LORISTA 100mg film tableta

• Liječenje esencijalne hipertenzije kod odraslih, djece i adolescenata uzrasta 6-18 godina.
• Liječenje bolesti bubrega kod odraslih pacijenta sa hipertenzijom i dijabetesom melitusom tipa 2 sa proteinurijom ≥ 0,5 g/dnevno, kao dio antihipertenzivne terapije (vidjeti djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).
• Liječenje hronične insuficijencije srca (kod odraslih pacijenata) kada se liječenje inhibitorima angiotezin konvertujućeg enzima (ACE inhibitorima) ne smatra prikladnim zbog nepodnošljivosti, naročito kašlja ili kontraindikacija. Pacijente kod kojih je srčana insuficijencija stabilizovana ACE inhibitorima ne treba prebacivati na losartan. Potrebno je da pacijenti imaju ejekcionu frakciju iz lijeve komore ≤ 40% i moraju biti klinički stabilni i na terapiji za hroničnu srčanu insuficijenciju.
• Smanjenje rizika od moždanog udara kod hipertenzivnih odraslih pacijenata sa hipertrofijom lijeve komore dokazanom EKG-om (vidjeti dio 5.1 Studija LIFE, Rasa).

Doziranje

Hipertenzija

Uobičajena početna doza i doza održavanja je 50 mg jednom dnevno, kod većine pacijenata. Maksimalno antihipertenzivno dejstvo se dostiže 3-6 nedjelja nakon početka terapije. Za neke pacijente može biti korisno da se doza poveća do 100 mg jednom dnevno (ujutro).

Losartan može da se daje sa drugim antihipertenzivnim ljekovima, naročito sa diureticima (npr. hidrohlortiazidom) (vidjeti djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Hipertenzivni pacijenti sa dijabetesom tipa II i proteinurijom ≥ 0,5 g/dnevno

Uobičajena početna doza je 50 mg jednom dnevno. Doza može da se povećava do 100 mg jednom dnevno na osnovu vrijednosti krvnog pritiska (odgovor na terapiju), mjesec dana nakon otpočinjanja terapije. Losartan može da se primjenjuje sa drugim antihipertenzivnim ljekovima (npr. diureticima, blokatorima kalcijumskih kanala, alfa i beta blokatorima i ljekovima koji djeluju na CNS) kao i sa insulinom i drugim najčešće korišćenim hipoglikemijskim ljekovima (npr. derivati sulfoniluree, glitazoni i inhibitori glukozidaze) (vidjeti djelove 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Srčana insuficijencija

Uobičajena početna doza losartana kod pacijenata sa insuficijencijom srca je 12,5 mg jednom dnevno. Dozu bi, uglavnom, trebalo titrirati u nedjeljnim intervalima (npr. 12,5 mg dnevno, 25 mg dnevno, 50 mg dnevno, 100mg dnevno, maksimalno do 150 mg dnevno) , u zavisnosti od toga kako pacijent podnosi lijek.

Smanjenje rizika od moždanog udara kod hipertenzivnih pacijenata sa hipertrofijom lijeve komore dokazanom EKG-om.

Uobičajena početna doza losartana je 50 mg jednom dnevno. Treba dodati malu dozu hidrohlortiazida i/ili dozu losartana povećati do 100 mg jednom dnevno, na osnovu vrijednosti krvnog pritiska (odgovor na terapiju).

Posebne populacije

Upotreba kod pacijenata sa smanjenim intravaskularnim volumenom:

Kod pacijenata sa smanjenim intravaskularnim volumenom (npr. oni koji su liječeni visokim dozama diuretika), treba razmotriti početnu dozu od 25 mg jednom dnevno (vidjeti dio 4.4).

Upotreba kod pacijenata sa oštećenjem bubrega i kod pacijenata na hemodijalizi:

Nije potrebno prilagođavanje početne doze kod pacijenata sa oštećenjem bubrega i kod pacijenata na hemodijalizi.

Upotreba kod pacijenata sa oštećenjem jetre:

Treba razmotriti nižu dozu kod pacijenata koji imaju oštećenje jetre u anamnezi. Nema terapijskog iskustva sa pacijentima koji imaju ozbiljno oštećenje jetre. Zbog toga je losartan kontraindikovan kod pacijenata sa ozbiljnim oštećenjem jetre (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Pedijatrijska populacija

uzrast 6 mjeseci – manje od 6 godina

Bezbjednost i efikasnost kod djece u dobi od 6 mjeseci – manje od 6 godina nijesu ustanovljeni. Trenutno dostupni podaci opisani su u djelovima 5.1 i 5.2, međutim nije moguće dati preporuku o doziranju.

uzrast 6 godina -18 godina

Kod pacijenata koji mogu gutati tablete, preporučena doza je 25mg jednom dnevno kod pacijenata tjelesne >20 to <50 kg (u posebnim slučajevima doza može da se poveća do maksimalnih 50 mg dnevno). Dozu treba podesiti u odnosu na vrijednosti krvnog pritiska (odgovor na terapiju).

Kod pacijenata težih od 50 kg, uobičajena doza je 50 mg jednom dnevno. U posebnim slučajevima doza se može povećati na najviše 100 mg jednom dnevno. Doze preko 1,4 mg/ kg (ili veće od 100 mg) dnevno nijesu proučavane kod pedijatrijskih pacijenata.

Losartan se ne preporučuje za upotrebu kod djece mlađe od 6 godina, zato što za ove grupe pacijenata postoje ograničeni podaci.

Losartan se ne preporučuje kod djece čija je brzina glomerularne filtracije < 30 ml/min / 1,73 m2, zato što nema dostupnih podataka (vidjeti dio 4.4).

Takođe, losartan se ne preporučuje kod djece sa oštećenom jetrom (vidjeti dio 4.4).

Upotreba kod starijih osoba

Iako treba razmotriti otpočinjanje terapije sa 25 mg kod pacijenata starijih od 75 godina, obično nije neophodno prilagođavanje doze kod starijih osoba.

Način primjene

Tablete losartana treba progutati cijele sa čašom vode.

Losartan tablete mogu da se uzimaju bez obzira na obroke.

• Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili bilo koju pomoćnu supstancu navedenu u djelovima 4.4 i 6.1
• Drugi i treći trimestar trudnoće (vidjeti djelove 4.4 i 4.6)
• Ozbiljno oštećenje jetre
• Istovremena primjena losartana sa ljekovima koji sadrže aliskiren je kontraindikovana kod pacijenata sa dijabetes melitusom ili oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 60 ml/min/1.73 m2) (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Preosjetljivost

Angioedem

Pacijente sa angioedemom u anamnezi (oticanje lica, usana, grla i/ili jezika) treba pažljivo pratiti (vidjeti dio 4.8).

Hipotenzija i disbalans elektrolita/tečnosti

Može doći do simptomatske hipotenzije, naročito poslije prve doze i nakon povećavanja doze, kod pacijenata kod kojih je došlo do pada volumena i/ili natrijuma usljed terapije visokim dozama diuretika, režimom ishrane sa ograničenim unosom soli, dijarejom ili povraćanjem. Prije primjene losartana ova stanja se moraju korigovati ili se mora koristiti niža početna doza (vidjeti dio 4.2). Ovo se odnosi i na djecu uzrasta 6 do 18 godina.

Disbalans elektrolita

Disbalans elektrolita je čest kod pacijenata sa oštećenjem bubrega, sa dijabetesom ili bez njega, i mora se uzeti u obzir. U kliničkim ispitivanjima sa pacijentima koji imaju dijabetes tipa 2 i nefropatiju, učestalost pojavljivanja hiperkalemije je bila veća u grupi koja je liječena losartanom u poređenju sa grupom koja je primala placebo (vidjeti dio 4.8). Zbog toga se moraju pažljivo pratiti koncentracije kalijuma kao i klirens kreatinina u plazmi, naročito kod pacijenta sa srčanom insuficijencijom i klirensom kreatinina između 30-50 ml/min.

Istovremena upotreba diuretika koji štede kalijum, suplemenata sa kalijumom ili zamjena za kuhinjsku so koje sadrže kalijum sa losartanom se ne preporučuje (vidjeti dio 4.5).

Poremećaj u radu jetre

Na osnovu farmakokinetičkih podataka koji pokazuju značajan porast koncentracije losartana u plazmi kod pacijenata sa cirozom jetre, treba razmotriti nižu dozu kod pacijenata koji imaju oštećenje jetre u anamnezi. Nema terapijskog iskustva sa losartanom kod pacijenata koji imaju ozbiljno oštećenje jetre. Zbog toga se losartan ne smije primjenjivati kod pacijenata sa ozbiljnim oštećenjem jetre (vidjeti djelove 4.2, 4,3 i 5.2).

Losartan se ne preporučuje kod djece sa oštećenom jetrom (vidjeti dio 4.2).

