LEMOD-SOLU 500 mg/7.8 ml prašak i rastvarač za rastvor za injekciju/infuziju

Lijek Lemod-Solu je indikovan u terapiji stanja koja zahtijevaju brzo i intenzivno dejstvo kortikosteroida, kao što su:

• Dermatološka oboljenja

Težak oblik erythema multiforme (Stevens-Johnson-ov sindrom).

• Alergijske bolesti i reakcije

Bronhijalna astma, angioneurotski edem, anafilaksa.

• Gastro-intestinalna oboljenja

Ulcerozni kolitis, Kronova bolest.

• Respiratorna oboljenja

Aspiracija gastričnog sadržaja, fulminantna ili diseminovana tuberkuloza (sa odgovarajućom anti-tuberkuloznom hemioterapijom).

• Neurološki poremećaji

Cerebralni edem kao posljedica tumora mozga, akutne egzacerbacije multiple skleroze koja je po toku relapsno-remitentna.

• Razno

Tuberkulozni meningitis (sa odgovarajućom anti-tuberkuloznom hemioterapijom)

Transplantacija.

Lijek Lemod-Solu se može primijeniti intravenski (u vidu injekcije ili infuzije) ili intramuskularno, ali podesniji način u slučajevima hitnog reagovanja je intravenska injekcija data u odgovarajućem vremenskom intervalu. Ukoliko se intravenski primjenjuje velika doza lijeka Lemod-Solu, treba ga davati u periodu od najmanje 30 minuta. Doze do 250 mg treba davati intravenski u periodu od najmanje pet minuta.

Zahtjevi za doziranje su različiti i moraju biti individualizovani na osnovu bolesti koja se liječi, njene težine i odgovora pacijenta tokom cijelog trajanja liječenja. U svakom pojedinačnom slučaju se mora donijeti odluka u odnosu na procjenu rizika i koristi.

Odgovarajuću dozu održavanja treba odrediti postepenim smanjenjem početne doze lijeka u odgovarajućim vremenskim intervalima, dok se ne postigne najniža doza koja će održati adekvatan klinički odgovor.

Ako je potrebno da se nakon dugotrajne terapije obustavi upotreba lijeka, potrebno je povući ga postepeno, a ne naglo (pogledati dio 4.4).

Nakon početnog hitnog perioda, treba razmotriti upotrebu injekcionog preparata dužeg dejstva ili oralnog preparata.

Za intravensku infuziju, inicijalno pripremljen rastvor se može razblažiti sa 5% rastvorom glukoze, izotoničnim fiziološkim rastvorom, ili 5% rastvorom glukoze u izotoničnom fiziološkom rastvoru. Da bi se izbjegli problemi kompatibilnosti sa ostalim ljekovima, lijek Lemod-Solu treba primjenjivati odvojeno, i samo u navedenim rastvorima.

Neželjena dejstva primjene lijeka Lemod-Solu se mogu smanjiti primjenom najmanje efektivne doze u najkraćem periodu (pogledati dio 4.4).

Ljekove za parenteralnu primenu, ukoliko je to moguće, treba vizuelno provjeriti na prisustvo vidljivih čestica i promjenu boje rastvora prije primjene.

Odrasli

Doziranje varira u zavisnosti od težine stanja. Početna doza se kreće od 10 do 500 mg. Prilikom terapije reakcija odbacivanja tkiva nakon transplantacije, može biti potrebna doza do 1 g/dnevno. Iako su doziranje i protokoli liječenja varirali u studijama primjene metilprednizolon-natrijum-sukcinata u terapiji reakcija odbacivanja tkiva, objavljena literatura podržava primjenu doza od 500 mg do 1 g kao najčešće primjenjivanih doza u akutnoj fazi odbacivanja. Terapiju ovim dozama treba ograničiti na 48 do 72 sata, tj. samo dok se stanje pacijenta ne stabilizuje, obzirom da duža primjena velikih doza kortikosteroida može da prouzrokuje ozbiljna neželjena dejstva (pogledati dio 4.4 i 4.8).

Pedijatrijska populacija

U terapiji indikacija koje zahtijevaju velike doze kortikosteroida, kao što su hematološka, reumatska, renalna i dermatološka stanja, preporučene doze se kreću od 30 mg/kg/dnevno do maksimalno 1 g/dnevno.

Ovo doziranje se kao pulsna terapija svaki ili svaki drugi dan, može ponoviti do tri puta.

U terapiji reakcije odbacivanja transplantata nakon transplantacije, preporučuje se doziranje 10-20 mg/kg/dan tokom najviše do 3 dana, do maksimalno 1 g/dan. U terapiji status asthmaticus, preporučuje se doziranje od 1-4 mg/kg/dan u trajanju od 1-3 dana.

Stariji pacijenti

Lijek Lemod-Solu se prvenstveno primjenjuje u akutnim kratkotrajnim stanjima. Nema podataka koji bi upućivali na potrebu izmjene doziranja kod starijih pacijenata. Terapiju kod starijih pacijenata treba planirati imajući u vidu ozbiljnije posljedice čestih neželjenih dejstava kortikosteroida u starijoj dobi, pa je potreban stalni klinički nadzor (pogledati dio 4.4).

Detaljne preporuke za doziranje kod odraslih su sljedeće:

Pulsna terapija metilprednizolonom IV, koja se sastoji od davanja 250 mg/dnevno ili više, tokom nekoliko dana (obično do 5 dana) može biti pogodna tokom epizoda egzacerbacije ili stanja koja ne reaguju na standardnu terapiju, kao što su reumatski poremećaji, sistemski eritematozni lupus, edematozna stanja, kao što su glomerulonefritis ili lupus nefritis. Kod multiple skleroze koja ne reaguje na standardnu terapiju (ili tokom epizoda egzacerbacije), primjenjivati pulsnu terapiju od 500 mg/dan ili 1000 mg/dan tokom 3 ili 5 dana tokom 30 minuta.

U terapiji anafilaktičke reakcije prvo treba primijeniti adrenalin ili noradrenalin kako bi se odmah postiglo hemodinamsko dejstvo, a zatim i.v. injekciju lijeka Lemod-Solu sa drugim preporučenim procedurama. Postoje dokazi da kortikosteroidi preko njihovog produženog hemodinamskog dejstva povoljno djeluju u smislu prevencije rekurentnih napada akutnih anafilaktičkih reakcija.

U terapiji reakcija preosjetljivosti, lijek Lemod-Solu dovodi do olakšanja tegoba za pola do dva sata. Kod pacijenata koji imaju status asthmaticus, lijek Lemod-Solu se može primijeniti u dozi od 40 mg intravenski, sa ponovljenim davanjem zavisno od pacijentovog odgovora. Kod nekih pacijenata sa astmom može biti korisna primjena spore intravenske infuzije tokom perioda od nekoliko sati.

U terapiji reakcija odbacivanja transplantata poslije transplantacije primjenjivane su doze i do 1 g/dan u cilju supresije krize odbacivanja transplantata, a doze od 500 mg do 1 g se uobičajeno primjenjuju za akutno odbacivanje. Terapiju treba primjenjivati samo do stabilizacije pacijentovog stanja; obično ne duže od 48 – 72 sata.

U terapiji cerebralnog edema, kortikosteroidi se primjenjuju u cilju smanjenja ili prevencije cerebralnog edema povezanog sa tumorima mozga (primarni ili metastatski).

Kod pacijenata sa edemom usljed prisustva tumora, smanjenje doze kortikosteroida je važno kako bi se izbjeglo povratno povećanje intrakranijalnog pritiska. Ukoliko dođe do edema mozga pri smanjenju doze (pri čemu je isključeno intrakranijalno krvarenje), treba ponovo započeti sa primjenom većih doza i češćom primjenom lijeka parenteralnim putem. Pacijenti sa nekim oblicima maligniteta mogu imati potrebu da ostanu na oralnoj kortikosteroidnoj terapiji tokom nekoliko mjeseci ili doživotno. Slične ili veće doze mogu biti od pomoći u cilju kontrole edema tokom radijacione terapije.

Sljedeće terapijske sheme se preporučuju u terapiji edema usljed tumora mozga.

Literatura

• Fox JL, MD. ″Use of Methylprednisolone in Intracranial Surgery″ Medical Annals of the District of Columbia, 34:261-265, 1965.
• Cantu RC, MD Harvard Neurological Service, Boston, Massachusetts. Letter on file, The Upjohn Company (February 1970).

U terapiji akutnih egzacerbacija multiple skleroze kod odraslih, preporučena doza je 500 mg/dan ili 1 g dnevno tokom 3 dana. Lijek Lemod-Solu treba primijeniti kao intravensku infuziju tokom najmanje 30 minuta.

U drugim indikacijama, inicijalno doziranje će varirati od 10 do 500 mg zavisno od kliničkog problema koji se liječi. Mogu biti potrebne veće doze u cilju sprovođenja kratkotrajne terapije teških, akutnih stanja. Inicijalnu dozu, do 250 mg, treba primijeniti intravenskim putem tokom perioda od najmanje 5 minuta, doze veće od 250 mg treba primijeniti intravenski tokom perioda od najmanje 30 minuta. Naredne doze se mogu primijeniti intravenski ili intramuskularno u intervalima koji zavise od odgovora pacijenta i kliničkog stanja. Kortikosteroidna terapija je dodatak, a ne zamjena za konvencionalnu terapiju.

Ne preporučuje se epiduralna i intratekalna primjena lijeka.

Lijek Lemod-Solu je kontraindikovan:

• Kod pacijenata koji imaju sistemske gljivične infekcije, osim ukoliko nije primijenjena specifična antiinfektivna terapija, i kod cerebralnog edema u malariji.
• Kod pacijenata sa poznatom preosjetljivošću na metilprednizolon ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.

Primjena živih ili živih, atenuisanih vakcina je kontraindikovana kod pacijenata koji dobijaju imunosupresivne doze kortikosteroida.

Imunosupresivna dejstva/Povećana sklonost ka infekcijama

Kortikosteroidi mogu povećati sklonost ka infekcijama, mogu maskirati neke znake infekcije, pogoršati postojeće infekcije, povećati rizik od reaktivacije ili egzacerbacije latentnih infekcija, a i nove infekcije se mogu javiti tokom njihove primjene. Supresija inflamatornog odgovora i imunske funkcije povećava sklonost ka gljivičnim, virusnim i bakterijskim infekcijama i njihovu težinu. Klinička slika može često biti atipična i može dostići uznapredovali stadijum prije nego što je prepoznata.

Pratiti razvoj infekcije i razmotriti povlačenje kortikosteroida ili smanjenje doze prema potrebi.

Pacijenti koji uzimaju ljekove koji dovode do supresije imunskog sistema su skloniji ka infekcijama od zdravih osoba. Ovčije boginje (varičela) i male boginje, na primjer, mogu imati ozbiljniji ili čak i fatalni tok kod djece i odraslih osoba koji su na terapiji kortikosteroidima i imaju kompromitovan imunski sistem.

