SOLEZOL 40mg prašak za rastvor za injekciju/infuziju

Lijek Solezol, prašak za rastvor za injekciju/infuziju, je indikovan kod odraslih za:

• gastričnu antisekretornu terapiju kada primjena lijeka oralnim putem nije moguća, kao kod:

-gastroezofagealne refluksne bolesti (GERB) kod pacijenata sa ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa

-liječenja gastričnih ulkusa povezanih sa upotrebom NSAIL

-sprječavanje pojave gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL, kod pacijenata izloženih riziku

• prevenciju ponovnog krvarenja nakon terapijske endoskopije primijenjene radi zaustavljanja akutnog krvarenja želudačnog ili duodenalnog ulkusa.

Lijek Solezol, prašak za rastvor za injekciju/infuziju, je indikovan kod djece i adolescenata uzrasta 1-18 godina za:

• gastričnu antisekretornu terapiju kada primjena lijeka oralnim putem nije moguća, kao kod:

-gastroezofagealne refluksne bolesti (GERB) kod pacijenata sa erozivnim refluksnim ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa.

Doziranje

Odrasli

Gastrična antisekretorna terapija, kada oralna primjena nije moguća

Pacijente koji ne mogu da primaju oralnu terapiju treba liječiti parenteralno sa 20-40 mg jednom dnevno. Pacijente sa refluksnim ezofagitisom treba liječiti sa 40 mg jednom dnevno. Pacijente koji se liječe simptomatski od refluksne bolesti treba liječiti sa 20 mg jednom dnevno.

Za liječenje gastričnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL uobičajena doza je 20 mg jednom dnevno. Za prevenciju gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL, pacijenti izloženi riziku treba da primaju 20 mg jednom dnevno.

Uobičajeno je da intravenska terapija traje kratko i da se prelazi na oralni način primjene čim to bude moguće.

Prevencija ponovnog krvarenja gastričnog i duodenalnog ulkusa

Nakon terapijske endoskopije kod akutnog krvarenja gastričnog ili duodenalnog ulkusa, primijeniti dozu od 80 mg, kao bolus infuziju tokom 30 minuta, nakon toga kontinuirano primijeniti intravensku infuziju 8 mg/h tokom 3 dana (72 sata).

Nakon parenteralne terapije treba primijeniti oralnu terapiju za supresiju želudačne kiseline.

Način primjene

Za uputstvo o rekonstituciji lijeka prije primjene, pogledati dio 6.6.

Injekcija

Doza od 40 mg

5 ml rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba primijeniti kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta.

Doza od 20 mg

2.5 ml ili polovinu rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba primijeniti kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Infuzija

Doza od 40 mg

Rekonstituisani rastvor treba primijeniti kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta.

Doza od 20 mg

Polovinu rekonstituisanog rastvora treba primjenjivati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Bolus doza od 80 mg

Rekonstituisani rastvor treba primijeniti kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom 30 minuta.

Doza od 8 mg/h

Rekonstituisani rastvor treba primijeniti kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom perioda od 71.5 h (podešena brzina infuzije je 8 mg/h), (pogledati dio 6.3 u vezi roka upotrebe rekonstituisanog rastvora).

Posebne populacije

Oštećenje funkcije bubrega

Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega. Zbog ograničenog iskustva sa pacijentima koji imaju tešku bubrežnu insuficijenciju, njih treba liječiti oprezno (pogledati dio 5.2).

Oštećenje funkcije jetre

GERB: Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre. Za pacijente sa teškim oštećenjem funkcije jetre, ne smije se prekoračiti dnevna doza od 20 mg lijeka Solezol (pogledati dio 5.2).

Krvarenje ulkusa: Prilagođavanje doza nije potrebno kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre. Za pacijente sa teškim oštećenjem funkcije jetre, nakon inicijalne bolus doze od 80 mg lijeka Solezol za i.v. primjenu, kontinuirana intravenska infuzija u dozi od 4 mg/h za 71.5 h može biti dovoljna (pogledati dio 5.2).

Stariji pacijenti

Nije potrebno prilagođavanje doze kod starijih pacijenata.

Pedijatrijska populacija

Doziranje

Djeca i adolescenti uzrasta od 1- 18 godina

Gastrična antisekretorna terapija, kada oralna primjena nije moguća

Pacijenti koji ne mogu da uzimaju oralnu terapiju mogu da dobijaju parenteralnu terapiju jednom dnevno, u sklopu terapije gastroezofagealne refluksne bolesti GERB (pogledati doze u tabeli ispod).

Trebalo bi da intravenska terapija traje što kraće i da se zamijeni oralnom terapijom što prije je moguće.

Preporučene intravenske doze esomeprazola

Način primjene

Za uputstvo o rekonstituciji lijeka prije primjene, pogledati dio 6.6.

Injekcija

Doza od 40 mg

5 ml rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba primijeniti kao intravensku injekciju u trajanju od najmanje 3 minuta.

Doza od 20 mg

2.5 ml ili polovinu rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba primijeniti kao intravensku injekciju u trajanju od najmanje 3 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Doza od 10 mg

1.25 ml ili četvrtinu rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba primijeniti kao intravensku injekciju u trajanju od najmanje 3 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Infuzija

Doza od 40 mg

Rekonstituisani rastvor treba primijeniti kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta.

Doza od 20 mg

Polovinu rekonstituisanog rastvora treba primjenjivati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Doza od 10 mg

Četvrtinu rekonstituisanog rastvora treba primjenjivati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Preosjetljivost na aktivnu supstancu, supstituisane benzimidazole ili bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.

Esomeprazol se ne smije koristiti istovremeno sa nelfinavirom (pogledati dio 4.5).

U prisustvu bilo kakvih upozoravajućih simptoma (npr. značajni nenamjerni gubitak tjelesne mase, često povraćanje, disfagija, hematemeza ili melena) i kada se sumnja na gastrični ulkus ili kada je on potvrđen, treba isključiti malignitet jer liječenje lijekom Solezol može da ublaži simptome i odloži dijagnozu.

Gastrointestinalne infekcije

Liječenje inhibitorima protonske pumpe može da dovede do blago povećanog rizika od gastrointestinalnih infekcija kao što su Salmonella i Campylobacter (pogledati dio 5.1).

Apsorpcija vitamina B12

Kao i svi ljekovi koji blokiraju lučenje želudačne kiseline, esomeprazol može smanjiti apsorpciju vitamina B12 (cijanokobalamina) usljed hipohlorhidrije ili ahlorhidrije. To treba uzeti u obzir kod pacijenata sa smanjenim depoima u organizmu ili faktorima rizika za smanjenu resorpciju vitamina B12 koji su na dugotrajnoj terapiji.

Hipomagnezijemija

Prijavljeni su slučajevi teške hipomagnezijemije kod pacijenata liječenih inhibitorima protonske pumpe, kao što je esomeprazol, u trajanju od najmanje tri mjeseca, a u većini slučajeva do godinu dana. Mogu se javiti ozbiljni znaci hipomagnezijemije kao što su: umor, tetanija, delirijum, konvulzije, vrtoglavica i ventrikularna aritmija, no ovi znaci mogu započeti neprimjetno, te ih je lako previdjeti. Kod većine pacijenata došlo je do poboljšanja hipomagnezijemije poslije supstitucione terapije magnezijuma i prekida terapije inhibitorima protonske pumpe.

Kod pacijenata za koje se očekuje dugotrajno liječenje inhibitorima protonske pumpe ili koji uzimaju inhibitore protonske pumpe sa digoksinom ili ljekovima koji izazivaju hipomagnezijemiju (npr. diuretici), ljekari bi trebalo da razmotre određivanje koncentracije magnezijuma prije terapije inhibitorima protonske pumpe, kao i periodično u toku terapije.

Rizik od preloma

Inhibitori protonske pumpe, posebno ako se koriste u visokim dozama i tokom dužeg perioda (> 1 godine), mogu u manjoj mjeri povećati rizik od preloma kuka, ručnog zgloba i kičme, posebno kod starijih pacijenata ili ako postoje drugi faktori rizika. U opservacionim studijama uočeno je da inhibitori protonske pumpe mogu povećati ukupni rizik od preloma za 10-40%. Djelimično, ovo povećanje rizika može biti posljedica drugih faktora rizika. Pacijente sa rizikom od osteoporoze treba liječiti u skladu sa važećim smjernicama uz adekvatan unos vitamina D i kalcijuma.