Poremećaj u funkciji bubrega

Prijavljene su promjene u radu bubrega, uključujući i bubrežnu insuficijenciju, kao posljedica inhibiranja renin-angiotenzin sistema (naročito kod pacijenata kod kojih renalna fukcija zavisi od sistema renin-angiotenzin-aldosteron, kao što su oni sa ozbiljnom srčanom insuficijencijom ili oni kod kojih već postoji renalna disfunkcija). Kao i sa drugim ljekovima koji utiču na sistem renin-angiotenzin-aldosteron, zabilježeno je i povećanje koncentracije uree u krvi i kreatinina u serumu kod pacijenata koji imaju bilateralnu stenozu bubrežnih arterija ili stenozu arterije jedinog bubrega koji je u funkciji. Ove promjene u radu bubrega mogu biti reverzibilne nakon prekida terapije. Losartan treba pažljivo koristiti kod pacijenata koji imaju bilateralnu stenozu bubrežnih arterija ili stenozu arterije jedinog bubrega koji je u funkciji.

Upotreba kod pedijatrijskih pacijenata sa poremećajem u funkciji bubrega

Losartan se ne preporučuje kod djece kod koje je brzina glomerularne filtracije < 30ml/min / 1,73 m2, zato što ne postoje dostupni podaci (vidjeti tačku 4.2).

Funkciju bubrega treba redovno pratiti tokom terapije losartanom zato što može da se pogorša.

Ovo se prije svega odnosi na primjenu losartana kada su prisutna i druga stanja koja mogu da ugroze renalnu funkciju (povišena temperatura, dehidriranost).

Pokazalo se da istovremena upotreba losartana i ACE inhibitora ugrožava funkciju bubrega. Zbog toga se ne preporučuje istovremena primjena (vidjeti dio 4.5).

Transplantacija bubrega

Nema iskustva sa pacijentima kod kojih je nedavno presađen bubreg.

Primarni hiperaldosteronizam

Pacijenti sa primarnim aldosteronizmom uopšteno ne reaguju dobro na antihipertenzivne lijekove koji djeluju putem inhibicije reninsko-angiotenzinskog sistema. Zbog toga se kod njih ne preporučuje upotreba losartana.

Koronarno oboljenje srca i cerebrovaskularna oboljenja

Kao i sa bilo kojim drugim antihipertenzivnim lijekom, pretjerano smanjenje krvnog pritiska kod pacijenata sa kardiovaskularnim i cerebrovaskularnim oboljenjima može da dovede do infarkta miokarda ili moždanog udara.

Srčana insuficijencija

Kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom, sa oštećenjem bubrega ili bez njega, kao i sa drugim ljekovima koji djeluju na renin-angiotenzin sistem, postoji rizik od ozbiljne arterijske hipotenzije i (često akutnog) oštećenja bubrega.

Nema dovoljno terapijskog iskustva sa losartanom kod pacijenta sa srčanom insuficijencijom i istovremenim ozbiljnim oštećenjem bubrega, kod pacijenata sa ozbiljnom srčanom insuficijencijom (IV stepena prema NYHA klasifikaciji), kao ni sa pacijentima sa srčanom insuficijencijom i simptomatskim srčanim aritmijama koje su opasne po život. Zbog toga bi losartan kod ovih grupa pacijenata trebalo pažljivo primjenjivati. Oprezno treba primjenjivati i kombinaciju losartana i beta blokatora (vidjeti dio 5.1).

Stenoza aorte i mitralnog zaliska, opstruktivna hipertrofična kardiomiopatija

Kao i sa drugim vazodilatatorima, posebna pažnja se mora obratiti kod pacijenata koji pate od stenoze arterije ili mitralnog zaliska, ili opstruktivne hipertrofične kardiomiopatije.

Pomoćne supstance

Ovaj lijek sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, potpunim nedostatkom laktaze ili malapsorpcijom glukoze i galaktoze ne smiju koristiti ovaj lijek.

Trudnoća

Terapiju losartanom ne treba započinjati tokom trudnoće. Osim ako se smatra da je nastavak terapije losartanom neophodan, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prebaciti na alterantivne antihipertenzivne ljekove, koji imaju utvrđen bezbjednosni profil za upotrebu tokom trudnoće. Kada se dijagnostikuje trudnoća, liječenje losartanom treba odmah prekinuti, i ukoliko je moguće, treba otpočeti alternativnu terapiju (vidjeti djelove 4.3 i 4.6).

Ostala upozorenja i mjere opreza

Kako je i primjećeno kod inhibitora angiotenzin konvertujućeg enzima, losartan i drugi antagonisti angiotenzina su manje efikasni u snižavanju krvnog pritiska kod crne populacije nego kod drugih populacija, vjerovatno zato što kod crne hipertenzivne populacije preovladava stanje niskog nivoa renina.

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE inhibitora, antagonista angiotenzin II receptora ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalijemije i smanjene funkcije bubrega (uključujući akutnu insuficijenciju bubrega). Stoga se ne preporučuje dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema primjenom kombinacije ACE inhibitora, antagonista angiotenzin II receptora ili aliskirena (vidjeti djelove 4.5 i 5.1). Ukoliko se smatra da je dvostruka blokada apsolutno neophodna, ona mora biti pod nadzorom ljekara specijaliste i mora se redovno kontrolisati funkcija bubrega, mjeriti nivo elektrolita i krvni pritisak.

ACE inhibitori i antagonisti angiotenzin II receptora se ne smiju istovremeno primjenjivati kod pacijenata sa dijabetesnom nefropatijom.

Drugi antihipertenzivni ljekovi mogu da pojačaju hipotenzivno dejstvo losartana. Istovremena primjena sa drugim supstancama koje kao neželjeno dejstvo mogu izazvati hipotenziju (triciklični antidepresivi, antipsihotici, baklofen, amifostin) može povećati rizik od hipotenzije.

Losartan se pretežno metaboliše putem citohroma P450 (CYP) 2C9 do aktivnog metabolita karboksilne kisjeline. U kliničkim ispitivanjima je otkriveno da flukonazol (inhibitor CYP2C9) smanjuje izloženost aktivnom metabolitu za približno 50%. Pokazano je da istovremena primjena losartana i rifampicina (induktor metaboličkih enzima) dovodi do smanjenja koncentracije aktivnog metabolita u plazmi za 40%. Klinički značaj ovog dejstva nije poznat. Nije pronađena razlika u izloženosti prilikom istovremene terapije sa fluvastatinom (slab CYP2C9 inhibitor).

Kao i kod drugih ljekova koji blokiraju angiotenzin II ili njegovo dejstvo, istovremena upotreba ljekova koji štede kalijum (npr. diuretici koji čuvaju kalijum: amilorid, triamteren, spirinolakton) mogu da povećaju koncentraciju kalijuma (npr. heparin, ljekovi koji sadrže trimetoprim), suplementi kalijuma, zamjene za kuhinjsku so koje sadrže kalijum, mogu da dovedu do povećanja kalijuma u serumu. Ne preporučuje se istovremena primjena.

Reverzibilni porast koncentracije litijuma u serumu i porast njegove toksičnosti zabilježeni su tokom istovremene terapije litijumom i ACE inhibitorima. U veoma rijetkim slučajevima zabilježeni su i sa antagonistima angiotenzin II receptora. Istovremenu terapiju litijumom i losartanom treba sprovoditi oprezno. Ako se pokaže da je ova kombinacija neophodna, kod istovremene primjene se preporučuje praćenje nivoa litijuma u serumu.

Kada se antagonisti angiotenzin II receptora primjenjuju istovremeno sa lijekovima iz NSAID grupe (npr. selektivnim COX-2 inhibitorima, acetilsalicilnom kisjelinom u antiinflamatornim dozama i neselektivnim ljekovima NSAID grupe), može doći do slabljenja antihipertenzivnog dejstva. Istovremena upotreba antagonista angiotenzin II receptora ili diuretika i ljekova iz NSAID grupe može da dovede do povećanog rizika od pogoršanja renalne funkcije, uključujući i moguću akutnu bubrežnu insuficijenciju, kao i do povećanja kalijuma u serumu, naročito kod pacijenata kod kojih je od ranije renalna funkcija bila slabija. Ovu kombinaciju treba pažljivo primjenjivati, naročito kod starijih osoba. Pacijente treba na odgovarajući način hidrirati, a treba razmotriti i praćenje renalne funkcije nakon uvođenja istovremene terapije i povremeno nakon toga.

Podaci iz kliničkih ispitivanja su pokazali da je dvostruka blokada renin-angiotenzin aldosteron sistema (RAAS) primjenom kombinovane terapije ACE inhibitora, antagonista angiotenzin II receptora ili aliskirena povezana sa većom učestalošću neželjenih događaja poput hipotenzije, hiperkalijemije i oslabljene bubrežne funkcije (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju) u poređenju sa upotrebom samo jednog lijeka koji djeluje na RAAS (vidjeti djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Sok od grejpfruta sadrži komponente koje inhibiraju enzime CYP450 i mogu sniziti koncentraciju aktivnog metabolita losartana što može smanjiti terapeutski efekat. Treba izbjegavati konzumaciju soka od grejpfruta tokom upotrebe losartan tableta.

Trudnoća:

Ne preporučuje se upotreba losartana tokom prvog trimestra trudnoće (vidjeti dio 4.4).

Upotreba losartana je kontraindikovana tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti

djelove 4.3 i 4.4).

