SIMPONI 100mg rastvor za injekciju u napunjenom injekcionom špricu

Reumatoidni artritis (RA)

Lijek Simponi, u kombinaciji sa metotreksatom (MTX), je indikovan za liječenje:

• umjerenog do teškog aktivnog reumatoidnog artritisa kod odraslih pacijenata čiji je odgovor na antireumatske ljekove koji modifikuju tok bolesti (terapija DMARD), uključujući metotreksat, neadekvatan;
• teškog, aktivnog i progresivnog reumatoidnog artritisa kod odraslih pacijenata koji prethodno nisu bili liječeni metotreksatom (MTX).

Pokazano je da lijek Simponi, u kombinaciji sa MTX, smanjuje stepen progresije oštećenja zglobova, na osnovu rentgenskog snimka, i poboljšava fizičku funkciju.

Za informacije koje se odnose na indikaciju poliartikularni juvenilni idiopatski artritis, molimo Vas pogledajte SmPC za Simponi 50 mg.

Psorijatični artritis (PsA)

Lijek Simponi, primijenjen sam ili u kombinaciji s metotreksatom, indikovan je za liječenje aktivnog i progresivnog psorijatičnog artritisa kod odraslih pacijenata kod kojih je odgovor na prethodno liječenje DMARD bio neadekvatan. Pokazano je da lijek Simponi smanjuje stepen progresije oštećenja perifernih zglobova, na osnovu rentgenskog snimka, kod pacijenata sa poliartikularnim simetričnim podtipom oboljenja (vidjeti dio 5.1) i da poboljšava fizičku funkciju.

Aksijalni spondiloartritis

Ankilozirajući spondilitis (AS)

Lijek Simponi je indikovan za liječenje teškog oblika aktivnog ankilozirajućeg spondilitisa kod odraslih pacijenata koji nisu adekvatno reagovali na konvencionalnu terapiju.

Aksijalni spondiloartritis bez radiografskog dokaza (nr-Axial SpA)

Lijek Simponi je indikovan za liječenje odraslih pacijenata sa teškim, aktivnim aksijalnim spondiloartritisom bez radiografskog dokaza sa objektivnim znacima inflamacije, na koju ukazuju povišene vrijednosti C reaktivnog proteina (CRP) i/ili snimci magnetne rezonance (MRI), a koji nisu adekvatno reagovali na, ili ne podnose terapiju nesteroidnim antiinflamatornim ljekovima (NSAIL).

Ulcerozni kolitis (UC)

Lijek Simponi je indikovan za liječenje umjerenog do teškog oblika aktivnog ulceroznog kolitisa kod odraslih pacijenata koji nijesu adekvatno odreagovali na konvencionalnu terapiju, uključujući kortikosteroide i 6-merkaptopurin (6-MP) ili azatiopin (AZA), ili koji ne podnose ili imaju medicinske kontraindikacije za takvu terapiju.

Liječenje se započinje i sprovodi pod nadzorom ljekara specijalista s iskustvom u dijagnostikovanju i liječenju reumatoidnog artritisa, psorijatičnog artritisa, ankilozirajućeg spondilitisa, aksijalnog spondiloartritisa bez radiografskog dokaza ili ulceroznog kolitisa. Pacijenti koji se liječe lijekom Simponi trebalo bi da dobiju tzv. Karticu sa podsjetnikom za pacijenta.

Doziranje

Reumatoidni artritis

Daje se 50 mg lijeka Simponi jednom mjesečno, istog dana u mjesecu.

Lijek Simponi se mora primijeniti istovremeno sa metotreksatom.

Psorijatični artritis, ankilozirajući spondilitis ili aksijalni spondiloartritis bez radiografskog dokaza

Daje se 50 mg lijeka Simponi jednom mjesečno, istog dana u mjesecu.

Za sve gore navedene indikacije, na osnovu dostupnih podataka, klinički odgovor se obično postiže u periodu od 12 do 14 nedjelja liječenja (nakon 3-4 doze). Kod pacijenata kod kojih nije dokazano terapijsko djelovanje u tom vremenskom periodu, treba ponovno razmotriti nastavak terapije.

Pacijenti sa tjelesnom masom većom od 100kg

Za sve gore navedene indikacije, kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom, ankilozirajućim spondilitisom ili aksijalnim spondiloartritisom bez radiografskog dokaza i tjelesnom masom većom od 100 kg kod kojih se ne postigne odgovarajući klinički odgovor nakon 3 ili 4 doze, može se razmotriti povećanje doze golimumaba na 100 mg jednom mjesečno, ali imajući u vidu da pritom dolazi do povećanja rizika od pojave pojedinih ozbiljnih neželjenih dejstava pri primjeni doze od 100 mg u poređenju sa dozom od 50 mg (vidjeti dio 4.8). Kod pacijenata kod kojih nema dokazanog terapijskog dejstva nakon 3 do 4 dodatne doze od 100 mg, treba ponovno razmotriti nastavak terapije.

Ulcerozni kolitis

Pacijenti sa tjelesnom masom manjom od 80 kg

Inicijalna (indukciona) doza lijeka Simponi je 200 mg, a nakon dvije nedjelje se daje doza od 100 mg. Pacijenti koji su postigli odgovarajući odgovor,u nastavku terapije u 6. nedjelji treba da prime 50 mg, a nakon toga istu dozu ponavljati svake 4 nedjelje. Pacijenti koji nijesu postigli adekvatan odgovor u nastavku terapije u 6. nedjelji mogu koristiti 100 mg i istu dozu ponavljati svake 4 nedjelje nakon toga (vidjeti dio 5.1).

Pacijenti sa tjelesnom masom većom ili jednakom 80 kg

Daje se inicijalna doza od 200 mg lijeka Simponi, praćena dozom od 100 mg nakon dvije nedjelje, a nakon toga 100 mg na svake 4 nedjelje (vidjeti dio 5.1).

U toku terapije održavanja, doza kortikosteroida se može smanjiti u skladu sa vodičima kliničke prakse.

Na osnovu dostupnih podataka, klinički odgovor se obično postiže u periodu od 12 do 14 nedjelja liječenja (nakon 4 doze). Kod pacijenata kod kojih nije dokazano terapijsko djelovanje u tom vremenskom periodu, treba ponovno razmotriti nastavak terapije.

Propuštena doza

Ako pacijent zaboravi da primijeni lijek Simponi predviđenog dana, zaboravljenu dozu treba injicirati čim se pacijent sjeti. Pacijenta treba upozoriti da sebi ne smije da ubrizga dvostruku dozu da bi nadoknadio propuštenu.

Sljedeću dozu treba primijeniti na osnovu sljedećih preporuka:

• Ako se s primjenom kasni manje od 2 nedjelje, pacijent treba da sebi da zaboravljenu dozu i da nastavi prema dotadašnjem mjesečnom rasporedu.
• Ako se s primjenom kasni više od 2 nedjelje, pacijent treba da sebi da zaboravljenu dozu i uspostavi novi mjesečni raspored počevši od datuma primjene te injekcije.

Posebne populacije

Starije osobe (≥65 godina starosti)

Nije potrebno prilagođavanje doze kod starijih osoba.

Bubrežna insuficijencija i insuficijencija jetre

Lijek Simponi nije ispitivan u ovim populacijama pacijenata. Ne mogu se dati preporuke za doziranje.

Pedijatrijska populacija

Lijek Simponi 100 mg se ne preporučuje za primjenu kod pacijenata koji su mlađi od 18 godina.

Način primjene

Lijek Simponi je namijenjen za subkutanu primjenu. Nakon odgovarajućeg osposobljavanja u tehnici primjene subkutane injekcije, pacijent može sam sebi da daje lijek Simponi ako ljekar procijeni da je to odgovarajuće ili mu, po potrebi, može dati dodatna uputstva. Pacijentima treba reći da ubrizgaju cijelu količinu lijeka Simponi u skladu sa opsežnim uputstvima za upotrebu lijeka koja su sastavni dio uputstva za upotrebu lijeka. Ukoliko je potrebno više injekcija, injekcije treba primjenjivati na različitim djelovima tijela.

Uputstvo za upotrebu lijeka navedeno je u dijelu 6.6.

Preosjetljivost na aktivnu supstancu ili na neku od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1.

Aktivna tuberkuloza (TB) ili druge teške infekcije, poput sepse i oportunističkih infekcija (vidjeti dio 4.4).

Umjerena ili teška insuficijencija miokarda (NYHA stepen III/IV) (vidjeti dio 4.4).

Sledljivost

U cilju poboljšanja sledljivosti bioloških ljekova, naziv i broj serije primijenjenog lijeka treba da budu jasno zabilježeni.

Infekcije

Pacijente je neophodno pažljivo pratiti zbog infekcija, uključujući i tuberkulozu, prije, tokom i nakon liječenja golimumabom. Budući da eliminacija golimumaba može da traje i do 5 mjeseci, pacijent mora biti pod nadzorom i tokom tog perioda. Ako se kod pacijenta razvije ozbiljna infekcija ili sepsa, ne smije se nastaviti dalje sa liječenjem golimumabom (vidjeti dio 4.3).

Golimumab se ne smije davati pacijentima s klinički značajnom aktivnom infekcijom. Potreban je oprez kad se razmatra mogućnost primjene golimumaba kod pacijenata s hroničnim ili rekurentnim infekcijama.

Pacijente treba upoznati s potencijalnim faktorima rizika za razvoj infekcije i savjetovati ih da na odgovarajući način izbjegavaju te faktore.

Pacijenti koji uzimaju TNF blokatore skloniji su ozbiljnim infekcijama.

Kod pacijenata liječenih golimumabom zabilježene su bakterijske (uključujući sepsu i pneumoniju), mikobakterijske (uključujući TB), invazivne gljivične i oportunističke infekcije, ponekad sa smrtnim ishodom. Neke od tih ozbiljnih infekcija nastale su kod pacijenata koji su istovremeno liječeni imunosupresivnim ljekovima, što, uz osnovnu bolest, može povećati njihovu sklonost ka infekcijama.

Pacijente koji tokom liječenja golimumabom razviju novu infekciju treba pažljivo pratiti i podvrgnuti kompletnom dijagnostičkom postupku. Liječenje golimumabom treba prekinuti ako pacijent razvije novu ozbiljnu infekciju ili sepsu te treba uvesti odgovarajuću antimikrobnu ili antifungalnu terapiju sve dok infekcija ne bude pod kontrolom.

Kod pacijenata koji su boravili ili putovali u područja za koja su karakteristične endemske invazivne gljivične infekcije, kao što su histoplazmoza, kokcidioidomikoza ili blastomikoza, treba pažljivo procijeniti odnos koristi i rizika liječenja golimumabom, pre uvođenja golimumaba u terapiju. Ako se kod rizičnih pacijenata koji su liječeni golimumabom javi ozbiljna sistemska bolest, treba posumnjati na invazivnu gljivičnu infekciju. Za dijagnozu i primenu empirijske antimikotičke terapije kod ovih pacijenata treba, ako je moguće, potražiti savjet ljekara specijalizovanog za lečenje pacijenata sa invazivnim gljivičnim infekcijama.

Tuberkuloza

Kod pacijenata liječenih golimumabom zabilježeni su slučajevi tuberkuloze. Treba naglasiti da je u većini slučajeva ustanovljena ekstrapulmonarna tuberkuloza i da se radilo o lokalizovanom ili diseminovanom obliku bolesti.

Prije započinjanja terapije golimumabom, sve pacijente treba provjeriti na tuberkulozu, aktivnu i neaktivnu („latentnu“). Ta provjera treba da uključi detaljnu anamnezu s podacima o obolijevanju od tuberkuloze ili mogućem ranijem kontaktu s tuberkulozom i ranijoj i/ili sadašnjoj imunosupresivnoj terapiji. Odgovarajuće preglede, kao što su kožni tuberkulinski test ili pregledi krvi kao i rendgen pluća, treba sprovesti kod svih pacijenata (uvažavajući lokalne preporuke). Preporučuje se da se ti pregledi zabilježe u Karticu sa podsjetnikom za pacijenta. Podsjećamo ljekare koji propisuju lijek na rizik od lažno negativnih kožnih tuberkulinskih testova, posebno kod teško bolesnih ili imunokompromitovanih pacijenata.

Ako je dijagnostifikovana aktivna tuberkuloza, ne smije se započeti liječenje golimumabom (vidjeti dio 4.3).

Ako se sumnja na latentnu tuberkulozu, treba potražiti savjet ljekara specijalizovanog za liječenje tuberkuloze. U svim situacijama opisanim u daljem tekstu, potrebno je pažljivo odmjeriti odnos rizika i koristi liječenja golimumabom.

Ako je neaktivna („latentna“) tuberkuloza dijagnostikovana, pre uvođenja golimumaba mora se početi liječenje latentne tuberkuloze anti-tuberkuloznom terapijom, u skladu sa lokalnim preporukama.

Kod pacijenata koji imaju nekoliko faktora rizika ili značajne faktore rizika za tuberkulozu i imaju negativan test na latentnu tuberkulozu, anti-tuberkuloznu terapiju treba uzeti u obzir prije uvođenja golimumaba. Primjenu anti-tuberkulozne terapije treba uzeti u obzir prije uvođenja golimumaba kod pacijenata koji su prethodno imali latentan ili aktivan oblik tuberkuloze i kod kojih odgovarajuća terapija nije bila potvrđena.

