DOLISTA 50mg film tableta

Lijek Dolista je indikovan za poboljšanje kontrole glikemije kod odraslih pacijenata sa dijabetes melitusom

tip 2:

kao monoterapija:

• kod pacijenata kod kojih adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi, a kod kojih je primjena metformina neodgovarajuća zbog kontraindikacija ili nepodnošenja lijeka.

kao dvostruka oralna terapija u kombinaciji sa:

• metforminom, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i

fizičkih vježbi i metformina.

• derivatima sulfoniluree, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi i maksimalne podnošljive doze derivata sulfoniluree, i kada je primjena metformina neodgovarajuća zbog kontraindikacija ili nepodnošenja lijeka.
• agonistima γ receptora aktiviranih peroksiznim proliferatorom (PPARγ) (na primjer: tiazolidindion), kada je primjena PPARγ agonista odgovarajuća i kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete, fizičkih vježbi i PPARγ agonista.

kao trostruka oralna terapija u kombinaciji sa:

• derivatima sulfoniluree i metforminom, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi i dvostruke terapije ovim ljekovima.
• PPARγ agonistom i metforminom, kada je primjena agonista PPARγ odgovarajuća i kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi i dvostrukom terapijom sa ova dva lijeka.

Lijek Dolista je takođe indikovan kao dodatna terapija insulinu (sa metforminom ili bez njega) kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vežbi i stabilne doze insulina.

Doziranje

Doza je 100 mg sitagliptina jednom dnevno. Kada se lijek Dolista primjenjuje u kombinaciji sa metforminom i/ili PPARγ agonistom, doza metformina i/ili PPARγ agoniste treba da ostane ista, uz istovremenu primjenu lijeka Dolista.

Kada se lijek Dolista daje u kombinaciji sa derivatima sulfoniluree ili insulinom, trebalo bi razmotriti primjenu niže doze derivata sulfoniluree ili insulina da bi se smanjio rizik za nastanak hipoglikemije (vidjeti dio 4.4).

Ako pacijent propusti da uzme dozu lijeka Dolista, treba da je uzme čim se sjeti. U jednom istom danu ne smije da se uzima dvostruka doza lijeka.

Posebne populacije pacijenata

Oštećenje funkcije bubrega

Prilikom razmatranja primjene sitagliptina u kombinaciji sa nekim drugim antidijabetikom, potrebno je da se provjere uslovi za primjenu ovih ljekova kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega.

Kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije bubrega (brzina glomerularne filtracije [GFR] ≥ 60 do < 90 ml/min) nije potrebno prilagođavati dozu.

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 45 do < 60 ml/min) nije potrebno prilagođavati dozu.

Doza lijeka Dolista kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 30 do < 45 ml/min) je 50 mg, jednom dnevno.

Doza lijeka Dolista kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 15 do < 30 ml/min), ili kod pacijenata u terminalnoj fazi bubrežne bolesti (eng. end-stage renal disease - ESRD) (GFR < 15 ml/min) uključujući pacijente koji su na hemodijalizi ili na peritonealnoj dijalizi, je 25 mg jednom dnevno. Terapija može da se daje bez obzira na vremenski raspored dijalize.

Budući da se doza lijeka prilagođava prema stanju bubrežne funkcije, preporučuje se da se, prije početka terapije lijekom Dolista, kao i u redovnim razmacima nakon toga, uradi procjena bubrežne funkcije pacijenta.

Oštećenje funkcije jetre

Kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre nije potrebno prilagođavati dozu lijeka. Sitagliptin nije ispitivan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre, pa se savjetuje oprez (vidjeti dio 5.2).

Međutim, pošto se sitagliptin izlučuje primarno preko bubrega, ne očekuje se da će teško oštećenje jetre uticati na farmakokinetiku sitagliptina.

Stariji pacijenti

Nije potrebno prilagođavati dozu lijeka prema godinama starosti pacijenta.

Pedijatrijska populacija

Sitagliptin ne treba primjenjivati kod djece i adolescenata uzrasta od 10 do 17 godina zbog nedovoljne efikasnosti. Trenutno dostupni podaci su navedeni u djelovima 4.8, 5.1. i 5.2. Primjena sitagliptina nije ispitivana kod pedijatrijskih pacijenata mlađih od 10 godina.

Način primjene

Lijek Dolista može da se uzima sa hranom, ili bez nje.

Preosjetljivost na aktivnu supstancu sitagliptin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1. (vidjeti djelove 4.4 i 4.8).

Opšta upozorenja

Lijek Dolista ne treba da se daje pacijentima sa dijabetesom tip 1, niti treba da se primjenjuje za liječenje dijabetičke ketoacidoze.

Akutni pankreatitis

Upotreba DDP-4 inhibitora se dovodi u vezu sa rizikom od razvoja akutnog pankreatitisa. Pacijente treba upoznati sa karakterističnim simptomom akutnog pankreatitisa, a to je perzistentan i jak abdominalni bol. Uočeno je da se pankreatitis povlači nakon prestanka uzimanja sitagliptina (sa, ili bez suportivne terapije), ali su ipak zabilježeni veoma rijetki slučajevi nekrotizirajućeg ili hemoragijskog pankreatitisa i/ili smrtnog ishoda. Ako se sumnja na postojanje pankreatitisa, treba prekinuti primjenu lijeka Dolista, kao i primjenu svih drugih potencijalno sumnjivih ljekova. Ukoliko se akutni pankreatitis dijagnostikuje, terapiju lijekom Dolista ne treba ponovo uvesti. Posebnu pažnju je potrebno obratiti na pacijente koji su bolovali od pankreatitisa.

Hipoglikemija pri kombinovanoj terapiji sa drugim antihiperglikemijskim ljekovima

U kliničkim ispitivanjima u kojima je lijek Dolista primjenjivan u monoterapiji i u kombinovanoj terapiji sa ljekovima za koje se zna da ne dovode do pojave hipoglikemije (na primjer: metformin i/ili PPARγ agonist), učestalost hipoglikemije zabilježene kod primjene sitagliptina bile su slične onim uočenim kod pacijenata koji su dobijali placebo. Hipoglikemija je zabilježena prilikom kombinovane primjene sitagliptina sa insulinom ili derivatima sulfoniluree. Stoga, da bi se smanjio rizik od pojave hipoglikemije, treba razmotriti primjenu manje doze derivata sulfoniluree ili insulina (vidjeti dio 4.2).

Oštećenje funkcije bubrega

Sitagliptin se izlučuje preko bubrega. U cilju postizanja koncentracija sitagliptina u plazmi koje su slične koncentracijama kod pacijenata sa normalnom bubrežnom funkcijom, preporučuje se primjena manjih doza lijeka kod pacijenata sa GFR < 45 ml/min, kao i kod pacijenata u terminalnoj fazi bolesti bubrega koji su na hemodijalizi ili na peritonealnoj dijalizi (vidjeti djelove 4.2 i 5.2).