Subakutni kožni lupus eritematozus (engl. subacute cutaneous lupus erythematosus - SCLE)

Inhibitori protonske pumpe su povezani sa veoma rijetkim slučajevima SCLE. Ako se pojave lezije, naročito na djelovima kože koji su izloženi suncu i ako su one praćene artralgijom, pacijent treba odmah da potraži medicinsku pomoć, a zdravstveni radnik treba da razmotri prekid primjene lijeka Solezol. Ako se nakon liječenja inhibitorima protonske pumpe javi SCLE, rizik od pojave SCLE-a veći je i tokom liječenja drugim inhibitorima protonske pumpe.

Istovremena primjena sa drugim ljekovima

Istovremena primjena esomeprazola sa atazanavirom se ne preporučuje (pogledati dio 4.5). Ukoliko se procijeni da je primjena kombinacije atazanavira sa inhibitorom protonske pumpe neophodna, preporučuje se strog medicinski nadzor uz povećanje doze atazanavira na 400 mg sa 100 mg ritonavira, a doza esomeprazola od 20 mg se ne smije prekoračiti.

Esomeprazol je inhibitor izoenzima CYP2C19. Kada se započinje ili završava terapija esomeprazolom, treba uzeti u obzir potencijal za interakcije sa ljekovima koji se metabolišu putem CYP2C19. Primijećeno je da postoji interakcija između klopidogrela i esomeprazola (pogledati dio 4.5). Klinički značaj ove interakcije je nejasan. Kao mjera opreza, treba izbjegavati istovremenu primjenu esomeprazola i klopidogrela.

Ozbiljne kožne neželjene reakcije (engl. serious cutaneous adverse reactions - SCAR)

Ozbiljne neželjene reakcije na koži (SCAR), neke od njih sa smrtnim ishodom, uključujući eritema multiforme (EM), Stevens-Johnson-ov sindrom (SJS), toksična epidermalna nekroliza (TEN) i reakcija na ljekove sa eozinofilijom i sistemskim simptomima (DRESS), koje su povezane sa primjenom esomeprazolom, prijavljene su veoma rijetko.

Pacijente treba upozoriti na znakove i simptome ozbiljne kožne reakcije (EM/SJS/TEN/DRESS) i savjetovati ih da potraže savjet ljekara odmah kada primjete bilo kakve indikativne znakove ili simptome.

Kod pojave znakova i simptoma teške kožne reakcije primjenu esomeprazola treba odmah prekinuti i prema potrebi, započeti sa dodatnim medicinskim praćenjem.

Esomeprazol se ne smije ponovno primijeniti kod pacijenata kod kojih je zabilježen EM/SJS/TEN/DRESS.

Uticaj na rezultate laboratorijskih testova

Povećane vrijednosti humanog hromogranina A (CgA), koje se mogu javiti tokom terapije esomeprazolom, mogu da utiču na rezultate analiza na neuroendokrine tumore. Da bi se ovaj uticaj izbjegao, terapiju esomeprazolom treba prekinuti najmanje 5 dana prije CgA analize (pogledati dio 5.1). Ako se vrijednosti CgA i gastrina ne vrate unutar referentnih vrijednosti nakon početnog mjerenja, određivanje treba ponoviti nakon 14 dana od prekida liječenja inhibitorom protonske pumpe.

Sadržaj natrijuma

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po dozi, tj. suštinski je bez natrijuma.

Uticaj esomeprazola na farmakokinetiku drugih ljekova

Inhibitori proteaze

Zabilježena je interakcija omeprazola sa nekim inhibitorima proteaze. Klinički značaj i mehanizmi ovih interakcija nijesu uvijek poznati. Povećana pH vrijednost u želucu za vrijeme terapije omeprazolom može da utiče na apsorpciju inhibitora proteaze. Drugi mogući mehanizmi interakcije su putem inhibicije CYP2C19.

Kada su atazanavir i nelfinavir primjenjivani istovremeno sa omeprazolom, primijećeno je smanjenje njihovih koncentracija u serumu i stoga se ne preporučuje istovremena primjena ovih ljekova. Istovremena primjena omeprazola (40 mg jednom dnevno) sa atazanavirom 300 mg/ritonavirom 100 mg kod zdravih dobrovoljaca dovela je do znatnog smanjenja izloženosti atazanaviru (smanjenje od približno 75% u parametrima PIK, Cmax i Cmin). Povećanje doze atazanavira do 400 mg nije kompenzovalo uticaj omeprazola na izloženost atazanaviru.

Istovremena primjena omeprazola (20 mg jednom dnevno) sa atazanavirom 400 mg/ritonavirom 100 mg kod zdravih dobrovoljaca je rezultovala smanjenjem izloženosti atazanaviru za oko 30% u poređenju sa izloženošću atazanaviru 300 mg/ritonaviru 100 mg jednom dnevno bez omeprazola 20 mg jednom dnevno. Istovremena primjena omeprazola (40 mg jednom dnevno) rezultirala je smanjenjem srednjih vrijednosti PIK, Cmax i Cmin za 36-39% za nelfinavira, dok su srednje vrijednosti PIK, Cmax i Cmin aktivnog metabolita M8 smanjene za 75-92%. Zbog sličnih farmakodinamskih efekata i farmakokinetskih osobina omeprazola i esomeprazola, istovremena primjena esomeprazola i atazanavira se ne preporučuje (pogledati dio 4.4), a istovremena primjena esomeprazola i nelfinavira je kontraindikovana (pogledati dio 4.3).

Kada je sakvinavir (zajedno sa ritonavirom) primjenjivan istovremeno sa omeprazolom (40 mg jednom dnevno) zabilježeno je povećanje koncentracije sakvinavira u plazmi (80-100%). Liječenje omeprazolom 20 mg jednom dnevno nije imalo uticaj na izloženost darunaviru (primijenjen zajedno sa ritonavirom) i amprenaviru (primijenjen zajedno sa ritonavirom). Liječenje esomeprazolom 20 mg dnevno nije imalo uticaj na izloženost amprenaviru (sa ili bez istovremene primjene ritonavira). Liječenje omeprazolom 40 mg jednom dnevno nije imalo uticaj na izloženost lopinaviru (primijenjen zajedno sa ritonavirom).

Metotreksat

Kod nekih pacijenata je došlo do povećanja koncentracije metotreksata, kada je primjenjivan sa inhibitorima protonske pumpe. Ako se primjenjuju visoke doza metotreksata, treba razmotriti privremeni prekid terapije esomeprazolom.

Takrolimus

Prijavljeno je da istovremena primjena esomeprazola povećava serumske vrijednosti takrolimusa. Potrebno je pojačano praćenje koncentracija takrolimusa, kao i funkcije bubrega (klirens kreatinina) i prilagoditi doziranje takrolimusa po potrebi.

Ljekovi čija apsorpcija zavisi od pH vrijednosti

Supresija lučenja želudačne kiseline tokom liječenja esomeprazolom i drugim inhibitorima protonske pumpe može da poveća ili smanji apsorpciju ljekova čija apsorpcija zavisi od pH vrijednosti u želucu. Kao i u slučaju drugih ljekova koji smanjuju kiselost želuca, apsorpcija ljekova poput ketokonazola, itrakonazola i erlotiniba može da bude smanjena, a apsorpcija digoksina povećana tokom liječenja esomeprazolom. Istovremeno liječenje omeprazolom (20 mg dnevno) i digoksinom kod zdravih ispitanika je dovelo do povećanja bioraspoloživosti digoksina za 10% (do 30% kod 2 od 10 učesnika). Toksičnost digoksina je bila rijetko prijavljivana. Ipak, potreban je oprez prilikom primjene visokih doza esomeprazola kod starijih pacijenata. U tom slučaju treba pratiti koncentracije digoksina u krvi.

