LENDACIN 1g prašak i rastvarač za rastvor za injekciju/infuziju

Lijek Lendacin je indikovan za terapiju u sledećim indikacijama kada je poznato da ili kada je vjerovatno da je ta infekcija uzrokovana jednim ili više osjetljivih mikroorganizama (vidjeti odjeljak 5.1) i kada je neophodna parenteralna terapija:

- Pneumonija

- Septikemija

- Meningitis

- Infekcije kostiju, kože i mekih tkiva

- Infekcije kod neutropeničnih pacijenata

- Gonoreja

- Peri-operativna profilaksa infekcija povezanih sa hirurškom intervencijom.

Terapija se može započeti prije dobijanja rezultata osjetljivosti mikroorganizama na antibiotik.

Potrebno je uzeti u obzir zvanične smjernice o pravilnoj upotrebi antibiotika.

Lijek Lendacin se može primijeniti kao duboka intramuskularna injekcija, spora intravenska injekcija ili spora intravenska infuzija, nakon rekonstitucije rastvora u skladu sa dolje navedenim smjernicama.

Rastvori koji sadrže kalcijum (npr. Ringerov rastvor ili Hartmanov rastvor), ne smiju se koristiti za rekonstituciju bočica ceftriaksona ili za dalje razblaživanje rekonstituisanih bočica za i.v. primjenu, zbog mogućeg stvaranja precipitata. Precipitati ceftriakson-kalcijuma takođe mogu da se jave kada se ceftriakson miješa sa rastvorima koji sadrže kalcijum u istoj i.v. liniji. Zbog toga se ceftriakson i rastvori koji sadrže kalcijum ne smiju miješati niti primjenjivati istovremeno (vidjeti odjeljke 4.3, 4.3 i 6.2).

Doziranje i način primjene treba odrediti na osnovu težine infekcije, osjetljivosti uzročnika infekcije i stanja pacijenta. U najvećem broju situacija, doziranje jednom dnevno, ili u specifičnim indikacijama- jedna pojedinačna doza lijeka, će dati zadovoljavajuće terapijske rezultate.

Odrasli i djeca starija od 12 godina

Standardna terapijska doza: 1 g jednom dnevno.

Teške infekcije: 2-4 g, uobičajeno kao jedna doza na 24 sata.

Dužina terapije zavisi od toka bolesti. Kao i kod primjene ostalih antibiotika, primjenu ceftriaksona treba nastaviti tokom najmanje 48 do 72 sata nakon što pacijent postane afebrilan ili nakon dobijanja dokaza o eradikaciji bakterije.

Akutna, nekomplikovana gonoreja: Treba primijeniti jednu pojedinačnu dozu od 250 mg, intramuskularno. Nije indikovana istovremena primjena probenecida.

Peri-operativna profilaksa: Obično jedna doza od 1 g, intramuskularno ili spora intravenska doza. Kod kolorektalnih hirurških intervencija, 2 g lijeka treba dati intramuskularno (doze veće od 1 g treba podijeliti i ubrizgati na više mjesta), ili kao sporu intravensku infuziju, zajedno sa odgovarajućim lijekom za anaerobne bakterije.

Stariji pacijenti

Ovaj način doziranja ne zahtijeva izmjene kod starijih pacijenata, ukoliko su funkcije bubrega i jetre zadovoljavajući (vidjeti ispod).

Novorođenčad, odojčad i djeca starosti do 12 godina

Preporučuje se sledeća shema doziranja kod doziranja jednom dnevno:

Novorođenčad

Dnevna doza od 20-50 mg/kg tjelesne težine, ne više od 50 mg/kg. Kod novorođenčadi intravensku dozu treba primijeniti tokom 60 minuta kako bi se smanjilo uklanjanje bilirubina iz albumina, čime se smanjuje potencijalni rizik od pojave bilirubinske encefalopatije (vidjeti odjeljak 4.4).

Odojčad i djeca starosti do 12 godina

Standardna terapijska doza: 20-50 mg/kg tjelesne težine, jednom dnevno.

Kod teških infekcija može se dati do 80 mg/kg tjelesne težine dnevno. Kod djece tjelesne težine 50 kg ili više, koristiti uobičajene doze kod odraslih. Doze od 50 mg/kg ili više treba dati kao sporu intravensku infuziju tokom najmanje 30 minuta. Izbjegavati doze veće od 80 mg/kg zbog povećanog rizika od stvaranja bilijarnih precipitata.