Epidemiološki dokazi vezani za rizik od teratogenosti nakon izlaganja ACE inhibitorima tokom prvog trimestra trudnoće nijesu potpuno potvrđeni, međutim ne može se isključiti malo povećanje rizika. Iako ne postoje kontrolisani epidemiološki podaci o riziku sa antagonistima angiotenzin II receptora (AIIRA), može postojati sličan rizik sa ovom vrstom ljekova. Osim ako se smatra da je nastavak terapije ljekovima AIIRA grupe neophodan, pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba prebaciti na alterantivne antihipertenzivne terapije, koje imaju utvrđen bezbjednosni profil za upotrebu tokom trudnoće. Kada se dijagnostikuje trudnoća, liječenje losartanom treba odmah prekinuti, i ukoliko je moguće, treba započeti alternativnu terapiju.

Poznato je da su toksična dejstva na fetus (oslabljena renalna funkcija, oligohidramnion, usporena osifikacija lobanje) i na novorođenčad (renalna insuficijencija, hipotenzija, hiperkalemija) rezultat izloženosti terapiji losartan u drugom i trećem trimestru. (vidjeti dio 5.3)

Ako je do izloženosti došlo od drugog trimestra trudnoće, renalnu funkciju i okoštavanje lobanje treba provjeriti ultrazvukom.

Novorođenčad čije su majke uzimale losartan treba pažljivo pratiti zbog mogućeg razvoja hipotenzije (vidjeti djelove 4.3 i 4,4).

Laktacija:

Zbog toga što nema dostupnih podataka o upotrebi losatrana tokom dojenja, on se ne preporučuje i prednost se daje alternativnim terapijama kod kojih je bezbjednosni profil tokom dojenja bolje utvrđen, naročito tokom dojenja novorođenčadi i prerano rođenih beba.

Nijesu rađena ispitivanja o uticaju lijeka na sposobnost upravljanja motornim vozilom i rukovanje mašinama. Međutim, ako upravljate motornim vozilom ili rukujete mašinama, morate imati na umu da se povremeno može javiti vrtoglavica ili pospanost kada uzimate antihipertenzivnu terapiju, naročito tokom započinjanja terapije ili kada se povećava doza.

Losartan je ispitivan u sljedećim kliničkim ispitivanjima:

• u kontrolisanom kliničkom ispitivanju na > 3000 odraslih pacijenata starijih od 18 godina, sa esencijalnom hipertenzijom,
• u kontrolisanom kliničkom ispitivanju na 177 hipertenzivnih pedijatrijskih pacijenata uzrasta 6 do 16 godina
• u kontrolisanom kliničkom ispitivanju na > 9000 hipertenzivnih pacijenata starosti 55 do 80 godina sa hipertrofijom lijeve komore (vidjeti LIFE studiju, dio 5.1)
• u kontrolisanom kliničkom ispitivanju na > 7700 odraslih pacijenata sa hroničnom srčanom insuficijencijom (vidjeti ELITE I, ELITE II i HEAAL studiju, dio 5.1)
• u kontrolisanom kliničkom ispitivanju na > 1500 pacijenata sa dijabetesom tipa 2, starosti 31 godine i više sa proteinurijom (vidjeti RENAAL studiju, dio 5.1)

U ovim kliničkim ispitivanjima najčešća neželjena reakcija je bila vrtoglavica.

Učestalost neželjenih dejstava koja su u daljem tekstu nabrojana, definisana je prema sljedećoj konvenciji:

veoma često (≥1/10), često (≥1/100, <1/10), povremeno (≥1/1.000, <1/100), rijetko (≥1/10.000, <1/1.000), veoma rijetko (<1/10.000) i nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

Simptomi intoksikacije

Ograničeni podaci su dostupni u vezi sa predoziranjem kod ljudi. Najvjerovatniji simptomi, u zavisnosti od stepena predoziranja, su hipotenzija i tahikardija, a moguće i bradikardija.. Bradikardija bi mogla nastati zbog parasimpatičke (vagusne) stimulacije.

Terapija u slučaju intoksikacije

Ukoliko se ispolji simptomatska hipotenzija, treba uvesti suportivni tretman.

Mjere zavise od vremena unosa lijeka te vrste i ozbiljnosti simptoma. Prednost bi trebalo dati stabilizaciji kardiovaskularnog sistema. Nakon oralnog unosa, indikovana je primjena odgovarajuće doze aktivnog uglja. Nakon toga treba pažljivo pratiti vitalne parametre. Ako je neophodno, vitalne parametre treba korigovati.

Ni losartan ni njegovi aktivni metaboliti se ne mogu ukloniti hemodijalizom.

Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji djeluju na renin-angiotenzin sistem, antagonisti angiotenzin II receptora, čisti

ATC kod: C09CA01

Losartan je oralni sintetski antagonist angiotenzin II receptora (tip AT1). Angiotenzin II, je glavni hormon sistema renin-angiotenzin i predstavlja važan patofiziološki parametar u hipertenziji. Angiotenzin II je snažan vazokonstriktor koji se vezuje za AT1 receptore koji se nalaze u nekoliko vrsta tkiva (npr. glatkim mišićima krvnih sudova, nadbubrežnoj žlijezdi, bubrezima i srcu), i odgovoran je za nekoliko značajnih bioloških aktivnosti, uključujući vazokonstrikciju i oslobađanje aldosterona. Angiotenzin II takođe stimuliše proliferaciju glatkih mišićnih ćelija.

Losartan se selektivno vezuje za AT1 receptore. In vitro i in vivo, losartan i njegovi farmakološki aktivni metabolit karboksilne kisjeline E-3174, blokiraju sve fiziološki značajne aktivnosti angiotenzina II, bez obzira na porijeklo ili put sinteze.

Losartan ne djeluje agonistički i ne blokira druge hormonske receptore ili jonske kanale koji su važni za kardiovaskularnu regulaciju. Osim toga, losartan ne inhibira ACE (kinazu II), enzim koji razgrađuje bradikinin. Zbog ove osobine, ne dolazi do pogoršanja neželjenih dejstava koja nastaju zbog bradikinina.

Prilikom davanja losartana, uklanjanjem negativne povratne sprege angiotenzina II na sekreciju renina, dolazi do porasta aktivnosti renina u plazmi (PRA). Povećanje PRA dovodi do povećanja koncentracije angiotenzina II u plazmi. Uprkos ovim porastima, i dalje je prisutno antihipertenzivno dejstvo i smanjenje koncentracije aldosterona u plazmi, ukazujući na kvalitetnu blokadu angiotenzina II receptora. Nakon prekidanja terapije losartanom, vrijednosti PRA i angiotenzina II se u naredna tri dana vraćaju na početni nivo.

Losartan i njegov aktivni metabolit imaju daleko veći afinitet prema AT1 receptorima nego prema AT2 receptorima. Aktivni metabolit je 10 do 40 puta aktivniji od losartana, kada se porede težine jednog i drugog.

Istraživanja hipertenzije

U kontrolisanim kliničkim ispitivanjima kod pacijenata sa blagom do umjerenom esencijalnom hipertenzijom, terapija losartanom, jednom dnevno, dovela je do pojave statistički značajnog smanjenja sistolnog i dijastolnog krvnog pritiska. Mjerenja krvnog pritiska 24 sata nakon primjene doze lijeka u odnosu na 5-6 sati nakon doziranja, pokazala su relativno ujednačeno smanjenje krvnog pritiska tokom 24 sata; prirodni diurnalni ritam je bio očuvan. Smanjenje krvnog pritiska na kraju intervala doziranja iznosilo je približno 70-80% od vrijednosti zapažene 5-6 sati nakon doziranja.

Prekid davanja losartana kod hipertenzivnih pacijenata nije doveo do nagle ponovne pojave povišenog krvnog pritiska (rebound efekat). Uprkos značajnom smanjenju krvnog pritiska, losartan nije pokazao klinički značajno smanjenje srčane frekvence.

Losartan je podjednako efikasan kod muškaraca i kod žena, kao i kod mlađih (ispod 65 godina) i starijih pacijenata koji boluju od hipertenzije.

LIFE Ispitivanje

Kliničko ispitivanje LIFE (eng. Losartan Intervention For Endpoint reduction in hypertension) je randomizovano, trostruko slijepo, aktivno kontrolisano ispitivanje koje je izvedeno na 9.193 pacijenata koji boluju od hipertenzije – starosti od 55 do 80 godina, sa EKG potvrđenom hipertrofijom lijeve komore. Pacijenti su randomizovani u dvije grupe od kojih je jedna primala losartan od 50 mg, a druga atenolol od 50 mg jednom dnevno. Ukoliko željena vrijednost krvnog pritiska (< 140/90 mmHg) nije dostignuta, najprije je u terapiju uključen hidrohlortiazid (12,5 mg), a ukoliko je bilo potrebno, doze losartana ili atenolola su povećane na 100 mg jednom dnevno. Ukoliko je bilo potrebe drugi antihipertenzivi, osim ACE inhibitora, angiotenzin II antagonista ili beta blokatora su uključeni u terapiju, kako bi se postigla željena vrijednost krvnog pritiska.

Prosječno vrijeme praćenja bilo je 4,8 godina.

