predispozicijom za konvulzije

Poznato je da hinoloni mogu da podstaknu pojavu konvulzija. Treba ih koristiti oprezno kod pacijenata sa oštećenjima CNS-a ili u prisustvu drugih faktora rizika koji mogu da predisponiraju konvulzije ili snize prag za nastanak konvulzija. Ukoliko se jave konvulzije, terapiju moksifloksacinom treba prekinuti i započeti odgovarajuće mjere.

Periferna neuropatija

Prijavljeni su slučajevi senzorne ili senzomotorne polineuropatije koji su dovodili do parestezija, hipoestezija, dizestezija ili slabosti kod pacijenata koji su primali hinolone i fluorohinolone, uključujući moksifloksacin. Pacijentima koji se liječe moksifloksacinom treba savjetovati da prije nego što nastave terapiju obavijeste svog ljekara ukoliko se razviju simptomi neuropatije kao što su: bol, osjećaj pečenja, bridenje, utrnulost ili slabost, sve sa ciljem da bi se spriječio razvoj potencijalno ireverzibilnog stanja (pogledati dio 4.8).

Psihijatrijske reakcije

Psihijatrijske reakcije mogu da se jave već nakon prve primjene hinolona, uključujući moksifloksacin. U veoma rijetkim slučajevima, depresija ili psihotične reakcije napreduju do suicidalnih misli i samopovređivanja, kao što su pokušaji samoubistva (pogledati dio 4.8). Ukoliko se kod pacijenta razviju ovakve reakcije, primjenu moksifloksacina treba prekinuti i započeti odgovarajuće mjere. Preporučuje se oprez ukoliko se moksifloksacin primjenjuje kod psihotičnih pacijenata ili kod pacijenata koji su prethodno imali psihijatrijske poremećaje.

Dijareja udružena sa primjenom antibiotika, uključujući kolitis

Dijareja udružena sa primjenom antibiotika (engl. antibiotic-associated diarrhea - AAD) i kolitis udružen sa primjenom antibiotika (engl. antibiotic-associated colitis - AAC), uključujući pseudomembranozni kolitis i dijareju udruženu sa Clostridium difficile, prijavljeni su pri upotrebi antibiotika širokog spektra, uključujući moksifloksacin, i mogu se kretati u rasponu od blage dijareje do kolitisa opasnog po život. Zato je važno razmotriti ovu dijagnozu kod pacijenata kod kojih se razvije teška dijareja tokom ili nakon upotrebe moksifloksacina. Ukoliko se sumnja ili potvrdi AAD ili AAC, terapiju antibakterijskim ljekovima, uključujući moksifloksacin, treba prekinuti i odmah započeti odgovarajuće terapijske mjere.

Osim toga, treba preduzeti odgovarajuće mjere za kontrolu infekcije kako bi se smanjio rizik od prenošenja. Ljekovi koji inhibiraju peristaltiku su kontraindikovani kod pacijenata kod kojih se razvila ozbiljna dijareja.

Pacijenti sa miastenijom gravis (myasthenia gravis)

Moksifloksacin treba koristiti sa oprezom kod pacijenata sa miastenijom gravis, jer simptomi mogu da se pogoršaju.

Zapaljenje tetiva i ruptura tetiva

Zapaljenje tetiva i ruptura tetiva (posebno, ali ne ograničavajući se na Ahilovu tetivu), ponekad bilateralne, mogu se javiti već i 48 sati od početka terapije hinolonima i fluorohinolonima i prijavljeno je da se javljaju čak i do nekoliko mjeseci nakon prekida terapije (pogledati djelove 4.3 i 4.8). Rizik od upale i rupture tetive je povećan kod starijih pacijenata, pacijenata sa oštećenjem renalne funkcije, pacijenata sa transplantovanim čvrstim organima i kod onih koji su istovremeno liječeni kortikosteroidima. Istovremena primjena kortikosteroida mora se izbjegavati.

Na prvi znak zapaljenja tetiva (npr. bolno oticanje, upala) treba prekinuti liječenje moksifloksacinom i razmotriti alternativne mogućnosti liječenja. Zahvaćeni ektremitet (ekstremitete) treba tretirati na odgovarajući način (npr. imobilizacija). Ako se jave znaci tendinopatije, ne smiju se primjenjivati kortikosteroidi.

Aneurizma i disekcija aorte i regurgitacija/insuficijencija srčanog zaliska

Epidemiološka ispitivanja ukazuju na povećanje rizika od aneurizme i disekcije aorte, posebno kod starijih pacijenata, i od regurgitacije aortnog i mitralnog zaliska kod pacijenata koji koriste fluorohinolone. Prijavljeni su slučajevi aneurizme i disekcije aorte, ponekad sa rupturom kao komplikacijom (uključujući one sa smrtnim ishodom), i regurgitacije/insuficijencije bilo kojih srčanih zalistaka kod pacijenata koji primaju fluorohinolone (pogledati dio 4.8). Stoga se fluorohinoloni smiju koristiti tek nakon pažljive procjene koristi i rizika i nakon razmatranja drugih terapijskih opcija kod pacijenata sa pozitivnom porodičnom anamnezom aneurizme ili sa urođenom bolesti srčanih zalistaka, ili kod pacijenata sa dijagnostifikovanom postojećom aneurizmom i/ili disekcijom aorte ili bolest srčanih zalistaka, ili kod pacijenata kod kojih postoje drugi faktori rizika ili stanjima koji povećavaju rizik od pojave

• aneurizme i disekcije aorte i za regurgitaciju/insuficijenciju srčanih zalistaka (npr. poremećaji vezivnog tkiva kao što su Marfan-ov sindrom ili Ehlers-Danlos-ovog sindroma, Turner-ovog sindroma, Behçet-ova bolest, hipertenzija, reumatoidni artritis) ili dodatno,
• za aneurizmu i disekciju aorte (npr. vaskulrni poremećaji kao što su Takayasu-ov arteritis ili gigantocelularni arteritis ili poznata ateroskleroza ili Sjögren-ov sindrom) ili dodatno,
• za regurgitaciju/insuficijenciju srčanih zalistaka (npr. infektivni endokarditis).

Rizik od pojave aneurizme i disekcije aorte i njihove rupture može biti povećan i kod pacijenata koji se istovremeno liječe kortikosteroidima za sistemsku primjenu.

U slučaju pojave iznenadnog bola u stomaku, grudima ili leđima, pacijente treba savjetovati da se odmah obrate ljekaru u hitnoj medicinskoj službi.

Pacijente je potrebno savjetovati da potraže hitnu medicinsku pomoć u slučaju akutne dispneje, nove pojave palpitacija srca ili razvoja edema abdomena ili donjih ekstremiteta.

Pacijenti sa oštećenjem funkcije bubrega

Stariji pacijenti sa renalnim poremećajima treba sa oprezom da koriste moksifloksacin ukoliko nijesu u stanju da održavaju adekvatan unos tečnosti zato što dehidratacija može da poveća rizik od bubrežne insuficijencije.

Poremećaji vida

Ukoliko dođe do poremećaja vida ili se ispolji neki drugi poremećaj na očima, odmah treba konsultovati oftalmologa (pogledati djelove 4.7 i 4.8).

Disglikemija

Kao i sa svim hinolonima i pri primjeni moksifloksacina su prijavljeni poremećaji glukoze u krvi, uključujući i hipoglikemiju i hiperglikemiju (pogledati dio 4.8), uobičajeno kod starijih pacijenata sa dijabetesom koji su istovremeno primali terapiju nekim oralnim hipoglikemikom (npr. sulfonilurea) ili insulinom. Prijavljeni su slučajevi hipoglikemijske kome. Kod pacijenata sa dijabetesom se preporučuje pažljivo praćenje glukoze u krvi.

Prevencija fotosenzitivnih reakcija

Pokazano je da hinoloni izazivaju fotosenzitivne reakcije kod pacijenata. Međutim, studije su pokazale da je kod primjene moksifloksacina manji rizik od izazivanja fotosenzitivnosti.

Bez obzira na to, pacijentima treba savjetovati da izbjegavaju izlaganje UV zračenju ili prekomjernoj i/ili jakoj sunčevoj svjetlosti tokom terapije moksifloksacinom (pogledati dio 4.8).

Pacijenti sa deficijencijom glukoza-6-fosfat dehidrogenaze

Pacijenti sa porodičnom istorijom ili trenutno prisutnom deficijencijom glukoza-6-fosfat dehidrogenaze su skloni hemolitičkim reakcijama kada se liječe hinolonima. Iz tog razloga, moksifloksacin treba oprezno davati ovim pacijentima.

Pacijenti sa pelvičnim inflamatornim oboljenjem

Kod pacijenata sa komplikovanim pelvičnim inflamatornim oboljenjem (npr. udruženim sa tuboovarijalnim ili pelvičnim apscesom), kod kojih se intravenska terapija smatra neophodnom, terapija lijekom KIMOKS se ne preporučuje.

Pelvično inflamatorno oboljenje može da izazove Neisseria gonorrhoeae, rezistentna na fluorohinolone. Zato u takvim slučajevima empirijski treba istovremeno uz moksifloksacin davati neki drugi odgovarajući antibiotik (npr. neki cefalosporin), osim ukoliko se može isključiti postojanje Neisseria gonorrhoeae rezistentne na moksifloksacin. Ukoliko se kliničko poboljšanje ne postigne poslije 3 dana terapije, terapiju treba ponovo razmotriti.