Ako se planira primjena sitagliptina u kombinaciji sa drugim antidijabeticima pacijentima sa oštećenom funkcijom bubrega, potrebno je da se prije toga uradi provjera uslova za korišćenje ovih ljekova kod tih pacijenata.

Reakcije preosjetljivosti

Nakon stavljanja lijeka u promet, zabilježene su ozbiljne reakcije preosjetljivosti kod pacijenata koji su uzimali sitagliptin. Ove reakcije su uključivale anafilaksu, angioedem i eksfolijativne promjene na koži, uključujući Stevens-Johnson-ov sindrom. Ove reakcije su se pojavljivale u vremenu od prva 3 mjeseca nakon početka terapije, a neki slučajevi su čak prijavljeni odmah nakon uzimanja prve doze lijeka. Ukoliko se sumnja na postojanje reakcije preosjetljivosti, treba prekinuti uzimanje lijeka Dolista, uraditi procjenu drugih mogućih uzroka za pojavu date reakcije, i uvesti alternativnu terapiju za dijabetes.

Bulozni pemfigoid

Prijavljeni su post-marketinški izveštaji o buloznom pemfigoidu kod pacijenata koji uzimaju inhibitore DPP-4 uključujući sitagliptin. Ukoliko se sumnja na bulozni pemfigoid, treba prekinuti sa primjenom lijeka Dolista.

Posebna upozorenja o pomoćnim supstancama

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po tableti, tj. zanemarljive količine natrijuma

Lijek Dolista, 25 mg, film tablete sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, nedostatkom laktaze ili glukozno-galaktoznom malapsorpcijom, ne treba da koriste ovaj lijek.

Efekat drugih ljekova na sitagliptin

Dolje navedeni klinički podaci ukazuju na to da postoji mali rizik za pojavu klinički značajnih interakcija sa

drugim, istovremeno primijenjenim ljekovima.

In vitro studije ukazuju na to da je CYP3A4 enzim koji je najviše odgovoran za ograničeni metabolizam sitagliptina, uz doprinos enzima CYP2C8. Kod pacijenata sa normalnom bubrežnom funkcijom, metabolizam, uključujući i onaj koji se odvija preko CYP3A4, ima veoma malu ulogu u izlučivanju sitagliptina. Metabolizam može da ima značajniju ulogu u eliminaciji sitagliptina kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega ili kod terminalne bubrežne bolesti (ESRD). Iz ovog razloga, moguće je da snažni inhibitori CYP3A4 (kao što su to, na primjer, ketokonazol, itrakonazol, ritonavir, klaritromicin) mogu da promijene farmakokinetiku sitagliptina kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega ili kod pacijenata u terminalnoj fazi bolesti bubrega. U kliničkim studijama nijesu ispitivani efekti snažnih inhibitora CYP3A4 kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega.

In vitro ispitivanja transportnih procesa pokazala su da je sitagliptin supstrat p-glikoproteina i transportera organskih anjona-3 (OAT3). Probenecid je in vitro inhibirao transport sitagliptina preko OAT3, mada se smatra da je rizik za pojavu klinički značajnih interakcija nizak. Nije rađeno in vivo ispitivanje istovremene primjene sa inhibitorima OAT3.

Metformin: Istovremena primjena višestrukih doza metformina od 1000 mg, dva puta dnevno, i sitagliptina u dozi od 50 mg nije dovela do značajnih promjena u farmakokinetici sitagliptina kod pacijenata sa dijabetesom tip 2.

Ciklosporin: Sprovedena je jedna studija u cilju procjene efekta ciklosporina, snažnog inhibitora p-glikoproteina, na farmakokinetiku sitagliptina. Istovremena primjena pojedinačne, oralne doze sitagliptina od 100 mg i pojedinačne, oralne doze ciklosporina od 600 mg, dovela je do povećanja površine ispod krive (PIK) sitagliptina za oko 29% i Cmax za oko 68%. Ne smatra se da su ove promjene u farmakokinetici sitagliptina klinički značajne. Nije došlo do značajne promjene u bubrežnom klirensu sitagliptina.

Stoga se i ne očekuju značajne interakcije ni sa drugim inhibitorima p-glikoproteina.

Efekat sitagliptina na druge ljekove

Digoksin: Sitagliptin je ispoljio mali uticaj na koncentraciju digoksina u plazmi. Nakon primjene digoksina u dozi od 0,25 mg istovremeno sa sitagliptinom u dozi od 100 mg dnevno tokom 10 dana, površina ispod krive digoksina u plazmi (PIK) povećala se prosječno za 11%, a vrijednosti Cmax u plazmi za prosječno 18%. Ne preporučuje se prilagođavanje doze digoksina. Međutim, potrebno je da se prate pacijenti kod kojih postoji rizik za pojavu toksičnosti digoksina, kada se digoksin i sitagliptin primjenjuju istovremeno.

In vitro podaci ukazuju na to da sitagliptin ne inhibira i ne indukuje CYP450 izoenzime. U kliničkim studijama, sitagliptin nije značajno promijenio farmakokinetiku metformina, gliburida, simvastatina, roziglitazona, varfarina ili oralnih kontraceptiva, što je i in vivo dokaz da postoji veoma mala sklonost za izazivanje interakcija sa supstratima CYP3A4, CYP2C8, CYP2C9 i transporterima organskih katjona (OCT).

Sitagliptin može da bude slab inhibitor p-glikoproteina in vivo.

Plodnost

Podaci iz ispitivanja na životinjama ne ukazuju na postojanje uticaja terapije sitagliptinom na plodnost kod mužjaka i ženki. Nema podataka za ljude.

Trudnoća

Na raspolaganju nema odgovarajućih podataka o primjeni sitagliptina kod trudnica. Ispitivanja na životinjama su pokazala postojanje reproduktivne toksičnosti pri primjeni velikih doza (vidjeti dio 5.3). Mogući rizik za ljude nije poznat. Usljed nedostatka podataka o primjeni kod ljudi, lijek Dolista ne treba da se daje u trudnoći.

Dojenje

Nije poznato da li se sitagliptin izlučuje u majčinom mlijeku kod ljudi. Ispitivanja na životinjama su pokazala da se sitagliptin izlučuje u mlijeku ženki. Lijek Dolista ne treba da se daje tokom perioda dojenja.

Lijek Dolista nema ili ima zanemarljiv uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama. Međutim, prilikom upravljanja vozilima i rukovanja mašinama, treba uzeti u obzir da su zabilježeni slučajevi vrtoglavice i pospanosti.

Pored toga, pacijente treba upozoriti da postoji rizik za pojavu hipoglikemije kada se lijek Dolista uzima istovremeno sa derivatima sulfoniluree ili insulinom.

Sažetak bezbjednosnog profila

Zabilježena su ozbiljna neželjena dejstva, uključujući pankreatitis i reakcije preosetljivosti.