Oštećenje bubrega i jetre

Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega, nema potrebe za smanjivanjem doze ceftriaksona pod uslovom da je očuvana funkcija jetre. Samo u slučajevima preterminalne bubrežne insuficijencije (klirens kreatinina <10 ml/min) dnevna doza mora biti ograničena na 2 g ili manje.

Kod pacijenata sa oštećenjem jetre nema potrebe za smanjenjem doze, pod uslovom da je očuvana funkcija bubrega.

Tod teškog oštećenja bubrega udruženog sa insuficijencijom jetre, potrebno je u redovnim intervalima određivati koncentraciju ceftriaksona u plazmi i prilagođavati dozu.

Kod pacijenata na dijalizi, nije potrebno dodatno doziranje nakon dijalize. Međutim, potrebno je pratiti koncentracije lijeka u serumu, kako bi utvrdili da li je potrebno prilagođavanje doze, s obzirom da kod ovih pacijenata brzina eliminacije lijeka može biti smanjena.

Ceftriakson je kontraindikovan kod pacijenata sa poznatom preosjetljivošću na beta-laktamske antibiotike.

Kod pacijenata preosjetljivih na penicilin, treba imati na umu moguću pojavu ukrštenih alergijskih reakcija.

Hiperbilirubinemija kod novorođenčadi i prevremeno rođenih beba ne smije se liječiti ceftriaksonom. In vitro studije pokazale su da ceftriakson može istisnuti bilirubin sa mjesta vezivanja za serumske albumine, pa se može razviti bilirubinska encefalopatija kod ovih pacijenata.

Cefriakson je kontraindikovan kod:

- prevremeno rođenih novorođenčadi do korigovane gestacijske starosti od 41 nedelje (nedelje gestacije + nedelje života)

- novorođenčad rođena u terminu (do 28 dana života)

- sa žuticom, ili ona sa hipoalbuminemijom ili acidozom , zbog toga što su ovo stanja u kojima je vjerovatno poremećeno vezivanje bilirubina

- ako zahtijevaju (ili se očekuje da će im biti potrebna) i.v. terapija kalcijuma, ili infuzije koje sadrže kalcijum, zbog toga što postoji rizik od precipitacije caftriakson-kalcijuma (vidjeti odjeljke 4.4, 4.8 i 6.2).

Moraju se isključiti kontraindikacije za primjenu lidokaina prije primjene intramuskularne injekcije ceftriaksona, kada se lidokain koristi kao rastvarač.

Kao i kod ostalih cefalosporina, bile su prijavljene anafilaktičke reakcije sa fatalnim ishodom čak i ako nije poznato da je pacijent alergičan ili da je bio prethodno izložen.

Prije započinjenja terapije ceftriaksonom, potrebno je pažljivo uzeti anamnestičke podatke od pacijenta kako bi utvrdili da li je pacijent imao ranije hipersenzitivne reakcije na ceftriakson, druge cefalosporine, ili na peniciline neki drugi beta-laktamski lijek. Ceftriakson je kontraindikovan kod pacijenata koji su ranije imali reakcije preosjetljivosti na bilo koji cefalosporin. Takođe je kontraindikovan kod pacijenata koji su ranije imali trenutnu i/ili tešku hipersenzitivnu reakciju na bilo koji penicilin ili na bilo koji beta-laktamski lijek (vidjeti odjeljak 4.

3). Ceftriakson treba primijeniti sa oprezom kod pacijenata koji su imali bilo koji tip hipersenzitivne reakcije na penicilin ili na bilo koji beta-laktamski lijek.

Ceftriakson treba davati sa oprezom kod pacijenata koji su imali druge alergijske dijateze.

Opisani su slučajevi fatalnih reakcija sa kalcijum-ceftriakson precipitatima u plućima i bubrezima kod prevremeno rođenih beba kao i novorođenčadi rođenih u terminu mlađih od 1 mjeseca. Najmanje jedno od njih je dobijalno ceftriakson i kalcijum u različito vrijeme i putem različitih intravenskih linija. Prema dostupnim naučnim podacima, nema izvještaja potvrđenih intravenskih precipitata kod pacijenata, osim kod novorođenčadi, koji su liječeni ceftriaksonom i rastvorima koji sadrže kalcijum ili bilo kojim drugim preparatom koji sadrži kalcijum. In vitro studije pokazale su da novorođenčad imaju povećan rizik od pojave precipitata ceftriakson-kalcijuma u poređenju sa ostalim starosnim grupama.

