RAPIVA 10mg/mL emulzija za injekciju/infuziju

Lek RAPIVAje kratkodelujući intravenski anestetik za:

– uvođenje u anesteziju iodržavanjeanestezije kod odraslih i dece starije od mesec dana,

– sedaciju pacijenata koji su na mehaničkoj ventilaciji starijih od 16 godina u jedinicama intenzivne nege,

– sedaciju prilikom hirurških i dijagnostičkih procedura, samostalno ili u kombinaciji sa lokalnom ili

regionalnom anestezijomkod odraslih i dece starije od mesec dana.

Lek RAPIVAsmeju da primenjuju samo lekarispecijalnoobučeniza primenu anestezijekod pacijenata u jedinicama intenzivne nege. Sedaciju ili anesteziju lekom RAPIVAne sme da izvodi ista osoba koja sprovodi hiruršku ili dijagnostičku proceduru.

Srčana, cirkulatorna i respiratorna funkcija se moraju neprekidno pratiti(npr. EKG, pulsna oksimetrija). Oprema koja se obično koristi u slučaju eventualne nezgode tokom anestezije ili sedacije mora da bude dostupna u svakom trenutku.

Doza se prilagođava za svakog pacijenta pojedinačno u zavisnosti od premedikacije i reakcije pacijenta.

Uz ovaj lek uglavnom je potrebna dodatna primena analgetika.

Anestezija kod odraslih: Uvođenje u anesteziju:

Za uvođenje u anesteziju, lek RAPIVAse primenjuje, titrira brzinom od 20 do 40 mg propofola na svakih deset sekundi, sve dok klinički znaci ne pokažu nastanak anestezije.

Kod većine odraslih pacijenata mlađih od 55 godina je obično potrebna ukupna doza od 1,5 do 2,5 mg propofola po kilogramu telesne mase.

Kod pacijenata sa skorom 3 i 4 koji je određen prema ASA (engl. American Society of Anesthesiologists) skali, naročito onih sa poremećajem srčane funkcije i kod starijih pacijenata, možda je potrebno smanjiti ukupnu dozu leka RAPIVAdo1 mg propofola po kilogramu telesne mase, pri čemu brzina primene infuzije lekomRAPIVA mora biti sporija (približno20 mg propofola na svakih deset sekundi).

Održavanje anestezije:

Anestezija se može održavati lekom RAPIVAu vidu kontinuiraneinfuzije ili ponovljenih bolus injekcija.

Kontinuirana infuzija

Za održavanjeanestezije putem kontinuirane infuzije, doza i brzina infuzije se moraju prilagoditi za svakog pacijenta pojedinačno. Da bi se održala zadovoljavajuća anestezija, obično je potrebna doza od 4 do 12 mg

propofola po kilogramu telesne mase na sat.

Kod starijih pacijenata lošeg opšteg stanja ili koji su u stanju hipovolemije, kao i kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4, doza leka RAPIVA može se smanjiti na 4 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat.

Ponovljene bolus injekcije

Kod održavanja anestezije putem ponovljenih bolus injekcija, obično jepotrebnoprimeniti doze od dodatnih 25 do 50 mg propofola (2,5–5mL leka RAPIVA).

Anestezija kod dece starije od mesec dana Uvođenje u anesteziju

Za uvođenje u anesteziju, lek RAPIVAtreba sporo titrirati sve dok se ne primete klinički znaci koji ukazuju na početak anestezije. Doza se mora prilagoditi prema uzrastui/ili telesnoj masi. Kod većine dece starije od osam godina potrebno je primeniti približno2,5 mg propofola po kilogramu telesne mase za indukciju anestezije. Kod mlađe dece, posebno one uzrasta od mesec dana do tri godine, možda je potrebna veća doza (2,5 –4 mg propofola po kilogramu telesne mase). Manje doze se preporučuju kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4 (videtiodeljak 4.4).

Održavanje anestezije

Anestezija se može održavatiprimenom leka RAPIVA infuzijomili ponovljenimbolus injekcijama kako bi se održala potrebna dubina anestezije. Za postizanje zadovoljavajuće anestezije potrebna brzina primeneznatno varira između pacijenta, ali se uglavnom postiže dozama od 9 do 15 mg/kg telesne mase na sat. Kod mlađe dece, posebno one uzrasta od mesec dana do tri godine, možda je potrebna veća doza.

Kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4 preporučuju se manje doze (videtiodeljak 4.4).

Sedacija pacijenata starijih od 16 godinau jedinicama intenzivne nege:

Za sedaciju pacijenata na mehaničkoj ventilacijiu jedinicama intenzivne nege, lek RAPIVAje potrebno primenjivati u vidu kontinuirane infuzije. Dozu treba prilagoditi potrebnoj dubini sedacije. Obično se željena dubina sedacija postiže kada je brzina primene u rasponu od 0,3 do 4,0 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat (videti odeljak4.4).

Lek RAPIVA ne sme da se primenjujeza sedaciju dece uzrasta od16 godina ili mlađeu jediniciintenzivne nege.

Ne preporučuje se primena leka RAPIVAtehnikom ciljano kontrolisane infuzije(engl. Target Controlled Infusion -TCI) za sedaciju u jedinici intenzivne nege.