Pojavu varičele treba ozbiljno uzeti u obzir, jer ova inače blaga bolest može biti fatalna kod imunosuprimiranih pacijenata. Pacijente (ili roditelje djece) za koje se pouzdano ne zna da su preležali varičelu treba savjetovati da izbjegavaju bliski lični kontakt sa oboljelima od varičele ili herpes zoster virusa, a ukoliko do njega ipak dođe, treba odmah da se obrate ljekaru. Pasivna imunizacija varičela/zoster imunoglobulinom je neophodna za izložene pacijente koji nijesu imunizovani, a dobijaju sistemske kortikosteroide ili su ih dobijali u toku prethodna 3 mjeseca, i to u toku 10 dana od izlaganja virusu. Ukoliko se dijagnoza varičele potvrdi, ovo oboljenje zahtjeva specijalističku njegu i urgentnu terapiju. Ne treba prekidati terapiju kortikosteroidima, a može biti neophodno i povećanje doze.

Treba izbjegavati izlaganje malim boginjama. Pacijenti izloženi malim boginjama se bez odlaganja moraju obratiti ljekaru. U slučaju izlaganja, potrebna je profilaksa normalnim intramuskularnim imunoglobulinom.

Slično, kortikosteroide treba primjenjivati vrlo oprezno kod pacijenata sa poznatom ili suspektnom infekcijom parazitima kao što je infestacija valjkastim crvom Strongyloides, koja može dovesti do hiperinfekcije i diseminacije sa širokom rasprostranjenom migracijom larvi, koja je često praćena teškim enterokolitisom i potencijalno fatalnom gram-negativnom septikemijom.

Žive vakcine ne treba davati osobama sa narušenim imunskim odgovorom. Imunski odgovor na druge vakcine može biti smanjen.

Primjena kortikosteroida u terapiji aktivne tuberkuloze treba da bude ograničena na one slučajeve fulminantne ili diseminovane tuberkuloze u kojima je kortikosteroidni lijek primijenjen u terapiji ovog oboljenja zajedno sa odgovarajućom anti-tuberkuloznom terapijom.

Ukoliko su kortikosteroidi indikovani kod pacijenata sa latentnom tuberkulozom ili tuberkulinskom reakcijom, neophodno je pažljivo praćenje jer može doći do reaktivacije bolesti. Tokom produžene terapije kortikosteroidima, ovi pacijenti treba da dobijaju hemoprofilaksu.

Prijavljeni su slučajevi Kapošijevog sarkoma kod pacijenata koji su na kortikosteroidnoj terapiji. Prekid terapije kortikosteroidima može dovesti do kliničke remisije bolesti.

Podaci iz kliničke studije sprovedene u cilju utvrđivanja efikasnosti metilprednizolona u septičnom šoku, ukazuju da se povećana smrtnost javila u podgrupi pacijenata koji su započeli studiju sa povećanim vrijednostima kreatinina u serumu ili kod onih kod kojih se razvila sekundarna infekcija poslije početka terapije. Prema tome, metilprednizolon ne treba primjenjivati u terapiji septičnog sindroma ili septičnog šoka.

Uloga kortikosteroida u septičnom šoku je bila kontroverzna, jer su rezultati ranih studija bili i povoljni i nepovoljni. U skorije vrijeme, sugeriše se da dopunska terapija kortikosteroidima ima povoljan uticaj kod pacijenata sa utvrđenim septičnim šokom koji imaju adrenalnu insuficijenciju. Međutim, njihova rutinska primjena u septičnom šoku se ne preporučuje. Sistematski prikaz kratkotrajne terapije velikim dozama kortikosteroida nije podržao njihovu primjenu. Međutim, meta-analize i pregled ukazuju da duža primjena (5 – 11 dana) malih doza kortikosteroida može da smanji mortalitet, posebno kod pacijenata sa septičnim šokom zavisnim od vazopresora.

Dejstva na imuni sistem

Mogu se javiti alergijske reakcije. Rijetko su prijavljene reakcije na koži i anafilaktičke/anafilaktoidne reakcije nakon primjene metilprednizolona. Ljekari koji primenjuju ovaj lijek treba da budu pripravni na mogućnost ovih pojava. Odgovarajuće mjere opreza treba preduzeti prije primjene lijeka, posebno kada pacijent ima alergiju na ljekove u anamnezi.

Dejstva na endokrini sistem

Kod pacijenata na kortikosteroidnoj terapiji koji su izloženi neuobičajenom stresu, indikovana je primjena brzodjelujućih kortikosteroida prije, tokom i poslije ove situacije.

Farmakološke doze kortikosteroida primijenjenih tokom produženog perioda mogu imati kao posljedicu supresiju osovine hipotalamus-hipofiza-nadbubrežna žlijezda (sekundarna adrenokortikalna insuficijencija). Stepen i dužina trajanja nastale adrenokortikalne insuficijencije su promjenljivi kod pacijenata i zavise od doze, učestalosti doziranja, vremena primjene i trajanja glukokortikoidne terapije. Ovo dejstvo se može svesti na minimum primjenom terapije svakog drugog dana.

Dodatno, nagla obustava terapije glukokortikoidima može dovesti do akutne adrenalne insuficijencije koja može imati fatalni ishod.

Kod pacijenata koji su dobili doze sistemskih kortikosteroida veće od fizioloških (oko 6 mg metilprednizolona) tokom više od 3 nedjelje, ne treba naglo obustaviti primjenu lijeka.

Lijekom indukovana sekundarna adrenokortikalna insuficijencija može, prema tome, da bude smanjena na minimum, postepenim smanjenjem doze. Kako će smanjenje doze biti sprovedeno zavisi u velikoj mjeri od vjerovatnoće relapsa oboljenja sa smanjenjem doze sistemskih kortikosteroida. Klinička procjena oboljenja može biti potrebna tokom obustave primjene lijeka. Ukoliko je malo vjerovatno da dođe do relapsa oboljenja po obustavi primjene sistemskih kortikosteroida, ali nije izvjesno da će doći do supresije osovine hipotalamus-hipofiza-nadbubrežna žlijezda, doza sistemskih kortikosteroida može biti brzo smanjena do vrijednosti fizioloških doza. Kada se dostigne dnevna doza od 6 mg metilprednizolona, smanjenje doze treba da bude sporije kako bi se omogućio oporavak osovine hipotalamus-hipofiza-nadbubrežna žlezda.

Nagla obustava terapije sistemskim kortikosteroidima, koja je trajala do 3 nedjelje je odgovarajuća ukoliko je procijenjeno da je mala vjerovatnoća da dođe do relapsa oboljenja. Malo je vjerovatno da nagla obustava primjene lijeka u dozama koje iznose i do 32 mg metilprednizolona dnevno tokom 3 nedjelje, dovede do klinički relevantne supresije osovine hipotalamus-hipofiza-nadbubrežna žlijezda kod većine pacijenata. U sljedećim grupama pacijenata treba razmotriti postepenu obustavu sistemske kortikosteroidne terapije čak i poslije terapijskih perioda koji traju 3 nedjelje ili kraće:

• Pacijenti koji su bili na ponovljenim terapijama sistemskim kortikosteroidima, posebno ukoliko su trajale duže od 3 nedelje.
• Kada je propisana kratkotrajna terapija u toku jedne godine od prestanka dugotrajne terapije (trajanje u mjesecima ili godinama).
• Pacijenti kod kojih postoje razlozi za adrenokortikalnu insuficijenciju, a da to nije egzogena kortikosteroidna terapija.
• Pacijenti koji dobijaju doze sistemskih kortikosteroida veće od 32 mg metilprednizolona na dan.
• Pacijenti koji ponovljeno uzimaju večernje doze.

Ovaj tip relativne insuficijencije može perzistirati tokom nekoliko mjeseci po prestanku terapije; prema tome, tokom bilo koje stresne situacije koja se dogodi u tom periodu, treba ponovno uvesti hormonsku terapiju.

Sindrom obustave steroida, koji izgleda nije povezan sa adrenokortikalnom insuficijencijom, može se takođe javiti poslije naglog prekida terapije glukokortikoidima. Ovaj sindrom obuhvata simptome kao što su: anoreksija, mučnina, povraćanje, letargija, glavobolja, povišena tjelesna temperatura, bolovi u zglobovima, deskvamacija, mijalgija, gubitak tjelesne težine/ili hipotenzija. Smatra se da su ova dejstva više posljedica naglih promjena u koncentraciji glukokortikoida nego malih koncentracija kortikosteroida.

Zbog toga što glukokortikoidi mogu da dovedu do pojave ili pogoršanja Kušingovog sindroma, njih treba izbjegavati kod pacijenata sa ovom dijagnozom.

Postoji pojačano dejstvo kortikosteroida kod pacijenata sa hipotireoidizmom. Često praćenje pacijenata sa hipotireoidizmom je neophodno.

Kod pacijenata sa hipertireozom i hipokalijemijom izazvanom metilprednizolonom može se pojaviti tireotoksična periodična paraliza (TPP).

Treba posumnjati na postojanje TPP-a kod pacijenata liječenih metilprednizolonom kod kojih se jave znaci ili simptomi mišićne slabosti, posebno kod pacijenata sa hipertireozom.

Ako se sumnja na postojanje TPP-a, potrebno je odmah započeti praćenje nivoa kalijuma u krvi i na odgovarajući način započeti liječenje kako bi se osigurao povratak normalnom nivou kalijuma u krvi.

Metabolizam i ishrana

Često praćenje pacijenata je neophodno kod pacijenata sa dijabetes melitusom (ili dijabetesom u porodičnoj anamnezi). Kortikosteroidi, uključujući metilprednizolon, mogu povećati vrijednost glukoze u krvi, pogoršati već postojeći dijabetes i dovesti do predispozicije za nastanak dijabetes melitusa kod osoba na dugotrajnoj terapiji kortikosteroidima.

Psihijatrijska dejstva

Treba upozoriti pacijente i/ili njihove negovatelje da primjena sistemskih steroida može dovesti do potencijalno teških psihijatrijskih neželjenih reakcija (pogledati dio 4.8). Simptomi se obično javljaju prvih nekoliko dana ili nedjelja od početka terapije. Rizik se povećava primjenom većih doza/sistemskom izloženošću (pogledti takođe dio 4.5), iako se na osnovu vrijednosti doze ne može predvidjeti početak, tip, težina ili trajanje neželjenih reakcija. Većina neželjenih reakcija se povlači nakon smanjenja doze ili prekidom primjene lijeka, iako može biti potrebna specifična terapija. Treba ohrabriti pacijente/njihove njegovatelje da se obrate ljekaru ukoliko se pojave psihološki simptomi, naročito kod sumnje na depresivno raspoloženje ili suicidalne misli. Pacijente/njihove negovatelje, treba upozoriti na moguće psihijatrijske poremećaje koji se mogu javiti za vrijeme ili odmah nakon smanjenja doze/prekida primjene sistemskih steroida, iako su takve reakcije zabilježene rijetko.

Poseban oprez je neophodan kada se razmatra primjena sistemskih kortikosteroida kod pacijenata sa već postojećim ili teškim afektivnim poremećajima u anamnezi, bilo kod njih ili njihovih najbližih rođaka. Ovdje spadaju depresivna ili manično-depresivna oboljenja i prethodne steroidne psihoze.

Često praćenje pacijenta je neophodno kod pacijenata sa već postojećim ili teškim afektivnim poremećajima u anamnezi (posebno prethodnom steroidnom psihozom).

