PREXANIL 5mg film tableta

Hipertenzija

Terapija hipertenzije.

Srčana insuficijencija

Terapija simptomatske srčane insuficijencije.

Stabilna koronarna arterijska bolest

Redukcija rizika od kardiovaskularnih događaja kod pacijenata sa istorijom infarkta miokarda i/ili revaskularizacijom.

Doziranje

Dozu treba individualno prilagoditi prema profilu pacijenta (vidjeti dio 4.4) i vrijednostima krvnog pritiska.

Hipertenzija

Lijek Prexanil se može koristiti u monoterapiji ili u kombinaciji sa drugim antihipertenzivnim ljekovima (vidjeti djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Preporučena početna doza je 5 mg jednom dnevno, ujutru.

Pacijenti sa izraženom aktivnošću renin-angiotenzin-aldosteron sistema (posebno, renovaskularnom hipertenzijom sa gubitkom soli i/ili smanjenim volumenom, srčanom dekompenzacijom ili teškom hipertenzijom) mogu doživjeti izražen pad krvnog pritiska nakon početne doze. Kod takvih pacijenata preporučena početna doza je 2,5 mg i terapiju treba započeti pod nadzorom ljekara.

Doza se može povećati do 10 mg jednom dnevno poslije mjesec dana terapije.

Simptomatska hipotenzija može nastupiti poslije započinjanja terapije lijekom Prexanil, što se češće dešava kod pacijenata koji su već i na terapiji diureticima. Kod ovih pacijenata treba biti obazriv jer postoji mogućnost da im je smanjen volumen cirkulišuće tečnosti i/ili koncentracija soli.

Ukoliko je moguće, diuretik treba ukinuti 2 do 3 dana prije započinjanja terapije lijekom Prexanil (vidjeti dio 4.4).

Kod pacijenata sa hipertenzijom kojima se ne može ukinuti diuretik, terapiju lijekom Prexanil treba započeti dozom od 2,5 mg. Treba pratiti renalnu funkciju i koncentraciju kalijuma u serumu.

Doziranje lijeka Prexanil treba uskladiti sa odgovorom krvnog pritiska. Ukoliko je potrebno, terapiju diuretikom treba nastaviti.

Kod starijih pacijenata, terapiju treba započeti dozom od 2,5 mg, koja se može povećati na 5 mg poslije mjesec dana, zatim do 10 mg ukoliko je neophodno, u zavisnosti od funkcije bubrega (vidjeti tabelu u nastavku).

Simptomatska srčana insuficijencija

Lijek Prexanil se može davati u kombinaciji sa diureticima koji ne štede kalijum i/ili digoksinom i/ili beta-blokatorima uz nadzor ljekara, u početnoj dozi od 2,5 mg ujutru. Doza se nakon 2 nedjelje može povećavati na 5 mg jednom dnevno ukoliko se lijek dobro podnosi. Dozu treba prilagođavati kliničkom odgovoru svakog pacijenta.

• Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1 ili bilo koji drugi ACE inhibitor;
• Ranije pojave angioedema povezane sa prethodnom terapijom ACE inhibitora;
• Nasljedni ili idiopatski angioedem;
• Drugi i treći trimestar trudnoće (vidjeti djelove 4.4 i 4.6);
• Istovremena primjena lijeka Prexanil sa ljekovima koji sadrže aliskiren kod pacijenata sa dijabetes melitusom ili oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 60 ml/min/1.73 m2) (vidjeti djelove 4.5 i 5.1);
• Istovremena primjena sa terapijom sakubitrilom/valsartanom. Terapija lijekom Prexanil ne smije se započeti prije 36 sati od posljednje doze sakubitrila/valsartana. (vidjeti djelove 4.4 i 4.5);
• Ekstrakorporalna terapija koja dovodi do kontakta krvi sa negativno naelektrisanim površinama (vidjeti dio 4.5);
• Značajna bilateralna stenoza bubrežnih arterija ili stenoza arterije jedinog funkcionalnog bubrega (vidjeti dio 4.4).

Stabilna koronarna arterijska bolest

Ukoliko se tokom prvog mjeseca terapije perindoprilom pojavi epizoda nestabilne angine pektoris (značajna ili ne), treba pažljivo procijeniti odnos koristi i rizika prije nastavka terapije.

Hipotenzija

Primjena ACE inhibitori može izazvati pad krvnog pritiska. Simptomatska hipotenzija se rijetko javlja kod pacijenata sa nekomplikovanom hipertenzijom, dok češće nastaje kod pacijenata sa poremećajem volumena izazvanim terapijom diureticima, dijetom sa restrikcijom soli, dijalizom, dijarejom ili povraćanjem, ili pacijenata sa ozbiljnom renin-zavisnom hipertenzijom (vidjeti djelove 4.5 i 4.8). Kod pacijenata sa simptomatskom srčanom insuficijencijom, sa ili bez pridružene bubrežne insuficijencije, može doći do pojave simptomatske hipotenzije. To se češće dešava kod težih stadijuma srčane insuficijencije, kao posljedica upotrebe visokih doza diuretika Henleove petlje, hiponatrijemije ili oštećene bubrežne funkcije. Kod pacijenata sa povećanim rizikom od simptomatske hipotenzije, započinjanje terapije i prilagođavanje doza treba sprovesti pod nadzorom ljekara (vidjeti djelove 4.2 i 4.8). Slična je situacija i kod pacijenata sa ishemijskom bolešću srca ili cerebrovaskularnim bolestima kod kojih pretjerani pad krvnog pritiska može dovesti do infarkta miokarda ili cerebrovaskularnog insulta.

Ukoliko se hipotenzija javi, pacijenta treba postaviti u ležeći položaj sa podignutim nogama, i ukoliko je neophodno, dati mu infuziju fiziološkog rastvora. Prolazni hipotenzivni odgovor nije kontraindikacija za dalju terapiju, koja se može nastaviti nakon podizanja krvnog pritiska poslije povećanja volumena.

Kod nekih pacijenata sa kongestivnom srčanom insuficijencijom koji imaju normalan ili nizak krvni pritisak, lijek Prexanil može dovesti do dodatnog smanjenja sistemskog krvnog pritiska. Ovo dejstvo je očekivano i obično nije razlog za ukidanje terapije. Ukoliko hipotenzija postane simptomatska, neophodno je smanjiti dozu lijeka ili potpuno prekinuti njegovu dalju primjenu.

Stenoza aortnog i mitralnog zaliska/hipertrofična kardiomiopatija

Kao i druge ACE inhibitore, tako i lijek Prexanil treba davati uz oprez pacijentima sa stenozom mitralnog zaliska i opstrukcijom na izlazu iz lijeve komore, npr. kao što je stenoza aortnog zaliska ili hipertrofična kardiomiopatija.

Oštećenje funkcije bubrega

U slučajevima oštećene funkcije bubrega (klirens kreatinina < 60ml/min) početna doza perindoprila treba biti prilagođena pacijentovom klirensu kreatinina (vidjeti dio 4.2) a zatim u zavisnosti od pacijentovog odgovora na terapiju. Kod ovih pacijenata neophodno je redovno praćenje koncentracije kreatinina i serumskog kalijuma (vidjeti dio 4.8).

Kod pacijenata sa simptomatskom srčanom insuficijencijom, hipotenzija nastala primjenom ACE inhibitora može dovesti do daljeg pogoršanja funkcije bubrega. Kod ovih pacijenata moguća je akutna bubrežna insuficijencija, obično reverzibilnog karaktera.

Kod pacijenata sa bilateralnom stenozom bubrežne arterije ili stenozom bubrežne arterije jedinog bubrega, koji su bili na terapiji ACE inhibitorima, primijećena su povećanja koncentracije uree u krvi i kreatinina u serumu, obično reverzibilna poslije prekida terapije. Naročito kod pacijenata sa bubrežnom insuficijencijom. Ako je prisutna i renovaskularna hipertenzija, povećan je rizik od ozbiljne hipotenzije i bubrežne insuficijencije. Kod ovih pacijenata, terapiju treba započeti pod pažljivim nadzorom ljekara, malim dozama i uz pažljivo titriranje doze. Pošto upotreba diuretika u navedenom slučaju povećava rizik, trebalo bi je isključiti, a bubrežnu funkciju pratiti u prvim nedjeljama terapije lijekom Prexanil.

Kod nekih pacijenata sa prethodno neprepoznatom bubrežnom vaskularnom bolešću može doći do povećanja uree u krvi i kreatinina u serumu, obično blagog i prolaznog karaktera, naročito kada se lijek Prexanil daje u kombinaciji sa diureticima. Ovo se češće dešava kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega. U ovom slučaju može biti potrebno da se smanji doza i/ili isključiti diuretik i\ili lijek Prexanil.

