NEXIUM® 40mg prašak za rastvor za injekciju/infuziju

Nexium, prašak za rastvor za injekciju/infuziju, je indikovan:

Kod odraslih

• za gastričnu antisekretornu terapiju kada nije moguće koristiti oralni način davanja, kao na primjer :

• gastroezofagealna refluksna bolest (GERB) kod pacijenata sa ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa.
• liječenje gastričnih ulkusa povezanih sa upotrebom NSAIL.
• sprječavanje pojave gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL, kod pacijenata izloženih riziku.
• za prevenciju ponovnog krvarenja kod pacijenata sa akutnim krvarenjem želudačnog ili duodenalnog ulkusa nakon terapijske endoskopije.

Kod djece i adolescenata starosti 1 – 18 godina

• za gastričnu antisekretornu terapiju kada nije moguće koristiti oralni način davanja, kao na primjer :

• gastroezofagealna refluksna bolest (GERB) kod pacijenata sa erozivnim refluksnim ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa.

Doziranje

Odrasli

Gastrična antisekretorna terapija, kada oralna primjena nije moguća

Pacijente koji ne mogu da primaju oralnu terapiju treba liječiti parenteralno sa 20-40 mg jednom dnevno. Pacijente sa refluksnim ezofagitisom treba liječiti sa 40 mg jednom dnevno. Pacijente koji se liječe simptomatski od refluksne bolesti treba liječiti sa 20 mg jednom dnevno. Za liječenje gastričnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL uobičajena doza je 20 mg jednom dnevno. Za prevenciju gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL pacijenti izloženi riziku treba da primaju 20 mg jednom dnevno.

Uobičajeno je da intravenska terapija traje kratko i da se prelazi na oralni način primjene čim to bude moguće.

Prevencija ponovnog krvarenja gastričnog i duodenalnog ulkusa

Nakon terapijske endoskopije kod akutnog krvarenja gastričnog ili duodenalnog ulkusa, primjeniti dozu od 80 mg, kao bolus infuziju tokom 30 minuta, nakon toga kontinuirano primjeniti intravensku infuziju 8 mg/h tokom 3 dana (72 h).

Nakon parenteralne terapije treba primjeniti oralnu terapiju za supresiju želudačne kiseline.

Način primene

Za rekonstituciju rastvora, vidjeti odjeljak 6.6.

Injekcija

Doza od 40 mg

5 ml rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba dati kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta.

Doza od 20 mg

2,5 ml ili polovinu rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba dati kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Infuzija

Doza od 40 mg Rekonstituisani rastvor treba dati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta.

Doza od 20 mg

Polovinu rekonstituisanog rastvora treba davati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Bolus doza od 80 mg

Rekonstituisani rastvor treba dati kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom 30 minuta.

Doza od 8 mg/h

Rekonstituisani rastvor treba dati kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom perioda od 71.5 h (podešena brzina infuzije je 8 mg/h), vidjeti odjeljak 6.3 u vezi roka upotrebe rekonstituisanog rastvora).

Oslabljena funkcija bubrega

Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega. Zbog ograničenog iskustva sa pacijentima koji boluju od teške bubrežne insuficijencije, njih treba liječiti oprezno (Vidjeti odjeljak 5.2).

Oslabljena funkcija jetre

GERB: Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa blago do umjereno oslabljenom funkcijom jetre. Za pacijente sa teško oštećenom funkcijom jetre, ne smije se prekoračiti dnevna doza od 20 mg Nexiuma. (Vidjeti odjeljak 5.2).

Preosjetljivost na aktivnu supstancu esomeprazol ili na druge supstituisane benzimidazole ili na neku od pomoćnih supstanci ovog lijeka.

Esomeprazol ne treba davati istovremeno sa nelfinavirom (vidjeti odjeljak 4.5).

U prisustvu bilo kakvih alarmantnih simptoma (npr. značajni nenamjerni gubitak tjelesne težine, često povraćanje, disfagija, hematemeza ili melena) i kada se sumnja na čir na želucu ili kada je on potvrđen, treba isključiti malignitet, jer terapija lijekom Nexium može da ublaži simptome i odloži dijagnozu.

Terapija inhibitorima protonske pumpe može da dovede do neznatno povišenog rizika od gastrointestinalnih infekcija kao što su Salmonella i Campylobacter (vidjeti odjeljak 5.1).

Istovremena primjena esomeprazola sa atazanavirom se ne preporučuje (vidjeti odjeljak 4.5). Ukoliko se procjeni da je kombinacija atazanavira sa inhibitorom protonske pumpe neophodna, preporučeno je kliničko praćenje u kombinaciji sa povećanjem doze atazanavira na 400 mg sa 100 mg ritonavira, a dozu esomeprazola ne bi trebalo povećavati na više od 20 mg.

Esomeprazol, kao i svi ljekovi koji smanjuju lučenje želudačne kiseline, može smanjiti resorpciju vitamina B12 (cijanokobalamin) usljed hipohlorhidrije ili ahlorhidrije. To treba uzeti u obzir kod pacijenata sa smanjenim depoima ili faktorima rizika za smanjenu resorpciju vitamina B12 pri dugotrajnoj terapiji.

Esomeprazol je inhibitor izoenzima CYP2C19. Kada se započinje ili završava terapija esomeprazolom, treba uzeti u obzir potencijal za interakcije sa ljekovima koji se metabolišu putem CYP2C19. Primjećeno je da postoji interakcija između klopidogrela i esomeprazola (vidjeti odjeljak 4.5). Klinički značaj ove interakcije nije jasan. Zbog predostrožnosti, ne treba savjetovati istovremenu primjenu esomeprazola i klopidogrela.

Teška hipomagnezijemija je prijavljena kod pacijenata liječenih inhibitorima protonske pume, kao što je esomeprazol u trajanju od najmanje tri mjeseca, a u većini slučajeva do godinu dana. Ozbiljne manifestacije hipomagnezijemije kao što su umor, tetanija, delirijum, konvulzije, vrtoglavica, ventrikularna aritmija se mogu javiti, ali u početku mogu biti prikriveni i mogu se previdjeti. Kod većine pacijenata sa hipomagnezijemijom, stanje se poboljšava nakon nadoknade magnezijuma i prekida terapije inhibitorima protonske pumpe.

Kod pacijenata za koje se očekuje duže liječenje ili koji uzimaju inhibitore protonske pumpe sa digoksinom ili ljekovima koji mogu izazvati hipomagnezijemiju (npr. diuretici), zdravstveni radnici treba da razmotre mjerenje nivoa magnezijuma prije početka terapije i povremeno tokom terapije.

Inhibitori protonske pumpe, naročito ako se koriste u visokim dozama i tokom dužeg vremenskog perioda (> 1 godine), mogu neznatno povećavati rizik od preloma kuka, ručnog zgloba i kičme, posebno kod starijih pacijenata ili u prisustvu drugih poznatih faktora rizika.U opservacionim studijama uočeno je da inhibitori protonske pumpe povećavaju ukupni rizik od preloma za 10-40 %. Djelimično, ovo povećanje rizika može biti posljedica drugih faktora rizika. Pacijente sa rizikom od osteoporoze treba liječiti u skladu sa aktuelnim kliničkim smjernicama uz adekvatnu suplementaciju vitamina D i kalcijuma.