Ljekovi koji se metabolišu pomoću CYP2C19

Esomeprazol inhibira CYP2C19, glavni enzim koji metaboliše esomeprazol. Prema tome, kada se esomeprazol kombinuje sa ljekovima koji se metabolišu pomoću CYP2C19, kao što su diazepam, citalopram, imipramin, klomipramin, fenitoin i sl., koncentracije ovih ljekova u plazmi mogu da budu povećane i može da bude potrebno smanjenje doze. Nijesu sprovedene in vivo studije u vezi interakcija ljekova sa visokim dozama lijeka Solezol (80 mg + 8 mg/h). Efekat esomeprazola na ljekove koji se metabolišu preko CYP2C19 može biti veoma izražen tokom ovog režima davanja, pa je neophodno da tokom 3 dana intravenske terapije pacijenti budu pažljivo praćeni zbog mogućnosti javljanja neželjenih reakcija na lijek.

Diazepam

Istovremena oralna primjena 30 mg esomeprazola dovodi do 45%-tnog smanjenja klirensa CYP2C19 supstrata diazepama.

Fenitoin

Istovremena oralna primjena 40 mg esomeprazola i fenitoina dovodi do 13%-tnog povećanja minimalnih vrijednosti fenitoina u plazmi epileptičnih pacijenata. Preporučuje se praćenje koncentracija fenitoina u plazmi kada se uvodi ili obustavlja terapija esomeprazolom.

Vorikonazol

Omeprazol (40 mg jednom dnevno) povećava maksimalnu koncentraciju u plazmi (Cmax) i površinu ispod krive za vrijeme intervala doziranja u stanju ravnoteže (PIKτ) vorikonazola (supstrata CYP2C19) za 15%, odnosno za 41%.

Cilostazol

Omeprazol, kao i esomeprazol djeluju kao inhibitori CYP2C19. Omeprazol, primijenjen u dozama od 40 mg zdravim dobrovoljcima u studiji sa unakrsnim dizajnom, povećao je Cmax i PIK cilostazola za 18% odnosno 26%, a Cmax i PIK jednog od njegovih aktivnih metabolita za 29% odnosno 69%.

Cisaprid

Kod zdravih dobrovoljaca, istovremena oralna primjena 40 mg esomeprazola i cisaprida dovela je do 32%-tnog povećanja površine ispod krive koncentracije u plazmi u funkciji vremena (PIK) i 31%-tnog produženja poluvremena eliminacije (t1/2), ali ne i značajnog povećanja maksimalnih koncentracija cisaprida u plazmi. Blago produžen QTc interval, zabilježen poslije primjene samog cisaprida, nije se dodatno produžavao kada se cisaprid primjenjivao u kombinaciji sa esomeprazolom.

Varfarin

Istovremena oralna primjena 40 mg esomeprazola kod pacijenata na terapiji varfarinom u kliničkim ispitivanjima pokazala je da se vrijeme koagulacije kretalo u prihvatljivim okvirima.

Međutim, izlaganje oralnom esomeprazolu nakon stavljanja lijeka u promet otkrilo je nekoliko izolovanih slučajeva sa povećanim vrijednostima INR-a do klinički značajnog nivoa kod istovremene primjene ova dva lijeka. Prema tome, preporučuje se praćenje kada se uvodi i obustavlja istovremena terapija esomeprazolom dok pacijent prima varfarin ili neki drugi derivat kumarina.

Klopidogrel

Rezultati studija na zdravim dobrovoljcima pokazali su da postoji farmakokinetičko/farmakodinamička (PK/PD) interakcija između klopidogrela (udarna doza od 300 mg/ doza održavanja od 75 mg/dan) i esomeprazola (40 mg na dan, peroralno) koja rezultira smanjenjem izloženosti aktivnom metabolitu klopidogrela za prosječno 40% i posljedično smanjenjem maksimalne inhibicije (ADP-om indukovane) agregacije trombocita za prosječno 14%.

Kada se klopidogrel primjenjivao zajedno sa fiksnom kombinacijom 20 mg esomeprazola i 81 mg acetilsalicilatne kiseline (ASA) u ispitivanju sa zdravim dobrovoljcima, zabilježeno je smanjenje izloženosti aktivnom metabolitu klopidogrela za prosječno 40% u poređenju sa primjenom samo klopidogrela. Međutim, maksimalne vrijednosti inhibicije (ADP-om indukovane) agregacije trombocita kod tih ispitanika bile su jednake u grupama koje su primale klopidogrel i klopidogrel + kombinovani lijek (esomeprazol + ASK).

Nekonzistentni podaci o kliničkim implikacijama ove PK/PD interakcije esomeprazola u smislu ozbiljnih kardiovaskularnih događaja prijavljivani su i u opservacionim i u kliničkim studijama. Kao mjera opreza, treba izbjegavati istovremenu primjenu klopidogrela.

Ispitivani ljekovi koji nemaju klinički značajnu interakciju

Amoksicilin ili hinidin

Pokazano je da esomeprazol nema klinički značajnih dejstava na farmakokinetiku amoksicilina ili hinidina.

Naproksen ili rofekoksib

Studije koje su proučavale istovremenu primjenu esomeprazola i naproksena ili rofekoksiba nijesu pokazale nikakve klinički značajne farmakokinetičke interakcije tokom kratkotrajnih studija.

Dejstva drugih ljekova na farmakokinetiku esomeprazola

Ljekovi koji inhibiraju CYP2C19 i/ili CYP3A4

Esomeprazol se metaboliše pomoću CYP2C19 i CYP3A4. Istovremena oralna primjena esomeprazola i inhibitora CYP3A4, klaritromicina (500 mg 2 puta dnevno), rezultira dvostrukim povećanjem izloženosti (PIK) esomeprazolu. Istovremena primjena esomeprazola i kombinovanog inhibitora CYP2C19 i CYP3A4 može da dovede do više od dvostrukim povećanjem izloženosti esomeprazolu. Vorikonazol, koji je inhibitor CYP2C19 i CYP3A4, povećava PIKτ omeprazola za 280%. Prilagođavanje doze esomeprazola nije uvijek neophodno u ovim situacijama. Međutim, treba ipak razmisliti o prilagođavanju doze kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre, ako je potrebno dugotrajno liječenje.

Ljekovi koji indukuju CYP2C19 i/ili CYP3A4

Ljekovi za koje je poznato da indukuju izoenzime CYP2C19 ili CYP3A4 ili oba (kao što su rifampicin i kantarion) mogu da dovedu do smanjenja koncentracija esomeprazola u serumu, tako što povećavaju metabolizam esomeprazola.

Pedijatrijska populacija

Studije interakcija su sprovedene samo kod odraslih osoba.

Trudnoća

Nema dovoljno kliničkih podataka o izlaganju esomeprazolu u trudnoći. Podaci dobijeni iz epidemioloških studija na velikom broju izloženih trudnica ukazuju da racemska mješavina, omeprazola ne utiče na malformaciju niti ima fetotoksičan uticaj. Ispitivanja na životinjama sa esomeprazolom nijesu ukazala ni na neposredna, niti na posredna štetna dejstva na embriofetalni razvoj. Ispitivanja na životinjama sa racemskim mješavinama ne ukazuju ni na neposredna, niti na posredna štetna dejstva na trudnoću, porođaj ili postnatalni razvoj. Potreban je oprez prilikom propisivanja lijeka Solezol trudnicama.

Umjereni obim podataka koji su prikupljeni od trudnica (između 300-1000 ispitanih trudnoća), pokazuje da esomeprazol nema malformativni efekat niti je toksičan za fetus i novorođenče.

Ispitivanja na životinjama nijesu ukazala ni na neposrednu, niti na posrednu reproduktivnu toksičnost (pogledati dio 5.3).

Dojenje

Nije poznato da li se esomeprazol izlučuje u majčino mlijeko, nedovoljno je informacija o uticaju esomeprazola na novorođenčad/odojčad. Prema tome, esomeprazol ne treba koristiti u periodu dojenja.

Plodnost

Studije na životinjama sa racemskom mješavinom omeprazola, koja je primijenjena oralno, nijesu pokazale uticaj na fertilitet.

