CRITEO® 50mg tableta

Vildagliptin je indikovan za kontrolu glikemije kod odraslih pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2, kao dodatak dijeti i fizičkoj aktivnosti:

• kao monoterapija kod pacijenata kod kojih se metformin ne može upotrebljavati zbog kontraindikacija ili netolerancije.
• u kombinaciji sa drugim ljekovima za terapiju dijabetesa, uključujući i insulin, a kada se datim ljekovima ne postiže adekvatna kontrola glikemije (pogledati dio 4.4, 4.5 i 5.1 za dostupne podatke prilikom upotrebe različitih kombinacija ljekova).

Doziranje

Odrasli

Kada se upotrebljava kao monoterapija, u kombinaciji sa metforminom, u kombinaciji sa tiazolidinedionom, u kombinaciji sa metforminom i derivatima sulfoniluree, ili u kombinaciji sa insulinom (sa ili bez metformina), preporučena dnevna doza vildagliptina je 100 mg, koja se daje kao jedna doza od 50 mg ujutru i jedna doza od 50 mg uveče.

Kada se koristi u dvojnoj kombinaciji sa derivatima sulfoniluree, preporučena doza vildagliptina je 50 mg jednom dnevno koja se uzima ujutru. U ovoj populaciji pacijenata, vildagliptin 100 mg dnevno nije imao bolji efekat od 50 mg vildagliptina jednom dnevno.

Kada se primjenjuje u kombinaciji sa derivatima sulfoniluree, može se razmotriti niža doza derivata sulfoniluree kako bi se smanjio rizik od hipoglikemije.

Ne preporučuju se doze veće od 100 mg.

Ako se propusti doza lijeka Criteo, pacijent treba da je uzme čim se sjeti. U toku jednog dana ne uzimati duplu dozu.

Bezbjednost i efikasnost vildagliptina kao trojne oralne terapije u kombinaciji sa metforminom i tiazolidinedionom nije utvrđena.

Dodatne informacije kod posebnih populacija

Starije osobe (≥ 65 godina)

Nije potrebno podešavanje doze kod starijih pacijenata (pogledati dio 5.1 i 5.2).

Oštećenje bubrežne funkcije

Nije potrebno podešavanje doze kod pacijenata sa blagim oštećenjem bubrežne funkcije (klirens kreatinina

≥50 ml/min). Kod pacijenata sa umjerenim ili teškim oštećenjem bubrežne funkcije ili u terminalnom stadijumu bubrežne bolesti, preporučena doza lijeka Criteo je 50 mg jednom dnevno pogledati takođe dio 4.4, 5.1. i 5.2).

Oštećenje funkcije jetre

Lijek Criteo ne treba upotrebljavati kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre, uključujući pacijente koji su prije započinjanja terapije imali povišene vrijednosti alanin aminotransferaze (ALT) ili aspartat aminotransferaze (AST) ≥ 3 puta viših od gornje granice normalnih vrijednosti pogledati dio4.4 i 5.2).

Pedijatrijska populacija

Lijek Criteo se ne preporučuje kod djece i adolescenata (<18 godina). Bezbjednost i efikasnost lijeka Criteo kod djece i adolescenata (<18 godina) nije još potvrđena. Nema dostupnih podataka (pogledati dio 5.1).

Način primjene

Oralna primjena.

Lijek Criteo se može uzimati sa hranom ili bez nje (pogledati dio 5.2).

Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili na bilo koju pomoćnu supstancu navedenu u dijelu 6.1.

Opšta

Lijek Criteo nije zamjena za insulin kod pacijenata kojima je neophodan insulin. Lijek Criteo ne treba koristiti kod pacijenata sa diabetesom tip 1 ili za terapiju dijabetesne ketoacidoze.

Oštećenje bubrežne funkcije

Postoji ograničeno iskustvo kod pacijenata sa terminalnim stadijumom bubrežne bolesti koji su na hemodijalizi. Zbog toga se preporučuje oprez prilikom upotrebe lijeka Criteo kod ovih pacijenata pogledati dio 4.2, 5.1 i 5.2).

Oštećenje funkcije jetre

Lijek Criteo ne treba upotrebljavati kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre, uključujući pacijente koji su prije započinjanja terapije imali povišene vrijednosti alanin aminotransferaze (ALT) ili aspartat aminotransferaze (AST) ≥ 3 puta viših od gornje granice normalnih vrijednosti pogledati dio 4.2 i 5.2).

Praćenje enzima jetre

Prijavljeni su rijetki slučajevi disfunkcije jetre (uključujući hepatitis). U ovim slučajevima, pacijenti su bili uglavnom asimptomatski bez kliničkih posledica i testovi funkcije jetre su se vraćali na normalne vrijednosti poslije prekida terapije. Testove funkcije jetre trebalo bi uraditi prije početka terapije lijekom Criteo da bi se utvrdile početne vrijednosti kod pacijenta. Testove funkcije jetre bi trebalo pratiti tokom terapije lijekom Criteo u intervalu od 3 mjeseca tokom prve godine terapije, a nakon toga povremeno. Pacijenate kod kojih se javi povišenje vrijednosti transaminaza treba pratiti i uraditi drugu procjenu funkcije jetre, da bi se potvrdio nalaz, i nakon toga treba češće raditi funkcionalne testove jetre dok se vrednosti enzima jetre ne vrate u okvir normalnih vrijednosti. Ukoliko se povišene vrijednosti AST ili ALT trostruko više od gornje granice normalnih vrijednosti, ili više, održavaju, preporučuje se prekid terapije lijekom Criteo.

Pacijenti kod kojih se javi žutica ili drugi znaci koji ukazuju na poremećaj funkcije jetre treba da prekinu terapiju lijekom Criteo.

Nakon obustavljanja terapije lijekom Criteo i normalizacije funkcionalnih testova jetre, terapiju lijekom Criteo ne treba ponovo započinjati.

Srčana insuficijencija

Klinička studija sa vildagliptinom kod pacijenata sa NYHA funkcionalnom klasom I-III pokazala je da liječenje vildagliptinom nije udruženo sa promjenom u funkciji lijeve komore ili pogoršanjem već postojeće kongestivne srčane insuficijencije, u poređenju sa placebom. Klinička iskustva kod pacijenata sa NYHA funkcionalnom klasom III lečenih vildagliptinom još uvek su ograničena te se na temelju tih rezultata ne mogu donositi zaključci (pogledati dio 5.1).

Nema iskustva sa primjenom vildagliptina u kliničkim studijama sa pacijentima NYHA funkcionalne klase IV i zbog toga se primena vildagliptina kod ovih pacijenata ne preporučuje.

Poremećaji kože

U pretkliničkim studijama su se na ekstremitetima majmuna javljale kožne lezije, uključujući plikove i ulceracije (pogledati dio 5.3). Iako se kožne lezije nisu javljale sa povišenom incidencom u kliničkim studijama, postoje ograničena iskustva kod pacijenata sa dijabetesnim komplikacijama na koži. Dodatno, nakon stavljanja lijeka u promet prijavljeni su slučajevi buloznih i eksfolijativnih lezija na koži. Zbog toga, u sklopu održavanja rutinske nege pacijenata sa dijabetesom, preporučuje se praćenje kožnih poremećaja kao što su plikovi i ulceracije.

