ALTUXERIN 100mg film tableta

Lijek ALTUXERIN je indikovan za poboljšanje kontrole glikemije kod odraslih pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2:

Kao monoterapija:

• kod pacijenata kod kojih adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi, a kod kojih je primjena metformina neodgovarajuća zbog kontraindikacija ili nepodnošenja lijeka.

Kao dvostruka oralna terapija u kombinaciji sa:

• metforminom, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vežbi i metformina.
• sulfonilureom, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vežbi i maksimalne podnošljive doze sulfoniluree, i kada je primjena metformina neodgovarajuća zbog kontraindikacija ili nepodnošenja lijeka.
• agonistima peroksizom proliferator-aktiviranih γ receptora (PPARγ) (na primer: tiazolidindion), kada je primjena PPARγ agonista odgovarajuća i kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vežbi i PPARγ agonista.

Kao trostruka oralna terapija u kombinaciji sa:

• sulfonilureom i metforminom, kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vežbi i dvostruke terapije ovim ljekovima
• PPARγ agonistom i metforminom, kada je primjena agonista PPARγ odgovarajuća i kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi i dvostrukom terapijom sa ova dva lijeka.

Lijek ALTUXERIN je takođe indikovan kao dodatna terapija insulinu (sa ili bez metformina) kada adekvatna kontrola glikemije ne može da se postigne primjenom samo dijete i fizičkih vježbi i stabilne doze insulina.

Doziranje

Doza je 100 mg sitagliptina jednom dnevno.

Kada se lijek ALTUXERIN primijenjuje u kombinaciji sa metforminom i/ili PPARγ agonistom, doza metformina i/ili PPARγ agoniste treba da ostane ista, uz istovremenu primjenu lijeka ALTUXERIN.

Kada se lijek ALTUXERIN daje u kombinaciji sa sulfonilureom ili insulinom, trebalo bi razmotriti primjenu niže doze sulfoniluree ili insulina da bi se smanjio rizik za nastanak hipoglikemije (vidjeti dio 4.4).

Ako pacijent propusti da uzme dozu sitagliptina, treba da je uzme čim se sjeti. U jednom istom danu ne smije da se uzima dvostruka doza lijeka.

Posebne populacije pacijenata

Oštećenje funkcije bubrega

Prilikom razmatranja primjene sitagliptina u kombinaciji sa nekim drugim antidijabetikom, potrebno je da se provjere uslovi za primjenu ovih ljekova kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega.

Kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije bubrega (brzina glomerularne filtracije [GFR] ≥60 do <90 mL/min) nije potrebno prilagođavati dozu.

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥45 do <60 mL/min) nije potrebno prilagođavati dozu.

Doza lijeka ALTUXERIN kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 30 do <45 mL/min) je 50 mg, jednom dnevno.

Doza lijeka ALTUXERIN kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (GFR>15 do < 30 mL/min), ili kod pacijenata u terminalnoj fazi bubrežne bolesti (engl. end-stage renal disease, ESRD) (GFR <15 mL/min) uključujući pacijente koji su na hemodijalizi ili na peritonealnoj dijalizi, je 25 mg jednom dnevno. Terapija može da se daje bez obzira na vremenski raspored dijalize.

Budući da se doza lijeka prilagođava prema stanju bubrežne funkcije, preporučuje se da se, prije početka terapije lijekom ALTUXERIN, kao i u redovnim razmacima nakon toga, uradi procjena bubrežne funkcije pacijenta.

Oštećenje funkcije jetre

Kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre nije potrebno prilagođavati dozu lijeka.

Lijek ALTUXERIN nije ispitivan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre, pa se savjetuje oprez (vidjeti dio 5.2).

Međutim, pošto se sitagliptin izlučuje primarno preko bubrega, ne očekuje se da će teško oštećenje jetre uticati na farmakokinetiku sitagliptina.

Stariji pacijenati

Nije potrebno prilagođavati dozu lijeka prema godinama starosti pacijenta.

Pedijatrijska populacija

Sitagliptin ne treba da koriste djeca i adolescenti starosti od 10 do 17 godina zbog njegove nedovoljne efikasnosti. Trenutno dostupni podaci opisani su u djelovima 4.8, 5.1 i 5.2. Sitagliptin nije proučavan na pedijatrijskim pacijentima mlađim od 10 godina.

Način primjene

Lijek Altuxerin se može uzimati uz obrok ili na prazan stomak.

Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili na bilo koji od pomoćnih sastojaka lijeka navedenih u dijelu 6.1 (vidjeti dio 4.4 i 4.8).

Generalno

Lijek ALTUXERIN ne treba koristiti kod pacijenata sa dijabetesom tipa 1 ili za liječenje dijabetičke ketoacidoze.

Akutni pankreatitis

Upotreba DPP-4 inhibitora dovodi se u vezu sa povećanim rizikom od razvoja akutnog pankreatitisa. Pacijente treba upoznati sa karakterističnim simptomom akutnog pankreatitisa, a to je perzistentan i jak abdominalni bol. U prijavljenim slučajevima uočeno je da se pankreatitis povlači nakon prestanka uzimanja sitagliptina (sa ili bez suportivne terapije), ali su ipak zabiljeeženi veoma rijetki slučajevi nekrotizirajućeg ili hemoragijskog pankreatitisa i/ili smrtnog ishoda. Ukoliko se sumnja na postojanje pankreatitisa, treba prekinuti sa primjenu lijeka ALTUXERIN i primjenu svih drugih potencijalno sumnjivih ljekova. Ukoliko se akutni pankreatitis dijagnostikuje, ne smije se ponovo uvesti terapija lijekom ALTUXERIN. Oprez je neophodan kod pacijenata sa pankreatitisom u anamnezi.

Hipoglikemija prilikom primjene u kombinaciji sa drugim antihiperglikemijskim ljekovima

U kliničkim studijama u kojima je sitagliptin primjenjivan u monoterapiji i u kombinovanoj terapiji sa ljekovima za koje se zna da ne dovode do pojave hipoglikemije (npr. metformin i/ili PPARγ agonist), učestalost hipoglikemije zabilježene kod primjene sitagliptina bile su slične onim uočenim kod pacijenata koji su primali placebo. Hipoglikemija je zabilježena prilikom kombinovane primjene sitagliptina sa insulinom ili sulfonilureom. Zbog toga, da bi se smanjio rizik za pojavu hipoglikemije, treba razmotriti primjenu manje doze sulfoniluree ili insulina (vidjeti dio 4.2).

