ONZAPIN 10mg film tableta

Odrasli

Olanzapin je indikovan u terapiji šizofrenije.

Olanzapin je efikasan u održavanju kliničkog poboljšanja tokom kontinuirane terapije kod pacijenata koji su inicijalno odgovorili na ovu terapiju.

Olanzapin je indikovan u terapiji umjerenih do ozbiljnih maničnih epizoda.

Kod pacijenata sa maničnim epizodama koji su odgovorili na terapiju olanzapinom, olanzapin je indikovan u prevenciji relapsa bipolarnog poremećaja (vidjeti dio 5.1).

Doziranje

Odrasli

Šizofrenija: Preporučena početna doza olanzapina je 10 mg/dnevno.

Manične epizode: Početna doza je 15 mg/dnevno u obliku monoterapije jednom dnevno, ili 10 mg/dnevno u kombinovanoj terapiji (vidjeti dio 5.1).

Prevencija relapsa u bipolarnom poremećaju: Preporučena početna doza olanzapina je 10 mg/dnevno. Kod pacijenata koji su primali olanzapin u terapiji maničnih epizoda, terapiju za prevenciju relapsa treba nastaviti sa istom dozom lijeka. Ukoliko se pojavi nova manična, mješovita ili depresivna epizoda, terapiju olanzapinom treba nastaviti (uz podešavanje doze ukoliko je potrebno), uz dodatnu terapiju simptoma poremećaja raspoloženja ako je klinički indikovano.

Tokom terapije šizofrenije, maničnih epizoda i prevencije relapsa u bipolarnom poremećaju, dnevna doza može tokom terapije biti podešena na osnovu individualnog kliničkog statusa, u doznom rasponu od 5-20 mg/dnevno. Povećanje doze iznad preporučene početne doze se savjetuje samo poslije adekvatne kliničke procjene, i generalno treba da se sprovede u intervalima ne kraćim od 24 sata.

Olanzapin se može uzimati nezavisno od obroka, pošto hrana ne utiče na resorpciju ovog lijeka. Treba razmotriti postepeno smanjivanje doze lijeka prilikom obustavljanja terapije olanzapinom.

Posebne populacije

Starije osobe

Ne preporučuje se rutinska primjena niže početne doze (5 mg/dnevno), ali je treba razmotriti kod pacijenata od 65 godina i starijih kada kliničko stanje to zahtijeva (vidjeti dio 4.4).

Renalna i/ili hepatička insuficijencija

Treba razmotriti primjenu niže početne doze (5 mg/dnevno) kod ovih pacijenata. U slučaju umjerene hepatičke insuficijencije (ciroza, Child-Pugh klase A ili B), početna doza treba da bude 5 mg, a svako povećanje doze sprovoditi uz mjere opreza.

Pušači

Početna doza i interval doziranja se ne moraju rutinski mijenjati kod nepušača u odnosu na pušače. Pušenje može da indukuje metabolizam olanzapina. Ukoliko je potrebno, preporučuje se kliničko praćenje i povećanje doze olanzapina (vidjeti dio 4.5).

Kada postoji više faktora koji mogu uticati na usporavanje metabolizma lijeka (ženski pol, stariji pacijenti, nepušački status), treba razmotriti primjenu niže početne doze. Povećanje doze, kada je indikovano, treba oprezno sprovoditi kod ovih pacijenata. (vidjeti djelove 4.5 i 5.2).

Pedijatrijska populacija

Upotreba olanzapina se ne preporučuje kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina, zbog nedostatka podataka o bezbjednosti i efikasnosti. Povećan stepen povećanja tjelesne mase, lipida i promjena nivoa prolaktina su prijavljene u kratkotrajnim studijama kod adolescenata u odnosu na studije sa odraslim pacijentima (vidjeti djelove 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2).

Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili na bilo koju pomoćnu supstancu lijeka (navedene u dijelu 6.1). Pacijenti kod kojih postoji rizik od pojave glaukoma zatvorenog ugla.

Tokom terapije antipsihoticima očekivano poboljšanje kliničkog stanja pacijenta može potrajati nekoliko dana do nekoliko nedjelja. Pacijente treba pažljivo pratiti tokom ovog perioda.

Psihoze povezane sa demencijom i/ili poremećaji ponašanja

Olanzapin se ne preporučuje u terapiji psihoze povezane sa demencijom i/ili poremećaja ponašanja zbog povećane smrtnosti i rizika javljanja cerebrovaskularnih neželjenih događaja. U placebo kontrolisanim kliničkim ispitivanjima (u trajanju od 6-12 nedjelja) kod starijih pacijenata (prosječno 78 godina starosti) sa psihozom povezanom sa demencijom i/ili poremećajima ponašanja, došlo je do dvostrukog povećanja incidence smrtnog ishoda kod pacijenata liječenih olanzapinom u odnosu na placebo grupu (3,5 % u odnosu na 1,5 %). Viša incidenca smrtnog ishoda nije bila povezana sa dozom olanzapina (prosječna dnevna doza je bila 4,4 mg) ili dužinom terapije. Predisponirajući faktori rizika koji mogu uticati na povećanu incidencu smrtnog ishoda kod ove grupe pacijenata uključuju starost > 65 godina, disfagiju, sedaciju, malnutriciju i dehidrataciju, plućna oboljenja (npr. pneumonija, sa ili bez aspiracije) ili istovremenu upotrebu benzodiazepina.

Međutim, incidenca smrtnog ishoda je bila veća kod pacijenata liječenih olanzapinom u odnosu na placebo grupu, nezavisno od prisustva faktora rizika.

U istim kliničkim ispitivanjima primijećeni su cerebrovaskularni neželjeni događaji (npr. moždani udar, prolazni ishemijski napad), uključujući i one sa fatalnim ishodom. Postojala je 3 puta veća incidenca cerebrovaskularnih neželjenih događaja kod pacijenata liječenih olanzapinom u odnosu na placebo grupu (1,3 % u odnosu na 0,4 %). Svi ispitanici u obije grupe kod kojih su se javili cerebrovaskularni neželjeni događaji su imali prisutne faktore rizika. Starost od > 75 godina i vaskularna/mješovita demencija su identifikovani kao faktori rizika od pojave cerebrovaskularnih neželjenih događaja tokom terapije olanzapinom. Efikasnost olanzapina nije utvrđena u ovim kliničkim ispitivanjima.

Parkinsonova bolest

Ne preporučuje se upotreba olanzapina u terapiji psihoza povezanih sa dopaminskim agonistima kod pacijenata sa Parkinsonovom bolešću. Tokom kliničkih studija, prijavljivani su pogoršanje simptomatologije Parkinsonove bolesti i halucinacije veoma često i mnogo učestalije nego kod pacijenata u placebo grupi (vidjeti dio 4.8), a olanzapin nije bio efikasniji od placeba u terapiji psihotičnih simptoma. U ovim ispitivanjima, pacijenti su inicijalno morali da budu stabilizovani na najnižoj efikasnoj dozi antiparkinsonika (dopaminskog agoniste) i da ostanu na istom antiparkinsoniku i dozi tokom trajanja studije. Olanzapin je uvođen u terapiju sa 2,5 mg/dnevno i titriran do maksimalnih 15 mg/dnevno na osnovu procjene ispitivača.

Neuroleptički maligni sindrom (NMS)

NMS je potencijalno životno ugrožavajuće stanje koje je posljedica primjene antipsihotika. U rijetkim slučajevima se javljao i prilikom terapije olanzapinom. Kliničke manifestacije stanja NMS su hiperpireksija, rigidnost mišića, izmijenjen mentalni status i dokazi o nestabilnosti autonomnog nervnog sistema (nepravilan puls ili poremećaj krvnog pritiska, tahikardija, dijaforeza i poremećaj srčanog ritma). Dodatno može biti povišena kreatin fosfokinaza, ili se može javiti mioglobinurija (rabdomioliza) i akutna insuficijencija bubrega. Ukoliko se kod pacijenta razviju znaci i simptomi koji ukaziju na NMS ili je prisutna neobjašnjivo visoka tjelesna temperatura bez prisutnih drugih dodatnih kliničkih manifestacija NMS-a, mora se prekinuti sa primjenom svih antipsihotika, uključujući i olanzapin.