Kod pacijenata bilo koje starosne dobi ceftriakson se ne smije miješati niti primjenjivati istovremeno sa bilo kojim rastvorima za intravensku primjenu koji sadrže kalcijum, čak ni putem različitih infuzionih linija ili na različitim infuzionim mjestima. Međutim, kod pacijenata starijih od 28 dana ceftriakson i rastvori koji sadrže kalcijum mogu se primjenjivati jedno za drugim ako se koriste infuzione linije na različitim mjestima, ili ako se infuzione linije zamijene ili se između infuzija temeljno isperu sa fiziološkim rastvorom, kako bi se izbjegle precipitacije. Kod pacijenata koji zahtijevaju kontinuiranu TPN (totalna parenteralna ishrana) infuziju koja sadrži kalcijum, zdravstveni stručnjaci mogu uzeti u obzir primjenu alternativne antibiotske terapije koja ne nosi sličan rizik za pojavu precipitata. Ako se smatra da je primjena ceftriaksona neophodna kod pacijenata koji zahtijevaju kontinuiranu ishranu, TPN rastvori i ceftriakson se mogu primjenjivati istovremeno, ali putem različitih intravenskih linija na različitim mjestima. Alternativno, infuzija TPN rastvora se može zaustaviti tokom primjene infuzije ceftriaksona, uzimajući u obzir savjet da se infuzione linije isperu između primjene dva rastvora (vidjeti odjeljke 4.3, 48, 5.2, 6.2).

Dijareja izazvana bakterijom Clostridium difficile (CDAD) prijavljena kod primjene skoro svih antibiotika, uključujući i ceftriakson, i po stepenu težine se može kretaiti od blage dijareje do fatalnog kolitisa. Terapija antibiotricima mijenja normalnu floru kolona što dovodi do pretjeranog rasta C.difficile.

C.difficile proizvodi toksine A i B koji doprinose razvoju CDAD. Sojevi C.difficile koje stvaraju hipertoksin uzrokuju povećan morbiditet i mortalitet, s obzirom da ove infekcije mogu biti rezistentne na antimikrobnu terapiju i mogu zahtijevati kolektomiju. CDAD treba uzeti u obzir kod svih pacijenata kod kojih se javi dijareja nakon upotrebe antibiotika. Neophodno je pažljivo uzeti anamnestičke podatke s obzirom da je prijavljeno se CDAD javila nakon više od dva mjeseca od primjene antibiotika.

Ako se sumnja ili je potvrđena CDAD, može biti potrebno prekinuti sa primjenom antibiotika koji nije namijenjen protiv C.difficile. U zavisnosti od kliničkih indikacija neophodno je uvesti odgovarajuću nadoknadu tečnosti i elektrolita, nadoknadu proteina, antibiotsku terapiju za C.difficile, kao i hiruršku procjenu.

Superinfekcija sa rezistentnim mikroorganizmima se može javiti, kao i kod primjene bilo kog drugog antiobiotika.

Imunološki posredovana hemolitička anemija uočena je kod pacijenata koji su dobijali antibiotike iz grupe cefalosporina, uključujući ceftriakson. Teški slučajevi hemolitičke anemije, uključujući fatalne ishode, prijavljeni su tokom liječenja i odraslih i djece. Ako se kod pacijenta razvije anemija dok su na terapiji ceftriaksonom, treba razmotriti dijagnozu anemije povezane sa primjenom ceftriaksona i prekinuti sa primjenom ceftriaksona dok se ne utvrdi etiogija.

Dijareja, kolitis i pseudomembranozni kolitis izazvani antiobioticima prijavljeni su tokom primjene ceftriaksona. Ove dijagnoze treba razmotriti kod pacijenata kod kojih se razvije dijareja tokom ili neposredno nakon terapije. Primjenu ceftriaksona treba prekinuti ako se tokom terapije javi teška i/ili krvava dijareja i započeti odgovarajuću terapiju.

Ceftriakson treba primjenjivati sa oprezom kod osoba sa anamnestičkim podacima o ranijim gastrointetsinalnim oboljenjima , posebno kolitisa.