Oštećenje funkcije bubrega

Sitagliptin se izlučuje preko bubrega. U cilju postizanja koncentracije sitagliptina u plazmi koje su slične koncentracijama koje imaju pacijenti sa normalnom funkcijom bubrega, preporučuje se primjena manjih doza lijeka kod pacijenata sa GFR < 45 mL/min, kao i kod pacijenata u terminalnoj fazi bolesti bubrega koji su na hemodijalizi ili peritonealnoj dijalizi (vidjeti dio 4.2 i 5.2).

Kada se razmatra upotreba sitagliptina u kombinaciji sa drugim antidijabeticima, treba provjeriti uslove za korišćenje ovih ljekova kod pacijenata sa oštećenjem bubrega.

Reakcije preosetljivosti

Nakon stavljanja lijeka u promet, prijavljene su ozbiljne reakcije preosetljivosti kod pacijenata koji su uzimali sitagliptin. Ove reakcije su uključivale anafilaksu, angioedem i eksfolijativne promjene na koži, uključujući Stevens-Johnson-ov sindrom. Ove reakcije su se pojavljivale u vremenu od prva 3 meseca nakon početka terapije, a neki slučajevi su prijavljeni nakon uzimanja prve doze lijeka. Ukoliko se sumnja na reakciju preosjetljivosti, treba prekinuti sa primjenom sitagliptina. Treba izvršiti procjenu drugih potencijalnih uzroka za pojavu date reakcije, i uvesti alternativnu terapiju za dijabetes.

Bulozni pemfigoid

Kod pacijenata koji su uzimali DPP-4 inhibitore, uključujući sitagliptin, prijavljen je bulozni pemfigoid nakon stavljanja lijeka u promet. Ukoliko se sumnja na bulozni pemfigoid, treba prekinuti sa primjenom sitagliptina.

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po film tableti, tako da je on suštinski ,,bez natrijuma”.

Efekat drugih ljekova na lijek ALTUXERIN

Klinički podaci opisani u daljem tekstu ukazuju na to da je rizik od klinički značajnih interakcija sa ljekovima koji se istovremeno uzimaju mali.

In vitro studije ukazuju na to da je CYP3A4 enzim koji je najviše odgovoran za ograničeni metabolizam sitagliptina, uz pomoć enzima CYP2C8. Kod pacijenata sa normalnom bubrežnom funkcijom, metabolizam, uključujući i metabolizam preko CYP3A4, igra veoma malu ulogu u izlučivanju sitagliptina. Metabolizam može imati značajniju ulogu u eliminaciji sitagliptina u slučaju teške renalne insuficijencije ili terminalnoj fazi bubrežne bolesti (ESRD). Iz ovog razloga je moguće da snažni inhibitori CYP3A4 (kao što su na primjer, ketokonazol, itrakonazol, ritonavir, klaritromicin) mogu da promjene farmakokinetiku sitagliptina kod pacijenata sa teškim oštećenjem finckije bubrega ili ESRD. U kliničkim studijama nijesu ispitivani efekti snažnih inhibitora CYP3A4 kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega.

In vitro studije transportnih procesa pokazale su da je sitagliptin supstrat p-glikoproteina i transportera organskih anjona-3 (OAT3). Probenecidom je in vitro inhibirao transport sitagliptina preko OAT3, mada se smatra da je rizik za pojavu klinički značajnih interakcija nizak. Nije rađeno in vivo ispitivanje istovremene primjene sa inhibitorim OAT3.

Metformin: Istovremena primjena višestrukih doza metformina od 1000 mg, dva puta dnevno, i sitagliptina u dozi od 50 mg nije dovela do značajnih promjena u farmakokinetici sitagliptina kod pacijenata sa dijabetesom tip 2.

Ciklosporin: Sprovedena je jedna studija u cilju procjene efekta ciklosporina, snažnog inhibitora p-glikoproteina na farmakokinetiku sitagliptina. Istovremena primjena pojedinačne oralne doze sitagliptina od 100 mg i pojedinačne oralne doze ciklosporina od 600 mg, dovela je do povećanja PIK sitagliptina za oko 29% i Cmax za oko 68%. Ne smatra se da su ove promjene u farmakokinetici sitagliptina klinički značajne. Nije došlo do značajne promjene u bubrežnom klirensu sitagliptinaZbog toga se i ne očekuju značajne interakcije ni sa drugim inhibitorima p-glukoproteina.

Efekti sitagliptina na druge ljekove

Digoksin: Sitagliptin je ispoljio mali uticaj na koncentracije digoksina u plazmi. Nakon primjene 0,25 mg digoksina istovremeno sa 100 mg sitagliptina jednom dnevno tokom 10 dana, PIK digoksina u plazmi se povećala prosječno za 11%, a vrijednosti Cmax u plazmi za prosječno 18%. Ne preporučuje se prilagođavanje doze digoksina. Međutim, potrebno je da se prate pacijenti kod kojih postoji rizik za pojavu toksičnosti digoksina, kada se sitagliptin i digoksin primjenjuju istovremeno.

In vitro podaci ukazuju na to da sitagliptin ne inhibira i ne indukuje CYP450 izoenzime. U kliničkim studijama, sitagliptin nije značajno promijenio farmakokinetiku metformina, gliburida, simvastatina, roziglitazona, varfarina ili oralnih kontraceptiva, što je i in vivo dokaz da postoji veoma mala sklonosti za izazivanje interakcija sa supstratima CYP3A4, CYP2C8, CYP2C9 i transporterima organskih katjona (OCT).

Sitagliptin može da bude slab inhibitor p-glikoproteina in vivo.

Trudnoća

Na raspolaganju nema odgovarajućih podataka o primjeni sitagliptina kod trudnica. Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost pri primjeni velikih doza sitagliptina (vidjeti dio 5.3). Mogući rizik za ljude nije poznat. Usljed nedostatka podataka o primjeni lijeka kod ljudi, sitagliptin ne treba da se daje u trudnoći.