Uticaj na vrijednosti laboratorijskih analiza

Povećani nivo humanog hromogranina A (CgA) može da utiče na rezultate analiza na neuroendokrine tumore. Da bi se ovaj uticaj izbjegao, terapiju esomeprazolom treba privremeno prekinuti najmanje 5 dana prije CgA analize.

Studije interakcije su rađene samo sa odraslima.

Dejstvo esomeprazola na farmakokinetiku drugih ljekova

Ljekovi čija resorpcija zavisi of pH

Supresija lučenja želudačne kiseline tokom terapije esomeprazolom i drugim inhibitorima protonske pumpe može da poveća ili smanji resorpciju ljekova čija resorpcija zavisi od pH vrijednosti u želucu. Kao i u slučaju drugih ljekova koji smanjuju kiselost želuca, resorpcija ketokonazola, itrakonazola i erlotiniba može da bude smanjena, a resorpcija digoksina povećana tokom terapije esomeprazolom. Istovremena terapija omeprazolom (20mg dnevno) i digoksinom kod zdravih dobrovoljaca je dovela do povećanja bioraspoloživosti digoksina za 10% (čak i do 30% kod 2 od 10 učesnika). Rijetko je zabilježena toksičnost digoksina. Ipak, treba biti obazriv prilikom primjene visokih doza esomeprazola kod starijih pacijenata. U tom slučaju treba pratiti koncentracije digoksina u krvi.

Zabilježene su interakcije omeprazola sa nekim inhibitorima proteaze. Klinički značaj i mehanizam ovih interakcija nijesu uvijek poznati. Povećana gastrična pH vrijednost za vrijeme terapije omeprazolom može da utiče na resorpciju inhibitora proteaze. Drugi mogući mehanizam interakcije je preko inhibicije CYP 2C19. Kada su atazanavir i nelfinavir primenjivani istovremeno sa omeprazolom, primijećeni su njihovi smanjeni nivoi u serumu i stoga se istovremena primjena ovih ljekova ne preporučuje. Istovremeno davanje omeprazola (40 mg jednom dnevno) sa atazanavirom 300 mg/ritonavirom 100 mg kod zdravih dobrovoljaca dovodilo je do znatnog smanjenja izloženosti atazanaviru (smanjenje od približno 75% u parametrima PIK, Cmax i Cmin). Povećanje doze atazanavira do 400 mg nije kompenzovalo uticaj omeprazola na izloženost atazanaviru. Istovremena primjena omeprazola (20 mg dnevno) sa ljekovima atazanavir 400 mg/ ritonavir 100 mg kod zdravih dobrovoljaca je rezultovala smanjenjem izloženosti atazanaviru za oko 30% u poređenju sa primjenom ljekova atazanavir 300mg/ ritonavir 100 mg dnevno bez omeprazola 20 mg dnevno. Istovremena primjena omeprazola (40 mg dnevno) je dovela do smanjenja srednjih vrijednosti PIK, cmax i cmin nelfinavira za 36-39%, dok su srednje vrijednosti PIK, cmax i cmin aktivnog metabolita M8 smanjene za 75-92%. Kada je sakvinavir (zajedno sa ritonavirom) primjenjivan istovremeno sa omeprazolom (40 mg dnevno) primijećeni su njegovi povećani nivoi u serumu (80-100%). Terapija omeprazolom 20 mg dnevno nije imala uticaja na izloženost ljekovima darunavir (primjenjen zajedno sa ritonavirom) i amprenavir (primjenjen zajedno sa ritonavirom). Terapija omeprazolom 20 mg dnevno nije imala uticaja na izloženost lijeku amprenavir (sa ili bez istovremene primjene ritonavira). Terapija omeprazolom 40 mg dnevno nije imala uticaja na izloženost lijeku lopinavir (primjenjen zajedno sa ritonavirom). Zbog sličnih farmakodinamskih efekata i farmakokinetskih osobina omeprazola i esomeprazola, istovremena primjena esomeprazola i atazanavira se ne preporučuje, a istovremena primjena esomeprazola i nelfinavira je kontraindikovana.

Ljekovi koji se metabolizuju pomoću CYP2C19

Esomeprazol inhibira CYP2C19, glavni enzim koji metabolizuje esomeprazol. Prema tome, kada se esomeprazol kombinuje sa ljekovima koji se metabolizuju pomoću CYP2C19, kao što su diazepam, citalopram, imipramin, klomipramin, fenitoin itd., koncentracije ovih ljekova u plazmi mogu da budu povećane i može da bude potrebno smanjenje doze. Istovremeno oralno davanje 30 mg esomeprazola dovodilo je do 45% smanjenja klirensa CYP2C19 supstrata diazepama. Istovremeno oralno davanje 40 mg esomeprazola i fenitoina dovodilo je do 13% povećanja minimalnih nivoa fenitoina u plazmi bolesnika sa epilepsijom. Preporučuje se praćenje koncentracija fenitoina u plazmi kada se uvodi ili obustavlja terapija esomeprazolom. Omeprazol (40 mg jednom dnevno) je povećavao i vrijednosti vorikonazola (supstrata CYP2C19): Cmax za 15%, a PIK za 41%.

Istovremeno oralno davanje 40 mg esomeprazola pacijentima na terapiji varfarinom u kliničkim ispitivanjima pokazalo je da vrijeme koagulacije ostaje u prihvatljivim rasponima. Međutim, po stavljanju lijeka u promet, prijavljeno je nekoliko izolovanih slučajeva povišenih vrijednosti INR do klinički značajnog nivoa kada su se ovi ljekovi korišćeni istovremeno. Prema tome, preporučuje se praćenje kada se uvodi i obustavlja istovremena terapija esomeprazolom dok pacijent prima varfarin ili neki drugi derivat kumarina.

Omeprazol i esomeprazol djeluju kao inhibitori CYP2C19. Omeprazol, primjenjen u dozi od 40 mg zdravim dobrovoljcima u ukrštenoj studiji, povećavao je cmax i PIK cilostazola za 18% i 26%, a cmax i PIK svog aktivnog metabolita za 29% i 69%.

Kod zdravih dobrovoljaca, istovremeno oralno davanje 40 mg esomeprazola i cisaprida dovodilo je do 32% povećanja površine ispod krive koncentracije u plazmi u funkciji vremena (PIK) i do 31% produžetka polu-vremena eliminacije (t1/2), ali ne i do značajnog povećanja vršnih nivoa cisaprida u plazmi. Neznatno produženi QTc interval zabilježen poslije davanja samog cisaprida nije dodatno produžavan kada je cisaprid davan u kombinaciji sa esomeprazolom.

Pokazano je da esomeprazol nema klinički relevantnih dejstava na farmakokinetiku amoksicilina ili kinidina.

Nisu sprovedene in vivo studije u vezi interakcija ljekova sa visokim dozama Nexium (80mg + 8mg/h). Efekat esomeprazola na ljekove koji se metabolišu preko CYP2C19 može biti veoma izražen tokom ovog režima davanja, pa je neophodno da tokom 3 dana intravenske terapije pacijenti budu pažljivo praćeni zbog mogućnosti javljanja neželjenih reakcija na lijek.