Dejstva na nervni sistem

Kortikosteroide treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa epileptičnim poremećajima. Često praćenje ovih pacijenata je neophodno.

Kortikosteroide treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa mijastenijom gravis (vidjeti takođe podnaslov Dejstva na mišićno-koštani sistem). Često praćenje pacijenta je neophodno kod pacijenata sa mijastenijom gravis.

Teški medicinski događaji su prijavljeni u vezi sa intratekalnim/epiduralnim načinom primjene (pogledati dio 4.8).

Prijavljeni su slučajevi epiduralne lipomatoze kod pacijenata koji uzimaju kortikosteroide, uglavnom pri dugotrajnoj primjeni velikih doza.

Dejstva na oči

Poremećaji vida se mogu javiti pri sistemskoj i lokalnoj primjeni kortikosteroida. Ukoliko su kod pacijenta prisutni simptomi kao što su zamagljen vid ili drugi poremećaji vida, treba razmotriti pregled kod oftalmologa radi procjene mogućih uzroka koji uključuju kataraktu, glaukom ili rijetke bolesti kao što je centralna serozna horioretinopatija (engl. central serous chorioretinopathy, CSCR), koja je prijavljena poslije sistemske i lokalne primjene kortikosteroida. Centralna serozna horioretinopatija može izazvati ablaciju retine.

Neophodno je često praćenje pacijenata sa glaukomom (ili sa glaukomom u porodičnoj anamnezi) i kod pacijenata sa okularnom infekcijom herpes simplex virusom, zbog opasnosti od kornealne perforacije.

Produžena primjena kortikosteroida može dovesti do pojave posteriorne subkapsularne katarakte i nuklearne katarakte (posebno kod djece), egzoftalmusa ili povećanog intraokularnog pritiska, što može dovesti do glaukoma sa mogućim oštećenjem optičkih nerava. Nastanak sekundarnih gljivičnih i virusnih infekcija oka može biti pojačan kod pacijenata koji primaju glukokortikoide.

Dejstva na srce

Neželjena dejstva glukokortikoida na kardiovaskularni sistem, kao što su dislipidemija i hipertenzija, mogu uticati na pacijente sa postojećim kardiovaskularnim faktorima rizika da se kod njih jave dodatna kardiovaskularna dejstva, ukoliko su primijenjene velike doze i produženo trajanje terapije. U skladu s tim, kortikosteroide treba primjenjivati promišljeno kod ovih pacijenata i obratiti pažnju na promjenljivost rizika i dodatno kardiološko praćenje, ukoliko je potrebno. Primjena malih doza i primjena lijeka svakog drugog dana može smanjiti incidencu komplikacija tokom terapije kortikosteroidima.

Postoje izvještaji o srčanim aritmijama i/ili cirkulatornom kolapsu i/ili akutnom srčanom zastoju povezanim sa brzom intravenskom primjenom velikih doza metilprednizolona (većih od 500 mg i primijenjenih tokom perioda manjeg od 10 minuta). Bradikardija je prijavljena tokom ili poslije primjene velikih doza metilprednizolon-natrijum-sukcinata i moguće je da nije povezana sa brzinom i trajanjem infuzije.

Sistemske kortikosteroide treba primjenjivati sa oprezom i samo ukoliko su zaista neophodni, u slučajevima kongestivne srčane insuficijencije.

Potreban je oprez kod pacijenata koji primaju kardioaktivne ljekove, kao što je digoksin, zbog steroidima indukovanih poremećaja elektrolita/gubitka kalijuma (pogledati dio 4.8).

Često praćenje pacijenta je neophodno kod pacijenata sa kongestivnom srčanom insuficijencijom ili skorašnjim infarktom miokarda (prijavljena je ruptura miokarda).

Vaskularna dejstva

Steroide treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa hipertenzijom. Često praćenje pacijenta je neophodno.

Pojava tromboze, uključujući venski tromboembolizam, prijavljena je tokom primjene kortikosteroida. Zbog toga, kortikosteroide treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata koji već imaju ili mogu imati predispoziciju za tromboembolijske poremećaje.

Gastrointestinalna dejstva

Velike doze kortikosteroida mogu izazvati akutni pankreatitis.

Ne postoji opšta saglasnost o tome da li su kortikosteroidi sami po sebi odgovorni za nastanak peptičkih ulkusa tokom terapije; međutim, terapija glukokortikoidima može maskirati simptome peptičkog ulkusa tako da perforacija ili hemoragija mogu nastati bez značajnijeg bola. Glukokortikoidna terapija može maskirati peritonitis ili druge znake ili simptome povezane sa gastrointestinalnim poremećajima kao što su perforacija, opstrukcija ili pankreatitis.

U kombinaciji sa NSAIL, rizik od razvoja gastrointestinalnih ulkusa je povećan.

Poseban oprez je potreban pri razmatranju primjene sistemskih kortikosteroida kod pacijenata sa sljedećim stanjima i zbog toga je neophodno često praćenje pacijenta: ulcerozni kolitis, perforacija, apsces ili druge piogene infekcije, divertikulitis, svježe intestinalne anastomoze, peptičke ulceracije.

Hepatobilijarna dejstva

Lijekom indukovano oštećenje jetre, uključujući akutni hepatits ili povećanje vrijednosti enzima jetre, može biti posljedica ciklične, pulsne i.v. terapije metilprednizolonom (uobičajeno inicijalnom dozom ≥ 1 g/dan). Rijetki slučajevi hepatotoksičnosti su prijavljeni. Vrijeme do početka može biti nekoliko nedjelja ili duže. U većini slučajeva je došlo do povlačenja neželjenih događaja po prestanku terapije. Prema tome, neophodno je odgovarajuće praćenje.

Dejstva na mišićno-koštani sistem

Poseban oprez je potreban pri razmatranju primjene sistemskih kortikosteroida kod pacijenata sa mijastenijom gravis ili osteoporozom (žene u post-menopauzi su pod posebnim rizikom) i zbog toga je često praćenje pacijenta neophodno.

Osteoporoza je često ali rijetko prepoznato neželjeno dejstvo povezano sa dugotrajnom primjenom velikih doza glukokortikoida.

Poremećaji funkcije bubrega i urinarnog sistema

Oprez je potreban kod pacijenata sa sistemskom sklerozom zbog povećane incidence sklerodermne bubrežne krize (engl. scleroderma renal crisis) pri primjeni kortikosteroida, uključujući metilprednizolon. U skladu s tim, treba redovno provjeravati krvni pritisak i bubrežnu funkciju (koncentraciju kreatinina u serumu). Kada je ova pojava suspektna, krvni pritisak treba redovno kontrolisati.

Poseban oprez je potreban pri razmatranju primjene sistemskih kortikosteroida kod pacijenata sa bubrežnom insuficijencijom i često praćenje pacijenta je neophodno.

Ispitivanja

Prosječne i velike doze hidrokortizona ili kortizona mogu izazvati povišenje krvnog pritiska, retencije soli i vode i povećano izlučivanje kalijuma. Ova dejstva su manje vjerovatna kod sintetskih derivata, izuzev pri primjeni u velikim dozama. Režim ishrane sa ograničenim unosom soli i suplementacija kalijuma mogu biti neophodni. Svi kortikosteroidi povećavaju izlučivanje kalcijuma.

Povrede, trovanja i proceduralne komplikacije

Sistemski kortikosteroidi nijesu indikovani za, i prema tome ne treba ih primjenjivati, u terapiji traumatskih povreda mozga; multicentrična studija je pokazala povećan mortalitet poslije 2 nedjelje i 6 mjeseci posle povrede kod pacijenata koji su primali metilprednizolon-natrijum-sukcinat u odnosu na placebo.

Uzročno-posljedična veza sa primjenom metilprednizolon-natrijum-sukcinata nije ustanovljena.

Ostalo

Obzirom da su komplikacije terapije glukokortikoidima zavisne od veličine doze i dužine trajanja terapije, odluka zasnovana na korist/rizik odnosu mora biti donijeta u svakom pojedinačnom slučaju, u pogledu veličine doze, dužine trajanja terapije i učestalosti primjene lijeka (dnevna ili intermitentna terapija).

Najmanju moguću dozu kortikosteroida treba primjenjivati u cilju kontrole stanja koje se liječi, i kada je smanjenje doze moguće, ono treba da bude postepeno.

Može se očekivati da istovremena terapija sa CYP3A inhibitorima, uključujući ljekove koji sadrže kobicistat, može povećati rizik od pojave sistemskih neželjenih dejstava. Ovu kombinaciju treba izbjegavati osim ukoliko korist od primjene lijeka ne prevazilazi povećan rizik od pojave sistemskih kortikosteroidnih neželjenih dejstava, u kom slučaju pacijente treba pratiti za eventualni nastanak istih (pogledati dio 4.5).

Acetilsalicilnu kiselinu i NSAIL treba primjenjivati pažljivo pri istovremenoj primjeni sa kortikosteroidima.

Feohromocitom kriza, koja može biti fatalna, prijavljena je nakon primjene sistemskih kortikosteroida. Kod pacijenata sa suspektnim ili potvrđenim feohromocitomom, kortikosteroide treba primjenjivati poslije odgovarajuće procjene odnosa korist/rizik.

Nakon stavljanja lijeka u promet prijavljen je sindrom lize tumora (engl. tumor lysis syndrome, TLS) kod pacijenata koji boluju od malignih bolesti, uključujući hematološke maligne bolesti i solidne tumore, nakon primjene sistemskih kortikosteroida samih ili u kombinaciji s drugim hemoterapeuticima. Pacijenti sa visokim rizikom od razvoja TLS-a, kao što su pacijenti sa tumorima sa velikom stopom proliferacije, velikim tumorskim opterećenjem i izraženom osjetljivošću prema citotoksičnim ljekovima, moraju biti pažljivo posmatrani uz odgovarajuće mjere opreza.

Prijavljena su teška medicinska stanja povezana sa intratekalnom/epiduralnom primjenom. Prijavljeni su slučajevi epiduralne lipomatoze kod pacijenata koji su bili na terapiji kortikosteroidima, posebno kod onih koji su bili na dugotrajnoj terapiji velikim dozama.

Pedijatrijska populacija

Rast i razvoj odojčadi i djece koja su na produženoj kortikosteroidnoj terapiji treba pažljivo pratiti. Rast može biti suprimiran kod djece koja su na dugotrajnoj, svakodnevnoj terapiji sa podijeljenim dozama glukokortikoida i primjena ovog terapijskog režima treba da bude ograničena na najhitnije indikacije. Ovo neželjeno dejstvo se može minimizirati ili izbjeći primjenom terapije glukokortikoidima svakog drugog dana.

Odojčad i djeca na produženoj kortikosteroidnoj terapiji su pod posebnim rizikom od nastanka povišenog intrakranijalnog pritiska.

Velike doze kortikosteroida mogu dovesti do nastanka pankreatitisa kod djece.

Hipertrofična kardiomiopatija se može razviti nakon primjene metilprednizolona prijevremeno rođenoj djeci, stoga treba izvršiti odgovarajuću dijagnostičku evaluaciju i praćenje srčane funkcije i strukture.