Pacijenti sa posebnim komplikovanim infekcijama kože i kožnih struktura

Klinička efikasnost intravenski primijenjenog moksifloksacina u liječenju teških infekcija kod opekotina, fascitisa i infekcija dijabetesnog stopala sa osteomijelitisom nije ustanovljena.

Interferencija sa biološkim testovima

Terapija moksifloksacinom može da interferira sa rezultatima testa kulture Mycobacterium spp. supresijom mikobakterijskog rasta izazivajući lažno negativne rezultate u uzorcima uzetim od pacijenata koji trenutno primaju moksifloksacin.

Pacijenti sa MRSA infekcijama

Moksifloksacin se ne preporučuje za liječenje MRSA infekcija. U slučaju da se sumnja ili je potvrđena infekcija izazvana sa MRSA, treba započeti terapiju odgovarajućim antibakterijskim lijekom (pogledati dio 5.1).

Pedijatrijska populacija

Zbog neželjenih dejstava na hrskavicu kod mladih životinja (pogledati dio 5.3), upotreba moksifloksacina je kontraidikovana kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina (pogledati dio 4.3).

Pomoćne supstance

Lijek KIMOKS sadrži boju Sunset yellow FCF Aluminium Lake (E110) koja može da izazove alergijske reakcije.

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, količina koja je zanemarljiva. To je u suštini bez natrijuma.

Interakcije sa ljekovima

Aditivno dejstvo na produženje QT intervala između moksifloksacina i drugih ljekova koji mogu produžiti QTs interval se ne može isključiti. To može da dovede do povećanog rizika od ventrikularnih aritmija, uključujući torsade de pointes. Iz toga razloga, istovremena primjena moksifloksacina sa bilo kojim od narednih ljekova je kontraindikovana (pogledati takođe dio 4.3):

- antiaritmici klase IA (npr. hinidin, hidrohinidin, dizopiramid),

- antiaritmici klase III (npr. amjodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid),

- antipsihotici (npr. fenotiazini, pimozid, sertindol, haloperidol, sultoprid),

- triciklični antidepresivi,

- određeni antimikrobni ljekovi (sakvinavir, sparfloksacin, eritromicin IV, pentamidin, antimalarici, posebno halofantrin),

- određeni antihistaminici (terfenadin, astemizol, mizolastin),

- ostali (cisaprid, vinkamin IV, bepridil, difemanil).

Moksifloksacin treba koristiti sa oprezom kod pacijenata koji uzimaju ljekove koji mogu da smanje koncentracije kalijuma (npr. diuretici Henleove petlje i tiazidni diuretici, laksativi i klizme [visoke doze], kortikosteroidi, amfotericin B) ili ljekove koji su povezani sa klinički značajnom bradikardijom.

Potrebno je napraviti pauzu od oko 6 sati između primjene ljekova koji sadrže dvovalentne ili trovalentne katjone (npr. antacidi koji sadrže magnezijum ili aluminijum, didanozin tablete, sukralfat i agensi koji sadrže gvožđe ili cink) i primjene moksifloksacina.

Istovremena primjena aktivnog uglja i oralne doze moksifloksacina od 400 mg dovodila je do izraženog sprečavanja resorpcije lijeka čak i smanjene sistemske raspoloživosti lijeka za više od 80%. Zbog toga se istovremena upotreba ova dva lijeka ne preporučuje (osim u slučajevima predoziranja, pogledati takođe dio 4.9).

Nakon primjene ponovljenih doza kod zdravih dobrovoljaca, moksifloksacin je povećao Smax digoksina za približno 30% bez uticaja na PIK ili koncentracije lijeka pred narednu dozu. Nijesu potrebne nikakve mjere predostrožnosti za istovremenu upotrebu sa digoksinom.

U studijama sprovedenim kod dobrovoljaca sa dijabetesom, istovremena primjena oralnog moksifloksacina sa glibenklamidom dovela je do smanjenja maksimalnih koncentracija glibenklamida u plazmi za približno 21%. Kombinacija glibenklamida i moksifloksacina teoretski može da dovede do blage i prolazne hiperglikemije. Međutim, primijećene farmakokinetičke promjene kod glibenklamida nijesu dovele do promjena farmakodinamskih parametara (glukoza u krvi, insulin). Stoga, nikakva klinički značajna interakcija nije primijećena između moksifloksacina i glibenklamida.

Promjene vrijednosti INR

Prijavljen je veliki broj slučajeva kod kojih se povećala aktivnost oralnih antikoagulanasa kod pacijenata koji su primali antibiotike, posebno fluorohinolone, makrolide, tetracikline, kotrimoksazol i neke cefalosporine. Infekcije i inflamatorna stanja, starost i opšte stanje pacijenta predstavljaju faktore rizika. U takvim okolnostima, teško je procijeniti da li je poremećaj INR-a (engl. international normalised ratio) izazvala infekcija ili terapija. Mjera predostrožnosti bi bila češće praćenje INR-a. Ukoliko je neophodno, dozu oralnih antikoagulanasa treba prilagoditi po potrebi.

Kliničke studije su pokazale da nema interakcija nakon istovremene primjene moksifloksacina i: ranitidina, probenecida, oralnih kontraceptiva, preparata kalcijuma, morfijuma koji se primjenjuje parenteralno, teofilina, ciklosporina ili itrakonazola.

In vitro studije sa humanim enzimima citohroma R450 potvrdile su ove nalaze. Imajući u vidu ove rezultate, malo je vjerovatna metabolička interakcija preko enzima citohroma R450.

Interakcija sa hranom

Moksifloksacin ne pokazuje nikakve klinički značajne interakcije sa hranom, uključujući i mliječne proizvode.

Trudnoća

Bezbjednost primjene moksifloksacina tokom trudnoće kod ljudi nije procjenjivana. Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost (pogledati dio 5.3). Nije poznat potencijalni rizik za ljude. Zbog eksperimentalno pokazanog rizika od oštećenja hrskavice zglobova koji nose težinu tijela izazvanog fluorohinolonom kod mladih životinja kao i reverzibilnih povreda zglobova opisanih kod djece koja su primala neke fluorohinolone, moksifloksacin se ne smije koristiti kod trudnica (pogledati dio 4.3).

Dojenje

Nema raspoloživih podataka o upotrebi ovog lijeka u toku laktacije ili kod žena koje doje. Pretklinički podaci ukazuju da se male količine moksifloksacina izlučuju u mlijeko. U odsustvu podataka dobijenih kod ljudi, kao i zbog eksperimentalno pokazanog rizika od oštećenja hrskavice zglobova koji nose težinu tijela kod mladih životinja koje izazivaju fluorohinoloni, dojenje je kontraindikovano tokom terapije moksifloksacinom (pogledati dio 4.3).

Plodnost

Studije na životinjama ne ukazuju na smanjenje plodnosti (pogledati dio 5.3).

Nijesu sprovedene studije o uticaju moksifloksacina na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama. Međutim, fluorohinoloni, uključujući i moksifloksacin, mogu da smanje sposobnost pacijenta da upravlja vozilom ili rukuje mašinama zbog reakcija vezanih za CNS (npr. vrtoglavica, akutni, prolazni gubitak vida, pogledati dio 4.8) ili zbog akutnog i kratkotrajnog gubitka svijesti (sinkopa, pogledati dio 4.8). Pacijentima treba savjetovati da vide kako reaguju na moksifloksacin prije nego što upravljaju vozilima ili rukuju mašinama.

Neželjena dejstva zabilježena u kliničkim studijama i u post-marketinškim izvještajima sa moksifloksacinom od 400 mg (oralna i sekvencijalna terapija) klasifikovane prema učestalosti su navedena ispod:

Osim mučnine i dijareje, učestalosti svih drugih zabilježenih neželjenih dejstava bila je ispod 3%.

Kod svake grupe učestalosti, neželjena dejstva su prikazana po opadajućem redosljedu ozbiljnosti.

Učestalost je definisana na sljedeći način:

- česta (≥ 1/100 do < 1/10)

- povremena (≥ 1/1000 do < 1/100)

- rijetka (≥ 1/10 000 do < 1/1000)

- veoma rijetka (< 1/10 000)

- nepoznata učestalost (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka)

Tabelarni prikaz neželjenih dejstava

*Slučajevi dugotrajnih (traju nekoliko mjeseci ili godina), onesposobljavajućih i potencijalno ireverzibilnih ozbiljnih neželjenih dejstava javljaju se u nekoliko, ponekad više, klasa sistema organa i čula (uključujući reakcije kao što su: tendinitis, ruptura tetiva, artralgija, bol u ekstremitetima, poremećaj hoda, neuropatije povezane sa parestezijom, umor, psihijatriski simptomi, poremećaj pamćenja i oštećenje sluha, vida, ukusa i mirisa) prijavljeni su u vezi sa upotrebom hinolona i fluorohinolona u nekim slučajevima bez obzira na već postojeće faktore rizika (pogledati dio 4.4). Opseg psihijatrijskih simptoma može se javiti kao dio ovih nuspojava, koji mogu uključivati, ali nijesu nužno ograničeni na, poremećaje spavanja, anksioznost, napade panike, konfuziju ili depresiju. Ne postoji uspostavljen farmakološki tretman kao efikasan u liječenju simptoma dugotrajnih ili onesposobljavajućih nuspojava povezanih sa fluorohinolonima. Učestalost ovih produženih, onesposobljavajućih ili potencijalno ireverzibilnih ozbiljnih neželjenih dejstava lijeka ne može se precizno procijeniti koristeći dostupne podatke, ali izvještaj o učestalosti iz izvještaja o neželjenim dejstvima lijeka ukazuje na to da je učestalost najmanje između 1/1000 i 1/10000 (što odgovara kategoriji rijetke učestalosti).