U ukrštenoj kliničkoj studiji je primjenjivan klopidogrel (početna doza od 300mg, a nakon toga 75 mg dnevno) ili sam ili u kombinaciji sa omeprazolom (80 mg, primjenjen u isto vrijeme kada i klopidogrel) tokom 5 dana. Izloženost aktivnom metabolitu klopidogrela je smanjena za 46% (dan 1) i 42% (dan 5) kada su klopidogrel i omeprazol primjenjivani zajedno. Srednja inhibicija agregacije trombocita je smanjena za 47% (24h) i 30% (dan 5) kada su klopidogrel i omeprazol primjenjivani zajedno. Druga studija je pokazala da primjena klopidogrela i omeprazola u različito vrijeme nije spriječila njihovu interakciju koja je vjerovatno posljedica inhibitornog efekta omeprazola na CYP2C19. Podaci iz opservacionih i kliničkih studija o kliničkim implikacijama ove farmakokinetičko/farmakodinamske interakcije u smislu velikih kardiovaskularnih događaja nijesu konzistentni.

Nepoznati mehanizam

Kod nekih pacijenata je došlo do povišenih nivoa metotreksata, kada je primjenjivan sa inhibitorima protonske pumpe. Prilikom primjene visokih doza metotreksata treba razmotriti privremeni prekid terapije esomeprazolom.

Dejstva drugih ljekova na farmakokinetiku esomeprazolaEsomeprazol se metaboliše pomoću CYP2C19 i CYP3A4. Istovremeno oralno davanje esomeprazola i inhibitora CYP3A4, klaritromicina (500 mg, dva puta na dan), dovodilo je do udvostručavanja izloženosti (PIK) esomeprazolu. Istovremeno davanje esomeprazola i kombinovanog inhibitora CYP2C19 i CYP 3A4 može da dovede do više od dvostruko povećane izloženosti esomeprazolu. Inhibitor CYP2C19 i CYP3A4, vorikonazol, povećava PIK omeprazola za 280%. Podešavanje doze esomeprazola nije uvek neophodno ni u jednoj od ovih situacija. Ali, treba ipak razmisliti o podešavanju doze kod pacijenata sa težim oštećenjem funkcije jetre ako je indikovana dugoročnija terapija.

Primjena ljekova za koje je poznato da indukuju izoenzime CYP2C19 i CYP3A4 (kao što su rifampicin i kantarion) može da dovede do smanjenja koncentracija esomeprazola u serumu, stimulišući metabolizam esomeprazola.

Kada se radi o izlaganju esomeprazolu u trudnoći, nema dovoljno podataka. Ispitivanja sa esomeprazolom na životinjama nijesu ukazala ni na neposredna, niti na posredna štetna dejstva na embriofetalni razvoj. Ispitivanja na životinjama sa racemskom smješom ne ukazuju ni na neposredna, niti na posredna štetna dejstva na trudnoću, porođaj ili postnatalni razvoj. Kada se Nexium koristi kod trudnica, treba biti oprezan.

Nije poznato da li se esomeprazol izlučuje u mlijeko majki dojilja. Nijesu sprovedena nikakva ispitivanja na populaciji dojilja. Prema tome, Nexium ne treba koristiti u periodu dojenja.

Nije vjerovatno da Nexium utiče na sposobnost za upravljanje vozilima i mašinama.

Sljedeće neželjene reakcije na lijek su identifikovane ili je na njih posumnjano tokom programa kliničkog ispitivanja kada je esomeprazol davan oralno ili intravenski i nakon stavljanja u promet kada je davan oralno. Reakcije su klasifikovane po učestalosti (vrlo česte ≥ 1/10, česte ≥1/100, <1/10; povremene ≥1/1000, <1/100; rijetke ≥1/10000, <1/1000; vrlo rijetke<1/10000; nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

Poremećaji na nivou krvi i limfnog sistema

Rijetke: Leukopenija, trombocitopenija

Veoma rijetke: Agranulocitoza, pancitopenija

Imunološki poremećaji

Rijetke: Reakcije preosjetljivosti, npr. povišena tjelesna temperatura, angioedem i anafilaktička reakcija/šok

Poremećaji metabolizma i ishrane

Povremene: Periferni edem

Rijetke: Hiponatrijemija

Vrlo rijetke: Hipomagnezijemija (vidjeti odjeljak 4.4); izražena hipomagnezijemija može korelirati sa hipokalcijemijom.

Psihijatrijski poremećaji:

Povremene: Nesanica

Rijetke: Agitiranost, konfuznost, depresija

Vrlo rijetke: Agresivnost, halucinacije

Poremećaji nervnog sistema

Česte: Glavobolja

Povremene: Omaglica, parestezija, pospanost

Rijetke: Poremećaj čula ukusa

Poremećaji na nivou oka

Povremene: Zamagljeni vid

Poremećaji na nivou uha i centra za ravnotežu

Povremene: Vrtoglavica

Respiratorni, torakalni i medijastinalni poremećaji

Rijetke: Bronhospazam

Gastrointestinalni poremećaji

Česte: Abdominalni bol, konstipacija, dijareja, flatulencija, mučnina/povraćanje

Povremene: Suva usta

Rijetke: Stomatitis, gastrointestinalna kandidijaza

Nepoznato: Mikroskopski kolitis

Hepatobilijarni poremećaji

Povremene: Povišene vrijednosti enzima jetre

Rijetke: Hepatitis sa žuticom ili bez nje

Veoma rijetke: Teška insuficijencija jetre, encefalopacija kod pacijenata koji su već imali oboljenje jetre

Poremećaji na nivou kože i potkožnog tkiva

Česte: Reakcije na mjestu primjene*

Povremene: Dermatitis, pruritus, ospa, urtikarija

Rijetke: Alopecija, osjetljivost na svjetlost

Veoma rijetke: Erythema multiforme, Stivens-Džonsonov sindrom, toksična epidermalna nekroliza (TEN)

Poremećaji mišićno-skeletnog i vezivnog tkiva

Povremeno: Prelom kuka, zgloba na ruci ili kičme (vidjeti odjeljak 4.4)

Rijetke: Artralgija, mijalgija

Veoma rijetke: Mišićna slabost

Poremećaji na nivou bubrega i urinarnog sistema

Veoma retke: Intersticijalni nefritis

Poremećaji reproduktivnog sistema i na nivou dojki

Veoma rijetke: Ginekomastija

Opšti poremećaji i reakcije na mestu primjene

Rijetke: slabost, pojačano znojenje.

* Reakcije na mjestu primjene su uglavnom bile primijećene u studiji sa visoko-doznom izloženošću tokom 3 dana (72h). Vidjeti odjeljak 5.3.

Ireverzibilni poremećaj vida zabiljležen je u izolovanim slučajevim kritično oboljelih pacijenata koji su primali intravenske injekcije omeprazola (racemata), posebno u visokim dozama, ali uzročna veza nije potvrđena.

Pedijatrijska populacija

Randomizovana, otvorena, multinacionalna studija je ispitivala farmakokinetiku ponovljenog intravenskog doziranja esomeprazola jednom dnevno tokom 4 dana kod pedijatrijskih pacijenata starosti od 0 - 18 godina (vidjeti odjeljak 5.2). Procjena bezbjednosti je rađena sa podacima za 57 pacijenata (8 djece starosne dobi 1 – 5 godina). Rezultati su bili konzistentni sa poznatim bezbjednosnim profilom esomeprazola i nijesu identifikovani novi bezbjednosni signali.