Zabilježeni su slučajevi hipoglikemije kada se lijek davao u kombinaciji sa derivatima sulfoniluree (4,7% - 13,8%) i insulinom (9,6%) (vidjeti dio 4.4).

Tabelarni prikaz neželjenih dejstava

Neželjena dejstva su navedena u tekstu ispod (Tabela 1), a na osnovu klase sistema organa i učestalosti.

Učestalost neželjenih dejstava, može biti: veoma često (≥1/10), često (≥1/100 i <1/10), povremeno (≥1/1000 i <1/100), rijetko (≥1/10 000 i <1/1000) i veoma rijetko (<1/10,000), nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka).

Tabela 1: Učestalost neželjenih dejstava utvrđena u placebom-kontrolisanim kliničkim ispitivanjima sitagliptina kao monoterapije i iskustava nakon stavljanja lijeka u promet.

* neželjena dejstva koja su zabilježena nakon stavljanja lijeka u promet

† vidjeti dio 4.4

‡ vidjeti u daljem tekstu rezultate TECOS kardiovaskularne studije bezbjednosti

Opis odabranih neželjenih dejstava

Kao dodatak gore opisanim neželjenim dejstvima povezanim sa uzimanjem lijeka, neželjena dejstva prijavljena bez obzira na uzročno-posljedičnu povezanost sa terapijom i koja se javljaju kod bar 5% pacijenata i češće kod pacijenata na terapiji sitagliptinom uključivala su infekciju gornjeg dijela respiratornog trakta i nazofaringitis.

Dodatna neželjena dejstva prijavljena bez obzira na uzročno-posljedičnu povezanost sa terapijom koja su se javljale češće kod pacijenata na terapiji sitagliptinom (nijesu dostigla nivo od 5%, ali su se pojavljivala sa incidencom za > 0,5% višom kod pacijenata na terapiji sitagliptinom od one koju je imala kontrolna grupa) uključivala su osteoartritis i bol u ekstremitetima.

Neka neželjena dejstva su zabilježena češće u ispitivanjima kombinovane primjene sitagliptina sa drugim ljekovima za liječenje dijabetesa nego u ispitivanjima monoterapije sitagliptinom. To je uključivalo hipoglikemiju (učestalost veoma česta sa kombinacijom derivata sulfoniluree i metformina), influencu (česta sa insulinom (sa ili bez metformina)), mučninu i povraćanje (česta sa metforminom), flatulenciju (česta sa metforminom ili pioglitazonom), konstipaciju (česta sa kombinacijom derivata sulfoniluree i metformina), periferni edem (česta sa pioglitazonom ili kombinacijom pioglitazona i metformina), somnolenciju i dijareju (povremena sa metforminom) i suvoću usta (povremena sa insulinom (sa ili bez metformina)).

Pedijatrijska populacija

Tokom kliničkih ispitivanja sprovedenih kod djece sa dijabetes melitusom tip 2 uzrasta od 10 do 17 godina, u kojima je primjenjivan sitagliptin, profil neželjenih dejstava je bio sličan kao kod odraslih osoba.

TECOS kardiovaskularna studija bezbjednosti

Studija ispitivanja kardiovaskularnih ishoda kod primjene sitagliptina (engl. Trial Evaluating Cardiovascular Outcomes with Sitagliptin, TECOS) uključivala je 7332 pacijenta liječenih sitagliptinom u dozi od 100 mg dnevno (ili 50 mg dnevno ako je početni eGFR bio ≥ 30 i < 50 ml/min/1,73 m2) i 7339 pacijenata koji su primali placebo u populaciji pacijenata predviđenoj za liječenje. Obje terapije su bile dodatak standardnoj terapiji u cilju postizanja regionalnih standardnih vrijednosti HbA1c i faktora kardiovaskularnog (KV) rizika. Ukupna incidenca ozbiljnih neželjenih efekata kod pacijenata liječenih sitagliptinom bila je slična kao kod pacijenata koji su primali placebo.

U populaciji pacijenata predviđenoj za liječenje, incidenca teške hipoglikemije kod pacijenata koji su na početku ispitivanja primjenjivali insulin i/ili derivate sulfoniluree iznosila je 2,7% kod pacijenata liječenih sitagliptinom i 2,5% kod pacijenata koji su primali placebo; incidenca teške hipoglikemije kod pacijenata koji nijesu primjenjivali insulin i/ili derivate sulfoniluree na početku ispitivanja iznosila je 1,0% kod pacijenata liječenih sitagliptinom i 0,7% kod pacijenata koji su primali placebo. Incidenca nezavisno potvrđenih događaja pankreatitisa iznosila je 0,3% kod pacijenata liječenih sitagliptinom i 0,2% kod pacijenata koji su primali placebo.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

U kontrolisanim kliničkim ispitivanjima na zdravim dobrovoljcima, korišćene su pojedinačne doze sitagliptina do 800 mg. U jednoj studiji, u kojoj je primjenjivana doza sitagliptina od 800 mg, uočeno je minimalno povećanje QTc intervala, ali nije se smatralo klinički značajnim. Ne postoji iskustvo iz kliničkih studija sa dozama iznad 800 mg. U studijama Faze I, u kojima su primjenjivane višestruke doze lijeka, nijesu uočena klinička neželjena dejstva povezana sa dozom sitagliptina kada je lijek primjenjivan u dozama do 600 mg dnevno, tokom 10 dana, i u dozama od 400 mg dnevno, tokom do 28 dana.

U slučaju predoziranja treba primjeniti uobičajene suportivne mjere, na primjer: uklanjanje neresorbovanog lijeka iz gastrointestinalnog trakta, uključivanje kliničkog monitoringa (uključujući i elektrokardiogramski nalaz), i uvođenje pomoćne terapije, ukoliko je potrebno.

Sitagliptin može, u umjerenoj mjeri, da se ukloni iz organizma dijalizom. U kliničkim studijama, oko 13,5% unijete doze lijeka uklonjeno je iz organizma hemodijalizom u trajanju od 3 do 4 sata. Ukoliko je to klinički odgovarajuće, može da se razmotri produženje hemodijalize. Nije poznato da li sitagliptin može da se ukloni iz organizma peritonealnom dijalizom.

Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji se upotrebljavaju u terapiji dijabetesa (Antidijabetici); Inhibitori dipeptidil eptidaze 4 (DPP-4).