Sedacija prilikom dijagnostičkih i hirurških procedura kod odraslih:

Tokom primene leka RAPIVA, stanje pacijenta se mora neprekidno pratitikako bi se uočili rani znaci niskog krvnog pritiska, opstrukcije disajnih puteva i desaturacije kiseonikom, a uobičajena oprema za hitne slučajeve mora da bude dostupna u svakom trenutku.

Za uvođenje u anesteziju se obično jedan do pet minuta primenjuje0,5–1,0mg propofola po kilogramu telesne mase. Za održavanje anestezije, doza se određuje na osnovu željene dubine sedacije i obično je u

rasponu od 1,5 do 4,5 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat.

Osim infuzije, može se koristiti primena bolus injekcije od 10–20 mg ukoliko je potrebno brzo povećanje dubine sedacije.

Kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4, možda je potrebno smanjiti dozu i brzinu primene. Manje doze mogu biti neophodne i kod pacijenata starijih od 55 godina.

Napomena

Kod starijih pacijenata, potrebne su manje doze za uvođenje u anesteziju lekom RAPIVA. Potrebno je uzeti u obzir opšte zdravstveno stanjei godine pacijenta. Smanjene doze treba primenjivati sporije i titrirati prema reakciji pacijenta.

Čak i kada se lek RAPIVAkoristi za održavanje anestezije i za sedaciju, potrebno je smanjiti brzinu infuzije i izabranu koncentraciju propofola u krvi.

Kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4 je potrebno dodatno smanjiti dozu i brzinu infuzije. Starijim pacijentima se ne smeju primenjivatibolus injekcije (pojedinačne ili ponovljene) budući da mogu da dovedu do cirkulatorne i respiratorne depresije.

Sedacija prilikom dijagnostičkih i hirurškihprocedura kod dece starijeod mesec dana

Doza i periodi između doza se biraju na osnovu neophodne dubine sedacije i kliničkog odgovora. Kod većine pedijatrijskih pacijenata, za uvođenje u sedaciju je potrebna doza propofola od 1 do 2 mg/kg telesne mase. Održavanje sedacije se postiže titriranjem leka RAPIVAputem infuzije sve dok se ne dostigne neophodan stepensedacije. Kod većine pacijenata, potrebna je doza od 1,5 do 9 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat. Ako je potrebno brzo povećati dubinu sedacije, infuzija se može dopuniti primenom bolusa od najviše1 mg propofola po kilogramu telesne mase.

Kod pacijenata sa ASA skorom 3 ili 4, možda su potrebne manje doze.

Lek RAPIVA ne sme da se primenjujeza sedaciju dece uzrasta od16 godina ili mlađeu jedinicama intenzivnenege.

Način upotrebe

Pre upotrebe je neophodno očistiti gumeni čep alkoholnimsprejom ili tupferom od vatenatopljenim alkoholom. Otvorene kontejnere treba uništiti nakon upotrebe. Lek RAPIVAse primenjuje intravenski, u nerazblaženom obliku iz plastičnih špriceva ili staklenihbočica, odnosno kao mešavina sa petoprocentnim rastvorom glukoze u PVC kesama ili staklenim bočicama.

Lek RAPIVA ne sadrži antimikrobne konzervanse, pa zbog takvog sastava može doći do brzog razvoja mikroorganizama.

Emulziju treba odmah posle otvaranja bočice u aseptičnim uslovima preneti u sterilan špric ili set za infuziju. Primena mora da se započne bezodlaganja.

Stroge aseptične uslove treba održavati u toku celog perioda infuzije, kako za lek RAPIVAtako i za opremu za infuziju. Ako je potrebna istovremena primena sa drugim lekovima ili tečnostima koje se dodaju infuziji leka RAPIVA, mora se obaviti blizu mesta plasiranja kanile.

Prilikom primene leka RAPIVA, ne smeju se primenjivati mikrobiološki filteri.

Sadržaj bočice i povezani set za infuziju predviđeni su samo za jednokratnu upotrebu kod jednog pacijenta.

Infuzija nerazblaženog leka RAPIVA:

Za infuziju nerazblaženog leka RAPIVAtreba koristiti infuzionu pumpu ili volumetrijsku pumpu.

Infuzija leka RAPIVA kroz jedanset za infuziju ne sme da traje duže od 12 sati, kao što je uobičajeno za emulzije masti. Kada se infuzija završi,a najkasnije nakon 12 sati, preostale količine leka RAPIVA i set za infuziju ne smeju se više koristiti; ako je potrebno, set za infuziju se mora zameniti.

Infuzija razblaženog leka RAPIVA:

Infuzija razblaženog leka RAPIVAse mora primenjivati preko kontrolisanog seta za infuziju (bireta ili volumetrijska pumpa) kako bi se sprečila slučajna primena većih količina leka RAPIVA.

Ovaj lekse ne sme mešati sa drugim lekovima, osim sa onima koji su navedeni u odeljku 6.6.

Maksimalno razblaženje ne sme preći odnos od jednog dela propofola prema četiri dela sterilnog rastvora glukoze 50 mg/mL (5%) i sterilnograstvora natrijum-hlorida 9 mg/mL (0,9%) (minimalna koncentracija 2 mg propofola/mL). Mešavinu treba pripremiti u aseptičnim uslovima (kontrolisani i validirani uslovi) neposredno pre primene i mora se primeniti u roku od 12 sati nakon pripreme.