Postoje veoma ograničena iskustva sa namjernim predoziranjem. Simptomi povezani sa oralnom dozom od 280 mg bili su gastrointestinalni simptomi i slabost. Pojedinačne oralne doze od 80 mg esomeprazola i intravenske doze od 308 mg esomeprazola tokom 24 h su prolazile bez posljedica. Nema poznatog antidota. Esomeprazol se ekstenzivno vezuje za proteine plazme, tako da se ne može lako dijalizirati. Kao u slučaju svakog drugog predoziranja, terapija treba da bude simptomatska i treba primjeniti opšte suportivne mjere.

Farmakoterapijska grupa:

inhibitor protonske pumpe

ATC kod:

A02B C05

Esomeprazol je S-izomer omeprazola i smanjuje sekreciju želudačne kiseline specifičnim ciljanim mehanizmom dejstva. On je specifični inhibitor kiselinske pumpe u parijetalnim ćelijama. I R- i S-izomeri omeprazola imaju slično farmakodinamičko dejstvo.

Mjesto i mehanizam dejstva

Esomeprazol je slaba baza i koncentriše se i konvertuje u aktivni oblik u visoko kiseloj sredini sekretornih kanalikula parijetalnih ćelija gdje inhibira enzim H+K+-ATPazu – protonsku pumpu i na taj način inhibira i bazalnu i stimulisanu sekreciju želudačne kiseline.

Dejstvo na sekreciju želudačne kiseline

Poslije 5 dana oralnog davanja 20 mg i 40 mg esomeprazola, intragastrični pH održavan je na vrednosti preko 4 tokom prosječno 13 odnosno 17 časova, tokom 24 časa praćenja kod simptomatskih bolesnika sa GERB. Dejstvo je slično nezavisno od toga da li se esomeprazol daje oralno ili intravenski.

Korišćenjem PIK kao surogat parametra za koncentraciju u plazmi, pokazano je da postoji odnos između inhibicije sekrecije kiseline i izloženosti poslije oralnog davanja esomeprazola.

Tokom intravenske primene 80 mg esomeprazola u vidu bolus infuzije tokom 30 minuta, nakon čega je uslijedila kontinuirana intravenska infuzija od 8 mg/h za 23.5 h, pH vrijednost u želucu iznad 4 je održana tokom 21 sata, a pH vrijednost iznad 6 je održana tokom 11 do 13 sati, ukupno preko 24h, kod zdravih dobrovoljaca.

Terapijski efekti inhibicije kiseline

Kada se daje esomeprazol 40 mg do izlječenja refluksnog ezofagitisa dolazi kod 78% pacijenata poslije 4 nedjelje i kod 93% posle 8 nedjelja oralne terapije.

U randomizovanoj, dvostruko slijepoj, placebo kontrolisanoj studiji, pacijenti sa endoskopski potvrđenim krvarenjem peptičkog ulkusa, klasifikovani po Forrest-u klasifikaciji kao Ib, IIa ili IIb (9%, 43%, 38% i 10%) su randomizovani da prime Nexium rastvor za infuziju (n=375) ili placebo (n=389). Nakon endoskopske hemostaze, pacijenti su primili ili 80 mg esomeprazola kao intravensku infuziju tokom 30 minuta, nakon čega je uslijedila infuzija od 8 mg/h ili placebo, u toku 72 sata. Nakon inicijalnog perioda od 72 h, svi pacijenti su u otvorenom dijelu studije primili 40 mg lijeka Nexium oralno tokom 27 dana radi supresije sekrecije želudačne kiseline. Pojavljivanje ponovnog krvarenja u toku 3 dana je bilo 5.9% u grupi pacijenata liječenih lijekomNexium u poređenju sa 10.3% u grupi pacijenata koji su primali placebo. Nakon 30 dana terapije, pojava ponovnog krvarenja u Nexium grupi je bila 7.7 % u odnosu na 13.6 % u placebo grupi.

Ostala dejstva povezana sa inhibicijom kiseline

Tokom terapije antisekretornim ljekovima, nivoi gastrina u serumu rastu kao odgovor na smanjenu sekreciju kiseline. Nivo hromogranina A se takođe povećava zbog smanjene gastrične kiselosti.

Povećani broj ECL (enterochromafin-like cells) ćelija, koji je možda povezan sa povišenim nivoima gastrina u serumu, zabielježen je kod nekih bolesnika koji su dugotrajno liječeni oralno davanim esomeprazolom.

Tokom dugotrajne oralne terapije antisekretornim ljekovima, bilježi se pojava gastričnih glandularnih cisti sa nešto povećanom učestalošću. Ove promjene su fiziološka posljedica izražene inhibicije sekrecije kiseline, benigne su i izgleda da su ireverzibilne.

Smanjena kiselost želuca iz bilo kog razloga, uključujući i davanje inhibitora protonske pumpe, povećava broj bakterija u želucu koje su inače normalno prisutne u gastrointestinalnom traktu. Terapija inhibitorima protonske pumpe može da dovede do neznatno povećanog rizika od gastrointestinalnih infekcija kao što su Salmonella i Campylobacter i kod hospitalizovanih pacijenata Clostridium difficile.

Pedijatrijska populacija

U placebo-kontrolisanoj studiji (98 pacijenata uzrasta 1 – 11 mjeseci) ispitivani su efikasnost i bezbjednost lijeka sa znakovima i simptomima GERB. Esomeprazol 1 mg/kg je davan oralno tokom 2 nedjelje (otvorena faza studije), a 80 pacijenata je bilo uključeno još 4 nedjelje (duplo-slijepa faza prekida terapije). Nije bilo značajne razlike između esomeprazola i placeba u primarnom cilju studije, a to je bilo vrijeme do prekida terapije zbog pogoršanja simptoma.

U placebo-kontrolisanoj studiji (52 pacijenta uzrasta 1 mjesec) ispitivani su efikasnost i bezbjednost lijeka sa znakovima i simptomima GERB. Esomeprazol 0,5 mg/kg je davan oralno minimum 10 dana. Nije bilo značajne razlike između esomeprazola i placeba u primarnom cilju studije, a to je bila promjena u učestalosti pojava simptoma GERB.

Rezultati pedijatrijskih studija dalje pokazuju da je je esomeprazol u dozi od 0,5 mg/kg i 1 mg/kg primjenjen kod djece uzrasta 1 mjesec i djece uzrasta 1 – 11 mjeseci smanjio srednji procenat vremena sa intraezofagealnim pH 4.

Bezbjednosni profil je izgleda sličan kao kod odraslih.

U studiji sa pedijatrijskim pacijentima sa gastroezofagealnom refluksnom bolešću (< 1 do 17 godina starosti) koji su bili na dugotrajnoj terapiji inhibitorima protonske pumpe, 61% djece je razvilo hiperplaziju ECL ćelija manjeg stepena ili hiperplaziju ECL ćelija nepoznatog kliničkog značaja, a bez razvoja atrofičnog gastritisa ili karcinoidnih tumora.

Distribucija

Volumen distribucije u stanju ravnoteže kod zdravih ispitanika iznosi približno 0.22 L/kg tjelesne težine. Esomeprazol se 97% vezuje za proteine plazme.

