PAKSTON 30mg film tableta

Lijek Pakston se koristi u terapiji:

- velike depresivne epizode;

- opsesivno-kompulzivnog poremećaja;

- paničnog poremećaja sa ili bez agorafobije;

- socijalnog anksioznog poremećaja/socijalne fobije;

- generalizovanog anksioznog poremećaja;

- posttraumatskog stresnog poremećaja;

Doziranje

VELIKA DEPRESIVNA EPIZODA

Preporučena doza iznosi 20 mg dnevno. Generalno, poboljšanje stanja pacijenta nastupa nakon nedjelju dana od početka primjene terapije, ali može postati primjetno tek od druge nedjelje terapije.

Kao i pri primjeni drugih antidepresiva, nakon adekvatne kliničke procjene, potrebno je ponovo razmotriti i prilagoditi dozu lijeka unutar 3 do 4 nedjelje od početka primjene terapije i nakon toga, ukoliko je neophodno. Kod pacijenata sa slabijim kliničkim odgovorom na terapiju dozom od 20 mg lijeka dnevno, doza se može postepeno povećavati za po 10 mg do maksimalne dnevne doze od 50 mg, u skladu sa kliničkim odgovorom pacijenta na terapiju.

Potrebno je da terapija pacijenata sa depresijom traje dovoljno dugo, najmanje 6 mjeseci, kako bi se obezbijedila prevencija ponovne pojave simptoma.

OPSESIVNO KOMPULZIVNI POREMEĆAJ

Preporučena doza lijeka iznosi 40 mg dnevno. Potrebno je da pacijenti započnu terapiju dozom od 20 mg dnevno, uz postepeno povećanje doze za po 10 mg do postizanja preporučene doze. Ukoliko se nakon nekoliko nedjelja primjene preporučene doze ne uoči zadovoljavajući klinički odgovor na terapiju, pojedini pacijenti mogu imati koristi od postepenog povećanja doze do maksimalno 60 mg dnevno.

Potrebno je da terapija pacijenata sa opsesivno-kompulzivnim poremećajem traje dovoljno dugo, kako bi se obezbijedila prevencija ponovne pojave simptoma. Period primjene terapije može iznositi nekoliko mjeseci ili čak duže (pogledati dio 5.1 „Farmakodinamski podaci“).

PANIČNI POREMEĆAJ

Preporučena doza lijeka iznosi 40 mg dnevno. Potrebno je da pacijenti započnu liječenje dozom od 10 mg dnevno, uz postepeno povećanje doze za po 10 mg, u skladu sa individualnim kliničkim odgovorom pacijenta na terapiju, do postizanja preporučene doze. Preporučuje se primjena niske početne doze lijeka kako bi se umanjila mogućnost pogoršanja simptomatologije paničnog poremećaja, koje se uglavnom javlja u ranoj fazi liječenja ovog poremećaja. Ukoliko se nakon nekoliko nedjelja primjene preporučene doze ne uoči zadovoljavajući klinički odgovor na terapiju, pojedini pacijenti mogu imati koristi od postepenog povećanja doze do maksimalno 60 mg dnevno.

Potrebno je da terapija pacijenata sa paničnim poremećajem traje dovoljno dugo kako bi se obezbijedila prevencija ponovne pojave simptoma. Period primjene terapije može iznositi nekoliko mjeseci ili čak duže (pogledati dio 5.1 „Farmakodinamski podaci“).

SOCIJALNI ANKSIOZNI POREMEĆAJ/SOCIJALNA FOBIJA

Preporučena doza lijeka iznosi 20 mg dnevno. Ukoliko se nakon nekoliko nedjelja primjene preporučene doze ne uoči zadovoljavajući klinički odgovor na terapiju, pojedini pacijenti mogu imati koristi od postepenog povećanja doze za po 10 mg, do maksimalno 50 mg dnevno. Pri dugotrajnoj upotrebi, potrebno je vršiti redovnu procjenu terapije (pogledati dio 5.1 „Farmakodinamski podaci“).

GENERALIZOVANI ANKSIOZNI POREMEĆAJ

Preporučena doza lijeka iznosi 20 mg dnevno. Ukoliko se nakon nekoliko nedjelja primjene preporučene doze ne uoči zadovoljavajući klinički odgovor na terapiju, pojedini pacijenti mogu imati koristi od postepenog povećanja doze za po 10 mg, do maksimalno 50 mg dnevno. Pri dugotrajnoj upotrebi, potrebno je vršiti redovnu procjenu terapije (pogledati dio 5.1 „Farmakodinamski podaci“).

POSTTRAUMATSKI STRESNI POREMEĆAJ

Preporučena doza lijeka iznosi 20 mg dnevno. Ukoliko se nakon nekoliko nedjelja primjene preporučene doze ne uoči zadovoljavajući klinički odgovor na terapiju, pojedini pacijenti mogu imati koristi od postepenog povećanja doze za po 10 mg, do maksimalno 50 mg dnevno. Pri dugotrajnoj upotrebi, potrebno je vršiti redovnu procjenu terapije (pogledati dio 5.1 „Farmakodinamski podaci“).

OPŠTE INFORMACIJE

SIMPTOMI UOČENI PRI PREKIDU PRIMJENE PAROKSETINA

Potrebno je izbjegavati nagli prekid primjene lijeka (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri primjeni lijeka“ i dio 4.8 „Neželjena dejstva“). U sprovedenim kliničkim ispitivanjima, primjenjivan je režim postepenog smanjivanja dnevne doze za po 10 mg, u nedjeljnim intervalima. Ukoliko se prilikom smanjenja doze ili pri prekidu terapije jave simptomi koje pacijent teško podnosi, potrebno je razmotriti ponovnu primjenu prethodno propisane doze lijeka. Nakon toga, ljekar može nastaviti smanjenje doze, ali u većim vremenskim razmacima.

Posebne grupe pacijenata:

Starije osobe

Kod starijih osoba dolazi do povećanja koncentracije paroksetina u plazmi, ali se raspon koncentracija preklapa sa onim zabilježenim kod mlađih pacijenata. Terapiju je potrebno započeti početnom dozom koja se primjenjuje kod odraslih osoba. Kod pojedinih pacijenata može biti korisno povećanje doze, ali maksimalna dnevna doza ne smije biti veća od 40 mg.

Djeca i adolescenti (uzrast 7– 17 godina)

Paroksetin se ne smije primjenjivati u terapiji djece i adolescenata, jer je na osnovu kontrolisanih kliničkih ispitivanja pokazano da je primjena paroksetina povezana sa povišenim rizikom od pojave suicidalnog i neprijateljskog ponašanja. Dodatno, u navedenim ispitivanjima nije adekvatno prikazana efikasnost primjene lijeka (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“ i dio 4.8 „Neželjena dejstva“).

Djeca mlađa od 7 godina

Nije ispitivana primjena paroksetina kod djece mlađe od 7 godina. Paroksetin se ne smije primjenjivati u navedenoj starosnoj grupi sve dok se ne utvrdi efikasnost i bezbjednost primjene lijeka.

Oštećenje funkcije bubrega/jetre

Kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (klirens kreatinina manji od 30 ml/min), kao i kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre, javlja se povećanje koncentracije paroksetina u plazmi. Dakle, kod navedenih pacijenata dozu treba ograničiti na donju granicu preporučenog raspona doziranja.

Način primjene

Preporučuje se primjena lijeka Pakston jednom dnevno, ujutru, uz obrok.

Tabletu treba progutati bez žvakanja.

Poznata preosjetljivost na paroksetin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.

Primjena paroksetina je kontraindikovana u kombinaciji sa inhibitorima monoaminooksidaze (MAO inhibitori). U izuzetnim okolnostima, može se primijeniti linezolid (antibiotik koji je reverzibilni neselektivni inhibitor MAO) u kombinaciji sa paroksetinom, pod uslovom da postoje uslovi za pažljivo praćenje simptoma serotoninskog sindroma i krvnog pritiska (pogledati dio 4.5).

Savjetuje se početak primjene paroksetina:

- dvije nedjelje nakon prekida primjene ireverzibilnih MAO inhibitora, ili

- najmanje 24 sata nakon prekida primjene reverzibilnih MAO inhibitora (npr. moklobemid, linezolid, metiltionin hlorid (metilensko plavo)).

Potrebno je da protekne period od najmanje nedjelju dana od trenutka prekida primjene paroksetina do početka terapije bilo kojim MAO inhibitorom.

Paroksetin se ne smije primjenjivati u kombinaciji sa tioridazinom, ili sa pimozidom (pogledati dio 4.5 „Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija“).

Terapiju paroksetinom treba započeti uz oprez dvije nedjelje nakon prekida terapije ireverzibilnim MAO inhibitorima ili 24 sata nakon prekida terapije reverzibilnim MAO inhibitorom. Potrebno je postepeno povećavati dozu paroksetina do postizanja optimalnog terapijskog odgovora (pogledati dio 4.3 „Kontraindikacije“ i dio 4.5 „Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija“).

Pedijatrijska populacija

Paroksetin ne treba primjenjivati kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina. U okviru kliničkih ispitivanja, uočena je češća pojava suicidalnog ponašanja (pokušaj suicida i suicidalne misli) i neprijateljsko ponašanje (dominantna agresivnost, suprotstavljanje i bijes) kod djece i adolescenata liječenih antidepresivima, u poređenju sa grupom kod koje je primijenjen placebo. Ukoliko se na osnovu kliničke potrebe ipak donese odluka o primjeni lijeka, neophodno je pažljivo pratiti pacijenta zbog moguće pojave suicidalnih simptoma. Dodatno, nedostaju podaci o bezbjednosti dugotrajne primjene lijeka kod djece i adolescenata koji se odnose na rast, sazrijevanje i kognitivno - bihejvioralni razvoj.

Suicid/suicidalne misli ili kliničko pogoršanje

Depresija je udružena sa povećanim rizikom od suicidalnih misli, samopovređivanja i suicida (događaja povezanih sa suicidom). Navedeni rizik postoji do pojave značajne remisije. Kako se poboljšanje ne mora javiti tokom prvih nekoliko nedjelja terapije ili duže, potrebno je pažljivo pratiti stanje pacijenata do pojave poboljšanja. Postoji opšte kliničko iskustvo da se rizik od suicida može povećati tokom ranih faza oporavka.

Ostala psihijatrijska stanja kod kojih se primjenjuje paroksetin takođe mogu biti udružena sa povećanim rizikom od pojave događaja povezanih sa suicidom. Dodatno, navedena stanja mogu biti u komorbiditetu sa velikom depresivnom epizodom. Stoga je tokom liječenja pacijenata koji imaju druge psihijatrijske poremećaje neophodna primjena istih mjera opreza koje se primjenjuju tokom liječenja pacijenata sa velikom depresivnom epizodom.

Poznato je da se pacijenti sa anamnezom događaja povezanih sa suicidom, kao i oni kod kojih se suicidalno mišljenje prije primjene terapije ispoljava u značajnom stepenu, nalaze pod povišenim rizikom od nastanka suicidalnih misli ili pokušaja suicida, tako da se tokom primjene terapije savjetuje pažljivo praćenje navedenih pacijenata. Meta-analiza placebo kontrolisanih kliničkih istraživanja primjene antidepresiva kod odraslih pacijenata sa psihijatrijskim poremećajima ukazala je na postojanje povećanog rizika od pojave suicidalnog ponašanja tokom terapije antidepresivima, u poređenju sa placebom, kod pacijenata mlađih od 25 godina (takođe pogledati dio 5.1).