Kao i kod drugih cefalosporina, produžena upotreba ceftriaksona može dovesti do pretjeranog rasta rezistentnih mikroorganizama, kao što su Enterococci i Candida spp.

Kod teške insuficijencije bubrega i jetre, doziranje treba smanjiti u skladu da datim preporukama (vidjeti odjeljak 4.2).

Ceftriakson se može taložiti u žučnoj kesi a zatim detektovati kao sjenka na ultrazvuku (vidjeti odjeljak 4.8). Ovo se može dogoditi kod pacijenata bilo koje starosne dobi, ali je vjerovatnije kod odojčadi i male djece kojima se obično daju visoke doze ceftriaksona na osnovu tjelesne težine. Kod djece, doze veće od 80 mg/kg tjelesne težine treba izbjegavati zbog povećanog rizika od stvaranja bilijarnih precipitata. Nema jasnih dokaza o žučnim kamencima ili akutnog holecistitisa koji se razvija kod djece ili odojčadi liječenih ceftriaksonom. S obzirom da je ovo stanje prolazno i reverzibilno nakon prekida terapije, obično nije indikovana primjena terapijskih procedura.

Međutim, sjenke, koje su pogrešno protumačene kao žučni kamenci, su precipitati kalcijum ceftriaksona koji se povlače nakon završetka ili prekida terapije ceftriaksonom. Ovi nalazi su rijetko bili udruženi sa pojavom simptoma. U slučajevima sa simptomima, preporučuje se standardno nehirurško liječenje.

O prekidu terapije ceftriaksona u simptomatskim slučajevima mora odlučiti ljekar.

Ceftriaksoni kao klasa imaju tendenciju da se adsorbuju na površinu membrana eritrocita i reaguju sa antitijelima usmjerenim protiv lijeka, što dovodi do pozitivnog Coombs-ov testa i povremeno blagu hemolitičku anemiju. U skladu sa ovim, može doći do ukrštene reaktivnosti sa penicilinima.

Kod pacijenata liječenih ceftriaskonom rijetko su prijavljeni slučajevi pankreatitisa, sa mogućom etiologijom bilijarne osprtrukcije. Većina pacijenata imala je faktore rizika za bilijarnu stazu i bilijarni mulj, npr. prethodna major terapija, teško oboljenje i totalna parenteralna ishrana. Uloga ceftriaksona kao okidača ili kofaktora za pojavu bilijarnih precipitata povezanih sa ceftriaksonom ne može se isključiti.

Bezbjednost i efikasnost ceftriaksona kod novorođenčadi, odojčadi i djece utvrđena je za doziranje koje je opisano u odjeljku 4.2. Studije su pokazale da ceftriakson, kao i neki drugi cefalosporini, može da istisne bilirubin iz veze sa serumskim albuminima.

Tokom produžene terapije potrebno je u redovnim vremenskim intervalima kontrolisati kompletnu krvnu sliku.

U slučaju da se lidokain koristi kao rastvarač, rastvor ceftriaksona treba koristiti samo kao intramuskularnu injekciju.

Nevedene doze ne treba premašiti.

Jedan gram ceftriaskona sadrži 3.6 mmol natrijuma. Ovo treba uzeti u obzir kod pacijenata koji su na dijeti sa kontrolisanim unosom natrijuma.

Do sada nisu uočena oštećenja funkcije bubrega nakon istovremene primjene velikih doza ceftriaksona i jakih diuretika (npr. furosemid).

Nema dokaza da ceftriakson povećava bubrežnu toksičnost aminoglikozida.

Nisu pokazani efekti slični disulfiramu nakon unosa alkohola poslije primjene ceftriaksona. Ceftriakson ne sadrži N-metiltiotetrazolni dio koji se dovodi u vezu sa mogućom alkoholnom intoleracijom i problemima sa krvarenjem kod određenih cefalosporina. Probenecid ne utiče na eliminaciju ceftriaksona.

U jednoj in vitro studiji uočeni su antagonistički efekti pri kombinaciji hloramfenikola i ceftriaksona. Klinički značaj ovih nalaza nije poznat, ali se savjetuje oprez kada se predlaže istovremena primjena ceftriaksona i hloramfenikola.