Esomeprazol ima minimalan uticaj na sposobnost za upravljanje vozilima i rukovanje mašinama. Zabilježene su neželjene reakcije kao što su vrtoglavica (povremeno) i zamagljen vid (povremeno) (pogledati dio 4.8). Ukoliko se one jave pacijent ne treba da upravlja vozilima niti da rukuje mašinama.

Sažetak bezbjednosnog profila

Glavobolja, abdominalni bol, dijareja i mučnina su među najčešće prijavljenim neželjenim reakcijama tokom kliničkih studija (i takođe tokom postmarketinškog praćenja). Dodatno, bezbjednosni profil je sličan za različite formulacije ovog lijeka, indikaciona područja, starosne grupe i populacije pacijenata. Nije zabilježena nijedna neželjena reakcija povezana sa dozom.

Tabelarni prikaz neželjenih reakcija

Sljedeće neželjene reakcije na lijek su identifikovane ili se na njih sumnjalo u programu kliničkog ispitivanja za esomeprazol (oralna ili intravenska primjena) i po stavljanju lijeka u promet (oralna primjena). Reakcije su klasifikovane po učestalosti (veoma često ≥1/10, često ≥1/100 do <1/10; povremeno ≥ 1/1000 do <1/100; rijetko ≥1/10000 do <1/1000; veoma rijetko <1/10000, nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

*reakcije na mjestu primjene su uglavnom bile primijećene u studiji sa primjenom visokih doza, tokom 3 dana (72 h) (pogledati dio 5.3).

Ireverzibilni poremećaj vida zabilježen je u izolovanim slučajevim kritično oboljelih pacijenata koji su primali intravenske injekcije omeprazola (racemata), posebno u visokim dozama, ali uzročna veza nije potvrđena.

Pedijatrijska populacija

Randomizovana, otvorena, multinacionalna studija je sprovedena radi procjene farmakokinetike ponovljenih intravenskih doza esomeprazola jednom dnevno tokom 4 dana kod pedijatrijskih pacijenata uzrasta od 0 - 18 godina (pogledati dio 5.2). Procjena bezbjednosti je rađena na uzorku od 57 pacijenata (od toga osmoro djece je bilo uzrasta od 1 do 5 godina). Rezultati su bili konzistentni sa poznatim bezbjednosnim profilom esomeprazola i nijesu identifikovani novi bezbjednosni signali.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Postoje veoma ograničena iskustva sa namjernim predoziranjem. Simptomi povezani sa oralnom dozom od 280 mg bili su gastrointestinalni simptomi i slabost. Pojedinačne oralne doze od 80 mg esomeprazola i intravenske doze od 308 mg esomeprazola tokom 24 sata nisu imale štetnih posljedica. Nema poznatog antidota. Esomeprazol se ekstenzivno vezuje za proteine plazme, tako da se ne može ukloniti dijalizom. Kao u slučaju svakog drugog predoziranja, terapija treba da bude simptomatska i treba primijeniti opšte suportivne mjere.

Farmakoterapijska grupa: ljekovi za poremećaje aciditeta, inhibitori protonske pumpe

ATC kod: A02BC05

Esomeprazol je S-izomer omeprazola i smanjuje sekreciju želudačne kiseline posredstvom specifičnog, ciljnog mehanizma dejstva. On je specifični inhibitor protonske pumpe u parijetalnim ćelijama. R- i S izomer omeprazola imaju slično farmakodinamsko dejstvo.

Mehanizam dejstva

Esomeprazol je slaba baza i koncentruje se i konvertuje u aktivni oblik u visoko kiseloj sredini sekretornih kanalikula parijetalnih ćelija, gdje inhibira enzim H+K+-ATPazu – kiselinske pumpe i inhibira i bazalno i stimulisano lučenje kiseline.

Farmakodinamski efekti

Poslije 5 dana oralnog davanja 20 mg i 40 mg esomeprazola, intragastrični pH održavan je na vrijednosti preko 4 tokom prosječno 13 odnosno 17 sati, tokom 24 sata praćenja kod simptomatskih pacijenata sa GERB. Dejstvo je slično i nezavisno od toga da li se esomeprazol daje oralno ili intravenski.

Korišćenjem PIK kao surogata parametra za koncentraciju u plazmi, pokazan je odnos između inhibicije sekrecije kiseline i izloženosti poslije oralne primjene esomeprazola.

Tokom 24-satnog perioda intravenske primjene 80 mg esomeprazola u vidu bolus infuzije tokom 30 minuta, nakon čega je uslijedila kontinuirana intravenska infuzija od 8 mg/h za 23.5 sati, pH vrijednost u želucu iznad 4 je održana tokom 21 sata, a pH vrijednost iznad 6 je održana tokom 11 do 13 sati, ukupno preko 24 sata, kod zdravih dobrovoljaca.

Kada se daje esomeprazol 40 mg do izliječenja refluksnog ezofagitisa dolazi kod 78% pacijenata poslije 4 nedjelje i kod 93% poslije 8 nedjelja oralne terapije.

U randomizovanoj, dvostruko slijepoj, placebom kontrolisanoj studiji, pacijenti sa endoskopski potvrđenim krvarenjem peptičkog ulkusa, klasifikovani po Forrest klasifikaciji kao Ia, Ib, IIa ili IIb (9%, 43%, 38% i 10%) su randomizovani da prime esomeprazol rastvor za infuziju (n=375) ili placebo (n=389). Nakon endoskopske hemostaze, pacijenti su primili ili 80 mg esomeprazola kao intravensku infuziju tokom 30 minuta, nakon čega je uslijedila infuzija od 8 mg/h ili placebo, u toku 72 sata. Nakon inicijalnog perioda od 72 sata, svi pacijenti su u otvorenom dijelu studije primili 40 mg esomeprazola oralno tokom 27 dana radi supresije želudačne kiseline. Pojavljivanje ponovnog krvarenja u toku 3 dana je bilo 5.9% u grupi pacijenata liječenih esomeprazolom u poređenju sa 10.3% u grupi pacijenata koji su primali placebo. Nakon 30 dana terapije, pojava ponovnog krvarenja u esomeprazol grupi je bila 7.7 % u odnosu na 13.6 % u placebo grupi.

Tokom terapije antisekretornim ljekovima nivoi gastrina u serumu rastu kao odgovor na smanjenu sekreciju kiseline. Nivo hromogranina A se povećava zbog smanjene gastrične kiselosti. Povećanje nivoa CgA može interferirati sa ispitivanjima na neuroendokrine tumore. Dostupni podaci iz literature ukazuju na to da terapiju inhibitorima protonske pumpe treba prekinuti najmanje između 5 dana i 2 nedjelje prije mjerenja vrijednosti CgA. Time se omogućava da se vrijednosti CgA koje mogu biti lažno povećane nakon terapije inhibitorom protonske pumpe vrate u okvir referentnih vrijednosti.

Povećani broj ECL ćelija, koji je možda povezan sa povećanim nivoima gastrina u serumu, zabilježen je kod djece i kod odraslih koji su na dugotrajnoj terapiji esomeprazolom. Smatra se da ovi nalazi nemaju klinički značaj.

Tokom dugotrajne oralne terapije antisekretornim ljekovima, bilježi se pojava gastričnih glandularnih cisti sa nešto povećanom učestalošću. Ove promjene su fiziološka posljedica izražene inhibicije sekrecije kiseline, benigne su i izgleda da su reverzibilne.

Smanjena kiselost želuca iz bilo kog razloga, uključujući i primjenu inhibitora protonske pumpe, povećava broj bakterija u želucu koje su inače normalno prisutne u gastrointestinalnom traktu. Terapija inhibitorima protonske pumpe može da dovede do blagog povećanja rizika od gastrointestinalnih infekcija kao što su infekcije bakterijama Salmonella i Campylobacter, i kod hospitalizovanih pacijenata bakterijom Clostridium difficile.

Pedijatrijska populacija

U placebom-kontrolisanoj studiji (98 pacijenata uzrasta od 1 do 11 mjeseci) ispitivane su efikasnost i bezbjednost lijeka kod pacijenata sa znakovima i simptomima GERB. Esomeprazol 1 mg/kg je primjenjivan oralno tokom 2 nedjelje (otvorena faza studije), a 80 pacijenata je bilo uključeno još 4 nedjelje (dvostruko-slijepa faza prekida terapije). Nije bilo značajne razlike između esomeprazola i placeba u primarnom cilju studije, a to je bilo vrijeme do prekida terapije zbog pogoršanja simptoma.