Akutni pankreatitis

Primjena vildagliptina je bila povezana sa rizikom od pojave akutnog pankreatitisa. Pacijente treba informisati o karakterističnim simptomima akutnog pankreatitisa.

Ako se sumnja na pankreatits, uzimanje vildagliptina treba obustaviti; ako je potvrđeno stanje akutnog pankreatitisa, ne treba započinjati sa ponovnom primjenom vildagliptina. Potreban je oprez kod pacijenata koji u anamnezi imaju akutni pankreatitis.

Hipoglikemija

Poznato je da derivati sulfoniluree izazivaju hipoglikemiju. Pacijenti koji primaju vildagliptin u kombinaciji sa derivatima sulfoniluree mogu biti u riziku od razvoja hipoglikemije. Iz tog razloga se može razmotriti niža doza derivata sulfoniluree kako bi se smanjio rizik od hipoglikemije.

Pomoćne supstance

Lijek Criteo sadrži laktozu, monohidrat. Pacijenti sa retkim naslednim oboljenjem intolerancije na galaktozu, nedostatkom laktaze ili glukozno-galaktoznom malapsorpcijom, ne smiju koristiti ovaj lijek.

Vildagliptin ima nizak potencijal za interakcije sa istovremeno primjenjenim ljekovima. S obzirom da vildagliptin nije supstrat za citohrom P (CYP) 450 enzime, ne ihibira niti indukuje CYP 450 enzime, nije vjerovatno da će stupiti u interakciju sa aktivnim supstancama koje su supstrati, inhibitori ili induktori ovih enzima.

Kombinacija sa pioglitazonom, metforminom i gliburidom

Rezultati studija sprovedenih sa ovim oralnim antidijabeticima nisu pokazali klinički značajne farmakokinetičke interakcije.

Digoksin (supstrat Pgp-a), varfarin (supstrat CYP2C9)

Kliničke studije sprovedene kod zdravih ispitanika nisu pokazale klinički značajne farmakokinetičke interakcije. Ipak ovo nije potvrđeno u ciljnoj populaciji.

Kombinacija sa amlodipinom, ramiprilom, valsartanom ili simvastatinom

Studije interakcije sa drugim ljekovima kod zdravih dobrovoljaca su sprovedene sa amlodipinom, ramiprilom, valsartanom i simvastatinom. U ovim studijama, nisu zapažene klinički značajne farmakokinetičke interakcije nakon istovremene primjene sa vildagliptinom.

Kombinacija sa ACE inhibitorima

Može postojati povećani rizik od angioedema kod pacijenata koji istovremeno uzimaju ACE inhibitore (pogledati dio 4.8).

Kao i kod drugih oralnih antidijabetika, hipoglikemijski efekat vildagliptina može biti umanjen izvjesnim aktivnim supstancama, uključujući tiazide, kortikosteroide, tireoidne ljekove i simpatomimetike.

Plodnost

Nisu sprovedene studije o uticaju lijeka vildagliptin na plodnost kod ljudi (pogledati dio 5.3).

Trudnoća

Ne postoje adekvatni podaci o upotrebi vildagliptina kod trudnica. Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost pri visokim dozama (pogledati dio 5.3). Potencijalni rizik za ljude je nepoznat. Zbog nedovoljno podataka o primjeni lijeka kod ljudi, lijek Criteo ne treba uzimati tokom trudnoće.

Dojenje

Nije poznato da li se vildagliptin izlučuje u majčino mlijeko. Studije na životinjama su pokazale da se vildagliptin izlučuje u mlijeko. Lijek Criteo ne treba upotrebljavati tokom dojenja.

Nisu sprovođene studije o uticaju vildagliptina na sposobnost upravljanja vozilom i rukovanja mašinama. Pacijenti kod kojih se javi vrtoglavica kao neželjena reakcija, treba da izbjegavaju upravljanje vozilima ili rukovanje mašinama.

Sažetak bezbjednosnog profila

Podaci o sigurnosti dobiveni su na ukupno 5451 pacijenata koji su bili izloženi vildagliptinu u dnevnoj dozi od 100 mg (50 mg dva puta na dan) u randomizovanim dvostruko slijepim placebom kontrolisanim ispitivanjima koja su trajala najmanje 12 nedelja. Od tih je pacijenata njih 4622 primalo vildagliptin kao monoterapiju, a 829 pacijenata je primalo placebo. U ovim je ispitivanjima većina neželjenih dejstava bila blaga i prolazna te nije bilo potrebno prekidati liječenje. Nije utvrđena povezanost između nuspojava i dobi, etničke pripadnosti, trajanja izloženosti ili dnevne doze. Zabilježena je hipoglikemija kod pacijenata koji su primali vildagliptin istovremeno sa sulfonilurejom i insulinom. Zabilježen je rizik od razvoja akutnog pankreatitisa kod primjene vildagliptina (pogledati dio 4.4).

Tabelarni prikaz neželjenih reakcija

Neželjene reakcije prijavljene kod pacijenata koji su u duplo-slepim studijama uzimali lijek vildagliptin kao monoterapiju i kao dodatnu terapiju navedene su ispod za svaku indikaciju prema klasi sistema organa i apsolutnoj učestalosti. Učestalosti su definisane kao: veoma često (≥1/10), često (≥1/100 do <1/10), povremeno (≥1/1 000 do <1/100), rijetko (≥1/10000 do <1/1000), veoma rijetko (<1/10000), nepoznato (ne može se procjeniti na osnovu dostupnih podataka). U svakoj grupi učestalosti, neželjene reakcije su po ozbiljnosti prikazane od ozbiljnijih ka manje ozbiljnim.

Tablica 1Neželjena dejstva zabilježena kod pacijenata koji su primali vildagliptin kao monoterapiju ili dodatnu terapiju u kontrolisanim kliničkim ispitivanjima i iz iskustva nakon stavljanja lijeka u promet

Opis odabranih neželjenih dejstava

Oštećenje funkcije jetre

Zabilježeni su rijetki slučajevi poremećaja jetrene funkcije (uključujući hepatitis). U tim slučajevima, pacijenti su generalno bili bez simptoma i kliničkih posljedica, a jetrena funkcija se vratila na normalu nakon prekida liječenja. U podacima iz kontrolisanih ispitivanja monoterapije i ispitivanja lijeka kao dodatne terapije u trajanju do 24 nedelje, incidenca povećanja ALT-a ili AST-a ≥ 3x gornje granice normalnog nalaza (GGN) (klasifikovano kao prisutnost u najmanje 2 uzastopna mjerenja ili na završnoj posjeti tokom liječenja) bila je 0,2 % za 50 mg vildagliptina jedanput dnevno, 0,3 % za 50 mg vildagliptina dva puta dnevno i 0,2 % za sve komparatore. Ova povišenja transaminaza su generalno bila asimptomatska, neprogresivna i nisu bila povezana sa holestazom ili žuticom.

