LOSAR PLUS 50mg + 12.5mg film tableta

Lijek Losar plus je indikovan u terapiji esencijalne hipertenzije kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan pojedinačnom primjenom losartana ili hidrohlortiazida.

Doziranje

Hipertenzija

Kombinacija losartana i hidrohlortiazida se ne primjenjuje kao inicijalna terapija, već kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan pojedinačnom primjenom losartana ili hidrohlortiazida.

Preporučuje se titriranje doze pojedinačnih komponenti lijeka (losartan i hidrohlortiazid).

Kada je klinički opravdano, može se razmotriti direktan prelaz sa monoterapije na terapiju fiksnom kombinacijom kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan.

Uobičajena doza održavanja je jedna tableta lijeka Losar plus (losartan 50 mg, hidrohlortiazid 12,5 mg) jednom dnevno. Kod pacijenata kod kojih se ne postiže adekvatan odgovor na ovu dozu, doza se može povećati na dvije tablete jednom dnevno (losartan 100 mg/hidrohlortiazid 25 mg), što predstavlja i maksimalnu dnevnu dozu. Uopšteno, antihipertenzivno dejstvo se postiže tokom 3-4 nedjelje nakon početka terapije.

Primjena kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega i pacijenata na hemodijalizi

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem bubrežne funkcije (tj. klirens kreatinina 30-50 ml/min) nije potrebno prilagođavanje početne doze. Tablete koje sadrže kombinaciju losartana i hidrohlortiazida se ne preporučuju pacijentima na hemodijalizi. Tablete koje sadrže kombinaciju losartana i hidrohlortiazida se ne smiju primjenjivati kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (tj. klirens kreatinina < 30 ml/min) (vidjeti dio 4.3).

Primjena kod pacijenata sa deplecijom intravaskularnog volumena

Prije primjene tableta koje sadrže kombinaciju losartana i hidrohlortiazida, treba korigovati nedostatak intravaskularnog volumena i/ili smanjenu koncentraciju natrijuma.

Primjena kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre

Primjena kombinacije losartana i hidrohlortiazida je kontraindikovana kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti dio 4.3).

Primjena kod starijih pacijenata

Prilagođavanje doze uglavnom nije potrebno kod starijih pacijenata.

Pedijatrijska populacija

Primjena kod djece i adolescenata (< 18 godina)

Nema iskustava sa primjenom lijeka kod djece i adolescenata. Zbog toga, kombinaciju losartana i hidrohlortiazida ne treba primjenjivati kod djece i adolescenata.

Način primjene

Lijek Losar plus se može primjenjivati sa ostalim antihipertenzivima (vidjeti djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Tabletu lijeka Losar plus treba progutati cijelu, sa dovoljnom količinom vode.

Lijek Losar plus se može uzimati sa ili bez hrane.

• Preosjetljivost na losartan, derivate sulfonamida (kao što je hidrohlortiazid) ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1;
• Hipokalemija ili hiperkalcemija rezistentna na terapiju;
• Teško oštećenje funkcije jetre; holestaza i bilijarna opstrukcija;
• Refraktorna hiponatremija;
• Simptomatska hiperurikemija/giht;
• Drugi i treći trimestar trudnoće (vidjeti djelove 4.4 i 4.6);
• Teško oštećenje funkcije bubrega (tj. klirens kreatinina < 30 ml/min);
• Anurija;
• Ljekovi koji sadrže losartan ne smiju se primjenjivati u kombinaciji sa aliskirenom kod pacijenata sa dijabetes melitusom ili pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 60 ml/min/1,73m2) (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Losartan

Angioedem

Pacijente sa angioedemom u anamnezi (oticanje lica, usana, grla i/ili jezika) treba pažljivo pratiti (vidjeti dio 4.8).

Hipotenzija i deplecija intravaskularnog volumena

Može doći do simptomatske hipotenzije, naročito poslije prve doze, kod pacijenata sa deplecijom volumena cirkulišuće tečnosti i/ili natrijuma, nastalom usljed snažne terapije diureticima, režima ishrane sa ograničenim unosom soli, dijareje ili povraćanja. Ovakva stanja treba korigovati prije primjene lijeka Losar plus (vidjeti djelove 4.2 i 4.3).

Disbalans elektrolita

Kod pacijenata sa oštećenjem funkcije bubrega, sa ili bez dijabetesa, disbalans elektrolita je česta pojava i treba ga korigovati. Zbog toga treba pažljivo pratiti koncentracije kalijuma u plazmi i vrijednosti klirensa kreatinina. Naročito treba pažljivo pratiti pacijente sa insuficijencijom srca i klirensom kreatinina između 30-50 ml/min.

Istovremena primjena diuretika koji štede kalijum, suplemenata kalijuma, zamjena za so koje sadrže kalijum ili drugih ljekova koji mogu da povećaju koncentraciju kalijuma u serumu (npr. ljekovi koji sadrže trimetoprim) sa kombinacijom losartan/hidrohlortiazid se ne preporučuje (vidjeti dio 4.5).

Oštećenje funkcije jetre

Na osnovu farmakokinetičkih podataka koji ukazuju na značajno povećanje koncentracije losartana u plazmi kod pacijenta sa cirozom jetre, lijek Losar plus treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenta sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre u anamnezi. Nema terapijskog iskustva sa losartanom kod pacijenata koji imaju teško oštećenje funkcije jetre. Zbog toga je lijek Losar plus kontraindikovan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti djelove 4.2, 4.3 i 5.2).

Oštećenje funkcije bubrega

Kao posljedica inhibicije sistema renin-angiotenzin-aldosteron, zabilježene su promjene u funkciji bubrega, uključujući i bubrežnu insuficijenciju (naročito kod pacijenata kod kojih funkcija bubrega zavisi od sistema renin-angiotenzin-aldosteron, kao što su oni sa teškom srčanom insuficijencijom ili pacijenti sa postojećim poremećajem renalne funkcije).

Kao i sa drugim ljekovima koji utiču na sistem renin-angiotenzin-aldosteron, zabilježeno je i povećanje koncentracije uree u krvi i kreatinina u serumu kod pacijenata sa bilateralnom stenozom bubrežnih arterija ili stenozom bubrežne arterije kod pacijenata sa jednim bubregom. Ove promjene bubrežne funkcije mogu biti reverzibilne nakon prekida terapije. Losartan treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa bilateralnom stenozom bubrežnih arterija ili unilateralnom stenozom arterije jedinog bubrega.

Transplantacija bubrega

Nema dostupnih podataka o primjeni losartana kod pacijenata kojima je nedavno transplantiran bubreg.

Primarni hiperaldosteronizam

Pacijenti sa primarnim hiperaldosteronizmom uglavnom neće imati terapijski odgovor na antihipertenzivne ljekove koji djeluju putem inhibicije renin-angiotenzin sistema. Zbog toga se kod ovih pacijenata ne preporučuje primjena lijeka Losar plus.

Koronarna bolest i cerebrovaskularna oboljenja

Kao i kod drugih antihipertenziva, pretjerano sniženje krvnog pritiska kod pacijenata sa ishemijskim kardiovaskularnim i cerebrovaskularnim oboljenjima može da dovede do infarkta miokarda ili moždanog udara.

Insuficijencija srca

Kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom, sa ili bez oštećenja funkcije bubrega, kao i pri primjeni drugih ljekova koji djeluju na sistem renin-angiotenzin, postoji rizik od pojave teške arterijske hipotenzije i (često akutnog) oštećenja funkcije bubrega.

Stenoza aortnog i mitralnog zaliska, opstruktivna hipertrofična kardiomiopatija

Kao i pri primjeni drugih vazodilatatora, potreban je poseban oprez kod pacijenata sa aortnom ili mitralnom stenozom ili opstruktivnom hipertrofičnom kardiomiopatijom.

Etničke razlike

Kako je primijećeno kod inhibitora angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE inhibitori), losartan i ostali antagonisti angiotenzina su manje efikasni u snižavanju krvnog pritiska kod pripadnika crne rase nego kod drugih rasa, vjerovatno zbog veće učestalosti stanja sa niskim vrijednostima renina kod pripadnika crne rase sa hipertenzijom.

Trudnoća

Ljekove iz grupe antagonista receptora angiotenzina II ne treba uvoditi tokom trudnoće. Ukoliko se smatra da je nastavak terapije ljekovima iz grupe antagonista receptora angiotenzina II neophodan, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prebaciti na alternativnu antihipertenzivnu terapiju, čija je bezbjednost primjene u trudnoći potvrđena. Kada se utvrdi trudnoća, terapiju antagonistima receptora angiotenzina II treba odmah obustaviti i, ukoliko je moguće, započeti sa alternativnom terapijom (vidjeti djelove 4.3 i 4.6).

Dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE-inhibitora, blokatora receptora angiotenzina II ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalemije i smanjene funkcije bubrega (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju). Stoga se ne preporučuje dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin-aldosteron kombinovanom primjenom ACE inhibitora, blokatora receptora angiotenzina II ili aliskirena (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Ukoliko se dvostruka blokada smatra apsolutno neophodnom, treba da se sprovede pod nadzorom ljekara specijaliste uz redovno pažljivo praćenje funkcije bubrega, elektrolita i krvnog pritiska. ACE-inhibitore i blokatore receptora angiotenzina II ne treba istovremeno primjenjivati kod pacijenata sa dijabetesnom nefropatijom.

Hidrohlortiazid

Hipotenzija i disbalans elektrolita/tečnosti

Kao i pri primjeni druge antihipertenzivne terapije, može se javiti simptomatska hipotenzija kod nekih pacijenata. Treba pratiti kliničke znake disbalansa tečnosti ili elektrolita kod pacijenata, npr. deplecija volumena, hiponatremija, hipohloremična alkaloza, hipomagnezemija ili hipokalemija, koji mogu da se jave tokom dijareje ili povraćanja. Kod ovakvih pacijenata treba određivati koncentraciju elektrolita u serumu periodično, u odgovarajućim intervalima. Kod edematoznih pacijenata, može da se pojavi diluciona hiponatremija u toplim vremenskim uslovima.

Metabolička i endokrina dejstva

Terapija tiazidima može da umanji toleranciju na glukozu. Možda će biti neophodno prilagođavanje doze antidijabetičkih ljekova, uključujući insulin (vidjeti dio 4.5). U toku terapije tiazidom, latentni dijabetes melitus može postati manifestan.

Tiazidi mogu da smanje urinarnu ekskreciju kalcijuma i prouzrokuju povremeno i neznatno povećanje koncentracije kalcijuma u serumu. Izražena hiperkalcemija može biti dokaz skrivenog hiperparatireoidizma. Primjenu tiazida treba obustaviti prije sprovođenja testiranja funkcije paratireoidnih žlijezda.

Povećanje koncentracije holesterola i triglicerida može biti povezano sa terapijom tiazidnim diureticima.

Terapija tiazidima može da izazove hiperurikemiju i/ili giht kod određenih pacijenata. Pošto losartan smanjuje koncentraciju mokraćne kiseline, losartan u kombinaciji sa hidrohlortiazidom ublažava hiperurikemiju izazvanu diureticima.

Poremećaji oka

Horoidalna efuzija, akutna miopija i sekundarni glaukom zatvorenog ugla: sulfonamidi i derivati sulfonamida mogu izazvati idiosinkratsku reakciju koja dovodi do horoidalne efuzije sa oštećenjem vidnog polja, akutne miopije i akutnog glaukoma zatvorenog ugla. Simptomi obuhvataju akutno smanjenje vidne oštrine ili bol u oku, koji se uglavnom javljaju unutar nekoliko sati do nedjelja od početka terapije. Neliječeni glaukom zatvorenog ugla može dovesti do trajnog gubitka vida. Primarna terapija je što brža obustava primjene lijeka. Ako se intraokularni pritisak ne dovode pod kontrolu, treba razmotriti hitno farmakološko ili hirurško liječenje. Faktori rizika za razvoj akutnog glaukoma zatvorenog ugla obuhvataju alergiju na sulfonamide ili penicilin u anamnezi.

Akutna respiratorna toksičnost

Nakon primjene hidrohlortiazida, zabilježeni su veoma rijetki slučajevi teške akutne respiratorne toksičnosti, uključujući akutni respiratorni distres sindrom (engl. acute respiratory distress syndrome, ARDS). Edem pluća se uglavnom javlja nekoliko minuta do sati nakon primjene hidrohlortiazida. Prvi simptomi obuhvataju dispneju, groznicu, pogoršanje funkcije pluća i hipotenziju. Ako se sumnja na ARDS, primjenu lijeka Losar plus treba obustaviti i dati odgovarajuću terapiju. Hidrohlortiazid ne treba primjenjivati kod pacijenata sa ranijim ARDS-om nakon primjene hidrohlortiazida.

Oštećenje funkcije jetre

Tiazide treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre ili progresivnim oboljenjem jetre, jer mogu da izazovu intrahepatičnu holestazu, a male promjene u ravnoteži tečnosti i elektrolita mogu da izazovu hepatičku komu.

Lijek Losar plus je kontraindikovan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti djelove 4.3 i 5.2).

Nemelanomski karcinom kože

Povećan rizik od nemelanomskog karcinoma kože (eng. non-melanoma skin cancer, NMSC) [bazocelularni karcinom (engl. basal cell carcinoma, BCC) i planocelularni karcinom (engl. squamous cell carcinoma, SCC)] kod povećane kumulativne izloženosti hidrohlortiazidu zabilježen je u dvije epidemiološke studije zasnovane na Nacionalnom registru malignih oboljenja Danske. Fotosenzitivno dejstvo hidrohlortiazida može da predstavlja mogući mehanizam za nastanak NMSC.

Pacijente koji uzimaju hidrohloriazid treba informisati o riziku od NMSC-a i savjetovati da redovno kontrolišu svoju kožu kako bi uočili pojavu svake nove lezije, kao i da hitno prijave svaku sumnjivu leziju na koži. Pacijente treba posavjetovati o mogućim preventivnim mjerama, kao što je ograničenje izloženosti sunčevoj svjetlosti i UV zracima i, u slučaju izloženosti, korišćenje odgovarajuće zaštite, radi minimiziranja rizika od karcinoma kože. Sumnjive lezije na koži treba hitno pregledati, potencijalno i histološkim pregledom uzorka dobijenog biopsijom. Takođe može biti potrebno razmotriti opravdanost primjene hidrohlrotiazida kod pacijenata koji su ranije imali NMSC (takođe vidjeti dio 4.8.)

Ostalo

Kod pacijenata koji primaju tiazide, mogu se javiti reakcije preosjetljivosti sa ili bez prisustva alergije ili bronhijalne astme u anamnezi. Zabilježeno je pogoršanje ili aktivacija sistemskog eritemskog lupusa pri primjeni tiazida.

Posebna upozorenja o pomoćnim supstancama

Ovaj lijek sadrži laktozu, monohidrat. Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, potpunim nedostatkom laktaze ili glukozno-galaktoznom malapsorpcijom ne smiju da uzimaju ovaj lijek.

Losartan

Zabilježeno je da rifampicin i flukonazol smanjuju koncentraciju aktivnog metabolita. Nijesu procijenjene kliničke posljedice ovih interakcija.

Kao i kod drugih ljekova koji blokiraju angiotenzin II ili njegova dejstva, istovremena primjena sa diureticima koji štede kalijum (npr. spironolakton, triamteren, amilorid), suplementima koji sadrže kalijum, zamjenama za so koje sadrže kalijum ili drugim ljekovima koji mogu da povećaju koncentraciju kalijuma u serumu (npr. ljekovi koji sadrže trimetoprim), može da dovede do povećanja koncentracije kalijuma u serumu. Ne preporučuje se istovremena primjena.

Kao i kod drugih ljekova koji utiču na ekskreciju natrijuma, može biti smanjena ekskrecija litijuma. Zbog toga treba pažljivo pratiti koncentraciju litijuma u serumu ako se soli litijuma primjenjuju istovremeno sa antagonistima receptora angiotenzina II.

Kada se antagonisti angiotenzina II primjenjuju istovremeno sa nesteroidnim antiinflamatornim ljekovima (NSAIL, npr. selektivnim COX-2 inhibitorima, acetilsalicilnom kiselinom u antiinflamatornim dozama i neselektivnim NSAIL-ima), može doći do smanjenja antihipertenzivnog dejstva. Istovremena primjena antagonista angiotenzina II ili diuretika i NSAIL-a može da dovede do povećanog rizika od pogoršanja funkcije bubrega, uključujući moguću akutnu bubrežnu insuficijenciju, kao i povećanje koncentracije kalijuma u serumu, naročito kod pacijenata sa već oslabljenom funkcijom bubrega. Ovu kombinaciju treba primjenjivati sa oprezom, naročito kod starijih osoba. Pacijenti treba da budu adekvatno hidrirani, a treba razmotriti i praćenje funkcije bubrega nakon započinjanja istovremene terapije i kasnije periodično.

Kod nekih pacijenata sa narušenom funkcijom bubrega koji su na terapiji NSAIL-ima, uključujući selektivne inhibitore ciklooksigenaze-2, istovremena primjena antagonista receptora angiotenzina II može da dovede do daljeg pogoršanja funkcije bubrega. Ova dejstva su obično reverzibilna.