Da bi se ublažiobol na mestu primene, neposredno pre upotrebe leka RAPIVAse može primeniti injekcija lidokaina. Odnosno, neposredno pre upotrebe, lek RAPIVAse može pomešati sa injekcijom lidokaina koji ne sadrži konzervanse (20 delova leka RAPIVAprema jednom delu rastvora lidokaina 10 mg/mL (1%) za injekcije) u kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima. Mešavina se mora primeniti u roku od 12 sati nakon pripreme.

Za uslove skladištenja nakon razblaženja leka, videtiodeljak 6.3.

Mišićerelaksantekao što su atrakurijum i mivakurijum ne treba davati kroz isti set za infuziju sa lekom RAPIVA bez prethodnog ispiranja linije.

Promućkajte bočicu pre upotrebe.

Dužina upotrebe

Lek RAPIVA ne sme da se koristi duže od sedam dana kod jednog pacijenta.

Ne smete da koristite lek RAPIVA

u slučaju da je pacijent preosetljiv na aktivnu supstancu, soju, kikiriki ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u odeljku 6.1,

za sedaciju pacijenata uzrasta od 16 godina ili mlađe u jedinicama intenzivne nege (videtiodeljak 4.4).

Tokom upotrebe leka RAPIVAza sedaciju kod hirurških i dijagnostičkih procedura, stanje pacijenta se mora stalnopratiti kako bi se uočili prvi znaci niskog krvnog pritiska, opstrukcije disajnih puteva i desaturacije kiseonikom.

Kao i kod drugih sedativa, kada se lek RAPIVAkoristi za sedaciju tokomhirurške procedure mogu da se jave nevoljni pokreti kod pacijenata. Kod procedura tokom kojih pacijent mora da ostane nepomičan, ovakvi pokreti mogu da ugroze uspešan ishodintervencije.

Prijavljeni su zloupotreba propofola i zavisnost od propofola, pretežno od stranezdravstvenihradnika. Kao što je pravilo kod svih opštih anestetika, ne sme se koristiti bez održavanja prohodnosti disajnih puteva pacijenta; u suprotnom, postoji rizik od nastanka respiratornih komplikacija sa smrtnim ishodom.

Nakon upotrebe leka RAPIVA, potrebno je osigurati potpuni oporavak od anestezije pre otpuštanja pacijenta.

U pojedinačnim slučajevima, upotreba leka RAPIVA može biti povezana sa nastankom faze postoperativnog stanja bez svesti, koja može biti praćena povećanjem mišićnog tonusa. Ovom stanju može, ali i ne mora, prethoditi period budnosti. Iako je oporavak spontan, treba na odgovarajući način zbrinuti pacijenta bez svesti.

Oštećenja izazvana lekom RAPIVA obično se ne otkrivaju nakon 12 sati. Treba uzeti u obzir efekte leka RAPIVA, proceduru, istovremeno primenjene lekove, godine i stanje pacijenta, prilikom savetovanja pacijenta u vezi sledećeg:

potrebne pratnje prilikom napuštanja zdravstvene ustanove u kojoj je primenjivan lek,

preporučenog vremenskog perioda nakon koga može da obavlja zahtevne ili rizične radnje kao što je vožnja,

upotrebe drugih sedativa (npr. benzodiazepini, opijati, alkohol) koji mogu produžiti ili pogoršati oštećenja.

Kao što je slučaj sa drugim intravenskim anesteticima, lek RAPIVAtreba primenjivati sporije nego inače i uz poseban oprez kod pacijenata sa oštećenjem funkcijesrca, pluća, bubrega i jetre, kod onih koji imaju hipovolemiju ili čije je opšte zdravstveno stanje oslabljeno (videti odeljak 4.2).

Srčanu, cirkulatornu i respiratornu insufijenciju kao i hipovolemiju po mogućstvu treba kompenzovati pre primene ovog leka.

Kod pacijenata sa teškimsrčanim oštećenjem, lek RAPIVAse mora primenjivati uz odgovarajući oprez i u kombinaciji sa intenzivnim praćenjem.

U slučaju izražene hipotenzije, možda je neophodna primena plazma ekspandera, eventualno vazokonstriktora, i sporija primena leka RAPIVA. Kod pacijenata sa smanjenom koronarnom ili cerebralnom perfuzijom ili sa hipovolemijom treba uzeti u obzir da može doći do ogromnog pada krvnog pritiska. Klirens propofola zavisi od protoka krvi. Zatoće istovremena primena lekova koji smanjuju minutni volumen srca ujedno smanjiti i klirens propofola.

Propofol nema vagolitičko dejstvo. Upotreba je povezana sa pojavom bradikardije sa povremeno opasnim ishodom (srčani zastoj). Treba razmotriti intravensku primenu antiholinergika pre uvođenja ili pri održavanju anestezije, naročito u slučajevima kada postoji visok vagusni tonus ili kada se lek RAPIVA istovremeno primenjuje sa drugim lekovima koji mogu da izazovu bradikardiju.