Hiperglikemija i dijabetes

Rijetko se javljala hiperglikemija i/ili pojava ili pogoršanje dijabetesa povremeno udruženo sa ketoacidozom ili komom, uključujući i fatalne slučajeve (vidjeti dio 4.8). U nekim slučajevima, primijećeno je prethodno povećanje tjelesne mase koje može biti predisponirajući faktor.

Savjetuje se adekvatno kliničko praćenje u skladu sa aktuelnim vodičima za antipsihotičnu terapiju, npr. mjerenje nivoa glukoze u krvi na početku liječenja, zatim 12 nedjelja nakon otpočinjanja terapije olanzapinom, i nakon toga na godinu dana. Pacijente koji su na terapiji antipsihoticima, uključujući i lijek Onzapin, treba pratiti u slučaju da se jave znaci i simptomi hiperglikemije (kao što su polidipsija, poliurija, polifagija i slabost), a pacijente sa dijabetes melitusom ili sa faktorima rizika za njegov nastanak treba redovno kontrolisati u slučaju da dođe do pogoršanja kontrole glikemije. Tjelesnu masu treba redovno pratiti, npr. na početku terapije, zatim nakon 4, 8 i 12 nedjelja nakon otpočinjanja terapije olanzapinom, i nakon toga jednom u tri mjeseca.

Promjene lipidnog statusa

Neželjene promjene lipidnog statusa su primijećene kod pacijenata liječenih olanzapinom u placebo kontrolisanim kliničkim ispitivanjima (vidjeti dio 4.8). Promjene lipidnog statusa treba regulisati u skladu sa kliničkom praksom, posebno kod pacijenata sa dislipidemijom i kod pacijenata kod kojih postoji rizik da se razvije poremećaj lipida. Kod pacijenata koji su na terapiji antipsihoticima, uključujući i lijek Onzapin, lipidni status treba redovno pratiti u skladu sa aktuelnim vodičima za antipsihotičnu terapiju, npr. na početku terapije olanzapinom, zatim 12 nedjelja nakon početka liječenja, i nakon toga na svakih 5 godina.

Antiholinergička aktivnost

Olanzapin je pokazao antiholinergičku aktivnost in vitro, ali iskustvo tokom kliničkih ispitivanja je pokazalo nisku incidencu sličnih događaja. Ipak, kliničko iskustvo sa primjenom olanzapina kod pacijenata sa pratećim oboljenjem je ograničeno, pa se savjetuje oprez prilikom propisivanja lijeka pacijentima sa hipertrofijom prostate ili paralitičkim ileusom i sličnim stanjima.

Funkcija jetre

Prolazno asimptomatsko povećanje hepatičkih transaminaza, alanin transferaze (ALT), aspartat transferaze (AST) se često javljaju naročito na početku terapije. Savjetuje se oprez i kontrola kod pacijenata sa povišenim vrijednostima ALT i/ili AST, kod pacijenata sa znacima i simptomima oštećenja jetre, kod pacijenata sa preegzistirajućim stanjima koja dovode do ograničavanja hepatičke funkcionalne rezerve i kod pacijenata koji su na terapiji potencijalno hepatotoksičnim ljekovima. U slučajevima gdje je dijagnostikovan hepatitis (uključujući hepatocelularna, holestatska ili mješovita oštećenja jetre), terapiju olanzapinom treba prekinuti.

Neutropenija

Treba biti obazriv kod pacijenata sa niskim brojem leukocita i/ili neutrofila iz bilo kog razloga, kod pacijenata koji primaju terapiju ljekovima koji izazivaju neutropeniju, kod pacijenata koji u istoriji bolesti imaju podatak o ranijoj depresiji/toksičnosti kostne srži izazvane ljekovima, kod pacijenata sa depresijom kostne srži uzrokovane već postojećim oboljenjem, terapijom zračenjem ili hemioterapijom i kod pacijenata sa hipereozinofilnim stanjem ili mijeloproliferativnim oboljenjem. Neutropenija se često javljala kada su olanzapin i valproat korišćeni istovremeno u terapiji (vidjeti dio 4.8).

Prekid terapije

Rijetko (sa incidencom od ≥ 0,01 % do < 0,1% pacijenata koji su dobijali olanzapin) su se javljali akutni simptomi kao što su znojenje, nesanica, tremor, anksioznost, mučnina ili povraćanje prilikom naglog prekida terapije.

QT interval

Tokom kliničkih ispitivanja, klinički značajno produženje QTc intervala (Fridericia QT korekcija [QTcF] ≥ 500 milisekundi [msec] u bilo koje vrijeme nakon početnog mjerenja kod pacijenata kod kojih je početna izmjerena vrijednost QTcF < 500 msec) se povremeno javljalo (0,1% do 1 %) kod pacijenata na terapiji olanzapinom, bez značajnih razlika u kardiovaskularnim događajima u poređenju sa placebom. Međutim, kao i prilikom primjene drugih antipsihotika, treba biti obazriv kada se olanzapin propisuje sa ljekovima za koje se zna da produžavaju QTc interval, posebno kod starijih osoba, kod pacijenata sa kongenitalnim sindromom produženog QT intervala, kongestivne srčane insuficijencije, srčane hipertrofije, hipokalijemijom ili hipomagnezijemijom.

Tromboembolizam

Tromboembolizam je tek povremeno bio vremenski povezan sa terapijom olanzapinom (sa incidencom od ≥ 0,1% do < 1% pacijenata). Uzročna veza između pojave venskog tromboembolizma i terapije olanzapinom nije ustanovljena. Međutim, s obzirom da kod pacijenata sa šizofrenijom često postoje stečeni faktori rizika za venski tromboembolizam, moraju se identifikovati svi faktori rizika za nastanak venske tromboembolije, npr. imobilizacija pacijenta, i sprovesti neophodne mjere prevencije.

Opšta aktivnost CNS-a

Uzimajući u obzir primarno dejstvo olanzapina na CNS, treba biti obazriv kada se primjenjuje u kombinaciji sa drugim ljekovima sa centralnim dejstvom i alkoholom. Pošto u in vitro uslovima ispoljava antagonističko dejstvo dopaminu, olanzapin može antagonizovati dejstvo direktnih i indirektnih dopaminskih agonista.

Konvulzije (epileptični napadi)

Olanzapin treba oprezno koristiti kod pacijenata sa ranijim napadima ili kod pacijenata koji su pod uticajem faktora rizika koji mogu sniziti prag za pojavu konvulzija. Prijavljeno je da se napadi javljaju rijetko kod pacijenata na terapiji olanzapinom. U većini ovih slučajeva, kod pacijenata su prijavljeni raniji napadi ili faktori rizika za pojavu napada.

Tardivna diskinezija

U komparativnim studijama koje su trajale do godinu dana, olanzapin je doveo do statistički značajno niže incidence iznenadnih diskinezija. Međutim, rizik od pojave tardivne diskinezije se povećava sa dužinom trajanja terapije, pa ukoliko se jave znaci i simptomi tardivne diskinezije kod pacijenata na olanzapinu, treba razmotriti mogućnost smanjenja doze ili prekid terapije. Ovi simptomi se mogu privremeno pogoršati ili čak pojačati nakon prekida terapije.

Posturalna hipotenzija

Posturalna hipotenzija se rijetko javljala kod starijih osoba liječenih olanzapinom u kliničkim studijama. Kao i prilikom primjene drugih antipsihotika, preporučljivo je periodično mjerenje krvnog pritiska kod pacijenata starijih od 65 godina.

Iznenadna srčana smrt

U postmarketinškim izvještajima, prijavljeni su slučajevi iznenadne srčane smrti tokom terapije olanzapinom. U retrospektivnoj opservacionoj kohortnoj studiji, rizik od pretpostavljene iznenadne srčane smrti kod pacijenata liječenih olanzapinom je u prosjeku dva puta veći u odnosu na pacijente koji nijesu upotrebljavali antipsihotike. U studiji, rizik od primjene olanzapina je bio uporediv sa rizikom atipičnih antipsihotika, uključenih u zajedničko ispitivanje.

Pedijatrijska populacija

Olanzapin nije indikovan u terapiji kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina. Studije na pacijentima uzrasta 13-17 godina su pokazale različite neželjene reakcije, uključujući povećanje tjelesne mase, promjene metaboličkih parametara i povećan nivo prolaktina (vidjeti djelove 4.8 i 5.1).