ATC kod: A10BH01

Mehanizam dejstva

Sitagliptin pripada grupi oralnih antihiperglikemijskih ljekova koji se nazivaju inhibitori dipeptidilpeptidaze 4 (DPP-4). Poboljšanje kontrole glikemije uočeno kod primjene ovog lijeka vjerovatno se postiže preko povećanja vrijednosti aktivnih hormona inkretina. Inkretini, uključujući glukagonu sličan peptid 1 (GLP-1) i glukozno-zavisni insulinotropni polipeptid (GIP), se oslobađaju iz crijeva tokom dana, a njihove vrijednosti se povećavaju kao odgovor na unošenje hrane. Inkretini su dio endogenog sistema koji je uključen u fiziološku kontrolu homeostaze glukoze. Kada je koncentacija glukoze u krvi normalna ili povišena, GLP-1 i GIP povećavaju sintezu insulina i njegovo lučenje iz beta ćelija pankreasa preko intracelularnih signalnih puteva, uz učešće cikličnog AMP.

Kada su životinjama sa dijabetesom tip 2 davani GLP-1 ili inhibitori DPP - 4, uočeno je poboljšanje odgovora beta ćelija na glukozu i stimulacija biosinteze i lučenja insulina. Kada su vrijednosti insulina povećane, povećava se i preuzimanje glukoze u tkivu. Pored toga, GLP-1 smanjuje sekreciju glukagona iz alfa ćelija pankreasa. Smanjene vrijednosti glukagona, uz povećane vrijednosti insulina, dovode do smanjene produkcije glukoze u jetri, što za rezultat ima smanjenje koncentracije glukoze u krvi. Efekti GLP-1 i GIP su zavisni od glukoze, tako da, kada su koncentracije glukoze u krvi niske, GLP-1 ne dovodi do stimulacije lučenja insulina i supresije sekrecije glukagona. I GLP-1, i GIP povećavaju stimulaciju lučenja insulina kada se koncentracije glukoze povećaju iznad normalnih koncentracija. Pored toga, GLP-1 ne remeti normalan odgovor glukagona na hipoglikemiju. DPP-4 enzim ograničava aktivnost GLP-1 i GIP pošto ovaj enzim brzo hidrolizuje inkretinske hormone i dovodi do nastanka neaktivnih produkata. Sitagliptin sprečava hidrolizu inkretinskih hormona od strane DPP-4 i, na taj način, povećava koncentracije aktivnih oblika GLP-1 i GIP u plazmi. Ovakvim povećanjem vrijednosti aktivnih inkretina, sitagliptin povećava lučenje insulina i snižava nivoe glukagona u zavisnosti od koncentracije glukoze u krvi. Kod pacijenata sa dijabetesom tip 2 sa hiperglikemijom, ove promjene u koncentracijama insulina i glukagona dovode do smanjenja vrijednosti hemoglobina A1c (HbA1c) i sniženja postprandijalnih koncentracija glukoze i koncentracije glukoze na prazan stomak. Glukozno-zavisni mehanizam dejstva sitagliptina razlikuje se od mehanizma dejstva derivata sulfoniluree koji povećavaju insulinsku sekreciju čak i kada su koncentracije glukoze niske što može da dovede do pojave hipoglikemije kod pacijenata sa dijabetesom tip 2, kao i kod zdravih osoba. Sitagliptin je snažan i visoko selektivni inhibitor enzima DPP-4 i, pri terapijskim koncentracijama, ne inhibira njemu srodne enzime DPP-8 ili DPP-9.

U jednoj dvodnevnoj studiji na zdravim dobrovoljcima, sitagliptin, kada je primjenjivan kao monoterapija, je doveo do povećanja koncentracija aktivnog GLP-1, a monoterapija metforminom je dovela do sličnog povećanja koncentracija aktivnog i ukupnog GLP-1. Istovremena primjena sitagliptina i metformina je ispoljila aditivan efekat na koncentracije aktivnog GLP-1. Sitagliptin je doveo do povećanja koncentracije aktivnog GIP, dok to nije bio slučaj sa metforminom.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Sveukupno, sitagliptin je doveo do poboljšanja kontrole glikemije kada je primjenjivan kao monoterapija, ili

u kombinaciji sa drugim ljekovima (vidjeti Tabelu 2).

Sprovedene su dvije studije za procjenu efikasnosti i bezbjednosti monoterapije sitagliptinom. U poređenju sa placebom, monoterapija sitagliptinom u dozi od 100 mg jednom dnevno dovela je do značajnog poboljšanja vrijednosti HbA1c, koncentracije glukoze na prazan stomak (FPG) i koncentracije postprandijalne glukoze dva sata nakon jela, u dvije kliničke studije, od kojih je jedna trajala 18 nedjelja, a druga 24 nedjelje. Uočeno je poboljšanje surogat markera funkcije beta ćelija, uključujući HOMA –β (procjena modela homeostaze beta ćelija, eng. Homeostasis Model Assessment-β), odnos proinsulina i insulina, i rezultate odgovora beta ćelija na osnovu često uzorkovanog testa tolerancije na hranu.

Uočena učestalost hipoglikemije kod pacijenata koji su primali sitagliptin bila je slična onoj kod ispitanika koji su dobijali placebo.

Nije došlo do porasta tjelesne mase u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja kod pacijenata koji su primali sitagliptin u obje studije, u poređenju sa malim smanjenjem tjelesne mase u grupi koja je dobijala placebo.

U dvije 24-nedjeljne studije u kojima je sitagliptin primjenjivan kao dodatna terapija – u jednoj studiji u kombinaciji sa metforminom, a u drugoj u kombinaciji sa pioglitazonom – terapija sitagliptinom u dozi od 100 mg jednom dnevno dovela je do značajnog poboljšanja glikemijskih parametara u poređenju sa placebom. Promjena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja bila je slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin i kod onih koji su dobijali placebo. U ovim studijama zabilježena je slična učestalost hipoglikemije kod pacijenata koji su primali sitagliptin i u grupi koja je dobijala placebo.

24-nedjeljno, placebo-kontrolisano ispitivanje je dizajnirano da procjeni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno) koji je primjenjivan kao dodatna terapija monoterapiji glimepiridom ili kombinovanoj terapiji glimepiridom i metforminom. Dodavanje sitagliptina i monoterapiji glimepiridom, i kombinovanoj terapiji glimepiridom i metforminom, dovelo je do značajnog poboljšanja u glikemijskim parametrima. Kod pacijenata koji su primali sitagliptin zabilježeno je malo povećanje tjelesne mase u poređenju sa ispitanicima koji su dobijali placebo.

26-nedjeljno, placebo-kontrolisano ispitivanje dizajnirano je da procijeni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno) koji je primjenjivan kao dodatna terapija kombinovanoj terapiji pioglitazonom i metforminom. Dodavanje sitagliptina pioglitazonu i metforminu dovelo je do značajnog poboljšanja u glikemijskim parametrima. Promjena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja bila je slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin i kod onih koji su dobijali placebo. Takođe,

učestalost pojave hipoglikemije bila je slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin i onih koji su primali placebo.