Neophodno je pažljivo praćenje pacijenata tokom primjene lijeka, posebno pacijenata sa povećanim rizikom, i to u ranoj fazi liječenja i nakon promjene doznog režima. Potrebno je upozoriti pacijente (i njihove staratelje) o potrebi praćenja bilo kakvog kliničkog pogoršanja, suicidalnog ponašanja ili misli, kao i neuobičajenih promjena ponašanja, kao i obraćanja medicinskom osoblju za pomoć odmah nakon pojave navedenih simptoma.

Akatizija/psihomotorna uznemirenost

Primjena paroksetina bila je udružena sa razvojem akatizije, koju karakteriše osjećaj unutrašnje uznemirenosti i psihomotorne agitacije, kao što je nemogućnost da se sjedi ili stoji mirno, obično praćena subjektivnim osjećanjem distresa. Navedena pojava se najčešće javlja tokom prvih nekoliko nedjelja terapije. Povećanje doze može biti štetno kod pacijenata kod kojih se razviju navedeni simptomi.

Serotoninski sindrom/Maligni neuroleptički sindrom

U rijetkim slučajevima, moguć je razvoj serotoninskog sindroma ili događaja sličnih malignom neuroleptičkom sindromu, udruženih sa terapijskom primjenom paroksetina, posebno kada se paroksetin primjenjuje u kombinovanoj terapiji sa drugim serotonergičkim i/ili neuroleptičkim ljekovima. Kako navedeni sindromi mogu dovesti do stanja koja potencijalno ugrožavaju život pacijenta, u slučaju pojave navedenih događaja (koje karakterišu grupe simptoma kao što su: hipertermija, rigidnost, mioklonus, autonomna nestabilnost praćena mogućim brzim promjenama vitalnih znakova, izmjene mentalnog statusa uključujući: konfuznost, iritabilnost, ekstremnu agitiranost koja progredira do delirijuma i kome) potrebno je prekinuti terapiju paroksetinom i započeti primjenu suportivnog simptomatskog liječenja. Ne savjetuje se primjena paroksetina u kombinovanoj terapiji sa prekursorima serotonina (kao što su L-triptofan, oksitriptan), s obzirom na rizik od pojave serotonergičkog sindroma (pogledati dio 4.3 „Kontraindikacije“ i dio 4.5 „Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija“).

Manija

Kao i kod primjene ostalih antidepresiva, savjetuje se oprez prilikom primjene paroksetina kod pacijenata sa manijom u anamnezi. Kod pacijenata kod kojih bolest ulazi u maničnu fazu, neophodno je prekinuti primjenu paroksetina.

Oštećenje bubrega/jetre

Savjetuje se oprez prilikom primjene lijeka kod pacijenata sa teškim oštećenjem bubrega ili sa oštećenjem jetre (pogledati dio 4.2 „Doziranje i način primjene“).

Dijabetes

Kod pacijenata oboljelih od dijabetesa, primjena SSRI može izmijeniti kontrolu glikemije. Može biti potrebna korekcija doze insulina i/ili oralnog hipoglikemika. Dodatno, sprovedene studije pokazuju da može doći do povećanja nivoa glukoze u krvi prilikom istovremene primjene paroksetina i pravastatina (pogledati dio 4.5).

Epilepsija

Kao i kod primjene ostalih antidepresiva, savjetuje se oprez prilikom primjene paroksetina kod pacijenata oboljelih od epilepsije.

Napadi

Ukupna incidenca pojave napada kod pacijenata koji koriste paroksetin je manja od 0.1%. Ukoliko dođe do pojave napada, potrebno je prekinuti primjenu lijeka.

Elektrokonvulzivna terapija (EKT)

Postoji malo kliničkog iskustva o istovremenoj primjeni paroksetina i EKT.

Glaukom

Kao i kod primjene ostalih SSRI, paroksetin može izazvati midrijazu i savjetuje se oprez prilikom primjene paroksetina kod pacijenata sa glaukomom usljed suženja očnog ugla ili glaukomom u anamnezi.

Kardiološka stanja

Savjetuje se primjena uobičajenih mjera opreza prilikom primjene lijeka kod pacijenata sa kardiološkim oboljenjima.

Produženje QT intervala

Tokom postmarketinškog perioda prijavljeni su slučajevi produženja QT intervala.

Paroksetin treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa porodičnom anamnezom produženja QT intervala, prilikom istovremene upotrebe antiaritmika ili drugih ljekova koji potencijalno mogu da produže QT interval, relevantnih već postojećih kardiovaskularnih oboljenja kao što su srčana insuficijencija, ishemijska bolest srca, srčani blok ili ventrikularne aritmije, bradikardija, i hipokalijemija ili hipomagnezijemija (pogledati djelove 4.3 ,,Kontraindikacije i  4.5 ,,Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija’’).

Hiponatrijemija

Pojava hiponatrijemije je rijetko prijavljivana, pretežno kod starijih osoba. Potreban je oprez prilikom primjene lijeka kod pacijenata sa povećanim rizikom od razvoja hiponatrijemije, npr. u slučaju istovremene primjene ljekova i ciroze. Hiponatrijemija se najčešće stabilizuje nakon prekida primjene paroksetina.

Krvarenje

Postoje izvještaji o poremećajima krvarenja na nivou kože, kao što su ekhimoze i purpura koji su bili udruženi sa primjenom SSRI. Prijavljene su ostale hemoragijske manifestacije, npr. gastrointestinalne i ginekološke hemoragije. Stariji pacijenti mogu biti pod povećanim rizikom od događaja hemoragija koji nijesu povezani sa menstruacijom.

SSRI/SNRI mogu povećati rizik od postpartalnog krvarenja (pogledati djelove 4.6 i 4.8).

Preporučuje se oprez prilikom istovremene primjene SSRI i oralnih antikoagulanasa (ljekovi za koje je poznato da utiču na funkciju trombocita) ili drugih ljekova koji mogu pojačati rizik od pojave krvarenja kod pacijenata (npr. atipični antipsihotici kao što je: klozapin, fenotiazini, većina TSA, acetilsalicilna kisjelina, NSAIL, COX-2 inhibitori), kao i kod pacijenata sa anamnezom poremećaja krvarenja ili stanja koja mogu predisponirati krvarenje (pogledati dio 4.8).

Interakcija sa tamoksifenom

Paroksetin, snažni inhibitor CYP2D6, može dovesti do smanjenja koncentracije endoksifena, jednog od najznačajnijih aktivnih metabolita tamoksifena. Stoga, primjenu paroksetina treba izbjegavati tokom terapije tamoksifenom kad god je to moguće (pogledati dio 4.5).

Simptomi obustave lijeka koji se mogu javiti nakon prekida primjene paroksetina

Pojava simptoma obustave lijeka koji se javljaju nakon prestanka primjene paroksetina je česta, naročito nakon iznenadnog prekida liječenja (pogledati dio 4.8 „Neželjena dejstva“). U kliničkim ispitivanjima, kod 30% pacijenata liječenih paroksetinom zabilježena je pojava neželjenih dejstava nakon prekida liječenja, u poređenju sa 20% pacijenata kod kojih je primijenjen placebo. Simptomi obustave lijeka koji se javljaju nijesu identični simptomima koji nastaju nakon primjene lijeka koji izaziva zavisnost ili na koji se pacijent navikao.

Rizik od pojave simptoma obustave lijeka može zavisiti od nekoliko faktora, uključujući dužinu trajanja liječenja i primijenjenu dozu lijeka, kao i brzinu kojom se smanjuje doza.

Prijavljena je pojava vrtoglavice, čulnih poremećaja (uključujući parestezije, senzacije slične elektrošoku i tinitus), poremećaja sna (uključujući intenzivne snove), agitacije ili anksioznosti, mučnine, tremora, konfuznosti, znojenja, glavobolje, dijareje, palpitacija, emocionalne nestabilnosti, iritabilnosti i vizuelnih poremećaja. Navedeni simptomi su najčešće blagi do umjereni, međutim, kod nekih pacijenata mogu biti većeg inteziteta. Obično se javljaju unutar prvih nekoliko dana nakon prekida liječenja, ali postoje veoma rijetki izvještaji o pojavi navedenih simptoma kod pacijenata koji su nepažnjom propustili primjenu doze. Navedeni simptomi su najčešće ograničenog trajanja i obično se povlače unutar perioda od dvije nedjelje, mada kod pojedinih osoba mogu trajati i duže (2-3 mjeseca ili duže). Stoga se savjetuje da se doza paroksetina postepeno smanjuje tokom perioda od nekoliko nedjelja ili mjeseci do prekida terapije, u skladu sa potrebama pacijenta (pogledati „Simptomi obustave lijeka koji se mogu javiti prilikom prekida primjene paroksetina“, dio 4.2 „Doziranje i način primjene“).

Seksualna disfunkcija

Selektivni inhibitori ponovnog preuzimanja serotonina (SSRI) mogu izazvati simptome seksualne disfunkcije (pogledati dio 4.8). Zabilježena je dugotrajna seksualna disfunkcija, gdje se simptomi nastavljaju i pored prekida primjene SSRI.

Pomoćne supstance

Ovaj lijek sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim nasljednim problemima intolerancije na galaktozu, ukupnom deficijencijom laktoze ili glukoza-galaktoza malapsorpcijom, ne bi trebalo da uzimaju ovaj lijek.

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, tj. suštinski je bez natrijuma.

Serotonergički ljekovi

Kao i pri primjeni ostalih SSRI ljekova, istovremena primjena sa serotonergičkim ljekovima može dovesti do pojave 5-HT udruženih dejstava (serotoninski sindrom: pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“). Savjetuje se oprez, uz pažljivije kliničko praćenje stanja pacijenta, u slučaju kada se serotonergički ljekovi (kao što je: L-triptofan, triptani, tramadol, linezolid, metiltionin hlorid (metilensko plavo), SSRI, litijum, petidin, buprenorfin i preparati kantariona – Hypericum perforatum) primjenjuju u kombinovanoj terapiji sa paroksetinom. Takođe, savjetuje se oprez prilikom istovremene primjene sa fentanilom u opštoj anesteziji ili u terapiji hroničnog bola. Kontraindikovana je istovremena primjena paroksetina i inhibitora MAO zbog rizika od nastanka serotoninskog sindroma (pogledati dio 4.3 „Kontraindikacije“).

Pimozid

Studija primjene pojedinačne niske doze (2 mg) pimozida u kombinovanoj terapiji sa 60 mg paroksetina pokazala je povećanje nivoa pimozida u prosjeku 2.5 puta. Navedena pojava se može objasniti poznatim CYP2D6 inhibitornim svojstvima paroksetina. Zahvaljujući malom terapijskom indeksu pimozida i njegovoj poznatoj karakteristici da produžava QT segment, kontraindikovana je istovremena primjena pimozida i paroksetina (pogledati dio 4.3 „Kontraindikacije“).