Primarni parametar posmatranja (ishod) bio je kombinovani kardiovaskularni morbiditet i mortalitet, što je mjereno smanjenjem kombinovane incidence smrti od kardiovaskularnih bolesti, srčanog udara i infarkta miokarda. Značajno je smanjena vrijednost krvnog pritiska, i u obje grupe je bila slična. Terapija losartanom je kod pacijenata kod kojih je na kraju postignut primarni kombinovani ishod, uzrokovala smanjenje rizika za 13,0% (p=0,021, 95 % interval pouzdanosti 0,77-0,98) u poređenju sa pacijentima koji su primali atenolol. Do ovoga je došlo uglavnom zbog smanjenja incidence moždanog udara. Terapija losartanom dovela je do smanjenja rizika od moždanog udara za 25% u odnosu na pacijente koji su primali atenolol (p=0,001 95% interval pouzdanosti 0,63-0,89). Stopa smrtnih ishoda zbog kardiovaskularnih bolesti i infarkta miokarda nije se značajno razlikovala među grupama pacijenata koje su bile na terapiji.

Rasa

Rezultati ispitivanja LIFE pokazali su da je kod pacijenata crne rase liječenih losartanom, povećan rizik od pojave primarnih kombinovanih ishoda, tj. kardiovaskularnih događaja (npr. infarkt miokarda, smrt usljed kardiovaskularne bolesti), a naročito moždanog udara, u poređenju sa pacijentima koji su liječeni atenololom. Stoga se rezultati koji su dobijeni u ispitivanju LIFE, poređenjem efekata losartana i atenolola na kardiovaskularni morbiditet/mortalitet, ne mogu primjeniti kod pacijenata crne rase koji boluju od hipertenzije i hipertrofije lijeve komore.

RENAAL Ispitivanje

Ispitivanje RENAAL (engl. Reduction of Endpoints in NIDDM with the Angiotensin II receptor Antagonist Losartan) je kontrolisano kliničko ispitivanje sprovedeno širom svijeta na 1.513 pacijenata koji boluju od dijabetesa tipa 2 i proteinurije, sa hipertenzijom ili bez nje, u kojem je 751 pacijent liječen losartanom.

Cilj ispitivanja je bio da se pokaže nefroprotektivni efekat losartan-kalijuma pored koristi u terapiji povišenog krvnog pritiska.

Pacijenti sa proteinurijom i vrijednostima serumskog kreatinina od 1,3 – 3,0 mg/dl su randomizacijom podijeljeni na grupu koja je primala losartan od 50 mg jednom dnevno, ukoliko je bilo potrebe terapija je dodatno podešavana kako bi se postigao odgovarajući efekat na krvni pritisak, ili u grupu koja je primala placebo, konvencionalnu antihipertenzivnu terapiju izuzev ACE inhibitora i antagonista angiotenzina II. Istraživači su dobili instrukcije da, ukoliko je potrebno, dozu ispitivanog lijeka mogu da povećaju do vrijednosti od 100 mg na dan; 72% pacijenata je najveći dio vremena uzimalo 100 mg lijeka dnevno. Ostali antihipertenzivni ljekovi (diuretici, antagonisti kalcijuma, blokatori alfa i beta receptora kao i antihipertenzivi koji djeluju centralno) u obje grupe su bili dozvoljeni kao dodatna terapija, ukoliko je to bilo potrebno. Pacijenti su praćeni i do 4,6 godina (prosječno 3,4 godine).

Primarni parametar ispitivanja (ishod) bio je kombinovani ishod pojave dvostrukih vrijednosti kreatinina u serumu, oštećenje bubrega u završnoj fazi (neophodnost dijalize ili transplantacije) ili smrtni ishod.

Rezultati su pokazali da je terapija losartanom (327 događaja) u poređenju sa placebom (359 događaja) dovela do smanjenja rizika od 16,1 % (p = 0,022) kod pacijenata koji su dostigli primarni kombinovani ishod. U smislu sljedećih pojedinačnih i kombinovanih komponenti primarnog ishoda ispitivanja, rezultati su pokazali značajno smanjenje rizika u grupi koja je na terapiji losartanom: smanjenje rizika za 25,3 % od dupliranja vrijednosti kreatinina u serumu (p = 0,006); smanjenje rizika za 28,6 % od pojave završne faze oštećenja bubrega (p = 0,002); smanjenje rizika za 19,9 % od pojave završne faze oštećenja bubrega ili smrtnog ishoda (p = 0,009); smanjenje rizika za 21,0 % od dupliranja vrijednosti kreatinina u serumu ili pojave završne faze oštećenja bubrega (p = 0,01).

Ukupna stopa mortaliteta nije statistički značajno različita između dvije grupe tretiranih pacijenata.

U cjelini, tokom ispitivanja, pacijenti su dobro podnosili terapiju, što se može vidjeti i na osnovu stope prekida terapije zbog pojave neželjenih dejstava, koja se može uporediti sa rezultatima grupe koja je primala placebo.

HEAAL ispitivanje

HEAAL ispitivanje (eng. The Heart Failure Endpoint Evaluation of Angiotensin II Antagonist Losartan, HEAAL) je bilo kontrolisano kliničko ispitivanje sprovedeno širom svijeta u kojem je učestvovalo 3834 pacijenata starosti 18 do 98 godina sa srčanom insuficijencijom (NYHA klasa II-IV), koji nijesu podnosili terapiju ACE inhibitorima. Pacijenti su bili randomizovani da primaju losartan 50 mg jednom dnevno ili losartan 150 mg, pored dotadašnje konvencionalne terapije, isključujući ACE inhibitore.

Pacijenti su bili praćeni duže od 4 godine (medijana 4,7 godina). Primarni parametar praćenja (ishod) ispitivanja je bio kombinovan ishod kojeg su činili smrt od svih uzroka ili hospitalizacije zbog srčane insuficijencije.

Rezultati su pokazali da je terapija sa 150 mg losartana (828 događaja) u poređenju sa 50 mg losartana (889 događaja) dovela do smanjenja rizika od 10,1% (p=0,027 95% interval pouzdanosti 0,82-0,99) kod onog broja pacijenata koji su dostigli kombinovani primarni parametar praćenja (ishod). Ovo je uglavnom postignuto zahvaljujući smanjenju incidence hospitalizacije zbog srčane insuficijencije. Terapija losartanom od 150 mg je dovela do smanjenja rizika od hospitalizacije zbog srčane insuficijencije za 13,5% u odnosu na terapiju sa 50 mg losartana (p=0,025 95%, 95% interval pouzdanosti 0,76-0,98). Stopa smrtnosti od bilo kojeg uzroka nije bila značajno različita između dvije grupe pacijenata. Oštećenje bubrega, hipotenzija i hiperkalijemija su bili češći u grupi koja je dobijala 150 mg u odnosu na grupu koja je dobijala 50 mg, ali ovi neželjeni događaji nijesu doveli do značajnog povećanja broja prekida terapije u grupi koja je dobijala 150 mg losartana.

Ispitivanje ELITE I i ELITE II

U Ispitivanju ELITE koje je trajalo 48 nedjelja i sprovedeno je na 722 pacijenta koji su bolovali od srčane insuficijencije (II-IV stepena prema NYHA klasifikaciji), nije zapažena razlika između pacijenata koji su primali losartan u odnosu na one koji su bili na terapiji kaptoprilom u smislu primarnog ishoda dugoročne promjene bubrežne funkcije. Zapažanje do kojeg se došlo tokom ispitivanja ELITE I, a na osnovu kojeg je primjećeno da losartan dovodi do smanjenja rizika od mortaliteta u poređenju sa kaptoprilom, nije potvrđeno narednim ispitivanjem ELITE II, koje je opisano u daljem tekstu.

U ispitivanju ELITE II terapija losartanom od 50 mg jednom dnevno (početna doza od 12,5 mg, povećana je na 25 mg, a zatim na 50 mg jednom dnevno) upoređivana je sa kaptoprilom od 50 mg, tri puta dnevno (početna doza od 12,5 mg, povećana je na 25 mg a zatim i na 50 mg tri puta dnevno). Primarni parametar posmatranja ovog prospektivnog ispitivanja bio je ukupni mortalitet.

U ovom ispitivanju 3.152 pacijenta sa oštećenom srčanom funkcijom (II-IV stepena prema NYHA klasifikaciji) praćena su gotovo dvije godine (prosječno 1,5 godina) u cilju utvrđivanja da li je losartan superiorniji u odnosu na kaptopril u smanjenju ukupnog mortaliteta. Nije bilo statistički značajne razlike u primarnom parametru posmatranja, tj. smanjenju ukupnog mortaliteta između losartana i kaptoprila.

U oba komparatorom kontrolisana (koja nijesu kontrolisana placebom) klinička ispitivanja na pacijentima sa oštećenom srčanom funkcijom, podnošljivost losartana je bila superiornija u odnosu na kaptopril, što je određeno na osnovu značajno niže stope prekidanja terapije zbog pojave neželjenih dejstva i značajno manje učestalosti kašlja.

Povećani mortalitet zabilježen je u ELITE II kod male podgrupe (22% od svih HF pacijenata) koji su uzimali beta blokatore na početku ispitivanja.

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteron sistema (RAAS)

U dva velika, randomizovana, kontrolisana ispitivanja (ONTARGET (eng. ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (eng. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) ispitivana je primjena kombinacije ACE inhibitora i antagoniste angiotenzina II receptora.

ONTARGET je bilo ispitivanje sprovedeno kod pacijenata sa kardiovaskularnim ili cerebrovaskularnim oboljenjem u anamnezi ili dijabetes melitusom tip 2 i dokazom o oštećenju ciljnih organa. VA NEPHRON-D je bilo ispitivanje kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 i dijabetesnom nefropatijom.