U placebom-kontrolisanoj studiji (52 pacijenta uzrasta < 1 mjesec) ispitivane su efikasnost i bezbjednost lijeka kod pacijenata sa znakovima i simptomima GERB. Esomeprazol 0.5 mg/kg jednom dnevno je primjenjivan oralno tokom najmanje 10 dana. Nije bilo značajne razlike između esomeprazola i placeba u primarnom cilju studije, a to je bila promjena u učestalosti pojave simptoma GERB.

Rezultati pedijatrijskih studija dalje pokazuju da je primjena 0.5 mg/kg esomeprazola kod djece mlađe od 1 mjeseca i 1 mg/kg kod djece uzrasta od 1 do 11 mjeseci smanjila prosječno vrijeme tokom koga je intraezofagealni pH < 4.

Bezbjednosni profil se pokazao sličnim profilu zabilježenom kod odraslih.

U studiji sprovedenoj sa pedijatrijskim pacijentima sa gastroezofagealnom refluksnom bolešću (uzrasta od < 1 do 17 godina) koji su bili na dugotrajnoj terapiji inhibitorima protonske pumpe, 61% djece je razvilo hiperplaziju ECL ćelija manjeg stepena, nepoznatog kliničkog značaja i bez razvoja atrofičnog gastritisa ili karcinoidnih tumora.

Distribucija

Volumen distribucije u stanju ravnoteže kod zdravih ispitanika iznosi približno 0.22 l/kg tjelesne mase. Esomeprazol se 97 % vezuje za proteine plazme.

Metabolizam

Esomeprazol se potpuno metaboliše pomoću sistema citohroma P450 (CYP). Glavni dio metabolizma esomeprazola zavisi od polimorfnog CYP2C19, koji je odgovoran za formiranje hidroksi- i desmetil metabolita esomeprazola. Preostali dio zavisi od drugog specifičnog izoforma, CYP3A4, koji je odgovoran za stvaranje esomeprazol sulfona, glavnog metabolita u plazmi.

Eliminacija

Dolje navedeni parametri odnose se uglavnom na farmakokinetiku kod pojedinaca sa funkcionalnim CYP2C19 enzimom, koji lijek ekstenzivno metabolišu.

Ukupni klirens iz plazme je oko 17 l/h poslije pojedinačne doze i oko 9 l/h poslije ponavljanih doza. Poluvrijeme eliminacije iz plazme iznosi oko 1.3 sata poslije ponavljanog doziranja jednom dnevno.

Esomeprazol se potpuno eliminiše iz plazme između doza bez tendencije da se nagomilava kada se daje jednom dnevno.

Glavni metaboliti esomeprazola nemaju dejstva na sekreciju želudačne kiseline. Skoro 80% oralne doze esomeprazola izlučuje se u urinu u vidu metabolita, a preostali dio u fecesu. U urinu se nalazi manje od 1% osnovnog jedinjenja.

Linearnost/nelinearnost

Ukupna izloženost (PIK) povećava se sa ponavljanim davanjem esomeprazola. Ovo povećanje je dozno zavisno i dovodi do nelinearnog odnosa doze i PIK poslije ponavljanog davanja. Ova zavisnost od vremena i visine doze posljedica je smanjenja metabolizma prvog prolaza i sistemskog klirensa koja je vjerovatno izazvana inhibicijom enzima CYP2C19 pomoću esomeprazola i/ili njegovog sulfonskog metabolita.

Nakon ponavljanog davanju doze od 40 mg u vidu intravenske injekcije, postižu se srednje koncentracije u plazmi od oko 13.6 mikromol/l. Srednje maksimalne koncentracije u plazmi poslije odgovarajuće oralne doze su približno 4.6 mikromol/l. Manje povećanje (od oko 30%) može da se vidi pri intravenskoj primjeni u poređenju sa oralnom u ukupnoj izloženosti pacijenata.

Postoji dozno-linearno povećanje ukupne izloženosti nakon intravenske primjene esomeprazola u vidu 30-minutne infuzije (40 mg, 80 mg, 120 mg) praćene kontinuiranom infuzijom (4mg/h ili 8mg/h) u toku 23.5 h.

Posebne populacije pacijenata

Slabi metabolizeri

Približno 2.9 ± 1.5 % populacije nema funkcionalni CYP2C19 enzim i oni se nazivanju slabi metabolizeri. Kod ovih ljudi, metabolizam esomeprazola je vjerovatno katalizovan pomoću CYP3A4. Nakon ponovljenih doza od 40 mg oralno primijenjenog esomeprazola jednom dnevno, srednje ukupno izlaganje bilo je otprilike 100% veće kod slabih metabolizera, nego kod onih koji imaju funkcionalni enzim CYP2C19 (oni koji ekstenzivno metabolišu). Srednje koncentracije u plazmi bile su povećane za oko 60 %. Slične razlike zabilježene su i kada se radi o intravenskoj primjeni esomeprazola. Ovi nalazi nemaju nikakvih implikacija na doziranje esomeprazola.

Pol

Poslije pojedinačne oralne doze od 40 mg esomeprazola, srednje ukupno izlaganje je približno 30% veće kod žena nego kod muškaraca. Nijesu zabilježene nikakve razlike između polova kada se doze ponavljaju jednom dnevno. Slične razlike su zabilježene i kada se radi o intravenskom davanju esomeprazola. Ovi nalazi nemaju nikakvih implikacija na doziranje esomeprazola.

Oštećenje funkcije jetre

Metabolizam esomeprazola može da bude oslabljen kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre. Brzina metabolisanja je umanjena kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre što dovodi do udvostručenog ukupnog izlaganja lijeku esomeprazol. Prema tome, kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre ne treba prekoračivati dozu od 20 mg kod GERB-a. Za pacijente sa krvarećim ulkusom i težim oštećenjem funkcije jetre, nakon inicijalne bolus doze od 80 mg, maksimalna doza od 4 mg/h za 71.5 sati, data kontinuiranom intravenskom infuzijom može biti dovoljna. Esomeprazol, a ni njegovi glavni metaboliti ne pokazuju tendenciju nagomilavanja kada se daju jednom dnevno.

Oštećenje funkcije bubrega

Nijesu sprovedena ispitivanja kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega. Budući da je bubreg odgovoran za izlučivanje metabolita esomeprazola, ali ne i za osnovno jedinjenje, ne očekuje se da metabolizam esomeprazola bude izmijenjen kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega.

Stariji pacijenti

Metabolizam esomeprazola nije značajnije promijenjen kod gerijatrijskih pacijenata (starosti 71-80 godina).

Pedijatrijska populacija

U randomizovanoj, otvorenoj, multinacionalnoj studiji sa ponavljanim dozama esomeprazol je primjenjivan jednom dnevno, kao injekcija u trajanju od 3 minuta tokom 4 dana. U studiju je bilo uključeno 59 pacijenata od 0 do 18 godina, od kojih je 50 pacijenata (od toga 7 u starosnoj grupi od 1 do 5 godina) završilo studiju i bilo je uključeno u evaluaciju farmakokinetike esomeprazola.

U tabeli ispod je opisana sistemska izloženost esomeprazolu nakon intravenske primjene 3-minutne injekcije jednom dnevno tokom 4 dana kod pedijatrijskih pacijenata i odraslih zdravih dobrovoljaca. Vrijednosti prikazane u tabeli su geometrijske vrijednosti (opseg vrijednosti). Css,max je mjerena 5 minuta nakon primjene lijeka u svim pedijatrijskim grupama, 7 minuta nakon primjene lijeka kod odraslih koji su primali dozu od 40 mg, a po završenoj infuziji kod odraslih koji su primali dozu od 20 mg.

*Pacijent u starosnoj grupi 0 – 1 mjesec je bio definisan kao pacijent starosti ≥ 32 pune nedjelje i < 44 pune nedjelje, gdje je korigovana ukupna starost računata na osnovu sume gestacijske starosti i vremena nakon rođenja, u punim nedjeljama. Pacijent u starosnoj grupi od 1 do 11 mjeseci je imao korektivnu starost ≥ 44 pune nedjelje.