Podaci iz kliničkih studija su pokazali da je dvostruka blokada sistema renin-angiotenzin aldosteron (RAAS) kombinovanom primjenom ACE-inhibitora, blokatora receptora angiotenzina II ili aliskirena povezana sa povećanom učestalošću neželjenih događaja kao što su hipotenzija, hiperkalemija i smanjenje funkcije bubrega (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju) u poređenju sa primjenom samo jednog lijeka koji djeluje na RAAS (vidjeti djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Drugi ljekovi koji dovode do hipotenzije, kao što su triciklični antidepresivi, antipsihotici, baklofen, amifostin: istovremena primjena sa ovim ljekovima koji snižavaju krvni pritisak, kao glavno ili neželjeno dejstvo, može povećati rizik od hipotenzije.

Sok od grejpfruta sadrži jedinjenja koja inhibiraju CYP450 enzime i mogu smanjiti koncentraciju aktivnog metabolita losartana, što može smanjiti terapijski efekat. Tokom primjene kombinacije losartan/hidrohlortiazid treba izbjegavati konzumiranje soka od grejpfruta.

Hidrohlortiazid

Kada se primjenjuju istovremeno, sljedeći ljekovi mogu stupiti u interakciju sa tiazidnim diureticima:

Alkohol, barbiturati, narkotici ili antidepresivi

Može doći do potenciranja ortostatske hipotenzije.

Antidijabetici (ljekovi za oralnu upotrebu i insulin)

Terapija tiazidima može da utiče na toleranciju glukoze. Može biti potrebno prilagođavanje doze antidijabetika. Metformin treba primjenjivati sa oprezom zbog rizika od laktatne acidoze indukovane mogućom funkcionalnom bubrežnom insuficijencijom, povezanom sa primjenom hidrohlortiazida.

Drugi antihipertenzivni ljekovi

Aditivno dejstvo.

Holestiramin i holestipol smole

U prisustvu anjonskih jonoizmjenjivačkih smola dolazi do poremećaja resorpcije hidrohlortiazida. Pojedinačne doze holestiramina ili holestipola vezuju hidrohlortiazid i smanjuju njegovu resorpciju iz gastrointestinalnog trakta do 85%, odnosno 43%.

Kortikosteroidi, ACTH

Izraženo smanjenje koncentracije elektrolita, naročito hipokalemija.

Vazoaktivni amini (npr. adrenalin)

Moguć je smanjen odgovor na vazoaktivne amine, ali ne u toj mjeri da bi se isključila njihova primjena.

Mišićni relaksansi, nedepolarizujući (npr. tubokurarin)

Moguće pojačanje odgovora na mišićne relaksanse.

Litijum

Diuretici smanjuju bubrežni klirens litijuma i povećavaju rizik od toksičnosti litijuma. Istovremena primjena se ne preporučuje.

Ljekovi koji se primjenjuju u terapiji gihta (probenecid, sulfinpirazon i alopurinol)

Prilagođavanje doze urikozuričnih ljekova može da bude neophodno, pošto hidrohlortiazid može da poveća koncentraciju mokraćne kiseline u serumu. Može biti neophodno povećavanje doze probenecida ili sulfinpirazona. Istovremena primjena tiazida može da poveća učestalost reakcija preosjetljivosti na alopurinol.

Antiholinergički ljekovi (npr. atropin, biperiden)

Povećanje bioraspoloživosti tiazidnih diuretika usljed smanjenja gastrointestinalnog motiliteta i brzine pražnjenja želuca.

Citotoksični ljekovi (npr. ciklofosfamid, metotreksat)

Tiazidi mogu smanjiti renalnu ekskreciju citotoksičnih ljekova i pojačati njihovo mijelosupresivno dejstvo.

Salicilati

U slučaju primjene velikih doza salicilata, hidrohlortiazid može da pojača toksično dejstvo salicilata na centralni nervni sistem.

Metildopa

Zabilježeni su izolovani slučajevi hemolitičke anemije tokom istovremene primjene hidrohlortiazida i metildope.

Ciklosporin

Istovremena terapija ciklosporinom može da poveća rizik od hiperurikemije i komplikacija tipa gihta.

Glikozidi digitalisa

Hipokalemija ili hipomagnezemija indukovane tiazidima mogu da potenciraju pojavu srčanih aritmija indukovanih digitalisom.

Ljekovi na koje utiču poremećaji koncentracije kalijuma u serumu

Preporučuje se periodično praćenje koncentracije kalijuma u serumu i EKG-a kada se kombinacija losartan/hidrohlortiazid primjenjuje sa ljekovima na koje utiču poremećaji koncentracije kalijuma u serumu (npr. glikozidi digitalisa i antiaritmici), kao i sa sljedećim ljekovima koji indukuju torsades de pointes (tip ventrikularne tahikardije), uključujući i neke antiaritmike, pošto je hipokalemija predisponirajući faktor za nastanak torsades de pointes (tip ventrikularne tahikardije):

• antiaritmici grupe Ia (npr. hinidin, hidrohinidin, dizopiramid);
• antiaritmici grupe III (npr. amjodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid);
• određeni antipsihotici (npr. tioridazin, hlorpromazin, levomepromazin, trifluoperazin, ciamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiaprid, pimozid, haloperidol, droperidol),
• drugi ljekovi (npr. bepridil, cisaprid, difemanil, eritromicin i.v., halofantrin, mizolastin, pentamidin, terfenadin, vinkamin i.v.).

Soli kalcijuma

Tiazidni diuretici mogu da povećaju koncentraciju kalcijuma u serumu, usljed smanjene ekskrecije. Ako je neophodno propisati suplemente kalcijuma, treba pratiti koncentraciju kalcijuma u serumu i u skladu sa tim prilagoditi doziranje kalcijuma.

Interakcije sa laboratorijskim testovima

Zbog dejstva na metabolizam kalcijuma, tiazidi mogu da iterferiraju sa testovima za ispitivanje funkcije paratireoidne žlijezde (vidjeti dio 4.4).

Karbamazepin

Rizik od simptomatske hiponatremije. Neophodno je kliničko i biološko praćenje.

Jodna kontrastna sredstva

U slučaju dehidratacije indukovane diureticima, povećan je rizik od akutne bubrežne insuficijencije, naročito pri primjeni velikih doza proizvoda na bazi joda. Prije njihove primjene treba rehidrirati pacijenta.

Amfotericin B (parenteralno), kortikosteroidi, ACTH, stimulativni laksativi ili glicirizin (nalazi se u sladiću)

Hidrohlortiazid može da potencira poremećaj ravnoteže elektrolita, a posebno hipokalemiju.

Trudnoća

Antagonisti receptora angiotenzina II

Ne preporučuje se primjena antagonista receptora angiotenzina II tokom prvog trimestra trudnoće (vidjeti dio 4.4). Primjena antagonista receptora angiotenzina II je kontraindikovana tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Epidemiološki dokazi vezani za rizik od teratogenosti nakon izlaganja ACE inhibitorima tokom prvog trimestra trudnoće nijesu bili ubjedljivi, ali se ne može isključiti blago povećanje rizika. Iako ne postoje kontrolisani epidemiološki podaci o riziku primjene antagonista receptora angiotenzina II, može postojati sličan rizik za ovu grupu ljekova. Osim kada se smatra da je nastavak terapije antagonistima receptora angiotenzina II neophodan, pacijentkinjama koje planiraju trudnoću treba uvesti alternativnu antihipertenzivnu terapiju, čija je bezbjednost primjene u trudnoći potvrđena. Kada se utvrdi trudnoća, terapiju antagonistima receptora angiotenzina II treba odmah prekinuti i, ukoliko je moguće, započeti alternativnu terapiju.

Poznato je da primjena antagonista receptora angiotenzina II tokom drugog i trećeg tromjesečja trudnoće kod ljudi dovodi do fetotoksičnosti (smanjenje funkcije bubrega, oligohidramnion, usporena osifikacija kostiju lobanje) i neonatalne toksičnosti (bubrežna insuficijencija, hipotenzija, hiperkalemija) (vidjeti dio 5.3).

Ako dođe do izloženosti antagonistima receptora angiotenzina II nakon ulaska u drugi trimestar, preporučuje se kontrolni ultrazvučni pregled bubrega i lobanje.

Odojčad čije su majke uzimale antagoniste receptora angiotenzina II treba pažljivo pratiti zbog moguće hipotenzije (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Hidrohlortiazid

Podaci o primjeni hidrohlortiazida tokom trudnoće su ograničeni, naročito u periodu prvog trimestra. Studije na životinjama nijesu pružile dovoljno podataka.

Hidrohlortiazid prolazi kroz placentu. Na osnovu farmakološkog mehanizma dejstva hidrohlortiazida, njegova primjena tokom drugog i trećeg trimestra može kompromitovati feto-placentalnu perfuziju i prouzrokovati dejstva na fetus i novorođenče kao što su ikterus, poremećaj ravnoteže elektrolita i trombocitopenija.

Hidrohlortiazid ne treba primjenjivati u terapiji gestacijskog edema, gestacijske hipertenzije ili preeklampsije, zbog rizika od smanjenja volumena plazme i placentalne hipoperfuzije, a bez korisnog dejstva na tok bolesti.