Angioedem

Kod pacijenata liječenih vildagliptinom zabilježeni su rijetki slučajevi angioedema sa sličnom stopom učestalosti kao u kontrolnim grupama. Veći udio slučajeva je zabilježen kada se vildagliptin davao u kombinaciji sa inhibitorom angiotenzin konvertirajućeg enzima (ACE inhibitor). Većina je događaja bila blagog intenziteta i povukla se tokom daljnjeg liječenja vildagliptinom.

Hipoglikemija

Učestalost hipoglikemije je bila povremene učestalosti kad se vildagliptin (0,4 %) koristio kao monoterapija u poredbenim kontrolisanim ispitivanjima monoterapije sa aktivnim komparatorom ili placebom (0,2 %). Nisu zabilježeni teški ili ozbiljni događaji hipoglikemije. Kad se koristio kao dodatak metforminu, hipoglikemija se pojavila kod 1 % pacijenata liječenih vildagliptinom i kod 0,4 % pacijenata liječenih placebom. Kad je dodat pioglitazon, hipoglikemija se pojavila kod 0,6 % pacijenata liječenih vildagliptinom i kod 1,9 % pacijenata liječenih placebom. Kad je dodata sulfonilureja, hipoglikemija se pojavila kod 1,2 % pacijenata liječenih vildagliptinom i kod 0,6 % pacijenata liječenih placebom. Kad su dodati sulfonilureja i metformin, hipoglikemija se pojavila kod 5,1 % pacijenata liječenih vildagliptinom i kod 1,9 % pacijenata liječenih placebom. Kod pacijenata koji su uzimali vildagliptin u kombinaciji sa insulinom, incidenca hipoglikemije je bila 14 % za vildagliptin i 16 % za placebo.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole za lijek je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Podaci koji se tiču predoziranja vildagliptinom su ograničeni.

Simptomi

Informacije o vjerovatnim simptomima predoziranja su uzeti iz studija podnošljivosti rastućih doza kod zdravih ispitanika koji su uzimali lijek vildagliptin tokom 10 dana. Sa 400 mg, javila su se tri slučaja sa bolovima u mišićima, i pojedinačni slučajevi blage i prolazne parestezije, groznice, edema i prolaznog povećanja vrijednosti lipaza. Sa 600 mg, jedan ispitanik je imao edem stopala i šaka, povišenje vrijednosti kreatin fosfokinaze (CPK), aspartat aminotransferaze (AST), C-reaktivnog proteina (CRP) i mioglobina. Druga tri ispitanika su imala edem stopala, sa parestezijom u dva slučaja. Svi simptomi i poremećaji laboratorijskih vrijednosti su se normalizovali bez liječenja nakon prekida primjene ispitivanog lijeka.

Terapija

U slučaju predoziranja, preporučuje se suportivna terapija. Vildagliptin se ne može ukloniti dijalizom. Ipak, glavni hidrolitički metabolit (LAY 151) se može ukloniti hemodijalizom.

Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji se upotrebljavaju u dijabetesu; Inhibitori dipeptidil peptidaze-4 (DDP-4)

Vildagliptin, pripadnik klase pojačavača ‘’ostrvaca’’ je snažan i selekivan inhibitor DPP-4.

ATC kod: A10BH02

Mehanizam dejstva

Uzimanje vildagliptina dovodi do brze i kompletne inhibicije aktivnosti DPP-4, dovodeći do povišenja endogenih koncentracija inkretinskih hormona GLP-1 (glukagonu sličan peptid - 1) i GIP (glukozno-zavisni insulinotropni polipeptid) natašte i postprandijalno.

Farmakodinamski efekti

Povećanjem endogenih koncentracija ovih inkretinskih hormona, vildagliptin pojačava osjetljivost beta-ćelija na glukozu, dovodeći do poboljšane glukozno-zavisne sekrecije insulina. Terapija sa 50-100 mg vildagliptina dnevno kod pacijenata sa dijabetes melitus-om tipa 2, značajno je poboljšala pokazatelje funkcije beta-ćelija uključujući HOMA-β (Homeostasis Model Assessment-β), odnos proinsulina prema insulinu i parametre odgovora beta-ćelija iz, često uzorkovanog, testa tolerancije obroka. Kod ispitanika koji nemaju dijabetes (imaju normalnu glikemiju), vildagliptin ne stimuliše sekreciju insulina niti smanjuje koncentraciju glukoze u krvi.

Povećanjem nivoa endogenog GLP-1, vildagliptin takođe pojačava osjetljivost alfa-ćelija na glukozu, dovodeći do adekvatnije sekrecije glukagona u odnosu na glukozu.

Povećan porast odnosa insulin/glukagon tokom hiperglikemije nastale zbog povišenih koncentracija inkretinskih hormona rezultira padom hepatičke produkcije glukoze natašte i postprandijalno, što dovodi do smanjivanja glikemije.

Poznati efekat povišenih vrednosti GLP-1, u smislu usporenog pražnjenja želuca, nije zabilježen kod terapije vildagliptinom.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Više od 15 000 pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2 učestvovalo je u duplo-slepim, placebo ili aktivno kontrolisanim kliničkim studijama, sa više od 2 godine trajanja terapije. U ovim studijama, vildagliptin je uzimalo više od 9 000 pacijenata u dnevnoj dozi od 50 mg jednom dnevno, 50 mg dva puta dnevno ili 100 mg jednom dnevno. Više od 5000 muškaraca i više od 4 000 žena je uzimalo 50 mg vildagliptina jednom dnevno ili 100 mg vildagliptina dnevno. Više od 1900 pacijenata koji su uzimali 50 mg vildagliptina jednom dnevno ili 100 mg dnevno bili su ≥ 65 godina starosti. U ovim studijama, vildagliptin je dat kao monoterapija kod pacijenata sa diabetesom tip 2 koji nisu uzimali ljekove ili je dat u kombinaciji kod pacijenata sa neadekvatnom kontrolom dijabetesa prilikom primene drugih ljekova za liječenje dijabetesa.

Sveukupno, vildagliptin je poboljšao kontrolu glikemije kada je primjenjivan kao monoterapija ili kada je primjenjivan u kombinaciji sa metforminom, derivatima sulfoniluree i tiazolidinedionom, mjereno kao klinički značajno smanjenje HbA1c od početnih vrijednosti do trenutka merenja (pogledati Tabelu 8.).

U kliničkim studijama, amplituda smanjenja HbA1c sa vildagliptinom bila je veća kod pacijenata sa većim početnim vrijednostima HbA1c.

U 52-nedeljnoj duplo-slijepoj kontrolisanoj studiji, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je smanjio početne vrijednosti HbA1c za -1% u odnosu na -1,6% sa metforminom (titrirano do 2 g/dnevno), statistička neinferiornost nije postignuta. Pacijenti na terapiji vildagliptinom prijavili su značajno nižu incidencu gastrointestinalnih neželjenih reakcija u poređenju sa onim na terapiji metforminom.