**Dva pacijenta su isključena, jedan je najvjerovatnije bio u populaciji bez funkcionalnog CYP2C19 izoenzima, a drugi je bio na istovremenoj terapiji inhibitorom CYP3A4.

Model zavisna analiza da će vrijednosti Css,max nakon intravenske primjene esomeprazola kao 10-minutne, 20-minutne i 30-minutne infuzije biti smanjena prosječno za 37% do 49%, 54% do 66% i 61% do 72%, tim redom, u svim starosnim i doznim grupama u odnosu na primjenu lijeka kao 3-minutne injekcije.

Pretklinička ispitivanja bezbjednosti ne otkrivaju nikakve posebne opasnosti po ljudsku populaciju, na osnovu konvencionalnih ispitivanja toksičnosti pojedinačnih i ponavljanih doza, embrio-fetalne toksičnosti i mutagenosti. Neželjene reakcije koje nijesu zabilježene u kliničkim studijama, ali su zapažene na životinjama na nivoima izloženosti sličnim kliničkim nivoima izloženosti i sa mogućim značajem za kliničku upotrebu, bile su sljedeće:

Ispitivanje oralne karcinogenosti sa racemskom smješom kod pacova, pokazalo je hiperplaziju gastričnih ECL (engl. enterochromaffin-like)-ćelija i karcinoide. Ova gastrična dejstva su rezultat održane, izražene hipergastrinemije usljed smanjene produkcije želudačne kiseline i bilježe se poslije dugotrajne terapije inhibitorima sekrecije želudačne kiseline kod pacova. U toku pretkliničkog programa za intravensku formulaciju esomeprazola, nije bilo dokaza o iritaciji krvnih sudova, ali je primijećena blaga inflamatorna reakcija na mjestu primjene nakon subkutane injekcije (pogledati dio 4.8).

Dinatrijum edetat

Natrijum hidroksid (za podešavanje pH)

Ovaj lijek se ne smije koristiti sa drugim ljekovima, osim sa onima koji su navedeni u dijelu 6.6.

Rok upotrebe neotvorenog lijeka: 2 godine.

Rok upotrebe lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja

Fizička i hemijska stabilnost lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja je potvrđena u toku 12 sati na temperaturi do 30°C i 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C. Sa mikrobiološke tačke gledišta, rekonstituisani rastvor treba primijeniti odmah. Ukoliko se ne upotrijebi odmah, vrijeme i uslovi čuvanja lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja odgovornost su korisnika i ne bi trebalo da budu duži od 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C, osim ukoliko se rekonstituisanje/razblaženje ne izvodi pod kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima.

Lijek čuvati na temperaturi do 30°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti.

Bočice se mogu čuvati van kutije do 24 sata, pri uobičajenim uslovima osvijetljenosti.

Za uslove čuvanja lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja pogledati dio 6.3.

Unutrašnje pakovanje lijeka je bezbojna staklena bočica (staklo tip I) zapremine 5 ml, zatvorena čepom od brombutil gume tip I tamnosive boje, aluminijumskom kapicom i plastičnim flip-off zatvaračem.

Spoljašnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 10 staklenih bočica sa praškom za rastvor za injekciju/infuziju i Uputstvo za lijek.

Uputstvo za pripremanje rastvora

Da biste rekonstituisali prašak, uklonite plastični poklopac sa vrha bočice lijeka Solezol i probušite gumeni čep u sredini označenog kruga, držeći iglu vertikalno, kako biste pravilno probušili gumeni čep.

Injekcija 40 mg

Rastvor za injekciju (8 mg/ml) se priprema dodavanjem 5 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida u bočicu sa 40 mg esomeprazola.

Infuzija 40 mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja jedne bočice esomeprazola od 40 mg u najviše 100 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida.

Infuzija 80 mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja dvije bočice esomeprazola od 40 mg u najviše 100 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida.

Rekonstituisani rastvor za injekciju/infuziju treba da bude bistar i bezbojan do blijedožut. Prije upotrebe, rekonstituisani rastvor treba pažljivo pregledati na prisustvo vidljivih čestica ili promjenu boje. Samo se smije koristiti bistar rastvor. Rastvor je namijenjen samo za jednokratnu primjenu.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Solezol sadrži aktivnu supstancu koja se zove esomeprazol. On pripada grupi ljekova koji se zovu „inhibitori protonske pumpe“. Oni djeluju tako što smanjuju količinu kiseline koju luči Vaš želudac.

Lijek Solezol se koristi za kratkotrajno liječenje određenih bolesti, kada nijeste u stanju da uzmete odgovarajuću terapiju oralnim putem. Koristi se u liječenju sljedećih stanja:

Odrasli

• „Gastro-ezofagealna refluksna bolest“ (GERB). To je stanje kada kiselina iz želuca se vraća u jednjak (cijev koja povezuje Vaše grlo sa želucem) i tako izaziva bol, zapaljenje i gorušicu.

• Čirevi na želucu izazvani ljekovima koji se nazivaju NSAIL (nesteroidni antiinflamatorni ljekovi). Lijek Solezol može da se koristi i za sprječavanje stvaranja čireva na želucu ako uzimate neki lijek iz grupe NSAIL.

• Prevenciju ponovnog krvarenja nakon terapijske endoskopije primijenjene radi zaustavljanja akutnog krvarenja čira na želucu ili dvanaestopalačnog crijeva.

Djeca i adolescenti uzrasta od 1-18 godina

• „Gastro-ezofagealna refluksna bolest“ (GERB). To je stanje kada kiselina iz želuca se vraća u jednjak (cijev koja povezuje Vaše grlo sa želucem) i tako izaziva bol, zapaljenje i gorušicu.

Lijek Solezol ne smijete koristiti:

• Ako ste alergični (preosjetljivi) na esomeprazol ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6).

• Ako ste alergični na bilo koji drugi lijek iz grupe inhibitora protonske pumpe (npr. pantoprazol, lansoprazol, rabeprazol, omeprazol).

• Ako uzimate lijek koji sadrži nelfinavir (koristi se u terapiji HIV infekcije).

Lijek Solezol ne smijete da primate ako se bilo šta od gore navedenog odnosi na Vas. Ako nijeste sigurni, obratite se svom ljekaru ili medicinskoj sestri, prije nego što primite ovaj lijek.

Upozorenja i mjere opreza:

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili medicinskom sestrom prije nego što primite lijek Solezol:

•Ako imate ozbiljnih problema sa jetrom.

•Ako imate ozbiljnih problema sa bubrezima.

•Ako ste ikada imali kožnu reakciju nakon terapije nekim lijekom sličnim lijeku Solezol koji smanjuje lučenje želudačne kiseline.

•Ako u skorije vrijeme treba da se podvrgnete specifičnim laboratorijskim testovima krvi (Hromogranin A).

Lijek Solezol može da prikrije simptome drugih bolesti. Prema tome, ako Vam se dogode neki od dolje navedenih simptoma prije nego što primite lijek Solezol ili pošto ga primite, odmah to recite svom ljekaru:

•Naglo gubite težinu bez jasnog razloga i imate poteškoća sa gutanjem.

•Boli Vas želudac ili imate loše varenje.

•Počnete da povraćate hranu ili krv.

•Imate crne stolice (stolica sa sadržajem krvi).

Primjena inhibitora protonske pumpe, kao što je lijek Solezol, naročito tokom perioda dužeg od 1 godine, može dovesti do blagog povećanja rizika od preloma kuka, zgloba ruke ili kičme. Obavijestite Vašeg ljekara ako imate osteoporozu ili ako uzimate kortikosteroide (koji mogu povećati rizik od osteoporoze).

Osip i kožni simptomi

Ako se na koži pojavi osip, posebno na mjestima izloženim suncu, odmah obavijestite Vašeg ljekara, jer ćete vjerovatno trebati da prekinete terapiju lijekom Solezol. Obavezno obavijestite Vašeg ljekara i o drugim štetnim dejstvima kao što su bolovi u zglobovima.