Slučajevi aktivne tuberkuloze su se javljali kod pacijenata liječenih golimumabom tokom i nakon terapije latentne tuberkuloze. Kod pacijenata koji primaju golimumab treba pažljivo pratiti znake i simptome aktivne tuberkuloze, uključujući i pacijente koji su imali negativne rezulatate testa na latentnu tuberkulozu, pacijente koji su na terapiji zbog latentne tuberkuloze, ili pacijente koji su prethodno bili liječeni zbog tuberkuloze.

Sve pacijente je potrebno posavjetovati da se jave ljekaru ako se za vrijeme ili nakon liječenja golimumabompojave znaci/simptomi koji bi mogli ukazivati na tuberkulozu (npr. uporni kašalj, gubitak na težini, subfebrilnost).

Reaktivacija virusa hepatitisa B (HBV)

Ponovno aktiviranje hepatitisa B dogodilo se kod pacijenata koji su primali TNF blokator uključujući golimumab, a hronične su kliconoše tog virusa (tj. pozitivni su na površinski antigen). Neki su slučajevi imali smrtni ishod.

Pacijente je potrebno testirati na HBV infekciju prije početka terapije golimumab. Za pacijente kod kojih je test na HBV pozitivan, preporučljiva je konsultacija sa ljekarom specijalizovanog u liječenju hepatitisa B.

Osobe koje nose virus hepatitisa B, a koje moraju da prime terapiju golimumabom, treba pažljivo pratiti sve vrijeme liječenja i još nekoliko mjeseci nakon završetka liječenja, kako bi se uočili znaci i simptomi aktivne infekcije virusom hepatitisa B. Nema odgovarajućih podataka o pacijentima koji nose virus hepatitisa B i koji su se liječili antivirusnim ljekovima istovremeno sa TNF blokatorima radi sprečavanja ponovne aktivacije virusa hepatitisa B. Kod pacijenata kod kojih dođe do ponovne aktivacije virusa hepatitisa B, potrebno je prekinuti terapiju golimumabom i započeti primjenu efikasne antivirusne terapije uz odgovarajuće suportivno liječenje.

Maligne i limfoproliferativne bolesti

Nije poznata potencijalna uloga liječenja TNF-blokatorima u razvoju malignih bolesti. S obzirom na dosadašnje saznanje, ne može se isključiti rizik od pojave limfoma, leukemija ili drugih malignih bolesti kod pacijenata liječenih TNF-blokatorima. Potreban je oprez prilikom razmatranja liječenja TNF blokatorima pacijenata koji su bolovali od maligne bolesti ili o nastavku liječenja pacijenata koji razviju malignu bolest.

Pedijatrijski maligniteti

Pojava maligniteta, pa čak i sa fatalnim ishodom, prijavljena je kod djece, adolescenata i mlađih odraslih osoba (do 22 godine starosti) koji su liječeni TNF-blokatorima (terapija započeta ≤18 godina starosti) tokom postmarketinške primjene. Aproksimativno polovina slučajeva su bili limfomi. Ostali zabilježeni slučajevi su bili različiti maligniteti, koji uključuju i rijetka maligna oboljenja obično udružena sa imunosupresijom. Rizik od pojave maligniteta kod djece i adolescenata liječenih TNF-blokatorima, ne smije se isključiti.

Limfomi i leukemije

U kontrolisanim djelovima kliničkih ispitivanja svih blokatora TNF, uključujući golimumab, zabilježeno je više slučajeva limfoma kod pacijenata koji su liječeni TNF blokatorom u poređenju s kontrolnom grupom pacijenata. Tokom kliničkih ispitivanja lijeka Simponi faze IIb i faze III u reumatoidnom artritisu (RA), psorijatičnom artritisu (PsA) i ankilozirajućem spondilitisu (AS), incidenca limfoma kod pacijenata liječenih lijekom Simponi bila je viša od one očekivane u opštoj populaciji. Slučajevi leukemije su bili prijavljeni kod pacijenata koji su liječenigolimumabom. Postoji povećan predisponirajući rizik od pojave limfoma i leukemija kod pacijenata oboljelih od reumatoidnog artritisa sa dugoročnom, visoko aktivnom, inflamatornom bolešću, koja komplikuje procjenu rizika.

Rijetki postmarketinški slučajevi hepatospleničnog T-ćelijskog limfoma (HSTCL) su prijavljeni kod pacijenata liječenih drugim TNF blokatorima (vidjeti dio 4.8). Ovaj rijedak tip T-ćelijskog limfoma ima veoma agresivan tok bolesti, najčešće sa fatalnim ishodom. Većina slučajeva se javila kod adolescenata i mlađih muškaraca, od kojih su skoro svi bili na istovremenoj terapiji azatioprinom (AZA) ili merkaptopurinom (6-MP) zbog inflamatorne bolesti crijeva. Potencijalni rizik kombinacije AZA ili 6-MP i lijeka Simponi treba pažljivo razmotriti. Treba pažljivo procijeniti potencijalni rizik od kombinovane primene AZA ili 6-MP i golimumaba. Rizik od razvoja hepatospleničnog T-ćelijskog limfoma kod pacijenata koji su primali TNF-blokatore ne može biti isključen.

Druge maligne bolesti osim limfoma

U kontrolisanim djelovima kliničkih ispitivanja lijeka Simponi faze IIb i faze III u reumatoidnom artritisu, psorijatičnom artritisu, ankilozirajućem spondilitisu i ulceroznom kolitisu, incidenca malignih bolesti koje nisu limfomi (osim nemelanomskog raka kože), bila je slična u grupi koja je primala golimumab i u kontrolnim grupama.

Displazija i rak debelog crijeva

Nije poznato da li terapija golimumabom utiče na rizik od razvoja displazije ili raka debelog crijeva. Sve pacijente sa ulceroznim kolitisom koji imaju povećan rizik od displazije ili raka debelog crijeva (na primjer, pacijente sa dugotrajnim ulceroznim kolitisom ili primarnim skleroznim holangitisom), ili koji su imali prethodnu istoriju displazije ili raka debelog crijeva, treba pregledati u redovnim intervalima prije terapije i u toku cijelog toka terapije. Ovo ispitivanje treba da uključi kolonoskopiju i biopsije prema lokalnim preporukama. Kod pacijenata sa novodijagnostifikovanom displazijom liječenih golimumabom, rizik i korist za svakog pojedinačnog pacijenta treba pažljivo razmotriti i uzeti u obzir pri odluci o nastavku terapije.

U eksplorativnom kliničkom ispitivanju u kojem se ocjenjivala primjena golimumaba kod pacijenata s teškom perzistentnom astmom, zabilježeno je više slučajeva malignih bolesti kod pacijenata liječenih golimumabom nego kod pacijenata u kontrolnoj grupi (vidjeti dio 4.8). Značaj ovog nalaza nije poznat.

U eksplorativnom kliničkom ispitivanju u kojem se ocjenjivala primjena drugog TNF blokatora, infliksimaba, kod pacijenata s umjerenom do teškom hroničnom opstruktivnom bolesti pluća (HOBP), zabilježeno je više slučajeva malignih bolesti, uglavnom pluća, glave i vrata, kod pacijenata liječenih infliksimabom, nego kod pacijenata u kontrolnoj grupi. Svi pacijenti su bili teški pušači. Stoga je potreban oprez kada se bilo koji TNF blokator primjenjuje kod pacijenata s HOBP-om, kao i kod pacijenata koji imaju povećan rizik od razvoja maligne bolesti jer su teški pušači.

Rak kože

Melanom i karcinom Merkelovih ćelija su prijavljeni kod pacijenata koji su primali blokatore TNF, uključujući golimumab (vidjeti dio 4.8). Preporučuju se periodični pregledi kože, posebno kod pacijenata sa faktorima rizika za rak kože.

Kongestivna srčana insuficijencija

Kod primjene TNF-blokatora, uključujući i primjenu golimumaba, zabilježeni su slučajevi pogoršanja, kao i dijagnostikovanja novootkrivene kongestivne srčane insuficijencije. Neki slučajevi su imali smrtni ishod.

U kliničkim ispitivanjima s drugim TNF blokatorom zabilježeni su pogoršanje kongestivne srčane insuficijencije i povećana smrtnost zbog kongestivne srčane insuficijencije. Golimumab nije ispitivan kod pacijenata s kongestivnom srčanom insuficijencijom. Golimumab treba davati uz oprez pacijentima s blagom srčanom insuficijencijom (NYHA gradus I/II). Pacijente je potrebno pažljivo pratiti, a davanje golimumaba prekinuti kod onih pacijenata kod kojih se pojave novi ili pogoršaju postojeći simptomi srčane insuficijencije (vidjeti dio 4.3).

Neurološka neželjena dejstva

Primjena TNF blokatora, uključujući golimumab, se dovodi u vezu s pojavom ili egzacerbacijom kliničkih simptoma i/ili radioloških dokaza bolesti demijelinizacije centralnog nervnog sistema, uključujući multiplu sklerozu i periferni demijelinizirajući poremećaj. Kod pacijenata s već postojećim ili novonastalim demijelinizacionim bolestima, prije početka liječenja golimumabom treba pažljivo procijeniti koristi i rizike liječenja TNF blokatorom. Potrebno je uzeti u obzir i prekid terapije golimumabom ukoliko dođe do razvoja nekog od navedenih poremećaja (vidjeti dio 4.8).

Hirurški zahvati

Ograničena su iskustva o bezbjednosti primjene golimumaba kod pacijenata podvrgnutih hirurškim postupcima, uključujući artroplastiku. Ukoliko se planira hirurški zahvat, treba voditi računa o dugom poluvremenu eliminacije lijeka. Pacijenta, kome je za vrijeme liječenja lijekom Simponi potrebna operacija, je neophodno pažljivo pratiti zbog infekcija, i preduzeti odgovarajuće mjere.

Imunosupresija

Postoji mogućnost da TNF blokatori, uključujući golimumab, utiču na odbranu domaćina protiv infekcija i malignih bolesti, jer je TNF medijator inflamacije upale i i modulator ćelijskog imunskog odgovora.

Autoimuni procesi

Relativni nedostatak TNF, prouzrokovan TNF blokatorom, može pokrenuti autoimuni proces. Ako pacijent nakon liječenja golimumabom razvije simptome koji ukazuju na sindrom sličan lupusu i ako ima pozitivan nalaz antitijela na dvolančanu DNK, treba prekinuti liječenje golimumabom (vidjeti dio 4.8).

Hematološke reakcije

Kod pacijenata liječenih TNF blokatorima, uključujući golimumab, zabilježene su pancitopenija, leukopenija, neutropenija, agranulocitoza, aplastična anemija i trombocitopenija. Sve pacijente treba upozoriti da odmah potraže medicinsku pomoć ako razviju znakove i simptome koji ukazuju na krvnu diskraziju (uporna povišena temperatura, modrice, krvarenje, bljedilo). Kod pacijenata sa potvrđenim značajnim hematološkim poremećajima treba razmotriti prekid liječenja golimumabom.

Istovremena primjena TNF blokatora i anakinre

Ozbiljne infekcije i neutropenija primijećene su u kliničkim ispitivanjima istovremene primjene anakinre i drugog TNF blokatora, etanercepta, koja nije izazvala dodatno kliničko poboljšanje. Zbog prirode neželjenih dejstava primijećenih kod ove kombinovane terapije, slična toksičnost mogla bi se javiti i kod istovremene primjene anakinre i drugih TNF blokatora. Ne preporučuje se kombinovana primjena golumumaba i anakinre.

Istovremena primjena TNF blokatora i abatacepta

U kliničkim ispitivanjima, istovremena primjena TNF blokatora i abatacepta bila je povezana s povećanim rizikom od infekcija, uključujući i ozbiljne infekcije, u odnosu na primjenu samo TNF blokatora, a pritom nije dovela do povećanja kliničkog dejstva. Ne preporučuje se kombinovana primjena golimumaba i abatacepta.

Istovremena primjena sa ostalim biološkim terapeuticima

Nema dovoljno podataka o istovremenoj primeni golimumaba sa ostalim biološkim terapeuticima koji se koriste u liječenju istih stanja kao i golimumab. Istovremena upotreba golimumab sa ovim biološkim ljekovima se ne preporučuje zbog mogućnosti pojave povećanog rizika od infekcije, i ostalih potencijalnih farmakoloških interakcija.

Prelaženje između bioloških DMARDS

Prilikom prelaska iz jedne biološke terapije na drugu treba obratiti pažnju, i pacijente treba i dalje držati pod nadzorom, jer preklapanje u biološkim aktivnostima može dalje povećati rizik od neželjenih događaja, uključujući infekciju.

Vakcinacija/infektivni agensi koji se koriste u terapijske svrhe

Pacijenti liječeni golimumabom mogu istovremeno primiti vakcine, osim živih vakcina (vidjeti djelove 4.5 i 4.6). Kod pacijenata na terapiji TNF blokatorima, dostupni su ograničeni podaci o odgovoru na vakcinaciju živim vakcinama, ili sekundarnoj transmisiji infekcije živom vakcinom. Primjena živih vakcina može dovesti do kliničkih infekcija, uključujući diseminovane infekcije.