Pomoćne supstance sa potvrđenim dejstvom

Lijek Lemod-Solu, 500 mg/7,8 ml sadrži benzilalkohol. Konzervans benzilalkohol može izazvati reakcije preosjetljivosti. Intravenska primjena benzilalkohola povezana je sa ozbiljnim neželjenim dejstvima i smrću kod pedijatrijskih pacijenata, uključujući i novorođenčad („sindrom dahtanja“). Iako normalne terapijske doze ovog lijeka obično uključuju količine benzilalkohola koje su značajno manje od onih zabilježenih kod pojave „sindroma dahtanja“, nije poznata minimalna količina benzilalkohola kod koje se može javiti toksičnost. Formulacije koje sadrže benzilakohol smiju se primjenjivati kod novorođenčadi samo ako je to neophodno i ako ne postoje zamjenski ljekovi. Veća je vjerovatnoća da će se toksičnost javiti kod nedonoščadi i novorođenčadi male porođajne tjelesne mase. Formulacije koje sadrže benzilalkohol ne smiju se primjenjivati duže od nedjelju dana kod djece mlađe od 3 godine, osim ako nije neophodno. Važno je uzeti ukupnu količinu benzilalkohola primijenjenu iz svih izvora, a velike količine treba primjenjivati oprezno i samo ako je potrebno, posebno kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre ili bubrega, kao i kod trudnica ili dojilja, radi rizika od nakupljanja toksičnosti (metabolička acidoza).

Lijek Lemod-Solu, u jačini 500 mg/7,8 ml sadrži 2,42 mmol (55,64 mg) natrijuma po dozi. Savjetuje se poseban oprez prilikom upotrebe kod pacijenata koji su na dijeti u kojoj se kontroliše unos natrijuma.

Metilprednizolon je supstrat enzima citohroma P450 (CYP) i uglavnom se metaboliše preko CYP3A4 enzima. CYP3A4 je dominantan izoenzim najveće grupe CYP enzima u jetri odraslih osoba. On katalizuje 6β-hidroksilaciju steroida, esencijalnu fazu I metabolizma i kod endogenih i kod sintetskih kortikosteroida. Mnoga druga jedinjenja su takođe supstrati CYP3A4, od kojih je za neke (kao i za neke druge ljekove) pokazano da mijenjaju metabolizam glukokortikoida indukcijom (ushodna regulacija) ili inhibicijom CYP3A4 enzima.

CYP3A4 inhibitori - Ljekovi koji inhibiraju aktivnost CYP3A4 uopšteno smanjuju hepatički klirens i povećavaju koncentraciju ljekova u plazmi koji su supstrati CYP3A4, kao što je metilprednizolon. U prisustvu CYP3A4 inhibitora, može biti potrebna titracija doze metilprednizolona kako bi se izbjegla steroidna toksičnost.

CYP3A4 induktori - Ljekovi koji indukuju aktivnost CYP3A4 uopšteno povećavaju hepatički klirens, što dovodi do smanjenja koncentracije ljekova u plazmi koji su supstrati CYP3A4. Istovremena primjena može zahtijevati povećanje doze metilprednizolona kako bi se postiglo željeno terapijsko dejstvo.

CYP3A4 supstrati - U prisustvu nekog drugog CYP3A4 supstrata, hepatički klirens metilprednizolona može biti pogođen, što može zahtijevati odgovarajuće prilagođavanje doze. Moguće je da se neželjeni događaji povezani sa primjenom bilo kog lijeka u monoterapiji, sa većom vjerovatnoćom mogu javiti kod istovremene primjene.

Dejstva koja nijesu posredovana izoenzimom CYP3A4 - Druge interakcije i dejstva koji se javljaju tokom primjene metilprednizolona su opisani u Tabeli 1.

Tabela 1 sadrži spisak i opis najčešćih i/ili klinički važnih interakcija ili dejstava metilprednizolona.

Tabela 1. Važne interakcije (sa lijekom ili supstancom)/dejstva metilprednizolona

Kortikosteroidi antagonizuju hipotenzivno dejstvo svih antihipertenzivnih ljekova.

Postoji povećan rizik od hipokalemije kada se kortikosteroidi primjenjuju sa kardiotoničnim glikozidima.

Dejstva kortikosteroida mogu biti smanjena tokom 3-4 dana nakon primjene mifepristona.

Inkompatibilnost

U cilju izbjegavanja problema kompatibilnosti i stabilnosti, preporučuje se da se metilprednizolon-natrijum-sukcinat primjenjuje odvojeno od drugih jedinjenja koja se primenjuju intravenskim putem. Ljekovi koji su fizički inkompatibilni u rastvoru sa metilprednizolon–natrijum-sukcinatom su: alopurinol-natrijum, doksapram-hidrohlorid, tigeciklin, diltiazem-hidrohlorid, kalcijum-glukonat, vekuronijum-bromid, rokuronijum-bromid, cisatrakurijum-besilat, glikopirolat i propofol (pogledati dio 6.2 za dodatne informacije).

Plodnost

Pokazano je u studijama na životinjama da kortikosteroidi smanjuju plodnost (pogledati dio 5.3). Kod žena, terapija kortikosteroidima može dovesti do poremećaja menstrualnog ciklusa.

Trudnoća

Sposobnost kortikosteroida da prolazi placentu varira između različitih ljekova iz ove grupe, međutim, metilprednizolon prolazi kroz placentu.

Primjena kortikosteroida kod gravidnih ženki životinja može izazvati abnormalnosti fetalnog razvoja uključujući rascjep nepca, usporenje intrauterinog rasta i uticati na rast i razvoj mozga. Nema dokaza da kortikosteroidi dovode do povećane incidence kongenitalnih abnormalnosti, kao što je rascjep nepca u humanoj populaciji, međutim, kada se primjenjuju tokom dugog perioda ili ponovljeno tokom trudnoće, kortikosteroidi mogu povećati rizik od usporenja intrauterinog rasta.

Hipoadrenalizam, teoretski, može nastati, kod novorođenčeta koje je prenatalno bilo izloženo dejstvu kortikosteroida ali obično dolazi do spontanog povlačenja po rođenju i rijetko je klinički značajno. Novorođenčad majki koje su dobijale značajne doze kortikosteroida tokom trudnoće moraju biti pažljivo praćena i evaluirana u pogledu znakova adrenalne insuficijencije. Kao i sve ljekove, i kortikosteroide treba propisivati samo ukoliko korist za majku i dijete prevazilazi rizik od primjene. Kada su kortikosteroidi neophodni, pacijentkinje sa normalnom trudnoćom treba liječiti kao da nijesu trudne.

Obzirom da nijesu sprovedene adekvatne studije uticaja metilprednizolon-natrijum-sukcinata na reproduktivnost u humanoj populaciji, ovaj lijek treba primjenjivati tokom trudnoće samo poslije pažljive procjene odnosa koristi i rizika za majku i fetus.

U humanoj populaciji, rizik od nastanka male tjelesne mase novorođenčeta, izgleda da je dozno zavisan i može biti minimiziran primjenom manjih doza kortikosteroida.

Primijećena je pojava katarakti kod odojčadi čije su majke tokom trudnoće dobijale kortikosteroide u dužem vremenskom intervalu.

Dojenje

Kortikosteroidi se izlučuju u malim količinama u majčino mlijeko, međutim, malo je vjerovatno da primijenjene doze metilprednizolona do 40 mg na dan mogu izazvati sistemska dejstva kod odojčadi. Metilprednizolon treba primjenjivati tokom dojenja samo poslije pažljive procjene odnosa koristi i rizika za majku i odojče.

Dejstvo kortikosteroida na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama nije sistematski procjenjivano. Pojava neželjenih dejstava, kao što su ošamućenost, vertigo, poremećaji vida i osjećaj umora su mogući tokom terapije kortikosteroidima. Ukoliko se ovi simptomi jave kod pacijenata, oni ne treba da upravljaju vozilima i rukuju mašinama.

Sljedeće neželjene reakcije su prijavljene zavisno od načina primjene lijeka:

Intratekalno/epiduralno: arahnoiditis, funkcionalni gastrointestinalni poremećaji/disfunkcija mokraćne bešike, glavobolja, meningitis, parapareza/paraplegija, epileptični napadi i senzorni poremećaji.

Pod normalnim okolnostima, terapija lijekom Lemod-Solu treba da bude kratkotrajna. Međutim, treba voditi računa o mogućim neželjenim dejstvima koja prate kortikosteroidnu terapiju, naročito pri primjeni velikih doza (pogledati dio 4.4).

Ovo uključuje sledeća neželjena dejstva:

⃰ Učestalost neželjenih dejstava može biti: veoma često (≥1/10), često (≥1/100 do <1/10), povremeno (≥1/1000 do <1/100), rijetko (≥1/10000 do <1/1000), veoma rijetko (<1/10000) i nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

**Nakon primjene visokih doza.

# Peritonitis može biti primarni znak ili simptom gastrointestinalnih poremećaja kao što su perforacija, opstrukcija ili pankreatitis (pogledati dio 4.4).

† Hepatits je prijavljen tokom IV primjene (pogledati dio 4.4).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Ne postoji klinički sindrom akutnog predoziranja kortikosteroidima. Izvještaji o akutnoj toksičnosti i/ili fatalnom ishodu u slučaju predoziranja su rijetki. U slučaju predoziranja, nema poznatog antidota.

Terapija je suportivna i simptomatska. Metilprednizolon se uklanja iz organizma dijalizom. U slučaju hroničnog predoziranja mogućnost adrenalne supresije treba smanjiti postepenim smanjenjem doze tokom vremena. U tom slučaju, može biti potrebna podrška pacijentu tokom bilo koje sljedeće epizode stresa.

Farmakoterapijska grupa: Kortikosteroidi za sistemsku primjenu, glukokortikoidi

ATC kod: H02AB04

Metilprednizolon je kortikosteroid sa izraženim antiinflamatornim dejstvom, bar 5 puta jačim od hidrokortizona. Poboljšano razdvajanje dejstava gluko- i mineralokortikosteroida se ogleda smanjenjem incidence retencije natrijuma i vode.

Farmakokinetika metilprednizolona je linearna, nezavisno od načina primjene.

Distribucija

Metilprednizolon se široko distribuira u tkiva, prolazi krvno-moždanu barijeru i izlučuje se u mlijeko. Njegov prividni volumen distribucije je oko 1,4 l/kg. Vezivanje metilprednizolona za proteine plazme u humanoj populaciji je oko 77%.

Biotransformacija

Metilprednizolon se u velikoj mjeri vezuje za proteine plazme, uglavnom za globulin, a manje za albumin. Samo nevezan kortikosteroid ima farmakološka dejstva, ili se metaboliše. Metaboliše se pretežno u jetri i u manjem obimu u bubrezima. Kod ljudi, metilprednizolon se metaboliše u jetri do neaktivnih metabolita; glavni su 20α-hidroksimetilprednizolon i 20ᵦ- hidroksimetilprednizolon.

Metabolizam u jetri se primarno odvija preko CYP3A4 (za spisak ljekova sa kojima dolazi do interakcije preko CYP3A4 posredovanog metabolizma, pogledati dio 4.5).

Metilprednizolon, kao i mnogi CYP3A4 supstrati, može takođe biti supstrat za ATP-vezujući (ABC) transportni protein p-glikoprotein, i time uticati na tkivnu distribuciju i interakcije sa drugim ljekovima.