Hidrohlortiazid ne treba primjenjivati u terapiji esencijalne hipertenzije kod trudnica, osim u rijetkim slučajevima kada se ne može primijeniti druga terapija.

Dojenje

Antagonisti receptora angiotenzina II

Pošto nema dostupnih podataka o primjeni kombinacije losartan/hidrohlortiazid tokom perioda dojenja, primjena lijeka Losar plus se ne preporučuje, a prednost se daje alternativnim terapijama kod kojih je bezbjednosni profil tokom dojenja bolje utvrđen, naročito tokom dojenja novorođenčadi i prijevremeno rođenih beba.

Hidrohlortiazid

Hidrohlortiazid se izlučuje u majčino mlijeko u malim količinama. Velike doze tiazida izazivaju intenzivnu diurezu, pa mogu da inhibiraju produkciju mlijeka. Primjena lijeka Losar plus se ne preporučuje tokom perioda dojenja. Ako se lijek Losar plus primjenjuje tokom dojenja, treba primijeniti što je moguće manju dozu.

Nijesu sprovedena ispitivanja uticaja kombinacije losartan/hidrohlortiazid na sposobnost upravljanja motornim vozilom i rukovanja mašinama. Ipak, prilikom upravljanja vozilima ili rukovanja mašinama treba uzeti u obzir mogućnost pojave vrtoglavice ili ošamućenosti, pri primjeni antihipertenzivne terapije, a naročito pri započinjanju terapije ili povećanju doze.

Neželjene reakcije navedene u nastavku teksta razvrstane su prema klasi sistema organa i kategoriji učestalosti na sljedeći način: veoma često (≥ 1/10), često (≥ 1/100 do < 1/10), povremeno (≥ 1/1000 do < 1/100), rijetko (≥ 1/10000 do < 1/1000), veoma rijetko (< 1/10000), nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

U kliničkim ispitivanjima sa losartan kalijumom i hidrohlortiazidom, nijesu zabilježene neželjene reakcije svojstvene ovoj kombinaciji aktivnih supstanci. Neželjene reakcije bile su ograničene na one koje su ranije zabilježene sa losartan kalijumom i/ili hidrohlortiazidom.

U kontrolisanim kliničkim ispitivanjima esencijalne hipertenzije, vrtoglavica je bila jedina neželjena reakcija zabilježena kao specifična za aktivnu supstancu i koja se javila sa većom učestalošću u odnosu na placebo kod 1% ili više pacijenata koji su primali losartan i hidrohlortiazid.

Pored ovih neželjenih dejstava, zabilježene su i sljedeće neželjene reakcije nakon stavljanja lijeka u promet:

Neželjene reakcije koje su uočene kod pojedinačnih komponenti, a potencijalno mogu biti neželjene reakcije kombinacije losartan kalijum/hidrohlortiazid su sljedeće:

Losartan

Sljedeće neželjene reakcije su prijavljene prilikom primjene losartana tokom kliničkih ispitivanja i postmarketinškog praćenja:

Hidrohlortiazid

Opis odabranih neželjenih reakcija

Nemelanomski karcinom kože: na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, zabilježena je povezanost između hidrohlortiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) zavisna od kumulativne doze (takođe vidjeti djelove 4.4 i 5.1).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Nijesu dostupni specifični podaci o terapiji predoziranja kombinacijom losartan/hidrohlortiazid. Terapija je simptomatska i suportivna. Terapiju kombinacijom losartan/hidrohlortiazid treba obustaviti, a pacijenta pažljivo pratiti. Predložene mjere uključuju izazivanje povraćanja, ako je lijek nedavno unijet, kao i korigovanje dehidracije, disbalansa elektrolita, hepatičke kome i hipotenzije ustanovljenim procedurama.

Losartan

Ograničeni su podaci o predoziranju kod ljudi. Najvjerovatnije manifestacije predoziranja bile bi hipotenzija i tahikardija, a bradikardija bi mogla da se javi usljed stimulacije parasimpatikusa (vagusa). Ako se javi simptomatska hipotenzija, treba uvesti suportivnu terapiju.

Ni losartan ni njegovi aktivni metaboliti se ne mogu ukloniti hemodijalizom.

Hidrohlortiazid

Najčešće zabilježeni znaci i simptomi su oni prouzrokovani smanjenjem koncentracije elektrolita (hipokalemija, hipohloremija, hiponatremija) i dehidratacija, kao posljedica prekomjerne diureze. Ako je primijenjen i digitalis, hipokalemija može da potencira srčane aritmije.

Stepen u kojem se hidrohlortiazid uklanja hemodijalizom nije ustanovljen.

Farmakoterapijska grupa: Antagonisti receptora angiotenzina II i diuretici

ATC kod: C09DA01

Kombinacija losartana i hidrohlortiazida

Pokazano je da komponente lijeka Losar plus imaju aditivno dejstvo na sniženje krvnog pritiska, snižavajući krvni pritisak u većoj mjeri nego što to čini svaka od komponenti pojedinačno. Smatra se da je ovaj efekat rezultat komplementarnog dejstva. Osim toga, kao rezultat diuretičkog dejstva, hidrohlortiazid povećava aktivnost renina u plazmi, povećava sekreciju aldosterona, smanjuje koncentraciju kalijuma u serumu i povećava koncentraciju angiotenzina II. Primjena losartana blokira sva fiziološki značajna dejstva angiotenzina II i putem inhibicije aldosterona može ublažiti gubitak kalijuma povezan sa primjenom diuretika.

Pokazano je da losartan ima blag i prolazan urikozurični efekat. Pokazano je da hidrohlortiazid uzrokuje umjeren porast koncentracije mokraćne kiseline; kombinacija losartana i hidrohlortiazida ublažava hiperurikemiju prouzrokovanu diureticima.

Antihipertenzivno dejstvo kombinacije losartana i hidrohlortiazida održava se tokom perioda od 24 sata. U kliničkim ispitivanjima koja su trajala najmanje godinu dana, antihipertenzivno dejstvo je održano pri kontinuiranoj primjeni. I pored značajnog sniženja krvnog pritiska, primjena kombinacije losartan/hidrohlortiazid nije imala klinički značajan uticaj na srčanu frekvencu. U kliničkim ispitivanjima, nakon 12 nedjelja primjene kombinacije losartana u dozi od 50 mg i hidrohlortiazida u dozi od 12,5 mg, najniži dijastolni krvni pritisak izmjeren u sjedećem položaju je bio snižen u prosjeku do 13,2 mmHg.

Kombinacija losartan/hidrohlortiazid je efektivna u snižavanju krvnog pritiska bez obzira na pol, rasu, godine života (mlađi ili stariji od 65 godina) ili stepen hipertenzije.

Losartan

Losartan je sintetski antagonista receptora angiotenzina II (tip AT1) za oralnu upotrebu. Angiotenzin II, snažan vazokonstriktor, je glavni aktivni hormon sistema renin-angiotenzin i važan faktor patofiziologije hipertenzije. Angiotenzin II se vezuje za AT1 receptor koji se nalazi u mnogim tkivima (npr. glatki mišići krvnih sudova, nadbubrežna žlijezda, bubrezi, srce) i ispoljava nekoliko značajnih bioloških dejstava, uključujući vazokonstrikciju i oslobađanje aldosterona. Angiotenzin II takođe stimuliše proliferaciju glatkih mišićnih ćelija.

Losartan selektivno blokira AT1 receptor. In vitro i in vivo, losartan i njegov farmakološki aktivni metabolit karboksilne kiseline E-3174 blokiraju sva fiziološki značajna dejstva angiotenzina II, bez obzira na izvor ili put njegove sinteze.

Losartan ne ispoljava agonističko dejstvo, niti blokira druge receptore za hormone ili jonske kanale koji su značajni za kardiovaskularnu regulaciju. Dodatno, losartan ne inhibira ACE (kininaza II), enzim koji razgrađuje bradikinin. Posljedično, nema potenciranja neželjenih dejstava posredovanih bradikininom.

Tokom primjene losartana, uklanjanje negativne povratne sprege kojom angiotenzin II djeluje na sekreciju renina dovodi do povećanja aktivnosti renina u plazmi. Povećanje aktivnosti renina u plazmi dovodi do povećanja angiotenzina II u plazmi. Uprkos ovim povećanjima, antihipertenzivno dejstvo i supresija koncentracije aldosterona u plazmi se održavaju, što ukazuje na efikasnu blokadu receptora angiotenzina II. Nakon obustave terapije losartanom, aktivnost renina u plazmi i vrijednosti angiotenzina II se vraćaju na početne vrijednosti u toku tri dana.

Losartan i njegov glavni aktivni metabolit imaju mnogo veći afinitet za AT1 nego za AT2 receptor. Aktivni metabolit pokazuje 10 do 40 puta veću aktivnost u odnosu na losartan izraženo u težinsko-težinskom (w/w) odnosu.