Primjena infektivnih agenasa koji se koriste u terapijske svrhe, poput živih atenuisanih bakterija, u druge svrhe (na primjer intravezikalna instilacija BCG-a za liječenje raka) mogla bi dovesti do kliničkih infekcija, uključujući diseminovane infekcije. Preporučuje se da se infektivni agensi koji se koriste u terapijske svrhe ne primjenjuju istovremeno sa golimumabom.

Alergijske reakcije

Tokom postmarketinškog praćenja lijeka, ozbiljne reakcije sistemske preosjetljivosti (uključujući i anafilaktičku reakciju) prijavljene su nakon primjene golimumaba. Neke od ovih reakcija su se pojavile nakon prve primjene golimumaba. Ukoliko dođe do anafilaktičke reakcije ili druge ozbiljne alergijske reakcije, primjenu golimumaba treba smjesta prekinuti i započeti s odgovarajućim liječenjem.

Osjetljivost na lateks

Zaštitni poklopac na igli napunjenog injekcionog šprica napravljen je od suve prirodne gume koja sadrži lateks i može izazvati alergijske reakcije kod osoba preosjetljivih na lateks.

Posebne populacije

Starije osobe (≥65 godina)

U ispitivanjima faze III u reumatoidnom artritisu, psorijatičnom artritisu, ankilozirajućem spondilitisu i ulceroznom kolitisu, opšte gledano nije bilo razlika što se tiče ukupnih neželjenih dejstava, ozbiljnih neželjenih dejstava i ozbiljnih infekcija kod pacijenata od 65 godina i strarijih koji su primali golimumab, u poređenju s mlađim pacijentima. Međutim, potreban je oprez prilikom liječenja starijih osoba, pri čemu posebno treba obratiti pažnju na pojavu infekcije. Pacijenti starosti 45 godina i stariji nijesu bili uključeni u studiju aksijalnog spondiloartritisa bez radiografskog dokaza.

Insuficijencija bubrega i jetre

Nisu sprovedene posebne studije o primjeni lijeka Simponi kod pacijenata s oštećenom funkcijom bubrega ili jetre. Lijek Simponi treba primijeniti uz oprez kod pacijenata s poremećajem funkcije jetre (vidjeti dio 4.2).

Pomoćne supstance

Lijek Simponi sadrži sorbitol (E420). Kod pacijenta sa rijetkim naslednim problemom intolerancije na fruktozu, treba uzeti u obzir aditivni efekat istovremeno primijenjenih proizvoda koji sadrže sorbitol (ili fruktozu) i dijetarni unos sorbitola (ili fruktoze) (vidjeti odjeljak 2).

Mogućnost grešaka pri primjeni lijeka

Lijek Simponi je registrovan u jačinama od 50 mg i 100 mg za subkutanu primjenu. Važno je upotrijebiti odgovarajuću jačinu lijeka kako bi se primijenila tačna doza, kao što je navedeno u doziranju (vidjeti dio 4.2). Treba paziti da se upotrijebi odgovarajuća jačina, kako bi se osiguralo da pacijenti ne prime premalu ili preveliku dozu.

Nijesu sprovedena ispitivanja interakcija.

Istovremena primjena sa ostalim biološkim terapeuticima

Ne preporučuje se istovremena primjena golimumaba sa drugim biološkim ljekovima koji se koriste za liječenje istih stanja kao i golimumab, uključujući anakinru i abatacept (vidi odjeljak 4.4).

Žive vakcine/infektivni agensi koji se koriste u terapijske svrhe

Žive vakcine se ne smiju primjenjivati istovremeno sa golimumabom (vidjeti djelove 4.4 i 4.6).

Infektivni agensi koji se koriste u terapijske svrhe ne smiju se primjenjuju istovremeno sa golimumabom (vidjeti dio 4.4).

Metotreksat

Iako istovremena primjena metotreksata rezultira povećanim koncentracijama golimumaba u stanju dinamičke ravnoteže kod pacijenata s reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom i ankilozirajućim spondilitisom, podaci pokazuju da nema potrebe za prilagođavanjem doze golimumabom kao ni metotreksata (vidjeti dio 5.2).

Plodnost

Studije uticaja golimumaba na fertilitet životinja nijesu bile sprovedene. Studija plodnosti urađena na miševima, sa analognim antitijelom koje selektivno inhibira funkcionalnu aktivnost mišjeg TNFα, nije pokazala relevantni efekat na fertilitet (vidjeti dio 5.3).

Žene u reproduktivnom periodu

Žene u reproduktivnom dobu moraju da koriste odgovarajuću kontracepciju radi prevencije trudnoće tokom liječenja i barem 6 mjeseci nakon posljednje doze golimumaba.

Trudnoća

Postoji umjerena količina podataka (približno 400 trudnoća) prikupljenih prospektivno tokom trudnoća izloženih golimumabu koje su završile živorođenom djecom sa poznatim ishodima, uključujući 220 trudnoća izloženih golimumabu tokom prvog trimestra. U populacionoj studiji sprovedenoj u Sjevernoj Evropi koja je obuhvatila 131 trudnoću (i 134 odojčadi) bilo je 6/134 (4,5%) događaja velikih kongenitalnih anomalija nakon izlaganja lijeku Simponi in utero u odnosu na 599/10823 (5,5%) događaja kod primjene nebiološke sistemske terapije te u poređenju sa 4,6% u opštoj populaciji u studiji. Odnosi izgleda prilagođeni za ometajuće faktore bili su sljedeći: OR: 0,79 (95% CI: 0,35-1,81) za Simponi u odnosu na nebiološku sistemsku terapiju i OR: 0,95 (95% CI: 0,42-2,16) za Simponi u poređenju sa opštom populacijom.

Zbog inhibicije TNF, golimumab primijenjen u trudnoći može uticati na normalni imunološki odgovor novorođenčeta. Istraživanja na životinjama ne ukazuju na direktna ili indirektna štetna dejstva na trudnoću, embrionalno-fetalni razvoj, porod i postporođajni razvoj (vidjeti dio 5.3). Dostupno kliničko iskustvo je ograničeno. Golimumab se smije koristiti tokom trudnoće samo ako je neophodno.

Golimumab prolazi kroz placentu. Kod novorođenčeta čije su majke bile na terapiji TNF-blokirajućim monoklonskim antitijelima tokom trudnoće, primijećeno je prisustvo antitijela u serumu djeteta i do 6 mjeseci nakon rođenja djeteta. Posljedično, kod novorođenčadi postoji opasnost od pojave infekcija. Primjena žive vakcine kod novorođenčadi koja su bila izložena golimumabu in utero ne preporučuje se i do 6 mjeseci nakon posljednje injekcije golimumaba, koju je majka primila tokom trudnoće (vidjeti djelove 4.4 i 4.5).

Dojenje

Nije poznato da li se golimumab izlučuje u majčino mlijeko i da li ga dijete resorbuje sistemski nakon ingestije. Dokazano je da se golimumab izlučuje u mlijeko majmuna, a budući da se majčini imunoglobulini izlučuju u mlijeko, žene ne smiju da doje za vrijeme liječenja i barem 6 mjeseci nakon primjene golimumaba.

Lijek Simponi u manjoj mjeri utiče na upravljanje vozilima i rukovanje mašinama. Nakon primjene lijeka Simponi može se javiti vrtoglavica (vidjeti dio 4.8).

Sažetak bezbjednosnog profila

Infekcije gornjeg respiratornog trakta su najčešće neželjene reakcije prijavljene tokom kontrolisanih faza pivotalnih studija kod 12,6% pacijenata sa RA, PsA, AS, nr-Axial SpA i UC liječenih golimumabom, u poređenju sa 11,0% kontrolnih pacijenata. Najozbiljnije neželjene reakcije prijavljene na golimumab uključuju ozbiljne infekcije (uključujući sepsu, pneumoniju, TB, invazivne gljivične i oportunističke infekcije), poremećaje demijelinizacije, limfom, HBV reaktivaciju, hroničnu srčanu insuficijenciju, autoimune procese (sindrom sličan lupusu), hematološke reakcije, ozbiljnu sistemsku preosjetljivost (uključujući anafilaktičku reakciju), vaskulitis, limfom i leukemiju (vidjeti dio 4.4).

Tabelarni prikaz neželjenih dejstava

Neželjena dejstva zabilježena u kliničkim ispitivanjima i prijavljena globalno nakon stavljanja u promet golimumaba prikazana su u Tabeli 1. Unutar svakog organskog sistema neželjena dejstva su razvrstana prema učestalosti ispoljavanja, pri čemu je korišćena sljedeća konvencija: veoma česta (≥ 1/10), česta (od ≥ 1/100 do < 1/10), povremena (od ≥1/1.000 do < 1/100), rijetka (od ≥1/10.000 do <1/1.000), veoma rijetka (<1/10.000), nepoznate učestalosti (ne može se procijentiti na osnovu dostupnih podataka). U okviru svake grupe učestalosti, neželjene reakcije su prikazane prema opadajućem stepenu ozbiljnosti.

Tabela 1

Tabelarni prikaz neželjenih reakcija

Kroz ovaj odjeljak, srednji period praćenja (približno 4 godine) je uopšteno predstavljen za sveukupnu upotrebu golumamaba. Kada je upotreba golumimaba opisana po dozi, srednji period praćenja varira (približno 2 godine za dozu od 50 mg, približno 3 godine za dozu od 100 mg), zbog mogućnosti da su pacijenti prelazili sa jedne na drugu dozu.

Opis odabranih neželjenih reakcija

Infekcije

Infekcije gornjih disajnih puteva bile su najčešća neželjena dejstva zabilježena u kontrolisanim periodima pivotalnih studija kod 12,6% pacijenata liječenih golimumabom (incidenca za 100 ispitanik-godina: 60,8; 95% CI: 55,0, 67,1), u poređenju sa 11,0% pacijenata iz kontrolne grupe (incidenca za 100 ispitanik-godina: 54,5; 95% CI: 46,1, 64,0). U kontrolisanim i nekontrolisanim djelovima ispitivanja sa srednjim periodom praćenja od aproksimativno 4 godine, incidenca infekcija gornjeg respiratornog trakta za 100 pacijent-godina bila je 34,9 događaja; 95% CI: 33,8, 36,0 za pacijente liječene golimumabom.

U kontrolisanim periodima pivotalnih studija, infekcije su zabilježene u 23,0% pacijenata liječenih golimumabom (incidenca za 100 pacijent-godina: 132,0; 95% CI: 123,3, 141,1), u poređenju sa 20,2% pacijenata iz kontrolne grupe (incidenca za 100 pacijent-godina: 122,3; 95% CI: 109,5, 136,2). U kontrolisanim i nekontrolisanim djelovima ispitivanja sa srednjim periodom praćenja od aproksimativno 4 godine, incidenca infekcija gornjeg respiratornog trakta za 100 pacijent-godina bila je 81,1događaja; 95%CI: 79,5, 82,8 za pacijente liječene golimumabom.

U kontrolisanom periodu ispitivanja kod pacijenata sa RA, PsA, AS i nr-Axial SpA ozbiljne infekcije su zabilježene kod 1,2% pacijenata liječenih golimumabom i kod 1,2% pacijenata iz kontrolne grupe. Incidenca ozbiljnih infekcija po 100 pacijent-godina praćenja u kontrolisanom periodu ispitivanja kod pacijenata sa RA, PsA, AS i nr-Axial SpA bila je 7,3; 95% CI: 4,6, 11,1 za golimumab 100 mg grupu, 2,9; 95%CI: 1,2, 6,0 za golimumab 50 mg grupu i 3,6; 95% CI: 1,5, 7,0 za placebo grupu. U kontrolisanom periodu ispitivanja uvodne terapije golimumabom kod pacijenata sa UC, ozbiljne infekcije se zabilježene kod 0,8% pacijenata liječenih golimumabom u poređenju sa 1,5% pacijenata iz kontrolne grupe. Ozbiljne infekcije zabilježene kod pacijenata liječenih golimumabom obuhvataju tuberkulozu, bakterijske infekcije, uključujući sepsu i pneumoniju, invazivne gljivične infekcije i druge oportunističke infekcije. Neke od tih infekcija imale su smrtni ishod. U kontrolisanim i nekontrolisanim djelovima pivotalnih ispitivanja sa srednjim vremenom praćenja do 3 godine, postojala je veća incidenca ozbiljnih infekcija, uključujući oportunističke infekcije i TB kod pacijenata koji su primali golimumab od 100 mg u poređenju sa pacijentima na terapiji golimumabom od 50 mg. Incidenca za 100 pacijent-godina svih ozbiljnih infekcija bila je 4,1događaja; 95% CI: 3,6, 4,5 kod pacijenata na terapiji golimumabom od 100 mg, i 2,5; 95% CI: 2,0, 3,1 kod pacijenata na terapiji golimumabom od 50 mg.