** Slučajevi aneurizme i disekcije aorte, ponekad sa rupturom kao komplikacijom (uključujući one sa smrtnim ishodom), i regurgitacije/insuficijencije bilo kojih srčanih zalistaka prijavljeni su kod pacijenata koji primaju fluorohinolone (pogledati dio 4.4).

Prijavljeni su veoma rijetki slučajevi sljedećih neželjenih dejstava nakon terapije drugim fluorohinolonima, koji bi mogli takođe da se jave i tokom terapije moksifloksacinom: povećan intrakranijalni pritisak (uključujući pseudotumor cerebri), hipernatrijemija, hiperkalcijemija, hemolitička anemija.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81 000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax:+382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Ne preporučuju se nikakve posebne protiv mjere kod slučajnog predoziranja. U slučaju predoziranja, treba primijeniti simptomatsku terapiju. Potrebno je napraviti EKG s obzirom da postoji mogućnost produženja QT intervala. Istovremena primjena aktivnog uglja i oralne doze od 400 mg moksifloksacina smanjuje sistemsku raspoloživost lijeka za više od 80%. Rana upotreba aktivnog uglja tokom resorpcije može biti korisna, jer se na taj način sprečava prekomjerno povećanje sistemske izloženosti moksifloksacinu u slučaju oralnog predoziranja.

Farmakoterapijska grupa: hinolonski antibakterijski ljekovi, fluorohinoloni

ATC kod: J01MA14

Mehanizam dejstva

Moksifloksacin ima in vitro dejstvo na širok spektar Gram-pozitivnih i Gram-negativnih patogena.

Baktericidno dejstvo moksifloksacina je rezultat inhibicije obje topoizomeraze tipa II (DNK giraze i topoizomeraze IV) koje su potrebne za replikaciju, transkripciju i reparaciju bakterijske DNK. Izgleda da S-8 metoksi grupa doprinosi pojačanoj aktivnosti i manjoj selekciji rezistentnih mutanata Gram-pozitivnih bakterija, u odnosu na S8-N dio. Prisustvo velikog bicikloaminskog supstituenta na poziciji S-7, sprečava aktivan efluks, udružen sa genima norA ili pmrA, koji su uočeni kod nekih Gram-pozitivnih bakterija.

Farmakodinamska istraživanja su pokazala da je stepen baktericidnosti moksifloksacina zavisan od koncentracije. Utvrđeno je da se minimalne baktericidne koncentracije (MBC) nalaze u istom rasponu kao i minimalne inhibitorne koncentracije (MIK).

Uticaj na crijevnu floru kod ljudi

Nakon oralne primjene moksifloksacina kod dobrovoljaca primijećene su sljedeće promjene u crijevnoj flori: smanjen broj Escherichia coli, Bacillus spp., Enterococcus spp., i Klebsiella spp., kao i broja anaeroba Bacteroides vulgatus, Bifidobacterium spp., Eubacterium spp., i Peptostreptococcus spp. Došlo je do povećanja broja Bacteroides fragilis. Ove promjene su se vratile na normalne nivoe u toku dvije nedjelje.

Mehanizam rezistencije

Mehanizmi rezistencije, koji inaktiviraju peniciline, cefalosporine, aminoglikozide, makrolide i tetracikline, ne utiču na antibakterijsku aktivnost moksifloksacina. Drugi mehanizmi rezistencije, kao što su barijere koje onemogućavaju permeabilnost lijeka (uobičajeno kod Pseudomonas aeruginosa) i mehanizmi efluksa, takođe mogu da utiču na osjetljivost na moksifloksacin.

In vitro rezistencija na moksifloksacin se stiče postepenim procesom mutacije ciljnih mjesta, kako na topoizomerazama tip II, DNK girazama, tako i na topoizomerazi IV. Moksifloksacin je slab supstrat za aktivne efluksne mehanizme kod Gram-pozitivnih organizmima.

Uočena je unakrsna rezistencija sa drugim fluorohinolonima. Međutim, s obzirom na to da moksifloksacin kod nekih Gram-pozitivnih bakterija podjednako efikasno inhibira topoizomerazu II i topoizomerazu IV, takve bakterije mogu biti rezistentne na druge hinolone, a osjetljive na moksifloksacin.

Granične vrijednosti

EUCAST kliničke MIK i disk difuzione granične vrijednosti za moksifloksacin (01.01.2012):

Mikrobiološka osjetljivost

Prevalenca stečene rezistentnosti određenih vrsta mikroorganizama može da varira geografski i vremenom pa je zato poželjno imati lokalne informacije o rezistentnosti, posebno pri liječenju ozbiljnih infekcija. Ukoliko je potrebno, treba potražiti savjet stručnjaka ukoliko je lokalna prevalenca rezistentnosti takva da je korist lijeka, bar za neke vrste infekcija, dovedena u pitanje.

Resorpcija i bioraspoloživost

Nakon oralne primjene moksifloksacin se brzo i gotovo potpuno resorbuje. Apsolutna bioraspoloživost iznosi oko 91%.

Farmakokinetika je linearna nakon primjene pojedinačne doze u opsegu 50 – 800 mg i do doze od 600 mg koja se daje jednom na dan tokom 10 dana. Nakon oralne doze od 400 mg maksimalne koncentracije od 3.1 mg/l se dostižu u roku od 0.5 – 4 h poslije primjene. Najviše koncentracije lijeka u plazmi pred narednu dozu u stanju ravnoteže (400 mg jednom dnevno) iznosile su 3.2, odnosno 0.6 mg/l. U stanju ravnoteže je izloženost u okviru doznog intervala oko 30% veća nego nakon prve doze.

Distribucija

Moksifloksacin se brzo distribuira u ekstravaskularne prostore, nakon doze od 400 mg uočen je PIK od 35 mg∙h/l. Volumen distribucije u stanju dinamičke ravnoteže (Vss) iznosi približno 2 l/kg. In vitro i ex vivo eksperimenti su pokazali da se 40 - 42% lijeka vezuje za proteine nezavisno od koncentracije lijeka. Moksifloksacin se uglavnom vezuje za serumski albumin.

Sljedeće maksimalne koncentracije (geometrijska sredina) su uočene nakon primjene pojedinačne oralne doze moksifloksacina od 400 mg:

*intravenska primjena pojedinačne doze od 400 mg

110 h nakon primjene

2 koncentracija slobodne frakcije lijeka

3od 3 do 36 sati nakon doze

4na završetku infuzije

Biotransformacija

Moksifloksacin podliježe biotransformaciji II faze i izlučuje se putem bubrega i putem žuči/fecesa u vidu nepromijenjenog lijeka, kao i u obliku sulfo-jedinjenja (M1) i glukuronida (M2). M1 i M2 su jedini metaboliti koji su značajni za ljude, a oba su mikrobiološki neaktivna.

U kliničkim studijama I faze i u ispitivanjima in vitro nijesu primijećene metaboličke farmakokinetičke interakcije sa drugim ljekovima koji se biotransformišu u I fazi pomoću enzima citohroma P-450. Rezultati ne upućuju na oksidativni metabolizam lijeka.

Eliminacija

Prosječno terminalno poluvrijeme eliminacije moksifloksacina iz plazme iznosi približno 12 sati. Nakon primjene doze od 400 mg, prosječan prividni ukupni klirens iz organizma kreće se od 179 do 246 ml/min. Renalni klirens iznosi približno 24-53 ml/min, što ukazuje na parcijalnu tubularnu reapsorpciju lijeka iz bubrega. Nakon primjene doze od 400 mg izlučuje se oko 96% aktivne supstance i to urinom (približno 19% nepromijenjenog lijeka, oko 2.5% u obliku M1 i približno 14% u obliku M2) i fecesom (približno 25% nepromijenjenog lijeka, oko 36% u obliku M1, u obliku M2 se ne izlučuje).

Istovremena primjena moksifloksacina i ranitidina ili probenecida nije dovela do promjene renalnog klirensa osnovnog lijeka.

Stariji pacijenti i pacijenti sa malom tjelesnom masom

Veće koncentracije u plazmi su uočene kod zdravih dobrovoljaca sa malom tjelesnom masom (kao što su žene), kao i kod starijih dobrovoljaca.

Oštećenje funkcije bubrega

Farmakokinetička svojstva moksifloksacina se ne razlikuju značajno kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega (uključujući klirens kreatinina > 20 ml/min/1.73 m2). Kako se funkcija bubrega smanjuje, koncentracije metabolita M2 (glukuronid) se povećavaju za faktor 2.5 (sa klirensom kreatinina < 30 ml/min/1.73 m2).