Eliminacija

Metaboliti se eliminišu putem urina.

Prosječno poluvrijeme eliminacije ukupnog metilprednizolona je u rasponu od 1,8 do 5,2 sata. Ukupni klirens je oko 5 do 6 ml/min/kg. Prosječno poluvrijeme eliminacije iznosi od 2,4 do 3,5 sati kod normalnih zdravih osoba i izgleda da je nezavisno od načina primjene lijeka.

Ukupan tjelesni klirens poslije intravenske ili intramuskularne injekcije metilprednizolona zdravim odraslim ispitanicima je oko 15-16 l/sat. Najveće koncentracije metilprednizolona u plazmi iznose od 33,67 mikrograma/100 ml i dostignute su posle 2 sata nakon primjene intramuskularne injekcije u pojedinačnoj dozi od 40 mg kod 22 odrasla muška ispitanika.

Pretklinički podaci dobijeni na osnovu konvencionalnih studija bezbjednosne farmakologije i toksičnosti ponovljenih doza, ne ukazuju na posebne rizike pri primjeni lijeka kod ljudi. Rezultati ispitivanja toksičnosti ponovljenih doza su bili oni koji bi se očekivali tokom kontinuirane izloženosti egzogenim adrenokortikalnim steroidima.

Mutageni potencijal

Metilprednizolon nije formalno bio procjenjivan u ispitivanjima genotoksičnosti. Studije u kojima su korišćeni strukturno slični analozi metilprednizolona nijesu pružile dokaz o potencijalu za genetske i hromozomske mutacije u ograničenom broju studija na bakterijskim i ćelijama sisara.

Karcinogeni potencijal

Metilprednizolon nije formalno procjenjivan u studijama karcinogenosti na glodarima. Promjenljivi rezultati su dobijeni sa drugim kortikosteroidima kod kojih je ispitivana karcinogenost na miševima i pacovima. Međutim, objavljeni podaci ukazuju da nekoliko srodnih glukokortikoida uključujući budesonid, prednizolon i triamcinolon-acetonid mogu da povećaju incidencu hepatocelularnih adenoma i karcinoma poslije oralne primjene kod mužjaka pacova preko pijaće vode. Ova tumorogena dejstva su se pojavila pri dozama koje su bile manje od tipičnih kliničkih doza izračunatih na osnovu mg/m2. Klinički značaj ovih rezultata je nepoznat.

Reproduktivna toksičnost

Metilprednizolon nije bio procjenjivan u studijama plodnosti kod laboratorijskih životinja. Pokazano je da kortikosteroidi utiču na smanjenje plodnosti kod pacova. Neželjena dejstva na plodnost kod mužjaka pacova pri primjeni kortikosterona su zabilježena i bila su reverzibilna. Uočeni su smanjenje tjelesne težine i mikroskopske promjene u prostati i sjemenim kesicama. Broj implantata i živih fetusa je bio smanjen i ova dejstva nisu primijećena poslije parenja, na kraju procesa oporavka.

Povećana učestalost pojave rascjepa nepca je primijećena u okotu miševa koji su tokom graviditeta dobijali metilprednizolon u dozama sličnim onima koje se primjenjuju oralnim putem kod ljudi.

Povećana učestalost kardiovaskularnih defekata i smanjenje tjjelesne mase su primijećeni kod okota gravidnih ženki pacova koje su dobijale metilprednizolon u dozama sličnim onima koje se primjenjuju oralnim putem kod ljudi ali su bile toksične za majke. Suprotno ovome, nije zapaženo teratogeno dejstvo kod pacova pri primjeni doza ˂ 1 – 18 puta u odnosu na one koje se uobičajeno primjenjuju u oralnoj terapiji kod ljudi u drugim studijama. Visoke učestalosti smrti fetusa kao i razne anomalije centralnog nervnog i koštanog sistema su prijavljeni kod okota ženki kunića koje su dobijale metilprednizolon u dozama manjim od onih koje se primjenjuju u humanoj populaciji. Značaj ovih nalaza za rizik od nastanka malformacija kod odojčadi majki koje su dobijale metilprednizolon tokom trudnoće je nepoznat. Granice bezbjedne primjene za prijavljena teratogena dejstva su nepoznate.

Prašak:

- natrijum hidrogenfosfat, bezvodni

- natrijum dihidrogenfosfat, monohidrat

- natrijum hidroksid.

Rastvarač:

- benzilalkohol

- voda za injekcije.

Ovaj lijek se ne smije miješati sa drugim ljekovima, osim sa onima koji su navedeni u dijelu 4.2.

5 godina.

Rok upotrebe nakon prve rekonstitucije: Hemijska i fizička stabilnost pripremljenog rastvora je potvrđena 48 sati na temperaturi do 25°C, zaštićeno od svjetlosti.

S mikrobiološke tačke gledišta rastvor treba odmah primijeniti nakon pripreme za upotrebu. Ako se odmah ne upotrijebi, vrijeme i uslovi čuvanja prije upotrebe su odgovornost korisnika, i ne bi smjeli biti duži od 24 sata na temperaturi od 2 - 8°C, osim ako se rastvaranje/razblaženje ne vrši u kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima.

Čuvati na temperaturi do 25°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti.

Za uslove čuvanja nakon rekonstitucije lijeka, pogledati dio 6.3.

Unutrašnje pakovanje je:

za prašak: bočica od bezbojnog stakla (hidrolitičke otpornosti tip I ili tip II), zatvorena gumenim zapušačem, aluminijumskom kapicom i flip-off plastičnim poklopcem.

za rastvarač: ampula od bezbojnog stakla (hidrolitičke otpornosti tip I) sa 7,8 ml rastvarača.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 1 bočicu sa praškom za rastvor za injekciju/infuziju (ukupno 1 bočica, 1 x 500 mg), 1 ampula sa rastvaračem za rastvor za injekciju/infuziju od 7,8 ml (ukupno 1 ampula, 1 x 7,8 ml) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Lemod-Solu sadrži aktivnu supstancu metilprednizolon-natrijum-sukcinat.

Metilprednizolon pripada grupi ljekova koja se naziva kortikosteroidi. Kortikosteroidi se prirodno stvaraju u organizmu i značajni su za brojne funkcije organizma.

Primjena dodatne količine kortikosteroida, poput lijeka Lemod-Solu, može pomoći nakon operacije (npr. transplantacije organa), kod izbijanja simptoma multiple skleroze ili drugih stresnih stanja.

Lijek Lemod-Solu se primjenjuje u terapiji sljedećih zapaljenskih procesa ili alergijskih stanja, koja zahvataju:

• mozak (npr. oticanje mozga usljed tumora mozga, zapaljenje moždanih ovojnica).
• crijeva (npr. Kronova bolest i ulcerozni kolitis).
• pluća (npr. kod astme, teških alergija ili preosjetljivosti, tuberkuloze ili aspiracije (udisanja) povraćenog ili želudačnog sadržaja).
• kožu (npr. multiformni eritem, Stevens-Johnsov-ov sindrom).

Lijek Lemod-Solu se može propisati i za liječenje stanja koja nisu navedena iznad.

Razgovarajte sa Vašim ljekarom ako nijeste sigurni zašto ste dobili ovaj lijek.

Takođe, ukoliko se ne osjećate bolje ili se osjećate lošije, razgovarajte sa Vašim ljekarom.

Lijek Lemod-Solu ne smijete primati:

• ukoliko ste alergični (preosjetljivi) na metilprednizolon-natrijum-sukcinat, druge kortikosteroide ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6) Alergijska reakcija može uzrokovati osip ili crvenilo kože, oticanje lica ili usana ili nedostatak daha.
• ukoliko imate sistemsku gljivičnu infekciju (kao što je drozd-kandidijaza), koja je neliječena;
• ukoliko ste oboljeli od, ili primate terapiju zbog oticanja mozga usljed malarije;
• ukoliko ste primili ili treba da primite tzv. "živu" ili "živu, atenuisanu" vakcinu;
• ukoliko ste imali traumatsku povredu mozga ili šlog.

Odmah se obratite svom ljekaru ako se bilo šta od gore navedenog odnosi na Vas.

Upozorenja i mjere opreza

Razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom prije nego što primite lijek Lemod-Solu.

To se posebno odnosi ukoliko imate neko od dolje navedenih stanja. Vaš ljekar će možda morati da pažljivo prati Vaše liječenje, da promijeni dozu lijeka koju primate ili da propiše neki drugi lijek.

• Ovčije boginje, male boginje, herpes zoster ili herpesna infekcija oka. Ukoliko mislite da ste došli u kontakt sa oboljelima od ovčijih boginja, malih boginja ili herpesa, a nijeste preležali ili nijeste sigurni da ste preležali ove bolesti.
• Infekcija parazitima (npr. crijevnom glistom)
• Infekcije – ovaj lijek može prikriti neke znake infekcije, pogoršati postojeće infekcije, a tokom primjene lijeka mogu se javiti i nove infekcije. Zbog dejstva ovog lijeka na imunski sistem, postoji povećana sklonost ka gljivičnim, virusnim i bakterijskim infekcijama i one mogu biti teže nego što je uobičajeno.
• Adrenokortikalna insuficijencija (oslabljena funkcije nadbubrežne žlijezde), gdje organizam ne stvara dovoljne količine kortikosteroida, a ovaj poremećaj može nastati nakon naglog prekida terapije kortikosteroidima, a može imati i fatalni ishod.
• Teška depresija ili manično-depresivni poremećaj (tzv. bipolarni poremećaj). Ovdje spada i depresija koja je bila prisutna prije primjene, tokom primjene lijeka Lemod-Solu, kao i ukoliko neko od Vaših bliskih rođaka ima ovaj poremećaj.
• Dijabetes (ili postojanje dijabetesa u porodičnoj anamnezi)
• Epilepsija, konvulzije ili epileptični napadi
• Glaukom (povišen očni pritisak) ili postojanje glaukoma u porodičnoj anamnezi
• Zamućen vid ili drugi poremećaji vida. Ako Vam se ispolje ovi simptomi, obratite se ljekaru.
• Ako ste nedavno imali infarkt miokarda (srčani udar)
• Problemi sa srcem, uključujući srčanu insuficijenciju
• Hipertenzija (povišen krvni pritisak)
• Hipotireoidizam (oslabljena funkcija štitaste žlijezde)
• Infekcija zglobova
• Kapošijev sarkom (maligno oboljenje kože)
• Oboljenje bubrega ili jetre
• Skleroderma (autoimunsko oboljenje, poznato i kao sistemska skleroza), zbog rizika od ozbiljne komplikacije koja se može javiti (takozvana, sklerodermna bubrežna kriza)
• Problemi sa mišićima (bol ili slabost) tokom prethodne primjene steroidnih ljekova
• Mijastenija gravis (oboljenje praćeno zamorom i slabošću mišića)
• Osteoporoza (povećana poroznost kostiju)
• Feohromocitom (rijedak oblik tumora nadbubrežne žlijezde)
• Apsces na koži (gnojno zapaljenje na koži)
• Čir na želucu ili neko drugo ozbiljno oboljenje želuca ili crijeva (npr. ulcerozni kolitis, perforacija na želucu ili crijevima, apsces, diverikulitis)
• Tromboflebitis (zapaljenje vena usljed prisustva tromba) koji dovodi do crvenih, otečenih i osjetljivih vena
• Tuberkuloza, ili postojanje tuberkuloze u anamnezi
• Neuobičajeni stres
• Kušingov sindrom (hormonski poremećaj izazvan velikim koncentracijama kortizola u krvi)
• Akutni pankreatitis (zapaljenje pankreasa)
• Dislipidemija (povećane vrijednosti masnoća u krvi)
• Sklonost ka tromboembolijskim poremećajima (sklonost ka nastanku krvnih ugrušaka)
• Peritonitis (zapaljenje trbušne maramice)
• Pretjerano aktivna štitna žlijezda (hipertireoidizam).