Kada se lek RAPIVAprimenjuje kod pacijenata sa epilepsijom, može da postoji rizik od nastanka konvulzija.

Pre ponovljene ili duže (> 3 sata) primenepropofola kod male dece (< 3 godine) i trudnica, potrebno je razmotriti prednosti i rizike planirane procedure, s obzirom na izveštaje o neurotoksičnosti iz pretkliničkih studija; videtiodeljak5.3.

Pedijatrijska populacija

Upotreba leka RAPIVAse ne preporučuje kod novorođenčadi, zato što primena kod ove grupe pacijenata nije dovoljno ispitana. Farmakokinetički podaci (videtiodeljak 5.2) ukazuju na to da je klirens značajno smanjen kod novorođenčadii da postoji velika interindividualna varijabilnost. Relativno predoziranje može da se javi pri primeni doza preporučenih za stariju decu i da dovede do teške kardiovaskularne depresije (videtiodeljak 4.8).

Propofol se ne sme koristiti za sedaciju u jedinici intenzivne nege kod pacijenata od 16 godina ili mlađih, jer bezbednost i efikasnost propofola za sedaciju u ovoj uzrasnojgrupi nije dokazana (videtiodeljak4.3).

Saveti za primenu u jedinicama intenzivne nege

Primena propofola za sedaciju u jedinicama intenzivne nege je povezana sa pojavom metaboličkih poremećaja i otkazivanja sistema organa, što može dovesti do smrtnog ishoda.

Prijavljeni su izveštaji o kombinaciji sledećih stanja: metabolička acidoza, rabdomioliza, hiperkalemija, hepatomegalija, bubrežna insufijencija, hiperlipidemija, srčana aritmija, promene na EKG-u Brugadatipa (elevacije ST segmenata u obliku sedla (saddle) ili svoda u desnim prekordijalnim odvodima [V1-V3] i inverzija T talasa) i/ili rapidno progresivna srčana insufijencija, koja obično nereaguje na inotropnu suportivnu terapiju.

Kombinacija ovih događaja definisana je kao „sindrom infuzije propofola“.

Ovi događaji su najčešće primećeni kod pacijenata sa težim povredama glave i dece sa infekcijama disajnih puteva, koja su primila veće doze od onih koje se preporučuju za sedaciju odraslih u jedinicama intenzivne nege.

Faktori rizika koji se smatraju najznačajnijim za razvoj ovih događaja su sledeći:smanjeno snabdevanje tkiva kiseonikom, ozbiljno neurološko oštećenje i/ili sepsa; velike doze nekih od sledećih lekova: vazokonstriktora, steroida, inotropnih lekova i/ili propofola (obično u dozama > 4mg po kilogramu telesne mase na sat tokom perioda dužeg od 48 sati).

Lekar koji propisuje ovaj lek treba da budena oprezu u vezi sa ovim događajima kod pacijenata sa faktorima rizika koji su prethodnonavedeni i da odmah obustavi primenu propofola čim se pojave prethodno navedeni simptomi. Sve sedative i lekove koji se koriste u jedinici intenzivne nege treba titrirati tako da se osigura optimalno snabdevanje kiseonikom i hemodinamski parametri. Kod pacijenata sa povišenim intrakranijalnim pritiskom treba primeniti odgovarajuću terapiju za održavanje cerebralnogperfuzionogpritiska prilikom ovih promena u lečenju. Ordinirajući lekar treba koliko god je moguće da vodi računa da preporučena doza od

4 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat ne bude prekoračena.

Potrebno je obratiti pažnju kod pacijenata s poremećajima metabolizma lipida, kao i u drugim stanjima u kojima se lipidna emulzija mora koristiti s oprezom.

Preporučuje se praćenje koncentracijelipida u krvi tokom primene propofola kod pacijenata kod kojih se smatra da postoji poseban rizik od preopterećenja mastima. Ako praćenje pacijenta pokaže da eliminacija masti iz organizma nije odgovarajuća, primenu leka RAPIVAje potrebno prilagoditi shodno tome. Ako pacijent istovremeno prima druge intravenske lipide, količinu leka treba smanjiti vodeći računa o količini lipida koja je primenjena kao deo formulacije propofola;1 mL leka RAPIVAsadrži0,1 mg masti.

Dodatne mere opreza

Potreban je oprez pri lečenju pacijenata sa mitohondrijalnim bolestima. Kod ovih pacijenata može doći do pogoršanja bolesti pri izlaganju anesteziji, hirurškim intervencijama ili intenzivnoj nezi. Za takve pacijente se preporučuje održavanje normalne telesne temperature, dovoljna nadoknada ugljenih hidrata i dovoljna hidratacija. Rani znaci pogoršanja mitohondrijalne bolesti i „sindroma infuzije propofola” mogu da budu slični.

Lek RAPIVA ne sadrži antimikrobne konzervanse, pa zbog takvog sastava može doći do brzog razvoja mikroorganizama.

Ako se lek RAPIVAprimenjuje u kombinaciji sa lidokainom, treba napomenuti da se lidokain ne sme primenjivati kod pacijenata sa naslednom akutnom porfirijom.

Ovaj leksadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po bočici, tako da je u suštini „bez natrijuma“.