Oštećenje funkcije jetre

Na osnovu farmakokinetičkih studija koje su do sada sprovedene kod pacijenata sa insuficijencijom jetre (Child Pugh A, B), nije moguće utvrditi da li postoje bilo kakve razlike u poređenju sa zdravim dobrovoljcima. Oštećena funkcija jetre bila je udružena sa većom izloženošću M1 u plazmi, dok je izloženost osnovnom lijeku bila uporediva sa izloženošću kod zdravih dobrovoljaca. Nema dovoljno iskustva u kliničkoj upotrebi moksifloksacina kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre.

Uticaj na hematopoezni sistem (blago smanjenje broja eritrocita i trombocita) je primijećen kod pacova i majmuna. Kao i kod drugih hinolona, primijećena je hepatotoksičnost (povećanje vrijednosti enzima jetre i vakuolarna degeneracija) kod pacova, majmuna i pasa. Kod majmuna je došlo do toksičnog dejstva na CNS (konvulzije). Ova dejstva su primijećena samo nakon terapije visokim dozama moksifloksacina ili nakon dugotrajne terapije.

Moksifloksacin, kao i drugi hinoloni, bio je genotoksičan u in vitro testovima u kojima su korišćene bakterije ili ćelije sisara. Kako se ova dejstva mogu objasniti interakcijom sa girazom u bakterijama i – u višim koncentracijama – interakcijom sa topoizomerazom II u ćelijama sisara, prag koncentracije za genotoksičnost se može pretpostaviti. U in vivo testovima, nijesu nađeni nikakvi dokazi o genotoksičnosti uprkos činjenici da su korišćene veoma visoke doze moksifloksacina. To znači da se može obezbijediti dovoljna granica bezbjednosti za terapijske doze kod ljudi. Moksifloksacin nije bio karcinogen u studiji inicijacije-promocije kod pacova.

Mnogi hinoloni su fotoreaktivni i mogu da izazovu fototoksična, fotomutagena i fotokarcinogena dejstva. Nasuprot tome, dokazano je da moksifloksacin nema fototoksična i fotogenotoksična svojstva kada je testiran u jednom sveobuhvatnom programu in vitro i in vivo studija. Pod istim uslovima, drugi hinoloni su izazivali ova dejstva.

Pri visokim koncentracijama, moksifloksacin je inhibitor brze komponente zakasnilog ispravljača kalijumove struje srca i tako može da izazove produžetak QT intervala. Toksikološke studije sprovedene kod pasa primjenom oralnih doza 90 mg/kg koje su dovele do koncentracija u plazmi od 16 mg/l, izazvale su produžetak QT intervala, ali ne i aritmije. Tek nakon veoma visoke kumulativne intravenske primjene doze, 50 puta više od humane doze (> 300 mg/kg), koja je dovela do koncentracije u plazmi 200 kg/l (više od 40 puta veća od terapijske koncentracije) primijećena je pojava reverzibilnih ventrikularnih aritmija bez smrtnog ishoda.

Poznato je da hinoloni izazivaju oštećenja hrskavice u većim diartrodijalnim zglobovima kod mladih životinja. Najniža oralna doza moksifloksacina koja je izazivala toksičnost zglobova kod mladih pasa bila je četiri puta viša od maksimalne preporučene terapijske doze od 400 mg (pod pretpostavkom da je tjelesna masa iznosila 50 kg) na bazi mg/kg, sa koncentracijama u plazmi koje su bile dva do tri puta više od onih pri maksimalnoj terapijskoj dozi.

Testovi toksičnosti kod pacova i majmuna (ponovljene doze tokom perioda do šest mjeseci) nijesu ukazale na bilo kakav okulotoksičan rizik. Kod pasa, visoke oralne doze (≥ 60 mg/kg) koje dovode do koncentracija u plazmi ≥ 20 mg/l izazivale su promjene na elektroretinogramu, a u izolovanim slučajevima atrofiju retine.

Reproduktivne studije sprovedene kod pacova, kunića i majmuna ukazuju da moksifloksacin prolazi kroz placentu. Studije na pacovima (oralne i i.v.) i majmunima (oralne) nijesu ukazale na bilo kakve dokaze o teratogenosti ili oštećenju fertiliteta nakon primjene moksifloksacina. Neznatno viša incidenca malformacija na pršljenovima i rebrima primijećena je kod fetusa kunića, ali samo pri dozi (20 mg/kg i.v.) koja je bila udružena sa teškom maternalnom toksičnošću. Došlo je do povećane incidence pobačaja kod majmuna i kunića pri humanim terapijskim koncentracijama u plazmi. Kod pacova je primijećena smanjena tjelesna masa fetusa, povećan prenatalni gubitak ploda, blago produžena trudnoća i povećana spontana aktivnost nekih mladunaca muškog i ženskog pola pri dozama koje su bile 63 puta više od maksimalne preporučene doze na osnovu mg/kg i koncentracijama u plazmi koje su bile u opsegu terapijskih doza kod ljudi.

Tabletno jezgro:

celuloza, mikrokristalna;

skrob, kukuruzni, djelimično preželatiniziran;

hidroksipropilceluloza, nisko suptituisana;

natrijum lauril sulfat;

natrijum stearil fumarat.

Film obloga - Opadry II Orange:

polivinil alkohol;

titan dioksid (E171);

polietilen glikol;

talk;

boja Sunset Yellow FCF Aluminium Lake (E 110).

Nije primjenljivo.

Tri (3) godine.

Lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od svjetlosti.

Unutrašnje pakovanje je blister od čvrste neprozirne OPA/ALU/PVC-ALU folije koji sadrži 5 ili 7 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je kartonska kutija koja sadrži 1 blister sa 5 film tableta ili 1 blister sa 7 film tableta i Uputstvo za lijek.

Nema posebnih zahtjeva.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.

Lijek KIMOKS sadrži aktivnu supstancu moksifloksacin, koja pripada grupi antibiotika koji se zovu fluorohinoloni. Lijek KIMOKS djeluje tako što ubija bakterije koje izazivaju infekcije.

Lijek KIMOKS se koristi kod pacijenata starijih od 18 godina za liječenje sljedećih bakterijskih infekcija kada su izazvane bakterijama osjetljivim na moksifloksacin. Lijek KIMOKS treba koristiti za liječenje ovih infekcija samo onda kada uobičajeni antibiotici ne mogu da se koriste ili onda kada oni ne djeluju:

• infekcija sinusa,
• naglo pogoršanje dugotrajnog zapaljenja disajnih puteva ili
• infekcije pluća (pneumonija) stečenih van bolnice (osim teških slučajeva);
• blage do umjerene infekcije gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena (zapaljenjska bolest male karlice), uključujući infekcije jajovoda i infekcije sluzokože materice.

Lijek KIMOKS nije dovoljan kao jedina terapija za liječenje ove vrste infekcije. Zbog toga, Vaš ljekar treba da propiše neki dodatni antibiotik pored lijeka KIMOKS za liječenje infekcija gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena (pogledajte dio 2 „Šta treba da znate prije nego što uzmete lijek KIMOKS“, ,,Upozorenja i mjere opreza“, ,,Razgovarajte sa svojim ljekarom prije početka upotrebe lijeka KIMOKS “).

Ukoliko kod sljedećih bakterijskih infekcija dođe do poboljšanja tokom inicijalne terapije moksifloksacinom u obliku rastvora za infuziju, Vaš ljekar takođe može da Vam propiše lijek KIMOKS u obliku film tableta kako biste završili ciklus liječenja:

- infekcija pluća (pneumonija) stečena van bolnice;

- infekcije kože i mekog tkiva.

Lijek KIMOKS film tablete ne treba koristiti za započinjanje terapije bilo koje vrste infekcije kože i mekog tkiva ili teških infekcija pluća.

Obratite se Vašem ljekaru ukoliko nijeste sigurni da li pripadate nekoj od niže opisanih grupa pacijenata.

Lijek KIMOKS ne smijete koristiti:

- ako ste alergični na aktivnu supstancu moksifloksacin, bilo koji drugi hinolonski antibiotik ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6),

- ako ste trudni ili dojite,

- ako ste mlađi od 18 godina,

- ako ste ranije imali problema sa tetivama koji su u vezi sa tretmanom hinolonskim antibioticima (pogledati niže dio „Upozorenja i mjere opreza“ i dio 4. „Moguća neželjena dejstva“),

- ako imate urođeno ili stečeno:

- bilo koje oboljenje sa poremećajem srčanog ritma (vidljive na EKG-u, električni zapisi rada srca),

- disbalans (poremećaj) elektrolita (soli) u krvi (posebno nizak nivo kalijuma ili magnezijuma u krvi),

- veoma spor srčani ritam (koji se zove „bradikardija“),

- slabo srce (srčana insuficijencija),

- istoriju poremećaja srčanog ritma

ili

- ako uzimate druge ljekove koji dovode do abnormalnih promjena na EKG-u (pogledajte dio „Primjena drugih ljekova“). To je zato što lijek KIMOKS može da izazove promjene na EKG-u, kao što je produženje QT-intervala, tj. usporeno sprovođenje električnih signala,

- ako imate teško oboljenje jetre ili povišene vrijednosti enzima jetre (transaminaza) za više od 5 puta u odnosu na gornju granicu normalnih vrijednosti.