Dojenje

Nije poznato da li se sitagliptin izlučuje u majčino mlijeko kod ljudi. Studije na životinjama su pokazale da se sitagliptina izlučuje u mlijeko ženki. Sitagliptin ne treba da se daje tokom perioda dojenja.

Plodnost

Podaci iz studija na životinjama ne ukazuju na postojanje uticaja terapije sitagliptinom na plodnost kod mužjaka i ženki. Nema podataka za ljude.

Sitagliptin nema ili ima zanemarljiv uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja mašinama. Međutim, prilikom upravljanja vozilima ili rukovanja mašinama, treba uzeti u obzir da su zabiljeni slučajevi vrtoglavice i pospanosti.

Pored toga, pacijente treba upozoriti na rizik za pojavu hipoglikemije kada se sitagliptin koristi istovremeno sa sulfonilureom ili insulinom.

Sažetak profila bezbjednosti

Zabilježene su ozbiljne neželjene reakcije, uključujući pankreatitis i reakcije preosjetljivosti. Zabilježeni su slučajevi hipoglikemije kada se lijek davao u kombinaciji sa suflonilureom (4,7%-13,8%) i insulinom (9,6%) (vidjeti dio 4.4).

Tabelarani prikaz neželjenih reakcija

Neželjene reakcije su navedene u donjem tekstu (Tabela 1), a na osnovu klase sistema organa i učestalosti. Učestalosti neželjenih reakcija definišu se kao: veoma česte (≥ 1/10); česte (≥ 1/100 do < 1/10); povremene (≥ 1/1.000 do <1/100); rijetke (≥ 1/10.000 do < 1/1.000); veoma rijetke (< 1/10.000) i nepoznato (ne može da se procijeni na osnovu dostupnih podataka).

U kontrolisanim kliničkim ispitivanjima na zdravim dobrovoljcima, korišćene su pojedinačne doze do 800 mg sitagliptina. U jednoj studiji u kojoj je primenjivana doza od 800 mg sitagliptina, uočeno je minimalno povećanje QTc intervala, za koja se smatralo da nije klinički značajno. Ne postoji iskustvo iz kliničkih studija sa dozama iznad 800 mg. U studijama Faze I, u kojima su primjenjivane višestruke doze lijeka, nijesu uočene dozno-zavisne kliničke neželjene reakcije povezane sa dozom sitagliptina kada je lijek primjenjivan u dozama do 600 mg/dan, tokom najduže 10 dana i u dozama do 400 mg/dan tokom najduže 28 dana.

U slučaju predoziranja, treba primijeniti uobičajene suportivne mjere, npr. ukloniti neapsorbovanog lijeka iz gastrointestinalnog trakta, uključivanje kliničkog praćenja (uključujući i EKG) i uvođenje pomoćne terapije, ukoliko je potrebno.

Sitagliptin se može, u umjerenoj mjeri, ukloniti dijalizom. U kliničkim studijama oko 13,5% unijete doze lijeka je uklonjeno hemodijalizom u trajanju od 3 do 4 sata. Ukoliko je to klinički opravdano, može se razmotriti produžena hemodijaliza. Nije poznato da li se sitagliptin može ukloniti peritonealnom dijalizom.

Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji se upotrebljavaju u dijabetesu (antidijabetici); inhibitori dipeptidil peptidaze 4 (DPP-4).

ATC šifra: A10BH01

Mehanizam dejstva

Sitagliptin pripada klasi oralnih antihiperglikemijskih ljekova koji se nazivaju inhibitori dipeptidil-peptidaze 4 (DPP-4). Poboljšanje kontrole glikemije uočeno kod primjene ovog lijeka vjerovatno se postiže preko povećavanja vrijednosti aktivnih hormona inkretina. Inkretini, uključujući glukagonu sličan peptid 1 (eng. Glucagon-Like Peptide-1, GLP-1) i glukozno-zavisni insulinotropni polipeptid (eng. Glucose-Dependent Insulinotropic Polypeptide, GIP), oslobađaju se u crijevima tokom dana, a njihove vrijednosti se povećavaju kao odgovor na unošenje hrane. Inkretini su dio endogenog sistema uključenog u fiziološku kontrolu homeostaze glukoze. Kada je koncentracija glukoze u krvi normalna ili povišena, GLP-1 i GIP povećavaju sintezu insulina i njegovo lučenje iz beta ćelija pankreasa preko intracelularnih signalnih puteva, uz učešće cikličnog AMP. Kada su životinjama sa dijabetesom tipa 2 davani GLP-1 ili inhibitori DPP-4, uočeno je poboljšanje odgovora beta ćelija na glukozu i stimulacija biosinteze i lučenja insulina. Kada su vrijednosti insulina povećane, povećava se i preuzimanje glukoze u tkivu. Pored toga, GLP-1 smanjuje sekreciju glukagona iz alfa ćelija pankreasa. Smanjenje vrijednosti glukagona, uz povećane vrijednosti insulina, dovode do smanjene produkcije glukoze u jetri, što za rezultat ima smanjenje koncentracije glukoze u krvi. Efekti GLP-1 i GIP su zavisni od glukoze, tako da, kada su koncentracije glukoze u krvi niske, GLP-1 ne dovodi do stimulacije lučenja insulina i supresije sekrecije glukagona. I GLP-1 i GIP, povećavaju stimulaciju lučenja insulina kada se koncentracije glukoze povećaju iznad normalnih koncentracija. Pored toga, GLP-1 ne remeti normalan odgovor glukagona na hipoglikemiju. DPP-4 enzim ograničava aktivnost GLP-1 i GIP pošto ovaj enzim brzo hidroliše inkretinske hormone i dovodi do nastanka neaktivnih produkata. Sitagliptin sprječava hidrolizu inkretinskih hormona od starne DPP-4 i, na taj način, povećava koncentracije aktivnih oblika GLP-1 i GIP u plazmi. Ovakvim povećanjem vrijednosti aktivnih inkretina, sitagliptin povećava lučenje insulina i snižava nivoe glukagona u zavisnosti od koncentracije glukoze u krvi. Kod pacijenata sa dijabetesom tip 2 sa hiperglikemijom, ove promjene u koncentracijama insulina i glukagona dovode do smanjenja vrijednosti hemoglobina A1c (HbA1c) i sniženja postprandijalnih koncentracija glukoze i koncentracije glukoze na prazan stomak. Glukozno-zavisni mehanizam dejstva sitagliptina se razlikuje od mehanizma dejstva derivata sulfoniluree koji povećavaju sekreciju insulina čak i kada su koncentracije glukoze niske što može dovesti do pojave hipoglikemije kod pacijenata sa dijabetesom tip 2, kao i kod zdravih osoba. Sitagliptin je snažan i visoko selektivni inhibitor enzima DPP-4 i, pri terapijskim koncentracijama, ne inhibira njemu srodne enzime DPP-8 ili DPP-9.