Maligne bolesti

Limfomi

Incidenca limfoma kod pacijenata liječenih golimumabom tokom pivotalnih ispitivanja bila je viša nego što se očekuje u opštoj populaciji. U kontrolisanim i nekontrolisanim djelovima ovih ispitivanja sa srednjim periodom praćenja do 3 godine, veća incidenca limfoma zabilježena je kod pacijenata koji su primali golimumab 100 mg u poređenju sa pacijentima koji su primali golimumab od 50 mg. Limfom je dijagnostikovan kod 11 ispitanika (1 u grupi koja je primala golimumab od 50 mg i 10 u grupi koja je primala dozu od 100 mg golimumaba), s incidencom (95% CI) na 100 ispitanik-godina praćenja od 0,03 (0,00, 0,15) i 0,13 (0,06, 0,24) događaja za golimumab 50 mg i 100 mg respektivno, a 0,00 (0,00, 0,57) događaja za placebo. Većina limfoma pojavila se u GO-AFTER studiji, koja je uključivala pacijente koji su prethodno bili izloženi anti-TNF agensima i kod kojih je bolest duže trajala i kod kojih je bolest bila više refraktornog karaktera (vidjeti dio 4.4).

Druge maligne bolesti osim limfoma

U kontrolisanim djelovima pivotalnih ispitivanja i tokom približno četvorogodišnjeg perioda praćenja, incidenca malignih bolesti koje nijesu limfomi (osim nemelanomskog raka kože), bila je slična u grupi koja je primala golimumab i u kontrolnim grupama. Tokom približno četvorogodišnjeg perioda praćenja, incidenca malignih bolesti koje nijesu limfomi (isključujući nemelanomski rak kože) bila je slična onoj u opštoj populaciji.

U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih studija sa srednjim vremenom praćenja do 3 godine, nemelanomski rak kože dijagnostikovan je kod 5 ispitanika u grupi koja je primala placebo, 10 u grupi koja je primala golimumab u dozi od 50 mg i 31 u grupi koja je primala golimumab u dozi od 100 mg, s incidencom (95% CI) na 100 ispitanik-godina praćenja od 0,36 (0,26, 0,49) događaja za golimumab, a 0,87 (0,28, 2,04) događaja za placebo.

U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih studija sa srednjim vremenom praćenja do tri godine druge maligne bolesti osim melanoma, nemelanomskog raka kože i limfoma dijagnostikovane su kod 5 ispitanika u grupi koja je primala placebo, 21 u grupi koja je primala golimumab u dozi od 50 mg i 34 u grupi koja je primala golimumab u dozi od 100 mg), s incidencom (95%, CI) na 100 ispitanik-godina praćenja od 0,48 (0,36, 0,62) događaja za golimumab i 0,87 (0,28, 2,04) događaja za placebo (vidjeti dio 4.4).

Slučajevi zabilježeni u kliničkim ispitivanjima kod pacijenata s astmom

U jednom eksplorativnom kliničkom ispitivanju pacijenti s teškom perzistentnom astmom supkutano su primili udarnu dozu golimumaba (150% predviđene terapijske doze) u nultoj nedjelji, a zatim doze od 200 mg golimumaba, 100 mg golimumaba, ili 50 mg golimumaba supkutano svake 4 nedjelje, do 52. nedjelje. Zabilježeno je 8 maligniteta u kombinovanoj grupi pacijenata koji su se liječili golimumabom (n=230), a ni jedan nije prijavljen u grupi koja je primala placebo (n=79). Limfom je zabilježen kod jednog pacijenta, nemelanomski rak kože kod 2, a druge maligne bolesti kod njih 5. Nije zapaženo nikakvo posebno grupisanje bilo koje vrste maligniteta.

Tokom dijela ispitivanja s kontrolom placeba incidenca svih malignoma (95% CI) na 100 ispitanik-godina praćenja iznosila je u grupi liječenoj golimumabom 3,19 (1,38, 6,28). U tom ispitivanju, incidenca (95% CI) limfoma na 100 ispitanik-godina praćenja kod pacijenata liječenih golimumabom iznosila je 0,40 (0,01, 2,20), incidenca nemelanomskog raka kože 0,79 (0,10, 2,86), a incidenca drugih malignih tumora 1,99 (0,64, 4,63). Među ispitanicima koji su primali placebo, incidenca tih maligniteta (95% CI) na 100 ispitanik-godina praćenja bila je 0,00 (0,00, 2,94). Značaj tih nalaza nije poznat.

Neurološki događaji

U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih ispitivanja sa srednjim vremenom praćenja do 3 godine, veća incidenca demijelinizacije bila je primijećena kod pacijenata koji su primali golimumab od 100 mg u poređenju sa pacijentima koji su primali golimumab od 50 mg (vidjeti dio 4.4).

Povišeni nivoi enzima jetre

U kontrolisanim periodima pivotalnih ispitivanja kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom, blago povećanje nivoa ALT (> 1 i < 3 x iznad gornje granice normale) nastupilo je u sličnom odnosu kod pacijenata koji su primali golimumab i kod pacijenata u kontrolnoj grupi (22,1% prema 27,4% pacijenata); u ispitivanju u ankilozirajućem spondilitisu i aksijalnom spondiloartritisu bez radiografskog dokaza, blago povećanje nivoa ALT primijećeno je kod više pacijenata koji su primali golimumab (26,9%), nego onih u kontrolnoj grupi (10,6 %). Tokom, u prosjeku petogodišnjeg praćenja incidenca blagog porasta nivoa ALT-a bila je slična u pacijenata koji su primali golimumab i kod pacijenata u kontrolnoj grupi u kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih ispitivanja u reumatoidnom i psorijatičnom artritisu. Kod pacijenata s ankilozirajućim spondilitisom incidenca blagog porasta nivoa ALT bila je veća kod pacijenata koji su primali golimumab nego u kontrolnoj grupi. U kontrolisanom periodu pivotalnih studija uvodne terapije golimumabom kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom, blag porast nivoa ALT (˃1 i ˂3 x iznad gornje granice normale) nastupio je u sličnom odnosu kod pacijenata koji su primali golimumab i kod pacijenata u kontrolnoj grupi (8,0% prema 6,9%). U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih ispitivanja kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom sa srednjim vremenom praćenja približno 2 godine, procenat pacijenta sa blagim porastom nivoa ALT bila je 24,7% kod pacijenata koji su primali golimumab u toku terapije održavanja u okviru studije kod pacijenata sa UC.

U kontrolisanom periodu pivotalnih ispitivanja kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom i ankilozirajućim spondilitisom, povećanje nivoa ALT  5 x iznad gornje granice normale nije bilo često i zabilježeno je kod više pacijenata koji su primali golimumab (0,4% prema 0,9% pacijenata) nego u kontrolnoj grupi (0,0%). Taj trend nije primijećen kod pacijenata s psorijatičnim artritisom. Incidenca porasta nivoa ALT-a  5 x iznad gornje granice normale bila je slična kod pacijenata koji su primali golimumab i kod pacijenata u kontrolnoj grupi u kontrolisanim i nekontrolisanim periodima ispitivanja u reumatoidnom artritisu, psorijatičnom artritisu i ankilozirajućem spondilitisu sa srednjim vremenom praćenja od 5 godina. Opšte uzevši ta su povišenja bila asimptomatična, a nenormalne vrijednosti su se smanjile ili vratile na normalu bilo nastavkom ili prekidom liječenja golimumabom, ili promjenom istovremeno propisanih ljekova. Nije bilo prijavljenih slučajeva u kontrolisanim i nekontrolisanim periodima nr-Axial SpA studije (do godinu dana). U kontrolisanom periodu pivotalnih studija uvodne terapije golimumabom kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom, povećanje nivoa ALT ≥5 x iznad gornje granice normale nastupilo je u sličnom odnosu kod pacijenata koji su primali golimumab i kod pacijenata u kontrolnoj grupi (0,3% prema 1,0%, redom). U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih ispitivanja kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom sa srednjim vremenom praćenja približno 21 godina, procenat pacijenata sa porastom nivoa ALT-a ≥5 x iznad gornje granice normale bila je 0,8% kod pacijenata koji su primali golimumab u toku terapije održavanja u okviru studije kod pacijenata sa UC.

U pivotalnim studijama kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom, ankilozirajućim spondilitisom i aksijalnim spondiloartritisom bez radiografskog dokaza, u studiji reumatoidnog artritisa kod jednog pacijenta s postojećim oštećenjem funkcije jetre, koji je uz golimumab primao i druge ljekove koji su mogli tome doprinijeti, razvio se neinfektivni hepatitis uz žuticu, sa smrtnim ishodom. Ne može se isključiti da je golimumab doprinio ili pogoršao stanje.

Reakcije na mjestu injekcije

U kontrolisanim periodima pivotalnih studija, reakcije na mjestu injekcije imalo je 5,4% pacijenata liječenih golimumabom, u poređenju sa 2,0% pacijenata u kontrolnoj grupi. Prisustvo antitijela na golimumab može povećati rizik za reakcije na mjestu injekcije. Većina reakcija na mjestu injekcije bila je blaga ili umjerena, a najčešće su se manifestovale kao crvenilo na mjestu uboda. Reakcije na mjestu injekcije obično nijesu zahtijevale prekid liječenja.

U kontrolisanim ispitivanjima faze IIb i/ili faze III u reumatoidnom artritisu, psorijatičnom artritisu, ankilozirajućem spondilitisu, aksijalnom spondiloartritisu bez radiografskog dokaza i teškoj perzistentnoj astmi i fazi II/III u ulceroznom kolitisu, ni kod jednog pacijenta liječenog golimumabom nije se pojavila anafilaktička reakcija.

Autoimuna antitijela

U kontrolisanim i nekontrolisanim periodima pivotalnih studija, tokom jednogodišnjeg praćenja je 3,5% pacijenata liječenih golimumabom i 2,3% pacijenata u kontrolnoj grupi postalo po prvi put pozitivno na antinuklearna antitijela (ANA) (s titrom od najmanje 1:160). Kod pacijenata koji su na početku bili negativni na dsDNK, nakon godinu dana praćenja kod 1,1% su zabilježeni pozitivni nalazi na anti-dsDNK antitijela.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

U kliničkom ispitivanju su primijenjene pojedinačne intravenske doze do 10 mg/kg i nije došlo do toksičnosti koja bi ograničavala dozu. U slučaju predoziranja, preporučuje se praćenje pacijenta kako bi se uočili eventualni znakovi ili simptomi neželjenih dejstava, te odmah započelo odgovarajuće simptomatsko liječenje.

Farmakoterapijska grupa: imunosupresivi, inhibitori faktora nekroze tumora alfa (TNF α)

ATC kod: L04AB06

Mehanizam dejstva

Golimumab je humano monoklonsko antitijelo koje s velikim afinitetom gradi stabilne komplekse kako s rastvorljivim tako i s transmembranskim bioaktivnim oblicima humanog faktora nekroze tumora alfa (TNF), što sprječava vezivanje TNF za njegove receptore.

Farmakodinamički efekti

Istraživanja su pokazala da vezivanje humanog TNF-a golimumabom neutrališe ekspresiju adhezivnih molekula E-selektina, adhezivne molekule ćelija krvnih sudova (VCAM)1 i međućelijske adhezivne molekule (ICAM)1 na ćelijskoj površini ljudskih endotelnih ćelija, koju izaziva TNFα. Golimumab takođe in vitro inhibiše TNF-om podstaknuto izlučivanje interleukina (IL)6, IL8 kao i faktora stimulacije kolonije granulocita i makrofaga (GMCSF) iz ljudskih endotelnih ćelija.

Zabilježeno je sniženje nivoa C reaktivnog proteina (CRP) u odnosu na grupe koje su primale placebo, a liječenje lijekom Simponi dovelo je do značajnog smanjenja serumskih nivoa IL6, ICAM1, matriksne metaloproteinaze (MMP)3 i faktora rasta vaskularnog endotela (VEGF) u odnosu na početne vrijednosti, u poređenju sa kontrolnom grupom. Zatim, nivoi TNF- smanjeni su kod pacijenata s reumatoidnim artritisom i ankilozirajućim spondilitisom, a nivoi IL8 kod pacijenata s psorijatičnim artritisom. Ove su promjene zabilježene na prvoj kontroli (u 4. nedjelji) nakon početne primjene lijeka Simponi i uopšteno gledajući održale su se do 24. nedjelje.

Klinička efikasnost

Reumatoidni artritis

Efikasnost lijeka Simponi dokazana je u tri multicentrična, randomizovana, dvostruko slijepa, placebom kontrolisana ispitivanja s više od 1500 pacijenata u dobi od 8 godina, kojima je dijagnostikovan umjereno do vrlo aktivan reumatoidni artritis prema kriterijumima American College of Rheumatology (ACR) najmanje 3 mjeseca prije odabira za ispitivanje. Ovi pacijenti su imali najmanje 4 otečena i 4 bolna zgloba. Lijek Simponi ili placebo primijenjeni su subkutano svake 4 nedjelje.

U ispitivanju GOFORWARD, procijenjeno je 444 pacijenta s aktivnim reumatoidnim artritisom uprkos stabilnoj dozi metotreksata (MTX) od najmanje 15 mg nedjeljno, koji prethodno nisu liječeni TNF blokatorom. Pacijenti su randomizovani u grupe koje su primale placebo i MTX, Simponi 50 mg i MTX, Simponi 100 mg i MTX ili Simponi 100 mg i placebo. Pacijenti koji su primali placebo i MTX prebačeni na terapiju lijekom Simponi 50 mg i MTX nakon 24. nedjelje. U 52. nedjelji, pacijenti su uključeni u otvoren, dugotrajan nastavak ispitivanja.