24-nedjeljno, placebo-kontrolisano ispitivanje je dizajnirano da procjeni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno), koji je primjenjivan kao dodatna terapija insulinu (u stabilnoj dozi tokom najmanje 10 nedjelja), sa ili bez metformina (u dozi od najmanje 1500 mg). Kod pacijenata koji su primali fiksnu mješavinu insulina („pre-mixed“), srednja dnevna doza je bila 70,9 i.j./dan. Kod pacijenata koji nijesu primali fiksnu mješavinu insulina (,,non-pre-mixed”) već su primali srednjedelujući ili dugodelujući insulin), srednja dnevna doza je bila 44,3 i.j./dan.

Dodavanje sitagliptina insulinu ostvarilo je značajno poboljšanje u glikemijskim parametrima.

Promjena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja u obije grupe nije bila značajna.

U 24-nedjeljnom, placebom-kontrolisanom, faktorijalnom kliničkom ispitivanju inicijalne terapije, sitagliptin je primjenjivan u dozi od 50 mg dva puta dnevno u kombinaciji sa metforminom (500 mg ili 1000 mg dva puta dnevno). Uočeno je značajno poboljšanje u glikemijskim parametrima u odnosu na monoterapiju sa ova dva lijeka. Smanjenje tjelesne mase kod pacijenata koji su primali kombinaciju sitagliptina i metformina bilo je slično kao i kod onih koji su primali samo metformin ili placebo. Nijesu uočene promjene u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja kod pacijenata koji su primali samo sitagliptin. Učestalost hipoglikemije bila je slična u svim terapijskim grupama.

Resorpcija

Nakon oralne primjene sitagliptina u dozi od 100 mg kod zdravih dobrovoljaca lijek se brzo resorbovao i postigao maksimalne koncentracije u plazmi (srednje Tmax) u vremenu od 1 do 4 sata nakon doziranja. Srednja vrijednost površine ispod krive u plazmi (PIK) sitagliptina iznosila je 8,52 μM•h, a Cmax 950 nM. Apsolutna bioraspoloživost sitagliptina iznosi oko 87%. Pošto istovremeno uzimanje visoko kaloričnog masnog obroka sa sitagliptinom nema uticaj na farmakokinetiku lijeka, lijek Dolista može da se uzima sa hranom, ili bez nje.

Površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) povećala proporcionalno dozi. Povećanje proporcionalno dozi nije utvrđeno za vrijednosti Cmax i C24h (povećanje Cmax bilo je veće, a povećanje C24h je bilo manje od povećanja proporcionalnog dozi).

Distribucija

Srednja vrijednost volumena distribucije u stanju ravnoteže nakon intravenske primjene pojedinačne doze od 100 mg sitagliptina zdravim dobrovoljcima iznosi oko 198 litara. Frakcija sitagliptina koja se reverzibilno vezuje za proteine u plazmi je mala (38%).

Biotransformacija

Sitagliptin se primarno eliminiše u nepromijenjenom obliku u urinu, a manji dio se metaboliše. Oko 79% unijete doze sitagliptina se izluči u nepromenjenom obliku u urinu.

Nakon oralne primjene radioaktivno obilježenog [14C] sitagliptina, oko 16% radioaktivnosti se izluči u obliku metabolita sitagliptina. Utvrđeno je postojanje šest metabolita u tragovima i ne očekuje se da bi oni mogli da daju doprinos inhibitornom efektu sitagliptina na DPP-4 u plazmi. In vitro studije pokazuju da je CYP3A4 enzim u najvećoj mjeri odgovoran za ograničeni metabolizam sitagliptina, uz doprinos CYP2C8.

In vitro podaci pokazuju da sitagliptin nije inhibitor CYP izoenzima CYP3A4, 2C8, 2C9, 2D6, 1A2, 2C19 ili 2B6, a nije ni induktor CYP3A4 i CYP1A2.

Eliminacija

Nakon oralne primjene radioaktivno obilježenog [14C] sitagliptina kod zdravih dobrovoljaca, oko 100% unijete radioaktivnosti se izluči u fecesu (13%) i urinu (87%) u vremenu od nedjelju dana nakon doziranja. Prividno terminalno poluvrijeme eliminacije (t1/2) nakon primjene oralne doze sitagliptina od 100 mg bilo je oko 12,4 sati. Kada se daje u višestrukim dozama, dolazi samo do minimalne akumulacije sitagliptina. Bubrežni klirens iznosio je oko 350 ml/min.

Eliminacija sitagliptina se primarno odvija putem bubrežne ekskrecije i uključuje aktivnu tubularnu sekreciju. Sitagliptin je supstrat humanog transportera organskih anjona-3 (hOAT-3) koji je možda uključen u eliminaciju sitagliptina putem bubrega. Klinički značaj hOAT-3 za transport sitagliptina nije utvrđen. Sitagliptin je takođe supstrat p-glikoproteina koji takođe može da bude uključen u posredovanje bubrežne eliminacije sitagliptina. Međutim, ciklosporin, inhibitor p-glikoproteina, nije smanjio bubrežni klirens sitagliptina. Sitagliptin nije supstrat transportera OCT2, OAT1 ili PEPT1/2. In vitro, sitagliptin nije inhibirao OAT3 (IC50=160 μM) ili transport posredovan preko p-glikoproteina (do 250 μM), pri terapijski relevantnim koncentracijama u plazmi. U jednoj kliničkoj studiji, sitagliptin je ispoljio mali efekat na koncentracije digoksina u plazmi, što ukazuje na to da sitagliptin može da bude slab inhibitor p-glikoproteina.

Karakteristike lijeka kod posebnih grupa pacijenata

Farmakokinetika sitagliptina je bila uglavnom slična kod zdravih dobrovoljaca i kod pacijenata sa dijabetesom tip 2.

Oštećenje funkcije bubrega

Sprovedena je otvorena studija u kojoj je primjenjivana pojedinačna doza, a za procjenu farmakokinetike smanjene doze sitagliptina (50 mg) kod pacijenata sa različitim stepenima hroničnog oštećenja funkcije bubrega u poređenju sa zdravim dobrovoljcima u kontrolnoj grupi. U studiju su bili uključeni pacijenti sa blagim, umjerenim i teškim oštećenjem funkcije bubrega, kao i pacijenti u terminalnoj fazi bubrežne bolesti (ESRD) na hemodijalizi. Dodatno, pomoću populacionih farmakokinetičkih analiza procijenjeni su uticaji oštećenja funkcije bubrega na farmakokinetiku sitagliptina kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2 i blagim, umjerenim ili teškim oštećenjem funkcije bubrega (uključujući terminalnu bubrežnu bolest).

U poređenju sa zdravim dobrovoljcima, kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije bubrega (GFR od ≥ 60 do < 90 ml/min) i pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 45 do < 60 ml/min) površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) je bila povišena 1,2 puta odnosno 1,6 puta.

Budući da povećanja ovog reda nijesu klinički značajna, kod ovih pacijenata nije potrebno prilagođavanje doze.