Pacijenti na hemodijalizi

Kod pacijenata na dijalizi membranama sa velikim fluksom koji su na terapiji ACE inhibitorima, prijavljene su anafilaktoidne reakcije. Kod ovih pacijenata treba razmotriti promjenu antihipertenzivnog lijeka iz druge grupe ili promjenu tipa dijalizne membrane.

Transplantacija bubrega

Nema iskustva u upotrebi lijeka Prexanil kod pacijenata kod kojih je urađena transplantacija bubrega.

Renovaskularna hipertenzija

Postoji povećani rizik od hipotenzije i bubrežne insuficijencije kada se pacijenti sa bilateralnom stenozom bubrežnih arterija ili sa stenozom arterije jedinog funkcionalnog bubrega liječe ACE inhibitorima (vidjeti dio 4.3). Terapija diureticima može biti faktor koji dodatno doprinosi ovome. Gubitak funkcije bubrega se može javiti i samo sa manjim promjenama u serumskom kreatininu, čak i kod pacijenata sa unilateralnom stenozom bubrežne arterije.

Preosjetljivost/Angioedem

Angioedem lica, ekstremiteta, usana, mukoznih membrana, jezika, glotisa i/ili larinksa su prijavljeni rijetko prilikom terapije ACE inhibitorima, uključujući i Prexanil (vidjeti dio 4.8). Ovo se može javiti u bilo koje vrijeme u toku terapije. U takvim slučajevima, lijek Prexanil treba odmah obustaviti i pacijenta pratiti sve dok se simptomi u potpunosti ne povuku. U slučajevima gdje su edemi lica ili usana bili ograničeni, obično prolaze bez terapije, iako su antihistaminici bili korisni u ublažavanju simptoma.

Angioedem povezan sa edemom larinksa može biti sa smrtnim ishodom. Kod edema jezika, glotisa i larinksa koji mogu dovesti do opstrukcije disajnih puteva, treba bez odlaganja primijeniti hitnu terapiju, koja može uključivati adrenalin i/ili obezbjeđivanje prohodnosti disajnih puteva. Pacijent treba da bude pod konstantnim nadzorom ljekara sve dok se simptomi u potpunosti ne povuku.

Pacijenti sa angioedemom u istoriji nevezanim za upotrebu ACE inhibitora mogu biti pod većim rizikom od pojave angioedema u toku terapije nekim ACE inhibitorom (vidjeti dio 4.3).

Rijetko je prijavljivan intestinalni angioedem kod pacijenata koji su na terapiji ACE inhibitorima. Kod ovih pacijenata se javio bol u stomaku (sa ili bez mučnine i povraćanja); u nekim slučajevima nije bilo prethodnog oticanja lica i nivoi C-1 esteraze su bile normalne. Angioedem je dijagnostikovan procedurama koje uključuju CT abdomena, ultrazvuk ili tokom hirurške intervencije, a simptomi se povlače nakon prekida terapije ACE inhibitorima. Intestinalni angioedem treba uključiti u diferencijalnu dijagnozu kod pacijenata koji prijavljuju bol u stomaku, a pritom su na terapiji ACE inhibitorima.

Kombinacija perindoprila sa sakubitrilom/valsartanom je kontraindikovana usljed povećanog rizika od nastanka angioedema (vidjeti dio 4.3). Sakubitril/valsartan se ne smije uključivati dok se ne navrši 36 sati nakon uzimanja posljednje doze perindoprila. Ukoliko se terapija sa sakubitrilom/valsartanom prekine, terapija perindoprilom se ne smije započinjati dok se ne navrši 36 sati nakon posljednje doze sakubitrila/valsartana (vidjeti djelove 4.3 i 4.5). Istovremena primjena ACE inhibitora sa NEP inhibitorima (npr. racekadotril), mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i gliptinima (npr. linagliptin, saksagliptin, sitagliptin, vildagliptin) može povećati rizik od nastanka angioedema (npr. oticanje disajnih puteva ili jezika, sa ili bez oštećenja respiratorne funkcije) (vidjeti dio 4.5). Kod pacijenata koji već primaju ACE inhibitore, trebalo bi sa oprezom uvesti terapiju racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, tempsirolimus) i gliptinima (npr. linagliptin, saksagliptin, sitagliptin, vildagliptin).

Anafilaktoidne reakcije za vrijeme afereze lipoproteina male gustine (LDL afereze)

U rijetkim slučajevima, pacijenti koji su bili na terapiji ACE inhibitorima, za vrijeme afereze lipoproteina male gustine (LDL-afereza) sa dekstran sulfatom, doživljavali su životno ugrožavajuće anafilaktoidne reakcije. Ove reakcije se mogu izbjeći privremenim ukidanjem terapije ACE inhibitorima prije svake afereze.

Anafilaktoidne reakcije u toku desenzitizacije

Pacijenti na terapiji ACE inhibitorima u toku desenzitizacije (npr. na otrov opnokrilaca, tj. osa, pčela) mogu doživjeti anafilaktoidne reakcije. Ove reakcije se mogu izbjeći privremenim ukidanjem terapije ACE inhibitorima u toku desenzitizacije, ali se mogu ponovo javiti pri slučajnom izlaganju otrovu.

Oštećenje funkcije jetre

Terapija ACE inhibitorima je rijetko povezivana sa sindromom koji počinje holestatskom žuticom koja prelazi u fulminantnu hepatičku nekrozu i (ponekad) smrt. Mehanizam ove reakcije je nepoznat. Pacijenti koji su na terapiji ACE inhibitorima, a kod kojih je došlo do holestaze ili do povećanja enzima jetre treba da prekinu terapiju ACE inhibitorima i njihovo stanje treba pratiti (vidjeti dio 4.8).

Neutropenija/Agranulocitoza/Trombocitopenija/Anemija

Neutropenija/agranulocitoza, trombocitopenija i anemija su prijavljene kod pacijenta na terapiji ACE inhibitorima. Kod pacijenata sa očuvanom funkcijom bubrega, kod kojih nema drugih komplikacija, neutropenija se rijetko javlja. Perindopril treba davati sa izuzetnim oprezom pacijentima koji boluju od kolagene vaskularne bolesti, pacijentima na terapiji imunosupresivima, alopurinolom ili prokainamidom, ili kada postoji kombinacija ovih faktora, posebno ukoliko postoji prethodno oštećenje funkcije bubrega. Neki od ovih pacijenata su razvili ozbiljne infekcije, koje ponekad ne odgovaraju na intenzivnu antibiotsku terapiju. Ukoliko se perindopril daje ovim pacijentima, periodično bi trebalo pratiti broj leukocita, i pacijentu treba reći da prijavi svaki znak infekcije (npr. bol u grlu, povišenu tjelesnu temperaturu).

Rasa

ACE inhibitori u većem procentu dovode do nastanka angioedema kod pacijenata crne rase nego kod drugih rasa.

Kao i ostali ACE inhibitori, perindopril može biti manje efikasan u smanjenju krvnog pritiska kod pripadnika crne populacije, u odnosu na ostatak populacije, najvjerovatnije zbog česte pojave stanja malih vrijednosti renina kod pripadnika crne populacije.

Kašalj

Kašalj je prijavljen pri upotrebi ACE inhibitora. Kašalj je neproduktivan, perzistentan i prestaje nakon ukidanja terapije ACE inhibitorom. Kašalj usljed upotrebe ACE inhibitora treba uzeti u obzir pri diferencijalnoj dijagnozi kašlja.

Hirurške intervencije/anestezija

Kod pacijenata koji se podvrgavaju većim hirurškim intervencijama, ili će primati anestetike koji izazivaju hipotenziju, lijek Prexanil može da, usljed kompenzatornog oslobađanja renina, blokira stvaranje angiotenzina II. Iz ovih razloga terapiju treba prekinuti dan prije hirurške intervencije. Ako se pojavi hipotenzija i ako se smatra da je nastala usljed pomenutog mehanizma, može se korigovati povećanjem volumena plazme.