U ispitivanju GOAFTER, procijenjeno je 445 pacijenata koji su prethodno liječeni jednim ili više TNF blokatora - adalimumabom, etanerceptom ili infliksimabom. Pacijenti su randomizovani u grupe koje su primale placebo, Simponi 50 mg ili Simponi 100 mg. Pacijenti su tokom ispitivanja mogli nastaviti istovremenu DMARD terapiju metotreksatom (MTX), sulfasalazinom (SSZ), i/ili hidroksihlorohinom (HCQ). Kao razlog prekida prethodne terapije TNF blokatorima navedeni su nedovoljna efikasnost (58%), nepodnošenje lijeka (13%) i/ili razlozi koji se ne odnose na bezbjednost ili efikasnost (29%, uglavnom finansijski razlozi).

U ispitivanju GOBEFORE, procijenjeno je 637 pacijenata s aktivnim reumatoidnim artritisom koji prethodno nisu primali MTX niti su prethodno liječeni TNF blokatorima. Pacijenti su randomizovani u grupe koje su primale placebo i MTX, Simponi 50 mg i MTX, Simponi 100 mg i MTX ili Simponi 100 mg i placebo. U 52. nedjelji pacijenti su uključeni u otvoren, dugotrajan nastavak ispitivanja u kojem su pacijenti, koji su primali placebo i MTX i koji su imali najmanje 1 bolan ili otečen zglob, prebačeni na terapiju lijekom Simponi 50 mg i MTX.

U ispitivanju GOFORWARD, jedan od dva primarna parametra praćenja bio je procenat pacijenata koji su postigli odgovor ACR 20 u 14. nedjelji i poboljšanje u odnosu na početne rezultate u Upitniku procjene zdravlja (Health Assessment Questionnaire - HAQ) u 24. nedjelji. U ispitivanju GOAFTER, primarni parametar praćenja bio je procenat pacijenata koji su postigli odgovor ACR 20 u 14. nedjelji. U ispitivanju GOBEFORE, jedan od dva primarna parametra praćenja bio je procenat pacijenata koji su postigli odgovor ACR 50 u 24. nedjelji i promjenu u odnosu na početni rezultat na Sharp-ovoj skali modifikovanoj po van der Heijde-u (vdH-S) u 52. nedjelji. Uz primarne parametre praćenja, obavljene su i dodatne procjene uticaja liječenja lijekom Simponi na znakove i simptome artritisa, radiografski odgovor, fizičku funkciju i zdravstveni aspekt kvaliteta života.

Uopšte gledano, nisu zabilježene klinički značajne razlike u mjerilima efikasnosti između režima doziranja lijeka Simponi od 50 mg i 100 mg, uz istovremeno primijenjeni MTX do kraja 104. nedjelje u GO-FORWARD i GO-BEFORE ispitivanju, kao i do kraja 24. nedjelje u GO-AFTER ispitivanju. U svakoj od studija koje su ispitivale RA, prema dizajnu studije, pacijenti uključeni u dugoročnu ektenziju su mogli biti prebačeni sa doze 50 mg na dozu 100 mg lijeka Simponi na osnovu odluke studijskog ljekara.

Znaci i simptomi

Ključni rezultati prema ACR kriterijumima za dozu od 50 mg u 14., 24., i 52. nedjelji za ispitivanja GOFORWARD, GO-AFTER i GO-BEFORE prikazani su Tabeli 2 i opisani u nastavku. Odgovori na liječenje primijećeni su već pri prvoj kontroli (u 4. nedjelji) nakon početne primjene lijeka Simponi.

U ispitivanju GO-FORWARD, od 89 ispitanika koji su randomizovani u grupu koja je primala Simponi 50 mg i MTX, njih 48 su još uvijek primali ovu terapiju u 104. nedjelji. Od ovih pacijenata, 40, 33 i 24 su imali odgovor ACR 20/50/70, respektivno, u 104. nedjelji. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, slične stope odgovora ACR20/50/70 su zabilježene od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

U studiji GOAFTER, procenat pacijenata koji su postigli odgovor ACR 20 bio je veći u grupi koja je primala Simponi nego u grupi koja je primala placebo, bez obzira na navedeni razlog za prekid liječenja prethodnim TNF blokatorom ili blokatorima.

Tabela 2

Ključni rezultati efikasnosti iz ispitivanja GOFORWARD i GOAFTER i GO-BEFORE.

U ispitivanju GO-BEFORE, primarna analiza kod pacijenata sa umjerenim do teškim oblikom reumatoidnog artritisa (grupe koje su primale kombinaciju Simponi 50 mg i Simponi 100 mg sa MTX u poređenju sa grupom koja je primala samo MTX za ACR 50) nije bila statistički značajna u 24. nedjelji (p=0,053). U 52. nedjelji u cjelokupnoj populaciji, procenat pacijenata u grupi koja je primala Simponi 50 mg i MTX koji su postigli ACR odgovor bio je uopšteno veći, ali ne i značajno različit u poređenju sa grupom koja je primala samo MTX (vidjeti Tabelu 2). Sprovedene su dodatne analize u podgrupama koje reprezentuju navedene populacije pacijenata sa teškim, aktivnim i progresivnim reumatoidnim artritisom. Uopšteno veći efekat Simponi 50 mg i MTX u odnosu na sam MTX pokazan je u navedenoj populaciji u poređenju sa cjelokupnom populacijom.

U studijama GOFORWARD i GOAFTER, klinički važni i statistički značajni odgovori na skali aktivnosti bolesti (Disease Activity Scale - DAS28) zapaženi su u svakoj prethodno određenoj vremenskoj tački, u 14. i 24. nedjelji ( p0,001). Među pacijentima koji su ostali na terapiji lijekom Simponi na koju su randomizovani na početku ispitivanja, odgovori DAS28 su održavani do 104. nedjelje. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, odgovori DAS28 su bili slični od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

U ispitivanju GO-BEFORE, izmjeren je značajan klinički odgovor, definisan kao održavanje odgovora ACR 70 tokom kontinuiranog šestomjesečnog perioda. U 52. nedjelji, 15% pacijenata u grupi koja je primala Simponi 50 mg i MTX postiglo je značajan klinički odgovor, u poređenju sa 7% pacijenata u grupi koja je primala placebo i MTX (p= 0,018). Od 159 ispitanika koji su randomizovani u grupu koja je primala Simponi 50 mg i MTX, njih 96 su još uvijek primali ovu terapiju u 104. nedjelji. Od ovih pacijenata, 85, 66 i 53 su imali odgovor ACR 20/50/70, respektivno, u 104. nedjelji. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, slične stope odgovora ACR 20/50/70 su zabilježene od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

Radiografski odgovor:

U ispitivanju GO-BEFORE, za procjenu stepena strukturnih oštećenja korišćena je promjena u odnosu na početni rezultat na vdH-S skali, kompozitna skala strukturnih oštećenja koja rendgenski mjeri broj i veličinu erozija, i stepen sužavanja zglobnih prostora u šakama/ručnim zglobovima i stopalima. Ključni rezultati za dozu lijeka Simponi od 50 mg u 52. nedjelji prikazani su u Tabeli 3.

Broj pacijenata bez novih erozija ili sa promjenom od početnih rezultata na cijeloj vdH-S skali ≤0 bio je značajno veći u grupi koja je primala lijek Simponi nego u kontrolnoj grupi (p=0,003). Rendgenski efekti zabilježeni u 52. nedjelji održali su se do 104. nedjelje. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, radiografski odgovori su bili slični od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

Tabela 3

Rendgenska srednja standardna devijacija promjena od početnog rezultata na cijeloj vdH-S skali u 52. nedjelji u cjelokupnoj populaciji GO-BEFORE ispitivanja

Fizička funkcija i zdravstveni aspekt kvaliteta života

Fizička funkcija i stepen invalidnosti procijenjeni su kao poseban parametar praćenja ispitivanja u studijama GOFORWARD i GOAFTER, pomoću indeksa invalidnosti iz upitnika HAQ DI. U tim ispitivanjima je sa lijekom Simponi postignuto klinički relevantno i statistički značajno poboljšanje rezultata HAQ DI u 24. nedjelji u odnosu na početne vrijednosti, u poređenju s kontrolnom grupom. Među pacijentima koji su ostali na terapiji lijekom Simponi na koju su randomizovani na početku ispitivanja, poboljšanje rezultata u upitniku HAQ DI održavano je do 104. nedjelje. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, poboljšanje rezultata HAQ DI je bilo slično od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

U studiji GOFORWARD pokazano je klinički relevantno i statistički značajno poboljšanje zdravstvenog aspekta kvaliteta života, mjereno rezultatom fizičke komponente upitnika SF-36 kod pacijenata liječenih lijekom Simponi i onih koji su primali placebo u 24. nedjelji.

Među pacijentima koji su ostali na terapiji lijekom Simponi na koju su randomizovani na početku ispitivanja, poboljšanje rezultata fizičke komponente u upitniku SF-36 održavano je do 104. nedjelje. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, poboljšanje rezultata fizičke komponente SF-36 bilo je slično od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje. U studijama GOFORWARD i GOAFTER zabilježeno je statistički značajno poboljšanje parametra umora, mjereno skalom umora sistema upitnika Funkcionalne procjene terapije hroničnih bolesti (FACIT-F).

Psorijatični artritis

Bezbjednost i efikasnost lijeka Simponi procijenjeni su u multicentričnom, randomizovanom, dvostruko slijepom, placebo kontrolisanom ispitivanju (GOREVEAL) kod 405 odraslih pacijenata s aktivnim psorijatičnim artritisom (3 otečena i 3 bolna zgloba) uprkos liječenju nesteroidnim antireumaticima (NSAIL) ili DMARD terapiji. Pacijenti u toj studiji imali su dijagnozu psorijatičnog artritisa najmanje 6 mjeseci i najmanje blagi stepen bolesti. Uključeni su pacijenti sa svakim podtipom psorijatičnog artritisa, uključujući poliartikularni artritis bez reumatoidnih čvorića (43%), asimetrični periferni artritis (30%), distalni artritis interfalangealnih zglobova (15%), spondilitis s perifernim artritisom (11%) i artritis mutilans (1%). Nije bilo dozvoljeno prethodno liječenje TNF blokatorima. Lijek Simponi ili placebo primijenjeni su subkutano svake 4 nedjelje. Pacijenti su nasumice podijeljeni u grupe koje su primale placebo, lijek Simponi 50 mg ili lijek Simponi 100 mg. Pacijenti koji su primali placebo prebačeni su da primaju Simponi 50 mg nakon 24. nedjelje. Pacijenti su uključeni u otvoren, dugotrajni nastavak ispitivanja u 52. nedjelji. Otprilike 48% pacijenata nastavilo je da prima stabilne doze metotreksata (≤25 mg/nedjeljno). Primarni parametri praćenja bili su procenat pacijenata koji su postigli odgovor ACR 20 u 14. nedjelji i promjena u odnosu na početni rezultat na cjelokupnoj vhH-S skali modifikovanoj za PsA u 24. nedjelji.

U cjelini, nisu zabilježene klinički značajne razlike u pogledu efikasnosti između režima doziranja od 50 mg i 100 mg za lijek Simponi do kraja 104. nedjelje. Prema dizajnu studije, pacijenti uključeni u dugoročnu ekstenziju mogli su biti prebačeni sa doze 50 mg na dozu 100 mg lijeka Simponi na osnovu odluke studijskog ljekara.

Znaci i simptomi

Najvažniji rezultati za dozu od 50 mg u 14. i 24. nedjelji prikazani su u Tabeli 4 i opisani u daljem tekstu.

Tabela 4

Ključni rezultati efikasnosti iz studije GOREVEAL

Odgovori su zabilježeni na prvom kontrolnom pregledu nakon početne primjene lijeka Simponi (4. nedjelja). Slični odgovori ACR 20 u 14. nedjelji zapaženi su kod pacijenata sa poliartikularnim artritisom bez reumatoidnih čvorića i s asimetričnim perifernim artritisom. Broj pacijenata sa drugim podtipovima psorijatičnog artritisa bio je premali da bi omogućio racionalnu procjenu. Zabilježeni odgovori u grupama liječenim lijekom Simponi bili su slični kod pacijenata koji su istovremeno primali MTX i kod onih koji ga nisu uzimali. Od 146 pacijenata koji su randomizovani u grupu koja je primala Simponi 50 mg, njih 70 su još uvijek primali ovu terapiju u 104. nedjelji. Od ovih 70 pacijenata, 64, 46 i 31 su imali odgovor ACR 20/50/70, respektivno. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, slične stope odgovora ACR 20/50/70 su zabilježene od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

Statistički značajni odgovori na DAS28 takođe su zabilježeni u 14. i 24. nedjelji (p < 0,05).

Kod pacijenata liječenih lijekom Simponi zapažena su poboljšanja parametara periferne aktivnosti psorijatičnog artritisa (npr. broja otečenih zglobova, broja bolnih/osjetljivih zglobova, daktilitisa i entezitisa) u 24. nedjelji.