Upozorenja i mjere opreza:

Prije uzimanja ovog lijeka

Ne smijete uzimati fluorohinolonski/hinolonski antibiotik, uključujući lijek KIMOKS, ako ste nekada imali bilo kakvo ozbiljno neželjeno dejstvo prilikom uzimanja hinolona ili fluorohinolona. U tom slučaju, treba što prije da se obratite svom ljekaru.

Razgovarajte sa svojim ljekarom prije početka upotrebe lijeka KIMOKS:

• Lijek KIMOKS može da promijeni EKG Vašeg srca, posebno kod žena, ili starijih. Ako trenutno uzimate bilo koji lijek koji smanjuje nivo Vašeg kalijuma u krvi, posavjetujte se sa svojim ljekarom prije uzimanja lijeka KIMOKS (pogledajte dio ,,Lijek KIMOKS ne smijete koristiti'' i „Primjena drugih ljekova“);
• ako Vam se nekada javio jak osip na koži ili ljuštenje kože, plikovi i/ili čirevi u ustima nakon uzimanja moksifloksacina;
• ako patite od epilepsije ili stanja koje povećava vjerovatnoću da se kod Vas jave konvulzije, razgovarajte sa svojim ljekarom prije uzimanja lijeka KIMOKS;
• ako imate ili ste ikada imali bilo kakve psihičke probleme, posavjetujte se sa svojim ljekarom prije uzimanja lijeka KIMOKS;
• ako patite od miastenije gravis (abnormalan mišićni zamor koji dovodi do slabosti i u ozbiljnim slučajevima do paralize), uzimanje lijeka KIMOKS može da pogorša simptome Vaše bolesti. Ako mislite da se to dogodilo kod Vas, odmah se obratite ljekaru;
• ako Vam je dijagnostikovano proširenje ili ''ispupčenje'' velikog krvnog suda (aneurizma aorte ili aneurizma velikog perifernog krvnog suda);
• ako ste već prethodno doživjeli epizodu disekcije aorte (raslojavanje zida aorte);
• ako Vam je dijagnostikovano popuštanje srčanih zalistaka (regurgitacija srčanih zalistaka);
• ako u porodičnoj istoriji imate aneurizmu aorte ili disekciju aorte ili urođenu bolest srčanih zalistaka, ili druge faktore rizika ili stanja zbog kojih ste skloniji pojavi aneurizme ili disekcije (npr. poremećaj vezivnog tkiva kao što je Marfan-ov sindrom ili Ehlers-Danlos-ovog sindroma, Turner-ovog sindroma, Sjögren-ovog sindroma (upalna autoimuna bolest) ili vaskularni poremećaj kao što je Takayasu-ov arteritis, gigantocelularni arteritis, Behçet-ova bolest, visoki krvni pritisak ili poznata ateroskleroza, reumatoidni artritis (bolest zglobova) ili endokarditis (infekcija srca));
• ako ste dijabetičar, jer možda kod Vas postoji rizik od pojave promjene koncentracije šećera u krvi pod uticajem moksifloksacina;
• ako Vi ili bilo koji član Vaše porodice ima nedostatak glukoza-6-fosfat dehidrogenaze (rijetka nasljedna bolest), recite svom ljekaru, koji će Vas posavjetovati da li je lijek KIMOKS pogodan za Vas;
• ako imate komplikovanu infekciju gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena (npr. udružena sa apscesom jajovoda i jajnika ili male karlice), kod koje Vaš ljekar smatra da je intravenska terapija neophodna, liječenje lijekom KIMOKS film tablete nije odgovarajuće;
• za liječenje blagih do umjerenih infekcija gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena, Vaš ljekar treba da Vam propiše još jedan antibiotik uz lijek KIMOKS. Ako nema poboljšanja simptoma nakon 3 dana terapije, molimo Vas obratite se Vašem ljekaru.

Dok uzimate ovaj lijek

• Postoji veoma mala šansa da se kod Vas javi ozbiljna, iznenadna alergijska reakcija (anafilaktička reakcija/šok) čak i nakon prve doze. Simptomi uključuju: stezanje u grudima, vrtoglavicu, mučninu ili nesvjesticu, ili vrtoglavicu prilikom ustajanja. Ako dođe do toga, prestanite da uzimate lijek KIMOKS i odmah potražite savjet ljekara.
• Dugotrajna, onesposobljavajuća i potencijalno ireverzibilna ozbiljna neželjena dejstva. Fluorohinolonski/hinolonski antibiotici, uključujući lijek KIMOKS, povezani su sa rijetkim, ali ozbiljnim neželjenim dejstvima, od kojih su neki dugotrajni (traju mjesecima ili godinama), onesposobljavaju ili su potencijalno ireverzibilni. To uključuje: zapaljenje tetiva, bol u mišićima i zglobovima gornjih i donjih ekstremiteta, poteškoće pri hodu, abnormalne senzacije kao što su osjećaj bockanja i mravinjenja, bridenje, golicanje, utrnulost ili žarenje (parestezije), senzorni poremećaji, uključujući oštećenje vida, ukusa, mirisa i sluha, mentalno zdravlje koje može da uključuje, ali nije nužno ograničeno na anksioznost, napade panike, konfuziju ili depresiju, poremećaj pamćenja, teški umor i teški poremećaji spavanja. Ne postoje ljekovi za koje je utvrđeno da efikasno liječe simptome dugotrajnih ili onesposobljavajućih nuspojava povezanih sa fluorohinolonima..

Ako Vam se javi bilo koje od ovih neželjenih dejstava nakon uzimanja lijeka KIMOKS, odmah se obratite svom ljekaru prije nastavka terapije. Vaš ljekar će odlučiti da li da nastavite sa terapijom, uzimajući u obzir i druge grupe antibiotika.

• Mogu da se jave psihičke smetnje, čak i kada po prvi put uzimate hinolonske antibiotike, uključujući i lijek KIMOKS. Ukoliko patite od depresije ili psihoze, Vaši simptomi mogu da se pogoršaju tokom liječenja lijekom KIMOKS. U rijetkim slučajevima, depresija ili psihičke tegobe dovode do suicidalnih misli i ponašanja koje dovodi do samopovređivanja, kao što su pokušaji samoubistva. Ukoliko se kod Vas jave takve reakcije, prestanite da uzimate lijek KIMOKS i odmah obavijestite svog ljekara. Možda nećete primijetiti neke promjene u Vašem raspoloženju i ponašanju, te je stoga veoma važno da kažete Vašim prijateljima i porodici da uzimate KIMOKS, i da mogu postojati rijetki psihijatrijski sporeddni efekti. Drugi mogu primijetiti promjene i pomoći Vam da brzo identifikujete bilo koje simptome o kojima treba da porazgovarate sa svojim ljekarom.
• Ako se kod Vas tokom liječenja jave palpitacije (osjećaj lupanja srca) ili nepravilan rad srca, treba odmah da obavijestite Vašeg ljekara. On će možda željeti da uradi EKG kako bi provjerio Vaš srčani ritam.
• Rizik od srčanih problema može da se poveća povećanjem doze. Iz tog razloga, treba se pridržavati preporučene doze.
• Lijek KIMOKS može da izazove naglo i teško zapaljenje jetre koje može da dovede do insuficijencije jetre koja je opasna po život (uključujući smrtne slučajeve, pogledajte dio 4. „Moguća neželjena dejstva“). Ukoliko se kod Vas jave znaci kao što su iznenadna opšta slabost i/ili povraćanje sa žuto prebojenim beonjačama, tamnim urinom, svrabom kože, sklonošću ka krvarenju ili oboljenjem mozga koje je u vezi sa bolestima jetre (simptomi smanjene funkcije jetre ili naglog i teškog zapaljenja jetre), molimo Vas obratite se svom ljekaru prije nego što nastavite terapiju.
• Ozbiljne kožne reakcije

Prijavljene su ozbiljne kožne reakcije, uključujući Stevens-Johnson–ov sindrom (SJS), toksičnu epidermalnu nekrolizu (TEN), akutnu generalizovanu egzantematoznu pustulozu (AGEP) i reakcija na ljekove sa eozinofilijom i sistemskim simptomima (DRESS) prilikom upotrebe moksifloksacina.

• SJS/TEN se u početku mogu javiti na trupu kao crvenkaste mrlje u obliku mete ili kružne mrlje, često sa mjehurićima u sredini. Takođe, mogu se javiti čirevi u ustima, grlu, nosu, na genitalijama i očima (crvene i natečene oči). Ovim ozbiljnim kožnim osipima često prethode simptomi groznice i/ili simptomi nalik gripu. Osip može napredovati do ljuštenja šireg područja kože i opasnih po život komplikacija ili mogu biti smrtonosni.
• AGEP se na početku terapije javlja kao crveni, ljuspast rasprostranjen osip sa izbočinama ispod kože i plikovima praćen groznicom. Najčešća mjesta: uglavnom je lokalizovan na kožnim naborima, trupa i gornjih ekstremiteta.
• DRESS se u početku pojavljuje kao simptom sličan gripu i osipu na licu, a zatim kao prošireni osip sa visokom tjelesnom temperaturom, povišenim nivoima jetrenih enzima koji se vide u krvnim testovima i povećanjem vrste bijelih krvnih zrnaca (eozinofilija) i povećanjem limfnih čvorova.