U jednoj dvodnevnoj studiji na zdravim dobrovoljcima sitagliptin, primenjivan kao monoterapija, je doveo do povećanja koncentracije aktivnog GLP-1, a monoterapija metforminom je dovela do sličnog povećanja koncentracija aktivnog i ukupnog GLP-1.

Istovremena primjena sitagliptina i metformina je ispoljila aditivan efekat na koncentracije aktivnog GLP-1.

Sitagliptin je doveo do povećanja koncentracije aktivnog GIP, dok to nije bio slučaj sa metforminom.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Sveukupno, sitagliptin je doveo do poboljšanja kontrole glikemije kada je primjenjivan kao monoterapija, ili u kombinaciji sa drugim ljekovima u terapiji kod odraslih pacijenata sa dijabetesom tipa 2 (vidjeti Tabelu 2).

Sprovedene su dvije studije za procjenu efikasnosti i bezbjednosti monoterapije sitagliptinom. U poređenju sa placebom, monoterapija sitagliptinom u dozi od 100 mg jednom dnevno dovela je do značajnog poboljšanja vrijednosti HbA1c, koncentracije glukoze na prazan stomak (eng. Fasting Plasma Glucose, FPG) i koncentracije postprandijalne glukoze 2 sata nakon obroka (2-časovni PPG), u dvije kliničke studije, od kojih je jedna trajala 18 nedjelja, a druga 24 nedjelje. Uočeno je poboljšanje surogat markera funkcije beta ćelija, uključujući HOMA-β (eng. Homeostasis Model Assessment-ß, procjena modela homeostaze β ćelija), odnos proinsulina i insulina, i rezultate odgovora beta ćelija na osnovu često uzrokovanog testa tolerancije na hranu.

Uočena incidenca hipoglikemije kod pacijenata koji su pirmali sitagliptin bila je slična onoj kod ispitanika koji su primali placebo. Nije došlo do porasta tjelesne mase u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja kod pacijenata koji su primali sitagliptin u obe studije, u poređenju sa malim smanjenjem tjelesne mase u grupi koja je dobijala placebo.

U dvije 24-nedeljne studije u kojima je sitagliptin primenjivan kao dodatna terapija - u jednoj studiji u kombinaciji sa metforminom, a u drugoj u kombinaciji sa pioglitazonom – terapija sitagliptinom u dozi od 100 mg jednom dnevno dovela je do značajnog poboljšanja glikemijskih parametara u poređenju sa placebom. Promjena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja bila je slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin i kod onih koji su primali placebo. U ovim studijama, zabilježena je slična učestalost hipoglikemije kod pacijenata koji su primali sitagliptin, i u grupi koja je dobijala placebo.

24-nedeljno, placebo-kontirolisano ispitivanje bila je dizajnirano da procijeni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno) koji je primjenjivan kao dodatna terapija monoterapiji glimepiridom ili kombinovanoj terapiji glimepiridom i metforminom. Dodavanje sitagliptina i monoterapiji glimepiridom, kombinovanoj terapiji glimepiridom i metforminom, dovelo je do značajnog poboljšanja u glikemijskim parametrima. Kod pacijenata koji su primali sitagliptin zabilježeno je malo povećanje tjelesne mase u poređenju sa ispitanicima koji su primali placebo.

26-nedeljno, placebo-kontrolisano ispitivanje dizajnirano da proceni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno) koji je primjenjivan kao dodatna terapija kombinovanoj terapiji pioglitazonom i metforminom. Dodavanje sitagliptina pioglitazonu i metforminu dovelo je do značajnog poboljšanja u glikemijskim parametrima. Promjena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja bila je slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin i kod onih koji su dobijali placebo. Takođe, učestalost pojave hipoglikemije je bila slična kod pacijenata koji su primali sitagliptin, i onih koji su primali placebo.

24-nedeljno, placebo-kontrolisano ispitivanje je dizajnirano da procijeni efikasnost i bezbjednost sitagliptina (u dozi od 100 mg jednom dnevno), koji je primjenjivan kao dodatna terapija insulinu (u stabilnoj dozi tokom najmanje 10 nedelja), sa ili bez metformina (u dozi od najmanje 1500 mg). Kod pacijenata koji su primali fiksnu mešavinu insulina (“pre-mixed”), srednja dnevna doza je bila 70,9 i.j/dan. Kod pacijenata koji nijesu primali fiksnu mješavinu insulina (“non-pre-mixed”) (primali su sa srednjodelujući ili dugodelujući insulin), srednja dnevna doza je bila 44,3 i.j./dan.

Dodavanje sitagliptina insulinu dovelo je do značajnog poboljšanja u glikemijskim parametrima.

Promena u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja u obije grupe nije bila značajna.

U 24-nedeljnom placebom-kontrolisanom, faktorijalnom kliničkom ispitivanju inicijalne terapije, sitagliptin je primjenjivan u dozi od 50 mg dva puta dnevno u kombinaciji sa metforminom (500 mg ili 1000 mg dva puta dnevno). Uočeno je značajno poboljšanje u glikemijskim parametrima u odnosu na monoterapiju sa ova dva lijeka. Smanjenje tjelesne mase kod pacijenata koji su primali kombinaciju sitagliptina i metformina bilo je slično kao i kod onih koji su primali samo metformin ili placebo. Nijesu uočene promjene u tjelesnoj masi u odnosu na vrijednost na početku ispitivanja kod pacijenata koji su primali samo sitagliptin. Učestalost pojave hipoglikemije bila je slična u svim terapijskim grupama.