U 24-nedjeljnoj duplo-slijepoj kontrolisanoj studiji, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je poređen sa rosiglitazonom (8 mg jedanput dnevno). Prosječno smanjenje je bilo -1,20% sa vildagliptinom i -1,48% sa rosiglitazonom kod pacijenata sa prosječnim početnim vrijednostima HbA1c od 8,7%. Pacijenti koji su uzimali rosiglitazon imali su prosječno povećanje tjelesne mase (+1,6 kg) dok oni koji su uzimali vildagliptin nisu imali povećanje tjelesne mase (-0,3 kg). Incidenca perifernog edema je bila niža u grupi sa vildagliptinom nego u grupi sa rosiglitazonom (2,1% naspram 4,1%).

U kliničkoj studiji koja je trajala 2 godine, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je poređen sa gliklazidom (do 320 mg/dan). Posle dvije godine, prosječno smanjenje HbA1c je bilo -0,5% za vildagliptin i -0,6% za gliklazid, od prosječnih početnih vrijednosti HbA1c od 8,6%. Statistička neinferiornost nije postignuta. Vildagliptin je bio povezan sa manje hipoglikemijskih događaja (0,7%) nego gliklazid (1,7%).

U 24-nedjeljnoj studiji, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je poređen sa pioglitazonom (30 mg jednom dnevno) kod pacijenata koji nisu postigli adekvatnu kontrolu metforminom (prosječna dnevna doza: 2020 mg). Prosječna smanjenja od početnih vrijednosti HbA1c od 8,4% su bila -0.9% kod vildagliptina koji je dodat metforminu i -1,0% kod pioglitazonom koji je dodat metforminu. Prosječno povećanje tjelesne mase od +1,9 kg je zabilježeno kod pacijenata koji su uzimali pioglitazon koji je dodat metforminu, u odnosu na +0,3 kg kod onih koji su uzimali vildagliptin koji je dodat metforminu.

U kliničkoj studiji koja je trajala 2 godine, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je poređen sa glimepiridom (do 6 mg/dan - prosečna doza za dvije godine: 4,6 mg) kod pacijenata liječenih metforminom (prosečna dnevna doza: 1894 mg). Posle 1 godine prosječno smanjenje HbA1c od početnih vrijednosti od 7,3% je bilo -0,4% kod vildagliptina koji je dodat metforminu i -0,5% kod glimepirida koji je dodat metforminu. Promjena tjelesne mase sa vildagliptinom je bila -0,2 kg nasuprot +1,6 kg sa glimepiridom. Incidenca hipoglikemije je bila značajno niža u grupi sa vildagliptinom (1,7%) u odnosu na grupu sa glimepiridom (16,2%). Nakon 2 godine HbA1c je bio sličan početnim vrijednostima u obje terapijske grupe, a promjene u tjelesnoj masi i razlike u hipoglikemiji su se održavale.

U 52-nedjeljnoj studiji, vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) je upoređivan sa gliklazidom (prosječna dnevna doza: 229,5 mg) kod pacijenata koji nisu imali adekvatnu kontrolu sa metforminom (doze metformina na početku 1982 mg/dan). Nakon jedne godine, prosečno smanjenje HbA1c je bilo -0,81% kod vildagliptina koji je dodat metforminu (prosečna početna vrednost HbA1c 8,4%) i -0,85% kod gliklazida koji je dodat metforminu (prosečna početna vrednost HbA1c 8,5%); statistička ne-inferiornost je postignuta (95% CI -0,11 - 0,20). Promjena tjelesne mase sa vildagliptinom je bila +0,1 kg u poređenju sa porastom tjelesne mase od +1,4 kg sa gliklazidom.

U 24-nedjeljnoj studiji, procjenjivana je efikasnost fiksne dozne kombinacije vildagliptina i metformina (postepeno titrirano do doza od 50 mg/500 mg dva puta dnevno ili 50 mg/1000 mg dva puta dnevno) kao inicijalne terapije kod pacijenata koji ranije nisu liječeni. Vildagliptin/metformin 50 mg/1000 mg dva puta dnevno smanjio je HbA1c za -1,82%, vildagliptin/metformin 50 mg/500 mg dva puta dnevno za -1,61%, metformin 1000 mg dva puta dnevno za -1,36% i vildagliptin 50 mg dva puta dnevno za -1,09% od početnih vrijednosti HbA1c od 8,6%. Uočeno smanjivanje HbA1c je bilo veće kod pacijenata koji su imali početne vrijednosti ≥10,0%.

24-nedjeljna, multicentrična, randomizovana, duplo-slepa, placebo-kontrolisana studija je sprovedena kako bi se procjenio efekat terapije vildagliptinom u dozi od 50 mg, datog jednom dnevno u poređenju sa placebom kod 515 pacijenata sa dijabetesom tip 2 i umerenim oštećenjem funkcije bubrega (N=294) ili teškim oštećenjem funkcije bubrega (N=221). 68,8% pacijenata sa umerenim i 80,5% pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega su liječeni insulinom (srednja dnevna doza od 56 odnosno 51,6 jedinica) na početku. Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega vildagliptin je značajno smanjio HbA1c u poređenju sa placebom (razlika od -0,53%) u odnosu na srednju početnu vrednost od 7,9%. Kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega, vildagliptin je značajno smanjio HbA1c u poređenju sa placebom (razlika od -0.56%) u odnosu na srednju početnu vrijednost od 7,7%.

24-nedjeljno, randomizovano, duplo-slepo, placebo-kontrolisano ispitivanje sprovedeno je kod 318 pacijenata kako bi se procjenila efikasnost i bezbjednost primjene vildagliptina (50 mg dva puta dnevno) u kombinaciji sa metforminom (≥1500 mg dnevno) i glimepiridom (≥4 mg dnevno). Vildagliptin u kombinaciji sa metforminom i glimepiridom značajno je snizio HbA1c u poređenju sa placebom. Prosječno sniženje, u poređenju sa placebom, u odnosu na srednju početnu vrijednost HbA1c od 8,8% bilo je -0,76%.

24-nedjeljno, randomizovano, duplo-slijepo, placebo-kontrolisano ispitivanje sprovedeno je kod 449 pacijenata kako bi se ocjenila efikasnost i bezbjednost primjene vildagliptina (50 mg dva puta dnevno) u kombinaciji sa stabilnom dozom bazalnog ili premiksovanog insulina (srednja dnevna doza od 41 jedinice), uz istovremenu primjenu metformina (N=276) ili bez istovremene primjene metformina (N=173). Vildagliptin u kombinaciji sa insulinom značajno je snizio HbA1c u poređenju sa placebom. U ukupnoj populaciji, srednje sniženje, u poređenju sa placebom, u odnosu na srednju početnu vrijednost HbA1c 8,8% bilo je -0,72%. U podgrupama liječenim insulinom sa ili bez istovremene primjene metformina srednje sniženje HbA1c, u poređenju sa placebom, bilo je -0,63% odnosno -0,84%. Incidenca hipoglikemije u ukupnoj populaciji bila je 8,4% u grupi liječenoj vildagliptinom, odnosno 7,2% u grupi liječenoj placebom. Kod pacijenata koji su primali vildagliptin nije došlo do povećanja tjelesne mase (+0,2 kg), dok je kod onih pacijenata koji su primali placebo došlo do smanjenja tjelesne mase (-0,7 kg).