Ova ispitivanja nijesu pokazale značajan koristan efekat na renalni i/ili kardiovaskularni ishod i mortalitet, dok je registrovan povećani rizik od nastanka hiperkalijemije, akutnog oštećenja bubrega i/ili hipotenzije u odnosu na monoterapiju. Imajući u vidu slične farmakodinamske osobine, ovi rezultati su takođe relevantni i za druge ACE inhibitore i antagoniste angiotenzin II receptora.

ACE inhibitore i antagoniste receptora angiotenzina II, prema tome, ne treba primjenjivati istovremeno kod pacijenata sa dijabetesnom nefropatijom.

ALTITUDE (eng. Aliskiren Trial In Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) je bilo ispitivanje dizajnirano da testira korist od dodavanja aliskirena standardnoj terapiji koja se sastoji od primjene ACE inhibitora ili antagoniste angiotenzin II receptora kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 i hroničnim oboljenjem bubrega, kardiovaskularnim oboljenjem ili i jednim i drugim. Ispitivanje je prekinuto ranije zbog povećanog rizika od neželjenih ishoda. Smrt od kardiovaskularnih uzroka i moždani udar su bili numerički učestaliji u grupi na aliskirenu nego u placebo grupi, a neželjeni događaji i ozbiljni neželjeni događaji od značaja (hiperkalijemija, hipotenzija i renalna disfunkcija) su bili češće prijavljeni u grupi na aliskirenu u odnosu na placebo grupu.

Pedijatrijska populacija

Hipertenzija u pedijatriji

Antihipertenzivni efekat losartana ustanovljen je u kliničkoj studiji koja je obuhvatila 177 djece koji boluju od hipertenzije, uzrasta od 6 do 16 godina sa tjelesnom masom većom od 20 kg i brzinom glomerularne filtracije > 30 ml/ min/ 1.73 m2. Pacijenti čija je tjelesna masa bila između 20 i 50 kg primali su jednu dozu od 2,5, 25 ili 50 mg losartana na dan, a pacijenti čija je tjelesna masa bila veća od 50 kg primali su jednu dozu od 5, 50 ili 100 mg losartana na dan. Nakon tri nedjelje, losartan je pokazao dozno zavisni karakter u snižavanju vrijednosti krvnog pritiska u režimu davanja jednom dnevno.

Sveukupno, prisutan je odgovor koji zavisi od doze. Odgovor na terapiju koji zavisi od doze bio je veoma očigledan u grupi pacijenata koji se nalaze na niskoj dozi u odnosu na grupu pacijenata na srednjoj dozi (period I: -6,2 mmHg nasuprot -11,65 mmHg), međutim bio je slabiji ukoliko poredimo grupu pacijenata na srednjoj dozi sa grupom pacijenata koji su bili na visokoj dozi (period I: -11,65 mmHg nasuprot -12,21 mmHg). Činilo se da najniže ispitivane doze 2,5 i 5 mg, što odgovara prosječnoj dnevnoj dozi od 0,07 mg/kg, nisu imale konzistentni antihipertenzivni efekat.

Ovi rezultati su potvrđeni u II dijelu ispitivanja kada su pacijenti randomizovani u dvije grupe, jednu koja je primala losartan i drugu koja je primala placebo, nakon tri nedjelje liječenja. Razlike u porastu krvnog pritiska u poređenju sa placebom najveće su u grupi koja prima srednju dozu (6,70 mm Hg uz srednju dozu, u poređenju s 5,38 mmHg uz visoku dozu). Porast dijastolnog krvnog pritiska bio je isti kod pacijenata koji su primali placebo kao i kod pacijenata koji su nastavili sa terapijom najnižom dozom losartana u svakoj grupi, što je ponovo ukazalo na to da najniža doza lijeka u svakoj grupi nije imala značajno antihipertenzivno dejstvo.

Dugotrajni efekti losartana na rast, pubertet i ukupni razvoj nijesu ispitivani. Takođe, nije utvrđena dugotrajna efikasnost antihipertenzivne terapije losartanom na smanjenje kardiovaskularnog morbiditeta i mortaliteta u djetinjstvu.

Kod hipertenzivne (N=60) i normotenzivne (N=246) djece sa proteinurijom efekat losartana na proteinuriju je procjenjivan u 12-nedjeljnoj kontrolisanoj studiji, placebom i aktivnom kontrolom (amlodipin). Proteinurija je bila definisana kao odnos proteina i kreatinina u urinu ≥ 0,3. Hipertenzivni pacijenti (uzrasta 6 do 18 godina) su bili randomizovani da dobijaju ili losartan (n=30) ili amlodipin (n=30). Normotenzivni pacijenti (uzrasta od 1 do 18 godina) su bili randomizovani da dobiju ili losartan (n=122) ili placebo (n=124). Losartan je bio primijenjen u dozama od 0,7 mg/kg do 1,4 mg/kg (do maksimalne doze od 100 mg na dan). Amlodipin je davan u dozi od 0,05 mg/kg do 0,2 mg/kg (do maksimalne doze od 5 mg na dan).

Sveukupno, poslije 12 nedjelja terapije, pacijenti koji su dobijali losartan su imali statistički značajno smanjenje proteinurije u odnosu na početne vrijednosti za 36%, u odnosu na povećanje od 1% u placebo/amlodipin grupi (p≤0,001). Hipertenzivni pacijenti koji su bili na losartanu su imali smanjenje proteinurije u odnosu na početne vrijednosti od -41,5% (95% CI -29,9; -51,1) u odnosu na +2,4% (95% CI -22,2; 14,1) u grupi na amlodipinu. Sniženje vrijednosti sistolnog i dijastolnog pritiska je bilo veće u grupi na losartanu (-5,5/-3,8 mmHg) u odnosu na grupu na amlodipinu (-0,1/+0,8 mmHg). Kod normotenzivne djece, malo sniženje krvnog pritiska je zabilježeno u grupi na losartanu (-3,7/-3,4 mmHg) u odnosu na placebo. Nije zabilježena značajna korelacija između smanjenja proteinurije i vrijednosti krvnog pritiska, međutim, moguće je da je smanjenje krvnog pritiska bilo odgovorno, bar djelimično, za smanjenje proteinurije u grupi na losartanu. Dugoročni efekti smanjenja proteinurije kod djece nijesu ispitivani.

Dugoročni efekti losartana kod djece sa proteinurijom ispitivani su u periodu do 3 godine u otvorenom produžetku istog ispitivanja u kojem je ispitivana bezbjednost lijeka, a u kojem su pozvani da učestvuju svi pacijenti koji su završili 12 nedjelja osnovnog ispitivanja. U ovu otvorenu fazu produžetka ispitivanja uključeno je ukupno 268 pacijenata i oni su ponovo randomizovani da primaju losartan (N=134) ili enalapril (N=134), a 109 pacijenata su imali ≥ 3 godine dodatnog praćenja (prethodno utvrđen kao tačka prekida za >100 pacijenata koji su završili 3 godine perioda praćenja u periodu produžetka). Rasponi doza losartana i enalaprila su utvrđeni na osnovu procjene istraživača, a kretali su se od 0,30 do 4,42 mg/kg/dan za losartan, odnosno od 0,02 do 1,13 mg/kg/dan za enalapril. Maksimalne dnevne doze od 50 mg za pacijente sa tjelesnom masom < 50 kg i od 100 mg za pacijente sa tjelesnom masom > 50 kg nisu prekoračene kod većine pacijenata tokom faze produžetka ovog ispitivanja.

Ukratko, rezultati dobijeni tokom nastavka ispitivanja bezbjednosti ukazuju da se losartan sveukupno dobro podnosi te da dovodi do smanjenja proteinurije bez uticaja na brzinu glomerularne filtracije tokom 3 godine. Kod pacijenata sa normalnim krvnim pritiskom (n=205) enalapril je ispoljio, numerički gledano, veći efekat u odnosu na losartan, na proteinuriju (-33,0% (95% CI -47,2; -15,0) naspram -16,6% (95% CI -34,9; 6,8)) i na brzinu glomerularne filtracije (9,4 (95% CI 0,4; 18,4) naspram -4,0 (95% CI -13,1; 5,0) ml/min/1,73m2)). Kod hipertenzivnih pacijenata (n=49), losartan je ispoljio, numerički gledano, veći efekat na proteinuriju (-44,5% (95% CI -64,8; -12,4) naspram -39,5% (95% CI -62,5; -2,2)) i na brzinu glomerularne filtracije (18,9 (95% CI 5,2; 32,5) naspram -13,4 (95% CI -27,3; 0,6)) ml/min/1,73m2.

Otvoreno kliničko ispitivanje doznog režima je sprovedeno kod djece uzrasta 6 mjeseci do 6 godina sa hipertenzijom, u cilju ispitivanja bezbjednosti i efikasnosti primjene losartana. Ukupno 101 pacijent je randomizovan u jednu od tri grupe sa različitim početnim dozama losartana: niska doza 0,1 mg/kg/dan (N=33), srednja doza 0,3 mg/kg/dan (N=34) ili visoka doza 0,7 mg/kg/dan (N=34). Od ukupnog broja pacijenata bilo je 27 odojčadi, što je definisano kao uzrast od 6 mjeseci do 23 mjeseca. Ispitivani lijek je titriran na sljedeći dozni nivo u nedjeljama 3, 6 i 9 za pacijente kod kojih nisu postignute ciljne vrijednosti krvnog pritiska i koji nijesu dobijali maksimalnu dozu losartana (1,4 mg/kg/dan, bez prekoračenja doze od 100 mg/dan).