Resorpcija

Nakon oralne primjene sitagliptina u dozi od 100 mg kod zdravih dobrovoljaca lijek se brzo apsorbovao i postigao maksimalne koncentracije u plazmi (srednje Tmax) u vremenu od 1 do 4 sata nakon doziranja. Srednja vrednost površine ispod krive koncentracije u plazmi (PIK) sitagliptina iznosila je 8,52 mikroM•hr, Cmax je iznosila 950 nanoM. Apsolutna bioraspoloživost sitagliptina iznosi oko 87%. Pošto istovremeno uzimanje kaloričnog masnog obroka sa sitagliptinom nema uticaj na farmakokinetiku lijeka, sitagliptin se može primjenjivati uz hranu ili bez nje.

PIK sitagliptina u plazmi se povećavala na dozno-zavisni način. Dozno zavisno povećanje nije utvrđeno za vrijednosti Cmax i C24h (povećanje Cmax bilo je veće nego od dozno zavisnog, a C24h se povećala manje od dozno zavisnog).

Distribucija

Srednja vrijednost volumena distribucije u stanju dimaničke ravnoteže nakon intravenske pojedinačne doze od 100 mg sitagliptina zdravim dobrovoljcima iznosi oko 198 litara. Frakcija sitagliptina koja se reverzibilno vezuje za proteine u plazmi je mala (38%).

Metabolizam

Sitagliptin se primarno eliminiše u nepromenjenom obliku u urinu, a manji dio se metaboliše. Oko 79% unete doze sitagliptina se izluči u nepromenjenom obliku u urinu.

Nakon oralne primjene radioaktivno objeleženog [14C] sitagliptina, oko 16% radioaktivnosti se izluči u obliku metabolita sitagliptina. Utvrđeno je postojanje šest metabolita u tragovima i ne očekuje se da bi oni mogli da daju doprinos inhibitornom efektu sitagliptina na DPP-4 u plazmi. In vitro studije pokazuju da je CYP3A4 enzim u najvećoj mjeri odgovoran za ograničeni metabolizam sitagliptina, uz doprinos CYP2C8.

In vitro podaci pokazuju da sitagliptin nije inhibitor CYP izoenzima CYP3A4, 2C8, 2C9, 2D6, 1A2, 2C19 ili 2B6, a nije ni induktor CYP3A4 i CYP1A2.

Eliminacija

Nakon oralne primene radioaktivno obilježenog [14C] sitagliptina kod zdravih dobrovoljaca, oko 100% unijete radioaktivnosti se izluči u fecesu (13%) i urinu (87%) u vremenu od nedjelju dana nakon doziranja. Prividno terminalno poluvrijeme eliminacije (t1/2) nakon primjene oralne doze sitagliptina od 100 mg bilo je oko 12,4 sati. Kada se daje u višestrukim dozama, dolazi samo do minimalne akumulacije sitagliptina. Bubrežni klirens iznosio je oko 350 mL/min.

Eliminacija sitagliptina se primarno odvija putem bubrežne ekskrecije i uključuje aktivnu tubularnu sekreciju. Sitagliptin je supstrat humanog transportera organskih anjona-3 (hOAT-3) koji je moguće uključen u bubrežnu eliminaciju sitagliptina. Klinički značaj hOAT-3 za transport sitagliptina nije utvrđen. Sitagliptin je takođe supstrat p-glikoproteina koji takođe može da bude uključen u posredovanje bubrežne eliminacije sitagliptina. Međutim, ciklosporin, inhibitor p-glikoproteina, nije smanjio bubrežni klirens sitagliptina. Sitagliptin nije supstrat transportera OCT2, OAT1 ili PEPT1/2. Sitagliptin nije in vitro inhibisao OAT3 (IC50=160 mikroM) ili transport posredovan preko p-glikoproteina (do 250 mikroM), pri terapijski relevantnim koncentracijama u plazmi. U jednoj kliničkoj studiji, sitagliptin je ispoljio mali efekat na koncentracije digoksina u plazmi, što ukazuje na to da sitagliptin može da bude slab inhibitor p-glikoproteina.

Karakteristike lijeka kod posebnih grupa pacijenata

Farmakokinetika sitagliptina je bila uglavnom slična kod zdravih dobrovoljaca i kod pacijenata sa dijabetesom tip 2.

Oštećenje funkcije bubrega

Sprovedena je otvorena studija u kojoj je primenjivana pojedinačna doza, a za procjenu farmakokinetike smanjene doze sitagliptina (50 mg) kod pacijenata sa različitim stepenima hroničnog oštećenja funkcije bubrega u poređenju sa zdravim dobrovoljcima u kontrolnoj grupi. U studiju su bili uključeni pacijenti sa blagim, umjerenim i teškim oštećenjem funkcije bubrega, kao i pacijenti u terminalnoj fazi bubrežne bolesti (ESRD) na hemodijalizi. Dodatno, pomoću populacijskih farmakokinetičkih analiza procijenjeni su uticaji oštećenja funkcije bubrega na farmakokinetiku sitagliptina kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2 i blagim, umjerenim ili teškim oštećenjem funkcije bubrega (uključujući terminalnu bubrežnu bolest).

U poređenju sa zdravim dobrovoljcima, kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije bubrega (GFR od ≥ 60 do < 90 mL/min) i pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 45 do < 60 mL/min) površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) je bila povišena 1,2 puta odnosno 1,6 puta. Budući da povećanja ovog reda nijesu klinički značajna, kod ovih pacijenata nije potrebno prilagođavanje doze.

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (GFR ≥ 30 do < 45 mL/min) površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) je bila otprilike dvostruko povećana, a kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 30 mL/min) uključujući i pacijenate u terminalnoj fazi bubrežne bolesti koji su na hemodijalizi, to povećanje je bilo četvorostruko. Sitagliptin se umjereno uklanjao iz organizma hemodijalizom (13,5% tokom sesije hemodijalize u trajanju od 3 do 4 sata, a koja je započeta 4 sata nakon doziranja lijeka). Da bi se postigle koncentracije sitagliptina u plazmi slične onima kod pacijenata sa normalnom funkcijom bubrega, preporučuje se primjena manjih doza pacijentima sa GFR < 45 mL/min (vidjeti dio 4.2).