Lek RAPIVAje kompatibilan sa drugim lekovima za anesteziju (lekovi kojisekoriste u premedikaciji, mišićni relaksanti, inhalacioni anestetici, analgetici, lokalni anestetici). Manje doze leka RAPIVA mogu da budu potrebne kada se opšta anestezija ili sedacija koriste kao dodatak regionalnoj anesteziji. Nisu zabeležene indikacije opasnih interakcija.

Neki od navedenihlekova mogu da izazovu hipotenziju ili otežano disanje, pa upotreba leka RAPIVA može dovesti do kumulativnih efekata. Prijavljena je izražena hipotenzija nakon uvođenja u anesteziju propofolom kod pacijenata koji su na terapiji rifampicinom.

U slučaju da se pre anestezije dodatno primene opijati, može doći do veće incidence i dužeg trajanja apneje.

Kod pacijenata koji uzimaju valproat, primećena je potreba za manjim dozama propofola. Ako se primenjuju istovremeno, može se uzeti u obzir smanjenje doze propofola.

Trudnoća

Bezbednost primenepropofola tokom trudnoće nije potvrđena. Zbog toga lek RAPIVA ne treba primenjivati tokom trudnoće, osim ako je to apsolutno neophodno. Lek RAPIVAprolazi kroz placentu i može se dovesti u vezu sa depresijom vitalnih funkcija kod novorođenčeta (videti odeljak 5.3). Propofol se može primeniti kao anestetik u proceduri prekida trudnoće.

Treba izbegavati velikedoze (više od 2,5 mg propofola po kilogramu telesne mase za uvođenje u anesteziju ili 6 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat za održavanje anestezije).

Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost (videti odeljak 5.3).

Dojenje

Studije kod majkikoje doje su pokazale da se mala količina propofola izlučujeu majčino mleko. Zato žene ne smeju da doje 24 sata nakon primene propofola, a mleko nastalo tokom ovog perioda treba odbaciti.

Pacijenta treba posmatrati dovoljno vremena nakon primene leka RAPIVA.

Pacijenti treba da budu obavešteni da sposobnost izvođenja zahtevnih radnji, kao što je upravljanje vozilima i rukovanje mašinama može biti smanjena neko vreme nakon korišćenja propofola.

Oštećenja izazvana lekom RAPIVA obično se ne otkrivaju nakon 12 sati (videti odeljak4.4). Pacijenta ne treba pustiti bez pratnje prilikom napuštanja zdravstvene ustanove u kojoj je primenjivan lek i mora se upozoriti da nikako ne konzumira alkohol.

Uvođenje i održavanje anestezije ili sedacija propofolom obično protiču bez teškoća, uz samo par znakova ekscitacije. Najčešće prijavljivane neželjene reakcijena leksu farmakološki predvidiva neželjena dejstva anestetika/sedativa, kao što su hipotenzija i respiratorna depresija. Priroda, ozbiljnost i učestalost ovih dejstava prijavljenihkod pacijenata tokom primanja propofola može da bude povezana sa zdravstvenim stanjem pacijenta, vrstom procedure i preduzetim terapijskim merama. Učestalost pojave neželjenih dejstava se zasniva na sledećim kategorijama:

Veoma često ( 1/10)

Često (od 1/100 do < 1/10) Povremeno (od 1/1000 do < 1/100) Retko (od 1/10000 do < 1/1000)

Veoma retko (< 1/10000); nepoznata učestalost (nije moguće proceniti na osnovu dostupnih podataka).

Naročito su primećena sledeća neželjena dejstva:

Klasa sistemaorgana Poremećaji imunskog sistema

Poremećaji metabolizma i ishrane

Psihijatrijski poremećaji

Učestalost Veoma retko

Nepoznata učestalost

Nepoznata učestalost

Neželjena dejstva

Teške alergijske reakcije (anafilaksa), koje mogu da uključuju angioedem, bronhospazam, eritem i hipotenziju

Metabolička acidoza5, hiperkalemija5, hiperlipidemija5

Euforično raspoloženje tokom faze buđenja, zloupotreba leka i zavisnost od leka8

Poremećaji nervnog sistema Često

Retko

Veoma retko

Nepoznata učestalost

Nevoljni pokreti i grčevi u mišićima tokom uvođenja u anesteziju, glavobolja tokom faze buđenja

Vrtoglavica, jeza i osećaj hladnoće tokom faze buđenja, epizode slične epilepsiji sa konvulzijama iopistotonus tokom faze uvođenja, održavanja i buđenja (veoma retko su odložena nekoliko sati do nekoliko dana)

Postoperativno stanje bez svesti (videti odeljak4.4)

Nevoljni pokreti

Kardiološki poremećaji Često Bradikardija1

Veoma retko

Nepoznata učestalost

Plućni edem

Aritmija5, srčana insufijencija 5,7

Vaskularni poremećaji Često Hipotenzija2

Povremeno Tromboza i flebitis

Respiratorni, torakalni i Često medijastinalni poremećaji

Hiperventilacija i kašalj tokom uvođenja u anesteziju, prolazna apneja tokom uvođenja u anesteziju

Povremeno Retko

Nepoznata učestalost

Kašalj tokom terapije održavanja Kašalj tokom faze buđenja

Respiratorna depresija (u zavisnosti od doze)