U studiji posebno dizajniranoj da procijeni učestalost kašlja kod pacijenata na terapiji losartanom u odnosu na pacijente na terapiji ACE inhibitorima, učestalost kašlja prijavljena od strane pacijenata koji su uzimali losartan ili hidrohlortiazid je bila slična i značajno manja u odnosu na pacijente koji su bili na terapiji ACE inhibitorom. Dodatno, u ukupnoj analizi 16 dvostruko slijepih kliničkih studija sa 4131 pacijenta, učestalost spontano prijavljenog kašlja kod pacijenata na terapiji losartanom bila je slična (3,1%) onoj kod pacijenata koji su primali placebo (2,6%) ili hidrohlortiazid (4,1%), dok je učestalost sa ACE inhibitorima bila 8,8%.

Kod hipertenzivnih pacijenata sa proteinurijom koji nemaju dijabetes, primjena losartan-kalijuma značajno smanjuje proteinuriju, frakcionu ekskreciju albumina i IgG. Losartan održava brzinu glomerularne filtracije i smanjuje frakciju filtracije. Uopšteno, losartan dovodi do smanjenja koncentracije mokraćne kiseline u serumu (obično ˂ 0,4 mg/dl), koje je bilo perzistentno tokom hronične terapije.

Losartan nema dejstvo na autonomne reflekse niti dugotrajno dejstvo na noradrenalin u plazmi.

Kod pacijenata sa insuficijencijom lijeve komore, doze losartana od 25 mg i 50 mg su ispoljile pozitivna hemodinamska i neurohormonalna dejstva koja karakterišu povećanje srčanog indeksa i smanjenje plućnog kapilarnog wedge pritiska, sistemskog vaskularnog otpora, srednjeg sistemskog artrerijskog pritiska i srčane frekvence, kao i smanjenje koncentracije aldosterona i noradrenalina u cirkulaciji. Pojava hipotenzije je bila dozno-zavisna kod ovih pacijenata sa srčanom insuficijencijom.

Studije kod pacijenata sa hipertenzijom

U kontrolisanim kliničkim studijama, primjena losartana jednom dnevno kod pacijenata sa blagom do umjerenom esencijalnom hipertenzijom dovela je do statistički značajnog sniženja sistolnog i dijastolnog krvnog pritiska. Mjerenja krvnog pritiska 24 sata nakon primjene doze u odnosu na mjerenja 5-6 sati nakon primjene doze, pokazala su da se sniženje krvnog pritiska održava tokom 24 sata; prirodni dnevni ritam bio je zadržan. Sniženje arterijskog pritiska na kraju intervala doziranja bilo je 70-80% dejstva zabilježenog 5-6 sati nakon primjene doze.

Obustava losartana kod pacijenata sa hipertenzijom nije dovela do naglog porasta krvnog pritiska (rebound efekat). Uprkos izraženom sniženju krvnog pritiska, losartan nije imao klinički značajno dejstvo na srčanu frekvencu.

Losartan je podjednako efektivan kod muškaraca i žena, kao i kod mlađih (mlađih od 65 godina) i starijih pacijenata sa hipertenzijom.

Studija LIFE

Studija LIFE (engl. Losartan Intervention for Endpoint Reduction in Hypertension) bila je randomizovana, trostruko-slijepa studija sa aktivnom kontrolom u kojoj je učestvovalo 9193 pacijenata sa hipertenzijom i elektrokardiografski potvrđenom hipertrofijom lijeve komore, starosti od 55 do 80 godina. Pacijenti su randomizovani u dvije grupe, da primaju losartan u dozi od 50 mg jednom dnevno ili atenolol u dozi od 50 mg jednom dnevno. Kod pacijenata kod kojih nije postignuta ciljna vrijednost krvnog pritiska (< 140/90 mmHg), prvo je dodat hidrohlortiazid (12,5 mg), a potom, ukoliko je bilo potrebno, povećana je doza losartana ili atenolola na 100 mg jednom dnevno. Drugi antihipertenzivi, sa izuzetkom ACE inhibitora, antagonista receptora angiotenzina II i beta-blokatora, dodavani su ukoliko je to bilo potrebno, kako bi se postigla ciljna vrijednost krvnog pritiska.

Srednje vrijeme praćenja pacijenata iznosilo je 4,8 godina.

Primarni parametar efikasnosti bio je skup kardiovaskularnog morbiditeta i mortaliteta, mijeren kao smanjenje zbirne učestalosti kardiovaskularne smrti, moždanog udara i infarkta miokarda. Krvni pritisak je bio značajno smanjen na slične vrijednosti u obije grupe. Terapija losartanom dovela je do smanjenja rizika od primarnog zbirnog parametra praćenja za 13,0% (p = 0,021; 95% CI 0,77-0,98) u poređenju sa atenololom. Ovo se uglavnom moglo pripisati smanjenju učestalosti moždanog udara. Terapija losartanom smanjila je rizik od moždanog udara za 25% u odnosu na atenolol (p=0,001; 95% CI 0,63-0,89). Stope kardiovaskularne smrti i infarkta miokarda se nijesu značajno razlikovale između terapijskih grupa.

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS)

U dvije velike randomizovane, kontrolisane studije, ONTARGET (engl. ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (engl. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes) ispitana je kombinacija ACE inhibitora i antagoniste receptora angiotenzina II.

ONTARGET studija je sprovedena kod pacijenata sa kardiovaskularnim ili cerebrovaskularnim oboljenjem u anamnezi ili dijabetes melitusom tip 2 i dokazom o oštećenju ciljnih organa. VA NEPHRON-D studija je sprovedena kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 i dijabetesnom nefropatijom.

Ove studije nijesu pokazale značajno korisno dejstvo na bubrežne i/ili kardiovaskularne ishode i mortalitet, dok je zabilježen povećan rizik od hiperkalemije, akutnog oštećenja bubrega i/ili hipotenzije, u poređenju sa monoterapijom. S obzirom na njihova slična farmakodinamska svojstva, ovi rezultati su takođe relevantni za druge ACE inhibitore i blokatore receptora angiotenzina II.

Zbog toga ACE inhibitore i blokatore receptora angiotenzina II ne treba primjenjivati istovremeno kod pacijenata sa dijabetesnom nefropatijom.

ALTITUDE (engl. ALiskiren Trial In Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) studija je dizajnirana da procijeni korist od dodavanja aliskirena standardnoj terapiji koja se sastoji od ACE inhibitora ili blokatora receptora angiotenzina II kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 i hroničnim oboljenjem bubrega, kardiovaskularnim oboljenjem ili oba. Studija je prekinuta prijevremeno zbog povećanog rizika od neželjenih ishoda. Kardiovaskularna smrt i moždani udar su bili numerički učestaliji u grupi koja je dobijala aliskiren nego u placebo grupi, a neželjeni događaji i ozbiljni neželjeni događaji od značaja (hiperkalemija, hipotenzija i bubrežna disfunkcija) bili su češće prijavljeni u grupi koja je primala aliskiren u odnosu na placebo grupu.

Hidrohlortiazid

Hidrohlortiazid je tiazidni diuretik. Mehanizam antihipertenzivnog dejstva tiazidnih diuretika nije u potpunosti razjašnjen. Tiazidi djeluju na mehanizme reapsorpcije elektrolita u bubrežnim tubulima, čime se direktno povećava ekskrecija natrijuma i hlorida u približno jednakim količinama. Diuretičko dejstvo hidrohlortiazida smanjuje volumen plazme, povećava aktivnost renina u plazmi i povećava lučenje aldosterona, što dovodi do povećanja gubitka kalijuma i bikarbonata urinom, kao i smanjenja koncentracije kalijuma u serumu. Veza između renina i aldosterona posredovana je angiotenzinom II, pa istovremena primjena antagonista receptora angiotenzina II teži da smanji gubitak kalijuma povezan sa tiazidnim diureticima.

Nakon oralne primjene, diureza počinje u roku od 2 sata, maksimalno dejstvo se javlja za oko 4 sata i traje oko 6-12 sati, dok antihipertenzivno dejstvo traje do 24 sata.

Nemelanomski karcinom kože

Na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, između hidrohlortiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) primijećena je povezanost zavisna od kumulativne doze. Jedna studija uključila je populaciju koja se sastojala od 71533 slučaja bazocelularnog karcinoma (BCC) i 8629 slučajeva planocelularnog karcinoma (SCC), uparenih sa 1430833, odnosno 172462 kontrole u populaciji. Velika upotreba hidrohlorotiazida (≥ 50000 mg kumulativno) bila je povezana sa korigovanim odnosom šansi (engl. odd ratio, OR) od 1,29 (95% CI: 1,23-1,35) za BCC i 3,98 (95% CI: 3,68-4,31) za SCC. Primijećena je jasna povezanost odgovora i kumulativne doze i za BCC i za SCC. Druga studija pokazala je moguću povezanost između karcinoma usana (SCC) i izloženosti hidrohlorotiazidu: 633 slučaja karcinoma usana upareno je sa 63067 kontrola u populaciji, primjenom strategije uzorkovanja iz rizične grupe (engl. risk-set sampling). Pokazana je povezanost odgovora i kumulativne doze sa prilagođenim OR 2,1 (95% CI: 1,7-2,6) sa povećanjem na OR 3,9 (3,0-4,9) za veliku upotrebu hidrohlorotiazida (~ 25000 mg) i na OR 7,7 (5,7-10,5) za najveću kumulativnu dozu (~ 100000 mg) (takođe vidjeti dio 4.4).