Metabolizam i ekskrecija

Esomeprazol se potpuno metabolizuje pomoću sistema citohroma P450 (CYP). Glavni dio metabolizma esomeprazola zavisi od polimorfnog CYP2C19, koji je odgovoran za formiranje hidroksi- i desmetil metabolita esomeprazola. Preostali dio zavisi od drugog specifičnog izoforma, CYP3A4, koji je odgovoran za stvaranje esomeprazol sulfona, glavnog metabolita u plazmi.

Dolje navedeni parametri odnose se uglavnom na farmakokinetiku kod pojedinaca sa funkcionalnim CYP2C19 enzimom, tzv. ekstenzivnih metabolizera.

Ukupni klirens iz plazme je oko 17 L/h poslije pojedinačne doze i oko 9 L/h poslije ponavljanih doza. Poluvrijeme eliminacije iz plazme iznosi oko 1,3 poslije ponavljanog doziranja jednom dnevno. Ukupna izloženost (PIK) povećava se sa ponavljanim davanjem esomeprazola. Ovo povećanje je dozno zavisno i dovodi do nelinearnog odnosa doze i PIK poslije ponavljanog davanja. Ova zavisnost od vremena i visine doze posljedica je smanjenja metabolizma prvog prolaza i sistemskog klirensa koja je vjerovatno izazvana inhibicijom enzima CYP2C19 pomoću esomeprazola i/ili njegovog sulfonskog metabolita.

Esomeprazol se potpuno eliminiše iz plazme između doza bez tendencije da se nagomilava kada se daje jednom dnevno.

Po ponavljanom davanju doze od 40 mg u vidu intravenske injekcije, postižu se srednje koncentracije u plazmi od oko 13,6 mikromol/L. Srednje maksimalne koncentracije u plazmi poslije odgovarajuće oralne doze su približno 4,6 mikromol/L. Manje povećanje (od oko 30%) može da se vidi pri intravenskom davanju u poređenju sa oralnim u ukupnoj izlaženosti pacijenata.

Postoji linearno povećanje ukupne izloženosti nakon intravenske primjene esomeprazola u vidu 30-minutne infuzije (40mg, 80mg, 120mg) praćene kontinuiranom infuzijom (4mg/h ili 8mg/h) u toku 23.5h.

Glavni metaboliti esomeprazola nemaju dejstva na sekreciju želudačne kiseline. Skoro 80% oralne doze esomeprazola izlučuje se u vidu metabolita u urinu, a preostali dio u fecesu. U urinu se nalazi manje od 1% osnovnog jedinjenja.

Posebne populacije bolesnika

Približno 2,91,5% populacije nema funkcionalni CYP2C19 enzim i oni se nazivaju slabim metabolizerima. Kod ovih ljudi, metabolizam esomeprazola je vjerovatno odvija pomoću CYP3A4. Poslije ponavljanih doza od 40 mg oralnog esomeprazola jednom dnevno, prosječna površina ispod krive koncentracije lijeka u plazmi bila je približno 100% veća kod slabih metabolizera, nego kod onih koji imaju funkcionalni enzim CYP2C19 (ekstenzivni metabolizeri). Prosječne maksimalne koncentracije u plazmi bile su povećane za oko 60%. Slične razlike zabilježene su i kada se radi o intravenskom davanju esomeprazola. Ovi nalazi nemaju nikakvih implikacija na doziranje esomeprazola.

Metabolizam esomeprazola nije značajnije promijenjen kod gerijatrijskih bolesnika (starosti 71-80 godina).

Poslije pojedinačne oralne doze od 40 mg esomeprazola, prosječna površina ispod krive koncentracije lijeka u plazmi je približno 30% veća kod žena nego kod muškaraca. Nijesu zabilježene nikakve razlike između polova pri ponovljenoj primjeni lijeka jednom dnevno. Slične razlike su zabilježene i kada se radi o intravenskom davanju esomeprazola. Ovi nalazi nemaju nikakvih implikacija na doziranje esomeprazola.

Metabolizam esomeprazola može da bude oslabljen kod pacijenata sa blagim do umjerenim oboljenjem jetre. Brzina metabolisanja je smanjena kod pacijenata sa teškim oboljenjem jetre, što dovodi do dvostrukog povećanja vrijednosti površine ispod krive koncentracije esomeprazola u plazmi u funkciji vremena. Prema tome, kod pacijenata sa teškim oboljenjem jetre ne treba prekoračivati dozu od 20 mg kod GERB-a. Za pacijene sa krvarećim ulkusom i težim oštećenjem jetre, nakon inicijalne bolus doze od 80 mg, maksimalna doza od 4 mg/h za 71.5 h, data kontinuiranom intravenskom infuzijom može biti dovoljna. Esomeprazol ni njegovi glavni metaboliti ne pokazuju tendenciju nagomilavanja kada se daju jednom dnevno.

Nijesu sprovedena ispitivanja kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega. Budući da je bubreg odgovoran za izlučivanje metabolita esomeprazola, ali ne i za osnovno jedinjenje, ne očekuje se da metabolizam esomeprazola bude izmijenjen kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega.

Pedijatrijska populacija

U randomizovanoj, otvorenoj, multinacionalnoj studiji sa ponavljanim dozama esomeprazol je primjenjivan jednom dnevno, kao injekcija u trajanju od 3 minuta tokom 4 dana. U studiju je bilo uključeno 59 pacijenata od 0 – 18 godina, od kojih je 50 pacijenata (od toga 7 u starosnoj grupi 1 – 5 godina) bilo u studiji do kraja i ušlo u evaluaciju farmakokinetike esomeprazola.

U tabeli ispod je opisana sistemska izloženost esomeprazolu nakon intravenske primjene 3-minutne injekcije kod pedijatrijskih pacijenata i odraslih zdravih dobrovoljaca. Vrijednosti prikazane u tabeli su geometrijske vrijednosti (opseg vrijednosti). Css,max je mjerena 5 minuta nakon primjene lijeka u svim pedijatrijskim grupama, 7 minuta nakon primjene lijeka kod odraslih koji su primali dozu od 40mg, a po završenoj infuziji kod odraslih koji su primali dozu od 20mg.

*Pacijent u grupi 0 – 1 mjesec je definisan kao pacijent sa korigovanim uzrastom od ≥32 pune nedjelje i 44 pune nedjelje, gdje je korigovana ukupna starost računata na osnovu sume gestacijske starosti i vremena nakon rođenja, u punim nedjeljama. Pacijent u grupi 1 – 11 mjeseci je imao korektivani uzrast od ≥44 pune nedjelje.

**Dva pacijenta su isključena, jedan je najverovatnije bio u populaciji bez funkcionalnog CYP2C19 izoenzima, a drugi je bio na istovremenoj terapiji inhibitorom CYP3A4.

Pretpostavka na osnovu modela je da će Css,max nakon intravenske primjene esomeprazola kao 10-minutne, 20-minutne i 30-minutne infuzije biti smanjena prosječno za 37% do 49%, 54% do 66% i 61% do 72%, tim redom, u svim starosnim i doznim grupama u odnosu na primjenu lijeka kao 3-minutne injekcije.