U drugoj 24-nedeljnoj studiji pacijenata sa uznapredovalim dijabetesom tip 2 kod kojih insulinom nije postignuta odgovarajuća kontrola (prosečna doza insulina kratkog ili dužeg delovanja 80 i.j./dan), srednje sniženje HbA1c kad je vildagliptin (50 mg dva puta dnevno) bio dodat insulinu bilo je statistički značajno veće nego kad je insulinu bio dodat placebo (0,5% u odnosu na 0,2%). Incidenca hipoglikemije bila je niža u grupi liječenoj vildagliptinom nego u grupi liječenoj placebom (22,9% u odnosu na 29,6%).

Multicentrično, randomizovano, duplo-slijepo ispitivanje u trajanju od 52 nedjelje sprovedeno je kod pacijenata sa diabetesom tip 2 i kongestivnom srčanom insuficijencijom (funkcionalna NYHA klasa I-III) da bi se ocenio efekat vildagliptina 50 mg dva puta na dan (N=128) u poređenju sa placebom (N=126) na ejekcionu frakciju lijeve komore. Vildagliptin nije bio povezan sa promjenom u funkciji lijeve komore ili pogoršanjem već postojeće kongestivne srčane insuficijencije. Procjenjeni kardiovaskularni događaji bili su generalno uravnoteženi. Bilo je više kardiovaskularnih događaja kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom NYHA klase III lečenih vildagliptinom u poređenju sa placebom. Međutim, postojale su nejednakosti u početnom kardiovaskularnom riziku u korist placeba, a broj događaja bio je nizak, što onemogućava donošenje čvrstih zaključaka. Vildagliptin je značajno smanjio HbA1c u poređenju sa placebom (razlika 0,6%) u odnosu na srednje početne vrijednosti od 7,8% nakon 16 nedjelja. U podgrupi sa NYHA klasom III, smanjenje HbA1c u poređenju sa placebom bilo je manje (razlika 0,3%), ali taj je zaključak ograničen malim brojem pacijenata (n=44). Incidenca hipoglikemije u cjelokupnoj populaciji bila je 4,7% u grupi koja je primala vildagliptin i 5,6% u grupi koja je primala placebo.

Petogodišnje, multicentrično, randomizovano duplo-slepo kliničko ispitivanje (VERIFY) je sprovedeno kod pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2, sa ciljem evaluacije efekta rane primene kombinovane terapije vildagliptina i metformina (N=998) u poređenju sa standardnom inicijalnom terapijom metforminom, praćenom kombinacijom sa vildagliptinom (sekvencijalna terapijska grupa) (N=1003) kod pacijenata sa novodijagnostikovanim dijebetes melitusom tip 2. Kombinovana terapija vildagliptina 50 mg dva puta dnveno i metformina doveli su do statistički i klinički značajne relativne redukcije stope rizika za pojavu ‘vremena do potvrđenog neuspeha inicijalne terapije’ (HbA1c > 7%), u poređenju sa terapijom metforminom kod pacijenata koji do sada nisu lečeni od dijabetes melitusa tip 2, tokom 5-godišnjeg trajanja studije (HR [95%CI]:0,51 [0,45; 0,58]; p<0,001). Incidenca inicijalnog neuspeha terapije (HbA1c > 7%), je bila 429 (43,6%) pacijenata u kombinovanoj terapiji i 614 (62,1%) pacijenata u sekvencijalnoj terapijskoj grupi.

Kardiovaskularni rizik

Sprovedena je meta-analiza, nezavisno i prospektivno utvrđenih kardiovaskularnih događaja, iz 37 kliničkih studija monoterapije i kombinovane terapije, faza III i IV i trajanja do više od 2 godine (srednje vreme izloženosti bilo je 50 nedelja za vildagliptin i 49 nedelja za komparatore) i pokazala je da lečenje vildagliptinom nije bilo povezano sa povećanjem kardiovaskularnog rizika u poređenju sa komparatorima.

Kompozitni ishod za utvrđene velike kardivaskularne neželjene događaje uključujući i akutni infarkt miokarda, moždani udar ili kardivaskularnu smrt, bio je sličan za vildagliptin u poređenju sa kombinovanim aktivnim i placebo komparatorima [odnos rizika po Mantel-Haenszelovoj metodi (M-H OR) 0,82 (95% CI 0,61-1,11)]. Veliki kardiovaskularni neželjeni događaji javili su se kod 83 od 9599 (0,86%) pacijenata lečenih vildagliptinom i kod 85 od 7102 (1,20%) pacijenata lečenih komparatorima. Procena svake pojedinačne komponente velikog kardiovaskularnog neželjenog događaja nije pokazala povećani rizik (sličan M-H OR). Potvrđeni događaji srčane insuficijencije, definisani kao srčana insuficijencija koja je zahtevala hospitalizaciju ili novi slučajevi srčane insuficijencije su prijavljeni kod 41 (0,43%) pacijenata lečenih vildagliptinom i kod 32 (0,45%) pacijenta lečenih komparatorom sa M-H odnosom rizika 1,08 (95% CI 0,68-1,70).

Tabela 8. Ključni rezultati efikasnosti vildagliptina u placebom-kontrolisanim studijama monoterapije i kao dodatne kombinovane terapije (primarna efikasnost kod ITT –‘’intention to treat’’ populacije)

Pedijatrijska populacija

Evropska agencija za lekove izuzela je obavezu podnošenja rezultata studija sa vildagliptinom u svim podgrupama pedijatrijske populacije za dijabetes tip 2 (pogledati dio 4.2 za informacije o primjeni u pedijatriji).

Resorpcija

Nakon oralnog davanja natašte, vildagliptin se brzo resorbuje, sa maksimalnom koncentracijom u plazmi postignutom za 1,7 h. Hrana blago odlaže vrijeme do postizanja maksimalne koncentracije u plazmi na 2,5 h, ali nema uticaja na ukupnu izloženost (AUC). Uzimanje vildagliptina sa hranom dovelo je do smanjenja Cmax (19%). Ipak, amplituda promjene nije klinički značajna, tako da se vildagliptin može uzimati sa hranom ili bez nje. Apsolutna bioraspoloživost je 85%.

Distribucija

Vezivanje vildagliptina za proteine plazme je malo (9,3%), a vildagliptin se podjednako distribuira između plazme i eritrocita. Srednja vrijednost volumena distribucije vildagliptina u ravnotežnom stanju nakon intravenske primjene (Vss) je 71 litar, što sugeriše ekstravaskularnu raspodjelu.