Od 99 pacijenata na terapiji ispitivanim lijekom njih 90 (90,9%) je nastavilo ispitivanje praćenja sa posjetama ljekaru na svaka 3 mjeseca. Prosječno trajanje terapije je bilo 264 dana.

Ukratko, prosječno sniženje vrijednosti krvnog pritiska u odnosu na početne vrijednosti je bilo slično u svim terapijskim grupama (promjena vrijednosti sistolnog pritiska poslije 3 nedjelje u odnosu na početne vrijednosti je bila -7,3; -7,6 i -6,7 mmHg u grupama sa niskom, srednjom i visokom dozom; promjena vrijednosti dijastolnog krvnog pritiska poslije 3 nedjelje u odnosu na početne vrijednosti je bila -8,2; -5,1 i -6,7 mmHg u grupama sa niskom, srednjom i visokom dozom); međutim, nije bilo statistički značajnog dozno-zavisnog terapijskog odgovora u pogledu vrijednosti sistolnog i dijastolnog krvnog pritiska.

Losartan primijenjen u dozi od 1,4 mg/kg je generalno dobro podnošen kod djece sa hipertenzijom, uzrasta 6 mjeseci do 6 godina, poslije 12 nedjelja terapije. Ukupan bezbjednosni profil lijeka je bio sličan u svim terapijskim grupama.

Resorpcija

Nakon oralnog uzimanja, losartan se dobro resorbuje i podliježe metabolizmu prvog prolaza, nakon čega se formira aktivni metabolit karboksilne kisjeline i drugi neaktivni metaboliti. Sistemska bioraspoloživost losartan tableta je oko 33%. Srednje maksimalne koncentracije losartana i njegovog aktivnog metabolita postižu se tokom 1 sata, odnosno tokom 3-4 sata.

Distribucija

Losartan i njegov aktivni metabolit su 99% vezani za proteine plazme, prije svega albumin. Volumen distribucije losartana je 34 litra.

Biotransformacija

Oko 14% intravenske ili oralne doze losartana se konvertuje u njegov aktivni metabolit.

Prateći oralnu i intravensku primjenu radioaktivno obilježenog 14C-losartan kalijuma, radioaktivnost u plazmi je primarno porijeklom od losartana i njegovog aktivnog metabolita. Minimalna konverzija losartana u njegov aktivni metabolit može se uočiti u približno 1% ispitanika.

Osim aktivnog metabolita, nastaju i neaktivni metaboliti.

Eliminacija

Klirens losartana i njegovog aktivnog metabolita iz plazme je oko 600 ml/min i 50 ml/min. Bubrežni klirens losartana i njegovog aktivnog metabolita je oko 74 ml/min i 26 ml/min. Kada se losartan daje oralno, oko 4% doze se ekskretuje nepromijenjeno urinom, a 6% se ekskretuje urinom u obliku aktivnog metabolita. Farmakokinetika losartana i njegovog aktivnog metabolita je linearna kod oralnih doza losartan-kalijuma do 200 mg.

Nakon oralne primjene, koncentracije losartana u plazmi i njegovog aktivnog metabolita smanjuju se polieksponencijalno sa poluvremenom eliminacije od 2 sata za losartan, odnosno 6 do 9 sati za njegov aktivni metabolit. Tokom doziranja od 100 mg jednom dnevno, nije zabilježeno značajno nakupljanje losartana i njegovog aktivnog metabolita u plazmi.

I bilijarna i urinarna ekskrecija učestvuju u eliminaciji losartana i njegovih metabolita. Nakon oralnog/intravenskog davanja radioaktivno obilježenog 14C-losartana kod ljudi, oko 35%/43% radioaktivnosti se javlja u urinu i 58%/50% u fecesu.

Karakteristike pacijenata

Kod starijih pacijenata koji boluju od hipertenzije, koncentracija losartana i njegovog aktivnog metabolita ne razlikuje se značajno u odnosu na mlađe pacijente.

Kod pacijentkinja koje boluju od hipertenzije, koncentracije losartana su do dva puta veće u odnosu na pacijente muškog pola koji boluju od hipertenzije, dok se plazma koncentracije aktivnog metabolita u plazmi ne razlikuju između muškaraca i žena.

Pacijenti koji imaju blagu do umjerenu cirozu jetre prouzrokovanu alkoholom, koncentracija losartana i njegovog aktivnog metabolita u plazmi nakon oralnog davanja je 5 odnosno 1,7 puta veća nego kod mladih dobrovoljaca muškog pola (vidjeti djelove 4.2 i 4.4).

Koncentracije losartana u plazmi nijesu povećane kod pacijenata sa klirensom kreatinina preko 10 ml/minuti. U poređenju sa pacijentima sa normalnom bubrežnom funkcijom, AUC vrijednost za losartan je 2 puta veća kod pacijenata na hemodijalizi. Koncentracija aktivnog metabolita u plazmi nije izmijenjena kod pacijenata sa oštećenjem bubrega ili pacijenata koji su na hemodijalizi.

Ni losartan ni njegov aktivni metabolit ne mogu se ukloniti hemodijalizom.

Farmakokinetika kod djece

Farmakokinetika losartana praćena je kod 50 hipertenzivnih pedijatrijskih pacijenata starosti od 1 mjeseca do 16 godina, nakon oralnog davanja jedne dnevne doze losartana od približno 0,54 do 0,77 mg/kg (srednja doza).

Rezultati pokazuju da aktivni metabolit losartana nastaje u svim uzrasnim grupama. Rezultati ukazuju da postoje do izvjesne mjere slični farmakokinetički parametri nakon oralnog davanja losartana kod novorođenčadi, male djece, predškolske djece, školske djece i adolescenata. Farmakokinetički parametri metabolita značajno se razlikuju među različitim starosnim grupama. Ukoliko poredimo predškolsku djecu i adolescente, ove razlike postaju statistički značajne. Izloženost kod novorođenčadi/male djece je bila uporedivo visoka.

Pretklinički podaci ne ukazuju da postoji posebna opasnost za ljude na osnovu uobičajenih farmakoloških i genotoksičnih studija, kao i na osnovu određivanja karcinogenog potencijala. U studijama koja su pratila toksičnost lijeka nakon ponovljenih doza, davanje losartana dovodi do smanjenja parametara crvenih krvnih ćelija (eritrociti, hemoglobin, hematokrit), povećanja je urea-N u serumu, a povremeno raste i vrijednost kreatinina u serumu, takođe dolazi i do smanjenja težine srca (bez histološke korelacije) i promjena u gastrointestinalnom traktu (lezije mukozne membrane, ulceracije, erozije, hemoragije).

Kao i druge supstance koje direktno utiču na reninsko-angiotenzinski sistem, losartan pojačava neželjena dejstva u kasnim fazama fetalnog razvoja, dovodeći do smrti fetusa i pojave malformacija.

Jezgro tablete:

Skrob, kukuruzni

Skrob, preželatinizovani

Celuloza, mikrokristalna

Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni

Magnezijum stearat

Celuloza, prašak

Laktoza, monohidrat

Obloga tablete:

Hipromeloza

Talk

Propilen glikol

Titan dioksid (E171)

Nije primjenljivo.

Lijek Lorista, 50 mg, film tableta: 5 godina.

Lijek Lorista, 100 mg, film tableta: 5 godina.

Lijek čuvajte na temperaturi do 30C u originalnom pakovanju radi zaštite od vlage.

Lorista, 50 mg, film tablete: PVC/PVDC/aluminijumski blister: 28 film tableta (2 x 14) u kutiji.

Lorista, 100 mg, film tablete: PVC/PVDC/aluminijumski blister: 28 film tableta (4 x 7 ili 2 x 14) u kutiji.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Losartan spada u grupu ljekova poznatih kao antagonisti angiotenzina II receptora. Angiotenzin II je supstanca koja se proizvodi u organizmu i vezuje se za receptore u krvnim sudovima, čime prouzrokuje njihovo sužavanje. To dovodi do povećanja krvnog pritiska. Losartan spriječava vezivanje angiotenzina II za ove receptore, što dovodi do opuštanja krvnih sudova, što zatim snižava i sam krvni pritisak. Losartan usporava opadanje funkcije bubrega kod pacijenata sa visokim krvnim pritiskom i dijabetesom tipa 2.

Lijek Lorista se koristi

• za liječenje pacijenata sa visokim krvnim pritiskom (hipertenzijom) kod odraslih, djece i adolescenata uzrasta 6-18 godina,
• za zaštitu bubrega kod hipertenzivnih pacijenata sa dijabetesom tipa 2 kod kojih postoje laboratorijski dokazi o poremećaju rada bubrega i proteinuriji ≥ 0,5 g dnevno (stanje kada urin sadrži neuobičajenu količinu proteina),
• za liječenje pacijenata sa hroničnom slabošću srca kada ljekar procijeni da terapija specifičnim ljekovima koji se nazivaju inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE inhibitori, lijekovi koji se koriste za snižavanje visokog krvnog pritiska) nije odgovarajuća. Ako je srčana isuficijencija stabilizovana pomoću ACE inhibitora, ne bi trebalo da prelazite na losartan,
• kod pacijenata sa visokim krvnim pritiskom i zadebljanjem lijeve komore. Pokazalo se da losartan smanjuje rizik od moždanog udara („LIFE indikacije“).