Gastrointestinalni poremećaji

Hepatobilijarni poremećaji

Poremećaji mišićno-

Često

Veoma retko

Nepoznata učestalost

Nepoznata učestalost

Singultus tokom uvođenja, mučnina i povraćanje tokom faze buđenja Pankreatitis

Hepatomegalija5

Hepatitis, akutna insuficijencija jetre10 Rabdomioliza 3,5

koštanogsistema i vezivnog tkiva

Poremećaji bubrega i urinarnog sistema

Veoma retko

Nepoznata učestalost

Promena boje urina nakon produžene primene leka RAPIVA

Bubrežna insufijencija5

Poremećaji reproduktivnog Veoma retko Seksualna dezinhibicija

sistema i dojki

Opšti poremećaji i reakcije na mestu primene

Ispitivanja

Povreda, trovanje i proceduralne komplikacije

Nepoznata učestalost Veoma često

Često

Veoma retko

Nepoznata učestalost

Nepoznata učestalost

Veoma retko

Prijapizam

Lokalni bol prilikom uvođenja anestezije4

Talasi vrućine tokom uvođenja u anesteziju

Teške reakcije tkiva i nekroza tkiva9 nakon pogrešne ekstravaskularne primene

Lokalni bol, otok nakon pogrešne ekstravaskularne primene

EKG promene kod sindroma Brugada5,6

Postoperativna groznica

Nakon istovremene primene lidokaina, može doći do sledećih neželjenih dejstava: vrtoglavica, povraćanje, pospanost, konvulzije, bradikardija, aritmija i šok.

Sojino ulje veoma retko izaziva alergijske reakcije.

1 Ozbiljne bradikardije su retke; prijavljeni su izolovani slučajevi progresije do asistolije.

2 Nizak krvni pritisak povremeno može da zahteva terapiju nadoknade volumena i smanjenje brzine

primene leka RAPIVA.

3 Prijavljeni su veoma retki slučajevi rabdomiolize kada je lek RAPIVAprimenjen u dozama većim od 4 mg propofola po kilogramu telesne mase na sat za sedaciju u jedinicama intenzivne nege.

4 Ovo se uglavnom može izbeći istovremenom primenom lidokaina i ubrizgavanjem propofola kroz veće vene podlaktice i lakatne jame.

5 Kombinacija ovih događaja, poznata i kao „sindrom infuzije propofola“ može da se javi kod ozbiljno obolelih pacijenata kod kojih postoji više faktora rizika za razvoj ovih događaja (takođe videtiodeljak4.4). 6 Sindrom Brugada – povišen ST segment i inverzija T talasa na EKG nalazu.

7 Brza progresija srčane insufijencije (u nekim slučajevima sa smrtnim ishodom) kod odraslih, koja obično ne reaguje na inotropnu suportivnu terapiju.

8 Zloupotreba propofola i zavisnost od njega, pretežno među zdravstvenim radnicima. 9 Prijavljena je nekroza u slučajevima gde je narušena vijabilnost tkiva.

10 Nakon dugotrajnog i kratkotrajnog lečenja i kod pacijenata bez postojećihfaktora rizika.

Prijavljivanje neželjenihreakcija

Prijavljivanje sumnji na neželjene reakcije posle dobijanja dozvole za lek je važno. Time se omogućava kontinuirano praćenje odnosa koristi i rizika leka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjene reakcije na ovaj lekAgenciji za lekove i medicinska sredstva Srbije (ALIMS):

Agencija za lekove i medicinska sredstva Srbije Nacionalni centar za farmakovigilancu Vojvode Stepe 458, 11221 Beograd

Republika Srbija

fax: +381 11 39 51 131 website: www.alims.gov.rs

e-mail: [email protected]

Predoziranjem se može izazvati cirkulatorna i respiratorna depresija. Apneja zahteva veštačku ventilaciju. U slučaju cirkulatorne depresije, potrebno je preduzeti uobičajene mere spuštanja položaja glave i/ili primene plazma ekspandera i vazokonstriktora.

Farmakoterapijska grupa: anestetici; ostali opšti anestetici

ATC šifra: N01AX10

Nakon intravenske injekcije propofola, brzo dolazi do hipnotičkog dejstva. U zavisnosti od brzine primene, vreme potrebno za uvođenje u anesteziju je između 30 i 40 sekundi. Dejstvo anestezije kratko traje usled brzog metabolisanja i izlučivanja (4–6 minuta). Kao i kod svih opštih anestetika, mehanizam delovanja nije potpuno poznat. Međutim, smatra se da propofol proizvodi sedativno i anestetičko dejstvo posredstvom pozitivne modulacije inhibitornog dejstva neurotransmitera GABA preko ligandom kontrolisanih GABAA receptora.

Pri preporučenoj šemi doziranja, nije uočena klinički značajna kumulacija propofola nakon ponovljene bolus injekcije ili nakon infuzije.

Ograničen broj studija o trajanju anestezije izazvane propofolom kod dece ukazuju da je bezbednost i efikasnost nepromenjena kod trajanja anestezije do četiri sata.

Prema podacima iz literature, primena kod dece tokom produženih procedura nije dovela do promene bezbednosti i efikasnosti.