Rastvori koji sadrže kalcijum (npr. Ringerov rastvor ili Hartmanov rastvor), ne smiju se koristiti za rekonstituciju bočica ceftriaksona ili za dalje razblaživanje rekonstituisanih bočica za i.v. primjenu, zbog mogućeg stvaranja precipitata. Precipitati ceftriakson-kalcijuma takođe mogu da se jave kada se ceftriakson miješa sa rastvorima koji sadrže kalcijum u istoj i.v. liniji. Ceftriakson se ne smije primjenjivati istovremeno sa i.v. rastvorima koji sadrže kalcijum, uključujući kontinuirane infuzije koje sadrže kalcijum kao što je pareneralna ishrana putem Y-sistema. Međutim, kod pacijenata, izuzev kod neonatusa, ceftriakson i rastvori koji sadrže kalcijum mogu se primjenjivati jedan za drugim, ako se između infuzija infuzione linije temeljno isperu sa fiziološkim rastvorom. In vitro studije u kojima su korišćene plazme odraslih i neonatusa iz krvi pupčane vrpce pokazale su da neonatusi imaju povećan rizik od stvaranja precipitata ceftraikson-kalcijuma.

Na osnovu podataka iz literature ceftriakson je inkompatibilan sa amsakrinom, vankomicinom, flukonazolom i aminoglikozidima.

Kod pacijenata liječenih ceftriaksonom, u rijetkim slučajevima Coombs-ov test može biti lažno pozitivan. Ceftriaskon, kao i ostali antibiotici, mogu dovesti do lažno pozitivnih rezultata na galaktozemiju. Isto tako, ne-enzimske metode za određivanje glukoze u urinu mogu dati lažno pozitivne rezultate. Iz ovih razloga, tokom terapije sa ceftriaksonom vrijednosti glukoze u urinu treba određivati enzimskim putem.

Ceftriakson može da ima štetne efekte na efikasnost oralnih hormonskih kontraceptiva. Zbog toga se savjetuje upotreba dodatnih (ne-hormonalnih) kontraceptivnih mjera tokom terapije, kao i mjesec dana nakon terapije.

Trudnoća

Za ceftriakson su dostupni ograničeni klinički podacio izloženosti kod trudnica. Ceftriakson prolazi placentalnu barijeru. Studije reproduktivnosti kod životinja nisu pokazale embriotoksičnost, fetotoksičnost, teratogenost niti neželjene efekte na muški ili ženski fertilitet, porođaj ili perinatalni i postnatalni razvoj. Kod primata, nije uočena embriotoksičnost ili teratogenost. S obzirom da bezbjednost primjene ceftriaksona kod trudnica nije utvrđen, ovaj lijek ne treba primjenjivati tokom trudnoće osim ako to nije apsolutno indikovano.

Laktacija

Male koncentracije ceftriaksona se izlučuju u humano mlijeko. Potreban je oprez kada se ceftriakson primjenjuje kod dojilja.

S obzirom da ceftriakson ponekad može uzrokovati ošamućenost sposobnost upravljanja vozilom ili rukovanja mašinama može biti oštećena.

Najčešće prijavljeni neželjeni događaji za ceftriakson bili su dijareja, mučnina i povraćanje. Ostali neželjeni događaji uključuju reakcije preosjetljivosti kao što su kožne alergijske reakcije i anafilaktičke reakcije, sekundarne gljivične infekcije ili infekcije rezistentnim mikroorganizmima, kao i promjene u broju ćelija krvi.

Rijetke, teške, a u nekim slučajevima i fatalne, neželjene reakicje prijavljene su kod prevremeno rođene djece kao i djece rođene u terminu (starosti <28 dana) koje su liječene intravenskim ceftriaksonom i kalcijumom. Precipitati soli ceftriakson-kalcijuma uočene su postmortalno u plućima i bubrezima. Visok rizik stvaranja precipitata kod novorođenčadi uzrokovan je njihovim malom zapreminom krvi i dužim poluvremenom eliminacije ceftriaksona u poređenju sa odraslima (vidjeti odjeljke 4.3, 4.4 i 5.2).

Procjena neželjenih dejstava je zasnovana na sledećim podacima o učestalosti:

Veoma česta (>1/10)

Česta (>1/100 do <1/10)

Povremena (>1/1,000 do < 1/100)

Rijetka (>1/10,000 do <1/1,000)

Veoma rijetka (<1/10,000), nije poznata (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka)

Infekcije i infestacije

Rijetko: mukoza genitalnog trakta

Moguće su superinfekcije na različitim mjestima izazvane gljivicama ili ostalim rezistentnim mikroorganizmima.