Ozbiljni kožni osipi primjećeni su kod pacijenata koji su uzimali esomeprazol (pogledati takođe dio 4). Osip može uključivati čireve u ustima, grlu, nosu, genitalijama i konjuktivitis (crvene i otečene oči). Ovi ozbiljni kožni osipi često su praćeni simptomima sličnih gripu kao što su povećana tjelesna temperatura, glavobolja, bol u cijelom tijelu. Široko rasprostranjeni osip može pokriti veće površine tijela sa pojavom plikova i ljuštenja kože.

Ako u bilo kom trenutku tokom liječenja (čak i nakon nekoliko nedjelja) dobijete osip ili bilo koji od navedenih kožnih simptoma, prestanite da uzimate ovaj lijek i odmah se obratite ljekaru.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite Vašeg ljekara ili medicinsku sestru ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove. Ovo uključuje i ljekove koji se izdaju bez recepta. Ovo je zbog toga što lijek Solezol može da utiče na način na koji djeluju neki ljekovi, a neki ljekovi mogu da djeluju na lijek Solezol.

Ne smijete primiti lijek Solezol, ukoliko uzimate lijek koji sadrži nelfinavir (lijek koji se koristi u terapiji HIV infekcije).

Obavijestite svog ljekara ili medicinsku sestru ako uzimate bilo koji od sljedećih ljekova:

•Atazanavir (koristi se u terapiji HIV infekcije).

•Klopidogrel (koristi se za sprječavanja krvnih ugrušaka).

•Ketokonazol, itrakonazol ili vorikonazol (koriste se za liječenje gljivičnih infekcija).

•Erlotinib (koristi se za liječenje raka).

•Citalopram, imipramin ili klomipramin (koriste se za liječenje depresije).

•Diazepam (koristi se za liječenje anksioznosti, opuštanje mišiće i liječenje epilepsije).

•Fenitoin (koristi se za liječenje epilepsije). Ako uzimate fenitoin, Vaš ljekar će morati da Vas kontroliše kada počinjete i kada prestajete da uzimate lijek Solezol.

•Ljekove koji se koriste za razrjeđivanje krvi, kao što je varfarin. Vaš ljekar će morati da Vas kontroliše kada počinjete i kada prestajete da uzimate lijek Solezol.

•Cilostazol (koristi se za liječenje intermitentne klaudikacije - bol u nogama prilikom hodanja, izazvan nedovoljnim dotokom krvi).

•Cisaprid (koristi se kod lošeg varenja i gorušice).

•Digoksin (koristi se za srčane probleme).

•Metotreksat (lijek za hemioterapiju koji se u visokim dozama koristi za liječenje raka) - ukoliko primate visoke doze metotreksata, Vaš ljekar može privremeno prekinuti terapiju lijekom Solezol.

•Takrolimus (koristi se prilikom transplantacije organa).

•Rifampicin (koristi se za liječenje tuberkuloze).

•Kantarion (Hypericum perforatum) (koristi se za liječenje depresije).

Ovaj lijek može uticati na način na koji Vaše tijelo apsorbuje vitamin B12, naročito ako je potrebno da ga uzimate tokom dužeg vremenskog perioda. Obratite se svom ljekaru ako primijetite bilo koji od sljedećih simptoma koji mogu ukazivati na nizak nivo vitamina B12:

• Ekstremni umor ili nedostatak energije
• Osjećaj trnjenja ili mravinjanja
• Bolni ili crveni jezik, čirevi u ustima
• Mišićna slabost
• Poremećen vid
• Problemi sa pamćenjem, konfuzija, depresija

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni, mislite da biste mogli biti trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što primite ovaj lijek. Vaš ljekar će odlučiti da li tokom ovog perioda možete da primate lijek Solezol.

Nije poznato da li lijek Solezol prelazi u majčino mlijeko. Prema tome, ako dojite, ne treba da primate lijek Solezol.

Uticaj lijeka Solezol na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Mala je vjerovatnoća da će lijek Solezol da utiče na Vašu sposobnost upravljanja motornim vozilima i rukovanje mašinama. Međutim, neželjena dejstva kao što su vrtoglavica i zamućenje vida mogu povremeno da se jave (pogledati dio 4). Ukoliko Vam se ovakve reakcije jave, nemojte da upravljate vozilima niti da rukujete mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Solezol

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po dozi, tj. "suštinski je bez natrijuma".

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Lijek Solezol može da se primjenjuje kod djece i adolescenata uzrasta od 1 do 18 godina i odraslih, uključujući i starije osobe.

Kod odraslih osoba

• Lijek Solezol će Vam dati ljekar koji će odlučiti koliko Vam je lijeka potrebno.

• Uobičajena doza iznosi 20 mg ili 40 mg jednom dnevno.

• Ako Vam je jetra teško oštećena, maksimalna doza je 20 mg na dan (GERB).

• Ovaj lijek se primjenjuje injekcijom ili infuzijom u venu. Primjena lijeka traje najduže 30 minuta.

• Uobičajena doza u prevenciji ponovnog krvarenja čira na želucu ili dvanaestopalačnom crijevu je 80 mg, primijenjeno tokom 30 minuta u obliku intravenske infuzije, nakon kontinuirane infuzije 8 mg/h primijenjene tokom 3 dana. Ukoliko imate teško oštećenje jetre, kontinuirana infuzija u dozi od 4 mg/h primijenjena tokom 3 dana može biti dovoljna, u ovoj indikaciji.

Kod djece i adolescenata

• Lijek Solezol će Vam primijeniti ljekar koji će odlučiti koliko Vam je lijeka potrebno.

• Uobičajena doza za djecu uzrasta od 1 do 11 godina iznosi 10 mg ili 20 mg jednom dnevno.

• Uobičajena doza za djecu uzrasta od 12 do 18 godina iznosi 20 mg ili 40 mg jednom dnevno.

• Ovaj lijek se primjenjuje injekcijom ili infuzijom u venu. Primjena lijeka traje najduže 30 minuta.

Ako ste uzeli više lijeka Solezol nego što je trebalo

Ako mislite da ste primili previše lijeka Solezol, odmah razgovarajte sa svojim ljekarom.

Kao i svi ljekovi i lijek Solezol može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Ako primijetite bilo koje od sljedećih ozbiljnih neželjenih dejstava, prestanite sa uzimanjem lijeka Solezol i odmah se obratite Vašem ljekaru:

•Žuta prebojenost kože, taman urin i umor, koji mogu da budu simptomi problema sa jetrom.

Ova dejstva su rijetka i javljaju se kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek.

•Iznenadno zviždanje u plućima pri disanju, otok usana, jezika i grla ili cijelog tijela, osip, gubitak svijesti ili otežano gutanje (teška alergijska reakcija).

Ova neželjena dejstva su rijetka i mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek.

•Iznenadni nastup teškog osipa ili crvenila kože sa plikovima ili ljušćenjem. Mogu se pojaviti i izraženi plikovi i krvarenje usana, iz očiju, usta, nosa i genitalija. Ovi kožni osipi mogu napredovati do ozbiljnog oštećenja kože (ljuštenje epiderme i površinskih sluznica), sa po život opasnim posljedicama. Ovo bi mogli da budu znaci ‘eritema multiforme’, ‘Stivens-Johnson-ovog sindroma’ ili ‘toksične epidermalne nekrolize’ ili ‘reakcija na lijek sa eozinofilijom i sistemskim simptomima’. Ova neželjena dejstva su veoma rijetka i mogu da se jave kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek.

Ostala neželjena dejstva obuhvataju:

Često (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Glavobolja.

•Dejstva na Vaš želudac ili crijeva: proliv (dijareja), bol u stomaku, zatvor, nadimanje (vjetrovi).

•Mučnina ili povraćanje.

• Reakcije na mjestu primjene.

•Dobroćudni polipi u želucu.

Povremeno (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

•Otok stopala i skočnih zglobova.

•Poremećaj spavanja (nesanica).

•Vrtoglavica, osjećaj trnjenja ili mravinjanja, pospanost.

•Osjećaj okretanja (vertigo).

•Problemi sa vidom, kao što je zamućen vid.

•Suva usta.