Kod većine pacijenata svest se brzo vraća.

Povremeno se javljaju bradikardija i hipotenzija prilikom uvođenja u anesteziju, najverovatnije usled cerebralnog vagotoničnog efekta ili inhibicije aktivnosti simpatičkog nervnog sistema. Cirkulatorna situacija se obično normalizuje za vreme održavanja anestezije.

Propofol se do 98% vezuje za protein plazme.

Nakon intravenske primene, početna progresija koncentracije u krvi (alfa faza) naglo opada usled brze distribucije po organizmu. Poluvreme alfa faze traje između 1,8 i 4,1 minut.

Koncentracija u krvi opada sporije tokom eliminacije ili beta faze. Izmereno poluvreme ove faze je između 34 i 64 minuta.

Nakon dužeg perioda posmatranja se može identifikovati takozvani „duboki prostor“. Poluvreme ove faze (gama faze) koncentracije u krvi traje 184–382 minuta.

Početni volumen distribucije V iznosi 22–76 L, dok je ukupni volumen distribucije Vdß u rasponu od 387 do1587 L.

Propofol ima velik volumen distribucije i brzo se eliminiše iz organizma (ukupni klirens: 1,5–2 L/min). Uglavnom se metaboliše u jetri, gde se formiraju neaktivni konjugati propofola i odgovarajućih hidrohinona u zavisnosti od protoka krvi, koji se izlučuju urinom.

Nakon pojedinačne doze od 3 mg propofola po kg, u zavisnosti od starosti pacijenta se na sledeći način povećava klirens propofola po kilogramu telesne mase: srednji klirens je bio značajno niži kod novorođenčadi mlađih od mesec dana (n=25), pri 20mL/kg/min u poređenju sa starijomdecom(n=36, uzrasta od četiri meseca do sedamgodina). U slučaju novorođenčadi, podaci pokazuju značajnu varijabilnost (3,7 -78 mL/kg/min). Zbog ograničenih podataka dobijenihu studijama koji pokazuju veliki stepen varijabilnosti, ne može se dati preporuka o doziranju za ovaj uzrast.

Srednji klirens propofola kod starije dece nakon primene pojedinačne bolus injekcije od3 mg propofola po kilogramu bila je 37,5 mL/kg/min kod dece uzrasta 4–24 meseca (n=8), 38,7mL/kg/min kod dece uzrasta 11–43 meseca (n=6), 48 mL/kg/min kod dece uzrasta 1–3 godine (n=12) i 28,2 mL/kg/min kod dece uzrasta 4–7 godina (n=10). U poređenju s tim, medijana klirensa kod odraslih je bila 23,6mL/kg/min(n=6).

Propofol se pretežno metaboliše u jetri. Kao metaboliti su pronađeni glukuronidi propofola i glukuronidi, kao i sulfatni konjugati 2,6-diizopropil-1,4-kinol. U vidu glukuronida propofola je prisutno 40% primenjene doze. Svi metaboliti su neaktivni. Približno88% primenjenog propofola se izlučuje urinom u vidu metabolita, a samo 0,3% se izlučuje stolicom u nepromenjenom obliku.

Bioraspoloživost: Intravenska primena: 100%

Akutna toksičnost

Intravenski LD50 kod miševa iznosi 53, a kod pacova je 42 mg propofola po kilogramu telesne mase.

Hronična toksičnost

Ispitivanja hronične toksičnosti su vršena na pacovima i psima. Doze od 10 do 30 mg propofola po kilogramu telesne mase su primenjivane u vidu infuzije svakodnevno ili dva-tri puta sedmično u periodu do mesec dana. Nije bilo indikacija toksičnih dejstava ili patoloških promena.

Mutageno dejstvo

In-vitro studije na Salmonella thyphimurium (Amesov test) i Saccharomyces cerevisiae, kao i

in-vivo studije na miševima i kineskim hrčcima nisu pokazale nijednu indikaciju mutagenog dejstva.

Reproduktivna toksičnost

Propofolprolazi kroz placentu. Studije toksičnosti po razvoj embriona kod pacova i zečeva nisu pružile nijednu indikaciju teratogenog dejstva.

Objavljene studije na životinjama (uključujući primate) pri dozama kojima se postiže blaga do umerena anestezija pokazuju da primena anestetika u periodu brzog rasta mozga ili sinaptogeneze dovodi do gubitka ćelija u mozgu koji je u razvojnom periodu, što se može dovesti u vezu sa produženim kognitivnim nedostacima. Klinički značaj ovih nekliničkih rezultata nije poznat.

Propofolse izlučuje u majčino mleko. Ne postoje iskustva o primeni kod ljudi tokom perioda trudnoće i dojenja.

Karcinogenost

Dugotrajne studije o potencijalu za izazivanje tumora nisu sprovedene.

Sojino ulje, rafinisano; Trigliceridi srednje dužine lanca; Glicerol;

Lecitin jajeta; Natrijum-oleat;

Natrijum-hidroksid (za podešavanjepH vrednosti); Voda za injekcije.

Ovajlekse ne sme mešati sa drugim lekovima, osim sa onima koji su navedeni u odeljku 6.6.