Poremećaji na nivou krvi i limfnog sistema

Rijetko: neutropenija, leukopenija, eozinofilija, trombocitopenija, anemija (uključujući hemolitičku anemiju), blago produženo protrombinsko vrijeme.

Veoma rijetko, uključujući izolovane slučajeve: pozitivan Coombs-ov test, poremjećaj koagulacije, agranulocitoza (<500/m3), uglavnom nakon 10 dana terapije i nakon ukupne doze od 20 g ceftriaksona i više.

Imunološki poremećaji

Rijetko: anafilaktičke (npr. bronhospazam) i anafilaktoidne reakcije (vidjeti odjeljak 4.4).

Poremećaji nervnog sistema

Rijetko: glavobolja, ošamućenost

Gastrointestinalni poremećaji

Često: rijetka stolica ili dijareja, mučnina, povraćanje

Rijetko: stomatitis, glositis. Ovi neželjeni efekti se obično blagi i često nestaju tokom ili nakon prekida terapije.

Veoma rijetko, uključujući izolovane slučajeve: pseudomembranozni kolitis (uglavnom uzrokovan bakterijom Clostridium difficile), pankreatitis (moguće uzrokovan opstrukcijom bilijarnog duktusa). Zbog toga, treba uzeti u obzir ova oboljenja kod pacijenata kod kojih postoji dijarea nakon primjene antibiotika.

Hepatobilijarni poremećaji

Rijetko: povećane vrijednosti enzima jetre u serumu (AST, ALT, alkalna fosfataza).

Uočeni su precipitati soli ceftriakson kalcijuma u žučnoj kesi (vidjeti odjeljak 4.4), uglavnom kod pacijenata liječenih dozama većim od preporučenih standardnih doza. Kod djece, prospektivne studije su pokazale različitu incidencu precipitata pri intravenskoj primjeni, u nekim studijama i preko 30%. Incedenca je manja pri primjeni spore infuzije (20-30 minuta). Ovaj efekat je obično asimptomatski, ali u rijetkim slučajevima precipitati su bili povezani sa kliničkim simptomima kao što su bol, mučnina i povraćanje. Preporučuje se simptomatska terapija u ovim slučajevima. Precipitati su obično reverzibilni nakon prekida terapije ceftriaksonom.

Poremećaji na nivou kože i potkožnog tkiva

Povremeno: alergijske promjene na koži kao što su makulopapulozni osip ili egzantem, urtikarija, dermatitis, svrab, edem.

Veoma rijetko, uključujući izolovane slučajeve: eritema multiforme, Stevens-Johnson-ov sindrom, Lyell-ov sindrom/toksična epidermalna nekroliza.

Poremećaji na nivou bubrega i urinarnog sistema

Rijetko: porast kretinina u serumu, oligurija, glikozurija, hematurija.

Veoma rijetko, uključujući izolovane slučajeve: Renalni precipitati, uglavnom kod djece starije od 3 godine koji su bili liječeni ili visokim dnevnim dozama (80 mg/kg/dan i više) ili je ukupna doza prelazila 10 g, i sa ostalim faktorima rizika kao što su dehidratacija ili imobilizacija. Renalni precipitati su reverzibilni nakon prekida terapije ceftriaksonom. Zajedno sa tim prijavljeni su i anurija i oštečenje bubrega.

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene

Rijetko: Flebitis i bol na mjestu primjene lijeka nakon intravenske primjene. Ovo se može svesti na najmanju moguću mjeru primjenom spore injekcije tokom najmanje 2-4 minuta. Rigor, pireksija.

Intramuskularna injekcija bez primjene rastvora lidokaina je bolna.

U slučaju predoziranja mogu se javiti mučnina, povraćanje i dijareja. Koncentracije ceftriaksona ne mogu se smanjiti hemodijalizom ili peritonealnom dijalizom. Nema specifičnog antidota. Terapija je simptomatska.

Farmakoterapijska grupa:

cefalosporini, III generacija

ATC kod:

J01DD04

Mehanizam dejstva

Ceftriakson ima baktericidno delovanje koje je rezultat inhibicije sinteze ćelijskog zida bakterija,što dovodi do ćelijske smrti. Ceftriakson je stabilan na većinu bakterijskih β-laktamaza, i ispoljava aktivnost protiv širokog spektra Gram-negativnih i Gram-pozitivnih mikroorganizama.