Pretklinička ispitivanja bezbjednosti ne otkrivaju nikakve posebne opasnosti po ljudsku populaciju, na osnovu konvencionalnih ispitivanja toksičnosti pojedinačnih i ponavljanih doza, embrio-fetalne toksičnosti i mutagenosti. Ispitivanje oralne karcinogenosti sa racemskom smješom pokazalo je hiperplaziju gastričnih ECLćelija i karcinoide. Ova gastrična dejstva su rezultat održane, izražene hipergastrinemije usljed smanjene produkcije želudačne kiseline i bilježe se poslije dugotrajne terapije inhibitorima sekrecije želudačne kiseline kod pacova. U toku pretkliničkog programa za intravensku formulaciju esomeprazola, nije bilo dokaza o iritaciji krvnih sudova, ali je primjećena blaga inflamatorna reakcija na mjestu primjene nakon supkutane (paravenske) injekcije. Vidjeti odjeljak 4.8.

Dinatrijum-edetat

Natrijum- hidroksid (za podešavanje pH)

Ovaj lijek se ne smije koristiti sa drugim ljekovima, osim onih koji su navedeni u odjeljku 6.6.

2 godine u svim klimatskim zonama.

Rok upotrebe nakon rekonstitucije

Hemijska i fizička stabilnost su pokazani posle 12 časova na 30°C. Sa mikrobiološke tačke gledišta, lijek treba koristiti odmah.

Lijek čuvati na temperaturi do 30°C. Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od svjetlosti.

Bočice se mogu čuvati na uobičajenom svetlu van kutije do 24h.

Bočica od bezbojnog borsilikatnog stakla, tip I, sa zatvaračem od bromobutil gume bez lateksa, i aluminijumskom kapicom na kojoj se nalazi plastični poklopac (flip-off).

Veličine pakovanja: 1 bočica i 10 bočica.

Prije upotrebe, reskonstituisani rastvor treba pažljivo pregledati da nema čestica ili prebojavanja. Smije se koristiti samo bistar rastvor. Koristi se samo za jednokratnu primjenu.

Ako se ne upotrebi cio rekonstituisani rastvor, svu količinu neiskorišćenog lijeka treba ukloniti u skladu sa lokalnim propisima.

Injekcija 40mg

Rastvor za injekciju (8 mg/ml) se priprema dodavanjem 5 mL 0.9% natrijum hlorida za intravensku upotrebu u bočicu sa esomeprazolom.

Rekonstituisani rastvor za injekcije je bistar i bezbojan do sasvim blijedo žut.

Infuzija 40mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja jedne bočice esomeprazola u najviše 100 mL 0.9% natrijum hlorida za intravensku upotrebu.

Rekonstituisani rastvor za infuzije je bistar i bezbojan do sasvim blijedo žut.

Infuzija 80 mg

Rastvor za infuziju se priprema rastvaranjem sadržaja dvije bočice esomeprazola od 40 mg u najviše 100 ml 0.9% natrijum hlorida za intravensku upotrebu.

Rekonstituisani rastvor za infuzije je bistar i bezbojan do sasvim blijedo žut.

Nexium sadrži aktivnu supstancu koja se zove esomeprazol. On pripada grupi ljekova koji se zovu „inhibitori protonske pumpe“. Oni djeluju tako što smanjuju količinu kiseline koju luči Vaš želudac.

Nexium se koristi za kratkotrajna liječenja nekih stanja, kada niste u stanju da primate terapiju na usta. Koristi se za liječenje:

• „Gastro-ezofagealne refluksne bolesti“ (GERB) kod odraslih, adolescenata i djece. To je stanje kada kiselina iz želuca ide u jednjak (cijev koja povezuje Vaše grlo i želudac) i tako izaziva bol, upalu i gorušicu.
• Čira na želucu kod odraslih pacijenata izazvanog ljekovima koji se nazivaju NSAIL (nesteroidni antiinflamatorni ljekovi). Nexium može da se koristi i da spriječi stvaranje čira na želucu ako uzimate NSAIL.
• Prevencija ponovnog krvarenja kod odraslih pacijenata sa akutnim krvarenjem čira na želucu ili duodenumu nakon terapijske endoskopije.

Lijek NEXIUM® ne smijete koristiti:

• Ako ste alergični (preosjetljivi) na esomeprazol ili na neki drugi sastojak ovog lijeka (svi su navedeni u odjeljku 6. Dodatne informacije).
• Ako ste alergični na druge ljekove, koji su inhibitori protonske pumpe (npr. pantoprazol, lansoprazol, rabeprazol, omeprazol).
• Ako uzimate lijek koji sadrži nelfinavir (koristi se za lječenje HIV infekcije).

Nexium ne smijete da primate ako se bilo šta od gore navedenog odnosi na Vas. Ako nijeste sigurni, prije nego što primite ovaj lijek, porazgovarajte sa svojim ljekarom ili medicinskom sestrom.

Kada uzimate lijek NEXIUM ®, posebno vodite računa:

Prije nego što primite Nexium, provjerite sa svojim ljekarom da li:

• Imate teže probleme sa jetrom.
• Imate teže probleme sa bubrezima.

Nexium može da sakrije simptome drugih bolesti. Prema tome, ako Vam se dogode neki od dolje navedenih simptoma prije nego što primite Nexium, ili pošto ga primite, odmah to recite svom ljekaru:

• Naglo gubite težinu bez jasnog razloga i imate poteškoća sa gutanjem.
• Boli Vas želudac ili imate loše varenje.
• Počinjete da povraćate hranu ili krv.
• Imate crne stolice (sa sadržajem krvi).

Uzimajući inhibitore protonske pumpe kao što je Nexium, posebno u periodu dužem od jedne godine, može neznatno povećati rizik od preloma kuka, zgloba na ruci ili kičme. Recite svom ljekaru ako imate osteoporozu ili ako uzimate kortikosteroide (koji mogu povećati rizik od osteoporoze).

Primjena drugih ljekova

Molimo da svom ljekaru ili medicinskoj sestri kažete ako uzimate ili ste u skorije vrijeme uzimali bilo koji drugi lijek. Ovo uključuje i ljekove koji se izdaju bez recepta. Ovo je zbog toga što Nexium može da utiče na način na koji djeluju neki ljekovi, a neki ljekovi mogu da utiču na dejstvo lijeka Nexium.

Nexium ne smijete da primate ako uzimate lijek koji sadrži nelfinavir (koristi se za liječenje HIV infekcije).

Recite svom ljekaru ili medicinskoj sestri ako uzimate bilo koji od sledećih ljekova:

• Atazanavir (koristi se za liječenje HIV infekcije)
• Ketokonazol, itrakonazol ili vorikonazol (koriste se za liječenje infekcija izazvanih gljivicama).
• Erlotinib (koristi se za liječenje raka)
• Citalopram, imipramin ili klomipramin (koriste se za liječenje depresije).
• Diazepam (koristi se za liječenje anksioznosti, opušta mišiće i kod epilepsije).
• Fenitoin (koristi se kod epilepsije). Ako uzimate fenitoin, Vaš ljekar će morati da Vas kontroliše kada počinjete i kada prestajete da uzimate Nexium.
• Ljekove protiv zgrušavanja krvi, kao što je varfarin. Vaš ljekar će morati da Vas kontroliše kada počinjete ili prestajete da uzimate lijek Nexium.
• Cilostazol (koristi se za liječenje intermitentne klaudikacije – bol u nogama prilikom hodanja, izazvan nedovoljnim dotokom krvi)
• Cisaprid (koristi se kod lošeg varenja i gorušice).
• Digoksin (koristi se kod bolesti srca).
• Metotreksat (hemioterapijski lijek koji se u visokim dozama koristi za liječenje raka) – ukoliko primate visoku dozu metotreksata, Vaš ljekar može privremeno obustaviti terapiju lijekom Nexium.
• Rifampicin (koristi se za ljiečenje tuberkuloze).
• Kantarion (Hypericum perforatum) (koristi se za liječenje depresije).