Odmah obavijestite svog ljekara ako primijetite slabost u mišićima, bolove, grčeve i ukočenost u mišićima dok koristite lijek Lemod Solu. To mogu biti simptomi stanja koje se naziva tireotoksična periodična paraliza i koje se može pojaviti kod pacijenata sa preterano aktivnom štitnom žlezdom (hipertireoza) koji se liječe metilprednizolonom. Možda će Vam biti potrebno dodatno liječenje kako biste ublažiti to stanje.

Lijek Lemod-Solu ne treba primjenjivati u terapiji septičnog šoka.

Lijek Lemod-Solu ne treba primjenjivati putem injekcije u kičmenu moždinu (intratekalna ili epiduralna). Ozbiljna neželjena dejstva su prijavljena nakon ovakve primjene lijeka.

Ako se lijek Lemod-Solu daje prijevremeno rođenoj bebi, praćenje srčane funkcije i strukture može biti potrebno.

Sindrom lize tumora (engl. tumor lysis syndrome, TLS) se može pojaviti kada se kortikosteroidi koriste tokom liječenja brzorastućeg raka, posebno određenih leukemija i limfoma (rak krvi) ili solidnih tumora. Kako tumorske ćelije umiru, one se raspadaju i oslobađaju svoj sadržaj u krv. Ovo izaziva promjene u određenim hemijskim supstancama u krvi, što može uzrokovati oštećenje organa, uključujući bubrege, srce i jetru, a može dovesti do grčeva u mišićima, slabosti mišića, konfuzije, nepravilnog srčanog ritma, gubitka vida ili smetnji u vidu i otežanog disanja. Vaš ljekar će Vas pažljivo pratiti, posebno ako ste u visokom riziku od razvoja sindroma lize tumora. Obavijestite svog ljekara ako imate rak i spomenute simptome sindroma lize tumora.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Ovo može biti štetno ili uticati na način na koji lijek Lemod-Solu ili drugi lijek djeluje:

• Acetazolamid (koristi se u liječenju glaukoma i epilepsije)
• Aminoglutetimid (lijek koji se primjenjuje u terapiji različitih oboljenja, kao što su epilepsija, Kušingov sindrom, maligna oboljenja dojke i prostate)
• Ciklofosfamid (koristi se u liječenju kancera)
• Oralni antikoagulansi iz grupe antagonista vitamina K (ljekovi koji se primjenjuju protiv zgrušavanja krvi kao što su acenokumarol, fluindion, fenidindion i varfarin)
• Antiholinesterazni ljekovi (primjenjuju se u terapiji mijastenije gravis kao što su distigmin, neostigmin)
• Makrolidni antibiotici (kao što su eritromicin, klaritromicin ili troleandomicin)
• Antidijabetici – ljekovi koji se koriste u terapiji dijabetes melitusa
• Antihipertenzivi – ljekovi koji se koriste za smanjenje krvnog pritiska
• Aprepitant i fosaprepitant (ljekovi koji se primjenjuju za sprečavanje mučnine i povraćanja)
• Acetilsalicilna kiselina i drugi ljekovi iz grupe NSAIL (nesteroidni antiinflamatorni ljekovi) kao što je ibuprofen koji se koristi za ublažavanje bolova
• Barbiturati (fenobarbital), karbamazepin (antikonvulziv), fenitoin i primidon – ljekovi koji se koriste u liječenju epilepsije
• Karbenolokson i cimetidin – ljekovi koji se koriste kod gorušice i poremećaja lučenja želuidačne kiseline
• Ciklosporin (lijek koji se primjenjuje u terapiji teškog oblika reumatoidnog artritisa, teške psorijaze ili kod transplantacije organa ili koštane srži)
• Digoksin (kardiotonični glikozid, primjenjuje se u terapiji slabosti srca i/ili nepravilnog srčanog ritma)
• Diltiazem ili mibefradil (lijek koji se primjenjuje u terapiji kardiovaskularnih bolesti i povišenog krvnog pritiska)
• Etinilestradiol i noretistron (oralni kontraceptivni ljekovi)
• Antivirotici (kao što su ritonavir, indinavir) i inhibitori HIV proteaze (ljekovi koji se primjenjuju u terapiji HIV virusne infekcije
• Izoniazid (antibiotici koji se primjenjuju u terapiji tuberkuloze)
• Ketokonazol ili itrakonazol (ljekovi koji se primjenjuju u terapiji gljivičnih infekcija)
• Mifepriston (lijek koji se primjenjuje za medicinski prekid trudnoće)
• Pankuronijum ili vekuronijum (neuromuskularni blokatori; ljekovi koji se primjenjuju u toku nekih hirurških procedura),
• Ljekovi smanjuju koncentraciju kalijuma, npr. diuretici, amfotericin B, ksantini, beta-2 agonisti (ljekovi koji se primjenjuju u terapiji astme)
• Rifampicin i rifabutin – antibiotici koji se koriste u liječenju tuberkuloze
• Takrolimus (lijek koji se primjenjuje nakon transplantacije radi sprečavanja odbacivanja organa)
• Vakcine – obavijestite Vašeg ljekara ili medicinsku sestru ukoliko ste nedavno primili ili ćete uskoro primiti vakcinu. Dok ste na terapiji ovim lijekom, ne smijete da primite tzv. "živu" ili "živu, atenuisanu" vakcinu. Ostale vakcine mogu biti manje efektivne.
• Kobicistat (lijek koji utiče na metabolizam drugih ljekova)

Ukoliko ste na dugotrajnoj terapiji

Ukoliko ste na terapiji šećerne bolesti, povišenog krvnog pritiska ili zadržavanja tečnosti u organizmu (edema), obavijestite Vašeg ljekara, obzirom da može biti potrebno prilagođavanje doze lijeka.

Prije nego se podvrgnete hirurškoj intervenciji, obavijestite Vašeg ljekara, stomatologa ili anesteziologa da primate lijek Lemod-Solu.

Ukoliko je potrebno da uradite neke laboratorijske analize, važno je da obavijestite Vašeg ljekara ili medicinsku sestru da primate lijek Lemod-Solu. Ovaj lijek može uticati na rezultate nekih testova.

Uzimanje lijeka Lemod Solu sa hranom ili pićem

Ne treba da uzimate sok od grejpfruta dok ste na terapiji ovim lijekom.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Plodnost

Kod žena, terapija kortikosteroidima može dovesti do poremećaja menstrualnog ciklusa.

Trudnoća

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet pre nego što uzmete ovaj lijek, obzirom da lijek Lemod-Solu može usporiti rast Vaše bebe. Postoji rizik od male tjelesne mase novorođenčeta, koji se može smanjiti uzimanjem najmanje efektivne doze kortikosteroida.

Primijećena je pojava katarakti kod odojčadi čije su majke tokom trudnoće dobijale kortikosteroide u dužem vremenskom intervalu.

Dojenje

Ukoliko dojite, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet, obzirom da se metilprednizolon u malim količinama izlučuje u majčino mlijeko.

Uticaj lijeka Lemod Solu na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Pojava neželjenih dejstava, poput ošamućenosti, vrtoglavice, poremećaja vida i umora, je moguća tokom terapije kortikosteroidima. Ukoliko se ovi simptomi ispolje kod Vas, ne treba da upravljate vozilima i rukujete mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Lemod-Solu

Lijek Lemod-Solu sadrži benzilalkohol i natrijum

Lijek Lemod-Solu, 500 mg/7,8 ml, prašak i rastvarač za rastvor za injekciju/infuziju sadrži pomoćnu supstancu sa potvrđenim dejstvom benzilalkohol

Lijek Lemod-Solu, 500 mg sadrži 70,2 mg benzilalkohola. Benzilalkohol može uzrokovati alergijske reakcije. Benzilalkohol je povezan sa rizikom od teških neželjenih dejstava, uključujući poteškoće sa disanjem (tzv. „sindrom dahtanja“) kod beba i male djece. Nemojte koristiti ljekove koji sadrže benzilalkohol kod novorođenčadi (do 4 nedjelje starosti) i nemojte ih koristiti duže od nedjelju dana kod male djece (mlađe od 3 godine) osim ukoliko to ljekar nije preporučio. Obratite se svom ljekaru ili farmaceutu za savjet ako imate oboljenje jetre ili bubrega ili ako ste trudni ili dojite. To je zbog toga što se velike količine benzilalkoha mogu nakupiti u Vašem tijelu i dovesti do pojave povećane količine kiseline u krvi (metabolička acidoza).

Lijek Lemod-Solu (jačine 500 mg/7,8 ml) sadrži 2,42 mmol (55,64 mg) natrijuma po dozi. Savjetuje se poseban oprez prilikom upotrebe kod pacijenata koji su na dijeti u kojoj se kontroliše unos natrijuma.

Doziranje

Vaš ljekar će odrediti način primjene i dozu lijeka Lemod-Solu, u zavisnosti od stanja zbog koga se liječite i njegove težine. Vaš ljekar će propisati najmanju dozu i najkraće moguće vrijeme terapije za postizanje ublažavanja simptoma.

Vaš ljekar će odlučiti kada bi trebalo da pređete na oralnu primjenu terapije.

Odrasli

Lijek Lemod-Solu ćete primiti kao injekciju u venu (intravenski) ili mišić (intramuskularno). Uobičajeno je da se prva doza daje u venu, posebno u hitnim slučajevima.

Primjena lijeka treba biti spora, najmanje 5 minuta, a za veće doze može trajati 30 minuta ili duže. Velike doze se najčešće primjenjuju samo dva do tri dana.

Prašak se prvo mora rekonstituisati priloženim rastvaračem. Ako se lijek daje u obliku infuzije, može se pomešati sa drugim odgovarajućim rastvorima. Ne sme se mešati sa drugim ljekovima.

Stariji pacijenti

Terapija će obično biti ista kao i kod mlađih odraslih osoba. Međutim, Vaš ljekar može zakazati češće kontrole, kako bi provjerio kako ovaj lijek djeluje na Vas.

Primjena kod djece i adolescenata

Kortikosteroidi mogu uticati na rast djece, pa će Vaš ljekar stoga propisati najmanju efektivnu dozu za dijete.

Ako ste primili više lijeka Lemod-Solu nego što treba

Ako mislite da ste primili više injekcija lijeka Lemod-Solu, odmah se obratite Vašem ljekaru.

Ako ste zaboravili da primite lijek Lemod - Solu

Malo je vjerovatno da će se ovo desiti jer će Vam lijek davati za to obučeno medicinsko osoblje.

Ako prestanete da primate lijek Lemod-Solu

Vaš ljekar će odlučiti kada ćete prekinuti terapiju ovim lijekom.