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 30 do < 45 ml/min) površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) je bila otprilike dvostruko povećana, a kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 30 ml/min) uključujući i pacijente u terminalnoj fazi bubrežne bolesti koji su na hemodijalizi, to povećanje je bilo četvorostruko. Sitagliptin se umjereno uklanjao iz organizma hemodijalizom (13,5% tokom sesije hemodijalize u trajanju od 3 do 4 sata, a koja je započeta 4 sata nakon doziranja lijeka). Da bi se postigle koncentracije sitagliptina u plazmi slične onima kod pacijenata sa normalnom funkcijom bubrega, preporučuje se primjena manjih doza pacijentima sa GFR < 45 ml/min (vidjeti dio 4.2).

Oštećenje funkcije jetre

Nije potrebno prilagođavanje doze lijeka Dolista kod pacijenata sa blagim ili umjerenim oštećenjem funkcije jetre (Child-Pugh skor ≤ 9). Ne postoji kliničko iskustvo kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (Child-Pugh skor > 9). Međutim, budući da se sitagliptin primarno eliminiše preko bubrega, ne očekuje se da bi teško oštećenje funkcije jetre moglo da utiče na farmakokinetiku sitagliptina.

Stariji pacijenti

Nije potrebno prilagođavanje doze na osnovu starosti pacijenta. Prema podacima iz analize populacionih studija farmakokinetike Faze I i Faze II, godine nemaju klinički značajan uticaj na farmakokinetiku sitagliptina. Stariji pacijenti (od 65 do 80 godina starosti) su imali za oko 19% veće koncentracije sitagliptina u plazmi u poređenju sa mlađim pacijentima.

Pedijatrijski pacijenti

Farmakokinetika sitagliptina (pri primjeni pojedinačnih doza od 50 mg, 100 mg ili 200 mg) je ispitivana kod pedijatrijskih pacijenata (uzrasta od 10 do 17 godina) sa dijabetesom tip 2. U ovoj populaciji, dozno prilagođena vrijednost PIK-a sitagliptina u plazmi je bila približno 18% manja u poređenju sa odraslim pacijentima sa dijabetesom tip 2 za dozu od 100 mg. Ovo se ne smatra klinički značajnom razlikom u poređenju sa odraslim pacijentima na osnovu ujednačenog odnosa PK/PD između doza od 50 mg i 100 mg. Nijesu sprovedene studije sa sitagliptinom kod pedijatrijskih pacijenata uzrasta < 10 godina.

.

Ostale karakteristike pacijenata

Nije potrebno prilagođavanje doze na osnovu pola, rase ili indeksa tjelesne mase pacijenta. Prema podacima iz zajedničke analize farmakokinetičkih podataka iz studije Faze I i analize podataka iz populacionih studija farmakokinetike Faze I i Faze II, ove karakteristike nemaju klinički značajan uticaj na farmakokinetiku sitagliptina.

Kod glodara su uočeni toksični efekti na bubrege i jetru pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 58 puta veće od nivoa izloženosti kod ljudi, međutim, nivo izloženosti bez efekta uočen je pri koncentracijama koje su bile 19 puta veće od nivoa izloženosti kod ljudi. Pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 67 puta veće od nivoa kliničke izloženosti, kod pacova su uočene abnormalnosti sjekutića. U ovoj 14-nedeljnoj studiji na pacovima, nivo izloženosti bez efekta bio je pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 58 puta veće od nivoa kliničke izloženosti. Nije poznat značaj ovih nalaza za ljude. Kod pasa, pri izloženosti koja je bila oko 23 puta veća od nivoa kliničke izloženosti, uočeni su prolazni fizički znaci povezani sa primijenjenom terapijom, a neki od ovih znakova su ukazivali na neurotoksičnost, poput disanja otvorenih usta, salivacije, povraćanja u vidu bijele pjene, ataksije, drhtanja, smanjene aktivnosti i/ili pogrbljenog držanja tijela. Pored toga, histološkim pregledom je uočena veoma mala do mala degeneracija skeletnih mišića pri dozama koje su proizvele sistemsku izloženost oko 23 puta veću od izloženosti kod ljudi. Nivo izloženosti bez efekta bio je izloženost koja je bila 6 puta veća od kliničke izloženosti.

U pretkliničkim studijama nije uočeno genotoksično dejstvo sitagliptina. Kod miševa, sitagliptin nije ispoljio kancerogeni efekat. Kod pacova je uočena povećana učestalost adenoma i karcinoma jetre pri sistemskoj izloženosti koja je bila 58 puta veća od izloženosti kod ljudi. Budući da je dokazano da je, kod pacova, hepatotoksičnost u korelaciji sa indukcijom neoplazije jetre, ova povećana učestalost tumora jetre kod pacova je vjerovatno sekundarna posljedica hronične hepatotoksičnosti usljed primjene ove visoke doze. Zbog visoke bezbjedonosne margine (19 puta veća od ovog nivoa izloženosti bez efekta) smatra se da ove neoplastične promjene nijesu relevantne za primjenu lijeka kod ljudi.

Kada je sitagliptin primjenjivan kod mužjaka i ženki pacova, prije i tokom parenja, nijesu uočene neželjene reakcije na plodnost.

Sitagliptin nije ispoljio neželjene reakcije u studiji koja je sprovedena na pacovima za procjenu prenatalnog i postnatalnog razvoja.

Studije reproduktivne toksičnosti su pokazale mali, sa terapijom povezani, porast učestalosti malformacije rebara kod fetusa (odsustvo rebara, hipoplastična rebra i talasasta rebra) kod potomaka pacova pri sistemskoj izloženosti koja je bila više od 29 puta veća od izloženosti kod ljudi. Kod kunića, pri sistemskoj izloženosti koja je bila više od 29 puta veća od izloženosti kod ljudi, uočena je toksičnost po majku. Zbog visoke bezbjedonosne margine, smatra se da ovi nalazi ne ukazuju na relevantni rizik za reprodukciju kod ljudi. Sitagliptin se izlučuje u značajnim količinama u mlijeku ženki pacova (odnos između količine lijeka u mlijeku i količine u plazmi je 4:1).

Dolista, 25 mg, film tablete

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijum

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Laktoza, monohidrat
• Hipromeloza
• Titan dioksid
• Triacetin
• Gvožđe oksid, crveni

Dolista, 50 mg, film tablete

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijum

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Polivinil alkohol
• Titan dioksid
• Makrogol/Polietilen glikol
• Talk
• Gvožđe oksid, žuti
• Gvožđe oksid, crveni

Dolista, 100 mg, film tablete

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijum

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Polivinil alkohol
• Titan dioksid
• Makrogol/Polietilen glikol
• Talk
• Gvožđe oksid, žuti
• Gvožđe oksid, crveni

Nije primjenljivo.