Laktoza

Ovaj lijek sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim nasljednim poremećajima nepodnošenja galaktoze, deficitom Lapp laktaze ili glukozo-galaktoznom malapsorpcijom, ne bi trebalo da uzimaju ovaj lijek.

Soja lecitin

Ovaj lijek sadrži soja lecitin. U slučaju alergije na kikirikijevo ili sojino ulje ne koristiti ovaj lijek.

Studije interakcija su sprovedene samo na odraslim osobama.

Potencijalne interakcije koje utiču na olanzapin

Pošto se olanzapin metaboliše preko CYP1A2, supstance koje specifično indukuju ili inhibiraju ovaj izoenzim mogu uticati na farmakokinetiku olanzapina.

Indukcija CYP1A2

Metabolizam olanzapina može biti indukovan konzumiranjem duvana i primjenom karbamazepina, što može dovesti do smanjenja koncentracije olanzapina. Primijećeno je samo blago do umjereno povećanje klirensa olanzapina. Kliničke posljedice su vjerovatno ograničene, ali preporučuje se kliničko praćenje i treba razmotriti potrebu za povećanjem doze olanzapina ukoliko je to potrebno (vidjeti dio 4.2).

Inhibicija CYP1A2

Dokazano je da fluvoksamin, kao specifični inhibitor CYP1A2, značajno inhibiše metabolizam olanzapina. Prosječno povećanje Cmax olanzapina nakon primjene fluvoksamina je bilo 54% kod žena nepušača, i 77% kod muškaraca pušača. Prosječno povećanje PIK olanzapina je bilo 52% u prvoj, i 108% u drugoj grupi. Treba razmotriti primjenu niže početne doze olanzapina kod pacijenata koji koriste fluvoksamin ili bilo koji drugi CYP1A2 inhibitor, kao što je ciprofloksacin. Treba razmotriti smanjenje doze olanzapina ukoliko se započinje terapija CYP1A2 inhibitorom.

Smanjenje bioraspoloživosti

Aktivni ugalj smanjuje bioraspoloživost oralno primijenjenog olanzapina za 50-60% i treba ga uzeti najmanje 2 sata prije ili poslije olanzapina.

Fluoksetin (CYP2D6 inhibitor), pojedinačna doza antacida (aluminijum, magnezijum) ili cimetidin nijesu pokazali značajno dejstvo na farmakokinetiku olanzapina.

Dejstvo olanzapina na druge ljekove

Olanzapin može antagonizovati dejstvo direktnih i indirektnih dopaminskih agonista.

Olanzapin ne inhibira dejstvo glavnih izoenzima CYP450 in vitro (npr. 1A2, 2D6, 2C9, 2C19, 3A4). Zbog toga se ne očekuju posebne interakcije, kao što je i potvrđeno kroz in vivo studije u kojima nije dokazana inhibicija metabolizma sljedećih aktivnih supstanci: tricikličnih antidepresiva (koji se metabolišu uglavnom preko CYP2D6), varfarina (CYP2C9), teofilina (CYP1A2) ili diazepama (CYP3A4 i 2C19).

Olanzapin nije pokazao interakcije kada se primijeni zajedno sa litijumom ili biperidenom.

Terapijski monitoring nivoa valproata u plazmi nije pokazao da je potrebno podešavanje doze valproata nakon paralelnog uvođenja olanzapina.

Opšta aktivnost CNS-a

Treba biti oprezan kod pacijenata koji konzumiraju alkohol ili primaju ljekove koji mogu izazvati depresiju centralnog nervnog sistema.

Ne preporučuje se istovremena primjena olanzapina sa antiparkinsonicima kod pacijenata sa Parkinsonovom bolešću i demencijom (vidjeti dio 4.4).

QTc interval

Treba biti obazriv kada se olanzapin primjenjuje istovremeno sa ljekovima za koje se zna da produžavaju QTc interval (vidjeti dio 4.4).

Plodnost

Nije poznat uticaj olanzapina na fertilitet (vidjeti dio 5.3 za pretkliničke podatke).

Trudnoća

Nema adekvatnih i dobro kontolisanih studija na trudnicama. Pacijentkinje treba savjetovati da se obrate ljekaru ukoliko zatrudne, ili namjeravaju da ostanu u drugom stanju tokom terapije olanzapinom. Ipak, pošto su iskustva kod ljudi ograničena, olanzapin treba koristiti tokom trudnoće samo ukoliko potencijalna korist prevazilazi potencijalni rizik po fetus.

Novorođenčad koja su bila izložena antipsihoticima (uključujući olanzapin) tokom trećeg trimestra trudnoće imaju povećan rizik od ispoljavanja neželjenih dejstava, uključujući ekstrapiramidalne i/ili simptome obustave koji mogu biti različite težine i trajanja nakon porođaja. Prijavljeni su slučajevi agitacije, hipertonije, hipotonije, tremora, somnolencije, respiratornog distresa ili poremećaja u ishrani bebe. U skladu sa tim, novorođenčad treba pažljivo pratiti.

Dojenje

U studiji na zdravim dojiljama pokazano je da se olanzapin izlučuje u mlijeko. Prosječna izloženost novorođenčeta (mg/kg) u stanju ravnoteže je procijenjena na 1,8% doze olanzapina koju je primala majka (mg/kg). Pacijentkinje treba savjetovati da ne doje ukoliko su na terapiji olanzapinom.

Nijesu sprovedene studije uticaja na sposobnost vožnje i upravljanja mašinama. Pošto olanzapin može izazvati pospanost i vrtoglavicu, pacijente treba upozoriti na potencijalno opasne situacije kao što su rukovanje mašinama i upravljanje motornim vozilima.

Sažetak bezbjednosnog profila

Odrasli

Najčešće prijavljivana neželjena dejstva (zapažena kod ≥ 1% pacijenata) prilikom primjene olanzapina u kliničkim ispitivanjima su bila somnolencija, povećanje tjelesne mase, eozinofilija, povišen nivo prolaktina, holesterola, glukoze i triglicerida (vidjeti dio 4.4.), glukozurija, povećanje apetita, vrtoglavica, akatizija, parkinsonizam, leukopenija, neutropenija (vidjeti dio 4.4.), diskinezija, ortostatska hipotenzija, antiholinergički efekti, prolazno asimptomatsko povećanje nivoa hepatičkih transaminaza (vidjeti dio 4.4.), osip, astenija, zamor, povišena temperatura, artralgija, povišene vrijednosti alkalne fosfataze, visoke vrijednosti gama-glutamiltransferaze, visok nivo mokraćne kiseline, visok nivo kreatin fosfokinaze i edem.

Sljedeća tabela daje prikaz neželjenih reakcija i laboratorijskih ispitivanja dobijenih iz spontanih prijava i kliničkih ispitivanja. U okviru svake grupe učestalosti, neželjena dejstva su prikazana po opadajućem stepenu ozbiljnosti (od ozbiljnih ka manje ozbiljnim).

Procjena učestalosti je definisana na sljedeći način: veoma česta (≥1/10), česta (≥1/100 do <1/10), povremena (≥1/1000 do <1/100), rijetka (≥1/10 000 do <1/1000), veoma rijetka (<1/10 000), nepoznata (ne može se procijeniti iz raspoloživih podataka).

1 Klinički značajno povećanje tjelesne mase je primijećeno kod svih pacijenata u odnosu na početnu vrijednost izmjerenog indeksa tjelesne mase. Nakon kratkotrajne terapije (prosječno trajanje 47 dana) povećanje tjelesne mase ≥ 7% u odnosu na početnu tjelesnu masu je bilo veoma često (22,2%), ≥ 15% je bilo često (4,2%) i ≥ 25% je bilo povremeno (0,8%). Pacijenti kod kojih je povećanje tjelesne mase u odnosu na početnu vrijednost bilo ≥ 7%, ≥ 15% i ≥ 25% nakon dugoročne izloženosti (najmanje 48 nedjelja) je bilo veoma često (64,4%, 31,7% i 12,3% datim redosljedom).

2 Prosječno povećanje vrijednosti lipida natašte (ukupni holesterol, LDL holesterol i trigliceridi) je bilo veće kod pacijenata bez prethodnog dokaza o poremećaju regulacije lipida na početku ispitivanja.