Hiperkalijemija

Kod pacijenata koji uzimaju ACE inhibitore, pa i perindopril, može doći do povećanja koncentracije kalijuma u serumu, ACE inhibitori mogu prouzrokovati hiperkalijemiju zato što inhibiraju oslobađanje aldosterona. Ovaj efekat je obično beznačajan kod pacijenata sa očuvanom funkcijom bubrega. Faktori rizika za razvoj hiperkalijemije uključuju renalnu insuficijenciju, pogoršanje funkcije bubrega, starije pacijente (stariji od 70 godina), dijabetes melitus, interkurentne događaje kao što su dehidratacija, akutnu srčanu dekompenzaciju, metaboličku acidozu i uporednu upotrebu diuretika koji štede kalijum (npr. spironolakton, eplerenon, triamteren ili amilorid), suplemente kalijuma ili soli koje sadrže kalijum, kao i one pacijente koji uzimaju druge ljekove koji dovode do povećanja koncentracije kalijuma u serumu (npr. heparin, kotrimoksazol – poznat i kao trimetoprim/sulfametoksazol) i posebno blokatori aldosterona ili blokatori angiotenzinskih receptora. Upotreba suplemenata kalijuma, diuretika koji štede kalijum i soli kalijuma, naročito kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega može dovesti do značajnog povećanja koncentracije kalijuma u serumu. Hiperkalijemija može uzrokovati ozbiljne, ponekad aritmije sa smrtnim ishodom. Diuretike koji štede kalijum i blokatore angiotenzinskih receptora bi trebalo primjenjivati sa oprezom kod pacijenata koji koriste ACE inhibitore, i potrebno je praćenje nivoa kalijuma u serumu i funkcije bubrega. Ukoliko je upotreba navedenih supstanci neophodna, treba ih pažljivo upotrebljavati i često pratiti koncentraciju kalijuma u serumu (vidjeti dio 4.5).

Pacijenti sa dijabetesom

Kod pacijenata sa dijabetesom liječenih oralnim antidijabeticima ili insulinom, treba pažljivo pratiti vrijednosti glikemije tokom prvih mjeseci terapije ACE inhibitorima (vidjeti dio 4.5).

Litijum

Kombinacija litijuma i perindoprila se ne preporučuje. (vidjeti dio 4.5).

Diuretici koji štede kalijum, suplementi kalijuma ili supstituenti soli koji sadrže kalijum

Kombinacija perindoprila i ljekova koji štede kalijum, suplemenata kalijuma ili supstituenata soli koje sadrže kalijum, se obično ne preporučuje (vidjeti dio 4.5).

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalijemije i smanjene bubrežne funkcije (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju). Dvostruka blokada RAAS-a kombinovanom primjenom ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena zato se ne preporučuje (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Ako se terapija dvostrukom blokadom smatra apsolutno neophodnom, smije se sprovoditi samo pod nadzorom specijaliste i uz redovno pažljivo praćenje funkcije bubrega, koncentracije elektrolita i krvnog pritiska.

ACE inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora ne treba primjenjivati istovremeno kod pacijenata sa dijabetičkom nefropatijom.

Primarni aldosteronizam

Pacijenti sa primarnim hiperaldosteronizmom obično neće odreagovati na antihipertenzivnu terapiju koja djeluje putem inhibicije renin-angiotenzin sistema. Prema tome, upotreba ovog lijeka nije preporučena.

Trudnoća

Upotrebu ACE inhibitora ne treba započinjati u toku trudnoće. Ukoliko se terapija ACE inhibitorom smatra neophodnom, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prevesti na druge antihipertenzivne terapije koje imaju utvrđen bezbednosni profil za upotrebu u trudnoći. Kada se utvrdi trudnoća, terapiju ACE inhibitorima treba odmah obustaviti, i ukoliko je odgovarajuće, treba započeti sa drugom terapijom (vidjeti djelove 4.3 i 4.6).

Pomoćne supstance

Lijek Prexanil sadrži laktozu monohidrat. Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, totalnim nedostatkom laktaze ili glukozno-galaktoznom malapsorpcijom ne treba da koriste ovaj lijek.

Lijek Prexanil sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po dozi, to jest suštinski je „bez natrijuma“.

Podaci dobijeni iz kliničkih ispitivanja pokazali su da je dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS) kombinovanom primjenom ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povezana sa većom učestalošću neželjenih događaja kao što su hipotenzija, hiperkalijemija i oslabljena funkcija bubrega (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju) u poređenju sa primjenom samo jednog lijeka koji djeluje na RAAS (vidjeti djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Ljekovi koji povećavaju rizik od angioedema

Istovremena primjena ACE inhibitora sa sakubitrilom/valsartanom je kontraindikovana jer povećava rizik od nastanka angioedema (vidjeti djelove 4.3 i 4.4). Terapija sakubitrilom/valsartanom ne smije se započeti prije 36 sati od posljednje doze perindoprila. Terapija perindoprilom ne smije se započeti 36 sati od posljednje doze sakubitril/valsartan (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Istovremena primjena ACE inhibitora sa racekadotrilom, mTOR inhibitorima (npr. sirolimus, everolimus, temsirolimus) i gliptinima (npr. linagliptin, saksaglipint, sitagliptin, vildagliptin) može povećati rizik od nastanka angioedema (vidjeti dio 4.4).

Ljekovi koji izazivaju hiperkalijemiju

Iako nivo koncentracije kalijuma u serumu ostaje u granicama normale, hiperkalijemija se može pojaviti kod nekih pacijenata koji su na terapiji lijekom Prexanil. Neki ljekovi ili terapeutske klase mogu povećati učestalost hiperkalijemije: aliskiren, soli kalijuma, diuretici koji štede kalijum (npr. spironolakton, triamteren ili amilorid), ACE inhibitori, antagonisti angiotenzin II receptora, nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL), heparini, imunosupresivni ljekovi kao što su ciklosporin ili takrolimus, trimetoprim i kotrimoksazol (trimetoprim/sulfametoksazol), obzirom da je poznato da trimetoprim djeluje kao diuretik koji štedi kalijum kao i amilorid. Kombinacija ovih ljekova povećava rizik od nastanka hiperkalijemije. Stoga, kombinacija lijeka Prexanil sa gore navedenim ljekovima nije preporučljiva. Ako je istovremena primjena indikovana, treba je sprovoditi uz veliki oprez i često praćenje nivoa kalijuma u serumu.

Istovremena upotreba je kontraindikovana (vidjeti dio 4.3):

Aliskiren

Kod pacijenata sa dijabetesom ili oštećenom funkcijom bubrega, povećan je rizik od hiperkalijemije, pogoršanja renalne funkcije i kardiovaskularnog morbiditeta i mortaliteta.

Ekstrakorporalne terapije

Ekstrakorporalne terapije koje dovode do kontakta krvi sa negativno naelektrisanim površinama poput dijalize ili hemofiltracije sa određenim membranama visokog fluksa (npr. poliakrilonitrilne membrane) i afereza lipoproteina male gustine dekstran sulfatom usljed povećanog rizika od teških anafilaktoidnih reakcija (vidjeti dio 4.3). Ukoliko je takva terapija neophodna, treba razmotriti upotrebu drugog tipa membrane za dijalizu ili antihipertenzivnog lijeka iz druge grupe.

Istovremena upotreba koja se ne preporučuje (vidjeti dio 4.4):

Aliskiren

Rizik od hiperkalijemije, pogoršanja funkcije bubrega i kardiovaskularnog morbiditeta i mortaliteta je povećan, i to ne samo kod dijabetičara i pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega.

Istovremena primjena ACE inhibitora i blokatora angiotenzin II receptora

Podaci iz literature su pokazali da kod pacijenata sa ustanovljenom arterosklerozom, srčanom insuficijencijom ili dijabetesom sa oštećenjem ciljnih organa, istovremena terapija sa ACE inhibitorom i blokatorom receptora angiotenzina je povezana sa većom učestalošću hipotenzije, sinkope, hiperkalijemije i pogoršanja funkcije bubrega (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju) u poređenju sa primjenom samo jednog lijeka koji deluje na renin-angiotenzin-aldosteron sistem. Dvostruka blokada (npr. kombinacija ACE inhibitora sa antagonistom angiotenzin II receptora) treba da bude ograničena samo na pojedinačne slučajeve uz pažljivo praćenje funkcije bubrega, koncentracije kalijuma i vrijednosti krvnog pritiska.

Estramustin

Rizik od povećanja neželjenih dejstava kao što je angioneurotski edem (angioedem).

Diuretici koji štede kalijum (npr. triamteren, amilorid), kalijum (soli)

Hiperkalijemija (potencijalno letalna) naročito u kombinaciji sa bubrežnom insuficijencijom (aditivno hiperkalijemijsko dejstvo).

Kombinacija perindoprila sa prethodno pomenutim ljekovima nije preporučljiva (vidjeti dio 4.4). Ako je i pored toga, uporedna primjena ovih ljekova indikovana, onda je treba sprovoditi uz oprez i uz učestalo praćenje koncentracije kalijuma u serumu. Za upotrebu spironolaktona u srčanoj insuficijenciji, vidjeti dio „Uporedna primjena koja zahtijeva posebnu pažnju“.

Litijum

Zapaženo je reverzibilno povećanje koncentracije i toksičnosti litijuma prilikom istovremene upotrebe sa ACE inhibitorima. Ne preporučuje se istovremena upotreba perindoprila sa litijumom. Ako je primjena ACE inhibitora neophodna, koncentraciju litijuma u krvi treba često kontrolisati (vidjeti dio 4.4).