Mehanizam rezistencije

Ceftriakson je stabilan na većinu Gram-negativnih i Gram- pozitivnih β -laktamaza, uključujući i one koje hidrolizuju napredne generacije penicilinskih derivata i druge cefalosporine. Rezistencija ceftriaksona je kodirana u najvećoj mjeri produkcijom β -laktamskih hidrolizujućih enzima (uključujući karbapenemaze i neke ESBLs) naročito kod Gram-negativnih mikroorganizama. Kod Gram-pozitivnih mikroorganizama, kao što su S. aureus i S. pneumoniae, stečena rezistencija je u najvećoj mjeri kodirana alteracijama target mjesta na ćelijskom zidu. Sem napredne generacije parenteralnih cefalosporina, kod drugih grupa lijekova ne dolazi do ukrštene rezistencije.

Granične vrijednosti

Važeće MIC (minimalna inhibitorna koncentracij) koje opisuju osjetljivost na ceftriakson date su u tabeli ispod. Preovlađuju vrijednosti predložene od strane NCCLS. Navedene su vrijednosti u mg/L (MIC testing) ili mm (disk diffusion testing) korišćenjem koncentracije lijeka od 30mg/L .

Nacionalna komisija za kliničke laboratorijske standarde (NCCLS) (M100-S12) – 2002

* Granične vrijednosti S. pneumonia iz 2002 (NCCLS M100-S12) definisane su kao ≤1 (osjetljiv), 2 (umjereno

osjetljiv) and ≥4 (rezistentan) za ne-meningitis vrste i 0.5 (osjetljiv), 1 (umereno osjetljiv), i > 2 (rezistentan) za

meningitis vrste.

** Granične vrijednosti Streptococcus viridans grupe iz 2002 (NCCLS M100-S12) definisane su kao ≤1

(osjetljiv), 2 (umjereno osjetljiv), and ≥4 (rezistentan)

Osjetljivost

Za određene vrste mikroorganizama, prevalenca stečene rezistencije može se razlikovati u zavisnosti od

geografskog područja ili sezone, te su poželjne lokalne smjernice o osjetljivosti, posebno kod liječenja teških

infekcija. U slučaju da se, na osnovu lokalnih smjernica dovodi u pitanje opravdanost upotrebe određenog lijeka,

potrebno je konsultovati stručnjaka.

Osjetljivost na ceftriakson kod Gram-pozitivnih i Gram-negativnih bakterija u Evropi u periodu Januar 1999- Decembar 2001:

a Meticilin-osjetljiv koagulaza-negativni Staphylococcus

b Meticilin-osjetljiv Staphylococcus aureus

c Ne-osjetljiva grupa (nema definisanih graničnih vrijednosti rezistencije)

d Meticilin-rezistentni koagulaza-negativni Staphylococcus

e Meticilin-rezistentni Staphylococcus aureus

* Vrste na kojima je pokazana efikasnost ceftriaksona in vitro i in vivo

+ Vrste kod kojih je primijećena visoka rezistencija u jednom ili više regiona EU, mogu približno dati smjernicu

da li će odredjivani mikroorganizam biti osjetljiv ili ne. U tabeli iznad su navedene vrijednosti na osnovu rezultata

rutinski izvedenih testova osjetljivosti u Francuskoj, Nemačkoj, Grčkoj, Italiji, Holandiji, Španiji i Velikoj

Britaniji.

Za određene vrste mikroorganizama prevalenca stečene rezistencije može se razlikovati u zavisnosti od

geografskog područja ili sezone, te su poželjne lokalne smjernice o osjetljivosti, posebno kod liječenja teških

infekcija. U tabeli su navedeni podaci samo za ceftriakson.

Farmakokinetika ceftriaksona je u velikoj mjeri određena vezivanjem za albumin, koje zavisi od njegove koncentracije u serumu. Frakcija slobodnog (nevezanog) lijeka u plazmi kod ljudi iznosi približno 5% u najvećem dijelu terapijskog opsega koncentracija, i povećava se na 15% pri koncentracijama od 300 mg/1. Zbog nižeg sadržaja albumina procenat slobodnog ceftriaksona u intersticijalnoj tečnosti je viši nego u plazmi.