3 Zabilježeni u slučaju normalnih vrijednosti natašte prije početka terapije (< 5,17 mmol/l) koji se povećavaju do visokih (≥ 6,2 mmol/l). Promjene ukupnog holesterola natašte od granične vrijednosti na početku terapije (≥ 5,17 – < 6,2 mmol/l) do visokih (≥ 6,2 mmol/l) su bile veoma česte.

4 Zabilježeno u slučaju normalnih vrijednosti natašte prije početka terapije (< 5,56 mmol/l) koje se povećavaju do visokih (≥ 7 mmol/l). Promjene nivoa glukoze natašte od granične vrijednosti na početku ispitivanja (≥ 5,56 – < 7 mmol/l) do visokih (≥ 7 mmol/l) su bile veoma česte.

5 Zabilježeno u slučaju normalnih vrijednosti natašte prije početka terapije (< 1,69 mmol/l) koje se povećavaju do visokih (≥ 2,26 mmol/l). Promjene nivoa triglicerida natašte od granične vrijednosti na početku ispitivanja (≥ 1,69 – < 2,26 mmol/l) do visokih (≥ 2,26 mmol/l) su bile veoma česte.

6 U kliničkim studijama incidenca parkinsonizma i distonije kod pacijenata liječenih olanzapinom je bila brojčano veća u kliničkim studijama, ali ne i statistički značajno različita od placeba. Pacijenti liječeni olanzapinom su imali nižu incidencu parkinsonizma, akatizije i distonije u poređenju sa titriranim dozama haloperidola. U nedostatku detaljnih informacija o prethodno prisutnoj istoriji individualnih akutnih i tardivnih ekstrapiramidalnih poremećaja, trenutno se ne može zaključiti da olanzapin manje izaziva tardivnu diskineziju i/ili druge tardivne ekstrapiramidalne sindrome.

7 Nakon naglog prekida terapije olanzapinom prijavljeni su akutni simptomi kao što su znojenje, nesanica, tremor, anksioznost, mučnina i povraćanje kada se terapija olanzapinom naglo prekine.

8 U kliničkim ispitivanjima do 12 nedjelja, koncentracije prolaktina u plazmi su premašile gornju granicu normalnih vrijednosti kod približno 30% pacijenata liječenih olanzapinom čije su vrijednosti prolaktina na početku ispitivanja bile normalne. Kod većine ovih pacijenata povećanje je generalno bilo blago, i ostalo je ispod dvostruke vrijednosti gornje granice normale.

9 Neželjeno dejstvo zapaženo tokom kliničkih studija u Integrisanoj bazi podataka za olanzapin

10 Kao što je procijenjeno putem izmjerenih vrijednosti iz kliničkih studija pomoću Integrisane baze podataka za olanzapin

11 Neželjeno dejstvo identifikovano spontanim post-marketinškim prijavljivanjem sa učestalošću određenom korišćenjem Integrisane baze podataka za olanzapin

12 Neželjeno dejstvo identifikovano spontanim post-marketinškim prijavljivanjem sa učestalošću procijenjenom sa gornjom granicom od 95% intervala pouzdanosti korišćenjem Integrisane baze podataka za olanzapin.

Dugoročna izloženost (najmanje 48 nedjelja)

Odnos pacijenata koji su imali neželjene, klinički značajne promjene tjelesne mase, nivoa glukoze, ukupnog/LDL/HDL holesterola ili triglicerida se povećao tokom vremena. Kod odraslih pacijenata koji su završili terapiju dugu 9-12 mjeseci, stepen prosječnog povećanja nivoa glukoze se smanjio nakon približno 6 mjeseci.

Dodatne informacije kod posebnih populacija

U kliničkim studijama na starijim pacijentima sa demencijom, terapija olanzapinom je dovela do više incidence smrtnih ishoda i cerebrovaskularnih neželjenih reakcija u poređenju sa placebom (vidjeti dio 4.4).

Veoma česte neželjene reakcije nakon primjene olanzapina kod ove grupe pacijenata su bile poremećaj hoda i padovi. Često su se javljali pneumonija, povišena tjelesna temperatura, letargija, eritem, vizuelne halucinacije i urinarna inkontinencija.

U kliničkim ispitivanjima na pacijentima sa indukovanom psihozom (primjenom dopaminskih agonista) povezanom sa Parkinsonovom bolešću, veoma često su prijavljeni pogoršanje simptoma parkinsonizma i halucinacije, mnogo češće nego kod placeba.

U jednom kliničkom ispitivanju kod pacijenata sa bipolarnom manijom, kombinovana terapija valproatom i olanzapinom dovela je do neutropenije sa incidencom od 4,1%; faktor koji je potencijalno mogao doprinijeti ovome je visok nivo valproata u plazmi. Olanzapin primijenjen sa litijumom ili valproatom doveo je do povećanja (≥ 10%) incidence pojave tremora, suvih usta, povećanja apetita i porasta tjelesne mase. Poremećaj govora je takođe često primijećen. Tokom terapije olanzapinom u kombinaciji sa litijumom ili divalproatom, povećanje tjelesne mase ≥ 7% u odnosu na osnovnu tjelesnu masu javio se kod 17,4% pacijenata tokom akutne terapije (do 6 nedjelja). Dugotrajna terapija olanzapinom (do 12 mjeseci) za prevenciju ponovnih napada kod pacijenata sa bipolarnim poremećajem je dovela do povećanja tjelesne mase ≥ 7% od početne vrijednosti kod 39,9% pacijenata.

Pedijatrijska populacija

Olanzapin nije indikovan u terapiji kod djece i adolescenata ispod 18 godina. Iako nema sprovedenih kliničkih studija dizajniranih da se uporede adolescenti i odrasle osobe, podaci iz studija na adolescentima su upoređeni sa onima iz studija na odraslim osobama.

Sljedeća tabela sumira neželjene reakcije prijavljene sa većom učestalošću kod adolescenata (uzrasta 13-17 godina) nego kod odraslih pacijenata, ili neželjene reakcije otkrivene tokom kratkotrajnih kliničkih ispitivanja na adolescentima. Klinički značajno povećanje tjelesne mase (≥ 7%) se izgleda pojavljuje češće kod adolescentske populacije u poređenju sa odraslima pri sličnoj izloženosti lijeku. Raspon povećanja tjelesne mase i proporcija adolescenata sa klinički značajnim povećanjem tjelesne mase su bili veći kod dugoročne izloženosti lijeku (najmanje 24 nedjelje) nego kod kratkoročne.

U okviru svake grupe učestalosti, neželjena dejstva su prikazana prema opadajućem stepenu ozbiljnosti. Procjena učestalosti je definisana na sljedeći način: veoma česta (≥ 1/10), česta (≥ 1/100 do < 1/10).

13 Nakon kratkotrajne terapije (prosječno vrijeme trajanja 22 dana) porast tjelesne mase ≥ 7% u odnosu na osnovne vrijednosti tjelesne mase (kg) bio je veoma čest (40,6%), porast od ≥ 15% u odnosu na osnovne vrijednosti je bio čest (7,1 %) i porast od ≥ 25% je bio čest (2,5%). Kod dugotrajne izloženosti lijeku (najmanje 24 nedjelje), 89,4% pacijenata imalo je porast tjelesne mase ≥ 7%, 55,3% pacijenata imalo je porast tjelesne mase ≥ 15% i 29,1% imalo je porast tjelesne mase ≥ 25% u odnosu na osnovne vrijednosti tjelesne mase.

14 Zabilježeno u slučaju normalnih vrijednosti natašte prije početka terapije (< 1,016 mmol/l) koje se povećavaju do visokih (≥ 1,467 mmol/l). Promjene u vrijednostima triglicerida natašte od graničnih vrijednosti prije početka terapije (≥ 1,016 – 1,467 mmol/l) do visokih (≥ 1,467 mmol/l).

15 Često su zabilježene promjene u vrijednostima ukupnog holesterola od normalnih, na početku terapije (< 4,39 mmol/l) do visokih (≥ 5,17 mmol/l). Promjene u vrijednostima ukupnog holesterola natašte od graničnih vrijednosti prije početka terapije (≥ 4,39 - < 5,17 mmol/l) do visokih (≥ 5,17 mmol/l) bile su veoma česte.