Resorpcija

Losartan

Nakon oralne primjene, losartan se dobro resorbuje i podliježe metabolizmu prvog prolaza, pri čemu nastaje aktivni metabolit karboksilne kiseline, kao i drugi neaktivni metaboliti. Sistemska bioraspoloživost losartana iz tableta je približno 33%. Srednje maksimalne koncentracije losartana i njegovog aktivnog metabolita se postižu, nakon 1 sat, odnosno nakon 3-4 sata. Nije bilo klinički značajnog efekta na profil koncentracije losartana u plazmi kada je lijek primijenjen uz standardizovan obrok.

Distribucija

Losartan

Losartan i njegov aktivni metabolit se u visokom procentu (≥ 99%) vezuju za proteine plazme, prevashodno albumin. Volumen distribucije losartana je 34 litra. Studije na pacovima ukazuju da losartan slabo prolazi hemato-encefalnu barijeru, ukoliko je uopšte i prolazi.

Hidrohlortiazid

Hidrohlortiazid prolazi kroz placentu, ali ne prolazi hemato-encefalnu barijeru i izlučuje se u majčino mlijeko.

Biotransformacija

Losartan

Oko 14% intravenski ili oralno primijenjene doze losartana se konvertuje u njegov aktivni metabolit. Nakon oralne i intravenske primjene radioaktivno obilježenog 14C losartan kalijuma, radioaktivnost u plazmi prvenstveno se pripisuje losartanu i njegovom aktivnom metabolitu. Minimalna konverzija losartana u aktivni metabolit zabilježena je kod oko 1% ispitanika. Pored aktivnog, stvaraju se i neaktivni metaboliti, uključujući dva glavna metabolita koja nastaju hidroksilacijom bočnog butil-lanca, kao i sporedni metabolit N-2 tetrazol glukuronid.

Eliminacija

Losartan

Plazma klirens losartana i njegovog aktivnog metabolita iznosi oko 600 ml/min, odnosno 50 ml/min. Renalni klirens losartana i njegovog aktivnog metabolita je oko 74 ml/min, odnosno 26 ml/min. Nakon oralne primjene losartana, oko 4% unijete doze izlučuje se nepromijenjeno putem urina, dok se oko 6% doze izlučuje putem urina kao aktivni metabolit. Farmakokinetika losartana i njegovog aktivnog metabolita je linearna pri oralnoj primjeni losartan kalijuma u dozama do 200 mg.

Nakon oralne primjene, koncentracije losartana i njegovog aktivnog metabolita u plazmi opadaju polieksponencijalno, sa terminalnim poluvremenom eliminacije od oko 2 sata, odnosno 6-9 sati. Pri primjeni doze od 100 mg jednom dnevno, ne dolazi do značajne akumulacije losartana niti njegovog aktivnog metabolita.

Losartan i njegovi metaboliti eliminišu se i bilijarnom i urinarnom ekskrecijom. Nakon oralne primjene losartana obilježenog radioaktivnim izotopom 14C kod osoba muškog pola, oko 35% radioaktivnosti se detektuje u urinu, a 58% u fecesu.

Hidrohlortiazid

Hidrohlortiazid se ne metaboliše, već se brzo eliminiše putem bubrega. Kada su koncentracije u plazmi praćene tokom najmanje 24 sata, zabilježeno je da poluvrijeme eliminacije u plazmi varira između 5,6 i 14,8 sati. Najmanje 61% oralno primijenjene doze se eliminiše u nepromijenjenom obliku tokom 24 sata.

Karakteristike posebnih populacija pacijenata

Kombinacija losartana i hidrohlortiazida

Koncentracije losartana i njegovog aktivnog metabolita u plazmi i resorpcija hidrohlortiazida kod starijih pacijenata sa hipertenzijom se ne razlikuje značajno u odnosu na mlade pacijente sa hipertenzijom.

Losartan

Nakon oralne primjene kod pacijenata sa blagom do umjerenom cirozom jetre prouzrokovanom alkoholom, koncentracije losartana i njegovog aktivnog metabolita u plazmi bile su 5 puta, odnosno 1,7 puta veće u odnosu na mlade dobrovoljce muškog pola.

Farmakokinetičke studije su pokazale da ne postoji razlika u vrijednostima PIK-a (AUC) losartana kod zdravih Japanaca muškog pola i ostalih zdravih ispitanika muškog pola. Međutim, čini se da se vrijednosti PIK-a metabolita karboksilne kiseline (E-3174) razlikuju između ove dvije grupe, sa približno 1,5 puta većom izloženošću kod Japanaca u odnosu na ostale ispitanike. Klinički značaj ovih rezultata nije poznat.

Ni losartan ni njegov aktivni metabolit ne mogu se ukloniti hemodijalizom.

Pretklinički podaci dobijeni iz standardnih studija opšte farmakologije, genotoksičnosti i karcinogenog potencijala, ne ukazuju na posebne rizike pri primjeni lijeka kod ljudi. Toksični potencijal kombinacije losartan/hidrohlortiazid procijenjen je u studijama hronične toksičnosti u trajanju do šest mesjeci kod pacova i pasa nakon oralne primjene, a zabilježene promjene u ovim studijama sa ovom kombinacijom bile su uglavnom prouzrokovane djelovanjem losartana. Primjena kombinacije losartan/hidrohlortiazid dovodi do smanjenja parametara crvenih krvnih zrnaca (eritrociti, hemoglobin i hematokrit), povećanja koncentracije azota iz uree u serumu, smanjenja mase srca (bez odgovarajućih histoloških promjena) i gastrointestinalnih promjena (lezije mukozne membrane, ulkusi, erozije, hemoragije).

Nije bilo dokaza teratogenosti kod pacova i kunića kod kojih je primijenjena kombinacija losartana i hidrohlortiazida. Fetalna toksičnost kod pacova, dokazana blagim porastom prekobrojnih rebara u F1 generaciji, zabilježena je prilikom primjene ove kombinacije kod ženki prije i tokom perioda gestacije. Kao što je zapaženo u studijama u kojima je primijenjen losartan u monoterapiji, neželjene fetalne i neonatalne reakcije, uključujući renalnu toksičnost i smrt fetusa, javljale su se kada su gravidne ženke pacova primale kombinaciju losartan/hidrohlortiazid tokom kasne gestacije i/ili laktacije.

Jezgro film tablete:

celuloza, mikrokristalna;

laktoza monohidrat;

skrob, kukuruzni, djelimično preželatinizovani;

natrijum skrob glikolat;

magnezijum stearat.

Obloga film tablete (Opadry white):

hidroksipropilceluloza;

hipromeloza;

titan dioksid.

Nije primjenljivo.

4 godine.

Čuvati na temperaturi do 25°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti i vlage.

Unutrašnje pakovanje je Al/PVC-PVC/PVdC blister koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Losar plus sadrži dvije aktivne supstance: losartan kalijum i hidrohlortiazid. Losartan kalijum pripada grupi antihipertenzivnih ljekova poznatih kao antagonisti receptora angiotenzina II. Angiotenzin II je supstanca koja se stvara u organizmu i vezuje za receptore na krvnim sudovima, dovodeći do njihovog suženja, što za posljedicu ima povećanje krvnog pritiska. Losartan sprječava vezivanje angiotenzina II za ove receptore i opušta krvne sudove, čime se krvni pritisak smanjuje. Hidrohlortiazid pripada grupi ljekova poznatih kao tiazidni diuretici. Ovi ljekovi pospješuju izlučivanje urina i doprinose sniženju povišenog krvnog pritiska.

Lijek Losar plus se koristi u liječenju povišenog krvnog pritiska (esencijalne hipertenzije) kod pacijenata čiji se krvni pritisak ne može adekvatno kontrolisati pojedinačnom primjenom losartana ili hidrohlortiazida.