Primjena lijeka NEXIUM® u periodu trudnoće i dojenja

Prije nego što primite Nexium, recite svom ljekaru ako ste trudni ili pokušavate da zatrudnite. Vaš ljekar će da odluči da li tokom ovog perioda može da Vam daje Nexium.

Nije poznato da li Nexium prolazi u majčino mlijeko. Prema tome, ako dojite, ne treba da primate Nexium.

Uticaj lijeka NEXIUM® na upravljanje motornim vozilima i rukovanje mašinama

Nexium ne bi trebalo da utiče na Vašu sposobnost za upravljanje motornim vozilima i rukovanje mašinama.

Nexium može da se daje djeci i adolescentima starosti 1 – 18 godina i odraslima, uključujući i osobe starijeg životnog doba.

Kako se daje Nexium

Odrasli

• Nexium će Vam dati ljekar koji će odlučiti koliko Vam je lijeka potrebno.
• Uobičajena doza iznosi 20 mg ili 40 mg jednom dnevno.
• Ako Vam je jetra teško oštećena, maksimalna doza je 20 mg na dan (GERB).
• Ovaj lijek se daje injekcijom ili infuzijom u venu. Davanje lijeka traje najduže do 30 minuta.
• Uobičajena doza u prevenciji ponovnog krvarenja čira na želucu ili dvanaestopalačnom crijevu je 80mg, dato tokom 30 min. u obliku intravenske infuzije, nakon kontinuirane infuzije 8mg/h date tokom 3 dana. Ukoliko imate teško oštećenje jetre, kontinuirana infuzija u dozi od 4mg/h primjenjena tokom 3 dana može biti dovoljna, u ovoj indikaciji.

Djeca starosti 1 – 18 godina

• Nexium će Vam dati ljekar koji će odlučiti koliko Vam je lijeka potrebno.
• Uobičajena doza za djecu starosti 1 – 11 godina iznosi 10 mg ili 20 mg jednom dnevno.
• Uobičajena doza za djecu starosti 12 – 18 godina iznosi 20 mg ili 40 mg jednom dnevno.
• Ovaj lijek se daje injekcijom ili infuzijom u venu. Davanje lijeka traje najduže do 30 minuta.

Ako ste uzeli više lijeka NEXIUM ® nego što je trebalo

Ako mislite da ste primili previše lijeka Nexium, odmah razgovarajte sa svojim ljekarom.

Kao i svi ljekovi i Nexium može da izazove neželjena dejstva, iako se ona ne javljaju kod svih.

Ako primijetite bilo koje od sljedećih ozbiljnih neželjenih dejstava, prestanite sa uzimanjem lijeka Nexium, i odmah se obratite Vašem ljekaru :

• Iznenadno zviždanje u plućima, otok usana, jezika i grla, ili cijelog tijela, ospa, gubitak svijesti ili otežano gutanje (teška alergijska reakcija).
• Pojava crvenila na koži sa plikovima ili ljuštenjem. Mogu se pojaviti i izraženi plikovi i krvarenje usana, očiju, usta, nosa i polnih organa. Ovo bi mogao da bude ‘Stivens-Džonsonov sindrom’ ili ‘toksična epidermalna nekroliza’.
• Žuta prebojenost kože, taman urin i umor, koji mogu da budu simptomi problema sa jetrom.

Ova dejstva su rijetka i javljaju se kod manje od 1 na 1.000 ljudi.

U ostala neželjena dejstva spadaju:

Česta (javljaju se kod manje od 1 na 10 pacijenata)

• Glavobolja.
• Dejstva na Vaš želudac ili crijeva: dijareja (proliv), bol u stomaku, zatvor, nadimanje (vetrovi).
• Pojava mučnine ili povraćanja.
• Reakcija na mestu primjene.

Povremena (javljaju se kod manje od 1 na 100 pacijenata)

• Otok stopala i skočnih zglobova.
• Poremećaj spavanja (nesanica).
• Omaglice, žmarci, pospanost.
• Vrtoglavica.
• Problemi sa vidom, kao što je zamagljen vid.
• Suva usta.
• Promjene vrijednosti analiza krvi koje ukazuju na to kako Vam radi jetra.
• Kožna ospa, koprivnjača, i svrab po koži.
• Prelom kuka, zgloba na ruci ili kičme (ako se Nexium koristi u visokim dozama ili tokom dužeg perioda ).

Rijetka (javljaju se kod manje od 1 na 1000 pacijenata)

• Problemi sa krvlju kao što su smanjeni broj bijelih krvnih zrnaca ili krvnih pločica (trombocita). To može da izazove slabost, pojavu podliva ili da poveća vjerovatnoću infekcije.
• Niski nivoi natrijuma u krvi. Ovo može da izazove slabost, mučninu (povraćanje) i grčeve.
• Osjećaj uznemirenosti, zbunjenosti ili depresije.
• Promjene čula ukusa.
• Iznenadna pojava šištanja u plućima, gubitak daha (kratak dah) (bronhospazam).
• Upala unutrašnjosti usta.
• Infekcija izazvana gljivicama koja može da zahvati crijeva.
• Problemi sa jetrom, uključujući žuticu, koji mogu da izazovu žuto prebojavanje kože, taman urin i umor.
• Opadanje kose (alopecija).
• Kožna ospa nakon izlaganja suncu.
• Bolovi u zglobovima (artralgija) ili bolovi u mišićima (mialgija).
• Opšti osjećaj slabosti i nedostatka energije
• Pojačano znojenje.

Vrlo rijetka (javljaju se kod manje od 1 na 10.000 pacijenata)

• Promjene u krvnoj slici uključujući agranulocitozu (nedostatak bijelih krvnih zrnaca)
• Agresivnost.
• Kada vidite, osjećate ili čujete stvari koje ne postoje (halucinacije).
• Teški problemi sa jetrom koji dovode do njenog otkazivanja i zapaljenja mozga.
• Nagla pojava teške ospe ili plikova ili ljuštenja kože (Erythema multiforme, Stivens-Džonsonov sindrom, toksična epidermalna nekroliza).
• Mišićna slabost.
• Teži problemi sa bubrezima.
• Povećanje dojki kod muškaraca.

Nepoznata (učestalost se ne može procijeniti iz raspoloživih podataka):

• Ukoliko primate Nexium više od tri mjeseca, moguće je da će se smanjiti nivo magnezijuma u krvi. Niski nivoi magnezijuma mogu izazvati umor, nevoljne mišićne kontrakcije, dezorijentisanost, konvulzije, vrtoglavicu ili ubrzan rad srca. Ako primijetite neki od ovih simptoma, molimo da o tome obavestite Vašeg ljekara. Nizak nivo magnezijuma može takođe dovesti do smanjenja nivoa kalijuma i kalcijuma u krvi.Vaš ljekar može odlučiti da uradi potrebne analize krvi kako bi pratio nivoe magnezijuma u krvi.