Biotransformacija

Metabolizam je glavni put eliminacije vildagliptina kod ljudi, na koji odlazi 69% doze. Glavni metabolit (LAY151) je farmakološki neaktivan i produkt je hidrolize cijano dijela molecule na koji odlazi 57% doze, koji je praćen glukuronidom (BQS867) i proizvodom amidne hidrolize (4% doze). In vitro podaci na mikrozomima humanog bubrega ukazuju na to da bubreg može biti jedan od glavnih organa koji doprinosi hidrolizi vildagliptina do njegovog glavnog inaktivnog metabolita, LAY151. DPP-4 djelimično doprinosi hidrolizi vildagliptina, na osnovu in vivo studije na DPP-4 deficijentnim pacovima. Vildagliptin se ne metaboliše enzimima CYP450 u mjerljivom opsegu. Prema tome, ne očekuje se da će na metabolički klirens vildagliptina imati uticaj istovremeno primjenjeni ljekovi koji su inhibitori i/ili induktori CYP450. In vitro studije su pokazale da vildagliptin ne inhibira/indukuje enzime citohroma CYP450. Zbog toga, nije vjerovatno da će vildagliptin uticati na metabolički klirens istovremeno primjenjivanih ljekova koji se metabolišu preko CYP 1A2, CYP 2C8, CYP 2C9, CYP 2C19, CYP 2D6, CYP 2E1 ili CYP 3A4/5.

Eliminacija

Nakon oralnog davanja [14C] vildagliptina, približno 85% doze se izlučuje urinom, a 15% doze je otkriveno u fecesu. Nakon oralne primjene 23% doze vildagliptina se izlučuje u nepromijenjenom obliku preko bubrega. Nakon intravenske primjene kod zdravih osoba, ukupni plazma klirens vildagliptina iz plazme je 41 L/h, a bubrežni klirens vildagliptina je 13 L/h. Prosječno poluvrijeme eliminacije poslije intravenskog davanja je približno 2h. Poluvrijeme eliminacije nakon oralnog uzimanja je približno 3h.

Linearnost/ne-linearnost

Cmax vildagliptina i AUC vildagliptina rastu na približno dozno proporcionalni način u okviru terapijskog opsega doza.

Karakteristike kod posebnih grupa pacijenata

Pol

Nisu zapažene klinički značajne razlike u farmakokinetici vildagliptina između zdravih žena i muškaraca u širokom rasponu godina starosti i indeksa telesne mase (BMI). Pol nema uticaja na inhibiciju DPP-4 od strane vildagliptina.

Starije osobe

Kod zdravih starijih ispitanika (≥ 70 godina), ukupna izloženost vildagliptinu (100 mg jednom dnevno) je bila povećana za 32%, sa porastom od 18% u maksimalnoj koncentraciji u plazmi u poređenju sa mlađim zdravim ispitanicima (18-40 godina). Ipak, ove promjene se ne smatraju klinički značajnim. Godine starosti ne utiču na inhibiciju DPP-4 od strane vildagliptina.

Oštećenje funkcije jetre

Dejstvo oštećene funkcije jetre na farmakokinetiku vildagliptina ispitivano je kod pacijenata sa blagim, umjerenim i teškim poremećajem funkcije jetre na osnovu Child-Pugh skora (u rasponu od 6 za blago do 12 za teško) u poređenju sa zdravim ispitanicima. Izloženost vildagliptinu poslije pojedinačne doze kod pacijenata sa blagim i umjerenim oštećenjem funkcije jetre bila je smanjena (20%, odnosno 8%), dok je izloženost vildagliptinu za pacijente sa teškim poremećajem bila povećana za 22%. Maksimalna promjena (povećanje ili smanjenje) izloženosti vildagliptinu je ~30%, što se ne smatra klinički značajnim. Nije bilo korelacije između težine poremećaja funkcije jetre i promena u izloženosti vildagliptinu.

Oštećenje funkcije bubrega

Višedozno, otvoreno ispitivanje bilo je sprovedeno kako bi se ocjenila farmakokinetika manje terapijske doze vildagliptina (50 mg jednom dnevno) kod pacijenata sa različitim stepenima hroničnog oštećenja funkcije bubrega definisanog klirensom kreatinina (blago: 50 do <80 ml/min, umjereno: 30 do <50 ml/min i teško: <30 ml/min) u poređenju sa normalnim zdravim ispitanicima u kontrolnoj grupi.

AUC vildagliptina povećao se u proseku 1,4; 1,7 odnosno 2 puta kod pacijenata sa blagim, umjerenim odnosno teškim oštećenjem funkcije bubrega, u poređenju sa zdravim ispitanicima. AUC metabolita LAY151 i BQS867 povećao se u prosjeku oko 1,5; 3 odnosno 7 puta kod pacijenata sa blagim, umjerenim odnosno teškim oštećenjem funkcije bubrega. Ograničeni podaci dobijeni od pacijenata koji su u terminalnom stadijumu bubrežne bolesti upućuju da je izloženost vildagliptinu slična onoj kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega. Koncentracije LAY151 bile su otprilike 2-3 puta više nego kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega.

Vildagliptin je bio uklonjen hemodijalizom u ograničenoj meri (3% tokom hemodijalize u trajanju od 3-4 sata, a koja je počela 4 sata nakon doziranja).

Etnička grupa

Ograničeni podaci ukazuju da rasa nema veliki uticaj na farmakokinetiku vildagliptina.

Zapažena su odlaganja u sprovođenju impulsa u srcu kod pasa sa dozom koja nije imala efekta (eng. no-effect dose) od 15 mg/kg (sedmostruka izloženost kod ljudi na osnovu Cmax).

Akumulacija pjenastih alveolarnih makrofaga u plućima je zabeležena kod pacova i miševa. Doza bez efekta kod pacova je bila 25 mg/kg (petostruka izloženost kod ljudi na osnovu AUC-a) i kod miševa 750 mg/kg (142-ostruka izloženost kod ljudi).

Gastrointestinalni simptomi, posebno meka stolica, stolica sa mukusom, dijareja i pri većim dozama, krv u stolici su zabilježeni kod pasa. Nivo bez efekta nije utvrđen.

Vildagliptin nije bio mutagen u konvencionalnim in vitro i in vivo testovima genotoksičnosti.

Studije fertiliteta i ranog embrionalnog razvoja kod pacova nisu otkrile dokaze o oštećenju fertiliteta, reproduktivnosti ili ranog embrionalnog razvoja sa vildagliptinom. Embrio-fetalna toksičnost je procijenjena kod pacova i kunića. Povećana incidenca pojave talasastih rebara zabilježena kod pacova je povezana sa smanjenim parametrima tjelesne mase majke, sa dozom bez efekta od 75 mg/kg (desetostruka izloženost kod ljudi). Kod kunića, smanjena masa fetusa i skeletni varijeteti koji ukazuju na odlaganje u razvoju su zabilježeni samo u slučaju prisustva teške toksičnosti za majku, sa dozom bez efekta od 50 mg/kg (devetostruka izloženost kod ljudi). Prije- i postnatalne studije razvoja su izvedene na pacovima. Jedini zapaženi nalazi su se ticali toksičnošću za majku pri dozama ≥ 150 mg/kg i uključivali su prolazno smanjenje tjelesne mase i smanjenu motornu aktivnost u F1 generaciji.