Upozorite ljekara ako uzimate druge ljekove, imate neku hroničnu bolest, neki poremećaj metabolizma, preosjetljivi ste na lijekove ili ste imali alergijske reakcije na neke od njih.

Lijek Lorista ne smijete koristiti:

• ako ste alergični (preosjetljivi) na losartan ili na neki drugi sastojak lijeka (navedenih u

dijelu 6);

• ako imate ozbiljno oštećenje rada jetre,
• ako ste trudni više od 3 mjeseca. (I u ranoj trudnoći je bolje izbjegavati lijek Lorista – vidjeti dio o trudnoći.)
• ako imate dijabetes ili oštećenje funkcije bubrega i liječite se lijekom za snižavanje krvnog pritiska koji sadrži aliskiren

Upozorenja i mjere opreza:

Pričajte sa Vašim doktorom, farmaceutom ili medicinskom sestrom ukoliko uzimate lijek Lorista.

Morate reći ljekaru ako mislite da ste trudni ili ako planirate trudnoću. Lijek Lorista se ne preporučuje u ranoj trudnoći i ne smije se uzimati ako ste trudni više od 3 mjeseca, zato što u tom stadijumu trudnoće može ozbiljno da naškodi bebi (vidjeti dio o trudnoći).

Prije nego što počnete da uzimate lijek Lorista, važno je da kažete ljekaru:

• ako ste imali angioedem u anamnezi – oticanje lica, usana, grla i/ili jezika (vidi i dio 4 „Moguća neželjena dejstva“).
• ako patite od pretjeranog povraćanja ili dijareje, što dovodi do pretjeranog gubitka tečnosti i/ili soli u organizmu,
• ako uzimate diuretike (ljekove koji uvećavaju količinu vode koja prolazi kroz bubrege) ili ako ste pod režimom ishrane sa ograničenim unosom soli, koji dovodi do pretjeranog gubitka tečnosti i soli iz organizma (vidjeti u dijelu 3 „Doziranje kod posebnih grupa pacijenata“),
• ako se zna da imate suženje ili blokadu krvnih sudova koji vode do bubrega ili ako vam je nedavno presađen bubreg,
• ako imate poremećaj u radu jetre (vidjeti u dijelu 2 „Lijek Lorista ne smijete koristiti“ i 3 „Doziranje kod posebnih grupa pacijenata“),
• ako patite od srčane slabosti sa oštećenjem bubrega ili bez njega, ili ako istovremeno imate ozbiljne srčane aritmije koje su opasne po život. Posebnu pažnju treba obratiti ukoliko istovremeno uzimate ß blokatore,
• ako imate problem sa srčanim zaliscima ili srčanim mišićem,
• ako patite od koronarnog oboljenja srca (prouzrokovanog smanjenim protokom krvi u krvnim sudovima srca) ili od cerebrovaskularne bolesti (prouzrokovane smanjenom cirkulacijom krvi u mozgu),
• ako patite od primarnog hiperaldosteronizma (sindroma koji je povezan sa povećanim lučenjem aldosterona, hormona nadbubrežne žlijezde, a koje je prouzrokovano poremećajem unutar žlijezde).
• ako uzimate neki od sljedećih ljekova koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska:
• ACE inhibitor (npr. enalapril, lizinopril, ramipril), naročito ako imate probleme sa bubrezima zbog dijabetesa.
• aliskiren

Moguće je da će ljekar redovno provjeravati funkciju Vaših bubrega, krvni pritisak i nivo elektrolita (npr. kalijuma) u krvi (pogledajte i informacije u dijelu „Lijek Lorista ne smijete koristiti”.

• ukoliko uzimate druge ljekove koji mogu povisiti nivo kalijuma u serumu (vidjeti u dijelu "Primjena drugih ljekova")

Djeca i adolescenti

Losartan je ispitivan na djeci. Za više informacija razgovarajte sa svojim ljekarom.

Ne preporučuje se primjena ovog lijeka kod djece koja imaju tegobe s bubrezima ili jetrom, budući da su dostupni podaci o primjeni u ovoj grupi ograničeni.

Ne preporučuje se primjena ovog lijeka kod djece mlađe od 6 godina, budući da njegova efikasnost nije dokazana u ovom uzrastu.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite svog ljekara ili farmaceuta ako uzimate ili ste donedavno uzimali neki drugi lijek.

Takođe, obavijestite svog ljekara ukoliko ste uzimali suplemente kalijuma, zamjene za so na bazi kalijuma, ljekove koji štede kalijum, poput pojedinih diuretika (amilorid, triamteren, spironolakton) ili druge ljekove koji mogu povećati nivo kalijuma (npr. heparin, ljekove koji sadrže trimetoprim, jer kombinovanje sa lijekom Lorista se ne savjetuje.

Posebno treba voditi računa ako uzimate sljedeće lijekove dok se liječite lijekom Lorista:

• druge ljekove za snižavanje krvnog pritiska, zato što oni mogu dodatno da snize krvni pritisak. Krvni pritisak se može spustiti i pomoću sljedećih lijekova/grupa lijekova: triciklični antidepresivi, antipsihotici, baklofen, amifostin,
• nesteroidne antiinflamatorne ljekove kao što je indometacin, uključujući i COX-2 inhibitore (ljekove koji smanjuju zapaljenja i mogu da se koriste za otklanjanje bolova) zato što oni mogu da umanje dejstvo losartana na smanjenje krvnog pritiska.

Vaš ljekar će možda morati da promijeni dozu i/ili da preduzme druge mjere predostrožnosti:

Ako uzimate ACE inhibitor ili aliskiren (vidjeti i informacije u dijelu „Lijek Lorista ne smijete koristiti” i „Upozorenja i mjere opreza”).

Ako imate poremećaj u radu bubrega, istovremena upotreba ovih ljekova može da dovede do pogoršanja rada bubrega.

Ljekove koji sadrže litijum ne treba koristiti u kombinaciji sa losartanom bez strogog nadzora ljekara. Možda će biti potrebne i posebne mjere opreza (npr. analize krvi).

Uzimanje lijeka Lorista sa hranom ili pićem

Lijek Lorista može da se uzima bez obzira na obroke.

Izbjegavajte konzumaciju soka od grejpfruta dok koristite lijek Lorista.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Posavjetujte se sa ljekarom ili farmaceutom prije nego što uzmete neki lijek.

Trudnoća

Morate reći ljekaru ako mislite da ste trudni ili ako planirate trudnoću. Ljekar će Vas po pravilu savjetovati da prestanete da uzimate lijek Lorista prije nego što zatrudnite ili čim saznate da ste trudni, i savjetovaće Vam da uzimate neki drugi lijek umjesto lijeka Lorista. Lijek Lorista se ne preporučuje u ranoj trudnoći i ne smije se uzimati ako ste trudni više od 3 mjeseca, zato što u tom stadijumu trudnoće može ozbiljno da naškodi bebi.

Dojenje

Obavijestite ljekara ako dojite ili ako namjeravate da počnete da dojite. Lijek Lorista se ne preporučuje majkama koje doje, a ljekar može da odabere drugu terapiju za Vas ukoliko želite da dojite, naročito ako je vaša beba novorođenče ili ako je prerano rođena.

Pitajte Vašeg ljekara ili farmaceuta za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Uticaj lijeka Lorista na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Nijesu rađena ispitivanja o uticaju lijeka na sposobnost upravljanja motornim vozilom i rukovanja mašinama.

Malo je vjerovatno da lijek Lorista može da utiče na sposobnost upravljanja motornim vozilom ili rukovanje mašinama. Međutim, kao i kod mnogih drugih lijekova koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska, losartan može da prouzrokuje vrtoglavicu ili pospanost kod nekih ljudi. Ako osjetite vrtoglavicu ili pospanost, morate se obratiti ljekaru prije nego što počnete da se bavite ovakvim aktivnostima.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Lorista

Lorista sadrži laktozu. Ako Vam je Vaš ljekar rekao da ne podnosite neke šećere, obratite se Vašem ljekaru prije upotrebe ovog lijeka.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako nijeste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Vaš ljekar će odlučiti koja je odgovarajuća doza lijeka Lorista, u zavisnosti od vašeg stanja i od toga da li uzimate druge ljekove. Veoma je važno da nastavite da uzimate lijek Lorista onoliko dugo koliko Vam to prepiše ljekar, da biste održali kontrolu svog krvnog pritiska.

Odrasi pacijenti sa visokim krvnim pritiskom

Terapija obično počinje sa 50 mg losartana (jedna tableta lijeka Lorista od 50 mg) jednom dnevno. Maksimalno dejstvo snižavanja krvnog pritiska bi trebalo da se dostigne 3-6 nedjelja nakon početka terapije. Kod nekih pacijenata doza se može kasnije povećati na 100 mg losartana (dvije tablete lijeka Lorista od 50 mg ili jednu tabletu lijeka Lorista 100 mg) jednom dnevno.

Ako Vam se učini da losartan na Vas djeluje prejako ili preslabo, recite to svom ljekaru ili farmaceutu.