Istovremena upotreba koja zahtijeva posebnu pažnju:

Antidijabetici (insuluni, oralni hipoglikemici)

Epidemiološke studije su pokazale da istovremena upotreba ACE inhibitora i antidijabetika (insulini, oralni hipoglikemici) može dovesti do povećanog dejstva na smanjenje koncentracije glukoze u krvi uz rizik od pojave hipoglikemije. Ovaj uticaj je izraženiji u toku prvih nedjelja kombinovane terapije i kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega.

Baklofen

Povećano antihipertenzivno dejstvo. Pratiti krvni pritisak i prilagoditi dozu antihipertenziva ako je potrebno.

Diuretici koji ne štede kalijum

Pacijenti koji primaju diuretike, naročito oni čija je zapremina cirkulišuće tečnosti i/ili elektrolita smanjena, mogu doživjeti izrazito smanjenje krvnog pritiska nakon započinjanja terapije sa ACE inhibitorom. Mogućnost nastanka hipotenzivnog dejstva može se smanjiti prekidom davanja diuretika, povećanjem unosa tečnosti ili soli prije uzimanja lijeka ili smanjenjem početne doze ACE inhibitora, koja se onda može povećavati.

Kod arterijske hipertenzije, kada je prethodna terapija mogla uzrokovati smanjenje volumena/koncentracije elektrolita i tečnosti, mora se isključiti diuretik prije uvođenja ACE inhibitora u kom slučaju se diuretik koji ne štedi kalijum može kasnije ponovo uvesti, ili se ACE inhibitor mora uvesti u maloj dozi i koja se može postepeno povećavati.

Kod srčane insuficijencije liječene diureticima, terapiju ACE inhibitorom treba započeti sa veoma malom dozom, ako je moguće nakon smanjenja doze diuretika koji ne štedi kalijum.

U svim slučajevima, bubrežna funkcija (klirens kreatinina) se mora pratiti tokom prvih nekoliko nedjelja terapije ACE inhibitorom.

Diauretici koji štede kalijum (eplerenon, spironolakton)

U slučaju terapije eplerenonom ili spironolaktonom u dozama od 12,5 mg do 50 mg na dan i malim dozama ACE inhibitora:

U terapiji srčane insuficijencije klase II-IV (NYHA) sa ejekcionom frakcijom <40%, pacijenti koji su prethodno bili na terapiji sa ACE inhibitorima i diureticima Henleove petlje, pod rizikom su od pojave potencijalne hiperkalijemije sa smrtnim ishodom naročito u slučaju nepridržavanja propisanih preporuka vezanih za primjenu ove kombinacije.

Prije započinjanja terapije ovom kombinacijom treba provjeriti da kod pacijenta nijesu prisutne hiperkalijemija ni oštećena funkcija bubrega.

Preporučuje se pažljivo praćenje kalemije i kreatinemije jednom nedjeljno tokom prvog mjeseca terapije, a kasnije jednom mjesečno.

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL), uključujući acetilsalicilnu kiselinu ≥ 3 g/dan

Kada se ACE inhibitori upotrebljavaju istovremeno sa NSAIL (npr. acetilsalicilna kiselina u dozama koje imaju antiinflamatorno dejstvo, COX-2 inhibitori i neselektivni NSAIL), može doći do slabljenja antihipertenzivnog dejstva. Istovremena upotreba ACE inhibitora i NSAIL može dovesti do pogoršanja funkcije bubrega, uključujući moguću akutnu bubrežnu insuficijenciju i povećanje koncentracije kalijuma u serumu, posebno kod pacijenata sa već oštećenom funkcijom bubrega. Ovu kombinaciju treba primijeniti uz oprez, naročito starijim pacijentima. Pacijenti bi trebalo da budu odgovarajuće hidrirani i trebalo bi pratiti njihovu funkciju bubrega po uvođenju istovremene terapije i periodično tokom terapije.

Istovremena upotreba koja zahtijeva pažnju:

Antihipertenzivni ljekovi i vazodilatatori

Istovremena upotreba ovih ljekova može se povećati hipotenzivno dejstvo perindoprila. Istovremena upotreba sa nitroglicerinom i drugim nitratima ili drugim vazodilatatorima krvni pritisak se može još više sniziti.

Triciklični antidepresivi/antipsihotici/anestetici

Istovremena upotreba određenih anestetika, tricikličnih antidepresiva i antipsihotika sa ACE inhibitorima može izazvati dodatno sniženje krvnog pritiska (vidjeti dio 4.4).

Simpatikomimetici

Simpatikomimetici mogu smanjiti antihipertenzivno dejstvo ACE inhibitora.

Zlato

Kod pacijenata na terapiji injektibilnim zlatom (natrijum-aurotiomalat) i konkomitantnoj terapiji ACE inhibitorom uključujući i perindopril rijetko su prijavljivane nitroidne reakcije (simptomi obuhvataju crvenilo lica, mučninu, povraćanje i hipotenziju).

Plodnost

Nije bilo dejstava na reproduktivnu sposobnost ili plodnost.

Trudnoća

444543180Upotreba ACE inhibitora se ne preporučuje tokom prvog trimestra trudnoće (vidjeti dio 4.4). Upotreba ACE inhibitora je kontraindikovana tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 4.4)020000Upotreba ACE inhibitora se ne preporučuje tokom prvog trimestra trudnoće (vidjeti dio 4.4). Upotreba ACE inhibitora je kontraindikovana tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 4.4)

Na osnovu epidemioloških podataka vezanih za rizik od nastanka teratogenosti usljed izloženosti ACE inhibitorima tokom prvog trimestra trudnoće, nije se mogao donijeti konačan zaključak, međutim povećanje rizika se ne može potpuno isključiti. Osim u slučajevima kada je terapija ACE inhibitorima neophodna, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prevesti na druge antihipertenzivne ljekove sa jasno pokazanim bezbjednosnim profilom za primjenu tokom trudnoće. Kada se dijagnostikuje trudnoća, terapiju ACE inhibitorima treba odmah prekinuti i po potrebi preći na druge ljekove.

Izloženost ACE inhibitorima u toku drugog i trećeg trimestra trudnoće dovodi do nastanka fetotoksičnosti (smanjena funkcija bubrega, oligoamnion, usporena osifikacija kostiju lobanje) i neonatalne toksičnosti (bubrežna insuficijencija, hipotenzija, hiperkalijemija) (vidjeti dio 5.3).

Ukoliko dođe do izloženosti ACE inhibitorima od drugog trimestra, ultrazvučno treba pratiti razvoj lobanje fetusa i funkciju bubrega. Odojčad čije su majke uzimale ACE inhibitore treba pažljivo pratiti zbog moguće pojave hipotenzije (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Dojenje

S obzirom na to da nema dovoljno podataka o upotrebi perindoprila tokom dojenja, njegova upotreba u toku dojenja se ne preporučuje, već bi trebalo preći na drugu terapiju sa utvrđenim bezbjednosnim profilom tokom dojenja, naročito u slučajevima dojenja novorođenčadi i prijevremeno rođenih beba.

Lijek Prexanil nema direktan uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja mašinama, ali individualne reakcije nastale kao posljedica niskog krvnog pritiska, mogu se javiti kod nekih pacijenata, naročito na početku terapije ili u kombinaciji sa drugim antihipertenzivnim ljekovima.

Kao rezultat toga, može biti smanjena sposobnost pacijenta da upravlja vozilom ili rukuje mašinama.

• Sažetak bezbjednosnog profila:

Bezbjednosni profil perindoprila je u skladu sa bezbjednosnim profilom ACE inhibitora:

Najčešća neželjena dejstva prijavljena tokom kliničkih ispitivanja lijeka i primijećena tokom upotrebe su: ošamućenost, glavobolja, parestezija, vrtoglavica, poremećaji vida, tinitus, hipotenzija, kašalj, dispneja, abdominalni bol, konstipacija, dijareja, disgeuzija, dispepsija, mučnina, povraćanje, pruritus, osip, grčevi u mišićima i astenija.

• Tabelarni prikaz neželjenih reakcija:

Sljedeća neželjena dejstva su zabilježena tokom kliničkih ispitivanja i/ili postmarketinškog perioda primjene perindoprila i razvrstana su prema učestalosti u sljedeće grupe:

- veoma često (≥ 1/10),

- često (≥ 1/100 do < 1/10),

- povremeno (≥ 1/1000 do < 1/100),

- rijetko (≥ 1/10000 do < 1/1000),

- veoma rijetko (< 1/10000),

- nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

*Učestalost je izračunata na osnovu rezultata kliničkih ispitivanja za neželjene događaje zabilježene iz spontanih prijava.