Na pacovima je sprovedena dvogodišnja studija karcinogenosti sa oralnim dozama do 900 mg/kg (približno 200 puta izloženosti kod ljudi pri maksimalnoj preporučenoj dozi). Nisu zapažena povećanja incidence tumora koja bi se mogla pripisati vildagliptinu. Na miševima je sprovedena druga dvogodišnja studija karcinogenosti pri oralnim dozama do 1000 mg/kg. Zapažena je povećana incidenca adenokarcinoma dojke i hemangiosarkoma pri dozi bez efekta od 500 mg/kg (59-ostruka izloženost kod ljudi), odnosno 100 mg/kg (16-ostruka izloženost kod ljudi). Na osnovu nedovoljne genotoksičnosti vildagliptina i njegovog glavnog metabolita, zapažene pojave tumora samo kod jedne vrste i sa visokim odnosima sistemskih izlaganja pri kojima su se tumori javljali, smatra se da povećana incidenca ovih tumora kod miševa ne ukazuje na značajan rizik za ljude.

U 13-nedjeljnoj studiji toksičnosti kod cynomolgus majmuna, lezije na koži su evidentirane pri dozama ≥ 5 mg/kg/dan. One su se konzistentno javljale na perifernim djelovima tijela (ruke, stopala, uši i rep). Pri dozi od 5 mg/kg/dan (približno ekvivalentno AUC izlaganja kod ljudi pri dozi od 100 mg), javljali su se samo plikovi. Oni su bili reverzibilni uprkos kontinuiranoj terapiji i nisu bili povezani sa histopatološkim abnormalnostima. Ljuštenje kože, perutanje kože, kraste i bol u repu sa odgovarajućim histopatološkim promenama su zabilježeni pri dozama od ≥ 20 mg/kg/dan (približno 3 puta vrijednosti AUC izloženosti kod ljudi pri dozi od 100 mg). Nekrotične lezije na repu su zabilježene sa dozama od ≥ 80 mg/kg/dan. Kod majmuna kojima je davano 160 mg/kg/dan lezije na koži nisu bile reverzibilne tokom 4-nedjeljnog perioda oporavka.

• Laktoza, monohidrat
• Celuloza mikrokristalna
• Natrijum skrob glikolat
• Magnezijum stearat.

Nije primjenljivo.

3 godine.

Lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Lijek čuvati u originalnom pakovanju u cilju zaštite od vlage.

Unutrašnje pakovanje je oPA/Al/PVC//Al blister koji sadrži 10 tableta.

Spoljašnje pakovanje sadrži 3 blistera (30 tableta) ili 6 blistera (60 tableta) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Aktivna supstanca lijeka Criteo, vildagliptin, pripada grupi ljekova koji se zovu „oralni antidijabetici“.

Lijek Criteo se koristi za liječenje pacijenata koji imaju dijabetes melitus (šećernu bolest) tip 2. Lijek se koristi kada se šećerna bolest ne može kontrolisati samo dijetom ili vježbanjem. Pomaže u kontroli koncentracije šećera u krvi. Ljekar će Vam propisati lijek Criteo ili sam ili zajedno sa nekim od drugih ljekova za terapiju šećerne bolesti koje ste već uzimali, a koji se nijesu pokazali dovoljno efikasnim u kontroli šećerne bolesti.

Dijabetes melitus tip 2 nastaje kada se u tijelu ne stvara dovoljno insulina ili kada stvoreni insulin u tijelu ne ispoljava svoje dejstvo u dovoljnoj mjeri. Takođe može nastati i ukoliko se u tijelu stvara previše glukagona.

Insulin je supstanca koja pomaže u snižavanju koncentracije šećera u krvi, naročito poslije obroka. Glukagon je supstanca koja je okidač za stvaranje šećera u jetri, što dovodi do porasta koncentracije šećera u krvi. I insulin i glukagon se stvaraju u pankreasu (gušterači).

Kako lijek Criteo djeluje

Lijek Criteo deluje tako što stimuliše gušteraču da stvara veću količinu insulina, a manje glukagona. To pomaže u kontroli koncentracije šećera u krvi. Pokazalo se da ovaj lijek snižava vrijednosti šećera u krvi, što može pomoći u sprečavanju komplikacija šećerne bolesti. Iako započinjete uzimanje lijeka za liječenje šećerne bolesti, važno je da nastavite sa držanjem dijete i/ili vježbanjem koje Vam je preporučeno.

Lijek Criteo ne smijete koristiti:

Ukoliko ste alergični na vildagliptin ili na bilo koju od pomoćnih supstanci lijeka (navedenih u odjeljku 6). Ukoliko mislite da ste možda alergični na vildagliptin ili na bilo koju pomoćnu supstancu lijeka, nemojte uzimati ovaj lijek i konsultujte se sa Vašim ljekarom.

Upozorenja i mjere opreza

Obratite se svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri prije uzimanja lijeka Criteo:

• ukoliko imate dijabetes melitus tip 1 (tj. ukoliko se u Vašem tijelu ne stvara insulin) ili ako imate stanje koje se zove dijabetesna ketoacidoza
• ukoliko uzimate lijek za terapiju šećerne bolesti iz grupe derivata sulfoniluree (ljekar će možda željeti da Vam smanjiti dozu derivata sulfoniluree kada taj lijek uzimate zajedno sa lijekom Criteo kako bi se izbjegle niske koncentracije glukoze u krvi tzv. hipoglikemija)
• ukoliko imate umjereno ili teško oboljenje bubrega (treba da uzimate manju dozu lijeka Criteo)
• ukoliko ste na dijalizi
• ukoliko imate oboljenje jetre
• ukoliko imate srčanu slabost
• ukoliko imate ili ste imali oboljenje gušterače.

Ako ste ranije uzimali vildagliptin, ali ste morali da prekinete zbog oboljenja jetre, ne treba da uzimate ovaj lijek.

Oštećenja kože su česta komplikacija šećerne bolesti. Savjetujemo Vam da pratite preporuke u vezi njege kože i stopala, koje ste dobili od ljekara ili medicinske sestre. Posebno treba da obratite pažnju na pojavu novih plikova i ranica tokom uzimanja lijeka Criteo. Ukoliko Vam se jave, morate se odmah konsultovati sa ljekarom.

Testove za utvrđivanje funkcije jetre ćete raditi prije započinjanja liječenja lijekom Criteo, na svaka tri mjeseca prve godine liječenja i periodično nakon toga. Ovo se radi iz razloga da bi se što ranije mogli uočiti znaci povišenih vrijednosti enzima jetre.

Djeca i adolescenti

Ne preporučuje se primjena lijeka Criteo kod djece i adolescenata do 18 godina starosti.

Primjena drugih ljekova

Obavjestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ukoliko uzimate, donedavno ste uzimali ili ćete možda uzimati bilo koje druge ljekove.