Mišićne relaksante, atrakurijum i mivakurijum ne treba davati kroz isti set za infuzioni sa lekom RAPIVA bez prethodnog ispiranja linije(takođe videti odeljak 4.2).

2 godine.

Rok upotrebe nakon prvog otvaranja: upotrebiti odmah.

Infuzija nerazblaženog leka RAPIVA, 10 mg/mL, emulzije za injekciju/infuziju kroz jedan set za infuziju ne sme da traje duže od 12 sati.

Hemijska i fizička stabilnost leka nakon razblaženja je potvrđena za 6 sati na 25 °C. Sa mikrobiološke tačke gledišta lek treba odmah primeniti nakon razblaženja. Ako se odmah ne upotrebi, vreme i uslovi čuvanja pre upotrebe su odgovornost korisnika.

Čuvatina temperaturi do25 °C. Nezamrzavati.

Unutrašnje pakovanje je bočica od bezbojnog stakla tip II, zatvorena sivim čepomod bromobutilne gume, aluminijumskom kapicomiplastičnimpoklopcem(flip-off) koja sadrži 20 mL emulzije za injekciju/infuziju. Spoljašnjepakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi5 bočica sa emulzijom za injekciju/infuziju i Uputstvo za lek.

Samo za jednokratnu upotrebu. Promućkajte kontejner pre upotrebe.

LekRAPIVA, 10 mg/mL, emulzija za injekciju/infuziju sme da se meša samo sa sledećim proizvodima: sterilnirastvor glukoze 50 mg/mL (5%) i sterilnirastvor natrijum-hlorida 9 mg/mL (0,9%) (videti odeljak 4.2. „Doziranje i način primene“, „Infuzija razblaženog leka RAPIVA”. Finalna koncentracija propofola ne sme biti manja od2 mg/mL).

Primena leka RAPIVA, 10 mg/mL, emulzije za injekciju/infuziju zajedno sa sterilnim rastvorom glukoze 50 mg/mL (5%) i sterilnimrastvorom natrijum-hlorida 9 mg/mL (0,9%) moguća je kroz Y konektor blizu mesta primene.

Svu neiskorišćenu količinu leka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

3. Kako se primenjujelek RAPIVA

Lek RAPIVA će Vam bitiprimenjenputeminjekcije ili infuzije u venu. Ova injekcija se obično primenjujeu vene korena šake ili podlaktice.

Lek RAPIVA smeju da primenjuju samo lekari specijalno obučeni za primenu anestezije kod pacijenata u jedinicama intenzivne nege. Sedaciju ili anesteziju lekom RAPIVA ne sme da primenjuje ista osoba koja sprovodi hiruršku ili dijagnostičku proceduru.

Moguće je da će Vam biti potrebno nekoliko različitih lekova koji će pomoći da se obezbedi određena

dubina anestezije ili sedacije, izostanak osećaja bola, pravilno disanje i ustaljen krvni pritisak. Lekar će odlučiti

koji lekovi će Vam biti potrebni i kada bi ih trebalo primeniti.

Doziranje

Doza koju ćeteprimitizavisi odVašihgodina, telesne mase, opšteg fizičkog stanja i premedikacije. Lekar

će Vam primeniti dozu koja je potrebna da se postigne i održi anestezija (uvođenje i održavanje) ili da se postigne odgovarajući stepen sedacije, istovremeno pažljivo prateći Vaš odgovor i vitalne znake (puls, krvni pritisak, disanje itd).

Ako imate dodatnih pitanja o primeniovog leka, obratite se svom lekaru.

Kako čuvati lek RAPIVA

Čuvati lek van vidokruga i domašaja dece.

Ne smete koristiti lek RAPIVA posle isteka roka upotrebe naznačenog na pakovanju nakon oznake „Važi do:“. Datum isteka roka upotrebe se odnosi na poslednji dan navedenog meseca.

Čuvatina temperaturi do25 °C. Nezamrzavati.

Rok upotrebe nakon prvog otvaranja: upotrebiti odmah.

Razblažuje se sterilnimrastvorom glukoze 50 mg/mL (5%) ili sterilnimrastvorom natrijum-hlorida 9 mg/mL (0,9%). Hemijska i fizička stabilnost leka nakon razblaženja je potvrđena za 6 sati na 25°C. Sa mikrobiološke

tačke gledišta lek treba odmah primeniti nakon razblaženja. Ako se odmah ne upotrebi, vreme i uslovi čuvanja pre upotrebe su odgovornost korisnika.

Promućkajte kontejner pre upotrebe.

Nemojte koristiti ovaj lek akose nakon mućkanja vide dva sloja. Koristite samo homogene preparate iz neoštećenog kontejnera.

Za jednokratnu upotrebu. Svaka neiskorišćena emulzija se mora odbaciti.

Anesteziolog i bolnički farmaceut su odgovorni za pravilno čuvanje, korišćenje i odlaganje leka RAPIVA.

Neupotrebljivi lekovi se predaju apoteci u kojoj je istaknuto obaveštenje da se u toj apoteci prikupljaju neupotrebljivi lekovi od građana. Neupotrebljivi lekovi se ne smeju bacati u kanalizaciju ili zajedno sa komunalnim otpadom. Ove mere će pomoći u zaštiti životne sredine.