Primjena kod djece i adolescenata

Djeca ispod 6 godina

Ne preporučuje se primjena ovog lijeka kod djece mlađe od 6 godina, budući da njegova efikasnost nije dokazana u ovom uzrastu.

Djeca i adolescenti uzrasta 6 do 18 godina

Preporučena početna doza kod pacijenata tjelesne mase između 20 i 50 kg je 0,7 mg losartana po kg tjelesne mase primijenjen jednom dnevno (do 25 mg lijeka Lorista). Ljekar može povećati dozu ako krvni pritisak nije regulisan.

Druge formulacije ovog lijeka mogu biti pogodnije za djecu, pitajte Vašeg ljekara ili farmaceuta.

Pacijenti sa visokim krvnim pritiskom i dijabetesom tipa 2

Terapija obično počinje sa 50 mg losartana (jedna tableta lijeka Lorista od 50 mg) jednom dnevno. Doza se može kasnije povećati na 100 mg losartana (dvije tablete lijeka Lorista od 50 mg) jednom dnevno u zavisnosti od odgovora krvnog pritiska.

Tablete losartana mogu da se uzimaju sa drugim ljekovima za snižavanje krvnog pritiska (npr. diureticima, blokatorima kalcijumskih kanala, alfa i beta blokatorima i ljekovima koji djeluju na CNS) kao i sa insulinom i drugim ljekovima koji se uobičajeno koriste za snižavanje koncentracije glukoze u krvi (npr. sulfoniluree, glitazoni i inhibitori glukozidaze).

Odrasli pacijenti sa srčanom slabošću

Terapija obično počinje sa 12,5 mg losartana jednom dnevno. Uopšteno, dozu treba nedjeljno postepeno povećavati (tj. 12,5 mg dnevno tokom prve nedjelje, 25 mg dnevno tokom druge nedjelje, 50 mg dnevno tokom treće nedjelje), 100 mg dnevno tokom četvrte nedjelje, 150 mg dnevno tokom pete nedjelje) do doze održavanja koju je odredio Vaš ljekar. Može se koristiti maksimalna doza od 150 mg losartana (na primjer, tri tablete lijeka Lorista 50 mg ili po jedna tableta lijeka Lorista 100 mg i lijeka Lorista 50 mg) jednom dnevno.

U liječenju srčane slabosti, losartan se obično kombinuje sa diureticima (ljekovima koji povećavaju količinu vode koja prolazi kroz bubrege) i/ili sa digitalisom (lijekom koji pomaže srcu da bude jače i efikasnije) i/ili beta blokatorom.

Doziranje kod posebnih grupa pacijenata

Ljekar može da savjetuje manje doze, naročito na početku terapije, kod određenih pacijenata kao što su oni koji se liječe visokim dozama diuretika, kod pacijenata sa oštećenjem jetre ili kod pacijenata starijih od 75 godina. Ne preporučuje se upotreba losartana kod pacijenata sa ozbiljnim oštećenjem jetre (vidi dio „Lijek Lorista ne smijete koristiti“).

Način upotrebe

Tablete treba progutati sa čašom vode. Pokušajte da svoju dnevnu dozu uzimate svakoga dana približno u isto vrijeme. Važno je da nastavite da uzimate lijek Lorista dok Vam ljekar ne kaže drugačije.

Ako ste uzeli više lijeka Lorista nego što je trebalo

Ukoliko se slučajno uzeli previše tableta odmah se obratite ljekaru. Simptomi predoziranja su nizak krvni pritisak, ubrzan rad srca, a moguće i usporen rad srca.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Lorista

Ukoliko ste slučajno propustili da uzmete svoju dnevnu dozu, uzmite sljedeću dozu u uobičajeno vrijeme. Nemojte uzimati dvostruku dozu ako ste propustili da uzmete prethodnu.

Ako imate bilo kakva dodatna pitanja o korišćenju ovog lijeka, obratite se ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Lorista može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Ako osjetite sljedeća dejstva, prestanite da uzimate tablete losartana i odmah obavijestite ljekara ili idite u hitnu službu najbliže zdravstvene ustanove.

Ozbiljna alergijska reakcija (osip, svrab, oticanje lica, usana, usta ili grla) može da izazove poteškoće u gutanju ili disanju.

Ovo je ozbiljno, mada rijetko neželjeno dejstvo, koje se javlja kod više od 1 na 10.000 pacijenata, ali kod manje od 1 na 1.000 pacijenata. Možda će biti potrebna hitna medicinska pomoć i hospitalizacija.

Zabilježena su sljedeća neželjena dejstva sa lijekom Lorista:

Često (dešavaju se kod 1 na 100 do 1 na 10 pacijenata) :

• vrtoglavica,
• nizak krvni pritisak (naročito poslije pretjeranog gubitka vode iz organizma u krvnim sudovima npr. kod pacijenata sa ozbiljnom slabošću srca ili kod pacijenata koji se liječe velikim dozama diuretika),
• ortostatska dejstva koja zavise od doze, kao što je pad krvnog pritiska koji se javlja prilikom ustajanja iz ležećeg ili sjedećeg položaja,
• slabost,
• malaksalost,
• suviše mala koncentracija šećera u krvi (hipoglikemija),
• suviše velika koncentracija kalijuma u krvi (hiperkalemija),
• promjene u radu bubrega, uključujući otkazivanje bubrega,
• smanjenje broja crvenih krvnih ćelija (anemija),
• povećanje nivoa uree u krvi, serumskog kreatinina i serumskog kalijuma kod pacijenata sa slabošću srca.

Povremeno(dešavaju se kod 1 na 1.000 do 1 na 100 pacijenata):

• pospanost,
• glavobolja,
• poremećaji sna,
• osjećaj ubrzanog rada srca (palpitacije),
• ozbiljan bol u grudima (angina pektoris),
• kratak dah (dispneja),
• bol u abdomenu,
• konstipacija,
• dijareja,
• mučnina,
• povraćanje,
• koprivnjača (urtikarija),
• svrab (pruritus),
• osip,
• lokalizovano oticanje (edem),
• kašalj.

Rijetko (dešavaju se kod 1 na 10.000 do 1 na 1.000 pacijenata):

• preosjetljivost,
• angioedem,
• zapaljenje krvnih sudova (vaskulitis, uključujući i Henoch-Schönleinovu purpuru),
• osjećaj utrnulosti ili štipkanja (parestezija),
• nesvjestica (sinkopa),
• veoma ubrzan i nepravilan rad srca (atrijalna fibrilacija),
• moždani udar (šlog),
• zapaljenje jetre (hepatitis),
• povećana koncentracija alanin aminotransferaze (ALT) u krvi, što se obično normalizuje nakon prekida terapije.

Nepoznato(ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

• smanjen broj trombocita,
• migrena,
• poremećaji u funkciji jetre,
• bol u mišiću i zglobovima,
• simptomi slični gripu,
• bol u leđima i infekcija urinarnog trakta,
• povećana osjetljivost na sunce (fotosenzitivnost),
• neobjašnjiv bol u mišićima sa zatamnjenim (boje čaja) urinom (rabdomioliza),
• impotencija,
• zapaljenje pankreasa (pankreatitis),
• nizak nivo natrijuma u krvi (hiponatrijemija),
• depresija,
• opšte loše stanje (malaksalost),
• zvonjenje, zujanje, tutnjanje i kliktanje u ušima (tinitus),
• poremećaj ukusa (disgeuzija).

Neželjena dejstva kod djece su slična onima koja se javljaju kod odraslih.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na pakovanju. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Lijek čuvajte na temperaturi do 30C u originalnom pakovanju radi zaštite od vlage.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine. Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Lorista

• Aktivna supstaca je losartan. Svaka film tableta sadrži 50 mg ili 100 mg losartan kalijuma.
• Pomoćne supstance u jezgru tablete su skrob, kukuruzni; skrob, preželatinizovani; celuloza, mikrokristalna; silicijum dioksid, koloidni, bezvodni; magnezijum stearat; celuloza, prašak i laktoza, monohidrat.
• Pomoćne suspstance u oblozi tablete su hipromeloza, talk, propilen glikol, titan dioksid (E171).

Kako izgleda lijek Lorista i sadržaj pakovanja

Lijek Lorista, 50 mg, film tablete su okrugle, blago ispupčene, bijele, sa kosim rubovima i podionom crtom na jednoj strani. Podiona crta nije namijenjena dijeljenju tableta na jednake doze.

Na raspolaganju su kutije sa 28 film tableta u blisterima. U kutiji se nalaze dva blistera sa po 14 film tableta.

Lijek Lorista, 100 mg, film tablete su ovalne, blago ispupčene i bijele.

Na raspolaganju su kutije sa 28 film tableta u blisterima. U kutiji se nalaze 4 blistera sa po 7 film tableta ili 2 blistera sa po 14 film tableta.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

DSD „KRKA, d.d., Novo mesto“ - predstavništvo Podgorica

Svetlane Kane Radević br. 3, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Slovenija

TAD Pharma GmbH, Heinz-Lohmann-Straße 5, 27472 Cuxhaven, Njemačka (samo za Lorista 28 x 50 mg film tableta)

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

Lorista 28 x 50 mg film tableta: 2030/22/3576 - 7778 od 02.12.2022. godine

Lorista 28 x 100 mg film tableta: 2030/22/3577 - 7779 od 02.12.2022. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Februar, 2025. godine