Vaš ljekar će možda odlučiti da Vam promjeni dozu lijeka Criteo ukoliko uzimate neke druge ljekove, kao što su:

- tiazidi ili drugi diuretici (ljekovi za ‘’izbacivanje’’ tečnosti)

- kortikosteroidi (obično se koriste za liječenje zapaljenja)

- ljekovi za terapiju štitaste žlijezde

- određeni ljekovi koji utiču na nervni sistem.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Ukoliko ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se Vašem ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Ne treba da koristite lijek Criteo tokom trudnoće. Nije poznato da li se lijek Criteo izlučuje u majčino mlijeko.

Ukoliko dojite ili planirate da dojite, ne treba da uzimate lijek Criteo.

Uticaj lijeka Criteo na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Ukoliko osetite vrtoglavicu za vreme uzimanja lijeka Criteo, nemojte upravljati vozilima ili rukovati mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Criteo

Lijek Criteo sadrži laktozu, monohidrat

U slučaju intolerancije na pojedine šećere, obratite se Vašem ljekaru prije upotrebe ovog lijeka.

Uvijek uzimajte lijek tačno onako kako Vam je propisao Vaš ljekar. Ukoliko niste sigurni provjerite sa Vašim ljekarom ili farmaceutom.

Koliko lijeka i kada treba uzeti lijek

Koliko lijeka Criteo treba da uzimate zavisi od Vašeg zdravstvenog stanja. Ljekar će Vam reći koliko tačno tableta treba da uzmete. Maksimalna dnevna doza lijeka je 100 mg.

Uobičajene doze lijeka Criteo su:

• 50 mg dnevno, uzeto kao jedna doza ujutro, ukoliko lijek Criteo uzimate zajedno sa lijekom iz grupe derivata sulfoniluree
• 100 mg vildagliptina dnevno, uzeto kao jedna doza od 50 mg ujutro i jedna doza od 50 mg uveče, ukoliko uzimate samo lijek Criteo (kao jedini lijek), ili ukoliko ga uzimate istovremeno sa drugim ljekovima za liječenje šećerne bolesti (sa metforminom ili sa glitazonom, u kombinaciji sa metforminom i derivatima sulfoniluree, ili u kombinaciji sa insulinom)
• 50 mg dnevno, ujutru, ukoliko imate umjereno ili teško oštećenje bubrežne funkcije ili ukoliko ste na dijalizi.

Kako uzimati lijek

• Tabletu progutati cijelu, sa malo vode.

Koliko dugo treba uzimati lijek

• Uzimajte lijek Criteo svakog dana onoliko dugo koliko Vam je to rekao ljekar. Možda ćete morati da uzimate ovaj lijek duži vremenski period.
• Ljekar će redovno pratiti Vaše stanje da bi proverio da li se sa liječenjem postiže zadovoljavajući rezultat.

Ako ste uzeli više lijeka Criteo nego što je trebalo

Ako ste Vi ili neko drugi uzeli više tableta lijeka Criteo nego što je trebalo, odmah se obratiti ljekaru. Možda će biti neophodna medicinska pomoć. Ukoliko idete kod ljekara ili u bolnicu, ponesite pakovanje lijeka sa sobom.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Criteo

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Criteo, uzmite ga čim se setite. Onda uzmite sledeću dozu u uobičajeno vrijeme. Ukoliko je uskoro vrijeme da uzmete sledeću dozu, zanemarite tu koju ste propustili. Nemojte uzimati duplu dozu kako biste nadoknadili propuštenu.

Ako prestanete da uzimate lijek Criteo

Nemojte prestajati sa uzimanjem lijeka Criteo, osim ako Vam to nije preporučio ljekar. Ukoliko imate pitanja o tome koliko dugo treba da uzimate ovaj lijek, obratite se svom ljekaru.

Kao i svi ljekovi i lijek Criteo može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Neki simptomi zahtijevaju hitno medicinsko zbrinjavanje:

Treba da prestanete sa uzimanjem lijeka Criteo i odmah da se obratite svom ljekaru ukoliko Vam se jave sledeća neželjena dejstva:

• Angioedem (rijetko: mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek): simptomi uključuju otok lica, jezika ili grla, otežano gutanje, otežano disanje, iznenadnu pojavu osipa ili plikova, koji mogu da ukazuju na reakciju koja se naziva “angioedem”.
• Zapaljenje jetre (hepatitis) (nepoznata učestalost): simptomi uključuju žutu prebojenost kože i očiju, mučninu, gubitak apetita ili tamno prebojen urin, koji mogu da ukazuju na zapaljenje jetre (hepatitis).
• Zapaljenje gušterače (pankreatitis) (rijetko: mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek): simptomi uključuju jak i uporan bol u stomaku, koji se može proširiti na leđa, kao i mučninu i povraćanje.

Ostala neželjena dejstva

Neki pacijenti su imali sledeća neželjena dejstva tokom uzimanja vildagliptina i metformina:

• Vrlo često (mogu da se jave kod više od 1 na 10 osoba): bol u grlu, curenje nosa, groznica.
• Često (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek): osip koji svrbi, drhtanje, glavobolja, omaglica, bol u mišićima, bol u zglobovima, zatvor, otečene šake, gležnjevi ili stopala (edem), pojačano znojenje, povraćanje, bol u želucu i oko želuca (bol u trbuhu), proliv, žgaravica, mučnina, zamagljen vid.
• Povremeno (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek): porast tjelesne težine, jeza, slabost, seksualna disfunkcija, niska vrednost šećera u krvi, nadutost.
• Rijetko (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek): upala gušterače.

Nakon što je lijek stavljen u promet, prijavljena su i sljedeća neželjena dejstva:

• Učestalost nije poznata (učestalost se ne može procijeniti na osnovu dostupnih podataka): lokalizovano ljuštenje kože ili mjehurići, upala krvnih sudova (vaskulitis) koja se može ispoljiti kožnim osipom ili uzdignutim, pljosnatim, crvenim, okruglim mrljama ispod površine kože ili stvaranjem modrica.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na blisteru i kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Lijek ne zahtijeva posebne temperaturne uslove čuvanja.

Lijek čuvati u originalnom pakovanju u cilju zaštite od vlage.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Criteo

Aktivna supstanca je:

Jedna tableta sadrži 50 mg vildagliptina.

Pomoćne supstance su: laktoza, monohidrat; celuloza mikrokristalna; natrijum skrob glikolat; magnezijum stearat.

Kako izgleda lijek Criteo i sadržaj pakovanja

Bijele do svijetložućkaste, okrugle ravne tablete, sa kosom ivicom.

Unutrašnje pakovanje je oPA/Al/PVC//Al blister koji sadrži 10 tableta.

Spoljašnje pakovanje sadrži 3 blistera (30 tableta) ili 6 blistera (60 tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

Hemofarm A.D. Vršac Poslovna jedinica Podgorica

8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

Hemofarm A.D., Beogradski put bb, Vršac, Republika Srbija

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

Criteo®, tableta, 50mg, blister, 30 tableta: 2030/23/2019 – 1706 od 30.05.2023. godine

Criteo®, tableta, 50mg, blister, 60 tableta: 2030/23/2020 – 1705 od 30.05.2023. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Maj, 2023. godine