16 Povećanje nivoa prolaktina u plazmi je primijećeno kod 47,4% adolescenata.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Znaci i simptomi predoziranja

Veoma česti simptomi kod predoziranja (incidenca > 10%) uključuju tahikardiju, agitaciju/agresivnost, dizartriju, različite ekstrapiramidalne simptome i smanjen nivo svijesti koji se kreće od sedacije do kome.

Ostale medicinski značajne sekvele predoziranja uključuju delirijum, konvulzije, komu, mogući neuroleptički maligni sindrom, depresiju disanja, aspiraciju, hipertenziju ili hipotenziju, srčane aritmije (< 2% slučajeva predoziranja) i kardiopulmonarni zastoj. Fatalni ishod je prijavljen kod akutnog predoziranja sa najmanje 450 mg, ali je bilo i slučajeva preživljavanja nakon akutnog predoziranja sa približno 2 g olanzapina oralno.

Terapija predoziranja

Specifični antidot za olanzapin ne postoji. Ne preporučuje se izazivanje povraćanja. Mogu biti indikovane standardne procedure za terapiju predoziranja (npr. lavaža želuca, primjena aktivnog uglja). Pokazano je da istovremena primjena aktivnog uglja smanjuje oralnu bioraspoloživost olanzapina za 50-60%.

Na osnovu kliničke slike potrebno je sprovesti simptomatsku terapiju i praćenje funkcija vitalnih organa, uključujući terapiju hipotenzije i cirkulatornog kolapsa, kao i održavanje disajne funkcije. Ne treba primjenjivati epinefrin, dopamin i ostale simpatomimetike sa beta agonističkom aktivnošću, pošto stimulacija beta receptora može pogoršati hipotenziju. Neophodno je kardiovaskularno praćenje radi detekcije mogućih aritmija. Strogi medicinski nadzor i praćenje treba nastaviti sve do potpunog oporavka pacijenta.

Farmakoterapijska grupa: Antipsihotici (diazepini, oksazepini i tiazepini)

ATC kod: N05AH03

Farmakodinamski efekti

Olanzapin je antipsihotik koji ima antimanijsko djelovanje i efekat stabilizacije raspoloženja. Olanzapin ispoljava širok farmakološki profil preko brojnih receptorskih sistema.

U pretkliničkim ispitivanjima, olanzapin je ispoljio afinitet za različite receptore (Ki < 100 nM) za serotoninske 5 HT2A/2C, 5HT3, 5HT6; dopaminske D1, D2, D3, D4, D5; zatim prema holinergičkim muskarinskim receptorima M1-M5; α1-adrenergičkim; i histaminskim H1 receptorima. Bihejvioralne studije na životinjama sa olanzapinom su pokazale da je 5HT, dopaminski i holinergički antagonizam u skladu sa njegovim profilom vezivanja za receptore. U uslovima in vitro olanzapin je pokazao veći afinitet za serotoninske 5HT2 nego za dopaminske receptore, i veću 5HT2 nego D2 aktivnost kod in vivo modela. Elektrofiziološke studije su pokazale da olanzapin selektivno smanjuje prag nadražaja mezolimbičkih (A10) dopaminergičkih neurona, dok je imao neznatna dejstva na strijatalne (A9) puteve koji su odgovorni za motorne funkcije. Olanzapin redukuje uslovljeni odgovor izbjegavanja, test koji je indikovan za antipsihotičku aktivnost, pri dozama nižim od onih koje dovode do katalepsije, efekat koji može da ukaže na motorna neželjena dejstva. Za razliku od nekih drugih antipsihotika, olanzapin povećava odgovor u „anksiolitičkom“ testu.

Pojedinačna oralna doza olanzapina (10 mg) primijenjena u pozitronskoj emisionoj tomografskoj (PET) studiji kod zdravih dobrovoljaca, proizvela je višu koncentraciju na 5HT2A nego na dopaminergičkim D2 receptorima.

Uz to, emisiona kompjuterizovana tomografija sa pojedinačnim fotonom (SPECT) kao vizuelizaciona studija kod pacijenata sa šizofrenijom je pokazala da pacijenti koji reaguju na olanzapin imaju nižu okupiranost strijatnih D2 receptora od pacijenata koji su reagovali na neki drugi antipsihotik ili risperidon, dok je sa druge strane bila uporediva sa pacijentima koji su reagovali na klozapin.

Klinička efikasnost

U dvije od dvije placebo kontrolisane studije i dvije od tri komparativne studije na preko 2.900 pacijenata sa šizofrenijom kod kojih su bili prisutni i pozitivni i negativni simptomi, olanzapin je doveo do statistički značajno većeg poboljšanja kako negativnih tako i pozitivnih simptoma.

U multinacionalnoj, dvostruko slijepoj, komparativnoj studiji šizofrenije, šizoafekta i sličnih poremećaja, koja je uključivala 1.481 pacijenta sa različitim stepenom depresivnih simptoma (prosječnu vrijednost na početku 16,6 na Montgomery-Asberg skali procjene depresije) urađena je prospektivna sekundarna analiza podataka o promjeni skora na primijenjenoj skali na početku studije pa sve do krajnjih ishoda studije. Podaci su pokazali statistički značajno poboljšanje (p=0,001) u korist olanzapina (-6,0) u odnosu na haloperidol (-3,1).

Kod pacijenata sa maničnim ili mješovitim epizodama bipolarnog poremećaja, olanzapin je pokazao superiornu efikasnost nad placebom i seminatrijum valproatom (divalproat) u smislu redukcije simptoma manije tokom 3 nedjelje. Olanzapin je takođe pokazao slične rezultate sa haloperidolom u pogledu proporcije pacijenata kod kojih je postignuta remisija simptoma manije i depresije u toku 6 i 12 nedjelja. U studiji kod pacijenata koji su primali litijum ili valproat najmanje 2 nedjelje, uvođenje olanzapina u dozi od 10 mg (istovremena terapija sa litijumom ili valproatom) rezultovala je većim smanjenjem simptoma manije nego kada su litijum ili valproat korišćeni kao monoterapija nakon 6 nedjelja.

U studiji prevencije relapsa kod pacijenata sa maničnim epizodama koja je trajala 12 mjeseci, gdje su pacijenti nakon postizanja remisije sa olanzapinom randomizovani na olanzapin ili placebo, olanzapin je ispoljio statistički značajnu superiornost nad placebom u prevenciji primarnih ishoda bipolarnog poremećaja. Olanzapin je takođe pokazao statistički značajnu prednost nad placebom u pogledu sprječavanja relapsa manije ili depresije.

U drugoj studiji prevencije relapsa kod pacijenata sa maničnim epizodama koja je trajala 12 mjeseci, gdje su pacijenti nakon postizanja remisije sa kombinacijom olanzapina i litijuma randomizovani na olanzapin ili litijum posebno, olanzapin je pokazao da statistički nije inferiorniji od litijuma u primarnom cilju studije relapsa bipolarnog poremećaja (olanzapin 30,0%, litijum 38,3%; p=0,055).

U studiji koja je trajala 18 mjeseci na pacijentima sa manijom ili mješovitim epizodama koji su stabilizovani kombinacijom olanzapina i stabilizatora raspoloženja (litijum ili valproat), dugotrajna primjena olanzapina u kombinaciji sa litijumom ili valproatom nije bila statistički značajno superiornija u odlaganju relapsa bipolarnog poremećaja u odnosu na samo litijum ili valproat, definisano u skladu sa dijagnostičkim kriterijumima sindroma.

Pedijatrijska populacija

Podaci o efikasnosti primjene kod adolescenata (uzrasta od 13 do 17 godina) su ograničeno na podatke iz kontrolisanih kratkotrajnih studija kod šizofrenije (6 nedjelja) i manije udružene sa bipolarnim poremećajem (3 nedjelje), uključujući manje od 200 adolescenata. Olanzapin je primjenjivan u fleksibilnoj dozi, počev od 2,5 mg do 20 mg/dnevno. Tokom terapije olanzapinom, adolescenti su značajno više dobili na tjelesnoj masi u poređenju sa odraslim osobama. Veličina promjena ukupnog holesterola tokom perioda gladovanja, LDL holesterola, triglicerida i prolaktina (vidjeti djelove 4.4. i 4.8) je bila veća kod adolescenata nego kod odraslih. Nema kontrolisanih podataka o efektima terapijskog održavanja ili dugotrajnoj bezbjednosti (vidjeti djelove 4.4 i 4.8); podaci o dugotrajnoj bezbjednosti su ograničeni primarno na podatke iz otvorenih nekontrolisanih ispitivanja.