Ljekovi koji produžavaju QT interval

Rizik od produženja QTc intervala i/ili ventrikularnih aritmija (npr. Torsades de pointes) može biti povećan prilikom istovremene primjene drugih ljekova koji produžavaju QTc interval (npr. neki antipsihotici) (pogledati dio 4.4 ,,Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka’’). Istovremena primjena tioridazina i paroksetina je kontraindikovana, jer kao i kod drugih ljekova koji inhibiraju enzim jetre CYP450 2D6, paroksetin može da poveća koncetraciju tioridazina u plazmi što može produžiti QT interval (pogledati dio 4.3„Kontraindikacije“).

Enzimi koji učestvuju u metabolizmu lijeka

Na metabolizam i farmakokinetiku paroksetina može uticati indukcija ili inhibicija enzima koji učestvuju u metabolizmu lijeka.

Kada se paroksetin primjenjuje istovremeno sa ljekovima za koje je poznato da su inhibitori enzima koji učestvuju u metabolizmu ljekova, neophodno je razmotriti mogućnost primjene paroksetina u najnižoj raspoloživoj dozi.

Ne smatra se da je neophodno podešavanje inicijalne doze kada se lijek primjenjuje istovremeno sa ljekovima koji su poznati induktori enzima koji učestvuju u metabolizmu ljekova (npr. karbamazepinom, rifampicinom, fenobarbitonom, fenitoinom), ili sa fosamprenavirom/ritonavirom. Svako podešavanje doze paroksetina (nakon započinjanja ili nakon prekida primjene induktora enzima) potrebno je da bude usaglašeno sa kliničkim dejstvom terapije (podnošljivost i efikasnost).

Neuromuskularni blokatori

Primjena SSRI može smanjiti aktivnost holinesteraze u plazmi, što može dovesti do produženja aktivnosti neuromuskularne blokade mivakurijuma i suksametonijuma.

Fosamprenavir/ritonavir

Istovremena primjena fosamprenavira/ritonavira 700/100 mg dva puta dnevno sa paroksetinom u dozi od 20 mg dnevno, kod zdravih dobrovoljaca tokom perioda od 10 dana, značajno je smanjila nivo paroksetina u plazmi za otprilike 55%. Nivoi fosamprenavira/ritonavira u plazmi tokom istovremene primjene sa paroksetinom bili su slični referentnim vrijednostima u drugim istraživanjima, ukazujući da paroksetin nije imao značajan uticaj na metabolizam fosamprenavira/ritonavira. Nema dostupnih podataka o efektima dugotrajne primjene paroksetina i fosamprenavira/ritonavira tokom perioda dužeg od 10 dana.

Prociklidin

Svakodnevna primjena paroksetina značajno povećava nivoe prociklidina u plazmi. Potrebno je smanjiti dozu prociklidina ukoliko dođe do pojave antiholinergičkih efekata.

Antikonvulzivi

Karbamazepin, fenitoin, natrijum valproat: Smatra se da istovremena primjena navedenih ljekova nema uticaja na farmakokinetički/dinamički profil kod pacijenata oboljelih od epilepsije.

CYP2D6 inhibitorni potencijal paroksetina

Kao i ostali antidepresivi, uključujući i ostale SSRI ljekove, paroksetin inhibira hepatički citohrom P450 enzim CYP2D6. Inhibicija enzima CYP2D6 može dovesti do povećanja koncentracije u plazmi ljekova koji se primjenjuju istovremeno, a koji se metabolišu pomoću navedenog enzima. U navedene ljekove spadaju: određeni triciklični antidepresivi (npr. klomipramin, nortriptilin i dezipramin), fenotiazinski neuroleptici (npr. perfenazin i tioridazin, pogledati dio 4.3 „Kontraindikacije“ i dio ,,Ljekovi koji produžavaju QT interval” u dijelu 4.5 ,,Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija’’), risperidon, atomoksetin, određeni antiaritmici tipa 1S (npr. propafenon i flekainid) i metoprolol. Ne preporučuje se primjena paroksetina u kombinovanoj terapiji sa metoprololom u terapiji srčane insuficijencije, zbog uskog terapijskog indeksa metoprolola u navedenoj indikaciji.

U literaturi, zabilježene su farmakokinetičke interakcije između CYP2D6 inhibitora i tamoksifena, koje pokazuju 65-75% smanjenja koncentracije u plazmi jednog od najaktivnijih oblika tamoksifena, endoksifena.

U nekim studijama prikazano je smanjenje aktivnosti tamoksifena prilikom istovremene primjene sa pojedinim SSRI antidepresivima. S obzirom da se smanjenje efikasnosti tamoksifena ne može isključiti, potrebno je izbjeći istovremenu primjenu sa potentnim CYP2D6 inhibitorima, uključujući i paroksetin, kad god je to moguće (pogledati dio 4.4).

Alkohol

Kao i pri primjeni ostalih psihotropnih ljekova, neophodno je savjetovati pacijente da izbjegavaju konzumiranje alkohola tokom terapije paroksetinom.

Oralni antikoagulansi

Moguća je pojava farmakodinamičke interakcije između paroksetina i oralnih antikoagulanasa. Istovremena primjena paroksetina i oralnih antikoagulanasa može dovesti do pojačanja antikoagulantne aktivnosti i rizika od krvarenja. Stoga se savjetuje oprez prilikom primjene paroksetina kod pacijenata na terapiji oralnim antikoagulansima (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

NSAIL, acetilsalicilna kisjelina i ostali antitrombotički preparati

Moguća je pojava farmakodinamičke interakcije između paroksetina i NSAIL/acetilsalicilne kisjeline. Istovremena primjena paroksetina i NSAIL/acetilsalicilne kisjeline može dovesti do povećanog rizika od krvarenja (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

Savjetuje se oprez kod pacijenata koji upotrebljavaju SSRI istovremeno sa oralnim antikoagulansima, ljekovima za koje je poznato da utiču na funkciju trombocita ili povećavaju rizik od krvarenja (npr. atipični antipsihotici kao što je: klozapin, fenotiazini, većina TCA, acetilsalicilna kisjelina, NSAIL, COX-2 inhibitori), kao i kod pacijenata sa anamnezom poremećaja krvarenja ili stanjima koja predstavljaju predispoziciju za krvarenje.

Pravastatin

Interakcija između paroksetina i pravastatina uočena je u studijama koje ukazuju da istovremena primjena paroksetina i pravastatina može dovesti do povećanja nivoa glukoze u krvi. Pacijenti sa dijabetes melitusom, koji su na istovremenoj terapiji paroksetinom i pravastatinom, mogu zahtijevati podešavanje doze oralnih hipoglikemika i/ili insulina (pogledati dio 4.4).

Trudnoća

Pojedine epidemiološke studije ukazuju na povećani rizik od pojave kongenitalnih malformacija, posebno kardiovaskularne prirode (npr. ventrikularnog i atrijalnog septalnog defekta), udružen sa primjenom paroksetina tokom prvog trimestra trudnoće. Mehanizam navedene pojave nije poznat. Podaci ukazuju da je rizik od pojave kardiovaskularnog defekta kod novorođenčeta majke koja je bila na terapiji paroksetinom tokom trudnoće manji od 2/100, u poređenju sa očekivanim procentom pojave navedenih defekata u opštoj populaciji od približno 1/100.

Primjena paroksetina tokom trudnoće savjetuje se samo u slučaju kada je strogo indikovana. Potrebno je da ljekar koji propisuje lijek procijeni mogućnost primjene alternativne terapije kod žena koje su u drugom stanju ili koje planiraju trudnoću. Potrebno je izbjegavati iznenadni prekid terapije tokom trudnoće (pogledati „Simptomi obustave lijeka koji se mogu javiti prilikom prekida primjene paroksetina“, dio 4.2 „Doziranje i način primjene“).

Opservacioni podaci ukazuju na povećan rizik (manje nego dvostruk) od postpartalnog krvarenja nakon izloženosti SSRI/SNRI tokom mjeseca koji prethodi rođenju (pogledati djelove 4.4, 4.8).

Neophodno je pratiti stanje novorođenčadi u slučaju da se nastavi primjena paroksetina kod majki u kasnijim stadijumima trudnoće, posebno tokom trećeg trimestra.

Moguća je pojava sljedećih simptoma kod novorođenčadi čije su majke primale paroksetin u kasnijim stadijumima trudnoće: respiratorni distres, cijanoza, apnea, napadi, temperaturna nestabilnost, otežana ishrana, povraćanje, hipoglikemija, hipertonija, hipotonija, hiperrefleksija, tremor, nervoza, iritabilnost, letargija, neutješno plakanje, somnolencija i teškoće sa spavanjem. Navedeni simptomi mogu biti posljedica serotonergičkog dejstva ili simptoma obustave lijeka. U većini slučajeva, komplikacije se javljaju odmah ili neposredno, tokom 24 sata, nakon porođaja.

Epidemiološke studije su pokazale da je primjena SSRI (uključujući paroksetin) tokom trudnoće, posebno primjena u kasnoj trudnoći, bila povezana sa povišenim rizikom od nastanka perzistentne plućne hipertenzije novorođenčadi (PPHN). Prijavljen je povišeni rizik, sa učestalošću od oko 5 slučajeva na 1000 trudnoća. U opštoj populaciji, učestalost pojave PPHN iznosi 1 do 2 slučaja na 1000 trudnoća.

Istraživanja na životinjama su pokazala reproduktivnu toksičnost, ali nijesu ukazivala na štetna dejstva kada je u pitanju trudnoća, embrionalno/fetalni razvoj, porođaj ili postnatalni razvoj (pogledati dio 5.3 „Pretklinički podaci o bezbjednosti lijeka“).

Dojenje

U humano mlijeko se izlučuju male količine paroksetina. Na osnovu objavljenih studija, serumske koncentracije lijeka kod odojčadi bile su nemjerljive (< 2 nanograma/ml) ili veoma niske (< 4 nanograma/ml) i nijesu uočena dejstva lijeka kod navedene odojčadi. Dojenje se može razmatrati, s obzirom na to da se ne očekuje pojava bilo kakvih dejstava.

Plodnost

Podaci dobijeni u ispitivanjima na životinjama pokazali su da paroksetin može uticati na kvalitet sperme (pogledati dio 5.3). Podaci dobijeni in vitro sa humanim materijalom, mogu ukazati na uticaj na kvalitet sperme, međutim, izvještaji primjene pojedinih ljekova iz grupe SSRI (uključujući paroksetin) kod ljudi pokazali su da je navedeni uticaj na kvalitet sperme reverzibilan.

Uticaj na humani fertilitet nije primijećen do sada.

Kliničko iskustvo je pokazalo da liječenje paroksetinom nije udruženo sa poremećajem kognitivne ili psihomotorne funkcije. Međutim, kao i prilikom primjene ostalih psihoaktivnih ljekova, neophodno je posavjetovati pacijente na oprez prilikom upravljanja motornim vozilom i rukovanja mašinama.

Iako paroksetin ne pojačava poremećaj mentalnih i motornih funkcija izazvan dejstvom alkohola, ne savjetuje se istovremena upotreba paroksetina i alkohola.

Moguće je da prilikom kontinuirane primjene lijeka dođe do smanjenja intenziteta i učestalosti nekih od niže navedenih neželjenih dejstava, tako da obično ne dolazi do prekida liječenja. Neželjena dejstva lijeka navedena su u daljem tekstu prema klasi sistema organa i učestalosti javljanja. Učestalost javljanja neželjenih dejstava je definisana na sljedeći način:

- veoma često (≥1/10)

- često (≥ 1/100 do < 1/10)

- povremeno (≥ 1/1000 do < 1/100)

- rijetko (≥ 1/10 000 do < 1/1000)

- veoma rijetko (< 1/10 000), uključujući pojedinačne prijave

- nepoznato (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka).

Poremećaji krvi i limfnog sistema

Povremeno: leukopenija, abnormalno krvarenje, pretežno kože i mukoznih membrana (uglavnom ekhimoze i ginekološka krvarenja).

Veoma rijetko: trombocitopenija.

Poremećaji imunog sistema

Veoma rijetko: teške i potencijalno fatalne alergijske reakcije (uključujući anafilaktoidne reakcije i angioedem).

Endokrini poremećaji

Veoma rijetko: sindrom neadekvatne sekrecije antidiuretskog hormona (SIADH).

Poremećaji metabolizma i ishrane

Često: povećanje nivoa holesterola, smanjenje apetita

Povremeno: izmijenjena kontrola glikemije prijavljena je kod pacijenata sa dijabetesom (pogledati dio 4.4).

Rijetko: hiponatrijemija. Pojava hiponatrijemije prijavljivana je pretežno kod starijih pacijenata i ponekad je bila uzrokovana sindromom neadekvatne sekrecije antidiuretskog hormona (SIADH).

Psihijatrijski poremećaji

Često: somnolencija, nesanica, agitiranost, abnormalni snovi (uključujući noćne more).

Povremeno: konfuzija, halucinacije.

Rijetko: manične reakcije, anksioznost, depersonalizacija, panični napadi, akatizija (pogledati dio 4.4)

Nepoznata učestalost: suicidalne ideje, suicidalno ponašanje, agresija, bruksizam.

Slučajevi suicidalnih ideja i suicidalnog ponašanja prijavljeni su tokom liječenja paroksetinom ili neposredno nakon prekida primjene lijeka (pogledati dio 4.4).

Slučajevi agresije su zabilježeni na osnovu postmarketinškog iskustva.

Pojava navedenih simptoma takođe može biti posljedica primarnog oboljenja.

Poremećaji nervnog sistema

Često: vrtoglavica, tremor, glavobolja, poremećaj koncentracije.

Povremeno: ekstrapiramidalni poremećaji.

Rijetko: konvulzije, sindrom nemirnih nogu.

Veoma rijetko: serotoninski sindrom (simptomi mogu da uključuju: agitiranost, konfuziju, dijaforezu, halucinacije, hiperrefleksiju, mioklonus, drhtavicu, tahikardiju i tremor).

Izvještaji o ekstrapiramidalnim poremećajima koji uključuju orofacijalnu distoniju prijavljeni su kod pacijenata sa pratećim poremećajima motorike, ili kod kojih je primijenjena neuroleptička terapija.

Poremećaji oka

Često: zamagljenje vida.

Povremeno: midrijaza (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

Veoma rijetko: akutni glaukom.

Poremećaji uha i labirinta

Nepoznata učestalost: tinitus.

Kardiološki poremećaji

Povremeno: sinusna tahikardija

Rijetko: bradikardija.

Vaskularni poremećaji

Povremeno: prolazno povišenje ili smanjenje krvnog pritiska, posturalna hipotenzija.

Prolazna povišenja ili smanjenja krvnog pritiska nakon primjene paroksetina prijavljena su obično kod pacijenata sa prethodno postojećom hipertenzijom ili anksioznošću.

Respiratorni, torakalni i medijastinalni poremećaji

Često: zijevanje.

Gastrointestinalni poremećaji

Veoma često: mučnina.

Često: konstipacija, dijareja, povraćanje, suva usta.

Veoma rijetko: gastrointestinalno krvarenje.

Nepoznata učestalost: mikroskopski kolitis.

Hepatobilijarni poremećaji

Rijetko: povećanje vrijednosti hepatičkih enzima.

Veoma rijetko: hepatički poremećaji (kao što je hepatitis, ponekad udružen sa žuticom i/ili oštećenjem funkcije jetre).

Prijavljeno je povećanje vrijednosti hepatičkih enzima. Postmarketinški izvještaji o hepatičkim poremećajima (kao što je hepatitis, ponekad udružen sa žuticom i/ili oštećenjem funkcije jetre) javljali su se veoma rijetko. Potrebno je razmotriti prekid primjene paroksetina ukoliko se javi prolongirano povećanje vrijednosti testova funkcije jetre.

Poremećaji kože i potkožnog tkiva

Često: znojenje.

Povremeno: kožni osip, svrab.

Veoma rijetko: teške kožne reakcije (uključujući erythema mulitforme, Stevens-Johnson-ov sindrom i toksičnu epidermalnu nekrolizu), urtikarija, fotosenzitivne reakcije.

Poremećaji bubrega i urinarnog sistema

Povremeno: urinarna retencija, urinarna inkontinencija.

Poremećaji reproduktivnog sistema i dojki

Veoma često: seksualna disfunkcija.

Rijetko: hiperprolaktinemija/galaktoreja, menstrualni poremećaji (uključujući menoragiju, metroragiju, amenoreju, odloženi i neredovan ciklus).

Veoma rijetko: prijapizam.

Nepoznato: pospartalno krvarenje*

*Pospartalno krvarenje je prijavljeno za terapijsku grupu SSRI/SNRI (pogledati djelove 4.4, 4.6).

Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva

Rijetko: artralgija, mialgija.

Epidemiološke studije, sprovedene uglavnom na pacijentima starosti 50 godina i starijima, pokazuju povećan rizik od frakture kostiju kod pacijenata koji su na terapiji ljekovima iz grupe SSRI i TCA. Mehanizam koji dovodi do navedene pojave nije poznat.

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene

Često: astenija, povećanje tjelesne mase.

Veoma rijetko: periferni edem.

SIMPTOMI OBUSTAVE LIJEKA KOJI SE MOGU JAVITI NAKON PREKIDA PRIMJENE PAROKSETINA

Često: vrtoglavica, poremećaji funkcije čula, poremećaji sna, anksioznost, glavobolja.

Povremeno: agitiranost, mučnina, tremor, konfuzija, znojenje, emocionalna nestabilnost, poremećaji vida, palpitacije, dijareja, iritabilnost.

Prekid primjene paroksetina (posebno iznenadan) obično dovodi do pojave simptoma obustave lijeka. Prijavljena je pojava vrtoglavice, poremećaja funkcije čula (uključujući: paresteziju, senzacije slične elektrošoku i tinitus), poremećaja sna (uključujući intenzivne snove), agitiranosti ili: anksioznosti, mučnine, tremora, konfuzije, znojenja, glavobolje, dijareje, palpitacija, emocionalne nestabilnosti, iritabilnosti i vizuelnih poremećaja.

Navedeni događaji su najčešće blagi do umjereni i ograničenog trajanja, međutim, kod nekih pacijenata mogu postati teški i/ili produženog trajanja. Stoga, kada prestane potreba za daljom primjenom paroksetina, savjetuje se prekid primjene lijeka postepenim snižavanjem doze (pogledati dio 4.2 „Doziranje i način primjene“ i dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

NEŽELjENA DEJSTVA IZ PEDIJATRIJSKIH KLINIČKIH ISPITIVANjA

Zabilježeni su sljedeći neželjeni događaji:

Povećanje učestalosti suicidalnog ponašanja (uključujući pokušaje suicida i suicidalne misli), samopovređivanje i pojačano neprijateljsko ponašanje. Suicidalne misli i pokušaji suicida uglavnom su primijećeni u kliničkim ispitivanjima kod adolescenata oboljelih od velikog depresivnog poremećaja. Pojačano neprijateljsko ponašanje je posebno bilo izraženo kod djece sa opsesivno kompulzivnim poremećajem, posebno kod djece mlađe od 12 godina.

Primijećeni su i dodatni događaji: smanjen apetit, tremor, znojenje, hiperkinezija, uznemirenost, emocionalna nestabilnost (uključujući plač i promjene raspoloženja), neželjeni događaji povezani sa krvarenjem, prije svega na nivou kože i sluzokože.

Događaji koji su primijećeni nakon obustavljanja/smanjivanja doze paroksetina su: emotivna nestabilnost (uključujući plakanje, promjene raspoloženja, samopovređivanje, razmišljanja o samoubistvu i pokušaji samoubistva), nervoza, vrtoglavica, mučnina, bol u abdomenu (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

Za više informacija o pedijatrijskim kliničkim ispitivanjima pogledati dio 5.1.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax:+382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Simptomi i znaci

Na osnovu dostupnih podataka o predoziranju paroksetina dokazan je široki bezbjednosni profil.

Iskustvo sa predoziranjem paroksetinom ukazalo je na pojavu groznice i nevoljnih mišićnih kontrakcija, pored simptoma navedenih u dijelu 4.8 „Neželjena dejstva“. Čak i nakon primjene pojedinačnih doza do 2000 mg, oporavak pacijenata protekao je uglavnom bez ozbiljnih posljedica. Povremeno su prijavljivani događaji kao što su koma ili EKG promjene, veoma rijetko sa fatalnim ishodom, ali uglavnom prilikom primjene paroksetina istovremeno sa drugim psihotropnim ljekovima, sa ili bez alkohola.

Terapija

Nije poznat specifičan antidot.

Terapija treba da obuhvata primjenu opštih mjera koje se preduzimaju u terapiji predoziranja bilo kojim antidepresivom. Može se razmotriti primjena 20-30 g aktivnog uglja, ukoliko je moguće, u roku od nekoliko sati nakon unosa prevelike doze, kako bi se smanjila resorpcija paroksetina. Indikovana je primjena suportivne njege uz često praćenje vitalnih znakova i pažljivu opservaciju pacijenta. Potrebno je da liječenje pacijenta bude u skladu sa kliničkim indikacijama.

Farmakoterapijska grupa: antidepresivi; selektivni inhibitori ponovnog preuzimanja serotonina

ATC kod:N06AB05

Mehanizam dejstva

Paroksetin je potentni i selektivni inhibitor preuzimanja 5-hidroksitriptamina (5-HT, serotonin) i smatra se da je njegovo antidepresivno dejstvo i efikasnost u terapiji opsesivno- kompulzivnog poremećaja, socijalnog anksioznog poremećaja/socijalne fobije, generalizovanog anksioznog poremećaja, posttraumatskog stresnog poremećaja i paničnog poremećaja, povezano sa specifičnom inhibicijom preuzimanja 5-HT u neuronima mozga.

Paroksetin nije hemijski srodan tricikličnim, tetracikličnim i ostalim dostupnim antidepresivima.

Paroksetin ima nizak afinitet za muskarinske holinergičke receptore, i studije na životinjama su pokazale samo slaba antiholinergička svojstva paroksetina.

U skladu sa navedenom selektivnom aktivnošću, in vitro studije su pokazale da, za razliku od tricikličnih antidepresiva, paroksetin ima mali afinitet za alfa-1, alfa-2 i beta-adrenoreceptore, dopaminske (D2), 5-HT1 slične, 5-HT2 i histaminske (H1) receptore. Ovaj nedostatak interakcije sa postsinaptičkim receptorima in vitro potvrđen je u in vivo studijama, koje ukazuju na nedostatak CNS-depresornih i hipotenzivnih svojstava.

Farmakodinamska dejstva

Paroksetin ne narušava psihomotornu funkciju i ne potencira depresorna dejstva etanola.

Kao i ostali selektivni inhibitori preuzimanja 5-HT, paroksetin izaziva simptome izrazite stimulacije 5-HT receptora kod životinja kod kojih su prethodno primijenjeni inhibitori monoaminooksidaze (MAO) ili triptofan.

Bihejvioralne i EEG studije ukazuju da je paroksetin slabo aktivan u dozama višim od potrebnih za inhibiciju preuzimanja 5- HT. Svojstva aktivnog paroksetina nijesu amfetaminu slična po svojoj prirodi.

Studije na životinjama ukazuju da kardiovaskularni sistem dobro toleriše paroksetin. Nakon primjene kod zdravih osoba, paroksetin ne dovodi do klinički značajnih promjena u krvnom pritisku, srčanoj frekvenci i EKG-u.

Studije pokazuju da, nasuprot antidepresivima koji inhibiraju preuzimanje noradrenalina, paroksetin ima mnogo manju sklonost za inhibiciju antihipertenzivnih dejstava gvanetidina.

U poređenju sa standardnim antidepresivima, paroksetin pokazuje sličnu efikasnost u liječenju depresivnih poremećaja.

Takođe postoje dokazi o mogućoj terapijskoj vrijednosti paroksetina kod pacijenata kod kojih nije postignut odgovor na standardnu antidepresivnu terapiju.

Primjena paroksetina u jutarnjim časovima nema štetan uticaj na kvalitet ili na dužinu spavanja. Štaviše, vjerovatno je da će kod pacijenata doći do poboljšanja sna kao odgovor na terapiju paroksetinom.

Analiza suicidalnosti kod odraslih pacijenata

Paroksetin specifična analiza placebo kontrolisanih istraživanja odraslih osoba sa psihijatrijskim poremećajima pokazala je veću učestalost suicidalnog ponašanja mladih odraslih osoba (starosti od 18-24 godina) kojima je primijenjena terapija paroksetinom, u poređenju sa placebo grupom (2.19% nasuprot 0.92%). U starijim starosnim grupama nije uočeno navedeno povećanje. Kod odraslih osoba sa velikom depresivnom epizodom (u svim starosnim grupama) došlo je do povećanja učestalosti suicidalnog ponašanja kod pacijenata na terapiji paroksetinom, u poređenju sa placebo grupom (0.32% nasuprot 0.05%); svi navedeni događaji bili su pokušaji suicida. Međutim, većina pokušaja suicida u grupi na paroksetinu (8 od 11) javila se u grupi mlađih odraslih osoba (takođe pogledati dio 4.4).

Dozno zavisni terapijski odgovor

U studijama sa fiksnom dozom lijeka, kriva dozno zavisnog terapijskog odgovora je ravna, ne ukazujući na prednosti primjene viših doza lijeka od preporučenih, u smislu veće efikasnosti. Međutim, klinički podaci ukazuju da povećanje doze titracijom može biti od koristi za pojedine pacijente.

Dugotrajna efikasnost

U 52-nedjeljnoj studiji terapije održavanja sa protokolom prevencije relapsa, pokazana je dugotrajna efikasnost paroksetina u liječenju depresije: relaps se javio kod 12% pacijenata kod kojih je primijenjen paroksetin (20-40 mg dnevno), nasuprot 28% pacijenata kod kojih je primijenjen placebo.

Dugotrajna efikasnost paroksetina u liječenju opsesivno kompulzivnog poremećaja bila je ispitivana u tri 24-nedjeljne studije terapije održavanja sa protokolom prevencije relapsa. U jednoj od tri studije dobijena je značajna razlika u učestalosti pojave relapsa između grupe na paroksetinu (38%) i grupe na placebu (59%).

Dugotrajna efikasnost paroksetina u liječenju paničnog poremećaja bila je ispitivana u 24-nedjeljnoj studiji terapije održavanja sa protokolom prevencije relapsa: 5% pacijenata kod kojih je primijenjen paroksetin (10-40 mg dnevno) imalo je relaps, nasuprot 30% pacijenata kod kojih je primijenjen placebo. Navedene rezultate podržala je 36-nedjeljna studija terapije održavanja.

Nije dovoljno utvrđena dugotrajna efikasnost paroksetina u liječenju poremećaja sa socijalnom anksioznošću, generalizovanog anksioznog poremećaja i posttraumatskog stresnog poremećaja.

Neželjena dejstva iz pedijatrijskih kliničkih ispitivanja

U kratkotrajnim (10-12 nedjelja) kliničkim ispitivanjima kod djece i adolescenata, uočena je pojava niže navedenih neželjenih dejstava kod pacijenata liječenih paroksetinom, sa učestalošću od najmanje 2% i u najmanje dvostruko većem procentu ponavljanja u odnosu na placebo: povećanje učestalosti suicidalnog ponašanja (uključujući pokušaje suicida i suicidalne misli), samopovređivanje i pojačano neprijateljsko ponašanje. Suicidalne misli i pokušaji suicida uočeni su uglavnom u kliničkim ispitivanjima kod adolescenata oboljelih od velikog depresivnog poremećaja. Pojačano neprijateljsko ponašanje je posebno bilo izraženo kod djece sa opsesivno kompulzivnim poremećajem, izrazito kod djece mlađe od 12 godina. Događaji koji su se češće mogli uočiti u grupi na paroksetinu u poređenju sa grupom na placebu su: smanjenje apetita, tremor, znojenje, hiperkinezija, agitiranost, emocionalna nestabilnost (uključujući plač i promjene raspoloženja).

U studijama u kojima je primijenjen protokol sa postepenim smanjenjem doze, prijavljena je pojava niže navedenih simptoma tokom faze smanjenja doze ili nakon prekida primjene paroksetina, sa učestalošću od najmanje 2% i u najmanje dvostruko većem procentu ponavljanja u odnosu na placebo: emocionalna nestabilnost (uključujući plač i promjene raspoloženja, samopovređivanje, suicidalne misli i pokušaje suicida), nervoza, vrtoglavica, mučnina i abdominalni bol (pogledati dio 4.4 „Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka“).

U pet studija sa paralelnim grupama u trajanju terapije od osam nedjelja do osam mjeseci, primijećena su neželjena dejstva povezana sa krvarenjem, prije svega na nivou kože i sluzokože, kod pacijenata liječenih paroksetinom sa učestalošću od 1.74%, u poređenju sa 0.74% pacijenata koji su dobijali placebo.

Resorpcija

Nakon oralne primjene, paroksetin se dobro resorbuje i podliježe metabolizmu prvog prolaza. Zbog metobolizma prvog prolaza, količina paroksetina dostupna u sistemskoj cirkulaciji je manja od resorbovane u gastrointestinalnom traktu. Prilikom povećanog opterećenja organizma većom pojedinačnom dozom ili primjenom više pojedinačnih doza, javljaju se parcijalna saturacija prvog prolaza i smanjen klirens u plazmi.

Kao posljedica navedenog dolazi do neproporcionalnog povećanja koncentracije paroksetina u plazmi, promjene konstantnih vrijednosti farmakokinetičkih parametara sa posljedičnom nelinearnom kinetikom lijeka. Međutim, nelinearnost je uglavnom mala i ograničena je na osobe kod kojih se postižu niske koncentracije lijeka u plazmi pri primjeni niskih doza.

Sistemske koncentracije u stanju dinamičke ravnoteže postižu se 7 do 14 dana nakon početka primjene lijeka, uz pomoć oblika sa trenutnim ili kontrolisanim oslobađanjem. Nije pokazano da se farmakokinetika lijeka mijenja tokom dugotrajne terapije.

Distribucija

Paroksetin se u velikoj mjeri distribuira u tkivima, dok farmakokinetički proračuni pokazuju da se svega 1% ukupnog paroksetina u tijelu nalazi u plazmi.

Pri primjeni lijeka u terapijskim koncentracijama, približno 95% prisutnog paroksetina se vezuje za proteine.

Nije utvrđena korelacija između koncentracije paroksetina u plazmi i kliničkog dejstva (neželjeni događaji i efikasnost).

Biotransformacija

Glavni metaboliti paroksetina su polarizovani i konjugovani proizvodi oksidacije i metilacije, koji se brzo izlučuju. Na osnovu relativnog nedostatka njihove farmakološke aktivnosti, nije vjerovatno da oni doprinose terapijskim dejstvima paroksetina.

Metabolizam ne utiče na selektivnu aktivnost paroksetina u preuzimanju 5-HT u neuronima.

Eliminacija

Urinarna ekskrecija nepromijenjenog paroksetina je obično manja od 2% primijenjene doze, dok je metabolita 64% doze. Približno 36% doze se izlučuje putem fecesa, vjerovatno putem žuči, od čega nepromijenjeni paroksetin predstavlja manje od 1% doze. Paroksetin se na taj način eliminiše gotovo u potpunosti putem metabolizma.

Metabolička ekskrecija je bifazna, pri čemu je ona inicijalno rezultat metabolizma prvog prolaza, a potom je kontrolisana sistemskom eliminacijom paroksetina.

Poluvrijeme eliminacije je promjenljivo, ali uglavnom iznosi približno 1 dan.

Posebne grupe pacijenata

Starije osobe i osobe sa oštećenjem bubrega/jetre

Povišene koncentracije paroksetina u plazmi javljaju se kod starijih osoba i kod osoba sa teškim oštećenjem bubrega ili kod osoba sa oštećenjem jetre, ali opseg koncentracija u plazmi odgovara onim kod zdravih odraslih osoba.

Toksikološke studije su sprovedene kod rezus majmuna i albino pacova. Metabolički put lijeka kod obje vrste sličan je onom opisanom kod ljudi. Kao što se očekivalo za lipofilne amine, uključujući triciklične antidepresive, otkrivena je fosfolipidoza kod pacova. Fosfolipidoza nije uočena u studijama na primatima u trajanju do jedne godine, pri primjeni doza 6 puta viših od preporučenog opsega kliničkih doza.

Karcinogeneza: Nije pokazano tumorigenično dejstvo paroksetina u dvogodišnjim studijama sprovedenim na miševima i pacovima.

Genotoksičnost: Genotoksičnost nije uočena u seriji in vitro i in vivo testova.

Studije reproduktivne toksičnosti kod pacova pokazale su da paroksetin utiče na plodnost mužjaka i ženki smanjenjem indeksa plodnosti i stope trudnoće. Kod pacova je uočeno povećanje smrtnosti mladunaca i odložena osifikacija. Kasnija dejstva su vjerovatno povezana sa maternalnom toksičnošću i ne smatraju se posljedicom direktnog dejstva na fetus/neonatus.

Tabletno jezgro:

- kalcijum hidrogenfosfat, dihidrat;

- laktoza monohidrat;

- natrijum skrob glikolat (tip A);

- kalcijum hidrogenfosfat;

- magnezijum stearat.

Film obloga:

- Pakston, 20 mg, film tableta: Opadry white 15B58810 [titan dioksid (E 171), hipromeloza, makrogol 400, polisorbat 80].

- Pakston, 30 mg, film tableta: Opadry blue 12B50610 [titan dioksid (E 171), hipromeloza, makrogol 400, boja (E 132), polisorbat 80].

Nije primjenljivo.

Četiri (4) godine.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Tablete su pakovane u blister pakovanje od PVC/PE/PVdC-Al folije. Svaki blister sadrži 10 tableta.

Kartonska kutija sadrži 30 film tableta (3 blistera) i Uputstvo za lijek.

Nema posebnih zahtjeva.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.

Lijek Pakston je lijek koji se koristi u terapiji depresije i/ili anksioznih poremećaja kod odraslih. Lijek Pakston se primjenjuje za liječenje sljedećih anksioznih poremećaja: opsesivno- kompulzivnog poremećaja (ponavljane opsesivne misli praćene nekontrolisanim ponašanjem), paničnog poremećaja (panični napadi, uključujući napade izazvane agorafobijom - strahom od otvorenog prostora), socijalni anksiozni poremećaj (strah ili izbjegavanje socijalnih situacija), posttraumatskog stresnog poremećaja (anksioznost uzrokovana traumatičnim događajem) i generalizovanog anksioznog poremećaja (opšte osjećanje izrazite anksioznosti ili nervoze).

Lijek Pakston pripada grupi ljekova koji se nazivaju SSRI (selektivni inhibitori ponovnog preuzimanja serotonina). Serotonin je supstanca koja se nalazi u ljudskom mozgu. Depresivne ili anksiozne osobe imaju niži nivo serotonina u odnosu na druge ljude. Nije u potpunosti jasno na koji način djeluje lijek Pakston i drugi ljekovi iz grupe SSRI, ali oni mogu ostvariti terapijski efekat tako što povećavaju nivo serotonina u mozgu. Značajno je pravilno liječenje depresije ili anksioznih poremećaja kako bi Vam bilo bolje.

Lijek Pakston ne smijete koristiti:

• Ukoliko ste alergični (preosjetljivi) na paroksetin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci ovog lijeka (navedene u dijelu 6).
• Ukoliko koristite ljekove koji se nazivaju inhibitori monoaminooksidaze (MAO inhibitori, uključujući moklobemid ili metiltionin hlorid (metilensko plavo)) ili ste ih koristili u periodu tokom prethodne dvije nedjelje. Vaš ljekar će Vas posavjetovati kako da počnete sa primjenom lijeka Pakston nakon što prekinete primjenu MAO inhibitora.
• Ukoliko koristite antipsihotik koji se naziva tioridazin, ili antipsihotik koji se naziva pimozid.

Ako nijeste sigurni da li se nešto od gore navedenog odnosi na Vas, razgovarajte sa svojim ljekarom ili farmaceutom.

Upozorenja i mjere opreza:

Razgovarajte sa svojim ljekarom prije početka upotrebe lijeka Pakston.

• Da li koristite druge ljekove (pogledati dio „Primjena drugih ljekova“)?
• Da li koristite tamoksifen u terapiji raka dojke ili problema neplodnosti? Primjena lijeka Pakston može umanjiti efikasnost tamoksifena, tako da Vaš ljekar može preporučiti primjenu drugog antidepresiva.
• Da li imate problema sa radom bubrega, jetre ili srca?
• Da li imate poremećaj srčane aktivnosti (vidljiv na elektrokardiogramu (EKG-u)) tzv. produženje QT intervala?
• Da li imate porodičnu istoriju produženja QT intervala, bolesti srca kao što je srčana insuficijencija, usporen rad srca ili nizak nivo kalijuma ili magnezijuma?
• Da li imate epilepsiju ili su Vam se nekada javljali grčevi ili napadi?
• Da li ste ikada imali pojavu manične epizode (hiperaktivno ponašanje ili misli)?
• Da li se liječite elektrokonvulzivnom terapijom (EKT)?
• Da li imate ili ste imali poremećaje krvarenja, ili koristite druge ljekove koji mogu povećati rizik od krvarenja (tu spadaju ljekovi koji se koriste za razrjeđivanje krvi, kao što je varfarin, antipsihotici kao što su perfenazin ili klozapin, triciklični antidepresivi, ljekovi koji se primjenjuju za ublažavanje bolova i upala, koji se nazivaju nesteroidni antiinflamatorni ljekovi ili NSAIL, kao što je: acetilsalicilna kisjelina, ibuprofen, celekoksib, etodolak, diklofenak, meloksikam)?
• Da li imate dijabetes (šećernu bolest)?
• Da li trenutno primjenjujete dijetu sa niskim sadržajem soli?
• Da li imate glaukom (povećani očni pritisak)?
• Da li ste u drugom stanju ili planirate trudnoću (pogledati dio „Plodnost, trudnoća i dojenje“)
• Da li ste mlađi od 18 godina (pogledati dio „Djeca i adolescenti mlađi od 18 godina“)?

Ukoliko je Vaš odgovor potvrdan na neko od navedenih pitanja a koje još uvijek nijeste razmotrili sa Vašim ljekarom, obratite se ponovo Vašem ljekaru i pitajte ga za savjet u vezi sa primjenom lijeka Pakston.

Djeca i adolescenti mlađi od 18 godina

Lijek Pakston ne treba primjenjivati kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina. Prilikom primjene paroksetina kod pacijenata mlađih od 18 godina, postoji povišeni rizik od pojave neželjenih dejstava kao što su: pokušaj samoubistva, misli o samoubistvu i neprijateljsko ponašanje (pretežno agresivnost, suprotstavljanje i bijes). Ukoliko je ljekar propisao lijek Pakston Vama (ili Vašem djetetu) i želite o tome da porazgovarate, molimo Vas da se ponovo obratite Vašem ljekaru. Potrebno je da obavijestite Vašeg ljekara ukoliko se prilikom primjene lijeka Pakston kod Vas ili Vašeg djeteta razvije ili pogorša neki od gore navedenih simptoma. Takođe, u ovoj starosnoj grupi još nije prikazana bezbjednost dugotrajne primjene paroksetina, a koja se odnosi na rast, sazrijevanje i razvoj mišljenja i ponašanja.

U studijama primjene paroksetina kod osoba mlađih od 18 godina, zabilježena su sljedeća neželjena dejstva koja su se javljala kod manje od 1 na 10 djece/adolescenata: povećanje učestalosti misli o samoubistvu i pokušaju samoubistva, namjerno samopovređivanje, neprijateljski stav, agresivnost i neprijateljsko ponašanje, smanjenje apetita, drhtanje, neuobičajeno znojenje, hiperaktivnost (izrazita energičnost), nemir, smjenjivanje emocija (uključujući plač i promjene raspoloženja) i nastanak modrica ili neuobičajeno krvarenje (kao što je krvarenje iz nosa). Navedene studije su takođe pokazale da su se isti simptomi javili i kod djece i adolescenata kod kojih su primijenjene tablete šećera (placebo) umjesto paroksetina, iako su se javljali rjeđe.

U navedenim studijama, nakon prekida primjene paroksetina, kod pojedinih pacijenata mlađih od 18 godina javili su se simptomi obustave lijeka. Navedeni simptomi su većinom bili slični simptomima uočenim kod odraslih osoba nakon prekida primjene paroksetina (pogledati dio 3. „Kako se upotrebljava lijek Pakston“). Dodatno, kod pacijenata mlađih od 18 godina takođe je često (kod manje od 1 na 10 osoba) zabilježena pojava bola u stomaku, osjećaja nervoze i smjenjivanja emocija (uključujući: plač, promjene raspoloženja, pokušaj samopovređivanja, misli o samoubistvu i pokušaj samoubistva).

Misli o samoubistvu i pogoršanje Vaše depresije ili anksioznog poremećaja

Ukoliko ste depresivni i/ili imate anksiozni poremećaj, ponekad Vam se mogu javiti misli o samopovređivanju ili samoubistvu. Navedene misli se mogu pojačati prilikom započinjanja terapije antidepresivima, s obzirom na to da je obično potrebno približno dvije nedjelje ili duže do početka njihovog dejstva.

Veća je vjerovatnoća da će se navedene misli javiti:

• Ukoliko su Vam se ranije javljale misli o samoubistvu ili samopovređivanju.
• Ukoliko ste mlada, odrasla osoba. Podaci iz kliničkih istraživanja su pokazali postojanje povišenog rizika od suicidalnog ponašanja kod odraslih osoba mlađih od 25 godina, oboljelih od psihijatrijskog oboljenja liječenog antidepresivima.
• Ukoliko Vam se u bilo kom trenutku jave misli o samoubistvu ili samopovređivanju, odmah se obratite Vašem ljekaru ili se javite u bolnicu.

Može biti korisno da se povjerite rođaku ili bliskom prijatelju da ste depresivni ili da imate anksiozni poremećaj i da ih zamolite da pročitaju ovo Uputstvo za lijek. Možete ih zamoliti da Vam kažu ukoliko smatraju da se Vaša depresija ili anksiozni poremećaj pogoršavaju ili ukoliko su zabrinuti zbog promjena Vašeg ponašanja.

Važna neželjena dejstva uočena prilikom primjene paroksetina

Kod pojedinih pacijenata koji koriste lijek paroksetin, može se razviti stanje koje se naziva akatizija, koje karakteriše osjećaj nemira i osjećaj nemogućnosti da se mirno sjedi ili stoji. Kod drugih pacijenata, razvija se stanje koje se naziva serotoninski sindrom ili neuroleptični maligni sindrom, koje obuhvata pojedine ili sve navedene simptome: povećana uznemirenost ili razdražljivost, zbunjenost, osjećaj nemira, osjećaj vrućine, preznojavanje, tresenje, drhtavica, halucinacije (doživljaj čudnih vizija ili zvukova), ukočenost mišića, iznenadni grčevi mišića ili ubrzan rad srca. Ozbiljnost simptoma može se povećati i dovesti do gubitka svijesti. Ukoliko primijetite neki od navedenih simptoma, obratite se Vašem ljekaru. Za dodatne informacije o navedenim ili drugim neželjenim dejstvima prilikom primjene lijeka Pakston, pogledati dio 4 „Moguća neželjena dejstva“.

Ljekovi poput lijeka Pakston (tzv. SSRI) mogu uzrokovati simptome poremećaja seksualne funkcije (pogledati dio 4). U nekim slučajevima, ovi simptomi se nastavljaju i nakon prestanka liječenja.

Primjena drugih ljekova

Pojedini ljekovi mogu uticati na način na koji lijek Pakston djeluje, ili povećati vjerovatnoću pojave neželjenih dejstava. Lijek Pakston takođe može uticati na dejstvo drugih ljekova. U navedene ljekove spadaju:

• ljekovi koji se nazivaju inhibitori monoaminooksidaze (MAO inhibitori, uključujući moklobemid i metiltionin hlorid (metilensko plavo)) – pogledati dio „Lijek Pakston ne smijete koristiti“;
• tioridazin ili pimozid, koji spadaju u grupu ljekova koji se nazivaju antipsihotici – pogledati dio „Lijek Pakston ne smijete koristiti“;
• acetilsalicilna kisjelina (aspirin), ibuprofen ili drugi ljekovi koji se nazivaju NSAIL (nesteroidni antiinflamatorni ljekovi) kao što su: celekoksib, etodolak, diklofenak i meloksikam, a koji se primjenjuju za ublažavanje bolova i upala;
• tramadol, buprenorfin i petidin, ljekovi protiv bolova;
• buprenorfin u kombinaciji sa naloksonom, zamjenska terapija za liječenje zavisnosti od opioida;
• ljekovi koji se nazivaju triptani, kao što je sumatriptan, koji se koristi za liječenje migrene;
• drugi antidepresivi, uključujući druge ljekove iz grupe SSRI i triciklične antidepresive kao što su klomipramin, nortriptilin i dezipramin;
• dijetetski dodatak koji se naziva triptofan;
• mivakurijum i suksametonijum (koji se primjenjuju u anesteziji);
• ljekovi kao što su: litijum, risperidon, perfenazin, klozapin (koji se nazivaju antipsihotici) i koji se koriste za liječenje pojedinih psihijatrijskih stanja;
• fentanil, koji se primjenjuje u anesteziji ili u terapiji hroničnog bola;
• kombinovana terapija fosamprenavirom i ritonavirom, koja se koristi u terapiji infekcije virusom humane imunodeficijencije (HIV);
• kantarion, biljni lijek za liječenje depresije;
• fenobarbiton, fenitoin, natrijum valproat ili karbamazepin, koji se koriste za liječenje napada ili epilepsije;
• atomoksetin, koji se koristi za liječenje poremećaja hiperaktivnosti i deficita pažnje (ADHD);
• prociklidin, koji se koristi za ublažavanje tremora (podrhtavanja ruku), posebno kod Parkinsonove bolesti;
• varfarin ili drugi ljekovi (koji se nazivaju antikoagulansi) koji se koriste za razrjeđivanje krvi;
• propafenon, flekainid i ljekovi koji se koriste za liječenje nepravilnog rada srca;
• metoprolol, beta-blokator, koji se koristi za liječenje povišenog krvnog pritiska i srčanih problema;
• rifampicin, koji se koristi za liječenje tuberkuloze (TB) i lepre;
• pravastatin, koristi se za liječenje visokog holesterola;
• linezolid, antibiotik;
• tamoksifen, koji se koristi za liječenje raka dojke ili problema neplodnosti.

Ukoliko koristite ili ste nedavno koristili neki od navedenih ljekova i o tome do sada nijeste razgovarali sa Vašim ljekarom, ponovo se obratite Vašem ljekaru za savjet. Može biti potrebna promjena doze ili će možda biti potrebno da Vam se primijeni drugi lijek.

Molimo Vas da obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko koristite, nedavno ste koristili ili ćete možda koristiti neki drugi lijek, uključujući ljekove koji se mogu nabaviti bez recepta.

Uzimanje lijeka Pakston sa hranom ili pićem

Tokom primjene lijeka Pakston nemojte konzumirati alkohol. Alkohol može pogoršati simptome Vaše bolesti ili neželjena dejstva lijeka. Primjena lijeka Pakston ujutru, uz obrok, smanjiće vjerovatnoću pojave mučnine.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, porazgovarajte sa Vašim ljekarom što je prije moguće. Postoje izvještaji koji ukazuju na povišen rizik od pojave deformiteta na rođenju, posebno onih koji zahvataju srce, kod beba čije su majke koristile paroksetin tokom prvih nekoliko mjeseci trudnoće. U opštoj populaciji, oko 1 na 100 beba se rodi sa srčanom manom. Kod majki koje su uzimale paroksetin, navedena pojava povećana je na oko 2 na 100 beba. Vi i Vaš ljekar možete odlučiti da je bolje za Vas da nastavite liječenje drugim lijekom ili da postepeno prekinete primjenu lijeka Pakston tokom trudnoće. Međutim, zavisno od okolnosti, Vaš ljekar može smatrati da je za Vas bolje da nastavite sa primjenom lijeka Pakston.

Obavijestite babicu ili ljekara da uzimate lijek Pakston. Ako uzimate lijek Pakston pred kraj trudnoće, može postojati povećani rizik od jakog vaginalnog krvarenja nedugo nakon porođaja, posebno ako u istoriji bolesti imate poremećaje zgrušavanja krvi. Vaš ljekar ili babica treba da znaju da uzimate lijek Pakston kako bi Vas mogli posavjetovati. Ukoliko se ljekovi kao što je lijek Pakston uzimaju tokom trudnoće, naročito u kasnijoj trudnoći, mogu povećati rizik od pojave ozbiljnog stanja kod beba koje se zove perzistentna plućna hipertenzija novorođenčadi ili PPHN. Kod PPHN, krvni pritisak je veoma povišen u krvnim sudovima između srca i pluća bebe. Ukoliko uzimate lijek Pakston tokom posljednja 3 mjeseca trudnoće, Vaše novorođenče može da ima i neka druga stanja koja obično počinju tokom prva 24 sata nakon porođaja. Simptomi obuhvataju:

• teškoće sa disanjem,
• plavičastu prebojenost kože ili suviše toplu ili hladnu kožu,
• plavičastu prebojenost usana,
• povraćanje ili nemogućnost adekvatne ishrane,
• pretjerani umor, nemogućnost spavanja ili pojačano plakanje,
• krute ili mlitave mišiće,
• tremor, grčeve mišića ili epileptične napade,
• prenaglašene reflekse.

Ukoliko se neki od navedenih simptoma javi kod Vaše bebe po rođenju ili ukoliko ste zabrinuti za zdravlje Vaše bebe, obratite se Vašem ljekaru ili babici koji će da Vas posavjetuju.

Paroksetin se može naći u humanom mlijeku u veoma malim količinama. Ukoliko koristite lijek Pakston, obratite se ponovo Vašem ljekaru i razgovarajte sa njim prije nego što počnete da dojite. Vi i Vaš ljekar možete odlučiti da li da dojite dok primjenjujete lijek Pakston.

U ispitivanjima na životinjama, pokazano je da paroksetin može da umanji kvalitet sperme. Teorijski, navedeno može uticati na plodnost, međutim, do sada nije zabilježan uticaj na plodnost kod ljudi.

Uticaj lijeka Pakston na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

U moguća neželjena dejstva koja se mogu javiti prilikom primjene lijeka Pakston spadaju: vrtoglavica, zbunjenost, osjećaj pospanosti i zamućen vid. Nemojte voziti niti upravljati mašinama ukoliko Vam se javi neko od navedenih neželjenih dejstava.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Pakston

Lijek Pakston sadrži laktozu. Ako ste ranije obaviješteni od strane Vašeg ljekara da imate intoleranciju na neke šećere, kontaktirajte s njim prije nego što počnete da koristite ovaj lijek.

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po tableti, tj. suštinski je bez natrijuma.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

U dolje navedenoj tabeli predstavljene su doze lijeka koje se najčešće primjenjuju u terapiji različitih stanja.

Vaš ljekar će Vas posavjetovati koju dozu lijeka da uzmete kada počnete da koristite lijek Pakston. Kod većine ljudi se poslije nekoliko nedjelja terapije javi poboljšanje stanja. Ukoliko se ne budete osjećali bolje nakon navedenog perioda, posavjetujte se sa Vašim ljekarom. Vaš ljekar može odlučiti da postepeno poveća dozu lijeka, za po 10 mg, do maksimalne dnevne doze.

Vaše tablete uzimajte ujutru, uz obrok.

Progutajte tabletu sa dovoljno vode.

Nemojte žvakati tabletu.

Vaš ljekar će razgovarati sa Vama o tome koliko dugo da koristite Vaše tablete. Moguće je da će biti potrebno da ih koristite nekoliko mjeseci ili duže.

Starije osobe

Maksimalna doza kod starijih osoba, starosti preko 65 godina, iznosi 40 mg dnevno.

Pacijenti sa oboljenjem jetre ili bubrega

Ukoliko imate problema sa jetrom ili bubrezima, Vaš ljekar može odlučiti da je potrebno da Vam primijeni nižu doza lijeka Pakston od uobičajene. Ukoliko imate teško oboljenje jetre ili bubrega, maksimalna dnevna doza iznosi 20 mg.

Ako ste uzeli više lijeka Pakston nego što je trebalo

Nikada ne uzimajte više tableta nego što Vam je ljekar preporučio. Ukoliko uzmete previše tableta lijeka Pakston (ili to uradi neko drugi), odmah obavijestite Vašeg ljekara ili osoblje bolnice. Pokažite im pakovanje lijeka. Kod osobe koja je upotrebila prekomjernu dozu lijeka Pakston može se javiti bilo koji simptom naveden u dijelu 4 „Moguća neželjena dejstva“, ili neki od sljedećih simptoma: groznica, nekontrolisano stezanje mišića.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Pakston

Lijek primjenjujte svakog dana u isto vrijeme.

Ukoliko zaboravite da uzmete dozu lijeka i sjetite se prije nego što odete na spavanje, uzmite tabletu odmah. Narednog dana nastavite sa primjenom lijeka kako je propisano.

Ukoliko se sjetite tokom noći ili narednog dana da ste propustili da uzmete propisanu dozu lijeka, izostavite propuštenu dozu. Moguće je da će Vam se javiti simptomi obustave lijeka koji bi trebalo da se povuku nakon primjene naredne doze lijeka u odgovarajuće vrijeme.

Nikada ne uzimajte dvostruku dozu kako biste nadoknadili propuštenu dozu.

Šta treba da uradite ukoliko se ne osjećate bolje

Primjena lijeka Pakston neće odmah ublažiti Vaše simptome – potrebno ja da prođe određeni period do početka dejstva svih antidepresiva. Pojedine osobe se osjećaju bolje nakon nekoliko nedjelja terapije, ali kod drugih može biti potrebno da prođe malo više vremena. Kod pojedinih osoba koje koriste antidepresive javiće se pogoršanje prije nego što se osjete bolje. Ukoliko ne osjetite poboljšanje nakon nekoliko nedjelja terapije, obratite se ponovo Vašem ljekaru koji će Vas posavjetovati. Trebalo bi da Vam ljekar zakaže kontrolu nekoliko nedjelja nakon početka liječenja. Obavijestite Vašeg ljekara ukoliko se ne osjećate bolje.

Ako prestanete da uzimate lijek Pakston

Nemojte prestati da koristite lijek Pakston dok to ne odredi Vaš ljekar.

Prilikom prekida primjene lijeka Pakston, Vaš ljekar će postepeno smanjivati dozu lijeka tokom više nedjelja ili mjeseci – čime će se umanjiti mogućnost pojave simptoma obustave lijeka. Jedan od načina je postepeno smanjenje doze lijeka Pakston koju uzimate za po 10 mg nedjeljno. Većina osoba doživljava simptome koji se javljaju prilikom prekida primjene lijeka Pakston kao blage i oni se spontano povlače tokom dvije nedjelje. Kod nekih osoba navedeni simptomi mogu biti teži ili trajati duže.

Ukoliko Vam se jave simptomi obustave lijeka prilikom prekida primjene terapije, Vaš ljekar može odlučiti da je potreban sporiji prekid primjene lijeka. Posjetite Vašeg ljekara ukoliko Vam se jave teški simptomi obustave lijeka prilikom prekida primjene lijeka Pakston. Ljekar može preporučiti da ponovo počnete sa primjenom Vaših tableta i da potom sporije prekidate njihovu primjenu.

Ukoliko Vam se jave simptomi obustave lijeka, i dalje ćete biti u mogućnosti da prekinete primjenu lijeka Pakston.

Mogući simptomi obustave lijeka prilikom prekida liječenja

Studije pokazuju da 3 od 10 pacijenata primijete jedan ili više simptoma prilikom prekida primjene paroksetina. Pojedini simptomi prilikom prekida primjene lijeka javljaju se češće od drugih.