24 mjeseca.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Unutrašnje pakovanje je PVC/PVDC-Al blister (neprovidni) koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Dolista sadrži aktivnu supstancu sitagliptin koja pripada grupi ljekova koji se nazivaju inhibitori DPP-4 (inhibitori dipeptidil peptidaze-4) i koji snižavaju koncentraciju šećera u krvi kod odraslih pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 (šećerna bolest tip 2).

Ovaj lijek pomaže u povećanju vrijednosti insulina nakon uzimanja obroka i smanjuje količinu šećera koju stvara Vaš organizam.

Vaš ljekar Vam je propisao ovaj lijek da bi Vam on pomogao da smanjite koncentraciju šećera u Vašoj krvi koji je previsok zato što imate dijabetes tipa 2. Ovaj lijek može da se koristi sam, ili u kombinaciji sa nekim drugim određenim ljekovima (insulin, metformin, preparati sulfoniluree, ili glitazoni) koji takođe smanjuju koncentraciju šećera u krvi, a Vi možda već uzimate te ljekove za liječenje dijabetesa, zajedno sa primjenom dijete i fizičkih vježbi.

Šta je dijabetes tip 2?

Dijabetes tip 2 je stanje u kome Vaš organizam ne proizvodi dovoljne količine insulina, i insulin koji proizvodi Vaš organizam ne djeluje kako bi trebalo. Vaš organizam takođe može da proizvodi previše šećera.

Kada se ovo desi, šećer (glukoza) se nagomilava u krvi. Ovo može da dovede do ozbiljnih zdravstvenih problema poput bolesti srca, bolesti bubrega, sljepila i amputacije.

Lijek Dolista ne smijete uzimati:

Ako ste alergični na sitagliptin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6.).

Upozorenja i mjere opreza

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek Dolista.

Kod pacijenata koji su uzimali lijek Dolista zabilježeni su slučajevi zapaljenja pankreasa (pankreatitis) (vidjeti dio 4).

Ukoliko uočite pojavu plikova na koži to može biti znak za stanje koje se naziva bulozni pemfigoid. Vaš doktor može zahtijevati da prestanete sa uzimanjem lijeka Dolista.

Obavjestite Vašeg ljekara ako imate, ili ste imali:

- oboljenje pankreasa (kao što je pankreatitis– zapaljenje pankreasa),

- kamen u žuči, ako ste zavisni od alkohola ili ako imate veoma visok nivo triglicerida (vrsta masti) u Vašoj krvi. Ova zdravstvena stanja mogu da povećaju Vašu šansu da dobijete pankreatitis (vidjeti dio 4.)

- dijabetes tip 1,

- dijabetičku ketoacidozu (to je komplikacija dijabetesa koju karakteriše visok nivo šećera u krvi, nagli i brz gubitak tjelesne težine, muka ili povraćanje),

- bilo koje postojeće probleme sa bubrezima, ili probleme sa bubrezima koji su ranije postojali,

- alergijsku reakciju na lijek Dolista (vidjeti dio 4.).

Postoji veoma mala vjerovatnoća da ovaj lijek može da izazove nisku koncentraciju šećera u krvi zato što on nema dejstvo kada je koncentracija šećera u Vašoj krvi niska. Međutim, kada se ovaj lijek primjenjuje u kombinaciji sa nekim derivatom sulfoniluree ili sa insulinom, može da dođe do prevelikog sniženja koncentracije šećera u krvi (hipoglikemija). Vaš ljekar tada može da smanji dozu derivata sulfoniluree ili insulina koji uzimate.

Djeca i adolescenti

Djeca i adolescenti mlađi od 18 godina ne bi trebalo da uzimaju ovaj lijek. Lijek Dolista nije efikasan kod djece i adolescenata uzrasta od 10 do 17 godina. Nije poznato da li je ovaj lijek bezbjedan i efikasan kada se koristi kod djece mlađe od 10 godina.

Primjena drugih ljekova

Obavjestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali, ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Obratite se Vašem ljekaru naročito ako uzimate digoksin (lijek koji se koristi za liječenje nepravilnog srčanog ritma i drugih problema sa srcem). Možda će biti potrebna provjera koncentracije digoksina u Vašoj krvi ako se primjenjuje istovremeno sa lijekom Dolista.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Ovaj lijek ne treba da uzimate u trudnoći.

Nije poznato da li se ovaj lijek izlučuje u majčinom mlijeku. Ne trebate da uzimate ovaj lijek ako dojite dijete, ili ako namjeravate da dojite dijete.

Uticaj lijeka Dolista na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Lijek Dolista nema ili ima zanemarljiv uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama.

Međutim, tokom uzimanja ovog lijeka, zabilleženi su slučajevi vrtoglavice i pospanosti koji mogu da utiču na Vašu sposobnost da upravljate vozilima ili rukujete mašinama.

Uzimanje ovog lijeka u kombinaciji sa ljekovima koji se zovu derivati sulfoniluree, ili u kombinaciji sa insulinom, može da dovede do pojave hipoglikemije koja može da utiče na Vašu sposobnost da upravljate vozilima ili rukujete mašinama, ili da radite bez sigurnog oslonca.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Dolista

Lijek Dolista sadrži natrijum

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, tj. zanemarljive količine natrijuma.

Lijek Dolista (film tableta od 25 mg) sadrži laktozu

U slučaju netolerancije na neke od šećera, obratite se Vašem ljekaru prije upotrebe ovog lijeka.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako vam je to objasnio Vaš ljekar ili farmaceut. Ukoliko nijeste sigurni provjerite sa Vašim ljekarom ili farmaceutom.

Doziranje

Uobičajena preporučena doza je jedna film tableta od 100 mg jednom dnevno.

Način primjene

Oralna primena. Ovaj lijek možete da uzimate sa hranom i pićem ili bez njih.

Problemi sa bubrezima

Ako imate probleme sa bubrezima, Vaš ljekar može da Vam propiše niže doze (kao što su doze od 25 mg ili 50 mg).

Vaš ljekar može da Vam propiše da uzimate ovaj lijek sam, ili zajedno sa drugim, određenim ljekovima koji takođe snižavaju koncentraciju šećera u krvi.

Primjena dijete i fizičkih vježbi može da pomogne Vašem organizmu da bolje iskoristi šećer koji se nalazi u Vašoj krvi. Veoma je važno da se, tokom uzimanja lijeka Dolista, i dalje pridržavate dijete i fizičkih vježbi koje Vam je preporučio Vaš ljekar.

Ako ste uzeli više lijeka Dolista nego što je trebalo

Ako ste uzeli više od propisane doze ovog lijeka, odmah se obratite Vašem ljekaru.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Dolista

Ukoliko ste propustili da uzmete dozu lijeka, uzmite je čim se sjetite. Ako se ne sjetite da uzmete propuštenu dozu do vremena predviđenog za uzimanje naredne doze, nemojte uzimati propuštenu dozu i nastavite sa Vašim redovnim uzimanjem lijeka. Ne smijete da uzimate duplu dozu ovog lijeka.