Oštećenje funkcije jetre

Nije potrebno prilagođavanje doze sitagliptina kod pacijenata sa blagim ili umjerenim oštećenjem funkcije jetre (Child-Pugh skor ≤ 9). Ne postoji kliničko iskustvo kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (Child-Pugh skor > 9). Međutim, budući da se sitagliptin primarno eliminiše preko bubrega, ne očekuje se da bi teško oštećenje funkcije jetre moglo da utiče na farmakokinetiku sitagliptina.

Stariji pacijenti

Nije potrebno prilagođavanje doze na osnovu godina starosti pacijenta. Prema podacima iz analize populacionih studija farmakokinetike Faze I i Faze II, godine starosti nemaju klinički značajan uticaj na farmakokinetiku sitagliptina. Stariji pacijenti (65 do 80 godina starosti) su imali za oko 19% veće koncentracije sitagliptina u plazmi u poređenju sa mlađim pacijentima.

Pedijatrijski pacijenti

Farmakokinetika sitagliptina (nakon jedne doze od 50 mg, 100 mg ili 200 mg) ispitivala se kod pedijatrijskih pacijenata (starosti 10 do 17 godina) sa dijabetesom tipa 2. U toj populaciji je površina ispod krive sitagliptina u plazmi (PIK) prilagođen za dozu bio približno 18% niži nego kod odraslih pacijenata sa dijabetesom tipa 2 nakon primjene doze od 100 mg. Ta se razlika u odnosu na odrasle pacijenta ne smatra klinički značajnom s obzirom na ujednačen farmakokinetički/farmakodinamički odnos između doza od 50 mg i 100 mg.

Nijesu provedena ispitivanja sitagliptina kod pedijatrijskih pacijenta mlađih od 10 godina.

Ostale karakteristike pacijenata

Nije potrebno prilagođavanje doze na osnovu pola, rase ili indeksa tjelesne mase pacijenta. Prema podacima iz kompozitne analize farmakokinetičkih podataka iz Faze I i analize podataka iz populacionih studija farmakokinetike Faze I i Faze II, ove karakteristike nemaju klinički značajan uticaj na farmakokinetiku sitagliptina.

Kod glodara su uočeni toksični efekti na bubrezima i jetri pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 58 puta veće od nivoa izloženosti kod ljudi, međutim, nivo izloženosti bez efekta uočen je pri koncentracijama koje su bile 19 puta veće od nivoa izloženosti kod ljudi. Pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 67 puta veće od nivoa kliničke izloženosti, kod glodara su uočene abnormalnosti sekutića. U ovoj 14-nedjeljnoj studiji na pacovima, nivo izloženosti bez efekta bio je pri vrijednostima sistemske izloženosti koje su bile 58 puta veće od nivoa kliničke izloženosti. Nije poznat značaj ovih nalaza za ljude. Kod pasa, pri izloženosti koja je bila oko 23 puta veća od nivoa kliničke izloženosti, uočeni su prolazni fizički znaci povezani sa primenjenom terapijom, a neki od ovih znakova su ukazivali na neurotoksičnost, poput disanja otvorenih usta, salivacije, povraćanja u vidu bijele pjene, ataksije, drhtanja, smanjene aktivnosti i/ili pogrbljenog držanja tijela. Pored toga, histološkim pregledom je uočena veoma mala do mala degeneracija skeletnih mišića pri dozama koje su proizvele sistemsku izloženost oko 23 puta veću od izloženosti kod ljudi. Nivo izloženosti bez efekta bio je izloženost koja je bila 6 puta veća od kliničke izloženosti.

U pretkliničkim studijama nije uočeno genotoksično dejstvo sitagliptina. Kod miševa, sitagliptin nije ispoljio karcinogeni efekat. Kod pacova je uočena povećana učestalost adenoma i karcinoma jetre pri sistemskoj izloženosti koja je bila 58 puta veća od izloženosti kod ljudi. Budući da je dokazano da je, kod pacova, hepatotoksičnost u korelaciji sa indukcijom neoplazije jetre, ova povećana učestalost tumora jetre kod pacova je vjerovatno sekundarna posljedica hronične hepatotoksičnosti usljed primjene ove visoke doze. Zbog visoke bezbjednosne margine (19 puta veća od ovog nivoa izloženosti bez efekta) smatra se da ove neoplastične promjene nijesu relevantne za primenu lijeka kod ljudi.

Kada je sitagliptin primenjivan kod mužjaka i ženki pacova, pre i tokom parenja, nijesu uočene neželjene reakcije na plodnost.

Sitagliptin nije ispoljio neželjene reakcije u studiji koja je sprovedena na pacovima za procjenu prenatalnog i postnatalnog razvoja.

Studije reproduktivne toksičnosti su pokazale mali, sa terapijom povezani, porast učestalosti malformacije rebara kod fetusa (odsustvo rebara, hipoplastična rebra i talasasta rebra) pacova pri sistemskoj izloženosti koja je bila više od 29 puta veća od izloženosti kod ljudi. Kod kunića, pri sistemskoj izloženosti koja je bila više od 29 puta veća od izloženosti kod ljudi, uočena je toksičnost po majku. Zbog visoke bezbjednosne margine, smatra se da ovi nalazi ne ukazuju na relevantni rizik za reprodukciju kod ljudi. Sitagliptin se izlučuje u značajnim količinama u mlijeku ženki pacova (odnos između količine lijeka u mlijeku i količine u plazmi je 4:1).

Jezgro tablete:

Kalcijum hidrogen fosfat (E341)

Celuloza, mikrokristalna (E460)

Kroskarmeloza natrijum (E468)

Magnezijum stearat (E470b)

Natrijum stearilfumarat

Film:

Hipromeloza (E464)

Hidroksipropilceluloza (E463) [može sadržati silicijum dioksid]

Makrogol (E1521)

Titan dioksid (E171)

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172)

Gvožđe (III) oksid, crveni (E172)

Gvožđe (III) oksid, crni (E172)

Talk (E553b)

Nije primjenljivo.

2 godine.

Ovaj lijek ne zahtijeva nikakve posebne uslove čuvanja.

Unutrašnje pakovanje je neprovidni OPA/Al/PVC-Al blister ili PVC/PE/PVDC-Al blister sa 10 film tableta. Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija sa 3 blistera (ukupno 30 film tableta) i Uputstvom za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek ALTUXERIN sadrži aktivnu supstancu sitagliptin koja pripada grupi ljekova koji se nazivaju inhibitori DPP-4 (inhibitori dipeptidil peptidaze-4) koji snižavaju koncentraciju šećera u krvi kod odraslih pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 (šećerna bolest tip 2).