Klinička ispitivanja:

Tokom randomizovanog perioda EUROPA studije, prikupljeni su samo podaci o ozbiljnim neželjenim događajima. Kod malog broja pacijenata javila su se ozbiljna neželjena dejstva: 16 (0,3%) od 6122 pacijenta koji su dobijali perindopril i 12 (0,2%) od 6107 pacijenata koji su primali placebo. Kod pacijenata liječenih perindoprilom, hipotenzija je primijećena kod 6 pacijenata, angioedem kod 3 pacijenta i iznenadni zastoj rada srca (cardiac arrest) kod 1 pacijenta. Više pacijenata se povuklo iz ispitivanja zbog kašlja, hipotenzije ili drugih vidova intolerancije na perindopril (6,0% (n=366)), u odnosu na pacijente koji su dobijali placebo 2,1% (n=129).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Podaci o predoziranju kod ljudi su ograničeni. Simptomi predoziranja ACE inhibitorima mogu uključivati hipotenziju, cirkulatorni šok, disbalans elektrolita, oštećenje funkcije bubrega, hiperventilaciju, tahikardiju, palpitacije, bradikardiju, nesvjesticu, anksioznost i kašalj.

Preporučena terapija u slučaju predoziranja je primjena intravenske infuzije fiziološkog rastvora. Ukoliko dođe do hipotenzije, pacijenta treba staviti u položaj predviđen za stanje šoka. Ako je moguće, pacijentu treba dati infuziju angiotenzina II i/ili intravenske kateholamine. Perindopril se može eliminisati iz cirkulacije hemodijalizom (vidjeti dio 4.4). Kod bradikardije rezistentne na terapiju, može se ugraditi pejsmejker. Neophodno je stalno pratiti vitalne znakove, kao i koncentraciju serumskih elektrolita i kreatinina.

Farmakoterapijska grupa: Inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE), monokomponentni; inhibitori ACE, monokomponentni.

ATC kod: C09AA04

Mehanizam dejstva

Perindopril je inhibitor angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE) koji konvertuje angiotenzin I u angiotenzin II. Angiotenzin konvertujući enzim, odnosno kinaza, je egzopeptidaza koja omogućava konverziju angitenzina I u vazokonstriktorni angiotenzin II, kao i degradaciju vazodilatatornog bradikinina u inaktivni heptapeptid.

Inhibicija ACE rezultuje smanjenjem vrijednosti angiotenzina II u plazmi, što dovodi do povećane aktivnosti renina u plazmi (inhibicijom negativne povratne sprege oslobađanja renina) i smanjene sekrecije aldosterona. S obzirom na to da ACE inaktivira bradikinin, inhibicija ACE takođe dovodi i do povećane aktivnosti cirkulišućeg i lokalnog kalikrein-kininskog sistema (i time aktivaciju prostaglandinskog sistema). Moguće je da ovaj mehanizam dovodi do smanjenja krvnog pritiska djelovanjem ACE inhibitora i dijelom je odgovoran za određena neželjena dejstva (npr. kašalj).

Perindopril djeluje preko svog aktivnog metabolita, perindoprilata. Drugi metaboliti ne pokazuju inhibiciju ACE aktivnosti u in vitro uslovima.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Hipertenzija

Perindopril je aktivan kod svih stepena hipertenzije: blage, umjerene, teške. Primijećeno je sniženje sistolnog i dijastolnog pritiska i u ležećem i u stojećem položaju.

Perindopril smanjuje periferni vaskularni otpor, što dovodi do smanjenja krvnog pritiska. Kao posljedica, dolazi do povećanja periferne cirkulacije, bez uticaja na srčanu frekvenciju.

Protok krvi u bubrezima se po pravilu povećava, dok brzina glomerularne filtracije obično ostaje nepromijenjena.

Maksimalno antihipertenzivno dejstvo postiže se nakon 4 do 6 sati od primjene pojedinačne doze i održava se tokom najmanje 24h: raspon aktivnosti se kreće od 87% do 100% od maksimalnih dejstava.

Do smanjenja krvnog pritiska dolazi veoma brzo. Kod pacijenata koji pozitivno reaguju na terapiju, normalizacija se postiže u roku od mjesec dana i održava se bez nastanka tahifilakse.

Prekid terapije ne izaziva reaktivnu hipertenziju.

Perindopril smanjuje hipertrofiju lijeve komore.

Potvrđeno je da kod ljudi perindopril ima vazodilatatorne osobine, obnavlja elastičnost velikih arterijskih krvnih sudova i redukuje mediju, odnos lumena malih arterija.

U kombinaciji sa tiazidnim diureticima ostvaruje sinergistično dejstvo i smanjuje rizik za nastanak hipokalijemije uzrokovane terapijom samih diuretika.

Srčana insuficijencija

Perindopril smanjuje rad srca, tako što smanjuje prethodno opterećenje (engl. pre-load) i naknadno opterećenje (engl. after-load) srca.

Studije sprovedene na pacijentima sa srčanom insuficijencijom su pokazale sljedeće:

• sniženje pritiska punjenja u lijevoj i desnoj komori,
• smanjenje ukupnog perifernog vaskularnog otpora,
• povećanje minutnog volumena srca i poboljšanje srčanog indeksa.

U komparativnim studijama, prva upotreba perindoprila od 2,5 mg kod pacijenata sa blagom do umjerenom srčanom insuficijencijom nije bila povezana sa značajnim smanjenjem krvnog pritiska u poređenju sa placebom.

Pacijenti sa stabilnom koronarnom arterijskom bolešću

EUROPA studija je bila multicentrična, internacionalna, randomizovana, dvostruko slijepa, placebo kontrolisana klinička studija koja je trajala 4 godine.

Studija je obuhvatala 12218 pacijenata starijih od 18 godina, od čega je 6110 dobijalo perindopril tercbutilamin 8 mg (što odgovara 10 mg perindopril arginina), a 6108 placebo.

Pacijenti ispitivane populacije imali su dokazanu koronarnu arterijsku bolest bez kliničkih znakova srčane insuficijencije. Od ukupnog broja, 90% pacijenata imalo je infarkt miokarda i/ili koronarnu revaskularizaciju. Većina pacijenata je uz perindopril u terapiji imala inhibitore zgrušavanja (antitrombocitne ljekove), ljekove za smanjenje koncentracije lipida u krvi i beta blokatore.

Glavni kriterijum za praćenje efikasnosti je bio složen i sastojao se iz kardiovaskularnog mortaliteta, nefatalnog infarkta miokarda i/ili srčanih zastoja sa uspješnom reanimacijoom. Terapija perindopril tercbutilaminom od 8 mg (što je ekvivalentno 10 mg perindopril arginina) jednom dnevno je dovela do značajnog apsolutnog smanjenja primarnog parametra praćenja ishoda za 1,9% (smanjenje relativnog rizika za 20%, 95% CI[9,4;28,6] - p<0,001).

Kod pacijenata sa anamnezom infarkta miokarda i/ili revaskularizacijom, apsolutno smanjenje primarnog kriterijuma u odnosu na placebo je iznosilo 2,2%, što odgovara smanjenju relativnog rizika od 22,4% (95%CI [12,0;31,6] - p<0,001).

Pedijatrijska populacija

Bezbjednost i efikasnost perindoprila nije utvrđena kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina.

U otvorenoj nekomparativnoj kliničkoj studiji sa 62 hipertenzivne djece uzrasta 2 do 15 godina sa brzinom glomerularne filtracije >30 ml/min/1,73 m2, pacijenti su primali perindopril u prosječnoj dozi od 0,07 mg/kg. Doziranje je individualizovano u skladu sa karakteristikama pacijenta i odgovorom krvnog pritiska do maksimalne doze od 0,135 mg/kg/dan.

59 pacijenata je završilo ispitivanje u periodu od 3 mjeseca, a 36 pacijenata je učestvovalo tokom produženog perioda praćenja, odnosno bili su praćeni najmanje 24 mjeseca (srednje trajanje studije: 44 mjeseca).

Sistolni i dijastolni pritisak je ostao stabilan od uključenja do posljednje posjete kod pacijenata koji su ranije primali drugu antihipertenzivnu terapiju, dok je snižen kod prethodno neliječenih pacijenata.

Više od 75% djece je imalo sistolni i dijastolni pritisak ispod 95-og percentila pri posljednjoj procjeni.

Bezbjednost je bila u skladu sa poznatim bezbjednosnim profilom perindoprila.

Podaci iz kliničkih ispitivanja dvostruke blokade renin-angiotenzin-aldosterons sistema (RAAS)

Dva velika randomizovana, kontrolisana ispitivanjima (ONTARGET (eng. ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (eng. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) su ispitivala primjenu kombinacije ACE inhibitora i blokatora angiotenzin II receptora.