Ako Vam se javi ozbiljan osip ili bilo koji od ovih kožnih simptoma, prestanite sa uzimanjem moksifloksacina i odmah se obratite ljekaru ili potražite medicinsku pomoć.

• Hinolonski antibiotici, uključujući lijek KIMOKS, mogu da izazovu konvulzije. Ukoliko do toga dođe, prekinite da uzimate lijek KIMOKS i odmah se obratite svom ljekaru.
• Rijetko se mogu javiti simptomi neuropatije (oboljenje nerava) kao što su: bol, osjećaj pečenja, bridenja, utrnulost i/ili slabost posebno u stopalima i nogama ili rukama i šakama. Ukoliko do toga dođe, prekinite da uzimate lijek KIMOKS i odmah obavijestite svog ljekara u cilju sprečavanja razvoja potencijalno ireverzibilnog stanja.
• Dijareja (proliv) može da se javi dok uzimate ili nakon što ste uzimali antibiotike, uključujući i lijek KIMOKS. Ukoliko ona postane ozbiljna ili uporna ili ukoliko primjetite da Vaša stolica sadrži krv ili sluz, odmah prestanite da uzimate lijek KIMOKS i konsultujte se sa svojim ljekarom. U takvoj situaciji ne treba da uzimate ljekove koji zaustavljaju ili usporavaju rad crijeva.
• Bol i oticanje zglobova i zapaljenje ili pucanje tetiva mogu se javiti rijetko (pogledajte dio ,,Lijek KIMOKS ne smijete koristiti'' i dio 4 ,,Moguća neželjena dejstva''). Rizik se povećava ako ste stariji (imate više od 60 godina), ako ste imali transplantaciju organa, imate probleme sa bubrezima ili ste na terapiji kortikosteroidima. Zapaljenje i ruptura tetiva mogu se javiti čak u toku prvih 48 sati od primjene ili do nekoliko mjeseci nakon prekida primjene lijeka KIMOKS. Na pojavu prvih znakova bola ili zapaljenja tetiva (na primjer, zgloba, gležnja, lakta, ramena ili koljena), prestanite sa uzimanjem lijeka KIMOKS, obratite se ljekaru, a zahvaćenu regiju odmarajte. Izbjegavajte bilo kakav nepotreban napor jer to može povećati rizik od nastanka rupture (pucanja) tetive.
• Ako osjetite iznenadan jak bol u stomaku, grudnom košu ili leđima što mogu biti simptomi aneurizme i disekcije aorte, odmah idite u ustanovu za hitnu medicinsku pomoć ili službu hitne medicinske pomoći. Možete biti pod povećanim rizikom ako se liječite kortikosteroidima za sistemsku primjenu.
• Ako primjetite naglu pojavu nedostatka vazduha, posebno dok ležite na leđima u krevetu, ili primijetite oticanje zglobova, stopala ili stomaka, ili novu pojavu osjećanja lupanja srca (osjećaj ubrzanih ili nepravilnih otkucaja srca), odmah obavijestite ljekara.
• Ukoliko ste starija osoba i imate poremećaj funkcije bubrega vodite računa da unosite dovoljnu količinu tečnosti za vrijeme uzimanja lijeka KIMOKS. Dehidratacija može da poveća rizik od bubrežne slabosti (insuficijencije).
• Ukoliko se pojave bilo kakve smetnje sa vidom ili bilo kakvi drugi poremećaji na nivou oka, odmah se konsultujte sa ljekarom, oftalmologom (pogledajte djelove „Uticaj lijeka KIMOKS na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama“ i dio 4. „Moguća neželjena dejstva“).
• Fluorohnolonski antibiotici mogu uzrokovati povećanje nivoa šećera u krvi iznad granica normale (hiperglikemija) ili smanjenje koncentracije šećera u krvi ispod normalnih nivoa (hipoglikemija), što potencijalno može dovesti do gubitka svijesti (hipoglikemijska koma) u težim slučajevima (pogledajte dio 4. ,,Moguća neželjena dejstva''). Ako bolujete od šećerne bolesti, morate pažljivo kontrolisati šećer u krvi.
• Hinolonski antibiotici mogu da dovedu do toga da Vaša koža postane osjetljivija na sunčevu ili UV svjetlost. Trebalo bi da izbjegavate duže izlaganje sunčevoj svjetlosti ili jakoj sunčevoj svjetlosti i ne treba da koristite solarijum ili bilo koju drugu UV lampu dok uzimate lijek KIMOKS (pogledajte dio 4. ,,Moguća neželjena dejstva'').
• Efikasnost lijeka KIMOKS u liječenju teških opekotina, infekcija dubokih tkiva i infekcija dijabetesnog stopala sa osteomijelitisom (infekcije koštane srži) nije utvrđena.

Djeca i adolescenti

Ne treba davati ovaj lijek djeci ili adolescentima mlađim od 18 godina zato što njegova efikasnost i bezbjednost nijesu ustanovljeni kod ove starosne grupe (pogledajte dio „Lijek KIMOKS ne smijete koristiti“).

Primjena drugih ljekova

Molimo Vas da obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate ili ste do nedavno uzimali bilo koji drugi lijek, uključujući i one koji se mogu nabaviti bez ljekarskog recepta.

Za lijek KIMOKS, imajte na umu sljedeće:

- Ukoliko uzimate lijek KIMOKS i druge ljekove koji utiču na rad srca postoji povećan rizik da će to dovesti do poremećaja srčanog ritma. Stoga, ne uzimajte lijek KIMOKS zajedno sa sljedećim ljekovima:

• ljekovima koji pripadaju grupi antiaritmika (npr. hinidin, hidrohinidin, dizopiramid, amjodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid),
• antipsihoticima (npr. fenotiazini, pimozid, sertindol, haloperidol, sultoprid),
• tricikličnim antidepresivima,
• nekim antimikrobnim ljekovima (npr. sakvinavir, sparfloksacin, intravenski primijenjen eritromicin, pentamidin, antimalarici, posebno halofantrin),
• nekim antihistaminicima (npr. terfenadin, astemizol, mizolastin),
• drugim ljekovima (npr. cisaprid, intravenski primijenjen vinkamin, bepridil i difemanil).

- Morate da kažete svom ljekaru ukoliko uzimate druge ljekove koji mogu da dovedu do sniženja koncentracije kalijuma u Vašoj krvi (npr. neki diuretici, neki laksativi i klizme [visoke doze] ili kortikosteroidi [antiinflamatorni ljekovi], amfotericin B) ili ljekove koji usporavaju rad srca, jer to takođe može da poveća rizik od ozbiljnog poremećaja srčanog ritma dok uzimate lijek KIMOKS.

- Bilo koji lijek koji sadrži magnezijum ili aluminijum (kao što su antacidi, koji se koriste pri poremećaju varenja), gvožđe, cink ili didanozin ili bilo koji lijek koji sadrži sukralfat (za liječenje stomačnih poremećaja) može da smanji dejstvo lijeka KIMOKS. Uzmite lijek KIMOKS film tablete 6 sati prije ili poslije uzimanja tih drugih ljekova.

- Uzimanje bilo kog lijeka koji sadrži aktivni ugalj istovremeno sa lijekom KIMOKS film tablete smanjuje dejstvo lijeka KIMOKS. Preporučuje se da se ova dva lijeka ne uzimaju zajedno.

- Ukoliko trenutno uzimate oralne antikoagulanse (ljekovi koji razblažuju krv kao što je varfarin), možda će biti neophodno da Vaš ljekar prati vrijeme koagulacije krvi.

Uzimanje lijeka KIMOKS sa hranom ili pićem

Lijek KIMOKS se može uzimati sa ili bez hrane (uključujući i mliječne proizvode).

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ne uzimajte lijek KIMOKS ukoliko ste u drugom stanju ili ukoliko dojite.

Ukoliko ste u drugom stanju ili dojite, ukoliko mislite da biste mogli da budete u drugom stanju ili ukoliko planirate da imate dijete, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Studije na životinjama ne ukazuju na smanjenje plodnosti ukoliko se uzima ovaj lijek.

Uticaj lijeka KIMOKS na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Lijek KIMOKS može da izazove vrtoglavicu ili ošamućenost, može doći do iznenadnog, prolaznog gubitka vida ili kratkotrajnog gubitka svijesti. Ukoliko se nešto od navedenog javi kod Vas, nemojte upravljati vozilima ni rukovati mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka KIMOKS

Lijek KIMOKS sadrži boju Sunset Yellow Aluminium Lake (E110) koja može da izazove alergijske reakcije.

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, količina koja je zanemarljiva. To je u suštini „bez natrijuma“.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Preporučena doza za odrasle je jedna film tableta od 400 mg jednom dnevno.