Ovaj lijek pomaže da se povećaju vrijednosti insulina nakon uzimanja obroka i smanjuje količinu šećera koju stvara Vaš organizam.

Vaš ljekar Vam je propisao ovaj lijek da bi Vam on pomogao da smanjite koncentraciju šećera u krvi koji je previsok zato što imate dijabetes tipa 2. Ovaj lijek može da se koristi sam, ili u kombinaciji sa nekim drugim određenim ljekovima (insulin, metformin, preparati sulfoniluree ili glitazoni) koji takođe smanjuju koncentarciju šećera u krvi, koje Vi možda već uzimate za liječenje dijabetesa, zajedno sa primjenom dijete i fizičkih vježbi.

Šta je dijabetes tip 2?

Dijabetes tip 2 je stanje u kome Vaš organizam ne proizvodi dovoljne količine insulina, a insulin koji proizvodi Vaš organizam ne djeluje kako bi trebalo. Vaš organizam takođe može da proizvodi previše šećera.

Kada se ovo desi, šećer (glukoza) se nagomilava u krvi. Ovo može dovesti do ozbiljnih zdravstvenih problema, poput bolesti srca, bolesti bubrega, sljepila i amputacije.

Lijek ALTUXERIN ne smijete koristiti:

• Ako ste alergični na sitagliptin ili neki drugi sastojak ovog lijeka (naveden u dijelu 6).

Upozorenja i mjere opreza:

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek ALTUXERIN.

Kod pacijenata koji su uzimali sitagliptin zabjeleženi su slučajevi zapaljenja pankreasa (pankreatitis) (vidjeti dio 4).

Ukoliko uočite pojavu plikova na koži to može biti znak za stanje koje se naziva bulozni pemfigoid. Vaš

doktor može zahtijevati da prestanete sa uzimanjem sitagliptina.

Obavestite Vašeg ljekara ako imate, ili ste imali:

- Oboljenje pankreasa (kao što je pankreatitis),

- Kamen u žuči, ako ste zavisni od alkohola ili imate veoma visok nivo triglicerida (vrsta masnoća) u Vašoj krvi. Ova zdravstvena stanja mogu da povećaju Vašu šansu da dobijete pankreatitis (vidjeti dio 4)

- Dijabetes tip 1,

- Dijabetičku ketoacidozu (komplikaciju dijabetesa koju karakteriše visok nivo šećera u krvi, nagli i brz gubitak tjelesne težine, muka ili povraćanje),

- Bilo koje probleme sa bubrezima sada ili u prošlosti,

- Alergijsku reakciju na lijek ALTUXERIN (vidjeti dio 4).

Ovaj lijk ima veoma malu vjerovatnoću da može da izazove nisku koncentraciju šećera u krvi zato što on nema dejstvo kada je koncentracija šećera u Vašoj krvi niska. Međutim, kada se ovaj lijek primjenjuje u kombinaciji sa nekim derivatom sulfoniluree ili insulinom, može da dođe do sniženja koncentracije šećera u krvi (hipoglikemija). Vaš ljekar tada može da smanji dozu derivata sulfoniluree ili insulin koji uzimate.

Djeca i adolescenti

Djeca i adolescenti ispod 18 godina starosti ne smiju da uzimaju ovaj lijek. On nije efikasan kod djece i adolescenata uzrasta od 10 do 17 godina. Nije poznato da li je ovaj lijek bezbjedan i efikasan kada se daje djeci i adolescentima ispod 10 godina starosti

Primjena drugih ljekova

Obavijestite vašeg ljekara ili farmaceuta ako uzimate ili ako ste u skorije vreme uzimali ili ako postoji mogućnost da ćete uzimati bilo koje druge ljekove.

Obratite se Vašem ljekaru naročito ako uzimate digoksin (lijek koji se koristi za liječenje nepravilnog srčanog ritma i drugih problema sa srcem). Možda je potrebna provjera koncentracije digoksina u Vašoj krvi ako se primjenjuje istovremeno sa sitagliptinom.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Ovaj lijek ne trebate da uzimate u trudnoći.

Nije poznato da li se ovaj lijek izlučuje u majčinom mlijeku. Ne trebate da uzimate ovaj lijek ako dojite dijete, ili ako nameravate da dojite dijete.

Uticaj lijeka ALTUXERIN na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Ovaj lijek ne utiče ili zanemarljivo utiče na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja mašinama. Međutim, tokom uzimanja ovog lijeka, zabjeleženi su slučajevi vrtoglavice i pospanosti koji mogu da utiču na Vašu sposobnost da upravljate vozilima ili rukujete mašinama.

Uzimanje ovog lijeka u kombinaciji sa ljekovima koji se zovu derivati sulfoniluree ili insulinom, može da dovede do pojave hipoglikemije koja može da utiče na Vašu sposobnost da upravljate vozilima ili rukujete mašinama ili da radite bez sigurnog oslonca.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka ALTUXERIN

Lijek ALTUXERIN sadrži natrijum

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, tako da se može reći da je on suštinski ,,bez natrijuma“.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Uobičajena preporučena doza je:

- jedna film tableta od 100 mg

- jednom dnevno

-kroz usta .

Ako imate probleme sa bubrezima, Vaš ljekar može da Vam propiše niže doze (kao što su doze od 25mg ili 50mg).

Ovaj lijek možete da uzimate sa ili bez hrane i pića.

Vaš ljekar može da Vam propiše da uzimate ovaj lijek sam ili zajedno sa drugim, određenim ljekovima koji takođe snižavaju koncentraciju šećera u krvi.

Primjena dijete i fizičkih vježbi može da pomogne Vašem organizmu da bolje iskoristi šećer koji se nalazi u Vašoj krvi. Veoma je važno da se tokom uzimanja lijeka ALTUXERIN i dalje pridržavate dijete i fizičkih vježbi i programa smanjenja tjelesne težine koje Vam je preporučio Vaš ljekar.