Lijek Losar plus ne smijete koristiti ako:

• ste alergični (preosjetljivi) na losartan, hidrohlortiazid ili na bilo koju od pomoćnih supstanci lijeka (vidjeti dio 6),
• ste alergični (preosjetljivi) na sulfonamide (npr. druge tiazide, neke antibiotike kao što je kotrimoksazol; ako nijeste sigurni posavjetujte se sa ljekarom),
• imate teško oštećenje funkcije jetre,
• imate poremećaj ravnoteže elektrolita koja ne može biti kontrolisana na odgovarajući način. Ovo uključuje smanjenu koncentraciju natrijuma u krvi, smanjenu koncentraciju kalijuma u krvi i povećanu koncentraciju kalcijuma u krvi,
• imate giht,
• ste trudni više od tri mjeseca (vidjeti dio Plodnost, trudnoća i dojenje),
• imate teško oštećenje funkcije bubrega ili Vaši bubrezi ne stvaraju urin,
• imate dijabetes (šećerna bolest) ili oštećenu funkciju bubrega i istovremeno primjenjujete aliskiren, lijek koji takođe snižava krvni pritisak.

Upozorenja i mjere opreza:

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete lijek Losar plus.

Javite se ljekaru ako primijetite da Vam je vid oslabio ili osjetite bol u oku. Ovo mogu biti simptomi nagomilavanja tečnosti u prokrvljenom dijelu oka (horoidalna efuzija) ili povećanja pritiska unutar oka, koji se mogu javiti nekoliko sati do nedjelja od uzimanja lijeka Losar plus. Ako se ne liječi, ovo može dovesti do trajnog sljepila. Ako ste ranije imali alergiju na penicilin ili sulfonamid, možete imati povećan rizik od razvoja ovih neželjenih reakcija.

Obavijestite svog ljekara ako mislite da ste trudni, planirate trudnoću ili biste mogli zatrudnjeti. Primjena lijeka Losar plus se ne preporučuje u ranoj trudnoći, a ne smije se koristiti ukoliko ste trudni više od 3 mjeseca, jer primjena lijeka u tom periodu može izazvati teška oštećenja ploda (vidjeti dio Plodnost, trudnoća i dojenje).

Prije uzimanja lijeka Losar plus, važno je da obavijestite svoga ljekara ako:

• ste ranije imali probleme sa disanjem ili plućima (uključujući zapaljenje ili nagomilavanje tečnosti u plućima) nakon primjene hidrohlortiazida. Ako se jave izražen nedostatak vazduha ili otežano disanje nakon primjene lijeka Losar plus, odmah potražite medicinsku pomoć.
• ste ranije imali oticanje lica, usana, grla ili jezika (angioedem),
• uzimate diuretike (tablete za izbacivanje viška tečnosti iz organizma),
• ste na dijeti sa ograničenim unosom soli,
• trenutno imate ili ste nedavno imali tešku dijareju (proliv) i/ili povraćanje,
• imate srčanu insuficijenciju (srčana slabost),
• imate oštećenje funkcije jetre (vidjeti takođe dio Lijek Losar plus ne smijete koristiti),
• imate suženje (stenozu) bubrežnih arterija ili imate samo jedan funkcionalan bubreg ili ste nedavno imali transplantaciju bubrega,
• imate suženje arterija (aterosklerozu), anginu pektoris (bol u grudima usljed oslabljene srčane funkcije),
• imate aortnu ili mitralnu stenozu (suženje srčanih zalistaka) ili hipertrofičnu kardiomiopatiju (zadebljanje srčanog mišića),
• imate dijabetes (šećernu bolest),
• ste imali giht,
• imate ili ste ranije imali alergijska stanja, astmu ili stanje koje se manifestuje bolom u zglobovima, osipom na koži i povišenom tjelesnom temperaturom (sistemski eritemski lupus),
• imate povećanu koncentraciju kalcijuma ili smanjenu koncentraciju kalijuma ili ste na dijeti sa malim unosom kalijuma,
• je potrebno da dobijete anesteziju (uključujući i stomatološke intervencije), spremate se za hiruršku intervenciju, ili je potrebno da provjerite funkciju paratireoidnih žlijezda – u ovim slučajevima morate reći ljekaru ili medicinskom osoblju da uzimate lijek koji sadrži losartan kalijum i hidrohlortiazid,
• imate primarni hiperaldosteronizam (sindrom koji je povezan sa povećanim lučenjem aldosterona, hormona nadbubrežne žlijezde, a koje je prouzrokovano poremećajem funkcije žlijezde).
• uzimate bilo koji od sljedećih ljekova koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska:
• ACE-inhibitor (npr. enalapril, lizinopril, ramipril), naročito ako imate probleme sa bubrezima koji su povezani sa dijabetesom,
• aliskiren.

Ljekar će Vam redovno kontrolisati funkciju bubrega, krvni pritisak i koncentraciju elektrolita (npr. kalijuma) u krvi. Vidjeti takođe dio Lijek Losar plus ne smijete koristiti.

- ako uzimate druge ljekove koji mogu da povećaju koncentraciju kalijuma u serumu (vidjeti dio Primjena drugih ljekova).

- ako ste imali rak kože ili ako Vam se pojavi neočekivana lezija (promjena) na koži tokom terapije. Terapija hidrohlorotiazidom, naročito dugotrajna primjena visokih doza, može da poveća rizik od nastanka nekih vrsta raka kože ili usana (nemelanomski karcinom kože). Zaštitite svoju kožu od izlaganja suncu i UV zracima za vrijeme uzimanja lijeka Losar plus.

Djeca i adolescenti

Nema podataka o primjeni kombinacije losartana i hidrohlortiazida kod djece i adolescenata. Stoga, lijek Losar plus ne treba primjenjivati kod ove grupe pacijenata.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ako uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Obavijestite Vašeg ljekara ako uzimate suplemente kalijuma, zamjene za so koje sadrže kalijum, diuretike koji štede kalijum ili druge ljekove koji mogu povećati koncentraciju kalijuma u serumu (npr. ljekovi koji sadrže trimetoprim), jer se ne preporučuje istovremena primjena ovih ljekova sa lijekom Losar plus.

Ljekovi iz grupe diuretika, kao što je hidrohlortiazid koji se nalazi u lijeku Losar plus, mogu da stupaju u interakciju sa drugim ljekovima.

Ne smijete uzimati ljekove koji sadrže litijum istovremeno sa lijekom Losar plus bez pažljivog praćenja od strane Vašeg ljekara.

Ako uzimate druge diuretike (tablete za izmokravanje), određene laksative, ljekove za terapiju gihta, ljekove za poremećaj srčanog ritma ili ljekove za terapiju dijabetesa (ljekovi koji se primjenjuju oralno ili insulin), mogu biti potrebne dodatne mjere opreza (npr. analize krvi).

Takođe je bitno da obavijestite ljekara ako koristite neki od sljedećih ljekova:

• drugi ljekovi za snižavanje krvnog pritiska,
• steroidi,
• ljekovi za terapiju raka,
• ljekovi protiv bolova,
• ljekovi za terapiju gljivičnih infekcija,
• ljekovi za terapiju artritisa,
• smole koje se koriste kod visokog holesterola, kao što je holestiramin,
• ljekove koji dovode do opuštanja mišića,
• tablete za spavanje,
• ljekove iz grupe opioida, kao što je morfin,
• vazoaktivne amine, kao što su adrenalin i drugi ljekovi iz iste grupe,
• oralne antidijabetike ili insulin.

Vaš ljekar će možda morati da promijeni dozu ili da preduzme druge mjere predostrožnosti: ako uzimate ACE inhibitor ili aliskiren (vidjeti takođe djelove Lijek Losar plus ne smijete koristiti i Upozorenja i mjere opreza).

Obavezno obavijestite ljekara da uzimate lijek Losar plus ukoliko idete na radiografska snimanja gdje se planira primjena kontrastnih sredstava na bazi joda.

Uzimanje lijeka Losar plus sa hranom ili pićem

Nemojte konzumirati alkohol u toku terapije ovim lijekom, jer može doći do uzajamnog pojačanja dejstva.

Unos većih količina soli u ishrani može umanjiti dejstvo lijeka Losar plus.

Lijek Losar plus se može uzimati uz obrok ili nezavisno od obroka.

Tokom primjene lijeka Losar plus treba izbjegavati konzumiranje soka od grejpfruta.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Trudnoća

Morate obavijestiti Vašeg ljekara ako mislite da ste trudni ili ako planirate trudnoću. Ljekar će Vas vjerovatno savjetovati da prestanete sa primjenom lijeka Losar plus još prije nego što zatrudnite ili čim se trudnoća utvrdi i propisaće Vam neki drugi lijek umjesto njega. Lijek Losar plus se ne preporučuje u ranoj trudnoći, a ne smije se koristiti ukoliko ste trudni duže od 3 mjeseca jer može izazvati ozbiljna oštećenja ploda ako se primjenjuje nakon trećeg mjeseca trudnoće.

Dojenje

Obavijestite Vašeg ljekara ako dojite ili planirate da započnete sa dojenjem. Lijek Losar plus se ne preporučuje majkama koje doje. Vaš ljekar Vam može propisati drugu terapiju ukoliko želite da dojite.