Lijek KIMOKS tablete su za oralnu upotrebu. Tabletu treba progutati cijelu (da bi se maskirao gorak ukus) sa dovoljnom količinom tečnosti. Lijek KIMOKS možete uzimati sa ili bez hrane (nezavisno od obroka). Preporučuje se da uzimate tabletu približno u isto vrijeme svakoga dana.

Istu dozu mogu da uzimaju stariji pacijenti, pacijenti sa malom tjelesnom masom ili pacijenti sa poremećajem funkcije bubrega.

Trajanje terapije lijekom KIMOKS zavisi od vrste infekcije.

Ukoliko Vam Vaš ljekar nije drugačije odredio, Vaša terapija će biti sljedeća:

• kod iznenadnog pogoršanja (akutna egzacerbacija) hronične opstruktivne bolesti pluća uključujući bronhitis - 5 - 10 dana;
• kod infekcije pluća (pneumonija) osim upale pluća koja počinje tokom boravka u bolnici -10 dana;
• kod akutne infekcije sinusa (akutni bakterijski sinuzitis) -7 dana;
• kod blagih do umjerenih infekcija gornjeg dijela genitalnog trakta kod žena (pelvično inflamatorno oboljenje), uključujući infekcije jajovoda i sluzokože materice -14 dana.

Kada se lijek KIMOKS film tablete koristi za završetak terapije koja je započeta moksifloksacin rastvorom za infuziju, preporučeno trajanje terapije je:

• vanbolnički stečeno zapaljenje pluća (pneumonija) 7 - 14 dana. Većina pacijenata sa pneumonijom se prebacuje na oralnu terapiju lijekom KIMOKS film tabletama u roku od 4 dana;
• infekcije kože i mekih tkiva 7 - 21 dan. Većina pacijenata sa infekcijama kože i mekih tkiva se prebacuje na oralnu terapiju lijekom KIMOKS film tabletama u roku od 6 dana.

Važno je da završite cijeli ciklus terapije čak iako počnete da se osjećate bolje poslije nekoliko dana. Ukoliko prestanete da uzimate ovaj lijek suviše rano, Vaša infekcija možda neće biti potpuno izliječena i infekcija može da se vrati ili Vaše stanje može da se pogorša. Bakterija koja je izazvala Vašu infekciju može da postane rezistentna (otporna) na lijek KIMOKS.

Preporučenu dozu i trajanje liječenja ne treba prekoračivati (pogledajte dio 2 „Šta treba da znate prije nego što uzmete lijek KIMOKS“, ,,Upozorenja i mjere opreza“)

Ako ste uzeli više lijeka KIMOKS nego što je trebalo

Ako ste uzeli veću dozu lijeka od propisane jedne tablete na dan, odmah potražite savjet ljekara. Pokušajte da ponesete preostale tablete, pakovanje ili Uputstvo za lijek sa sobom kako biste pokazali ljekaru ili farmaceutu šta ste uzeli.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek KIMOKS

Ako ste zaboravili da uzmete svoju tabletu, treba da je uzmete istog dana čim se sjetite. Ukoliko se nijeste sjetili istog dana, uzmite narednog dana svoju uobičajenu dozu (jednu film tabletu). Ne uzimajte duplu dozu da biste nadoknadili propuštenu dozu.

Ukoliko nijeste sigurni šta treba da radite, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Ako prestanete da uzimate lijek KIMOKS

Ukoliko prestanete da uzimate ovaj lijek prije vremena, Vaša infekcija možda neće biti potpuno izliječena. Ukoliko želite da prestanete sa korišćenjem tableta prije završetka terapijskog ciklusa, posavjetujte sa Vašim ljekarom.

Ako imate dodatnih pitanja u vezi sa primjenom ovog lijeka, posavjetujte se sa ljekarom ili farmaceutom.

Kao i svi ljekovi i lijek KIMOKS može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

U nastavku su navedena najozbiljnija neželjena dejstva koja su zabilježena tokom liječenja moksifloksacinom:

Ukoliko primijetite:

• neuobičajeno brz srčani ritam (rijetko neželjeno dejstvo);
• da se odjednom osjećate loše ili primijetite žutu prebojenost beonjača, taman urin, svrab kože, sklonost ka krvarenju ili poremećaj mišljenja ili budnosti (to mogu biti znaci i simptomi fulminantnog zapaljenja jetre koje može potencijalno da dovede do insuficijencije jetre koja može da bude opasna po život) (veoma rijetko neželjeno dejstvo, zabilježeni su smrtni slučajevi);
• ozbiljni kožni osipi uključujući Stevens-Johnson–ov sindrom i toksičnu epidermalnu nekrolizu. Mogu se javiti na trupu kao crvenkaste mrlje nalik na mete ili kružne mrlje često sa mjehurićima u sredini, uz ljuštenje kože, čireve u ustima, grlu, nosu, na genitalijama i očima na koje im prethode groznica i simptomi nalik gripu (veoma rijetka neželjena dejstva, potencijalno životno ugrožavajuća);
• crveni, ljuspast, rasprostranjen osip sa izbočinama ispod kože i plikovima praćen groznicom na početku terapije (akutna generalizovana egzantematozna pustuloza (AGEP) (učestalost javljanja ovog neželjenog dejstva je nepoznata);
• rasprostranjeni osip, visoka tjelesna temperatura, povišene vrijednosti enzima jetre, abnormalnosti krvi (eozinofilija), uvećani limfni čvorovi i zahvaćenost drugih tjelesnih organa (reakcija na lijek sa eozinofilijom i sistemskim simptomima koji je takođe poznat kao DRESS ili sindrom preosjetljivosti na ljekove) (učestalost javljanja ovog neželjenog dejstva ,,nije poznat");
• sindrom udružen sa poremećajem izlučivanja vode i niskom koncentracijom natrijuma (SIADH) (veoma rijetko neželjeno dejstvo);
• gubitak svijesti usljed ozbiljnog smanjenja koncentracije šećera u krvi (hipogligemijska koma) (veoma rijetko neželjeno dejstvo);
• zapaljenje krvnih sudova (znaci mogu biti crvene mrlje na koži, najčešće na donjim djelovima nogu ili efekti kao što su bolovi u zglobovima) (veoma rijetka neželjena dejstva);
• ozbiljna, iznenadna generalizovana alergijska reakcija, veoma rijetko uključujući i šok opasan po život (npr. otežano disanje, pad krvnog pritiska, ubrzan puls) (rijetko neželjeno dejstvo);
• otok, uključujući i otok disajnih puteva (rijetko neželjeno dejstvo, potencijalno opasno po život);
• konvulzije (rijetko neželjeno dejstvo);
• problemi nastali kao posljedica poremećaja nervnog sistema, kao što su bol, pečenje, bockanje, utrnulost i/ili slabost u ekstremitetima (rijetko neželjeno dejstvo);
• depresija (u veoma rijetkim slučajevima može voditi ka samopovređivanju, kao što su samoubilačke ideje/misli ili pokušaji samoubistva) (rijetko neželjeno dejstvo);
• gubitak razuma (koji potencijalno može voditi ka samopovređivanju, kao što su samoubilačke ideje/misli ili pokušaji samoubistva) (veoma rijetko neželjeno dejstvo);
• teška dijareja sa prisustvom krvi i/ili sluzi (kolitis udružen sa primjenom antibiotika, uključujući i pseudomembranozni kolitis), koji u veoma rijetkim slučajevima mogu da dovedu do komplikacija koje su opasne po život (rijetka neželjena dejstva);
• bol i otok tetiva (tendonitis) (rijetko neželjeno dejstvo) ili pucanje tetiva (rijetko neželjeno dejstvo);
• mišićna slabost, osjetljivost ili bol i naročito, ako se u isto vrijeme ne osjećate dobro, imate visoku tjelesnu temperaturu ili pojavu tamnog urina. Ovo može biti izazvano abnormalnom dekstrukcijom mišića koja može biti životno ugrožavajuća i izazvati probleme sa bubrezima (stanje koje se naziva rabdomioliza) (učestalost ovog neželjenog dejstva je „nepoznata“).

Prestanite da uzimate ovaj lijek i odmah se obratite ljekaru s obzirom da Vam može biti potreban hitan medicinski savjet.

Osim toga, ukoliko primijetite:

• prolazan gubitak vida (veoma rijetko neželjeno dejstvo);
• nelagodnost ili bol u očima, posebno prilikom izloženosti svijetlu (veoma rijetko neželjeno dejstvo), odmah se obratite specijalisti za očne bolesti.

Ukoliko se kod Vas jave nepravilni otkucaji srca koji su opasni po život (Torsade de Pointes) ili srčani zastoj dok uzimate lijek KIMOKS (veoma rijetka neželjena dejstva), recite odmah ljekaru koji Vas liječi da ste uzeli lijek KIMOKS i nemojte ponovo započinjati terapiju.

U veoma rijetkim slučajevima je zabilježeno pogoršanje simptoma miastenije gravis. Ukoliko dođe do toga, odmah se obratite svom ljekaru.

Ukoliko bolujete od dijabetesa/šećerne bolesti i primijetite da su vrijednosti šećera u krvi povećane ili snižene (rijetko ili veoma rijetko neželjeno dejstvo), odmah o tome obavijestite svog ljekara.