Liječenje lijekom Simponi dovelo je do značajnog poboljšanja fizičke funkcije, procijenjene upitnikom HAQ DI, kao i do značajnog poboljšanja zdravstvenog aspekta kvaliteta života, mjereno sabiranjem bodova za fizičku i psihičku komponentu upitnika SF-36. Od pacijenata koji su ostali na terapiji lijekom Simponi, a na koju su randomizovani na početku ispitivanja, DAS28 i HAQ DI odgovori su održani do 104. nedjelje. Među pacijentima koju su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, odgovori DAS28 i HAQ Di su bili slični od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

Radiografski odgovor

Strukturalno oštećenje obije šake i stopala procjenjivano je radiografski na osnovu promjene u odnosu na početnu vrijednost vdH-S skora, koji je modifikovan za PsA dodavanjem distalnih interfalangealnih zglobova šake (DIP).

Liječenje lijekom Simponi 50 mg smanjilo je stopu progresije perifernog oštećenja zglobova u poređenju sa placebo tretmanom u 24. nedjelji, kao mjera promjene od početnih rezultata u ukupnoj modifikovanoj vdH-S ocjeni (srednja vrijednost ± SD rezultat je 0,27 ± 1,3 u placebo grupi u poređenju sa -0,16 ± 1,3 u Simponi grupi; p = 0,011). Od 146 pacijenata koji su randomizovani na lijek Simponi 50 mg, u 52. nedjelji su rendgen podaci bili dostupni za 126 pacijenata, od kojih 77 % nije pokazalo nikakav napredak u odnosu na početnu vrijednost. U 104. nedjelji, rendgen podaci su bili dostupni za 114 pacijenata, i 77% nije pokazalo napredak u odnosu na početnu vrijednost. Među pacijentima koju su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, slični procenti pacijenata nijesu pokazali radiografsku progresiju u odnosu na početni nivo od 104. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

Aksijalni spondiloartritis

Ankilozirajući spondilitis

Bezbjednost i efikasnost lijeka Simponi procijenjeni su u multicentričnom, randomizovanom, dvostruko slijepom, placebo-kontrolisanom ispitivanju (GORAISE) kod 356 odraslih pacijenata s aktivnim ankilozirajućim spondilitisom (definisanim rezultatom ≥4 prema Bath indeksu aktivnosti ankilozirajućeg spondilitisa [BASDAI i rezultatom ≥4 na vizuelnoj analognoj skali (VAS) za ukupnu jačinu bola u kičmi od 0 do 10 cm). Pacijenti uključeni u ovu studiju imali su aktivni oblik bolesti uprkos postojećem ili prethodnom liječenju nesteroidnim antireumaticima ili terapiji DMARD i nisu nikada prije liječeni TNF blokatorima. Lijek Simponi ili placebo primijenjeni su subkutano svake 4 nedjelje. Pacijenti su randomizovano podijeljeni u grupe koje su primale placebo, lijek Simponi 50 mg ili lijek Simponi 100 mg, i mogli su nastaviti s istovremenom DMARD terapijom (MTX, SSZ i/ili HCQ). Primarni parametar praćenja bio je procenat pacijenata koji su postigli odgovor ASAS 20 na skali studijske grupe za ocjenu ankilozirajućeg spondilitisa (ASAS) u 14. nedjelji. Prikupljeni su i analizirani podaci o efikasnosti s kontrolom placeba do 24. nedjelje.

Najvažniji rezultati za dozu od 50 mg prikazani su u Tabeli 5 i opisani u daljem tekstu. Opšte uzevši, nisu zapažene klinički značajne razlike u mjerilima efikasnosti između režima doziranja lijeka Simponi od 50 mg i 100 mg do kraja 24. nedjelje. Prema dizajnu studije, pacijenti uljučeni u dugotrajnu ekstenziju studije su mogli biti prebačeni sa doze 50 mg na dozu 100 mg lijeka Simponi na osnovu odluke studijskog ljekara.

Tabela 5

Ključni rezultati efikasnosti iz studije GORAISE.

Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, procenti pacijenata sa odgovorima ASAS 20 i ASAS 40 su bili slični od 24. nedjelje do kraja 256. nedjelje.

U 14. i 24. nedjelji zabilježeni su statistički značajni odgovori i za BASDAI 50, 70 i 90 (p  0,017). Poboljšanja u ključnim mjerilima aktivnosti bolesti zabilježena su na prvom kontrolnom pregledu nakon početne primjene lijeka Simponi (4. nedjelje) i održala su se do 24. nedjelje. Među pacijentima koju su bili uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, zabilježene su slične stope promjena u odnosu na početne vrijednosti BASDAI od 24. nedjelje do kraja 256. nedjelje. Kod pacijenata je zabilježena konzistentna efikasnost bez obzira na DMARD terapiju (MTX, sulfasalazin i/ili hidroksihlorohin), status antigena HLAB27, ili početnog nivoa CRP, kako je procijenjeno odgovorima ASAS 20 u 14. nedjelji.

Liječenje lijekom Simponi dovelo je do značajnog poboljšanja fizičke funkcije, procijenjene promjenama u odnosu na početne vrijednosti Bath indeksa funkcije u ankilozirajućem spondilitisu (BASFI) u 14. i 24. nedjelji. Zdravstveni aspekt kvaliteta života, mjereno sabiranjem bodova za fizičku komponentu upitnika SF-36, takođe je bio značajno poboljšan u 14. i 24. nedjelji. Među pacijentima koji su ostali uključeni u studiju i liječeni lijekom Simponi, poboljšanja fizičke komponente i zdravstvenog aspekta kvaliteta života su bili slični od 24. do kraja 256. nedjelje.

Aksijalni spondiloartritis bez radiografskog dokaza

GOAHEAD

Bezbjednost i efikasnost lijeka Simponi ispitana je u multicentričnoj, randomizovanoj, dvostruko-slijepoj, placebo kontrolisanoj studiji (GO-AHEAD) kod 197 odraslih pacijenata sa teškim aktivnim nr-Axial SpA (definisano kao oni pacijenti koji zadovoljavaju kriterijum za aksijalni spondiloartritis u ASAS klasifikaciji ali ne zadovoljavaju New York kriterijum za ankilozirajući spondiloartritis). Pacijenti uključeni u ovu studiju imali su aktivnu bolest (definisano kao BASDAI ≥4 i VAS (Visual Analogue Scale) za ukupni bol u leđima ≥4, svaki na skali do 0 do 10 cm), uprkos trenutnoj ili prethodnoj terapiji NSAIL, i koji prethodno nijesu bili na terapiji biološkim ljekovima uključujuči anti-TNF terapiju. Pacijenti su randomizovani da primaju placebo ili Simponi 50 mg subkutano svake 4 nedjelje. U 16-toj nedjelji, pacijenti su uključeni u otvoreni period studije u kome su svi pacijenti primali 50 mg lijeka Simponi subkutano svake 4 nedjelje do 48. nedjelje sa procjenom efikasnosti izvršenoj tokom 52. nedjelje i praćenjem bezbjednosnog profila tokom 60. nedjelje. Približno 93% pacijenata koji su primali lijek Simponi na početku ekstenzije otvorene studije (16. nedjelja) su ostali na terapiji do kraja ispitivanja (52. nedjelja). Analize su izvršene za sve liječene pacijente (All Treated, AT, N=197) i pacijente sa objektivnim znacima inflamacije (OSI, Objective Signs of Inflammation, N=158, definisano preko povišenih vrijednosti CRP i/ili potvrđenim sakroilitisom na MRI na početku ispitivanja). Placebo kontrolisani podaci o efikasnosti su sakupljani i analizirani do 16. nedjelje. Primarni parametar praćenja studije bio je procent pacijenata koji su postigli ASAS 20 odgovor u 16. nedjelji. Ključni rezultati su prikazani u tabeli 6 i opisani niže u tekstu.

Tabela 6

Ključni rezultati efikasnosti iz studije GO-AHEAD u 16. nedjelji

Statistički značajno poboljšanje u znacima i simptomima teškog aktivnog aksijalnog spondiloartritisa bez radiografskog dokaza pokazano je kod pacijenata liječenih lijekom Simponi u dozi od 50 mg u poređenju sa placebom u 16. nedjelji (tabela 6). Poboljšanje je primijećeno pri prvoj procjeni (u 4. nedjelji) nakon inicijalne primjene lijeka Simponi. SPARCC rezultat mjeren preko magnetene rezonance pokazao je statistički značajno smanjenje inflamacije u sakroilijačnim zglobovima u 16. nedjelji kod pacijenata liječenih lijekom Simponi u dozi od 50 mg u poređenju sa placebom (tabela 6). Bol procijenjen ukupnim bolom u leđima (Total Back Pain) i noćnim bolom u leđima (Nocturnal Back Pain) VAS, i aktivnošću bolesti mjereno preko ASDAS-C, takođe je pokazao statistički značajno poboljšanje u odnosu na početni nivo u 16. nedjelji kod pacijenata koji su primali lijek Simponi u poređenju sa placebom (p <0,0001).

Statistički značajno poboljšanje u pokretljivosti kičme procijenjeno preko BASMI (Bath Ankylosing Spondylitis Metrology Index) i fizičkim funkcijama procijenjeno preko BASFI pokazano je kod pacijenata liječenih lijekom Simponi u dozi od 50 mg u poređenju sa placebom (p < 0,0001). Pacijenti liječeni lijekom Simponi imali su značajno veće poboljšanje u kvalitetu života vezanom za zdravlje procijenjeno preko ASQoL, EQ 5D kao i fizičkim i mentalnim komponentama SF-36, i imali su značajno veće poboljšanje u produktivnosti, procijenjeno većim smanjenjem sveukupnog radnog oštećenja i oštećenja aktivnosti procijenjeno preko WPAI upitnika u poređenju sa pacijentima koji su primali placebo.

Za sve primarne ciljeve opisane u tekstu iznad, statistički značajni rezultati pokazani su i u populaciji sa objektivnim znacima inflamacije (OSI) u 16. nedjelji.

Kod populacija svih liječenih pacijenata (AT) i populacije sa objektivnim znacima inflamacije (OSI), poboljšanje u znacima i simptomima, spinalna pokretljivost, fizička funkcija, kvalitet života i produktivnost koji su primijećeni u 16. nedjelji kod pacijenata koji su na terapiji lijekom Simponi 50 mg se nastavilo i kod onih koji su ostali u studiji u 52. nedjelji.

GOBACK

Efikasnost i bezbjednost nastavka liječenja golimumabom (uz punu ili smanjenu učestalost doziranja) u odnosu na prekid liječenja procijenjene su kod odraslih pacijenata (starosti od 18-45 godina) sa aktivnim nr-Axial SpA koji su postigli održanu remisiju tokom 10 mjeseci otvorenog liječenja sa lijekom Simponi primijenjenog jednom mjesečno (GO-BACK ispitivanje). Pogodni pacijenti (oni koji su postigli klinički odgovor do 4. mjeseca i imali status neaktivne bolesti (ASDAS rezultat < 1,3) i u 7. i u 10. mjesecu) koji su ušli u fazu dvostruko slijepog prekida liječenja randomizovani su za nastavak liječenja lijekom Simponi jednom mjesečno (puni režim liječenja, N = 63), jednom svaka 2 mjeseca (redukovani režim liječenja, N = 63) ili za primjenu placeba jednom mjesečno (prekid liječenja, N = 62) tokom približno 12 mjeseci.

Primarni parametar praćenja parametar praćenja za efikasnost bio je udio pacijenata bez pogoršanja aktivnosti bolesti. Pacijenti kod kojih je došlo do pogoršanja bolesti, tj. oni kojima je pri 2 uzastopne procjene izmjeren ili apsolutni ASDAS rezultat ≥ 2,1 ili povećanje ASDAS rezultata nakon prekida liječenja za ≥ 1,1 bod u odnosu na rezultat iz 10. mjeseca (završetak perioda otvorenog liječenja), ponovno su počeli da primaju lijek Simponi jednom mjesečno u fazi otvorenog ponovnog liječenja da bi se okarakterisao klinički odgovor.

Klinički odgovor nakon dvostruko slijepog prekida liječenja

Među 188 pacijenata sa neaktivnom bolešću koji su primili najmanje jednu dozu u sklopu dvostruko slijepog liječenja, značajno (p < 0,001) veći udeo pacijenata nije doživio pogoršanje bolesti uz nastavak liječenja lijekom Simponi, bilo u punom (84,1%) ili redukovanom (68,3%) režimu liječenja, u poređenju sa prekidom liječenja (33,9%) (Tabela 7).

Tabela 7

Analiza udjela učesnika bez pogoršanja bolestia

Resorpcija

Nakon jednokratne subkutane primjene golimumaba kod zdravih dobrovoljaca ili pacijenata s reumatoidnim artritisom, srednje vrijeme postizanja maksimalne serumske koncentracije (Tmax) iznosilo je 2 do 6 dana. Jednom subkutanom injekcijom 50 mg golimumaba zdravim dobrovoljcima postignuta je prosječna maksimalna serumska koncentracija (Cmax) od 3,1 1,4 g/ml ( standardna devijacija).