Potrebno je da se postepeno prekine terapija:

• Ako ste primali ponovljene doze kortikosteroida tokom više od 3 nedjelje
• Ako ste primali velike doze lijeka Lemod-Solu, iznad 32 mg na dan, čak i ako je terapija trajala 3 nedjelje ili kraće
• Ako ste već imali uzimali tablete ili injekcije kortikosteroida u protekloj godini
• Ako ste već imali problema sa nadbubrežnom žlijezdom (adrenokortikalna insuficijencija), prije nego što ste započeli terapiju ovim lijekom.

Prekid terapije ovim lijekom treba da bude postepen, kako bi se izbjegli simptomi obustave lijeka. Ovi simptomi uključuju svrab po koži, povišenu tjelesnu temperaturu, bol u zglobovima i mišićima, curenje nosa, lijepljive oči, znojenje i gubitak tjelesne težine.

Odmah se obratite Vašem ljekaru ako Vam se za vrijeme smanjivanja doze simptomi vrate ili pogoršaju.

Mentalne smetnje za vrijeme primjene lijeka Lemod-Solu

Za vrijeme terapije lijekom Lemod-Solu mogu nastati mentalni poremećaji (pogledati dio 4).

• Ova oboljenja mogu biti ozbiljna.
• Obično se javljaju nakon nekoliko dana ili nedjelja od početka terapije.
• Češće se javljaju pri primjeni velikih doza lijeka.
• Većina ovih poremećaja se povlači sa smanjenjem doze ili potpunom obustavom primjene lijeka. Međutim, ukoliko se jave, mogu zahtijevati određenu terapiju.

Obratite se Vašem ljekaru ukoliko se kod Vas (ili nekog ko je na terapiji ovim lijekom) jave bilo koji znaci mentalnih problema.

Ovo je veoma važno ukoliko ste depresivni ili možda razmišljate o samoubistvu. Zabilježeno je nekoliko slučajeva mentalnih poremećaja pri smanjenju doze ili prekidu terapije metilprednizolonom.

Ako imate dodatnih pitanja o primjeni ovog lijeka, obratite se svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri.

Kao i svi ljekovi, ovaj lijek može da prouzrokuje neželjena dejstva, iako ona ne moraju da se jave kod svih pacijenata koji uzimaju ovaj lijek. Vaš ljekar će Vam propisati ovaj lijek za stanje koje ako se ne liječi adekvatno može postati ozbiljno.

Kod određenih stanja se terapija lijekom Lemod-Solu ne smije prekinuti naglo. Vaš ljekar će odlučiti o eventualnom nastavku terapije.

ODMAH obavijestite Vašeg ljekara ukoliko primijetite neko od dolje navedenih neželjenih dejstava:

• Alergijska reakcija, koja se može ispoljiti u vidu svraba i osipa na koži, oticanjem lica ili zviždanjem u grudima i otežanim disanjem. Ovo neželjeno dejstvo je rijetko, ali može biti ozbiljno.
• Zapaljenje pankreasa, simptomi su bol u stomaku koji se može širiti do leđa i biti praćen povraćanjem, šokom i gubitkom svijesti.
• Pucanje ili krvarenje ulkusa (čira), simptomi su bol u stomaku koji se može širiti do leđa, krvarenje iz anusa (čmara), prisustvo krvi u stolici, krvava ili crno prebojena stolica i/ili povraćanje krvi.
• Infekcije. Ovaj lijek može prikriti ili promijeniti znake i simptome nekih infekcija, ili smanjiti otpornost organizma na infekcije, tako da ih je teško prepoznati u ranoj fazi. Simptomi mogu uključivati povišenu tjelesnu temperaturu i osećaj opšteg lošeg stanja. Simptomi izbijanja preležane tuberkuloze mogu biti iskašljavanje krvi ili bol u grudima. Simptomi prethodne infekcije malarije mogu uključivati drhtavicu i povišenu tjelesnu temperaturu. Primjena ovog lijeka može olakšati nastanak teških infekcija.
• Embolija pluća (krvni ugrušak u plućima) sa simptomima: iznenadnog oštrog bola u grudima, otežanim disanjem i iskašljavanjem krvi.
• Povišen pritisak u lobanji (pseudotumor cerebri) kod djece, koji se ispoljava glavoboljom, povraćanjem, manjkom energije i pospanošću; najčešće se javlja nakon prekida terapije.
• Tromboflebitis (krvni ugrušci ili tromboza vena nogu) praćen bolnim, otečenim, crvenim venama, osjetljivim na dodir.

Ukoliko Vam se javi bilo koje od sljedećih neželjenih dejstava, ili primijetite bilo koje drugo neželjeno dejstvo koje nije navedeno u ovom Uputstvu, odmah se obratite Vašem ljekaru.

Neželjena dejstva se javljaju sa određenom učestalošću, koja se definiše na sljedeći način:

• rijetko: mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek.
• nepoznato: učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka.

Infekcije i infestacije (nepoznato)

• infekcije i povećana sklonost ka infekcijama
• aktiviranje tuberkuloze
• zapaljenje trbušne maramice

Neoplazme – benigne, maligne i neodređene (uključujući ciste i polipe) (nepoznato)

• Kapošijev sarkom

Poremećaji krvi i limfnog sistema (nepoznato)

• visok krvni pritisak, simptomi su glavobolje ili opšti osjećaj slabosti
• problemi sa radom srca kao pumpe (srčana insuficijencija), simptomi su oticanje gležnjeva, poteškoće sa disanjem i palpitacije (osjećaj lupanja srca) ili nepravilan rad srca, nepravilan ili veoma brz ili usporen puls
• simptomi niskog krvnog pritiska mogu uključivati vrtoglavicu, nesvjesticu, ošamućenost, zamućen vid, ubrzan ili nepravilan rad srca (palpitacije), opštu slabost
• leukocitoza (povećan broj bijelih krvnih ćelija)

Poremećaj vode i soli (nepoznato)

• otoci i visok krvni pritisak koji su posljedica povećanog sadržaja vode i soli
• grčevi i spazmi zbog gubitka kalijuma iz Vašeg tijela. U rijetkim slučajevima ovo može da dovede do kongestivne srčane insuficijencije (stanje kada srce ne radi adekvatno kao pumpa).

Gastrointestinalni poremećaji (nepoznato)

• čirevi
• mučnina
• povraćanje
• proliv
• otežano gutanje usljed gljivičnog oboljenja grla
• otežano varenje
• nadutost stomaka
• bol u stomaku
• štucanje

Poremećaji uha i labirinta (nepoznato)

• vertigo (osećaj vrtoglavice ili okretanja)

Poremećaji oka (nepoznato)

• katarakta (na koju ukazuje slabljenje vida)
• glaukom (povišen očni pritisak, koji izaziva bol u očima i glavobolju)
• otečen optički živac (edem papile, na koji ukazuje poremećaj vida)
• istanjenost bistrog dijela prednje strane oka (rožnjača) ili bijelog dijela oka (beonjača)
• pogoršanje infekcija oka uzrokovanih virusima ili gljivicama
• egzoftalmus (izbuljene oči)
• oštećenje vida ili zamućen vid (zbog oboljenja koje se zove horioretinopatija)

Rijetkozamućen vid

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene (nepoznato)

• usporeno zarastanje rana
• slabost, umor
• reakcija na mjestu primjene injekcije

Endokrini poremećaji (nepoznato)

• usporen rast kod odojčadi, djece i adolescenata koji može biti trajni
• Kušingov sindrom (okruglo lice nalik na pun mjesec)
• nepravlni menstrualni ciklusi ili izostanak ciklusa kod žena
• povećan apetit i porast tjelesne mase
• dijabetes ili pogoršanje postojećeg dijabetesa
• produžena terapija može dovesti do smanjenja nivoa nekih hormona što može izazvati nizak krvni pritisak i vrtoglavice. Ovaj efekat može da traje mjesecima.
• količina određenih hemikalija (enzima) zvanih alanin transaminaza, aspartat transaminaza i alkalna fosfataza koji pomažu tijelu da metaboliše ljekove i druge supstance u Vašem tijelu može biti povećana nakon terapije kortikosteroidom. Promjena je obično mala i nivoi enzima se vraćaju na normalne vrijednosti nakon što se lijek prirodno izluči iz organizma. Vi nećete primijetiti nikakve simptome ukoliko se ovo desi ali ukoliko uradite analizu krvi promjene će biti vidljive.
• nagomilavanje masnog tkiva na lokalizovanim djelovima tijela koje se manifestuje na različite načine, na primjer bol u leđima ili slabost (zbog epiduralne lipomatoze).

Poremećaji imunskog sistema (nepoznato)

• povećana osjetljivost na infekcije
• anafilaktičke reakcije (reakcije preosjetljivosti)
• anafilaktoidne reakcije (reakcije preosjetljivosti)
• suzbijanje reakcija na kožne testove kao što je onaj na tuberkulozu

Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva (nepoznato)

• krhke kosti (kosti koje se lako lome)
• slabost mišića
• gubitak mišićne mase
• prelomi kostiju
• slom kostiju zbog loše cirkulacije, ovo uzrokuje bol u kuku
• pokidane tetive mišića što uzrokuje bol i/ili otok
• mišićni grčevi ili spazmi

Poremećaji nervnog sistema (nepoznato)

Steroidi uključujući metilprednizolon mogu uzrokovati ozbiljne probleme sa mentalnim zdravljem.

• depresija uključujući i suicidalne misli
• manija (osjećaj uzvišenosti) ili raspoloženja koja rastu i opadaju
• uznemirenost, probemi sa spavanjem, poteškoće u razmišljanju ili zbunjenost i gubitak pamćenja
• osjećati, vidjeti ili čuti stvari koje ne postoje. Imate čudne i zastrašujuće misli, mijenjate način na koji se ponašate ili osjećate da ste sami
• epileptični napadi

Poremećaji kože i potkožnog tkiva (nepoznato)

• akne
• modrice
• istanjena koža (atrofija kože)
• strije
• male ljubičaste/crvene mrlje na koži
• blijede ili tamnije mrlje na koži ili uzdignute mrlje neobične boje
• povećana dlakavost
• svrab, osip, koprivnjača
• pojačano znojenje

Hepatobilijarni poremećaji (nepoznato)

• metilprednizolon može oštetiti Vašu jetru; hepatitis i povećane vrijednosti enzima jetre su prijavljeni

Vaskularni poremećaji (nepoznato)

• povećano zgrušavanje krvi
• toplina i crvenilo kože

Ukoliko primijetite neko od ovih neželjenih dejstava recite odmah Vašem ljekaru.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 25°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od svjetlosti.

Rok upotrebe nakon prve rekonstitucije: Hemijska i fizička stabilnost pripremljenog rastvora je potvrđena 48 sati na temperaturi do 25°C, zaštićeno od svjetlosti.