Resorpcija

Olanzapin se dobro resorbuje poslije oralne primjene, postižući maksimalne koncentracije u plazmi unutar 5 do 8 sati. Hrana ne utiče na resorpciju. Apsolutna bioraspoloživost u odnosu na intravensku primjenu nije utvrđena.

Distribucija

Procenat vezivanja olanzapina za proteine plazme iznosi oko 93% za koncentracije preko opsega od oko 7 do oko 1000 ng/ml. Olanzapin se primarno vezuje za albumin i α1-kiseli glikoprotein.

Metabolizam

Olanzapin se metaboliše u jetri putevima konjugacije i oksidacije. Glavni metabolit u cirkulaciji je 10-N-glukuronid, koji ne prolazi hematoencefalnu barijeru. Citohromi P450-CYP1A2 i P450-CYP2D6 učestvuju u formiranju N-desmetil i 2-hidroksimetil metabolita, koji ispoljavaju značajno manju farmakološku aktivnost od olanzapina in vivo u studijama na životinjama. Predominantna aktivnost potiče od matične supstance, olanzapina.

Eliminacija

Nakon oralne primjene, srednje terminalno poluvrijeme eliminacije olanzapina kod zdravih dobrovoljaca varira na osnovu godišta i pola.

Kod zdravih starijih osoba (65 godina i starijih) u odnosu na relativno mlađe osobe, srednje poluvrijeme eliminacije je bilo produženo (51,8 h u odnosu na 33,8 h) i klirens je bio smanjen (17,5 l/h u odnosu na 18,2 l/h). Farmakokinetičke razlike uočene kod starijih su u opsegu kao kod relativno mlađih osoba. Kod 44 pacijenta sa šizofrenijom starija od 65 godina, doziranje od 5-20 mg/dnevno nije pokazalo jasan profil neželjenih dejstava.

U poređenju sa muškarcima, kod žena je srednje poluvrijeme eliminacije bilo nešto duže (36,7 h u odnosu na 32,3 h) i klirens je bio smanjen (18,9 l/h u odnosu na 27,3 l/h). Ipak, olanzapin (u dozi od 5-20 mg) je imao uporediv bezbjednosni profil kod žena (n=467) kao kod muškaraca (n=869).

Poremećaj funkcije bubrega

Kod pacijenata sa oboljenjem bubrega (klirens kreatinina < 10 mL/min) u poređenju sa zdravim dobrovoljcima, nije bilo značajne razlike u srednjem poluvremenu eliminacije (37,7 h u odnosu na 32,4 h) ili klirensu (21,2 l/h u odnosu na 25,0 l/h). Studija ujednačenosti mase pokazuje da je približno 57% radioaktivno obilježenog olanzapina izlučeno u urin, uglavnom u obliku metabolita.

Poremećaj funkcije jetre

Malo ispitivanje uticaja oštećene funkcije jetre, sprovedeno kod 6 ispitanika s klinički značajnom (Child Pugh A (n = 5) i B (n = 1)) cirozom, pokazalo je mal u efikasnost na farmakokinetiku peroralno primijenjenog olanzapina (jedna doza od 2,5 – 7,5 mg): ispitanici s blagom do umjerenom disfunkcijom jetre imali su blago povišen sistemski klirens i brže poluvrijeme eliminacije u poredjenju sa ispitanicima koji nisu imali disfunkciju jetre (n = 3). Bilo je više pušača među ispitanicima sa cirozom (4/6, 67%) nego među ispitanicima koji nisu imali disfunkciju jetre (0/3, 0%).

Pušački status

Kod pušača sa blagom disfunkcijom jetre, srednje poluvrijeme eliminacije (39,3 h) je bilo produženo, i klirens (18,0 l/h) je bio smanjen, u poređenju sa zdravim dobrovoljcima nepušačima (48,8 h i 14,1 l/h, datim redosljedom).

Kod nepušača u odnosu na pušače (muškarci i žene), srednje poluvrijeme eliminacije je bilo produženo (38,6 h u odnosu na 30,4 h) i klirens je bio smanjen (18,6 l/h u odnosu na 27,7 l/h).

Plazma klirens olanzapina je niži kod starijih osoba u odnosu na mlađe, kod žena u odnosu na muškarce, i kod nepušača u odnosu na pušače. Ipak, značaj uticaja godišta, pola ili pušenja na klirens olanzapina i poluvrijeme eliminacije je mali, u poređenju sa ukupnim interindividualnim razlikama.

U studijama na pripadnicima bijele rase, Japancima i Kinezima, nije bilo razlika u farmakokinetičkim parametrima između ove tri populacije

Pedijatrijski pacijenti:

Adolescenti (uzrasta 13-17 godina): Farmakokinetika olanzapina je slična kod adolescenata i odraslih. U kliničkim studijama, prosječna izloženost olanzapinu je približno 27% viša kod adolescenata. Demografske razlike između adolescenata i odraslih uključuju manju prosječnu tjelesnu masu, kao i to da manji broj adolescenata puši. Takvi faktori vjerovatno doprinose višoj prosječnoj izloženosti zapaženoj kod adolescenata.

Akutna toksičnost (nakon pojedinačne doze)

Znaci toksičnosti nakon oralne doze kod glodara su karakteristični za jake neuroleptike: hipoaktivnost, koma, tremor, kloničke konvulzije, salivacija i gubitak tjelesne mase. Srednje letalne doze su bile približno 210 mg/kg (kod miševa) i 175 mg/kg (kod pacova). Kod pasa, podnošljivost je rasla do pojedinačne oralne doze do 100 mg/kg bez smrtnog ishoda. Klinički znaci su uključivali: sedaciju, ataksiju, tremor, povećanje srčane frekvencije, otežano disanje, miozu i anoreksiju. Kod majmuna, pojedinačna oralna doza do 100 mg/kg dovela je do iznurenosti i, pri višim dozama, do polusvjesnog stanja.

Toksičnost nakon ponovljenog doziranja

U studijama izvođenim na miševima, koje su trajale do 3 mjeseca, i studijama na pacovima i psima, koje su trajale do 1 godine, najvažniji efekti su bili depresija CNS-a, antiholinergički efekti i periferni hematološki poremećaji. Razvila se tolerancija na depresijiu CNS-a. Porast parametara opadao je pri višim dozama.

Reverzibilni efekti koji su u skladu sa povišenim nivoom prolaktina kod pacova su uključivali smanjenje težine ovarijuma i uterusa, morfološke promjene vaginalnog epitela i mliječnih žlijezda.

Hematološka toksičnost

Efekti na hematološke parametre su nađeni kod svih vrsta, uključujući dozno zavisno smanjenje cirkulišućih leukocita kod miševa i nespecifično smanjenje cirkulišućih leukocita kod pacova; ipak, nisu nađeni dokazi o citotoksičnom dejstvu na kostnu srž. Reverzibilna neutropenija, trombocitopenija ili anemija se razvila kod nekolicine pasa kod kojih je primjenjivana doza od 8 ili 10 mg/kg/dnevno. Ukupna izloženost olanzapinu u ovim dozama (površina ispod krive - PIK) bila je 12 do 15 puta veća od one kad se kod čovjeka primijeni doza od 12 mg). Kod pasa sa citopenijom nije bilo neželjenih reakcija na progenitorne i proliferativne ćelije kostne srži.

Reproduktivna toksičnost

Olanzapin nije ispoljio teratogene efekte. Sedacija je uticala na smanjenu efikasnost parenja kod mužjaka pacova. Uticaj na estrogene cikluse zapažen je pri dozama od 1,1 mg/kg (3 puta veća od maksimalne humane doze), a doze od 3 mg/kg (9 puta veća od maksimalne humane doze) date pacovima uticale su na reprodukcione parametre. Kod potomaka pacova kojima je davan olanzapin, primijećen je odložen fetalni razvoj i prolazno smanjenje aktivnosti potomaka.

Mutagenost

Olanzapin nije ispoljio mutageno ili klastrogeno dejstvo pri punom rasponu standardnih ispitivanja, koja su uključivala test mutacije na bakterijskim ćelijama i in vitro i in vivo ispitivanja na sisarima.