Nakon jednokratne subkutane injekcije 100 mg golimumaba, resorpcija golimumaba bila je slična na nadlaktici, abdomenu i bedru, a prosječna apsolutna bioraspoloživost iznosila je 51%. Budući da golimumab nakon subkutane primjene pokazuje farmakokinetiku otprilike proporcionalnu dozi, očekuje se da je slična apsolutna bioraspoloživost doze od 50 mg ili 200 mg.

Distribucija

Nakon pojedinačne intravenske doze, srednji volumen distribucije iznosio je 115 19 ml/kg.

Eliminacija

Procijenjeno je da je sistemski klirens golimumaba 6,9 2,0 ml/dan/kg. Poluvrijeme eliminacije procijenjeno je na oko 12 3 dana kod zdravih dobrovoljaca, a slične vrijednosti su zabilježene kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom, ankilozirajućim spondilitisom i ulceroznim kolitisom.

Kad je golimumab u dozi od 50 mg primijenjen subkutano kod pacijenata s reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom i ankilozirajućim spondilitisom svake 4 nedjelje, njegove serumske koncentracije su dostigle stanje dinamičke ravnoteže do 12. nedjelje. Uz istovremenu primjenu metotreksata, liječenje golimumabom primijenjenim subkutano u dozi od 50 mg svake 4 nedjelje dovelo je do prosječne ( standardna devijacija) koncentracije u stanju dinamičke ravnoteže od približno 0,6  0,4 g/ml kod pacijenata s reumatoidnim artritisom aktivnim nasuprot liječenju metotreksatom, približno 0,5  0,4 g/ml kod pacijenata s aktivnim psorijatičnim artritisom, i približno 0,8  0,4 g/ml kod pacijenata s ankilozirajućim spondilitisom. Prosječne koncentracije golimumaba u stanju dinamičke ravnoteže kod pacijenta sa nr-Axial SpA bile su slične onima kod pacijenata sa AS nakon subkutane primjene 50 mg golimumaba svake 4 nedjelje.

Pacijenti s reumatoidnim artritisom, psorijatičnim artritisom i ankilozirajućim spondilitisom koji istovremeno nisu primali MTX imali su oko 30% niže koncentracije golimumaba u stanju dinamičke ravnoteže od onih koji su uz golimumab primali i MTX. Kod malog broja pacijenata oboljelih od reumatoidnog artritisa liječenih subkutano primijenjenim golimumabom tokom perioda od 6 mjeseci, istovremena primjena sa MTX smanjila je prividni klirens golimumaba za oko 36%.

Međutim, analiza populacijske farmakokinetike ukazuje i da istovremena primjena NSAIL, oralnih kortikosteroida ili sulfasalazina nije uticala na prividni klirens golimumaba.

Nakon uvodnih doza od 200 mg i 100 mg golimumaba u 0. i 2. nedjelji, i doza održavanja od 50 mg ili 100 mg golimumaba subkutano svake 4 nedjelje nakon toga, kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom serumske koncentracije golimumaba su dostigle stanje ravnoteže približno 14 nedjelja nakon početka terapije. Terapija golimumabom u subkutanoj dozi od 50 mg odnosno100 mg svake 4 nedjelje u toku terapije održavanja dovela je do srednjih vrijednosti najnižih serumskih koncentracija u stanju ravnoteže od približno 0,9 ± 0,5 μg /ml, odnosno 1,8 ± 1,1 μg/ml.

Kod pacijenata sa ulceroznim kolitisom na terapiji golimumabom u subkutanoj dozi od 50 mg odnosno 100 mg svake 4 nedjelje i istovremenom primjenom imunomodulatora nije imala značajan efekat na najniže nivoe golimumaba u stanju ravnoteže.

Pacijenti kod kojih su se razvila antitijela na golimumab uopšteno su imali niske najmanje serumske koncentracije golimumaba u stanju dinamičke ravnoteže (vidjeti dio 5.1).

Linearnost

Nakon pojedinačne intravenske doze kod pacijenata sa reumatoidnim artritisom, farmakokinetika golimumaba je, u opsegu doza od 0,1 do 10,0 mg/kg, bila približno dozno zavisna. Nakon pojedinačne subkutane doze kod zdravih ispitanika, takođe je primijećena dozno zavisna farmakokinetika u rasponu doza od 50 mg do 400 mg.

Uticaj tjelesne mase na farmakokinetiku lijeka

Analize populacijske farmakokinetike ukazale su na trend povećanja prividnog klirensa golimumaba s povećanjem tjelesne mase (vidjeti dio 4.2).

Pretklinički podaci dobijeni iz konvencionalnih istraživanja farmakološke bezbjednosti, toksičnosti ponovljenih doza i reproduktivne i razvojne toksičnosti ne ukazuju na poseban rizik za ljude.

Nijesu sprovedena istraživanja mutagenosti, istraživanja plodnosti na životinjama, niti dugotrajna istraživanja kancerogenog potencijala golimumaba.

U istraživanju plodnosti i opšte reproduktivne funkcije na miševima, pri upotrebi analognog antitijela koje selektivno inhibira funkcionalnu aktivnost mišjeg TNFα, smanjio se broj skotnih ženki miševa. Nije poznato da li je uzrok tog nalaza uticaj na mužjake i/ili ženke. U istraživanju razvojne toksičnosti na miševima nakon primjene istog analognog antitijela, kao ni kod Cynomolgus majmuna nakon primjene golimumaba, nije bilo znakova maternalne toksičnosti, embriotoksičnosti niti teratogenosti.

Sorbitol (E420)

L-histidin

L-histidin hidrohlorid monohidrat

Polisorbat 80

Voda za injekcije

U nedostatku studija kompatibilnosti, ovaj lijek se ne smije miješati s drugim ljekovima.

2 godine.

Čuvati u frižideru (2-8°C). Ne zamrzavati. Čuvati napunjeni injekcioni špric u spoljnjem pakovanju (složiva kartonska kutija) radi zaštite od svjetlosti. Lijek se može čuvati na temperaturi do 25°C, tokom pojedinačnog perioda od maksimalno 30 dana, pri čemu ne smije da se prekorači datum isteka roka upotrebe lijeka.

Zabilježiti novi datum isteka roka upotrebe lijeka na kartonskoj kutiji (do 30 dana od datuma vađenja iz frižidera). Nakon što je lijek čuvan na sobnoj temperaturi ne smije se više vraćati u frižider. Lijek se mora odbaciti ukoliko se ne iskoristi u roku od 30 dana od datuma vađenja iz frižidera.

1 ml rastvora u napunjenom injekcionom špricu (staklo tipa 1) s pričvršćenom iglom (od nerđajućeg čelika) i poklopcem za iglu (od gume koja sadrži lateks).

Lijek Simponi je dostupan u pakovanju od 1 napunjenog injekcionog šprica.

Lijek Simponi se nalazi na tržištu u napunjenom injekcionom špricu za jednokratnu upotrebu. U svakom pakovanju nalazi se uputstvo za upotrebu u kome je detaljno opisana upotreba šprica. Nakon što se špric izvadi iz frižidera, treba sačekati 30 minuta prije primjene lijeka Simponi da lijek dostigne sobnu temperaturu. Špric se ne smije tresti.

Rastvor je bistar do blago opalescentan, bezbojan do svijetlo žute boje i može sadržati nekoliko malih prozirnih ili bijelih čestica proteina. Ovaj izgled nije neuobičajen kod rastvora koji sadrže proteine. Lijek Simponi se ne smije primijeniti ako je rastvor promijenio boju, ako je zamućen ili sadrži vidljive strane čestice.

U uputstvu za pacijenta navedena su detaljna uputstva za pripremu i primjenu lijeka Simponi u napunjenom injekcionom špricu.

Neupotrijebljeni lijek ili otpadni materijal se uništava u skladu sa važećim propisima.

Poklopac sa igle možete skinuti tek kada ste spremni da ubrizgate lijek. Lijek mora da se ubrizga u vremenu od 5 minuta nakon skidanja poklopca sa igle.

Tokom skidanja poklopca sa igle ne smijete dodirivati klip.

Skinite poklopac sa igle (vidite Sliku 5)

• Kada ste spremni da date injekciju, držite tijelo napunjenog injekcionog šprica jednom rukom.
• Povucite poklopac igle bez okretanja, skinite ga i bacite nakon davanja injekcije. Dok ovo radite, ne smijete da dodirujete klip.
• Može da se desi da u napunjenom špricu ugledate mjehurić vazduha ili da uočite kapljicu tečnosti na vrhu igle. Obije ove pojave su normalne i ne treba ih uklanjati.
• Nakon skidanja poklopca sa igle, odmah ubrizgajte dozu lijeka.

Nemojte da dodirujete iglu ili da dopustite da igla dodirne bilo koju površinu.

Nemojte da koristite napunjeni injekcioni špric ukoliko se desilo da je špric pao, a da pri tome na sebi nije imao poklopac za iglu. Ako se ovo desi, molimo Vas da se obratite Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Slika 5

Postavljanje napunjenog injekcionog šprica za ubrizgavanje lijeka

• Držite tijelo napunjenog injekcionog šprica jednom rukom između srednjeg prsta i kažiprsta, a palac postavite na vrh glave klipa i koristite drugu ruku da biste lagano pritisnuli i držali kožu na mjestu koje ste prethodno očistili za davanje injekcije. Čvrsto držite.

Nikada ne smijete da vučete klip unazad tj. da ga izvlačite.

Ubrizgavanje lijeka

• Postavite iglu pod uglom od otprilike 45 stepeni u odnosu na kožu koju držite. Jednim brzim pokretom probodite kožu iglom sve dotle dokle igla može da prođe kroz kožu (vidite Sliku 6).

Slika 6

• Ubrizgajte cjelokupnu količinu lijeka tako što ćete pritiskati i gurati klip sve dok glava klipa ne dođe u takav položaj da bude potpuno između krila štitnika igle (vidite sliku 7).

Slika 7

• Kada klip gurnete do kraja tj. sve dokle može da ide, i dalje držite glavu klipa pritisnutu, izvucite iglu i pustite kožu koju ste držali (vidite Sliku 8).

Slika 8

• Lagano sklonite palac sa glave klipa da biste omogućili podizanje praznog napunjenog injekcionog šprica sve dok cijela igla ne bude pokrivena štitnikom igle kako je to prikazano na Slici 9:

Slika 9

Koristite lopticu od vate ili gazu

• Na mjestu davanja injekcije može da ostane malo krvi ili tečnosti. Ovo je normalna pojava.
• Možete da pritisnete mjesto uboda lopticom od vate ili gazom i tako držite 10 sekundi.
• Možete da prekrijete mjesto davanja injekcije malim flasterom ukoliko je to potrebno.

Ne smijete trljati kožu na mjestu uboda.

Odbacite napunjeni injekcioni špric (vidite Sliku 10)

• Odmah odložite svoj napunjeni injekcioni špric u kontejner za odlaganje iskorišćene igle. Vodite računa da posudu za otpad odbacite na način kako su Vam to rekli Vaš ljekar ili medicinska sestra.

Nemojte da pokušavate da vratite poklopac na iglu.

Nikada ne smijete da koristite napunjeni injekcioni špric više od jednog puta, radi Vaše bezbjednosti i zdravlja, kao i radi bezbjednosti drugih ljudi.

Ako Vam se čini da nešto sa injekcijom nije bilo u redu ili ako niste sigurni da je sve kako treba, molimo Vas da se obratite Vašem ljekaru ili farmaceutu.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Koliko lijeka Simponi treba primijeniti

Reumatoidni artritis, psorijatični artritis, aksijalni spondiloartritis, uključujući ankilozirajući spondilitis i aksijalni spondiloartritis bez radiografskog dokaza.

• Preporučena doza je 50 mg jednom mjesečno, istog datuma u mjesecu.
• Porazgovarajte sa ljekarom prije primjene četvrte doze. Ljekar će odlučiti da li treba da nastavite liječenje lijekom Simponi.
• Ako težite više od 100 kg, ljekar Vam može povećati dozu na 100 mg (sadržaj 1 napunjenog šprica) jednom mjesečno, istog datuma u mjesecu.
• Ulcerozni kolitis
• Tabela u nastavku prikazuje kako ćete obično koristiti ovaj lijek.

Uvodna terapija	Početna doza od 200 mg (sadržaj 2 napunjena injekciona šprica), a zatim doza od 100 mg (sadržaj 1 napunjenog injekcionog šprica) 2 nedjelje nakon toga.
Terapija održavanja	kod pacijenata tjelesne težine manje od 80 kg primjenjuje se doza od 50 mg (napunjen injekcioni špric od 50 mg se mora koristiti za primjenu ove doze) 4 nedjelje nakon posljednje terapije, a zatim svake 4 nedjelje nakon toga. Vaš ljekar može odlučiti da Vam propiše 100 mg (sadržaj 1 napunjenog injekcionog šprica), u zavisnosti koliko dobro lijek Simponi deluje kod Vas.

Kako se primjenjuje lijek Simponi

• Lijek Simponi se primjenjuje injekcijom pod kožu (subkutano).
• Na početku liječenja, lijek Simponi će Vam injicirati ljekar ili medicinska sestra. Međutim, Vi i Vaš ljekar možete se dogovoriti da sljedeće doze lijeka Simponi dajete sami sebi. U tom slučaju će Vas ljekar ili medicinska sestra naučiti kako da sami sebi injicirate lijek Simponi.