Studija ONTARGET je sprovedena kod pacijenata sa kardiovaskularnom ili cerebrovaskularnom bolešću ili sa dijabetes melitusom tipa 2 udruženim sa potvrđenim oštećenjem ciljnog organa u anamnezi.. Studija VA NEPHRON-D je sprovedena kod pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2 i dijabetičkom nefropatijom.

Ove studije nijesu pokazale značajna povoljna dejstva na bubrežni i/ili kardiovaskularni ishod i smrtnost, dok je uočen povećani rizik od hiperkalijemije, akutnog oštećenja bubrega i/ili hipotenzije u poređenju sa monoterapijom. Uzimajući u obzir njihove slične farmakodinamske osobine, ovi rezultati su relevantni i za druge ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora.

Zbog toga, ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora ne treba primjenjivati istovremeno kod pacijenata s dijabetičkom nefropatijom.

Studija ALTITUDE (eng. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) je bila dizajnirana tako da se ispita korist dodavanja aliskirena standardnoj terapiji ACE inhibitorom ili blokatorom angiotenzin II receptora kod pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2, hroničnom bolešću bubrega, kardiovaskularnom bolešću, ili obije. Studija je ranije prekinuta zbog povećanog rizika od neželjenih ishoda. Smrtnost usljed kardiovaskularnih događaja smrt i moždani udar su numerički bili brojčano mnogo češći u grupi koja je dobijala aliskiren nego u onoj koja je primala placebo, a neželjeni događaji i ozbiljni, značajni neželjeni događaji od značaja (hiperkalijemija, hipotenzija i poremećaj funkcije bubrega) su mnogo češće prijavljeni u grupi koja je dobijala aliskiren nego grupi koja je dobijala placebo.

Resorpcija

Poslije oralne primjene perindopril se brzo resorbuje i maksimalna koncentracija perindoprila u plazmi se postiže poslije 1 sat. Poluvrijeme eliminacije iz plazme je 1 sat.

Perindopril je prolijek. 27% ukupnog perindoprila dospijeva u krvotok u obliku aktivnog metabolita, perindoprilata. Pored aktivnog perindoprilata, perindopril daje pet neaktivnih metabolita. Maksimalna koncentracija perindoprilata u plazmi se postiže nakon 3-4 h.

Hrana smanjuje konverziju u perindoprilat, samim tim i bioraspoloživost, pa iz tog razloga perindopril arginin treba uzimati oralno u jednoj dozi, ujutru prije jela.

Pokazan je linearni odnos između doze perindoprila i njegove izloženosti u plazmi.

Distribucija

Volumen distribucije nevezanog perindoprila iznosi 0,2 l/kg . Stepen vezivanja perindoprilata za proteine plazme je 20%, prvenstveno za angiotenzin konvertujući enzim, ali je zavisno od koncentracije.

Eliminacija

Perindoprilat se eliminiše urinom i poluvrijeme eliminacije nevezanog perindoprilata je približno 17 sati, što rezultuje postizanjem stanja ravnoteže u roku od četiri dana.

Posebne populacije

Eliminacija perindoprila je smanjena u starijoj populaciji, kao i kod pacijenata sa bubrežnom i srčanom insuficijencijom. Neophodno je prilagođavanje doze kod pacijenata sa bubrežnom insuficijencijom, u skladu sa stepenom oštećenja (klirens kreatinina).

Klirens perindoprilata kod pacijenata na dijalizi je 70 ml/min.

Kinetika perindoprila je promijenjena kod pacijenata sa cirozom jetre: hepatički klirens perindoprila je smanjen na pola. Međutim, količina formiranog perindoprilata nije smanjena tako da nema potrebe za prilagođavanjem doze (vidjeti djelove 4.2 i 4.4).

U studijama oralne, hronične toksičnosti sprovedenim na pacovima i majmunima, ciljni organ bio je bubreg, sa reverzibilnim oštećenjem.

U in vitro i in vivo studijama mutagenost nije primijećena.

Studije reproduktivne toksičnosti (miševi, pacovi, kunići i majmuni) su pokazale da nema znakova embriotoksičnosti i nema teratogenih efekata. Ipak, pokazano je da ACE inhibitori kao grupe ljekova, imaju neželjena dejstva u kasnim fazama fetalnog razvoj, što dovodi do smrti fetusa i kongenitalnih oštećenja kod glodara i kunića: renalne lezije i povećanja peri i postnatalnog mortaliteta. Fertilitet nije bio oštećen ni kod mužjaka ni kod ženki pacova.

Kancerogenost nije primijećena u dugoročnim istraživanjima sprovedenim na pacovima i miševima.

Jezgro film tablete

Laktoza monohidrat;

Magnezijum stearat;

Maltodekstrin;

Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni;

Natrijum skrob glikolat (tip A).

Film (obloga) tablete

Glicerol;

Hipromeloza;

Bakarni kompleks hlorofilina;

Makrogol 6000;

Magnezijum stearat;

Titan dioksid.

Nije primjenljivo.

3 godine.

Čuvati u dobro zatvorenom kontejneru radi zaštite od vlage.

Ovaj lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Unutrašnje pakovanje lijeka je bijeli polipropilenski kontejner sa polietilenskim regulatorom izlaska tableta i bijelim neprovidnim polietilenskim zatvaračem koji sadrži gel sa desikantom, u kojem se nalazi 30 film tableta.

Spoljašnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 1 kontejner za tablete (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Lijek Prexanil sadrži aktivnu supstancu perindopril, koji pripada grupi ljekova koji se zovu inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE inhibitor). ACE inhibitori su ljekovi koji šire krvne sudove i na taj način olakšavaju srcu da pumpa krv kroz njih.

Lijek Prexanil se koristi za:

• liječenje povišenog krvnog pritiska (hipertenzije),

• liječenje srčane slabosti (stanja gdje srce nije u stanju da pumpa dovoljno krvi da bi zadovoljilo potrebe organizma),

• za smanjenje rizika od događaja kao što je infarkt (srčani udar), kod pacijenata sa stabilnom koronarnom arterijskom bolešću (stanja kod kog je smanjeno ili blokirano snabdijevanje srčanog mišića krvlju), kod pacijenata koji su već imali srčani infarkt i/ili koji su podvrgnuti operativnom zahvatu da bi se poboljšao protok krvi srca, tj. da bi se poboljšalo snabdijevanje srčanog mišića krvlju.

Lijek Prexanil ne smijete koristiti:

Nemojte uzimati lijek Prexanil:

• ako ste alergični (preosjetljivi) na perindopril ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6), ili na bilo koji drugi ACE inhibitor,
• ako su se kod Vas javili sljedeći simptomi: zviždanje u plućima, otok lica, jezika ili grla, intenzivan svrab ili težak osip po koži prilikom prethodne upotrebe ACE inhibitora ili ako ste Vi ili član Vaše porodice imali ove simptome u bilo kojoj drugoj situaciji (stanje koje se naziva angioedem),
• ako ste u drugom ili trećem trimestru trudnoće (takođe, primjena lijeka Prexanil se ne preporučuje u ranoj trudnoći - vidjeti dio “Plodnost, trudnoća i dojenje“),
• ako imate šećernu bolest (dijabetes) ili oštećenu funkciju bubrega i uzimate lijek za sniženje krvnog pritiska koji sadrži aliskiren,
• ako ste na dijalizi, ili bilo kojoj drugoj vrsti filtracije krvi. Zavisno od korišćene mašine, lijek Prexanil Vam možda neće odgovarati,
• ako imate probleme sa bubrezima gdje je snabdijevanje bubrega krvlju smanjeno (suženje bubrežnih arterija),
• ako ste uzimali ili trenutno uzimate sakubitril/valsartan, lijek za srčanu insuficijenciju, rizik od nastanka angioedema (brzo oticanje ispod kože u predjelu grla) je povećan (vidite dio “Upozorenja i mjere opreza“ i “ Primjena drugih ljekova“).