• Upala crijeva, koja dovodi do dijareje (proliva)

Nexium u veoma rijetkim slučajevima može da utiče na bijela krvna zrnca i dovede do oslabljenog imuniteta. Ako imate infekciju sa simptomima kao što su povišena temperatura i teško opšte stanje organizma, ili povišenu temperaturu sa simptomima lokalne infekcije kao što je bol u vratu, grlu ili ustima, ili imate teškoća pri mokrenju, morate se posavjetovati sa ljekarom što prije, kako bi se mogući nedostatak bijelih krvnih zrnaca (agranulocitoza) isključio analizom krvi. Veoma je važno da ovom prilikom date sve informacije o lijeku koji primate.

Nemojte da Vas ovaj spisak neželjenih dejstava zabrine. Možda Vi nećete imati nijedno od njih. Ako ma koje neželjeno dejstvo postane ozbiljno, ili ako primijetite neželjena dejstva koja nisu navedena u ovom uputstvu, molimo da o tome obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta.

Ljekar i bolnički farmaceut su odgovorni za ispravno čuvanje, korišćenje i uklanjanje Nexiuma.

Rok upotrebe

2 godine.

Rok upotrijebe nakon rekonstitucije/razblaženja

Rastvor za injekciju: 12h na temperaturi do 30°C.

Rastvor za infuziju: 12h na temperaturi do 30°C.

Sa mikrobiološke tačke gledišta, pripremljeni rastvor bi trebalo odmah upotrijebiti.

Ne smijete koristiti ovaj lijek poslije isteka roka upotrebe (EXP) koji je naveden na kartonskoj kutiji ili etiketi bočice. Rok upotrebe se odnosi na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvanje

Lijek čuvati na temperaturi do 30°C. Čuvati u originalnom pakovanju radi zaštite od svjetlosti. Bočice mogu biti van kutije, izložene svijetlu uobičajene jačine tokom 24h.

Čuvati van domašaja djece.

Šta sadrži lijek NEXIUM ®

Aktivna supstanca je esomeprazol-natrijum. Svaka bočica praška za rastvor za injekciju/infuziju sadrži 42,5 mg esomeprazol-natrijuma, što odgovara 40 mg esomeprazola.

Pomoćne supstance su dinatrijum-edetat i natrijum-hidroksid. Svaka bočica sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg), tj. smatra se da ne sadrži natrijum.

Kako izgleda lijek NEXIUM ® i sadržaj pakovanja

Liofilizat bijele do skoro bijele boje. On se rastvara prije upotrebe.

Veličina pakovanja: 10 bočica.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

Glosarij d.o.o.

Vojislavljevića 76, 81 000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

AstraZeneca AB

Kvarnbergagatan 12, SE-151 85 Södertälje, Švedska

Ovo uputstvo je poslednji put odobreno

Januar, 2013

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se može upotrebljavati u zdravstvenoj ustanovi.

Broj i datum dozvole:

NEXIUM ®, prašak za rastvor za injekciju/infuziju, 40 mg, 10 bočica: 2030/13/93 – 474 od 28.01.2013

Ovaj dio je namijenjen zdravstvenim radnicima:

Terapijske indikacije

Nexium, prašak za rastvor za injekciju/infuziju, je indikovan:

Kod odraslih

• za gastričnu antisekretornu terapiju kada nije moguće koristiti oralni način davanja, kao na primjer :

• gastroezofagealna refluksna bolest (GERB) kod pacijenata sa ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa.
• lječenje gastričnih ulkusa povezanih sa upotrebom NSAIL.
• sprječavanje pojave gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL, kod pacijenata izloženih riziku.

za prevenciju ponovnog krvarenja kod pacijenata sa akutnim krvarenjem želudačnog ili duodenalnog ulkusa nakon terapijske endoskopijeKod djece i adolescenata starosti 1 – 18 godina

• za gastričnu antisekretornu terapiju kada nije moguće koristiti oralni način davanja, kao na primjer :

• gastroezofagealna refluksna bolest (GERB) kod pacijenata sa erozivnim refluksnim ezofagitisom i/ili teškim simptomima refluksa.

Doziranje i način primjene

Doziranje

Odrasli

Gastrična antisekretorna terapija, kada oralna primjena nije moguća

Pacijente koji ne mogu da primaju oralnu terapiju treba liječiti parenteralno sa 20-40 mg jednom dnevno. Pacijente sa refluksnim ezofagitisom treba liječiti sa 40 mg jednom dnevno. Pacijente koji se liječe simptomatski od refluksne bolesti treba liječiti sa 20 mg jednom dnevno. Za liječenje gastričnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL uobičajena doza je 20 mg jednom dnevno. Za prevenciju gastričnih i duodenalnih ulkusa povezanih sa terapijom NSAIL pacijenti izloženi riziku treba da primaju 20 mg jednom dnevno.

Uobičajeno je da intravenska terapija traje kratko i da se prelazi na oralni način primjene čim to bude moguće.

Prevencija ponovnog krvarenja gastričnog i duodenalnog ulkusa

Nakon terapijske endoskopije kod akutnog krvarenja gastričnog ili duodenalnog ulkusa, primjeniti dozu od 80 mg, kao bolus infuziju tokom 30 minuta, nakon toga kontinuirano primjeniti intravensku infuziju 8 mg/h tokom 3 dana (72 h).

Nakon parenteralne terapije treba primjeniti oralnu terapiju za supresiju želudačne kiseline.

Način primene

Za rekonstituciju rastvora, vidjeti odjeljak 6.6.

Injekcija

Doza od 40 mg

5 ml rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba dati kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta.

Doza od 20 mg

2,5 ml ili polovinu rekonstituisanog rastvora (8 mg/ml) treba dati kao intravensku injekciju tokom perioda od najmanje 3 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Infuzija

Doza od 40 mg Rekonstituisani rastvor treba dati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta.

Doza od 20 mg

Polovinu rekonstituisanog rastvora treba davati kao intravensku infuziju tokom perioda od 10-30 minuta. Neiskorišćenu količinu rastvora treba ukloniti.

Bolus doza od 80 mg

Rekonstituisani rastvor treba dati kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom 30 minuta.

Doza od 8 mg/h

Rekonstituisani rastvor treba dati kao kontinuiranu intravensku infuziju tokom perioda od 71.5 h (podešena brzina infuzije je 8 mg/h), vidjeti odjeljak 6.3 u vezi roka upotrebe rekonstituisanog rastvora).

Oslabljena funkcija bubrega

Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega. Zbog ograničenog iskustva sa pacijentima koji boluju od teške bubrežne insuficijencije, njih treba liječiti oprezno (Vidjeti odjeljak 5.2).

Oslabljena funkcija jetre

GERB: Prilagođavanje doze nije potrebno kod pacijenata sa blago do umjereno oslabljenom funkcijom jetre. Za pacijente sa teško oštećenom funkcijom jetre, ne smije se prekoračiti dnevna doza od 20 mg Nexiuma. (Vidjeti odjeljak 5.2).