Ako prestanete da uzimate lijek Dolista

Uzimajte ovaj lijek onoliko dugo koliko Vam je to propisao Vaš ljekar tako da možete da održavate kontrolu koncentracije šećera u Vašoj krvi. Ne smijete da prestanete sa uzimanjem ovog lijeka prije nego što o tome porazgovarate sa Vašim ljekarom.

Ako imate bilo kojih dodatnih pitanja u vezi sa primjenom ovog lijeka, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi, ovaj lijek može da prouzrokuje neželjena dejstva, iako ona ne moraju da se jave kod svih pacijenata koji uzimaju ovaj lijek.

PRESTANITE sa uzimanjem lijeka Dolista i odmah se obratite ljekaru ukoliko primijetite bilo koje od sljedećih ozbiljnih neželjenih dejstava:

Nepoznata učestalost ( učestalost se ne može odrediti na osnovu dostupnih podataka)

• Jak i uporan bol u abdomenu (predio stomaka), koji može da se proširi i do Vaših leđa, sa mučninom i povraćanjem ili bez njih, pošto ovo stanje može biti znak zapaljenja pankreasa (pankreatitis).
• Ozbiljna alergijska reakcija, uključujući osip na koži, koprivnjaču, plikove na koži/ljuštenje kože i oticanje lica, usana, jezika i grla koje uzrokuje otežano disanje ili gutanje.Vaš ljekar može da Vam propiše neki lijek za liječenje Vaše alergijske reakcije i neki drugi lijek za liječenje Vašeg dijabetesa.

Nakon dodavanja sitagliptina terapiji metforminom, kod nekih pacijenata pojavila su se sljedeća neželjena dejstva:

Često (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• niska koncentracija šećera u krvi,
• mučnina,
• nadutost,
• povraćanje.

Povremeno (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• bol u stomaku,
• proliv,
• zatvor,
• pospanost.

Kod nekih pacijenata zabilježeno je sljedeće neželjeno dejstvo prilikom započinjanja kombinovane terapije sitagliptinom i metforminom:

Često:

• različite vrste tegoba u želucu

Kod nekih pacijenata zabilježena su sljedeća neželjena dejstva tokom uzimanja sitagliptina zajedno sa derivatima sulfoniluree i metforminom:

Veoma često (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• niska koncentracija šećera u krvi.

Često:

• zatvor.

Kod nekih pacijenata zabilježena su sljedeća neželjena dejstva tokom uzimanja sitagliptina zajedno sa pioglitazonom:

Često:

• nadutost,
• oticanje šaka i nogu.

Kod nekih pacijenata zabilježena su sljedeća neželjena dejstva tokom uzimanja sitagliptina u kombinaciji sa pioglitazonom i metforminom:

Često:

• oticanje šaka i nogu.

Kod nekih pacijenata zabilježena su sljedeća neželjena dejstva tokom uzimanja sitagliptina u kombinaciji sa insulinom (sa metforminom ili bez njega):

Često:

• grip

Povremeno:

• suvoća usta

Kod nekih pacijenata koji su u kliničkim studijama uzimali sitagliptin sam, ili u periodu nakon stavljanja lijeka u promet, tokom uzimanja sitagliptina samog i/ili zajedno sa drugim ljekovima za liječenje dijabetesa, zabilježena su sljedeća neželjena dejstva:

Često:

• niska koncentracija šećera u krvi,
• glavobolja,
• infekcija u gornjem dijelu disajnog trakta,
• zapušen nos ili nos koji curi i bolno grlo,
• osteoartritis,
• bol u rukama ili nogama.

Povremeno:

• vrtoglavica,
• zatvor,
• svrab.

Rijetko: (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• smanjenje broja trombocita.

Nepoznata učestalost:

• problemi sa bubrezima (koji, u nekim slučajevima, zahtijevaju primjenu dijalize),
• povraćanje,
• bol u zglobovima,
• bol u mišićima,
• bol u leđima,
• intersticijalna bolest pluća,
• bulozni pemfigoid (pojava plikova na koži).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Šta sadrži lijek Dolista

Aktivna supstanca je:

Dolista, film tableta, 25 mg

Jedna film tableta sadrži 25 mg sitagliptina (u obliku hidrohlorid monohidrata).

Dolista, film tableta, 50 mg

Jedna film tableta sadrži 50 mg sitagliptina (u obliku hidrohlorid monohidrata).

Dolista, film tableta, 100 mg

Jedna film tableta sadrži 100 mg sitagliptina (u obliku hidrohlorid monohidrata).

Pomoćne supstance su:

Dolista, film tableta, 25 mg

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijum

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Laktoza, monohidrat
• Hipromeloza
• Titan dioksid
• Triacetin
• Gvožđe oksid, crveno

Dolista, film tableta, 50 mg

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijum

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Polivinil alkohol
• Titan dioksid
• Makrogol/Polietilen glikol
• Talk
• Gvožđe oksid, žuto
• Gvožđe oksid, crveno

Dolista, film tableta, 100 mg

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat

Celuloza, mikrokristalna

Kroskarmeloza, natrijumsul

Natrijum stearil fumarat

Magnezijum stearat

Film (obloga) tablete:

• Polivinil alkohol
• Titan dioksid
• Makrogol/Polietilen glikol
• Talk
• Gvožđe oksid, žuto
• Gvožđe oksid, crveno

Kako izgleda lijek Dolista i sadržaj pakovanja

Dolista, film tableta, 25 mg

Okrugla, bikonveksna, roza film tableta, sa utisnutom reljefnom oznakom ʺLCʺ, sa jedne strane i drugom stranom ravnom, prečnika približno 6 mm.

Unutrašnje pakovanje je PVC/PVDC-Al blister (neprovidni) koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Dolista, film tableta, 50 mg

Okrugla, bikonveksna, narandžasta film tableta sa utisnutom reljefnom oznakom ʺCʺ, sa jedne strane i drugom stranom ravnom, prečnika približno 8 mm.

Unutrašnje pakovanje je PVC/PVDC-Al blister (neprovidni) koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Dolista, film tableta, 100 mg

Okrugla, bikonveksna, bež film tableta sa utisnutom reljefnom oznakom ʺLʺ, sa jedne strane i drugom stranom ravnom, prečnika približno 9,8 mm.

Unutrašnje pakovanje je PVC/PVDC-Al blister (neprovidni) koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Hemofarm A.D. Vršac P.J. Podgorica

8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Hemofarm A.D.

Beogradski put bb,Vršac, Srbija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

Dolista, 25 mg, film tableta: 2030/22/3300 – 2271 od 23.11.2022. godine

Dolista, 50 mg, film tableta: 2030/22/3301 – 2272 od 23.11.2022. godine

Dolista, 100 mg, film tableta: 2030/22/3303 – 2273 od 23.11.2022. godine

Ovo uputstvo je poslednji put odobreno

Novembar, 2022. godine