Koncentracija u plazmi: Maksimalne koncentracije nakon bolus intravenske injekcije iznose oko 120 mg/1 nakon primjene doze od 500 mg i oko 200 mg/1 nakon doze od 1 g. Prosječan nivo od 250 mg/1 dostiže se nakon infuzije od 2 g u trajanju od 30 minuta. Nakon intramuskularne injekcije od 500 mg ceftriaksona u 1,06% rastvoru lidokaina postiže se maksimalna koncentracija u plazmi od 40 do 70 mg/1 u roku od jednog sata. Bioraspoloživost nakon intramuskularne injekcije iznosi 100%.

Izlučivanje: Ceftriakson se eliminiše uglavnom kao nepromijenjeni ceftriakson, približno 60% doze se izlučuje putem urina (gotovo isključivo putem glomerularne filtracije, a ostatak putem žuči i intestinalnog trakta. Ukupan klirens plazme iznosi 10 do 22 ml/min. Bubrežni klirens iznosi 5-12 ml/min. Poluvrijeme eliminacije kod odraslih iznosi oko 8 sati. Doza, način primjene ili ponovljena primjena ne utiču u znatnijoj mjeri na poluvrijeme eliminacije.

Farmakokinetika u posebnim kliničkim situacijama

Kod novoronenčadi u prvoj nedelji života, pojava lijeka u urinu iznosi oko 80 % doze, dok kod novoronenčadi starosti mjesec dana vrijednosti su približno jednake vrijednostima kod odraslih. Kod novoronenčadi do 8 dana života, prosječno poluvrijeme eliminacije obično je 2 do 3 puta duže nego kod mlađih odraslih pacijenta.

Kod starijih pacijenata (>75 godina), prosječno poluvrijeme eliminacije obično je 2 do 3 puta duže nego kod mlađih odraslih pacijenta. Kao i kod svih cefalosporina, smanjena funkcija bubrega kod starijih pacijenata može dovesti do pruženja poluvremena eliminacije. Međutim, dokazi prikupljeni do danas ukazuju na to da nije potrebno prilagođavanje doze.

Kod pacijenata sa poremjećajima funkcije bubrega ili jetre, farmakokinetika ceftriaksona se neznatno mijenja, a poluvrijeme eliminacije se blago produžava. Ako je poremećena samo bubrežna funkcija, povećana je eliminacija ceftriaksona putem žuči, a ako je oslabljena samo funkcija jetre, povećana je eliminacija putem bubrega.

Cerebrospinalna tečnost: Ceftriakson prolazi kroz inflamirane i neinflamirane moždane opne,

dostižući koncentracije od 4 do 17% koncentracije u plazmi u to vrijeme.

može biti produženo.

Nema pretkliničkih podataka od značaja za propisivače koja mogu biti od značaja, u odnosu na one koja su navedena u ostatku ovog Sažetka.

Nema.

Rastvore ceftriaksona ne treba miješati sa drugim lijekovima, niti dodavati u rastvore koji sadrže druge lijekove, osim onih koji su navedeni u odjeljku 6.6. Prije svega, ceftriakson nije kompatibilan sa rastvorima koji sadrže kalcijum kao što su Hartmanov rastvor i Ringerov rastvor. Na osnovu podataka iz referentne literature, ceftriakson nije kompatibilan sa amsakrinom, vankomicinom, flukonazolom, aminoglikozidima i labetalolom.

Prašak za rastvor za injekciju/infuziju: 3 godine.

Rok upotrebe sterilnog lijeka poslije otvaranja ili rekonstitucije: rekonstituisani rastvor se mora odmah upotrijebiti.

Prašak za rastvor za injekciju/infuziju: bez posebnih uslova čuvanja, u kartonskoj kutiji.

Rekonstituisani rastvor: hemijska i fizička stabilnost lijeka je dokazana za period od 48 časa na temperaturi od 2-8°C i 24 časa na temperaturi do 25°C.

Sa mikrobiološkog stanovišta najbolje je da se rastvor primijeni odmah poslije pripreme.

Priroda ambalaže

Lendacin® 1 g prašak za rastvor za injekciju/infuziju:

Bočice od 15 ml od prozirnog stakla klase III, PhEur zatvorene halogenisanim čepom od butilne gume sa aluminijumskom kapicom i plastičnim sigurnosnim zatvaračem.

U kartonskoj kutiji se nalazi 10 bočica.

Neupotrebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima .