LODOZ 10mg + 6.25mg film tableta

Blaga do umjerena hipertenzija.

Doziranje

Za individualnu terapiju Lodoz je dostupan u sljedećim dozama:

Lodoz, 2.5 mg + 6.25 mg, film tableta

Lodoz, 5 mg + 6.25 mg, film tableta

Lodoz, 10 mg + 6.25 mg, film tableta

Uobičajena početna doza je tableta koja sadrži 2.5 mg bisoprolola + 6.25 mg hidrohlortiazida, jednom dnevno. Ako se ne postigne odgovarajući terapijski efekat, dozu treba povećati na jednu tabletu dnevno, koja sadrži 5 mg bisoprolola + 6.25 mg hidrohlortiazida. Ako se ni time ne postigne odgovarajući terapijski efekat, doza može biti povećana na jednu tabletu dnevno, koja sadrži 10 mg bisoprolola + 6.25 mg hidrohlortiazida.

Ako je prekid terapije neophodan, preporučuje se postepeno ukidanje bisoprolola, s obzirom na to da naglo ukidanje bisoprolola može dovesti do akutnog pogoršanja stanja pacijenta, pogotovu pacijenata sa ishemijskom bolešću srca.

Pacijenti sa oštećenjem funkcije bubrega ili jetre:

Kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem jetre ili blagim do umjerenim oštećenjem bubrega (klirens kreatinina > 30 ml/min) nije potrebno prilagođavanje doze.

Stariji

Kod starijih pacijenata nije potrebno prilagođavanje doze (vidjeti dio 4.4).

Pedijatrijska populacija

Iskustvo sa primjenom lijeka Lodoz kod pedijatrijskih pacijenata je ograničeno, te se ne može preporučiti upotreba kod djece.

Način primjene

Lijek Lodoz treba uzeti ujutru, može se uzeti uz obrok. Flim tabletu treba progutati sa malo tečnosti, a ne žvakati.

Lijek Lodoz je kontraindikovan kod pacijenata koji imaju:

• - preosjetljivost na bisoprolol, hidrohlortiazid, druge tiazide, sulfonamide ili na bilo koji od eksipijenasa (vidjeti dio 6.1)
• - akutnu srčanu insuficijenciju ili tokom epizoda srčane dekompenzacije koje zahtijevaju intravensku inotropnu terapiju
• - kardiogeni šok
• - AV blok drugog ili trećeg stepena
• - Sick sinus sindrom
• - sinoatrijalni blok
• - simptomatsku bradikardiju
• - težak oblik astme
• - teški oblik Raynaud-ovog sindroma i teške oblike okluzivne bolesti perifernih arterija
• - neliječeni feohromocitom
• - teško oštećenje bubrega (klirens kreatinina ≤ 30 ml/min)
• - teško oštećenje jetre
• - metaboličku acidozu
• - refraktarnu hipokalijemiju

Upozorenja

Bisoprolol

Nikada ne treba naglo prekinuti terapiju bisoprololom kod pacijenata sa koronarnom arterijskom bolešću (anginom pectoris). Naglo obustavljanje terapije može izazvati srčane aritmije, infarkt miokarda ili iznenadnu smrt.

Hidrohlortiazid

Lijek Lodoz se mora koristiti sa opezom kod pacijenata koji imaju oštećenu funkciju jetre.

Kod pacijenata sa oštećenjem jetre, tiazidni diuretici i slični ljekovi mogu izazvati hepatičnu encefalopatiju. Ukoliko se ovo dogodi, terapija diureticima se mora odmah obustaviti.

Ovaj lijek ne bi smjele da koriste žene koje doje (vidjeti dio 4.6).

Mjere opreza

Bisoprolol

Astma i hronična opstruktivna bolest pluća (HOBP)

Iako kardioselektivni (beta-1) beta blokatori mogu imati manji uticaj na funkciju pluća od neselektivnih beta blokatora, potrebno je izbjegavati njihovu primjenu kod pacijenata sa hroničnom opstruktivnom bolesti pluća, kao i sve ostale beta-blokatore, osim ukoliko postoje opravdani klinički razlozi za njihovu upotrebu. Ukoliko takvi razlozi postoje, lijek Lodoz treba koristiti sa oprezom.

Kod pacijenata sa opstruktivnim bolestima pluća, terapiju bisoprololom treba započeti sa najnižim mogućim dozama i pacijente treba pažljivo pratiti u slučaju pojave novih simptoma (npr. dispneja, zamaranje pri fizičkoj aktivnosti, kašalj). Kod pacijenata sa bronhijalnom astmom ili drugim hroničnim opstruktivnim bolestima pluća, koje mogu da dovedu do pojave simptoma, uporedo je potrebna i terapija bronhodilatatorima.

Ponekad može da dođe do povećanja otpora u disajnim putevima kod pacijenata sa astmom, zbog čega može biti potrebno prilagoditi liječenje beta-2- agonistima.

Srčana insuficijencija

Pacijenti sa kompenzovanom srčanom insuficijencijom kojima je neophodna terapija beta blokatorima mogu dobiti bisoprolol u veoma maloj početnoj dozi, koja bi se postepeno povjećavala pod strogom kontrolom ljekara.

AV blok prvog stepena

S obzirom na njihovo negativno dromotropno dejstvo, beta blokatore treba koristiti pažljivo kod pacijenata sa AV blokom prvog stepena.

Prinzmetalova angina

Beta blokatori mogu da povjećaju učestalost i dužinu trajanja vazospastičkih epizoda kod pacijenata sa Prinzmetalovom anginom. Primijećeni su slučajevi koronarnog vazospazma. Uprkos njegovoj visokoj beta-1 selektivnosti, napadi angine ne mogu biti potpuno isključeni kada se bisoprolol daje pacijentima sa Prinzmetalovom anginom. Kod pacijenata sa lakšom i mješovitom kliničkom slikom Prinzmetalove angine može se koristiti beta-1- selektivni beta blokator uz istovremenu upotrebu vazodilatatora.

Okluzivna bolest perifernih arterija

Beta blokatori mogu da pogoršaju simptome okluzivne bolesti perifernih arterija (PAOB) ili Raynaud-ovog sindroma. Zato je ovim pacijentima bolje propisati beta-1-selektivne beta blokatore.

Feohromocitom

Kod pacijenata sa feohromocitomom lijek Lodoz se ne smije davati bez prethodne blokade alfa receptora.

Neophodno je stalno pratiti visinu krvnog pritiska.

Stariji pacijenti

Obično nije potrebno prilagođavanje doze. Međutim, starije pacijente treba pažljivo pratiti (vidjeti dio Tečnosti i elektrolitni balans).

Pacijenti sa dijabetesom

Pacijenti sa dijabetesom treba da su svjesni rizika od hipoglikemijskih epizoda i povećane potrebe za pažljivim praćenjem nivoa šećera u krvi u početnoj fazi terapije. Upozoravajući znaci hipoglikemije, pogotovo tahikardija, palpitacije i znojenje mogu biti zamaskirani.

Psorijaza

Postoje podaci o vezi između primjene beta blokatora i pogoršanja psorijaze, te ovi pacijenti ne bi trebalo da ih primaju osim ako je to neophodno.

Reakcije preosjetljivosti

Kod pacijenata sa rizikom od teške anafilaktičke reakcije na bilo koji alergen, pogotovo kada se koriste preparati koji sadrže jod (vidjeti dio 4.5) ili tokom specifične imunoterapije (desenzitizacija), beta blokatori mogu da pogoršaju anafilaktičku reakciju i izazovu neosjetljivost na uobičajene doze adrenalina koji se koristi u terapiji reakcija preosjetljivosti.

Opšta anestezija

Kod pacijenata koji treba da se podvrgnu opštoj anesteziji, beta blokada smanjuje incidenciju aritmija i miokardijalne ishemije tokom indukcije i intubacije i tokom postoperativnog perioda. Preporuka je da se održavanje beta blokade nastavi i perioperativno. Anesteziolog mora da bude obaviješten o upotrebi beta blokatora zbog potencijalne interakcije sa drugim ljekovima, koja može da dovede do bradiaritmije, atenuacije refleksne tahikardije i do smanjene refleksne sposobnosti da se kompenzuje gubitak krvi. Ako se smatra neophodnim ukidanje terapije beta blokatorima prije operacije, to treba da se uradi postepeno i treba da se završi 48 sati prije anestezije.

Tireotoksikoza

Beta bokatori mogu da maskiraju kardiovaskularne znakove hipertireoidizma.

Sportisti

Sportisti treba da imaju u vidu da ovaj lijek sadrži agense koji mogu dati pozitivan rezultat na doping testu.

Stroga dijeta

Kod pacijenata na strogoj dijeti lijek Lodoz treba upotrebljavati uz oprez.

Kombinacija sa verapamilom, diltiazemom ili bepridilom

Ovakve kombinacije zahtijevaju pažljivo kliničko i EKG praćenje, pogotovo kod starijih pacijenata, kao i na početku terapije (vidjeti dio 4.5).

Hidrohlortiazid

Balans tečnosti i elektrolita

Tokom dugotrajne terapije lijekom Lodoz preporučuje se periodično kontrolisanje serumskih elektrolita (pogotovu kalijuma, natrijuma, kalcijuma), kreatinina i uree, serumskih lipida (holesterol i trigliceridi), mokraćne kiseline kao i šećera u krvi.

Dugotrajna, kontinuirana primjena hidrohlortiazida može dovesti do poremećaja balansa tečnosti i elektrolita, pogotovo do hipokalijemije i hiponatrijemije, takođe do hipomagnezijemije i hipohlorijemije, kao i hiperkalcijemije.

Nivo natrijuma u krvi

Nivo natrijuma u krvi treba da se odredi prije i periodično tokom terapije. Bilo koja diuretska terapija može izazvati hiponatrijemiju koja u nekim slučajevima može imati ozbiljne posljedice.

Kako hiponatrijemija u početku može biti asimptomatska, periodično praćenje je dragocjeno i treba ga češće sprovoditi kod visokorizičnih pacijenata, npr. stariji pacijenti i pacijenti sa cirozom jetre.

Nivo kalijuma u krvi

Najveći rizik koji se dovodi u vezu sa tiazidnim diureticima i sličnim ljekovima je gubitak kalijuma koji dovodi do hipokalijemije.

Rizik od hipokalijemije (< 3.5 mmol/l) treba očekivati kod visokorizičnih populacija, npr. stariji pacijenti i/ili neuhranjeni pacijenti i/ili pacijenti koji uzimaju više ljekova u isto vrijeme, pacijenti sa koronarnom arterijskom bolešću ili srčanom insuficijencijom, gdje hipokalijemija povećava kardiotoksičnost glikozida i rizik od srčane aritmije.

U riziku su i pacijenti sa produženim QT intervalom, bilo kongenitalnim ili jatrogenim. Hipokalijemija (kao i bradikardija) olakšava nastanak teških aritmija, pogotovu torsade de pointes, koje mogu biti fatalne.

Česte kontrole nivoa kalijuma u krvi indikovane su kod svih gore navedenih populacija i treba da se sprovode već nakon prve nedjelje od početka terapije.

Nivo kalcijuma u krvi

Tiazidni diuretici i slični ljekovi mogu da smanje ekskreciju kalcijuma urinom, što dovodi do lake, prolazne hiperkalcijemije. Značajna hiperkalcijemija može biti u vezi sa nedijagnostikovanim hiperparatireoidizmom. Terapija se mora obustaviti prije testiranja paratireoidne funkcije.

Kombinacija sa litijumom

Zbog diuretika u sastavu lijeka, kombinaciju sa litijumom treba izbjegavati (vidjeti dio 4.5).

Nivo glukoze u krvi

Kod pacijenata sa dijabetesom, mora se pratiti nivo glukoze u krvi, pogotovu u slučaju hipokalijemije.

Mokraćna kiselina

Kod pacijenata sa hiperurikemijom može biti povećan rizik od nastanka gihta. Doza treba da se prilagođava prema porastu koncentracije mokraćne kiseline u krvi.

Bubrežna finkcija i diuretici

Potpuna korist od upotrebe tiazidnih diuretika može se postići samo ukoliko je bubrežna funkcija normalna ili neznatno oštećena (serumski kreatinin < 25 mg/l ili 220 μmol/l, kod odraslih).

Koncentracija serumskog kreatinina treba da se koriguje prema godinama, težini i polu, koristeći Crockroft-ovu formulu, npr:

ClCr = (140 – starost) x težina/0.814 x serumski kreatinin

(starost se izražava u godinama, težina u kg, a serumski kreatinin u μmol/l)

Navedena formula izračunava ClCr za starije muškarce i mora da se koriguje za starije pacijente ženskog pola tako što će da se pomnoži sa 0.85.

Sekundarna hipovolemija koja nastaje usljed gubitka tečnosti i natrijuma, koji su posljedica terapije diuretikom, snižava glomerularnu filtraciju, što može da dovede do povećanja nivoa ureje u krvi i serumskog kreatinina.

Ova prolazna bubrežna insuficijencija nije značajna kod pacijenata sa inače normalnom bubrežnom funkcijom, ali može da pogorša već postojeću bubrežnu insuficijenciju kod pacijenata kod kojih je bubrežna funkcija inače oslabljena.

Kombinacija sa drugim antihipertenzivnim ljekovima

Kada se lijek Lodoz kombinuje sa drugim antihipertenzivima, savjetuje se smanjenje doze, makar u početnoj fazi terapije.

Fotosenzitivnost

Prilikom korišćenja tiazidnih diuretika, u rijetkim slučajevima prijavljene su reakcije fotosenzitivnosti (vidjeti dio 4.8). Ukoliko se reakcije fotosenzitivnosti jave tokom terapije, preporučuje se prekid tretmana. Ukoliko se ponovno uvođenje terapije smatra neophodnim, preporučuje se zaštita područja izloženih suncu ili vještačkom UVA-svjetlu.

Nemelanomski karcinom kože

Povećan rizik od nemelanomskog karcinoma kože (eng. non-melanoma skin cancer, NMSC) [bazocelularni karcinom (eng. basal cell carcinoma, BCC) i planocelularni karcinom (eng. squamous cell carcinoma, SCC)] kod povećane kumulativne izloženosti hidrohlorotiazidu zabilježen je u dvije epidemiološke studije zasnovane na Nacionalnom registru malignih oboljenja Danske. Fotosenzitivno dejstvo hidrohlortiazida može da predstavlja mogući mehanizam za nastanak NMSC.

Pacijente koji uzimaju hidrohlorotiazid potrebno je informisati o riziku od NMSC-a i savjetovati da redovno provjeravaju svoju kožu kako bi se uočila pojava svake nove lezije i da hitno prijave svaku sumnjivu leziju na koži. Pacijente treba posavjetovati o mogućim preventivnim mjerama, kao što je ograničena izloženost sunčevoj svjetlosti i UV zracima i, u slučaju izloženosti, korišćenje odgovarajuće zaštite, radi minimiziranja rizika od karcinoma kože. Sumnjive lezije na koži potrebno je hitno pregledati, potencijalno uključujući histološke preglede uzorka dobijenog biopsijom. Takođe može da bude potrebno da se razmotri opravdanost primjene hidrohlorotiazida kod pacijenata koji su ranije imali NMSC (takođe vidjeti dio4.8).

Sportisti

Sportisti treba da imaju u vidu da ovaj lijek sadrži agense koji mogu da daju pozitivan rezultat na doping testu.

Horoidalni izliv, akutna miopija i sekundarni glaukom zatvorenog ugla

Hidrohlorotiazid, sulfonamid, može da izazove idiosinkrazijsku reakciju, što rezultira horoidalnim izlivom sa defektom vidnog polja, akutnom prolaznom kratkovidošću i akutnim glaukomom zatvorenog ugla. Simptomi uključuju nagli početak smanjene oštrine vida ili bol u oku i obično se javljaju nekoliko sati do nedjelja nakon inicijalne doze. Neliječeni glaukom zatvorenog ugla može dovesti do trajnog gubitka vida. Primarni tretman je da se prekine upotreba hidrohlorothiazida što je prije moguće. Treba razmotriti hitne medicinske i hirurške tretmane ako očni pritisak i dalje ostaje nekontrolisan. Faktori rizika za razvoj akutnog glaukoma zatvorenog ugla mogu uključiti istoriju alergija na sulfonamide ili penicilin.

Akutna respiratorna toksičnost

Prijavljeni su veoma rijetki teški slučajevi akutne respiratorne toksičnosti, uključujući sindrom akutnog respiratornog distresa (ARDS) nakon uzimanja hidrohlorotiazida. Plućni edem se obično razvija u roku od nekoliko minuta do nekoliko sati nakon uzimanja hidrohlorotiazida. Na početku simptomi uključuju dispneju, groznicu, pogoršanje plućne funkcije i hipotenziju. Ako se sumnja na ARDS, lijek Lodoz treba obustaviti i dati odgovarajući tretman. Hidrohlorotiazid ne treba davati pacijentima koji su prethodno imali ARDS nakon uzimanja hidrohlorotiazida.

Kombinacije koje se ne preporučuju:

Litijum: Lijek Lodoz može da pojača kardiotoksični i nefrotoksični efekat litijuma, usljed smanjene ekskrecije litijuma.

Kalcijumski antagonisti kao što su verapamil, diltiazem: negativan efekat na kontraktilnost miokarda i na atrio-ventrikularno sprovođenje. Intravenska administracija verapamila kod pacijenata na terapiji beta blokatorima može pojačati hipotenziju i atrio-ventrikularni blok.

Antihipertenzivni ljekovi sa centralnim djelovanjem: istovremena upotreba centralno-djelujućih antihipertenziva sa bisoprololom može dodatno da dovede do usporenja srčanog ritma i udarnog volumena i do vazodilatacije/hipotenzije. Nagli prekid terapije može povećati rizik od rebound hipertenzije.

Kombinacije koje zahtijevaju oprez pri korišćenju:

Blokatori kalcijumskih kanala tipa dihidropiridina: istovremena upotreba može da poveća rizik od hipotenzije, a kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom može dovesti do dodatnog rizika od pogoršanja funkcije komore.

Istovremena upotreba sa drugim antihipertenzivima ili sa ljekovima koji imaju potencijal da snižavaju krvni pritisak može povećati rizik od hipotenzije.

Inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima (ACE inhibitori), antagonisti angiotenzin II receptora (AIIA): rizik od značajnog pada krvnog pritiska i/ili akutne bubrežne insuficijencije na početku terapije ACE inhibitorima kod pacijenata sa postojećom deplecijom natrijuma (pogotovo kod pacijenata sa stenozom bubrežne arterije).

Ukoliko je prethodna diuretska terapija izazvala depleciju natrijuma, potrebno je ili prekinuti upotrebu diuretika tri dana prije uvođenja ACE inhibitora ili započeti terapiju malim dozama ACE inhibitora.

Grupa I antiaritmika: moguć je pojačan efekat na atrio-ventrikularno sprovođenje i povećan negativni inotropni efekat.

Grupa III antiaritmika: moguć je pojačan efekat na trajanje atriventrikularnog sprovođenja.

Antiaritmici koji mogu izazvati torsades de pointes: hipokalijemija može povećati učestalost torsade de pointes.

Neantiaritmogeni ljekovi koji mogu da izazovu torsade de pointes: hipokalijemija može povećati učestalost torsade de pointes.

Parasimpatomimetski ljekovi: istovremena primjena može produžiti vrijeme atrio-ventrikularnog sprovođenja i povećati rizik od nastanka bradikardije.

Topikalni beta blokatori (npr. kapi za oči u terapiji glaukoma): mogu pojačati sistemske efekte bisoprolola.

Insulin i oralni antidijabetici: pojačano snižavanje nivoa šećera u krvi. Svi beta blokatori mogu da maskiraju upozoravajuće znakove hipoglikemije.

Anestetici: atenuacija refleksne tahikardije i povećani rizik od hipotenzije.

Glikozidi digitalisa: produžavanje atrio-ventrikularnog vremena sprovođenja, usporavanje srčanog ritma. Ukoliko se razviju hipokalijemija i/ili hipomagnezijemija tokom terapije lijekom Lodoz, miokard može pokazati povećanu osjetljivost na kardiotonične glikozide, što vodi ka pojačanom djelovanju i neželjenim efektima glikozida.

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL): NSAIL mogu redukovati hipotenzivni efekat. Kod pacijenata sa hipovolemijom istovremena primjena NSAIL može uzrokovati akutnu bubrežnu insuficijenciju.

Beta-simpatomimetici: kombinacija sa bisoprololom može umanjiti efekte oba agensa.

Simpatomimetici koji aktiviraju i alfa i beta adrenergičke receptore: kombinacija sa bisoprololom može dovesti do hipertenzije. Ovakve interakcije su vjerovatnije sa neselektivnim beta blokatorima.

Ljekovi koji dovode do gubitka kalijuma mogu dovesti do povećanih gubitaka kalijuma.

Metildopa: hemoliza zbog stvaranja antitijela na hidrohlortiazid je zabilježena u pojedinim slučajevima.

Dejstvo ljekova koji snižavaju nivo mokraćne kiseline može biti smanjeno kada se koriste istovremeno sa lijekom Lodoz.

Holestiramin, holestipol: redukuju resorpciju hidrohloritiazid komponente lijeka Lodoz.

Kombinacije o kojima treba voditi računa:

Meflokin: povećava rizik od nastanka bradikardije.

Kortikosteroidi: smanjuju antihipertenzivnu efikasnost.

Trudnoća

Upotreba lijeka Lodoz tokom trudnoće nije preporučljiva.

Bisoprolol

Bisoprolol ispoljava farmakološke efekte koji mogu imati štetno dejstvo na trudnoću i/ili fetus/novorođenče. Generalno, beta-blokatori smanjuju prokrvljenost placente koja se dovodi u vezu sa zaostalim razvojem, intrauterinom smrću, abortusom ili prijevremenim porođajem. Neželjena dejstva (npr. hipoglikemija i bradikardija) mogu da se dogode i kod fetusa i kod novorođenčeta. Ukoliko je terapija beta-blokatorima neophodna, poželjna je primjena selektivnih beta-1 adrenergičkih blokatora.

Hidrohlortiazid

Postoji ograničeno iskustvo sa primjenom hidrohlortiazida u toku trudnoće, naročito u toku prvog trimestra. Studije na životinjama nijesu dovoljne.

Hidrohlortiazid prolazi placentu. Zasnovano na farmakološkom djelovanju hidrohlortiazida, njegova primjena u toku drugog i trećeg trimestra može kompromitovati fetoplancentalnu perfuziju i uzrokovati fetalne ili neonatalne efekte kao što su žutica, elektrolitni disbalans i trombocitopenija.

Hidrohlortiazid se ne smije primjenjivati kod gestacijskih edema, gestacijske hipertenzije ili preeklampsije zbog rizika od smanjenog volumena plazme i plancentarne hipoperfuzije, bez povoljnih efekata na tok bolesti.

Hidrohlortiazid se ne smije koristiti za esencijalnu hipertenziju kod trudnica, izuzev u rijetkim situacijama kada se ne može koristiti druga terapija.

Dojenje

Lijek Lodoz nije preporučljiv kod dojilja. Hidrohlortiazid može inhibirati produkciju mlijeka.

Plodnost

Nema podataka o uticaju lijeka Lodoz 2.5mg/5mg/10mg+6.25mg na plodnost kod ljudi.

U zavisnosti od individualnog odgovora pacijenta na terapiju lijekom Lodoz sposobnost upravljanja motornim vozilom može biti smanjena. Na ovo treba posebno obratiti pažnju na početku terapije kao i prilikom korišćenja alkohola.

Lista neželjenih reakcija

Neželjena dejstva navedena su u daljem tekstu po klasama sistema organa i učestalosti javljanja. Učestalost javljanja definiše se kao: veoma često (≥ 1/10), često (≥ 1/100, < 1/10), povremeno (≥ 1/1.000, < 1/100), rijetko (≥ 1/10.000, < 1/1.000), veoma rijetko (< 1/10.000), nepoznata (ne može se procijeniti na osnovu raspoloživih podataka).

Neoplazme – benigne, maligne i neodređene (uključujući ciste i polipe)

Nepoznato: nemelanomski karcinom kože (bazocelularni karcinom i planocelularni karcinom)

Poremećaji na nivou krvi i limfnog sistema

Rijetko: leukopenija, trombocitopenija

Veoma rijetko: agranulocitoza

Poremećaji metabolizma i ishrane

Povremeno: gubitak apetita, hiperglikemija, hiperurikemija, disbalans tečnosti i elektrolita (naročito hipokalijemija i hiponatrijemija, takođe hipomagnezijemija i hipohlorijemija kao i hiperkalcijemija).

Veoma rijetko: metabolička alkaloza.

Psihijatrijski poremećaji

Povremeno: depresija, poremećaj sna

Rijetko: noćne more, halucinacije

Poremećaji nervnog sistema

Često: vrtoglavica*, glavobolja*

Poremećaji oka

Rijetko: smanjeno stvaranje suza (treba uzeti u obzir kod pacijenata koji koriste kontaktna sočiva), poremećaji u vidnom polju

Veoma rijetko: konjunktivitis

Nepoznate učestalosti: horoidalni izliv, akutna miopija, akutni glaukom zatvorenog ugla

Poremećaji na nivou uha i centra za ravnotežu

Rijetko: poremećaj sluha

Kardiološki poremećaji

Povremeno: bradikardija, poremećaji u AV sprovođenju, pogoršanje postojeće srčane insuficijencije

Vaskularni poremećaji

Često: osjećaj hladnoće ili utrnulosti u ekstremitetima

Povremeno: ortostatska hipotenzija

Rijetko: sinkopa

Respiratorni, torakalni i medijastinalni poremećaji

Povremeno: bronhospazam kod pacijenata sa bronhijanlnom astmom ili opstruktivnom bolesti pluća u anamnezi

Rijetko: alergijski rhinitis

Veoma rijetko: akutni distres sindrom (ARDS) (vidjeti dio 4.4)

Nepoznato: intersticijska bolest pluća

Gastrointestinalni poremećaji

Često: gastrointestinalne smetnje kao što su nauzeja, povraćanje, dijareja, konstipacija

Povremeno: bol u abdomenu

Veoma rijetko: pankreatitis

Hepatobilijarni poremećaji

Rijetko: hepatitis, žutica

Poremećaji na nivou kože i potkožnog tkiva

Rijetko: reakcije preosjetljivosti kao što su svrab, crvenilo, osip i angioedem, fotosenzitivnost, purpura, urtikarija.

Veoma rijetko: anafilaksa, toksična epidermalna nekroliza (Lyell-ov sindrom), alopecija, kutani lupus eritematozus. Beta blokatori mogu da izazovu ili pogoršaju psorijazu ili da izazovu osip sličan psorijazi

Poremećaji mišićno-skeletnog, vezivnog i koštanog tkiva

Povremeno: mišićna slabost, grčevi u mišićima

Poremećaji reproduktivnog sistema i dojki

Rijetko: erektilna disfunkcija

Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene

Često: umor*

Povremeno: astenija

Veoma rijetko: bol u grudima

Ispitivanja

Povremeno: porast nivoa amilaze, reverzibilni porast kreatinina i uree u serumu, porast triglicerida i holesterola, glukozurija

Rijetko: porast vrijednosti enzima jetre (AST, ALT)

*Ovi simptomi se javljaju naročito na početku terapije. Uglavnom su blagi i obično se povlače tokom 1 do 2 nedjelje.

Opis odabranih neželjenih reakcija

Nemelanomski karcinom kože: Na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, između hidrohlorotiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) primijećena je povezanost zavisna od kumulativne doze (takođe vidjeti djelove 4.4 i 5.1).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Najčešći znaci predoziranja beta blokatorima su bradikardija, hipotenzija, bronhospazam, akutna srčana insuficijencija i hipoglikemija. Postoji široka individualna varijabilnost u osjetljivosti na pojedinačnu visoku dozu bisoprolola, a pacijenti sa srčanom insuficijencijom su vrlo osjetljivi.

Kliničku sliku akutnog ili hroničnog predoziranja hidrohlortiazidom određuje količina izgubljene tečnosti i elektrolita.

Najčešći znaci su vrtoglavica, mučnina, somnolencija, hipovolemija, hipotenzija, hipokalijemija.

Uopšteno, ukoliko dođe do predoziranja, preporučuje se prestanak terapije lijekom Lodoz i uvođenje suportivne i simptomatske terapije.

Bradikardija: dati atropin intravenski. Ukoliko je odgovor neadekvatan oprezno dati izoprenalin ili drugi lijek sa pozitivnom hronotropnim svojstvima. U određenim slučajevima može biti neophodna insercija transvenskog pejsmejkera.

Hipotenzija: treba dati intravenski tečnosti i vazopresore.

AV blok (drugog ili trećeg stepena): pacijente treba pažljivo pratiti i liječiti ih izoprenalinskom infuzijom ili uraditi inserciju intravenoznog srčanog pejsmejkera.

Akutno pogoršanje srčane insuficijencije: intravenska primjena diuretika, intravenska primjena inotropnih i vazodilatatornih ljekova.

Bronhospazam: primjena bronhodilatatora kao što je izoprenalin, beta-2-simpatomimetika i/ili aminofilina.

Hipoglikemija: intravenska primjena glukoze.

Ograničeni podaci ukazuju na to da se bisoprolol teško uklanja dijalizom. Stepen do koga se hidrohlortiazid može ukloniti hemodijalizom nije utvrđen.

Farmakoterapijska grupa: Kombinacija beta adrenergičkih blokatora (beta-1-selektivnih) i tiazidnog diuretika

ATC kod: C07BB07

Kliničke studije su pokazale da je antihipertenzivni efekat ova dva lijeka aditivan i pokazana je efikasnost najmanje doze 2.5 mg/6.25 mg u terapiji blage do umjerene esencijalne hipertenzije.

Farmakodinamski efekti, uključujući hipokalijemiju (hidrohlortiazid) i bradikardiju, asteniju i glavobolju (bisoprolol) su dozno zavisni.

Kombinovanje obje aktivne supstance, pri četvrtini ili polovini doze, u obliku jednog lijeka (2.5 mg/6.25 mg) ima za cilj da smanji te efekte.

Bisoprolol je visoko selektivni beta-1 adrenergički blokator bez intrinzičke simpatomimetičke aktivnosti i bez značajne aktivnosti u stabilizaciji membrane.

Kao i kod drugih beta blokatora, mehanizam antihipertenzivnog efekta bisoprolola nije u potpunosti utvrđen. Međutim, pokazano je da ovaj lijek izaziva značajno sniženje renina u plazmi i usporenje srčanog ritma.

Hidrohlortiazid je tiazidni diuretik sa antihipertenzivnom aktivnošću. Njegovo diuretsko dejstvo nastaje zbog inhibicije aktivnog transporta natrijuma iz renalnih tubula u krv, što utiče na reapsorpciju natrijuma.

Nemelanomski karcinom kože: Na osnovu dostupnih podataka iz epidemioloških studija, između hidrohlorotiazida i nemelanomskog karcinoma kože (NMSC) primijećena je povezanost zavisna od kumulativne doze. Jedna studija uključila je populaciju koja se sastojala od 71533 slučaja bazocelularnog karcinoma (BCC) i 8629 slučajeva planocelularnog karcinoma (SCC), uparenih sa 1430833, odnosno 172462 kontrole u populaciji. Velika upotreba hidrohlorotiazida (≥ 50 000 mg kumulativno) bila je povezana sa prilagođenim OR od 1,29 (95% CI: 1,23-1,35) za BCC i 3,98 (95% CI: 3,68-4,31) za SCC. Primijećena je jasna povezanost odgovora i kumulativne doze i za BCC i za SCC. Druga studija pokazala je moguću povezanost između karcinoma usana (SCC) i izlaganja hidrohlorotiazidu: 633 slučaja karcinoma usana upareno je sa 63067 kontrola u populaciji, primjenom strategije uzorkovanja iz rizične grupe (eng. risk-set sampling). Pokazana je povezanost odgovora i kumulativne doze sa prilagođenim OR 2,1 (95% CI: 1,7-2,6) sa povećanjem na OR 3,9 (3,0-4,9) za veliku upotrebu hidrohlorotiazida (~25 000 mg) i na OR 7,7 (5,7-10,5) za najveću kumulativnu dozu (~100 000 mg) (takođe vidjeti dio 4.4).

Bisoprolol

• Resorpcija: vrijednost Tmax varira od 1-4 h.
• Biološka raspoloživost bisoprolola je visoka (88%); hepatička ekstrakcija tokom prvog prolaska je veoma slaba; prisustvo hrane ne utiče na resorpciju. Kinetika je linearna za doze od 5 do 40 mg.

Distribucija: stepen vezivanja bisoprolola za proteine plazme je 30%, a volumen distribucije je visok (približno 3 l/kg).

• Metabolizam: 40% doze bisoprolola se metaboliše u jetri. Metaboliti bisoprolola su neaktivni.
• Eliminacija: poluvrijeme eliminacije iz plazme je 11h.

Bubrežni klirens i hepatički klirens su približno isti, a polovina doze (nepromijenjena) kao i metaboliti se ekskretuju urinom. Ukupni klirens je približno 15 l/h.

Hidrohlortiazid

• Resorpcija: bioraspoloživost hidrohlortiazida pokazuje varijabilnost među pacijentima i kreće se od 60 do 80%. Vrijednost Tmax varira od 1.5 do 5 h (srednja vrijednost ~ 4 h).
• Distribucija: stepen vezivanja hidrohlortiazida za proteine plazme je 40%.
• Eliminacija: Hidrohlortiazid se ne metaboliše i ekskretuje se skoro u potpunosti kao nepromijenjen lijek putem glomerularne filtracije i aktivne tubularne sekrecije. Terminalno poluvrijeme eliminacije hidrohlorotiazida je oko 8h.
• Renalni klirens hidrohlortiazida je smanjen, a poluvrijeme eliminacije produženo kod pacijenata sa bubrežnom i/ili srčanom insuficijencijom. Isto važi i za starije pacijente koji takođe pokazuju porast vrijednosti Cmax.
• Hidrohlortiazid prolazi placentalnu barijeru i ekskretuje se u mlijeko majke.

Prema standardnim pretkliničkim testovima za ispitivanje toksičnosti (testovi dugotrajne toksičnosti, mutagenosti, genotoksičnosti i kancerogenosti) za bisoprolol ili hidrohlortiazid, nije utvrđeno da su štetni po ljude.

Kao i drugi beta blokatori, visoke doze bisoprolola u eksperimentima sa životinjama imale su toksično dejstvo na majku (smanjeno uzimanje hrane i povjećanje tjelesne mase) i na embrion i/ili fetus (povjećan rizik od abortusa u kasnoj trudnoći, smanjenje tjelesne mase na rođenju, zaostalost fizičkog razvoja do kraja laktacije).

Međutim, bisoprolol kao i hidrohlortiazid se nijesu pokazali teratogenim. Nije zabilježen porast toksičnosti kada su obje komponente davane u kombinaciji.

Lodoz, 2.5 mg + 6.25 mg:

Sastav jezgra tablete:

Magnezijum stearat;

Krospovidon;

Skrob, kukuruzni;

Skrob, preželatinizovani;

Celuloza, mikrokristalna;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Sastav filma tablete (Opadry yellow):

Polisorbat 80;

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172);

Makrogol 400;

Titan dioksid (E171);

Hipromeloza.

Lodoz, 5 mg + 6.25 mg:

Sastav jezgra tablete:

Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni;

Magnezijum stearat;

Celuloza, mikrokristalna;

Skrob, kukuruzni;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Sastav filma tablete (Opadry pink):

Gvožđe (III) oksid, žuti (E172);

Gvožđe (III) oksid, crveni (E172);

Polisorbat 80;

Makrogol 400;

Titan dioksid (E171);

Hipromeloza.

Lodoz, 10 mg + 6.25 mg:

Sastav jezgra tablete:

Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni;

Magnezijum stearat;

Celuloza, mikrokristalna;

Skrob, kukuruzni;

Kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Sastav filma tablete (Opadry white):

Polisorbat 80;

Makrogol 400;

Titan dioksid (E171);

Hipromeloza.

Nije primjenljivo.

5 godina.

Čuvati na temperaturi do 25˚C.

Unutrašnje pakovanje je polipropilen/aluminijum blister ili polivinilhlorid/aluminijum blister koji sadrži 30 film tableta.

Spoljnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 1 blister sa 30 film tableta (1x30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Lijek Lodoz sadrži aktivne supstance bisoprolol i hidrohlortiazid:

• Bisoprolol pripada grupi ljekova koji se zovu beta blokatori i koji se koriste za snižavanje krvnog pritiska.
• Hidrohlortiazid pripada grupi ljekova koji se zovu tiazidni diuretici. On takođe pomaže u snižavanju krvnog pritiska tako što povećava količinu izlučenog urina.

Lijek Lodoz se koristi u terapiji blage do umjerene hipertenzije.

Lijek Lodoz ne smijete koristiti:

Ne koristite lijek Lodoz ukoliko patite od nekog od dolje navedenih stanja:

• alergija (preosjetljivost) na bisoprolol, hidrohlortiazid, druge tiazide, sulfonamide ili bilo koje sastojke lijeka Lodoz (vidjeti dio 6. Šta sadrži lijek Lodoz);
• akutna srčana insuficijencija (nagla srčana slabost) ili ako Vaša srčana slabost nije pod kontrolom (dekompenzovana srčana insuficijencija);
• kardiogeni šok (ozbiljan akutni poremećaj srčane funkcije koji uzrokuje nizak krvni pritisak i poremećaj cirkulacije);
• ozbiljne smetnje provođenja nadražaja iz pretkomora u srčane komore (AV blok II i III stepena);
• sick sinus sindrom (bolest sinusnog čvora srca);
• poremećaji provodljivosti nadražaja između sinusnog čvora i srčane pretkomore (SA blok);
• usporen rad srca (bradikardija);
• ozbiljni napadi gušenja (npr. težak oblik bronhijalne astme);
• teški oblici periferne arterijske okluzivne bolesti i teški oblici Raynaud-ovog sindroma (ozbiljni poremećaj u cirkulaciji koji može da uzrokuje da prsti na rukama ili nogama trnu ili postanu blijedi ili plavičasti);
• neliječeni feohromocitom (tumor adrenalnih žlijezda, koji luči supstance koje uzrokuju veoma visok krvni pritisak);
• ozbiljna oboljenja jetre i bubrega
• povećana kiselost krvi (metabolička acidoza) kao posljedica teške bolesti;
• nizak nivo kalijuma u krvi, koji ne reaguje na terapiju.

Upozorenja i mjere opreza:

Nikada ne prekidajte naglo terapiju, naročito ako patite od određenih poremećaja rada srca (ishemijske bolesti srca, na primjer angina pectoris).

Prije uzimanja lijeka Lodoz recite ljekaru ako se neko od navedenih stanja odnosi na Vas:

• bilo koje oboljenje srca, kao što je srčana slabost, poremećaji srčanog ritma ili Prinzmetal-ova angina)
• lakši problemi krvotoka u Vašim ekstremitetima (naročito Raynaud-ov sindrom)
• poremećaj funkcije bubrega ili jetre
• feohromocitom (tumor nadbubrežne žlijezde)
• hronična bolest pluća ili lakši oblici astme
• dijabetes/šećerna bolest
• poremećaji štitaste žlijezde
• psorijaza
• stroga dijeta
• alergija na penicilin

Pored toga, recite Vašem ljekaru:

• ukoliko ste ikada patili od gihta, pošto lijek Lodoz može da poveća rizik od ponovnog napada;
• ukoliko ćete biti podvrgnuti anesteziji (na primjer zbog hirurške intervencije) jer lijek Lodoz može da utiče na reakciju organizma u toj situaciji;
• ukoliko planirate terapiju desenzibilizacije, jer lijek Lodoz može da izazove alergijsku reakciju ili da pojača intenzitet već postojeće alergijske reakcije;
• ukoliko dojite ili namjeravate da dojite;
• ukoliko planirate da se sunčate ili da se izložite vještačkom ultraljubičastom (UV) svijetlu, jer je kod pojedinih pacijenata uočena pojava osipa poslije sunčanja. U tom slučaju, treba da zaštitite kožu tokom terapije lijekom Lodoz.
• ako ste imali rak kože ili ako Vam se pojavi neočekivana lezija (promjena) na koži tokom liječenja. Liječenje hidrohlorotiazidom, naročito dugotrajna primjena visokih doza, može da poveća rizik od nekih vrsta raka kože ili usana (nemelanomski karcinom kože). Zaštitite svoju kožu od izlaganja suncu i UV zracima za vrijeme uzimanja lijeka Lodoz.
• Ukoliko dođe do smanjenja oštrine vida ili bolova u očima. Ovo bi mogli biti simptomi nakupljanja tečnosti u vaskularnom sloju oka (horoidalni izliv) ili povećanja pritiska u oku, a mogu se pojaviti u roku od nekoliko sati do nedjelje od uzimanja lijeka Lodoz. Ovo može dovesti do trajnog gubitka vida, ako se ne liječi. Ako ste ranije imali alergiju na penicilin ili sulfonamid, možete biti izloženi većem riziku od razvoja ovog stanja.
• Ako ste imali probleme sa disanjem ili plućima (uključujući upalu ili tečnost u plućima) nakon uzimanja hidrohlorotiazida u prošlosti. Ako nakon uzimanja lijeka Lodoz osjetite težak nedostatak vazduha ili otežano disanje, odmah potražite medicinsku pomoć.

Ukoliko Vam se za vrijeme liječenja lijekom Lodoz pojave novi simptomi kao što su poteškoće u disanju, kašalj, zviždanje u grudima nakon vježbanja itd., a ujedno imate hroničnu bolest pluća ili lakši oblik astme, odmah obavijestite Vašeg ljekara.

Dodatni testovi

Hidrohlortiazid utiče na balans tečnosti i elektrolita u organizmu. Vaš ljekar može tražiti da se ovaj balans povremeno ispita. Ovo je posebno važno u stanjima koja se mogu pogoršati ako se elektrolitni balans poremeti. Vaš ljekar će povremeno zatražiti analizu nivoa masnoća, mokraćne kiseline ili glukoze u krvi.

Ne preporučuje se istovremena upotreba ovog lijeka sa litijumom (koristi se u liječenju nekih psihijatrijskih poremećaja), sa ljekovima koji se koriste u terapiji visokog krvnog pritiska, angine pectoris ili srčanih aritmija (kao što je verapamil, diltiazem ili bepridil) (vidjeti dio “Primjena drugih ljekova”).

Profesionalni sportisti treba da znaju da ovaj lijek sadrži supstance koje mogu dati pozitivnu reakciju na doping testu.

Primjena drugih ljekova

Recite Vašem ljekaru ili farmaceutu ukoliko koristite ili ste nedavno koristili bilo koje druge ljekove.

Lijek Lodoz sa sljedećim ljekovima koristite ako Vas je ljekar tako savjetovao s obzirom da se ne preporučuje (vidjeti dio “Kada uzimate lijek Lodoz, posebno vodite računa”):

• sa određenim ljekovima koji se koriste u terapiji visokog krvnog pritiska, angine pektoris ili srčanih aritmija (kao što su verapamil, diltiazem ili bepridil), jer mogu povećati rizik od poremećaja srčanog ritma.
• sa litijumom koji se koristi u liječenju pojedinih psihijatrijskih bolesti

Lijek Lodoz se sa sledećim ljekovima mora koristiti sa oprezom:

• ljekovi koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska, angine pektoris ili srčanih aritmija;

• topikalni beta blokatori (npr. kapi za oči za liječenje glaukoma);

• insulin i oralni antidijabetici (koriste se za liječenje šećerne bolesi);

• anestetici;

• glikozidi digitalisa (koriste se za liječenje srčane slabosti);

• nesteroidni antiinflamatorni ljekovi;

• ljekovi koji snižavaju koncentraciju kalijuma;

• simpatomimetici (za liječenje alergijskih reakcija);

• ljekovi koji snižavaju koncentraciju mokraćne kiseline;

• holestiramin, holestipol (koriste se za snižavanje novoa hlesterola u krvi);

• meflokin (lijek za liječenje malarije);

• kortikosteroidi.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ako ste trudni ili dojite, mislite da biste mogli biti trudni ili planirate trudnoću, obratite se svom lijekaru ili farmaceutu za savjet prije nego uzmete ovaj lijek.

Primjena ovog lijeka se ne preporučuje u trudnoći.

Primjena ovog lijeka se ne preporučuje u periodu dojenja.

Uticaj lijeka Lodoz na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Lijek Lodoz obično ne utiče na Vašu sposobnost da vozite ili rukujete mašinama. Međutim, Vaše individualne reakcije na lijek mogu umanjiti sposobnost da se koncentrišete i pravovremeno reagujete. Ako se to desi, nemojte upravljati vozilom ili rukovati mašinama.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako nijeste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Preporučena početna doza je jedna tableta od 2.5 mg/6.25 mg dnevno.

Ako je efekat sniženja krvnog pritiska ovom dozom nedovoljan, dozu treba povećati na jednu tabletu lijeka Lodoz od 5 mg/6.25 mg dnevno, a ako je odgovor još uvijek neadekvatan, povećati na jednu tabletu od 10 mg/6.25 mg dnevno.

Uzimajte lijek Lodoz ujutru sa ili bez hrane. Progutajte tabletu sa malo tečnosti. Tabletu nemojte žvakati.

Nikada ne prekidajte liječenje naglo (vidjeti dio „Ako naglo prestanete da koristite lijek Lodoz”).

Primjena kod djece i adolescenata

Iskustvo sa primjenom lijeka Lodoz u pedijatrijskoj populaciji je ograničeno, pa se njegova primjena ne može preporučiti kod ove populacije.

Uzimanje lijeka Lodoz sa hranom ili pićem

Lijek Lodoz se može uzimati sa ili bez hrane, ali se uvijek mora uzimati ujutru.

Ako ste uzeli više lijeka Lodoz nego što je trebalo

Ukoliko ste uzeli više tableta lijeka Lodoz nego što treba, obavijestite Vašeg ljekara odmah. U zavisnosti od stepena predoziranja, Vaš ljekar će odlučiti koje mjere su potrebne.

Simptomi predoziranja bisoprololom i hidrohlorotiazidom mogu biti nizak krvni pritisak, usporen rad srca, iznenadni srčani problemi, vrtoglavica, mučnina, pospanost, iznenadni problemi sa disanjem, pad nivoa šećera u krvi.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Lodoz

Ukoliko ste zaboravili da uzmete ovaj lijek, uzmite ga čim se sjetite. Zatim uzmite Vašu sljedeću dozu u uobičajeno vrijeme. Međutim, ukoliko je to blizu uobičajenog vremena za uzimanje sljedeće doze preskočite dozu koju nijeste uzeli.

Ne uzimajte duplu dozu da biste nadoknadili zaboravljenu tabletu.

Ako prestanete da uzimate lijek Lodoz

Ne prekidajte sa uzimanjem lijeka Lodoz, osim ukoliko Vas ljekar tako savjetuje. U suprotnom Vaše stanje se može pogoršati. Ako morate da prestanete sa liječenjem, ljekar će Vas savjetovati da dozu postepeno smanjujete.

Ukoliko imate dodatna pitanja u vezi primjene ovog lijeka, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Lodoz može izazvati neželjena dejstva iako se ona ne moraju javiti kod svakoga. Ova neželjena dejstva su nabrojana u skladu sa učestalošću kojom se javljaju:

Česta neželjena dejstva (mogu se javiti kod manje od 1 na10 osoba):

• osjećaj hladnoće, utrnulost u rukama i nogama
• umor, vrtoglavica, glavobolja. Ovi simptomi se javljaju uglavnom na početku liječenja. Oni su obično umjereni i obično nestaju nakon 1-2 nedjelje od početka liječenja
• gastrointestinalni problemi kao što su mučnina, povraćanje, proliv ili zatvor.

Povremena neželjena dejstva (mogu se javiti kod manje od 1 na 100 osoba):

• mišićna slabost, grčevi u mišićima, osjećaj slabosti
• usporen rad srca, poremećaj srčanog ritma, pogoršanje postojeće srčane slabosti, pad krvnog pritiska poslije ustajanja ili uspravljanja u sjedeći položaj
• poremećaj sna, depresija, gubitak apetita
• problemi sa disanjem kod pacijenata sa astmom ili hroničnim bronhijalnim oboljenjem
• povećanje nivoa kreatinina ili uree u krvi
• abdominalne tegobe
• povećanje nivoa amilaze (digestivnog enzima)
• poremećaj balansa tečnosti i elektrolita
• povećanje nivoa masnoća, holesterola, mokraćne kiseline ili šećera u krvi; povećanje šećera u mokraći

Rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod manje od 1 na 1000 osoba)

• noćne more, halucinacije
• reakcije alergijskog tipa, kao što su svrab, iznenadno crvenilo lica ili kožni osip, osjetljivost kože prilikom izlaganja suncu, koprivnjača, male crvene mrlje na koži izazvane potkožnim krvarenjem (purpura). Morate odmah da se obratite ljekaru ako imate ozbiljnije alergijske reakcije, koje mogu uključiti oticanje lica, vrata, jezika, usta ili grla ili otežano disanje.
• povećane vrijednosti pojedinih enzima jetre, zapaljenje jetre, žuta prebojenost kože i sluzokoža (žutica),
• poremećaji erekcije,
• poremećaji sluha,
• alergijska kijavica, smanjena sekrecija suza, poremećaj vida,
• smanjenje broja bijelih krvnih ćelija (leukopenija), ili krvnih pločica (trombocitopenija)
• sinkopa (nagli gubitak svijesti).

Veoma rijetka neželjena dejstva (mogu se javiti kod manje od 1 na 10 000 osoba)

• iritacija i crvenilo očiju (konjunktivitis), gubitak kose
• napad ili pogoršanje prethodno postojećih psorijatičnih promjena na koži; pojava zadebljalih krustastih naslaga (kožni lupus eritematozus)
• bol u grudima
• značajna redukcija broja bijelih krvnih ćelija (agranulocitoza)
• zapaljenje pankreasa
• stanje nedovoljne kisjelosti Vaše krvi (metabolička alkaloza)
• alergijska (anafilatička) reakcija, teška bulozna reakcija (Lyell-ov sindrom)
• akutni respiratorni distres (znakovi uključuju težak, kratak dah, groznicu, slabost i konfuziju)

Neželjena dejstva nepoznate učestalosti (ne mogu biti procijenjena na osnovu raspoloživih podataka):

• Rak kože i usana (nemelanomski karcinom kože)
• Intersticijska bolest pluća
• Kratkovidost
• Smanjenje vida ili bolovi u očima usljed visokog pritiska (mogući znaci nakupljanja tečnosti u vaskularnom sloju oka (horoidalni izliv) ili akutnog glaukoma zatvorenog ugla)

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 25°C.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek LODOZ

- Aktivne supstance su bisoprolol fumarat i hidrohlortiazid.

Lodoz, 2.5 mg + 6.25 mg:

Jedna film tableta sadrži 2.5 mg bisoprolol fumarata i 6.25 mg hidrohlortiazida.

- Pomoćne supstanca su:

Jezgro tablete: magnezijum stearat; krospovidon; skrob, kukuruzni; skrob, preželatinizovani; celuloza, mikrokristalna ikalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Film obloga tablete (Opadry yellow): polisorbat 80; gvožđe (III) oksid, žuti (E172); makrogol 400; titan dioksid (E171) i hipromeloza.

Lodoz, 5 mg + 6.25 mg:

Jedna film tableta sadrži 5 mg bisoprolol fumarata i 6.25 mg hidrohlortiazida.

- Pomoćne supstanca su:

Jezgro tablete: silicijum dioksid, koloidni, bezvodni; magnezijum stearat; celuloza, mikrokristalna; skrob, kukuruzni i kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Film obloga tablete (Opadry pink): gvožđe (III) oksid, žuti (E172); gvožđe (III) oksid, crveni (E172); polisorbat 80; makrogol 400; titan dioksid (E171) i hipromeloza.

Lodoz, 10 mg + 6.25 mg:

Jedna film tableta sadrži 10 mg bisoprolol fumarata i 6.25 mg hidrohlortiazida.

- Pomoćne supstanca su:

Jezgro tablete: silicijum dioksid, koloidni, bezvodni; magnezijum stearat; celuloza, mikrokristalna; skrob, kukuruzni i kalcijum hidrogen fosfat, bezvodni.

Film obloga tablete (Opadry white): polisorbat 80; makrogol 400; titan dioksid (E171) i hipromeloza.

Kako izgleda lijek LODOZ i sadržaj pakovanja

Film tableta.

Lodoz, 2.5 mg + 6.25 mg, film tableta:

Okrugle, bikonveksne film tablete žute boje, na prelomu bijele, koje sa jedne strane imaju utisnutu oznaku "2.5", a sa druge strane oznaku u obliku srca.

Lodoz, 5 mg + 6.25 mg, film tableta:

Okrugle, bikonveksne film tablete pastelno ružičaste boje, na prelomu bijele, koje sa jedne strane imaju utisnutu oznaku "5", a sa druge strane oznaku u obliku srca.

Lodoz, 10 mg + 6.25 mg, film tableta:

Okrugle, bikonveksne film tablete bijele boje, na prelomu bijele, koje sa jedne strane imaju utisnutu oznaku "10", a sa druge strane oznaku u obliku srca.

Unutrašnje pakovanje je polipropilen/aluminijum blister ili polivinilhlorid/aluminijum blister koji sadrži 30 film tableta.

Spoljnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 1 blister sa 30 film tableta (1x30 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Merck d.o.o. Beograd - dio stranog društva u Podgorici

Serdara Jola Piletića 8, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Merck Healthcare KGaA

Frankfurter Strasse 250, 64293 Darmstadt, Njemačka

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

Lodoz, film tableta, 2.5 mg + 6.25 mg, blister, 30 film tableta: 2030/24/4245 - 8125 od 21.08.2024. godine

Lodoz, film tableta, 5 mg + 6.25 mg, blister, 30 film tableta: 2030/24/4246 - 8126 od 21.08.2024. godine

Lodoz, film tableta, 10 mg + 6.25 mg, blister, 30 film tableta: 2030/24/4247 - 8127 od 21.08.2024. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Avgust, 2024. godine