Upozorenja i mjere opreza:

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek Prexanil:

• ako imate stenozu aorte (suženje glavnog krvnog suda koji izlazi iz srca) ili hipertrofičnu

kardiomiopatiju (oboljenje srčanog mišića) ili stenozu bubrežne arterije (suženje arterije koja snabdijeva bubreg krvlju),

• ako imate bilo kakvih drugih problema sa srcem,
• ako imate problema sa jetrom,
• ako imate problema sa bubrezima ili ste na dijalizi,
• ako imate povećane vrijednosti u krvi hormona zvanog aldosteron (primarni aldosteronizam),
• ako patite od kolagene vaskularne bolesti (oboljenja vezivnog tkiva) kao što su sistemski eritemski
• lupus ili skleroderma,
• ako imate šećernu bolest,
• ako ste na režimu ishrane sa ograničenim unosom soli ili koristite zamjene za so koje sadrže kalijum,
• ako ćete se podvrgnuti anesteziji i/ili većoj hirurškoj operaciji,
• ako ćete se podvrgnuti LDL aferezi (uklanjanju holesterola iz krvi korišćenjem aparata),
• ako ćete ići na terapiju smanjenja osjetljivosti na alergiju uzrokovanu ubodom pčele ili ose,
• ako ste nedavno imali proliv ili povraćali, ili ste dehidrirani,
• ako Vam je ljekar rekao da ne podnosite neke šećere,
• ako uzimate bilo koji od sljedećih ljekova, koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska:

- blokator angiotenzin II receptora (ARB) (takođe poznati kao sartani – pr. valsartan, telmisartan, irbesartan), naročito ako imate probleme sa bubrezima povezane sa šećernom bolešću

- aliskiren.

Ljekar će Vam možda provjeravati bubrežnu funkciju, krvni pritisak i količinu elektrolita (pr. kalijuma) u krvi u redovnim vremenskim intervalima.

Vidite takođe i informacije navedene u dijelu “Lijek Prexanil ne smijete koristiti”.

• ako ste pripadnik crne rase, jer možete imati povećanu vjerovatnoću za pojavu angioedema i ovaj lijek kod Vas može biti manje djelotvoran u sniženju krvnog pritiska u odnosu na pripadnike ostalih rasa,
• ako uzimate neki od sljedećih ljekova, rizik od pojave angioedema je povećan:
• racekadotril (koristi se u liječenju proliva),
• sirolimus, everolimus, temsirolimus i druge ljekove koji pripadaju grupi tzv. mTOR inhibitora (koriste se u sprječavanju odbacivanja transplantiranih organa i u terapiji kancera),
• sakubitril (dostupan kao fiksna kombinacija sa valsartanom), koristi se za liječenje dugotrajne srčane slabosti
• linagliptin, saksagliptin, sitagliptin, vildagliptin i drugi ljekovi koji pripadaju grupi ljekova koji se zovu gliptini (koriste se za liječenje šećerne bolesti)

Angioedem

Angioedem (teška alergijska reakcija sa otokom lica, usana, jezika ili grla uz otežano gutanje ili disanje) je prijavljen kod pacijenata koji su liječeni ACE inhibitorima, uključujući lijek Prexanil. Ovo može da se javi u bilo kom trenutku tokom terapije. Ako se kod Vas pojave takvi simptomi treba da prestanete sa uzimanjem lijeka Prexanil i odmah se obratite ljekaru (vidite dio 4).

Morate obavijestiti svog ljekara ukoliko mislite da ste trudni ili planirate trudnoću. Lijek Prexanil se ne preporučuje za primjenu u prvom trimestru trudnoće, a ne smije se uzimati poslije prvog trimestra trudnoće tj. u drugom i/ili trećem trimestru, jer može dovesti do ozbiljnog oštećenja ploda ako se uzima u ovoj fazi (vidjeti dio “Plodnost, trudnoća i dojenje“).

Djeca i adolescenti

Ne preporučuje se primjena lijeka Prexanil kod djece i adolescenata uzrasta mlađeg od 18 godina.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Na terapiju lijekom Prexanil može uticati primjena drugih ljekova. Vaš ljekar će možda morati da Vam promijeni dozu lijeka i/ili preduzme druge mjere opreza. Obavijestite Vašeg ljekara ako uzimate neki od sljedećih ljekova, jer može biti neophodan dodatni oprez:

• drugi ljekovi za liječenje povišenog krvnog pritiska, uključujući blokatore receptora za angiotenzin II ili aliskiren (pogledajte djelove “Lijek Prexanil ne smijete koristiti” i “Upozorenja i mjere opreza”) ili diuretike (ljekove koji povećavaju izlučivanje mokraće),
• diuretici koji štede kalijum (npr. triamteren, amilorid), dodaci ishrani koji sadrže kalijum, zamjene za soli koje sadrže kalijum, drugim ljekovima koji mogu povećati vrijednosti kalijuma u Vašoj krvi (poput heparina, lijeka koji se koristi za razrjeđivanje krvi; trimetoprima i kotrimoksazola, poznatog i kao trimetoprim/sulfametoksazol, ljekova koji se primjenjuju za liječenje infekcija),
• ljekovi koji štede kalijum koji se koriste u terapiji srčane insuficijencije: eplerenon i spironolakton u dozama od 12,5 mg do 50 mg dnevno,
• litijum, koji se koristi u terapiji manije ili depresije,
• nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (npr. ibuprofen) koji se koriste za smanjenje bola, ili velike doze acetilsalicilne kiseline (supstanca se nalazi u mnogim ljekovima koji se koriste za ublažavanje bolova i snižavanje temperature, kao i za sprječavanje zgrušavanja krvi),
• ljekovi koji se koriste u liječenju šećerne bolesti (kao što su insulin ili metformin),
• baklofen (koristi se za liječenje ukočenosti mišića kod bolesti kao što je multipla skleroza),
• ljekovi koji se koriste u liječenju psihičkih poremećaja kao što su depresija, anksioznost, šizofrenija, itd. (npr. triciklični antidepresivi, antipsihotici),
• imunosupresivi (ljekovi koji smanjuju odbrambene mehanizme organizma), koji se koriste u
• liječenju autoimunih poremećaja ili poslije transplantacije u svrhu sprječavanja odbacivanja organa (npr. ciklosporin, takrolimus),
• trimetoprim (za liječenje infekcija),
• estramustin (koristi se u liječenju malignih oboljenja),
• ljekovi koji se najčešće koriste u liječenju proliva (racekadotril) ili kako bi se spriječilo odbacivanje transplantiranih organa (sirolimus, everolimus, temsirolimus i druge ljekove koji pripadaju grupi takozvanih mTOR inhibitora). Vidjeti dio „Upozorenja i mjere opreza“,
• sakubitril/valsartan (koriste se za liječenje dugotrajne srčane slabosti). Vidite dio “Lijek Prexanil ne smijete koristiti“ i “Upozorenja i mjere opreza“,
• alopurinol (koristi se u liječenju gihta),
• prokainamid (koristi se za liječenje nepravilnog rada srca),
• vazodilatatori, uključujući nitrate (ljekovi koji proširuju krvne sudove),
• ljekovi koji se koriste u liječenju niskog krvnog pritiska, šoka ili astme (npr. efedrin, noradrenalin ili adrenalin),
• soli zlata, naročito one koje se primjenjuju intravenski (koriste se za liječenje simptoma reumatoidnog artritisa).

Uzimanje lijeka Prexanil sa hranom ili pićem

Preporučljivo je da se lijek Prexanil uzima prije obroka.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Trudnoća

Ukoliko mislite da ste trudni (ili planirate trudnoću), odmah obavijestite Vašeg ljekara. Ljekar Vam može savjetovati da prestanete sa uzimanjem lijeka Prexanil ukoliko želite da zatrudnite ili Vam može propisati drugi lijek čim saznate da ste trudni. Lijek Prexanil se ne preporučuje u prvom trimestru trudnoće, i ne smije se koristiti u kasnijim fazama trudnoće (u drugom i trećem trimestru) jer može ozbiljno naškoditi Vašoj bebi.

Dojenje

Recite svom ljekaru ukoliko dojite ili namjeravate da počnete da dojite. Lijek Prexanil se ne preporučuje ženama koje doje, ljekar će Vam propisati drugu terapiju ukoliko želite da dojite bebu, naročito ako je ona tek rođena ili prijevremeno rođena.

Uticaj lijeka Prexanil na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Lijek Prexanil ne utiče na pažnju, ali kod pojedinih pacijenata može doći do vrtoglavice i slabosti usljed niskog krvnog pritiska. Ukoliko Vam se to dogodi, Vaša sposobnost upravljanja vozilima ili rukovanja mašinama može biti smanjena.

Lijek Prexanil sadrži laktozu monohidrat

U slučaju intolerancije na pojedine šećere, obratite se Vašem ljekaru prije upotrebe ovog lijeka.

Lijek Prexanil sadrži natrijum

Lijek Prexanil sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po dozi, to jest suštinski je „bez natrijuma“.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako nijeste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Tablete treba progutati sa čašom vode, po mogućnosti ujutru prije obroka, u isto vrijeme svakog dana. Vaš ljekar će odlučiti koja je odgovarajuća doza za Vas.

Lijek Prexanil se uzima na sljedeći način:

Povišen krvni pritisak: uobičajena početna doza i doza održavanja je 5 mg jednom dnevno. Poslije mjesec dana, ukoliko je potrebno, doza se može povećati na 10 mg jednom dnevno, što je ujedno i najveća preporučena doza za liječenje povišenog krvnog pritiska.