S mikrobiološke tačke gledišta rastvor treba odmah primijeniti nakon pripreme za upotrebu. Ako se odmah ne upotrijebi, vrijeme i uslovi čuvanja pre upotrebe su odgovornost korisnika, i ne bi smjeli biti duži od 24 sata na temperaturi od 2 - 8°C, osim ako se rastvaranje/razblaženje ne vrši u kontrolisanim i validiranim aseptičnim uslovima.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Lemod-Solu

• Aktivna supstanca je metilprednizolon (u obliku metilprednizolon natrijum sukcinata). 1 bočica praška sadrži: 500 mg metilprednizolon (u obliku metilprednizolon natrijum sukcinata). 1 ampula sa 7,8 ml rastvarača sadrži: vodu za injekcije sa 0,9% benzil alkohola
• Pomoćne supstance su: Prašak: natrijum hidrogenfosfat, bezvodni; natrijum dihidrogenfosfat, monohidrat; natrijum hidroksid. Rastvarač: voda za injekcije; benzilalkohol.

Kako izgleda lijek Lemod-Solu i sadržaj pakovanja

Prašak i rastvarač za rastvor za injekciju/infuziju.

Prašak: bijeli do skoro bijeli, porozni kolač.

Rastvarač: bistra, bezbojna tečnost sa slabim mirisom na benzilalkohol.

Unutrašnje pakovanje je:

za prašak: bočica od bezbojnog stakla (hidrolitičke otpornosti tip I ili tip II), zatvorena gumenim zapušačem, aluminijumskom kapicom i flip-off plastičnim poklopcem.

za rastvarač: ampula od bezbojnog stakla (hidrolitičke otpornosti tip I) sa 7,8 ml rastvarača.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija koja sadrži 1 bočicu sa praškom za rastvor za injekciju/infuziju (ukupno 1 bočica, 1 x 500 mg), 1 ampula sa rastvaračem za rastvor za injekciju/infuziju od 7,8 ml (ukupno 1 ampula, 1 x 7,8 ml) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

HEMOMONT D.O.O, 8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

HEMOFARM AD VRŠAC, Beogradski put bb, Vršac, Republika Srbija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

20/09/27 od 12.11.2009. godine

Ovo uputstvo je poslednji put odobreno

Mart, 2025. godine

<---------------------------------------------------------------------------------------------->

Terapijske indikacije

Lijek Lemod-Solu je indikovan u terapiji stanja koja zahtijevaju brzo i intenzivno dejstvo kortikosteroida, kao što su:

• Dermatološka oboljenja

Težak oblik erythema multiforme (Stevens-Johnson-ov sindrom).

• Alergijske bolesti i reakcije

Bronhijalna astma, angioneurotski edem, anafilaksa.

• Gastro-intestinalna oboljenja

Ulcerozni kolitis, Kronova bolest.

• Respiratorna oboljenja

Aspiracija gastričnog sadržaja, fulminantna ili diseminovana tuberkuloza (sa odgovarajućom anti-tuberkuloznom hemioterapijom).

• Neurološki poremećaji

Cerebralni edem kao posljedica tumora mozga, akutne egzacerbacije multiple skleroze koja je po toku relapsno-remitentna.

• Razno

Tuberkulozni meningitis (sa odgovarajućom anti-tuberkuloznom hemioterapijom)

Transplantacija.

Doziranje i način primjene

Lijek Lemod-Solu se može primijeniti intravenski (u vidu injekcije ili infuzije) ili intramuskularno, ali podesniji način u slučajevima hitnog reagovanja je intravenska injekcija data u odgovarajućem vremenskom intervalu. Ukoliko se intravenski primjenjuje velika doza lijeka Lemod-Solu, treba ga davati u periodu od najmanje 30 minuta. Doze do 250 mg treba davati intravenski u periodu od najmanje pet minuta.

Zahtjevi za doziranje su različiti i moraju biti individualizovani na osnovu bolesti koja se liječi, njene težine i odgovora pacijenta tokom cijelog trajanja liječenja. U svakom pojedinačnom slučaju se mora donijeti odluka u odnosu na procjenu rizika i koristi.

Odgovarajuću dozu održavanja treba odrediti postepenim smanjenjem početne doze lijeka u odgovarajućim vremenskim intervalima, dok se ne postigne najniža doza koja će održati adekvatan klinički odgovor.

Ako je potrebno da se nakon dugotrajne terapije obustavi upotreba lijeka, potrebno je povući ga postepeno, a ne naglo (pogledati dio 4.4).

Nakon početnog hitnog perioda, treba razmotriti upotrebu injekcionog preparata dužeg dejstva ili oralnog preparata.

Za intravensku infuziju, inicijalno pripremljen rastvor se može razblažiti sa 5% rastvorom glukoze, izotoničnim fiziološkim rastvorom, ili 5% rastvorom glukoze u izotoničnom fiziološkom rastvoru. Da bi se izbjegli problemi kompatibilnosti sa ostalim ljekovima, lijek Lemod-Solu treba primjenjivati odvojeno, i samo u navedenim rastvorima.

Neželjena dejstva primjene lijeka Lemod-Solu se mogu smanjiti primjenom najmanje efektivne doze u najkraćem periodu (pogledati dio 4.4).

Ljekove za parenteralnu primjenu, ukoliko je to moguće, treba vizuelno provjeriti na prisustvo vidljivih čestica i promjenu boje rastvora prije primjene.

Odrasli

Doziranje varira u zavisnosti od težine stanja. Početna doza se kreće od 10 do 500 mg. Prilikom terapije reakcija odbacivanja tkiva nakon transplantacije, može biti potrebna doza do 1 g/dnevno. Iako su doziranje i protokoli liječenja varirali u studijama primjene metilprednizolon natrijum sukcinata u terapiji reakcija odbacivanja tkiva, objavljena literatura podržava primjenu doza od 500 mg do 1 g kao najčešće primjenjivanih doza u akutnoj fazi odbacivanja. Terapiju ovim dozama treba ograničiti na 48 do 72 sata, tj. samo dok se stanje pacijenta ne stabilizuje, obzirom da duža primjena velikih doza kortikosteroida može da prouzrokuje ozbiljna neželjena dejstva (pogledati dio 4.4 i 4.8).

Pedijatrijska populacija

U terapiji indikacija koje zahtijevaju velike doze kortikosteroida, kao što su hematološka, reumatska, renalna i dermatološka stanja, preporučene doze se kreću od 30 mg/kg/dnevno do maksimalno 1g/dnevno.

Ovo doziranje se kao pulsna terapija svaki ili svaki drugi dan, može ponoviti do tri puta.

U terapiji reakcije odbacivanja transplantata nakon transplantacije, preporučuje se doziranje 10-20 mg/kg/dan tokom najviše do 3 dana, do maksimalno 1 g/dan. U terapiji status asthmaticus, preporučuje se doziranje od 1-4 mg/kg/dan u trajanju od 1-3 dana.

Stariji pacijenti

Lijek Lemod-Solu se prvenstveno primjenjuje u akutnim kratkotrajnim stanjima. Nema podataka koji bi upućivali na potrebu izmjene doziranja kod starijih pacijenata. Terapiju kod starijih pacijenata treba planirati imajući u vidu ozbiljnije posljedice čestih neželjenih dejstava kortikosteroida u starijoj dobi, pa je potreban stalni klinički nadzor (pogledati dio 4.4).

Detaljne preporuke za doziranje kod odraslih su sljedeće:

Pulsna terapija metilprednizolonom IV, koja se sastoji od davanja 250 mg/dnevno ili više, tokom nekoliko dana (obično do 5 dana) može biti pogodna tokom epizoda egzacerbacije ili stanja koja ne reaguju na standardnu terapiju, kao što su reumatski poremećaji, sistemski eritematozni lupus, edematozna stanja, kao što su glomerulonefritis ili lupus nefritis. Kod multiple skleroze koja ne reaguje na standardnu terapiju (ili tokom epizoda egzacerbacije), primjenjivati pulsnu terapiju od 500 mg/dan ili 1000 mg/dan tokom 3 ili 5 dana tokom 30 minuta.

U terapiji anafilaktičke reakcije prvo treba primijeniti adrenalin ili noradrenalin kako bi se odmah postiglo hemodinamsko dejstvo, a zatim i.v. injekciju lijeka Lemod-Solu sa drugim preporučenim procedurama. Postoje dokazi da kortikosteroidi preko njihovog produženog hemodinamskog dejstva povoljno djeluju u smislu prevencije rekurentnih napada akutnih anafilaktičkih reakcija.

U terapiji reakcija preosjetljivosti, lijek Lemod-Solu dovodi do olakšanja tegoba za pola do dva sata. Kod pacijenata koji imaju status asthmaticus, lijek Lemod-Solu se može primijeniti u dozi od 40 mg intravenski, sa ponovljenim davanjem zavisno od pacijentovog odgovora. Kod nekih pacijenata sa astmom može biti korisna primjena spore intravenske infuzije tokom perioda od nekoliko sati.

U terapiji reakcija odbacivanja transplantata poslije transplantacije primjenjivane su doze i do 1 g/dan u cilju supresije krize odbacivanja transplantata, a doze od 500 mg do 1 g se uobičajeno primjenjuju za akutno odbacivanje. Terapiju treba primjenjivati samo do stabilizacije pacijentovog stanja; obično ne duže od 48 – 72 sata.

U terapiji cerebralnog edema, kortikosteroidi se primjenjuju u cilju smanjenja ili prevencije cerebralnog edema povezanog sa tumorima mozga (primarni ili metastatski).

Kod pacijenata sa edemom usljed prisustva tumora, smanjenje doze kortikosteroida je važno kako bi se izbjeglo povratno povećanje intrakranijalnog pritiska. Ukoliko dođe do edema mozga pri smanjenju doze (pri čemu je isključeno intrakranijalno krvarenje), treba ponovo započeti sa primjenom većih doza i češćom primjenom lijeka parenteralnim putem. Pacijenti sa nekim oblicima maligniteta mogu imati potrebu da ostanu na oralnoj kortikosteroidnoj terapiji tokom nekoliko mjeseci ili doživotno. Slične ili veće doze mogu biti od pomoći u cilju kontrole edema tokom radijacione terapije.

Sljedeće terapijske sheme se preporučuju u terapiji edema usljed tumora mozga.

Literatura

• Fox JL, MD. ″Use of Methylprednisolone in Intracranial Surgery″ Medical Annals of the District of Columbia, 34:261-265, 1965.
• Cantu RC, MD Harvard Neurological Service, Boston, Massachusetts. Letter on file, The Upjohn Company (February 1970).

U terapiji akutnih egzacerbacija multiple skleroze kod odraslih, preporučena doza je 500 mg/dan ili1 g dnevno tokom 3 dana. Lijek Lemod-Solu treba primijeniti kao intravensku infuziju tokom najmanje 30 minuta.

U drugim indikacijama, inicijalno doziranje će varirati od 10 do 500 mg zavisno od kliničkog problema koji se liječi. Mogu biti potrebne veće doze u cilju sprovođenja kratkotrajne terapije teških, akutnih stanja. Inicijalnu dozu, do 250 mg, treba primijeniti intravenskim putem tokom perioda od najmanje 5 minuta, doze veće od 250 mg treba primijeniti intravenski tokom perioda od najmanje 30 minuta. Naredne doze se mogu primijeniti intravenski ili intramuskularno u intervalima koji zavise od odgovora pacijenta i kliničkog stanja. Kortikosteroidna terapija je dodatak, a ne zamjena za konvencionalnu terapiju.

Ne preporučuje se epiduralna i intratekalna primjena lijeka.

FARMACEUTSKI PODACI

Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.