Razgovarajte sa ljekarom ako imate bilo kakvih pitanja oko injiciranja lijeka. Detaljna uputstva o primjeni lijeka navedena su na kraju ovog Uputstva za pacijenta u dijelu „UPUTSTVO ZA UPOTREBU“.

Ako ste uzeli više lijeka Simponi nego što je trebalo

Ako ste primili ili uzeli više lijeka Simponi nego što je trebalo (bilo da ste injicirali previše lijeka odjednom, ili ste ga primijenili previše puta), odmah se javite ljekaru ili farmaceutu. Uvijek sa sobom ponesite ovo uputstvo i pakovanje lijeka, čak i ako je prazno.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Simponi

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Simponi planiranog datuma, injicirajte zaboravljenu dozu čim se sjetite.

Nemojte uzeti dvostruku dozu kako biste nadoknadili propuštenu.

Kada treba injicirati sljedeću dozu:

• Ako sa primjenom kasnite manje od 2 nedjelje, injicirajte propuštenu dozu čim se sjetite i nastavite da uzimate lijek prema dotadašnjem mjesečnom rasporedu.
• Ako sa primjenom kasnite više od 2 nedjelje, injicirajte propuštenu dozu čim se sjetite i pitajte ljekara ili farmaceuta kada treba da uzmete sljedeću dozu.

Ako niste sigurni šta da učinite, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Ako prestanete da uzimate lijek Simponi

Ako razmišljate da prestanete da uzimate lijek Simponi, prvo o tome porazgovarajte s ljekarom ili farmaceutom.

U slučaju bilo kakvih nejasnoća ili pitanja u vezi s primjenom lijeka Simponi, obratite se svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri.

Kao i svi ljekovi i lijek Simponi može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga. Kod nekih pacijenata neželjena dejstva mogu biti teška i zahtijevati liječenje. Rizik od pojave određenog neželjenog dejstva je veći pri primjeni doze 100 mg nego pri primjeni doze 50 mg. Neželjena dejstva se mogu pojaviti i nekoliko mjeseci nakon posljednje injekcije.

Odmah se javite ljekaru ako primijetite neko od sljedećih ozbiljnih neželjenih dejstava lijeka Simponi:

• alergijske reakcije koje mogu biti ozbiljne, ili rijetko, životno ugrožavajuće (rijetko). Simptomi alergijskih reakcija mogu da uključe oticanje lica, usana, usta ili grla koje može izazvati poteškoće pri gutanju ili disanju, osip kože, koprivnjaču, oticanje ruku, stopala ili gležnjeva. Neke od ovih rekacija su se javile nakon prve primjene lijeka Simponi.
• ozbiljne infekcije (uključujući tuberkulozu, bakterijske infekcije uključujući ozbiljne infekcije krvi i upalu pluća, teške oblike gljivičnih infekcija i ostale oportunističke infekcije) (često). Simptomi infekcije mogu da uključe povišenu temperaturu, umor, (uporan) kašalj, nedostatak daha, simptome slične gripu, gubitak tjelesne mase, noćno znojenje, proliv, rane, probleme sa zubima ili pečenje pri mokrenju.
• reaktivacija virusa hepatitisa B ako ste nosilac virusa ili ste ranije imali hepatitis B (rijetko). Simptomi mogu da uključe žutu prebojenost kože i očiju, tamno-braon boju mokraće, bol u desnom dijelu trbuha, povišenu temperaturu, mučnina, povraćanje i osjećaj da ste veoma umorni.
• bolest nervnog sistema kao što je multipla skleroza (rijetko). Simptomi bolesti nervnog sistema mogu da uključe promjene u Vašem vidu, slabost u Vašim rukama i nogama, utrnulost i mravinjanje u bilo kom dijelu tijela.
• rak limfnih čvorova (limfom) (rijetko). Simptomi limfoma mogu da uključe i oticanje limfnih čvorova, gubitak tjelesne mase ili povišenu temperaturu
• srčana slabost (rijetko). Simptomi srčane slabosti mogu da uključe nedostatak daha ili oticanje stopala.
• znaci poremećaja imunog sistema koji se nazivaju:
• lupus (rijetko). Simptomi mogu da uključe bol u zglobovima ili osip na obrazima ili rukama koji je osjetljiv na sunčevu svjetlost.
• sarkoidoza (rijetko). Simptomi mogu uključivati uporan kašalj, nedostatak daha, bol u grudima, groznicu, oticanje limfnih čvorova, gubitak tjelesne mase, osipe na koži i zamućen vid.
• oticanje malih krvnih sudova (vaskulitis) (rijetko). Simptomi mogu uključivati groznicu, glavobolju, gubitak tjelesne mase, noćno znojenje, osip i tegobe povezane sa nervima kao što su utrnulost i peckanje.
• rak kože (povremeno). Simptomi raka kože mogu uključivati promjene u izgledu Vaše kože ili izrasline na Vašoj koži.
• bolest krvi (često). Simptomi bolesti krvi mogu da uključe povišenu temperaturu koja se ne povlači, stvaranje modrica ili krvarenje lakše nego što je to normalno ili da izgledate veoma blijedo.
• rak krvi (leukemija) (rijetko). Simptomi leukemije mogu uključivati groznicu, osjećaj umora, učestale infekcije, lako stvaranje modrica i noćno znojenje.

Ukoliko primijetite bilo koji od gore navedenih simptoma, molimo da se odmah obratite Vašem ljekaru.

Tokom liječenja lijekom Simponi zabilježena su sljedeća dodatna neželjena dejstva:

Veoma česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod više od 1 od 10 pacijenata):

• infekcije gornjih disajnih puteva, grlobolja ili promuklost, rinitis (curenje iz nosa).

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 od 10 pacijenata):

• abnormalni nalazi testova funkcije jetre (povišene vrijednosti enzima jetre) ustanovljeni pomoću testova krvi koje je uradio ljekar
• nesvjestica
• glavobolja
• trnci ili utrnulost
• površinske gljivične infekcije
• apsces (gnojna zapaljenja različitih tkiva i organa)
• bakterijske infekcije (npr. celulitis)
• smanjeni broj crvenih krvnih zrnaca
• smanjeni broj bijelih krvnih zrnaca
• pozitivan krvni nalaz na lupus
• alergijske reakcije
• loše varenje
• bol u stomaku
• mučnina (nauzeja)
• grip
• bronhitis (zapaljenje bronhija)
• infekcije sinusa
• herpes (infekcije izazvane virusima)
• povišen krvni pritisak
• povišena temperatura
• astma, nedostatak daha, zviždanje u plućima
• poremećaji želuca i crijeva koji uključuju upalu želudačne sluznice i crijeva koja može izazvati povišenu temperaturu
• bolovi i čirevi u ustima
• reakcije na mjestu injekcije (uključujući crvenilo, tvrdoću, bol, modricu, svrab, trnce i iritaciju)
• gubitak kose
• osip kože praćen svrabom
• problemi sa spavanjem
• depresija
• slabost
• prelomi kostiju
• nelagodnost u grudima
• prelomi kostiju
• nelagodnost u grudima.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 od 100 pacijenata):

• infekcije bubrega
• karcinomi, uključujući rak kože i nekancerozne izrasline ili kvržice, uključujući mladeže
• plihovi na koži
• teška infekcija koja zahvata cijelo tijelo (sepsa), ponekad praćena sniženim krvnim pritiskom (septički šok)
• psorijaza (uključujući pojavu na dlanovima i/ili na tabanima i/ili u obliku plihova na koži)
• smanjen broj krvnih pločica
• smanjen ukupni broj crvenih i bijelih krvnih zrnaca i krvnih pločica
• poremećaji štitne žlijezde
• povišen nivo šećera u krvi
• povišen nivo holesterola u krvi
• poremećaji ravnoteže
• poremećaji vida
• zapaljenje oka (konjuktivitis)
• očna alergija
• osjećaj nepravilnog kucanja srca
• suženje krvnih sudova srca
• krvni ugrušci
• naleti vrućine
• zatvor
• hronična upalna stanja pluća
• vraćanje želudačne kisjeline u jednjak
• žučni kamenci
• poremećaji jetre
• poremećaji dojki
• poremećaji menstrualnog ciklusa.

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 od 1000 pacijenata):

• nemogućnost koštane srži da proizvodi krvne ćelije
• jako smanjeni broj bijelih krvnih zrnaca
• infekcije zglobova i okolnog tkiva
• otežano zarastanje
• zapaljenje krvnih sudova unutrašnjih organa
• leukemija (maligna bolest krvi i kostne srži)
• melanom (vrsta raka kože)
• karcinom Merkelovih ćelija (vrsta raka kože)
• lihenoidne reakcije (crvenkasto-ljubičasti kožni osip praćen svrabom i/ili bijelo-sive linije na mukoznim membranama)
• koža koja se peruta i ljušti
• poremećaji imunog sistema koji mogu da utiču na pluća, kožu i limfne čvorove (najčešće se javlja kao sarkoidoza)
• bol i promjena boje prstiju na rukama ili nogama
• poremećaji ukusa
• poremećaji mokraćne bešike
• poremećaji bubrega
• zapaljenje krvnih sudova kože, što rezultira osipom.

Neželjena dejstva čija je učestalost nepoznata:

• rijedak tip raka krvi koji se uglavnom javlja kod mlađih osoba (hepatosplenični T-ćelijski limfom).
• Kapošijev sarkom, rijedak tip raka povezan sa infekcijom humanim herpes virusom 8. Kapošijev sarkom se najčešće pojavljuje u obliku ljubičastih promjena (lezija) po koži
• pogoršanje oboljenja pod nazivom dermatomiozitis (manifestuje se kao kožni osip koji prati mišićnu slabost)

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na poslednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati u frižideru (2-8°C). Ne zamrzavati. Čuvati napunjeni injekcioni špric u spoljnjem pakovanju (složiva kartonska kutija) radi zaštite od svjetlosti. Lijek se može čuvati na temperaturi do 25°C, tokom pojedinačnog perioda od maksimalno 30 dana, pri čemu ne smije da se prekorači datum isteka roka upotrebe lijeka.

Zabilježiti novi datum isteka roka upotrebe lijeka na kartonskoj kutiji (do 30 dana od datuma vađenja iz frižidera). Nakon što je lijek čuvan na sobnoj temperaturi ne sme se više vraćati u frižider. Lijek se mora odbaciti ukoliko se ne iskoristi u roku od 30 dana od datuma vađenja iz frižidera.

Nemojte koristiti ovaj lijek ako primijetite da tečnost nije bistre do svijetložute boje, zamućena je, ili sadrži strane čestice.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Simponi

Aktivna supstanca je golimumab. Jedan napunjeni injekcioni špric od 1 ml sadrži 100 mg golimumaba.

Pomoćne supstance su: sorbitol (E420); L-histidin; L-histidin hidrohlorid monohidrat; polisorbat 80 i voda za injekcije. Za više informacija o sorbitolu (E420), vidjeti dio 2.

Kako izgleda lijek Simponi i sadržaj pakovanja

Lijek je u obliku rastvora za injekciju u napunjenom injekcionom špricu za jednokratnu upotrebu. Lijek Simponi je dostupan u pakovanju koje sadrži jedan napunjeni špric.

Rastvor je bistar do blago opalescentan (tj. ima biserni odsjaj), bezbojan do svijetlo žute boje i može sadržati nekoliko malih prozirnih ili bijelih čestica proteina. Lijek Simponi se ne smije primijeniti ako je rastvor promijenio boju, ako je zamućen ili sadrži vidljive strane čestice.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole

Glosarij d.o.o., Vojislavljevića 76, 81 000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač

Janssen Biologics B.V., Einsteinweg 101, 2333 CB Leiden, Holandija

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

2030/24/4888 - 5442 od 25.09.2024. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Septembar, 2024. godine

UPUTSTVO ZA UPOTREBU

Ukoliko budete željeli sami sebi da injicirate Simponi, moraćete da završite obuku kod zdravstvenog radnika kako biste naučili da pripremite injekciju koji ćete sami sebi dati. Ukoliko niste imali obuku, kontaktirajte Vašeg ljekara, medicinsku sestru ili farmaceuta kako bi Vam zakazali obučavanje.

U ovom uputstvu počitaćete:

• Priprema za korišćenje napunjenog injekcionog šprica
• Odabir i priprema mjesta za davanje injekcije
• Davanje injekcije lijeka
• Nakon davanja injekcije

Šema ispod (vidjeti sliku 1) prikazuje kako napunjen injekcioni špric izgleda.

800100102235Podloške zaaktivaciju štitnikaigle00Podloške zaaktivaciju štitnikaigle

078105Klip potiskivač00Klip potiskivač282575097155Prozorčić za posmatranje00Prozorčić za posmatranje

212725048895Tijelo00Tijelo488950051435Poklopac igle00Poklopac igle

4171950735330Igla00Igla2438400786130Naljepnica00Naljepnica977900786130Krila štitnika igle00Krila štitnika igle0773430Glava klipa00Glava klipa

Slika 1