Karcinogenost

Na osnovu rezultata i studija sprovedenih na miševima i pacovima, zaključeno je da olanzapin nije karcinogen.

Jezgro tablete:

Laktoza, bezvodna

Celuloza, mikrokristalna

Krospovidon

Magnezijum stearat

Film obloga (Opadry AMB White OY-B-28920):

Polivinil alkohol, djelimično hidrolizovan

Titan dioksid (E 171)

Talk

Soja lecitin (E 322)

Ksantan guma (E 415)

Nije primjenljivo.

3 godine.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Unutrašnje pakovanje je Al/Al blister (OPA/Al/PVC-aluminijumski blister) koji sadrži 7 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 4 blistera (ukupno 28 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Lijek Onzapin pripada grupi ljekova koji se nazivaju antipsihotici, i koristi se u terapiji sljedećih stanja:

• šizofrenije, oboljenja u kome se čuju, vide ili osjećaju stvari koje u stvarnosti ne postoje, pogrešna ubjeđenja, neobična sumnjičavost i povučenost. Ljudi sa ovim oboljenjem se takođe mogu osjećati depresivno, uznemireno ili napeto.
• umjerene do ozbiljne epizode manije, stanja koje prate simptomi uzbuđenja ili euforije.

Lijek Onzapin sprječava ponovno javljanje ovih simptoma kod pacijenata sa bipolarnim poremećajem, kod kojih je za vrijeme epizode manije postignuto terapijsko poboljšanje.

Upozorite ljekara ako uzimate druge ljekove, imate neku hroničnu bolest, neki poremećaj metabolizma, preosjetljivi ste na ljekove ili ste imali alergijske reakcije na neke od njih.

Lijek Onzapin ne smijete koristiti:

• ako ste alergični (hiperosjetljivi) na olanzapin ili na bilo koji drugi sastojak lijeka Onzapin (naveden u dijelu 6). Alergijska reakcija se može prepoznati po pojavi osipa, svraba, oticanja lica i usana ili osjećaja nedostatka daha. Ukoliko Vam se ovo dogodi, javite se svom ljekaru.
• ako Vam je prethodno dijagnostikovano oboljenje očiju – pojedine vrste glaukoma (povišenog pritiska u očima).

Upozorenja i mjere opreza:

Kada uzimate lijek ONZAPIN, posebno vodite računa:

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek Onzapin.

• Primjena lijeka Onzapin se ne preporučuje kod starijih pacijenata sa demencijom, s obzirom da se mogu javiti ozbiljna neželjena dejstva.
• Ljekovi ovog tipa mogu izazvati neuobičajene pokrete, uglavnom lica i jezika. Ukoliko Vam se ovo dogodi nakon primjene lijeka Onzapin, javite se svom ljekaru.
• Veoma rijetko, ljekovi ovog tipa mogu izazvati kombinaciju groznice, ubrzanog disanja, znojenja, ukočenosti mišića i ošamućenosti ili pospanosti. Ukoliko Vam se ovo dogodi, javite se odmah svom ljekaru.
• Porast tjelesne mase je zapažen kod pacijenata na terapiji lijekom Onzapin. Trebalo bi da redovno kontrolišete Vašu tjelesnu masu sa Vašim ljekarom. Ukoliko se ukaže potreba, možete se konsultovati sa nutricionistom kako biste kreirali odgovarajući plan ishrane.
• Visok nivo šećera (glukoze) u krvi i povišene masnoće (trigliceridi i holesterol) su zapaženi kod pacijenata koji primjenjuju lijek Onzapin. Vaš ljekar bi trebalo da sprovede odgovarajuće analize krvi prije početka liječenja lijekom Onzapin, kao i redovno tokom terapije.
• Razgovarajte sa ljekarom ukoliko ste Vi ili neko iz Vaše porodice ikada imali trombozu (krvne ugruške u cirkulaciji), s obzirom da su ljekovi iz ove grupe povezani sa nastankom krvnih ugrušaka.

Obavezno se što prije obratite Vašem ljekaru ukoliko patite od bilo kog od dolje navedenih oboljenja:

• šlog ili „mini“ šlog (privremeni simptomi šloga),
• Parkinsonova bolest,
• problemi sa prostatom,
• blokada crijeva (paralitički ileus),
• oboljenje jetre ili bubrega,
• poremećaji na nivou krvi,
• srčana oboljenja,
• dijabetes (šećerna bolest),
• napadi (epileptični napadi),
• ako znate da možda imate smanjenje soli u ogranizmu kao posljedicu dugotrajne teške dijareje i povraćanja ili upotrebe diuretika (ljekova za izmokravanje).

Ukoliko patite od demencije (zaboravnosti), Vi ili Vaš staratelj/rođak treba da saopštite ljekaru ukoliko ste ikada imali moždani udar ili prolazne simptome moždanog udara.

Kao rutinska preventivna mjera, ukoliko imate preko 65 godina ljekar će redovno pratiti Vaš krvni pritisak.

Djeca i adolescenti

Lijek Onzapin nije namijenjen pacijentima mlađim od 18 godina.

Primjena drugih ljekova

Tokom primjene lijeka Onzapin nemojte uzimati druge ljekove, osim ukoliko Vam ljekar nije rekao da možete. Možete da osjetite ošamućenost ukoliko uzmete lijek Onzapin u kombinaciji sa antidepresivima ili ljekovima koje ste uzeli protiv anksioznosti (tjeskobe) ili da lakše zaspite (sedativi).

Posebno je važno da se obratite ljekaru ukoliko uzimate sljedeće ljekove:

• ljekove u terapiji Parkinsonove bolesti,
• karbamazepin (u terapiji epilepsije ili kao stabilizator raspoloženja), fluvoksamin (antidepresiv) ili ciprofloksacin (antibiotik) – možda će biti potrebno da se promijeni doza lijeka Onzapin.

Uzimanje lijeka Onzapin sa hranom ili pićem

Nemojte koristiti alkohol dok ste na terapiji lijekom Onzapin, pošto zajedno mogu da izazovu osjećaj ošamućenosti.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste u drugom stanju ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate da zatrudnite, konsultujte se sa Vašim ljekarom prije otpočinjanja terapije lijekom Onzapin.

Sljedeći simptomi se mogu javiti kod novorođenčadi majki koje su koristile lijek Onzapin u posljednjem trimestru trudnoće (posljednja tri mjeseca trudnoće): drhtanje, ukočenost mišića i/ili mišićna slabost, pospanost, uznemirenost, problemi sa disanjem i poteškoće pri hranjenju. Ukoliko se kod Vaše bebe pojavi bilo koji od navedenih simptoma, treba da se obratite svom ljekaru.

Lijek Onzapin ne bi trebalo koristiti za vrijeme dojenja, s obzirom da male količine lijeka mogu proći u majčino mlijeko.

Uticaj lijeka Onzapin na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Postoji rizik da se javi osjećaj ošamućenosti prilikom primjene lijeka Onzapin. Ukoliko Vam se ovo dogodi, nemojte upravljati motornim vozilima niti rukovati bilo kakvim alatima ili mašinama. Obavijestite ljekara o tome.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Onzapin

Ovaj lijek sadrži laktozu. Ako Vam je ljekar rekao da imate poremećaj tolerancije nekih vrsta šećera (da ih ne podnosite), recite to Vašem ljekaru prije početka uzimanja ovog lijeka.

Ovaj lijek sadrži soja lecitin. U slučaju alergije na kikirikijevo ili sojino ulje nemojte koristiti ovaj lijek.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Vaš ljekar će Vam reći koliko tableta lijeka Onzapin da uzimate i koliko dugo treba da nastavite sa terapijom. Dnevna doza lijeka Onzapin je između 5 i 20 mg. Posavjetujte se sa svojim ljekarom ukoliko Vam se ponovo vrate simptomi, ali nemojte prekidati primjenu lijeka Onzapin ukoliko Vam to Vaš ljekar nije preporučio.

Tablete lijeka Onzapin treba uzimati jednom dnevno, prema uputstvu Vašeg ljekara. Pokušajte da uzimate lijek u isto vrijeme svakog dana. Lijek Onzapin možete uzimati sa hranom ili bez nje. Lijek je namijenjen za oralnu upotrebu. Tabletu treba progutati cijelu, sa dovoljnom količinom vode.