Ukoliko ste starija osoba sa već prisutnim problemima sa bubrezima i primijetite smanjeno izlučivanje urina, otok na nogama, člancima ili stopalima, zamor, mučninu, pospanost, nedostatak vazduha ili konfuziju (to mogu da budu znaci i simptomi bubrežne insuficijencije, što predstavlja rijetko neželjeno dejstvo), odmah se konsultujte sa svojim ljekarom.

Druga neželjena dejstva koja su zabilježena tokom liječenja moksifloksacinom su navedena u nastavku po učestalosti:

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod 1 od 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• mučnina,
• dijareja/proliv,
• vrtoglavica,
• bol u želucu i stomaku,
• povraćanje,
• glavobolja,
• povećane vrijednosti specifičnih enzima jetre u krvi (transaminaza),
• infekcije izazvane rezistentnim (otpornim) bakterijama ili gljivicama, npr. oralne i vaginalne infekcije izazvane gljivicom Candida,
• promjena srčanog ritma (EKG) kod pacijenata sa niskom koncentracijom kalijuma u krvi.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod 1 od 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• osip,
• uznemiren stomak (poremećaj varenja/gorušica),
• promjene čula ukusa (u veoma rijetkim slučajevima gubitak čula ukusa),
• poremećaji spavanja (pretežno nesanica),
• povećane vrijednosti specifičnih enzima jetre u krvi (gama-glutamil-transferaza i/ili alkalna fosfataza),
• smanjen broj određene vrste bijelih krvnih ćelija (leukociti, neutrofili),
• zatvor,
• svrab,
• osjećaj omaglice (vrtoglavica ili padovi),
• pospanost,
• gasovi,
• promjena srčanog ritma (EKG),
• oštećenje funkcije jetre (uključujući povećanje vrijednosti specifičnog enzima jetre u krvi (LDH)),
• smanjen apetit i unos hrane,
• smanjen broj bijelih krvnih zrnaca,
• slabiji ili jači bol, kao što su bol u leđima, grudima, karlici i ekstremitetima,
• povećan broj specifičnih krvnih ćelija neophodnih u procesu zgrušavanja krvi,
• znojenje,
• povećan broj specifičnih bijelih krvnih ćelija (eozinofila),
• uznemirenost (anksioznost),
• osjećaj lošeg opšteg stanja (pretežno malaksalost ili zamor),
• drhtavica,
• bol u zglobovima,
• osjećaj lupanja srca (palpitacije),
• nepravilni i ubrzani otkucaji srca,
• otežano disanje (uključujući astmatična stanja),
• povećanje vrijednosti specifičnog digestivnog enzima u krvi (amilaza),
• uznemirenost/agitacija,
• osjećaj mravinjanja (trnci i žmarci) i/ili utrnulosti,
• koprivnjača na koži,
• širenje krvnih sudova,
• konfuzija i dezorjentacija,
• smanjenje broja specifičnih krvnih ćelija neophodnih u procesu zgrušavanja krvi,
• poremećaji vida, uključujući duple slike i zamućen vid,
• smanjeno zgrušavanje krvi,
• povećane vrijednosti lipida (masti) u krvi,
• smanjen broj crvenih krvnih zrnaca (anemija),
• bol u mišićima,
• alergijska reakcija,
• povišene vrijednosti bilirubina u krvi,
• zapaljenje želuca,
• gubitak tečnosti (dehidratacija),
• teški poremećaji srčanog ritma,
• suva koža,
• bol u grudima (angina pectoris).

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod 1 od 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• slučajevi dugotrajnih (traju nekoliko mjeseci ili godina) ili trajnih neželjenih dejstava bili su povezani sa upotrebom hinolonskih i fluorohinolonskih antibiotika. Ovo može da uključuje upalu tetiva, rupturu tetiva, bol u zglobovima, bol u ekstremitetima, poteškoće pri hodu, abnormalne senzacije, kao što su: osjećaj bockanja i mravinjanja, bridenje, golicanje, žarenje, utrnulost ili bol (neuropatija), umor, poremećaje spavanja, poremećaj pamćenja, efekte na mentalno zdravlje koji mogu uključivati, anksioznost, napade panike, konfuziju ili depresiju, kao i oštećenje sluha, vida, ukusa i mirisa. Ne postoje ljekovi za koje je utvrđeno da efikasno liječe simptome dugotrajnih ili onesposobljvajućih sporednih efekata povezanih sa fluorohinolonima.
• mišićni trzaji,
• mišićni grčevi,
• halucinacije,
• visok krvni pritisak,
• pojava otoka (šaka, stopala, zglobova, usana, usta, grla),
• nizak krvni pritisak,
• oštećenje bubrega (uključujući povećane vrijednosti posebnih laboratorijskih testova koji ukazuju na funkciju bubrega, kao što su urea i kreatinin),
• zapaljenje jetre,
• zapaljenje sluzokože usne duplje,
• zujanje u ušima,
• žutica (žuta prebojenost beonjača ili kože),
• smanjena osjetljivost kože,
• neuobičajeni snovi,
• poremećaj pažnje,
• otežano gutanje,
• promjene čula mirisa (uključujući gubitak čula mirisa),
• poremećaj ravnoteže i loša koordinacija (zbog vrtoglavice),
• djelimičan ili potpun gubitak pamćenja,
• oštećenje sluha, uključujući gubitak sluha (obično reverzibilno),
• povećane vrijednosti mokraćne kisjeline u krvi,
• emotivna nestabilnost,
• poremećaji govora,
• gubitak svijesti,
• mišićna slabost.

Veoma rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• zapaljenje zglobova,
• poremećaj srčanog ritma,
• preosjetljivost kože,
• gubitak osjećaja ličnog identiteta (depersonalizacija),
• povećano zgrušavanje krvi,
• ukočenost mišića,
• značajno smanjenje broja specifičnih bijelih krvnih ćelija (agranulocitoza),
• pad broja crvenih i bijelih krvnih zrnaca i trombocita (pancitopenija).

Nepoznato (učestalost se ne može procijeniti iz dostupnih podataka)

• povećana osjetljivost kože na sunčevu ili UV svejtlost (pogledati takođe dio 2, ,,Upozorenja i mjere opreza’’);
• oštro ograničene, eritematozne mrlje sa/bez plikova koje se razvijaju u roku od nekoliko sati od primjene moksifloksacina i zarastaju sa post-inflamatornom rezidualnom hiperpigmentacijom; obično se ponavlja na istom mjestu kože ili sluzokože nakon naknadnog izlaganja moksifloksacinu.

Kod pacijenata koji primaju fluorohinolone prijavljeni su slučajevi proširenja i slabljenja zida aorte ili ruptura zida aorte (aneurizme i disekcije), koja može puknuti i dovesti do smrtnog ishoda i propuštanja srčanih zalistaka. Pogledati dio 2.

Takođe, prijavljeni su veoma rijetki slučajevi sljedećih neželjenih dejstava poslije terapije sa drugim hinolonskim antibioticima, koja bi se mogla javiti tokom liječenja moksifloksacinom:

• povećan pritisak u lobanji (simptomi obuhvataju glavobolju, poremećaje vida, uključujući zamućen vid, ,,slijepe'' tačke, duple slike, gubitak vida),
• povećane koncentracije natrijuma u krvi,
• povećane koncentracije kalcijuma u krvi,
• poseban tip smanjenja broja crvenih krvnih ćelija (hemolitička anemija),

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

faks:+382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na posljednji dan navedenog mjeseca.

Lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od svjetlosti.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine. Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek KIMOKS

- Aktivna supstanca je moksifloksacin.

Jedna film tableta sadrži 400 mg moksifloksacina (u obliku moksifloksacin hidrohlorida).

- Pomoćne supstance su:

Jezgro tablete: celuloza, mikrokristalna; skrob, kukuruzni, djelimično preželatinizirani; hidroksipropilceluloza, nisko supstituisana; natrijum lauril sulfat; natrijum stearil fumarat.

Omotač tablete - Opadry II Orange: polivinil alkohol; titan dioksid (E 171); polietilen glikol; talk; boja Sunset Yellow FCF Aluminium Lake (E 110).

Kako izgleda lijek KIMOKS i sadržaj pakovanja

Duguljaste, bikonveksne, blijedo-narandžaste film tablete sa podionom crtom sa jedne strane. Podiona crta služi samo kako bi se olakšalo lomljenje tablete radi lakšeg gutanja, a ne za podjelu na jednake doze.

Unutrašnje pakovanje je blister od čvrste neprozirne OPA/ALU/PVC-ALU folije koji sadrži 5 ili 7 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je kartonska kutija koja sadrži 1 blister sa 5 film tableta ili 1 blister sa 7 film tableta i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

ALKALOID d. o. o. Podgorica

Svetlane Kane Radević 3/V,

81 000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Alkaloid AD Skopje

Bulevar Aleksandar Makedonski 12, 1000 Skopje, Republika Severna Makedonija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

KIMOKS, film tableta, 400 mg, blister, 5 film tableta: 2030/25/2339 - 8021 od 30.06.2025. godine

KIMOKS, film tableta, 400 mg, blister, 7 film tableta: 2030/25/2340 - 8023 od 30.06.2025. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno:

Jun, 2025. godine