Ako ste uzeli više lijeka ALTUXERIN nego što je trebalo

Ako ste uzeli više od propisane doze ovog lijeka, odmah se obratite Vašem ljekaru.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek ALTUXERIN

Ukoliko ste propustili da uzmete dozu lijeka, uzmite je čim se sjetite. Ako se ne sjetite da uzmete propuštenu dozu do vremena predviđenog za uzimanje naredne doze, nemojte uzimati propuštenu dozu i nastavite sa Vašim redovnim uzimanjem lijeka. Ne smijete da uzimate duplu dozu ovog lijeka.

Ako prestanete da uzimate lijek ALTUXERIN

Uzimajte ovaj lijek onoliko dugo koliko Vam je to propisao Vaš ljekar tako da možete da održavate kontrolu koncentracije šećera u Vašoj krvi. Ne smijete da prestanete sa uzimanjem ovog lijeka prije nego što o tome porazgovarate sa Vašim ljekarom.

Ako imate bilo kojih dodatnih pitanja u vezi sa primjenom ovog lijeka, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi, ovaj lijek može da prouzrokuje neželjena dejstva, iako ona ne moraju da se jave kod svih pacijenata koji uzimaju ovaj lijek.

PRESTANITE sa uzimanjem lijeka ALTUXERIN i odmah se obratite ljekaru ukoliko primijetite bilo koji od sljedećih ozbiljnih neželjenih efekata:

Jak i uporan bol u abdomenu (predio stomaka), koji može da se proširi i do Vaših leđa, sa ili bez mučnine i povraćanja, pošto ovo stanje može biti znak zapaljenja pankreasa (pankreatitis).

Ako dobijete ozbiljnu alergijsku reakciju (nepoznata učestalost), uključujući osip na koži, koprivnjaču, plikovi na koži/ljuštenje kože i oticanje lica, usana, jezika i grla koje može uzrokovati otežano disanje ili gutanje, prestanite da uzimate ovaj lijek i odmah nazovite Vašeg ljekara. Vaš ljekar može da Vam propiše neki lijek za liječenje Vaše alergijske reakcije i neki drugi lijek za liječenje Vašeg dijabetesa.

Nakon dodavanja sitagliptina terapiji metforminom, kod nekih pacijenata pojavile su se sljedeće neželjene reakcije:

Česte (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek): niska koncentracija šećera u krvi, mučnina, nadutost, povraćanje.

Povremene (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek): bol u stomaku, dijareja, zatvor, pospanost.

Kod nekih pacijenata zabilježen je osjećaj različitih tipova neugodnosti u želucu prilikom započinjanja kombinovane terapije sitagliptinom i metforminom (česta neželjena dejstva).

Kod nekih pacijenata zabilježene su sljedeće neželjene reakcije tokom uzimanja sitagliptina zajedno sa sulfonilureom i metforminom:

Veoma česte (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek): niska koncentracija šećera u krvi.

Česte: zatvor.

Kod nekih pacijenata zabilježene su sljedeće neželjene reakcije tokom uzimanja sitagliptina zajedno sa pioglitazonom:

Česte: nadutost, oticanje šaka i nogu.

Kod nekih pacijenata zabilježene su sljedeće neželjene reakcije tokom uzimanja sitagliptina u kombinaciji sa pioglitazonom i metforminom:

Česte: oticanje šaka i nogu.

Kod nekih pacijenata zabilježene su sljedeće neželjene reakcije tokom uzimanja sitagliptina u kombinaciji sa insulinom (sa ili bez metformina):

Česte: grip

Povremene: suvoća usta

Kod nekih pacijenata koji su u kliničkim studijama uzimali sitagliptin sam, ili u periodu nakon stavljanja lijeka u promet, tokom uzimanja sitagliptina samog i/ili zajedno sa drugim ljekovima za liječenje dijabetesa, zabilježene su sljedeće neželjene reakcije:

Česte: niska koncentracija šećera u krvi, glavobolja, infekcija u gornjem dijelu disajnog trakta, zapušen nos ili nos koji curi i bolno grlo, osteoartritis, bolovi u rukama ili nogama.

Povremene: vrtoglavica, zatvor, svrab.

Rijetke: smanjen broj trombocita

Nepoznata učestalost: problemi sa bubrezima (koji u nekim slučajevima zahtijevaju primjenu dijalize), povraćanje, bol u zglobovima, bol u mišićima, bol u leđima, zapaljenje pluća (intersticijalna bolest pluća), bulozni pemfigoid (pojava plikova na koži).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ne smijete koristiti lijek poslije isteka roka upotrebe naznačenog na pakovanju (“Važi do:”).

Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Ovaj lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Otvorite blister neposredno prije uzimanja tableta.

Nemojte uzimati ovaj lijek ako je pakovanje oštećeno ili su vidljivi znakovi otvaranja.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek ALTUXERIN

Aktivni sastojak je sitagliptin.

Jedna film tableta sadrži 100 mg sitagliptina u obliku sitagliptin hidrohlorid monohidrata

Pomoćne supstance su:

Jezgro tablete:

kalcijum hidrogen fosfat (E341), celuloza, mikroristalna (E460), kroskarmeloza natrijum (E468), magnezijum stearat (E470b), natrijum stearilfumarat.

Film sadrži: hipromeloza (E464), hidroksipropilceluloza (E463), makrogol (E1521), titan dioksid (E171), gvožđe (III) oksid, žuti (E172), gvožđe (III) oksid, crveni (E172), gvožđe (III) oksid, crni (E172), talk (E553b).

Kako izgleda lijek ALTUXERIN i sadržaj pakovanja

Svijetlo braon, okrugla, bikonveksna film tableta sa utisnutom oznakom ‘ST 100’ na jednoj strani; prečnika 9,7 - 10,6 mm.

Unutrašnje pakovanje je neprovidni OPA/Al/PVC-Al blister ili PVC/PE/PVDC-Al blister sa 10 film tableta. Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija sa 3 blistera (ukupno 30 film tableta) i Uputstvom za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Glosarij d.o.o.

Vojislavljevića 76, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

Lek farmacevtska družba d.d. (Lek Pharmaceuticals d.d.), Poslovna enota Proizvodnja Lendava, Trimlini 2D, Lendava, 9220, Slovenija

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/23/3475 – 4213 od 13.12.2023. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Decembar, 2023. godine