Primjena kod starijih pacijenata

Lijek Losar plus je jednako efikasan i podjednako dobro se podnosi kod većine starijih osoba i mlađih odraslih osoba. Kod većine pacijenata starije životne dobi je potrebna ista doza kao kod mlađih pacijenata.

Uticaj lijeka Losar plus na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Na početku terapije lijekom Losar plus ne treba da obavljate aktivnosti koje zahtijevaju posebnu pažnju (npr. Upravljanje vozilima i rukovanje opasnim mašinama) dok ne vidite kako podnosite ovaj lijek.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Losar plus

Lijek Losar plus sadrži laktozu, monohidrat.

U slučaju intolerancije na neke od šećera, obratite se Vašem ljekaru prije primjene ovog lijeka.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako nijeste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Vaš ljekar će odrediti koja doza lijeka Vam odgovara, u zavisnosti od Vašeg stanja i drugih ljekova koje koristite. Važno je da uzimate lijek Losar plus onoliko dugo koliko Vam je Vaš ljekar to propisao, kako bi se ostvarila adekvatna kontrola Vašeg krvnog pritiska.

Preporučeno doziranje

Uobičajena doza lijeka Losar plus koja će omogućiti dobru kontrolu krvnog pritiska tokom 24 sata kod većine pacijenata je 1 tableta dnevno (50 mg/12,5 mg). Doza se može povećati na 2 tablete jednom dnevno. Maksimalna dnevna doza iznosi 2 tablete dnevno.

Način primjene

Film tabletu progutajte cijelu (ne žvakati i ne lomiti) sa dovoljnom količinom vode, jednom dnevno. Lijek se može uzimati uz obrok ili nezavisno od obroka.

Trudite se da lijek uzimate svakog dana u približno isto vrijeme.

Dužinu trajanja terapije će odrediti Vaš ljekar.

Ako ste uzeli više lijeka Losar plus nego što je trebalo

Ako ste uzeli više lijeka nego što Vam je propisano, odmah se obratite svom ljekaru ili idite u najbližu hitnu bolničku službu. Simptomi predoziranja mogu biti: pad krvnog pritiska, osjećaj jakog i ubrzanog lupanja srca, usporen puls, smanjenje koncentracije elektrolita u krvi i dehidratacija.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Losar plus

Ukoliko propustite da uzmete dnevnu dozu, sljedeću dozu uzmite u uobičajeno vrijeme. Ne uzimajte duplu dozu da bi nadoknadili propuštenu dozu.

Ako prestanete da uzimate lijek Losar plus

Važno je da uzimate lijek Losar plus onoliko dugo koliko Vam je to propisao Vaš ljekar. Čak i ako se dobro osjećate, nemojte prestati da uzimate lijek bez konsultacije sa ljekarom.

Ako imate bilo kakvih dodatnih pitanja o primjeni ovog lijeka, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Losar plus može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Ukoliko se javi neko od sljedećih ozbiljnih neželjenih dejstava odmah se obratite Vašem ljekaru ili najbližoj zdravstvenoj ustanovi:

• teška alergijska reakcija (osip i svrab po koži, oticanje lica, usana, jezika i grla, što može izazvati otežano disanje ili gutanje (angioedem). Ovo je ozbiljno ali rijetko neželjeno dejstvo, koje se javlja kod više od 1 na 10000 pacijenata, ali manje od 1 na 1000 pacijenata. Možda će Vam biti potrebna hitna medicinska pomoć ili hospitalizacija.
• veoma rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek): akutni respiratorni distres sindrom (znaci uključuju izražen nedostatak vazduha, povišenu tjelesnu temperaturu, slabost i zbunjenost).

Ostala neželjena dejstva su navedena prema učestalosti javljanja:

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• kašalj, infekcija gornjih disajnih puteva, zapušen nos, sinuzitis, oboljenje sinusa;
• proliv, bol u stomaku, mučnina, otežano varenje;
• bolovi i grčevi u mišićima, bol u nogama, bol u leđima;
• nesanica, glavobolja, vrtoglavica;
• slabost, umor, bol u grudima;
• povećanje koncentracije kalijuma u krvi (hiperkalemija) koje može izazvati poremećaj srčanog ritma, smanjenje vrijednosti hemoglobina;
• oštećenje funkcije bubrega i bubrežna slabost (bubrežna insuficijencija);
• smanjena koncentracija glukoze u krvi (hipoglikemija).

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• anemija, promjene na koži u vidu crvenih i braon tačkica (naročito na stopalima, nogama, rukama, butinama uz bol u zglobovima, otok ruku i stopala i bol u stomaku), ekhimoze (promjene na koži nalik modrici usljed krvarenja), smanjen broj bijelih krvnih zrnaca (agranulocitoza, leukopenija), poremećaji zgrušavanja krvi, smanjen broj krvnih pločica;
• gubitak apetita, povećanje koncentracije mokraćne kiseline u krvi, giht, povećana koncentracija glukoze u krvi, poremećaj koncentracije elektrolita u krvi;
• anksioznost, nervoza, panični poremećaj (ponavljani napadi panike), konfuzija, depresija, neobični snovi, poremećaj spavanja, pospanost, poremećaj pamćenja;
• trnjenje, mravinjanje i slični osjećaji, bol u ekstremitetima, nevoljno podrhtavanje, migrena, gubitak svijesti;
• zamućenje vida, peckanje i bockanje u očima, konjunktivitis, pogoršanje vida, žutilo u vidnom polju;
• zvonjenje i zujanje u uhu (tinitus), vertigo;
• ortostatska hipotenzija (sniženje krvnog pritiska i ošamućenost pri ustajanju iz ležećeg ili sjedećeg položaja), angina pektoris (bol u grudima), bolovi u predjelu grudne kosti, poremećaj srčanog ritma, cerebrovaskularni događaji („mini-moždani udar“), srčani udar, osjećaj lupanja srca (palpitacije);
• zapaljenje krvnih sudova, često povezano sa osipom na koži i pojavom modrica;
• bol u grlu, nedostatak vazduha, bronhitis, zapaljenje pluća, voda u plućima (prouzrokuje otežano disanje), krvarenje iz nosa, curenje iz nosa, zapušenost nosa;
• otežano pražnjenje crijeva, zatvor, gasovi, grčevi u stomaku, povraćanje, suvoća usta, zapaljenje pljuvačnih žlijezda, zubobolja;
• žutica (žuta prebojenost beonjača i kože), zapaljenje pankreasa;
• koprivnjača, svrab, zapaljenje kože, osip, crvenilo kože, osjetljivost na sunce, suvoća kože, naleti crvenila, znojenje, opadanje kose;
• bol u rukama, ramenima, kukovima, koljenima i ostalim zglobovima, otok i ukočenost zglobova, slabost mišića;
• učestalo mokrenje (i tokom noći), poremećaj rada bubrega uključujući zapaljenje bubrega, infekcija urinarnog trakta, pojavu glukoze u urinu;
• smanjena seksualna želja, impotencija;
• otok lica, lokalni otoci, povišena tjelesna temperatura.

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Hepatitis (zapaljenje jetre), poremećaj parametara funkcije jetre.

Neželjena dejstva nepoznate učestalosti (učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

• simptomi slični gripu,
• neobjašnjiv bol u mišićima sa pojavom tamno prebojenog urina (rabdomioliza),
• niska koncentracija natrijuma u krvi (hiponatremija);
• opšti osjećaj slabosti,
• poremećaj čula ukusa (disgeuzija),
• rak kože i usana (nemelanomski karcinom kože);
• oštećenje vida ili bol u očima usljed visokog pritiska (mogući znaci nagomilavanja tečnosti u prokrvljenom dijelu oka (horoidalna efuzija) ili akutnog glaukoma zatvorenog ugla).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 25ºC, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti i vlage.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Losar plus

- Aktivne supstance su: losartan kalijum i hidrohlortiazid.

Jedna film tableta sadrži 50 mg losartan kalijuma i 12,5 mg hidrohlortiazida.

- Pomoćne supstance su:

Jezgro film tablete: celuloza, mikrokristalna; laktoza monohidrat; skrob, kukuruzni, djelimično preželatinizovani; natrijum skrob glikolat i magnezijum stearat.

Obloga film tablete (Opadry white): hidroksipropilceluloza; hipromeloza i titan dioksid.

Kako izgleda lijek Losar plus i sadržaj pakovanja

Film tableta.

Okrugle, bikonveksne, film tablete bijele boje.

Unutrašnje pakovanje je Al/PVC-PVC/PVdC blister koji sadrži 10 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 3 blistera sa po 10 film tableta (ukupno 30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

GLK pharma d.o.o. Podgorica, ul. Svetozara Markovića br. 46, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

Galenika a.d. Beograd, Batajnički drum b.b., Beograd Zemun, 11080 Beograd, Srbija

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/25/272 - 3510 od 22.01.2025. godine

Ovo uputstvo je poslednji put odobreno

Januar, 2025. godine