Ukoliko imate 65 godina ili više, uobičajena početna doza je 2,5 mg jednom dnevno. Doza se može povećati poslije mjesec dana na 5 mg jednom dnevno, zatim, ukoliko je neophodno na 10 mg jednom dnevno.

Srčana slabost: uobičajena početna doza je 2,5 mg jednom dnevno. Doza se poslije dvije nedjelje može povećati na 5 mg jednom dnevno, što je maksimalna preporučena doza kod srčane slabosti.

Stabilna koronarna arterijska bolest: uobičajena početna doza je 5 mg jednom dnevno. Poslije dvije nedjelje, doza se može povećati na 10 mg jednom dnevno, što je i maksimalna preporučena doza u ovoj indikaciji.

Ukoliko imate 65 godina ili više, uobičajena početna doza je 2,5 mg jednom dnevno. Doza se poslije nedjelju dana može povećati na 5 mg jednom dnevno, zatim poslije još nedjelju dana, ukoliko je neophodno na 10 mg jednom dnevno.

Primjena kod djece i adolescenata

Primjena perindoprila kod djece i adolescenata se ne preporučuje, vidjeti dio 2 “Šta treba da znate prije nego što uzmete lijek Prexanil“.

Ako ste uzeli više lijeka Prexanil nego što je trebalo

Ukoliko ste uzeli veću dozu lijeka Prexanil nego što bi trebalo, odmah kontaktirajte Vašeg ljekara ili se javite najbližoj ustanovi za pružanje hitne medicinske pomoći.

Najčešći znak predoziranja jeste pad krvnog pritiska od koga možete osjetiti vrtoglavicu ili nesvjesticu. Ako se ovo desi, trebalo bi da legnete tako da Vam glava bude položena nisko a noge budu podignute.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Prexanil

Važno je da uzimate lijek svaki dan u isto vrijeme kao što Vam je ljekar propisao. Ako ste zaboravili da uzmete lijek, sljedeću dozu uzmite u uobičajeno vrijeme.

Nikada ne uzimajte duplu dozu da biste nadoknadili propuštenu dozu lijeka.

Ako prestanete da uzimate lijek Prexanil

Liječenje lijekom Prexanil je obično dugotrajno. Prije prekida terapije obavezno porazgovarajte sa svojim ljekarom.

Ako imate dodatnih pitanja o primjeni ovog lijeka, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i Prexanil može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Prestanite sa uzimanjem lijeka i odmah se obratite ljekaru ukoliko doživite neko od sljedećih neželjenih dejstava koja mogu biti ozbiljna: otok lica, usana, usta, jezika ili grla, teškoće pri disanju (angioedem) (vidjeti dio “Šta treba da znate prije nego što uzmete lijek Prexanil”) (povremeno – javlja se kod najviše 1 od 100 pacijenata koji uzimaju lijek),

• teška vrtoglavica ili gubitak svijesti usljed niskog krvnog pritiska (često – javlja se kod najviše 1 od 10 pacijenata koji uzimaju lijek),
• neuobičajeno brz ili nepravilan rad srca i bol u grudima (angina) ili srčani udar (veoma rijetko – javlja se kod najviše 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek),
• slabost u ruku ili nogu ili problem sa govorom koji mogu biti znak moždanog udara (veoma rijetko – javlja se kod najviše 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek),
• iznenadno zviždanje, bol u grudima, kratak dah, teškoće u disanju (bronhospazam) (povremeno – javlja se kod najviše 1 od 100 pacijenata koji uzimaju lijek),
• zapaljenje pankreasa koje može izazvati jak bol u stomaku i leđima praćen opštim lošim stanjem (veoma rijetko – javlja se kod najviše 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek),
• žuta prebojenost kože ili beonjača (žutica) koja može biti znak hepatitisa (veoma rijetko – javlja se kod najviše 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek),
• osip kože koji često počinje pojavom crvenih pečata koji svrbe po licu, rukama ili nogama (erythema multiforme) (veoma rijetko – javlja se kod najviše 1 od 10000 pacijenata koji uzimaju lijek).

Obavijestite svog ljekara ako primijetite bilo koje od sljedećih neželjenih dejstava:

• Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

Glavobolja, ošamućenost, vrtoglavica, osjećaj trnjenja i bockanja, poremećaji vida, tinitus (zujanje u ušima), kašalj, nedostatak daha (dispneja), poremećaji organa za varenje (mučnina, povraćanje, bol u stomaku, poremećaj ukusa, dispepsija ili teškoće sa varenjem, proliv, otežano pražnjenje crijeva), alergijske reakcije (osip kože, svrab), grčevi u mišićima, osjećaj slabosti.

• Povremena neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

Depresija, promjene raspoloženja, poremećaji sna, suva usta, intenzivan svrab ili osip, formiranje grupisanih plikova na koži, problemi sa bubrezima, impotencija, znojenje, povećanje broja eozinofila (vrsta bijelih krvnih zrnaca), pospanost, nesvjestica, osjećaj lupanja srca (palpitacije), ubrzan rad srca (tahikardija), vaskulitis (zapaljenje krvnih sudova), povećana osjetljivost kože na izloženost suncu (reakcije fotosenzitivnosti), bol u zglobovima (artralgija), bol u mišićima (mijalgija), bol u grudima, slabost, periferni edem, povišena tjelesna temperatura, padovi, promjene u laboratorijskim parametrima: povećana vrijednost kalijuma u krvi koja se povlači nakon prekida terapije, mala vrijednost natrijuma, veoma mala vrijednost šećera u krvi (hipoglikemija) kod pacijenata sa šećernom bolešću, povećane vrijednosti uree i kreatinina u krvi.

• Rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

Tamna prebojenost urina, osjećaj mučnine ili povraćanja, grčevi u mišićima, zbunjenost i epileptički napadi, koji mogu biti posljedica neadekvatnog lučenja ADH (antidiuretskog hormona). Smanjeno uriniranje ili odsustvo uriniranja, akutna bubrežna slabost, naleti crvenila, pogoršanje psorijaze, promjene u laboratorijskim parametrima: povećane vrijednosti enzima jetre, velika vrijednost bilirubina u serumu.

• Veoma rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

Konfuzija, eozinofilna pneumonija (rijedak tip zapaljenja pluća), rinitis (zapušen nos ili curenje iz nosa), poremećaji krvi kao što su smanjen broj crvenih i bijelih krvnih zrnaca, smanjena vrijednost hemoglobina, smanjen broj krvnih pločica.

Ukoliko imate neke od ovih simptoma, obratite se Vašem ljekaru što prije.

• Nepoznata učestalost (učestalost ne može biti procijenjena na osnovu raspoloživih podataka):

Promjena boje, utrnulost i bol u prstima šake ili stopala (Raynaud-ov fenomen).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na posljednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati u dobro zatvorenom kontejneru radi zaštite od vlage.

Ovaj lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Prexanil

- Aktivna supstanca je perindopril arginin.

Jedna film tableta sadrži 5 mg perindopril arginina (što odgovara 3,395 mg perindoprila).

- Pomoćne supstance su:

Jezgro film tablete: laktoza monohidrat; magnezijum stearat; maltodekstrin; silicijum dioksid, koloidni, bezvodni i natrijum skrob glikolat (tip A).

Film (obloga) tablete: glicerol; hipromeloza; bakarni kompleks hlorofilina; makrogol 6000; magnezijum stearat i titan dioksid.

Kako izgleda lijek Prexanil i sadržaj pakovanja

Duguljasta, bikonveksna film tableta, svijetlozelene boje s utisnutim logom proizvođača „ INCLUDEPICTURE "http://afssaps-prd.afssaps.fr/php/ecodex/images/N0179093/image002.jpg" \* MERGEFORMATINET “ sa jedne strane i podionim crtama na bočnim stranama.

Tableta se može podijeliti na jednake doze.

Unutrašnje pakovanje lijeka je bijeli polipropilenski kontejner sa polietilenskim regulatorom izlaska tableta i bijelim neprovidnim polietilenskim zatvaračem koji sadrži gel sa desikantom, u kojem se nalazi 30 film tableta.

Spoljašnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 1 kontejner za tablete (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Glosarij d.o.o.,

Vojislavljevića 76, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođači

Les Laboratoires Servier Industrie,

905 route de Saran, 45520 Gidy, Francuska

Servier (Ireland) Industries Limited,

Gorey Road, Arklow, Co. Wicklow, Y14 E284, Irska

Anpharm Przedsiebiorstwo Farmaceutyczne S.A.,

Annopol 6B, Warszawa, 03-236, Poljska

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/25/1589 – 4622 od 31.03.2025. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Mart, 2025. godine