Ako ste uzeli više lijeka Onzapin nego što je trebalo

Pacijenti koji su uzeli veću dozu lijeka Onzapin nego što bi trebalo su imali sljedeće simptome: jako lupanje srca, uznemirenost/agresivnost, probleme sa govorom, nevoljne pokrete (posebno lica i jezika) i smanjen nivo svijesti. Ostali simptomi mogu biti: akutna konfuzija, napadi (epilepsija), koma, kombinacija groznice, ubrzanog disanja, znojenja, ukočenosti mišića i ošamućenosti ili pospanosti, usporavanje ritma disanja, aspiracije, povišenog ili sniženog krvnog pritiska, poremećaja srčanog ritma. Odmah se obratite Vašem ljekaru ili idite do najbliže bolnice ako imate bilo koji od navedenih simptoma. Pokažite ljekaru kutiju tableta koje ste koristili.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Onzapin

Ukoliko propustite da popijete dozu, uzmite je čim se sjetite. Nemojte uzimati dvije doze u istom danu.

Ako prestanete da uzimate lijek Onzapin

Nemojte prekidati uzimanje tableta samo zato što se osjećate bolje. Jako je važno da nastavite sa primjenom lijeka Onzapin onoliko dugo koliko Vam to ljekar odredi.

Ukoliko naglo prestanete sa uzimanjem lijeka Onzapin mogu se javiti simptomi kao što su znojenje, nemogućnost da se zaspi, drhtanje (tremor), anksioznost ili mučnina i povraćanje. Ljekar Vas može posavjetovati da postepeno smanjite dozu prije prekida terapije.

Ukoliko imate još neka pitanja o ovom lijeku, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Onzapin može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Odmah se obratite Vašem ljekaru ukoliko se kod Vas javi nešto od sljedećeg:

• neuobičajeni pokreti (često neželjeno dejstvo koje se može javiti kod najviše 1 od 10 pacijenata), uglavnom pokreti lica ili jezika;
• formiranje krvnih ugrušaka u venama (povremeno neželjeno dejstvo koje se može javiti kod najviše 1 od 100 pacijenata), naročito u nogama (simptomi uključuju oticanje, bol i crvenilo u predjelu nogu), koji se mogu kretati kroz krvne sudove i dospjeti do pluća izazivajući bol u grudima i otežano disanje. Ukoliko primijetite bilo koji od ovih simptoma odmah potražite medicinsku pomoć;
• kombinacija groznice, ubrzanog disanja, preznojavanja, ukočenosti mišića i ošamućenosti ili pospanosti (učestalost ovog neželjenog dejstva se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

Veoma česta neželjena dejstva (mogu se javiti kod više od 1 na 10 pacijenata):

• porast tjelesne mase
• pospanost
• porast nivoa prolaktina u krvi.

Na početku terapije neki pacijenti mogu osjećati vrtoglavicu, ili nesvjesticu (praćenu usporenim radom srca), naročito prilikom ustajanja. Ovo obično prolazi spontano, ali ukoliko se to ne desi, obratite se Vašem ljekaru.

Česta neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 10 pacijenata):

• promjene nivoa pojedinih tipova krvnih ćelija i masnoća u krvi
• privremeni porast nivoa enzima jetre
• porast nivoa šećera u krvi i urinu
• povećan nivo mokraćne kiseline i enzima kreatin fosfokinaze u krvi
• pojačan apetit
• ošamućenost
• uznemirenost
• drhtanje (tremor)
• mišićna ukočenost ili spazam (uključujući i pokrete očiju) (diskinezije)
• otežano pražnjenje crijeva (zatvor)
• suva usta
• osip
• malaksalost
• izraženi umor
• zadržavanje vode u organizmu što dovodi do pojave otoka na šakama, zglobovima ili stopalima
• groznica
• bol u zglobovima
• seksualna disfunkcija kao što je smanjen libido kod muškaraca i žena, ili erektilna disfunkcija kod muškaraca.

Povremena neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 100 pacijenata):

• preosjetljivost (npr. oticanje usta i ždrijela, svrab, osip)
• šećerna bolest ili pogoršanje ovog oboljenja, ponekad praćeno ketoacidozom (pojava ketonskih tijela u krvi i mokraći) ili koma
• epileptični napadi, obično kod pacijenata koji su ranije imali napade (epilepsiju)
• spazam, ukočenost ili grčevi mišića (uključujući i pokrete očnih jabučica)
• problemi sa govorom
• usporen srčani ritam
• osjetljivost na sunčevu svjetlost
• krvarenje iz nosa
• neprijatnost u predjelu stomaka
• pojačano lučenje pljuvačke
• gubitak pamćenja, zaboravnost
• urinarna inkontinencija (nemogućnost zadržavanja mokrenja)
• nemogućnost mokrenja
• gubitak kose
• odsustvo ili smanjenje menstrualnog ciklusa
• promjene na grudima kod muškaraca i žena kao što su nenormalna produkcija mlijeka ili nenormalan rast.

Rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 1000 pacijenata):

• sniženje normalne tjelesne temperature
• izmijenjen ritam srčanog rada
• iznenadna smrt
• zapaljenje gušterače (pankreasa) što izaziva jak bol u predjelu stomaka, temperaturu i mučninu
• oboljenje jetre koje dovodi do žute prebojenosti kože i beonjača
• oboljenje mišića koje se ispoljava bolom i grčevima
• produžene i/ili bolne erekcije.

Veoma rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod najviše 1 na 10 000 pacijenata):

• ozbiljne alergijske reakcije kao što je reakcija na lijek sa eozinofilijom i sistemskim simptomima (DRESS). DRESS se u početku javlja kao simptomi slični gripu sa osipom lica, a zatim sa proširenim osipom, visokom temperaturom, uvećanim limfnim čvorovima, povećanim nivoima enzima jetre koji se vide u nalazima krvi i povećanim brojem određene vrste bijelih krvnih zrnaca (eozinofilija).

Tokom primjene olanzapina, kod starijih pacijenata sa demencijom se može javiti moždani udar, upala pluća, urinarna inkontinencija, padovi, iznenadni osjećaj umora, vizuelne halucinacije, povišena tjelesna temperatura, crvenilo kože i problemi sa hodom. Pojedini slučajevi sa fatalnim ishodom su prijavljeni kod ove grupe pacijenata.

Kod pacijenata koji imaju Parkinsonovu bolest lijek Onzapin može pogoršati simptome.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Onzapin

• Aktivna supstanca je olanzapin.

Onzapin, 5 mg, film tablete:

Jedna film tableta sadrži 5 mg olanzapina.

Onzapin, 10 mg, film tablete:

Jedna film tableta sadrži 10 mg olanzapina.

• Pomoćne supstance su:

Sastav jezgra tablete: laktoza, bezvodna; celuloza, mikrokristalna; krospovidon; magnezijum stearat.

Sastav film obloge (Opadry AMB White OY-B-28920): polivinil alkohol, djelimično hidrolizovan; titan dioksid (E 171); talk; soja lecitin (E 322); ksantan guma (E 415).

Kako izgleda lijek Onzapin i sadržaj pakovanja

Onzapin, 5 mg, film tableta: bijele, okrugle, bikonveksne, filmom obložene tablete sa utisnutim “O1” na jednoj strani. Dijametar 8 mm.

Onzapin, 10 mg, film tableta: bijele, okrugle, bikonveksne, filmom obložene tablete sa utisnutim “O3” na jednoj strani. Dijametar 10 mm.

Unutrašnje pakovanje je Al/Al blister (OPA/Al/PVC-aluminijumski blister) koji sadrži 7 film tableta. Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 4 blistera (ukupno 28 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Evropa Lek Pharma d.o.o. Podgorica

Kritskog odreda 4/1, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Actavis Ltd, BLB015-016 Bulebel Industrial Estate, Zejtun ZTN3000, Malta

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

Onzapin, film tableta, 5 mg, blister, 28 (4 x 7) film tableta: 2030/25/1595 – 8258 od 31.03.2025. godine

Onzapin, film tableta, 10 mg, blister, 28 (4 x 7) film tableta: 2030/25/1596 – 8264 od 31.03.2025. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Mart, 2025. godine