•Poremećene vrijednosti laboratorijskih analiza krvi koje ukazuju na to kako jetra funkcioniše.

•Kožni osip, koprivnjača, i svrab.

•Prelomi kuka, zgloba ruke ili kičme (ako se lijek Solezol koristi u visokim dozama i tokom dužeg vremenskog perioda).

Rijetko (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

•Problemi sa krvnom slikom kao što su smanjeni broj bijelih krvnih zrnaca ili krvnih pločica (trombocita). To može da izazove slabost, pojavu modrica ili da poveća vjerovatnoću infekcije.

•Niske vrijednosti natrijuma u krvi. Ovo može da izazove slabost, povraćanje i grčeve.

•Osjećaj uznemirenosti, zbunjenosti ili depresije.

•Promjene čula ukusa.

•Iznenadna pojava šištanja u plućima, gubitak daha (kratak dah) (bronhospazam).

•Zapaljenje sluzokože usta.

•Infekcija izazvana gljivicama nazvana ’’kandidijaza’’ koja može da zahvati crijeva.

•Problemi sa jetrom, uključujući žuticu, koja se manifestuje žutom prebojenošću kože, tamnim urinom i umorom.

•Gubitak kose (alopecija).

•Kožni osip nakon izlaganja suncu.

•Bolovi u zglobovima (artralgija) ili bolovi u mišićima (mialgija).

•Opšti osjećaj slabosti i nedostatka energije.

•Pojačano znojenje.

Veoma rijetko (mogu da se jave kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

•Promjene u krvnoj slici uključujući agranulocitozu (nedostatak bijelih krvnih zrnaca).

•Agresivnost.

•Kada vidite, osjećate ili čujete stvari koje ne postoje (halucinacije).

•Teški problemi sa jetrom koji dovode do njenog otkazivanja i zapaljenja mozga.

•Iznenadna pojava teškog osipa ili plikova ili ljušćenja kože. Ovo stanje može biti praćeno povišenom tjelesnom temperaturom i bolovima u zglobovima (Eritema multiforme, Stivens-Johnson-ov sindrom, toksična epidermalna nekroliza, reakcija na lijek sa eozinofilijom i sistemskim simptomima).

•Mišićna slabost.

•Teški problemi sa bubrezima.

•Povećanje dojki kod muškaraca.

Nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

•Ukoliko koristite lijek Solezol više od tri mjeseca može doći do pada koncentracije magnezijuma u krvi, što može da dovede do slabosti, nevoljnog grčenja mišića, dezorijentacije, grčeva (konvulzija), vrtoglavice ili ubrzanja srčanog ritma. Ukoliko primijetite bilo koji od ovih simptoma, odmah se obratite svom ljekaru. Niske koncentracije magnezijuma u krvi mogu dovesti i do smanjenja koncentracije kalijuma ili kalcijuma u krvi. Vaš ljekar se može odlučiti da sprovodi redovne laboratorijske analize krvi kako bi pratio koncentraciju magnezijuma u krvi.

•Zapaljenje crijeva (koje dovodi do proliva).

•Osip, sa mogućim bolom u zglobovima.

Lijek Solezol u veoma rijetkim slučajevima može da utiče na bijele krvne ćelije i dovede do slabljenje imuniteta. Ako imate infekciju praćenu simptomima kao što su povišena tjelesna temperatura i teško oslabljeno opšte stanje organizma, kao i simptomima lokalne infekcije kao što je bol u vratu, grlu ili ustima, ili imate teškoća pri mokrenju, morate se što prije javiti ljekaru, kako bi se nedostatak bijelih krvnih ćelija (agranulocitoza) mogao isključiti laboratorijskom analizom krvi. Veoma je važno da ovom prilikom date sve informacije o lijeku koji primate.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji ili naljepnici. Rok upotrebe odnosi se na posljednji dan navedenog mjeseca.

Rok upotrebe nakon rekonstitucije/razblaženja

Fizička i hemijska stabilnost lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja je potvrđena u toku 12 sati na temperaturi do 30°C i 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C. Sa mikrobiološke tačke gledišta, rekonstituisani rastvor treba primijeniti odmah. Ukoliko se ne upotrijebi odmah, vrijeme i uslovi čuvanja lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja odgovornost su korisnika i ne bi trebalo da budu duži od 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C, osim ukoliko se rekonstituisanje/razblaženje ne izvodi pod kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima.

Ljekar i bolnički farmaceut su odgovorni za ispravno čuvanje, korišćenje i uklanjanje lijeka Solezol.

Lijek čuvati na temperaturi do 30°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti.

Bočice se mogu čuvati van kutije do 24 sata, pri uobičajenim uslovima osvijetljenosti.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Solezol

• Aktivna supstanca je esomeprazol.

Jedna bočica sa praškom za rastvor za injekciju/infuziju sadrži 40 mg esomeprazola, u obliku esomeprazol natrijuma.

• Pomoćne supstance su: dinatrijum edetat i natrijum hidroksid.

Kako izgleda lijek Solezol i sadržaj pakovanja

Kolač, bijele do skoro bijele boje, u bezbojnoj staklenoj bočici, koji se rastvara prije upotrebe.

Rekonstituisani rastvor za injekciju/infuziju treba da bude bistar i bezbojan do blijedožut.

Unutrašnje pakovanje lijeka je bezbojna staklena bočica (staklo tip I) zapremine 5 ml, zatvorena čepom od brombutil gume tip I tamnosive boje, aluminijumskom kapicom i plastičnim flip-off zatvaračem.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 10 staklenih bočica sa praškom za rastvor za injekciju/infuziju i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Rhei Life d.o.o Beograd – Dio Stranog Društva Podgorica,

Vladike Visariona Borilovića 10, 81 000 Podgorica, Grna Gora

Proizvođač

Anfarm Hellas S.A.,

61st Km National Road Athens Lamia, Schimatari, 320 09, Grčka

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/24/5281 – 5283 od 11.10.2024. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Oktobar, 2024. godine

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sljedeće informacije namijenjene su samo zdravstvenim radnicima:

Priprema i primjena rekonstituisanog rastvora:

Da biste rekonstituisali prašak, uklonite plastični poklopac sa vrha bočice lijeka Solezol i probušite gumeni čep u sredini označenog kruga, držeći iglu vertikalno, kako biste pravilno probušili gumeni čep.

Priprema rastvora za injekciju:

Injekcija 40 mg

Rastvor za injekciju (8 mg/ml) se priprema dodavanjem 5 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida u bočicu sa 40 mg esomeprazola.

Rekonstituisani rastvor za injekciju treba davati intravenozno u trajanju od najmanje 3 minuta.

Za dodatne informacije o primjeni doze, molimo pogledajte dio 4.2 Sažetka karakteristika lijeka.

Priprema rastvora za infuziju:

Infuzija 40 mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja jedne bočice esomeprazola od 40 mg u najviše 100 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida.

Infuzija 80 mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja dvije bočice esomeprazola od 40 mg u najviše 100 ml 0.9% rastvora za infuziju natrijum hlorida.

Za dodatne informacije o primjeni doze, molimo pogledajte dio 4.2 Sažetka karakteristika lijeka.

Rekonstituisani rastvor za injekciju/infuziju treba da bude bistar i bezbojan do blijedožut. Prije upotrebe, rekonstituisani rastvor treba pažljivo pregledati na prisustvo vidljivih čestica ili promjenu boje. Samo se smije koristiti bistar rastvor. Rastvor je namijenjen samo za jednokratnu upotrebu.

Rok upotrebe lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja

Fizička i hemijska stabilnost lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja je potvrđena u toku 12 sati na temperaturi do 30°C i 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C. Sa mikrobiološke tačke gledišta, rekonstituisani rastvor treba primijeniti odmah. Ukoliko se ne upotrijebi odmah, vrijeme i uslovi čuvanja lijeka nakon rekonstitucije/razblaženja odgovornost su korisnika i ne bi trebalo da budu duži od 24 sata na temperaturi od 2°C do 8°C, osim ukoliko se rekonstituisanje/razblaženje ne izvodi pod kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima.

Za dodatne informacije o doziranju i načinu čuvanja, pogledajte djelove 3 i 5 Uputstva za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.