Česta neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek:

• vrtoglavica, nestabilnost ili gubitak ravnoteže,
• osjećaj hladnoće i peckanja, osjećaj žarenja i (manje često) osjećaji slični elektrošoku, uključujući predio glave,
• zujanje, šištanje, zviždanje, zvonjenje ili drugi vid trajne buke u ušima (tinitus),
• poremećaji spavanja (živi snovi, noćne more, nesanica),
• anksioznost,
• glavobolja.

Povremena neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek:

• mučnina,
• znojenje (uključujući noćno znojenje),
• osjećaj nemira ili uznemirenosti,
• tremor (nevoljno podrhtavanje),
• zbunjenost ili dezorjentisanost,
• proliv,
• osjećaj emocionalne osjetljivosti ili razdražljivosti,
• poremećaji vida,
• treperenje ili snažno lupanje srca (palpitacije).

Molimo Vas da posjetite Vašeg ljekara ukoliko ste zabrinuti zbog pojave simptoma obustave lijeka prilikom prekida primjene lijeka Pakston.

Ako imate dodatnih pitanja u vezi sa primjenom ovog lijeka, posavjetujte se sa Vašim ljekarom ili farmaceutom.

Kao i svi ljekovi i lijek Pakston može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Neželjena dejstva će se najvjerovatnije javiti tokom prvih nedjelja primjene lijeka Pakston.

Posjetite Vašeg ljekara ukoliko Vam se tokom terapije javi neko od niže navedenih neželjenih dejstava.

Povremena neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek:

• Ukoliko imate neuobičajene modrice ili krvarenje, uključujući povraćanje krvi ili pojavu krvi u stolici, odmah se obratite Vašem ljekaru ili se uputite u bolnicu.
• Ukoliko primijetite da nijeste u stanju da mokrite, odmah se obratite Vašem ljekaru ili se uputite u bolnicu.

Rijetka neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek:

• Ukoliko dobijete epileptičke napade (grčeve), odmah se obratite Vašem ljekaru ili se uputite u bolnicu.
• Ukoliko osjećate nemir ili osjećate da ne možete da sjedite ili stojite mirno, moguće je da se javilo stanje koje se naziva akatizija. Povišenje doze lijeka Pakston može da pogorša navedeno stanje. Ukoliko se osjećate ovako, obratite se Vašem ljekaru.
• Ukoliko se osjećate umorno, slabo ili zbunjeno i mišići su Vam bolni, ukočeni i teško koordinirate njihovu aktivnost, Vaše stanje može biti posljedica sniženog nivoa natrijuma u krvi. Obratite se Vašem ljekaru ukoliko imate navedene simptome.

Veoma rijetka neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 10 000 pacijenata koji uzimaju lijek:

• Alergijske reakcije na paroksetin, koje mogu biti ozbiljne.
• Ukoliko Vam se javi crveni, grudvast osip po koži, oticanje očnih kapaka, lica, usana, usta ili jezika, svrab ili imate teškoće sa disanjem (nedostatak vazduha) ili gutanjem i osjećate slabost ili ošamućenost što rezultira kolapsom ili gubitkom svijesti, odmah se obratite Vašem ljekaru ili idite u bolnicu.
• Ukoliko imate neke ili sve od sljedećih simptoma moguće je da imate stanje koje se naziva serotoninski sindrom. Navedeni simptomi obuhvataju: osjećaj zbunjenosti, nemir, znojenje, drhtavicu, halucinacije (doživljaj neobičnih vizija ili zvukova), nagle grčeve mišića ili ubrzan rad srca. Obratite se Vašem ljekaru ukoliko se osjećate ovako.
• Akutni glaukom. Ukoliko osjetite bol u predjelu očiju ili se razvije zamagljen vid, obratite se Vašem ljekaru.

Nepoznata učestalost:

• Kod pojedinih pacijenata su se tokom terapije paroksetina ili ubrzo nakon prekida liječenja javljale misli o samopovređivanju ili samoubistvu (pogledati dio 2 „Šta treba da znate prije nego što uzmete lijek Pakston “).
• Neki ljudi su ispoljili agresivnost dok su uzimali lijek Pakston.
• Jako vaginalno krvarenje nedugo nakon porođaja (postpartalno krvarenje), za više informacija podgledajte dio „Plodnost, trudnoća i dojenje“ u dijelu 2.

Ukoliko Vam se javi neko od navedenih neželjenih dejstava, obratite se svom ljekaru.

Druga moguća neželjena dejstva tokom liječenja

Veoma česta neželjena dejstva mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek:

• mučnina. Primjena lijeka ujutru, uz obrok, smanjiće vjerovatnoću pojave mučnine,
• promjene seksualnog nagona ili seksualne funkcije. Npr. izostanak orgazma, i kod muškaraca, abnormalna erekcija i ejakulacija.

Česta neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek:

• povećanje nivoa holesterola u krvi,
• gubitak apetita,
• poremećaj spavanja (nesanica) ili pospanost,
• abnormalni snovi (uključujući noćne more),
• vrtoglavica ili podrhtavanje (tremor),
• glavobolja,
• smanjena koncentracija,
• osjećaj uznemirenosti,
• osjećaj neuobičajene slabosti,
• zamagljen vid,
• zijevanje, suvoća usta,
• proliv ili zatvor,
• povraćanje,
• povećanje tjelesne mase,
• znojenje.

Povremena neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek:

• smanjenje broja bijelih krvnih zrnaca,
• kratkotrajno povišenje krvnog pritiska, ili kratkotrajno sniženje, koje može dovesti do pojave vrtoglavice ili nesvjestice nakon naglog ustajanja,
• ubrzan rad srca,
• odsustvo pokretljivosti, ukočenost, drhtanje ili abnormalni pokreti usta i jezika,
• proširene zjenice,
• osip kože,
• svrab,
• osjećaj zbunjenosti,
• pojava halucinacija (doživljaj neobičnih vizija ili zvukova),
• nemogućnost mokrenja (urinarna retencija) ili nekontrolisano, nevoljno mokrenje (urinarna inkontinencija),
• ukoliko imate dijabetes možete primijetiti gubitak kontrole nivoa glukoze u krvi dok uzimate lijek Pakston. Molimo Vas da porazgovarate sa Vašim ljekarom oko podešavanja doze Vašeg insulina ili drugih ljekova za liječenje dijabetesa.

Rijetka neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek:

• abnormalna sekrecija mlijeka iz dojki kod muškaraca i žena,
• usporen rad srca,
• dejstvo lijeka na jetru, koje se otkriva testovima krvi za određivanje funkcije jetre,
• panični napadi,
• hiperaktivno ponašanje ili misli (manija),
• osjećaj odvojenosti od sebe (depersonalizacija),
• osjećaj anksioznosti,
• neprekidna potreba za kretanjem donjih ekstremiteta (sindrom nemirnih nogu),
• bolovi u zglobovima ili mišićima,
• povećanje nivoa hormona prolaktina u krvi,
• poremećaji menstrualnog ciklusa (uključujući teške ili nepravilne cikluse, krvarenje izmeću ciklusa i odsustvo ili kašnjenje ciklusa).

Veoma rijetka neželjena dejstva mogu da se jave kod najviše 1 na 10 000 pacijenata koji uzimaju lijek:

• kožni osip, koji može biti praćen pojavom plikova, i može izgledati kao male mete (centralne tamne mrlje okružene svjetlijim djelovima sa tamnim prstenom oko ivice), nazvan eritema multiforme,
• rasprostranjeni osip sa plikovima i ljuštenjem kože, naročito oko usana, nosa, očiju, genitalija (Stevens-Johnson-ov sindrom),
• rasprostranjeni osip sa plikovima i ljuštenjem kože na većem dijelu tijela (toksična epidermalna nekroliza),
• problemi sa jetrom koji dovode do žute prebojenosti kože i beonjača,
• sindrom neadekvatne produkcije antidiuretskog hormona (SIADH) koji predstavlja stanje u kome organizam nagomilava višak vode i smanjuje koncentraciju natrijuma, kao rezultat neadekvatnih hemijskih signala. Pacijenti sa navedenim sindromom mogu postati ozbiljno bolesni ili ne moraju imati sve simptome,
• zadržavanje tečnosti ili vode u organizmu što može izazvati oticanje ruku i nogu,
• osjetljivost na sunčevu svjetlost,
• bolna erekcija koja ne prolazi,
• snižen broj trombocita u krvi.

Nepoznata učestalost

• škrgutanje zubima,
• upala debelog crijeva (koja izaziva proliv).

Kod pojedinih pacijenata javili su se: zujanje, šištanje, zviždanje, zvonjenje ili drugi vid perzistentne buke u ušima (tinitus), prilikom primjene paroksetina.

Zabilježen je povećani rizik od preloma kostiju kod pacijenata koji su uzimali ovu vrstu ljekova.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjeno dejstvo lijeka možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81 000 Podgorica

Tel: +382 (0) 20 310 280

Fah: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji.

Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Lijek ne zahtijeva posebne uslove čuvanja.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine. Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Pakston

• Aktivna supstanca je paroksetin.

Pakston, 20 mg, film tableta.

Jedna film tableta sadrži 20 mg paroksetina (u obliku paroksetin hidrohlorid, hemihidrata).

- Pomoćne supstance su:

Tabletno jezgro: kalcijum hidrogenfosfat, dihidrat; laktoza monohidrat; natrijum skrob glikolat (tip A); kalcijum hidrogenfosfat; magnezijum stearat.

Obloga tablete: Opadry White 15B58810 (titan dioksid (E 171), hipromeloza, makrogol 400, polisorbat 80).

Pakston, 30 mg, film tableta.

Jedna film tableta sadrži 30 mg paroksetina (u obliku paroksetin hidrohlorid, hemihidrata).

- Pomoćne supstance:

Tabletno jezgro: kalcijum hidrogenfosfat, dihidrat; laktoza monohidrat; natrijum skrob glikolat (tip A); kalcijum hidrogenfosfat; magnezijum stearat.

Obloga tablete: Opadry blue 12B50610 (titan dioksid (E 171), hipromeloza, makrogol 400, boja (E 132), polisorbat 80).

Kako izgleda lijek Pakston i sadržaj pakovanja

Pakston, 20 mg, film tableta.

Bikonveksne film tablete oblika kapsule, bijele do bjeličaste boje, sa utisnutom oznakom ‘56’ sa jedne strane, a sa podionom crtom i utisnutom oznakom ‘S’ sa druge strane.

Tableta se može podijeliti na jednake doze.

Pakston, 30 mg, film tableta.

Bikonveksne film tablete oblika kapsule, plave boje sa utisnutom oznakom ‘F’ sa jedne strane i sa utisnutom oznakom ‘12’ sa druge strane.

Tablete su pakovane u blistere od PVC/PE/PVdC-Al folije. Svaki blister sadrži 10 tableta.

Kartonska kutija sadrži 30 film tableta (3 blistera) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

ALKALOID d.o.o. Podgorica

Ul. Svetlane Kane Radević br. 3/V,

81 000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

ALKALOID AD Skopje

Bul. Aleksandar Makedonski 12

1000 Skopje, Republika Severna Makedonija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

Pakston, film tableta, 20 mg, blister, 30 (3x10) film tableta: 2030/20/639-5458 od 03.06.2020.

Pakston, film tableta, 30 mg, blister, 30 (3x10) film tableta: 2030/20/640-5459 od 03.06.2020.

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno:

Januar, 2025. godine