PREXANOR 10mg + 5mg tableta

PREXANOR je indikovan kao supstituciona terapija za liječenje esencijalne hipertenzije i/ili stabilne koronarne arterijske bolesti kod pacijenata koji su prethodno kontrolisani pojedinačnom primjenom perindoprila i amlodipina koji se daju istovremeno i u istim dozama kao u kombinaciji.

Oralna primjena.

Jedna tableta dnevno kao jedna doza, najbolje je da se uzima ujutru i prije jela.

Kombinacija fiksnih doza nije pogodna kao početna terapija.

Ukoliko je potrebno izmijeniti doziranje, može se promijeniti doza lijeka PREXANOR ili se može razmotriti individualna titracija sa kombinacijom pojedinačnih doza.

Posebne grupe pacijenata

Pacijenti sa oštećenom funkcijom bubrega i stariji pacijenti (vidjeti odjeljak 4.4 i 5.2)

Eliminacija perindoprilata je smanjena kod starijih pacijenata i pacijenata sa insuficijencijom bubrega. Dakle, uobičajena kontrola treba da obuhvati često praćenje kreatinina i kalijuma.

PREXANOR se može davati pacijentima sa klirensom kreatinina ≥ 60 ml/min, a nije pogodan za pacijente sa klirensom kreatinina < 60 ml/min. Kod ovih pacijenata se preporučuje individualna titracija doze uz pomoć pojedinačnih komponenti.

Amlodipin koji se u jednakim dozama daje starijim i mlađim pacijentima se jednako dobro podnosi. Kod starijih pacijenata se preporučuje uobičajeni režim doziranja, ali uz pažljivo povećanje doze.

Promjene koncentracija amlodipina u plazmi nijesu u korelaciji sa stepenom oštećenja bubrega. Amlodipin se ne dijalizira.

Vezano za perindopril:

• Preosjetljivost na perindopril ili na bilo koji ACE inhibitor,
• Angioedem u anamnezi koji se dovodi u vezu sa prethodnom terapijom ACE inhibitorima,
• Nasljedni ili idiopatski angioedem,
• Drugi i treći trimestar trudnoće (vidjeti dio 4.4 i 4.6).

Vezano za amlodipin:

• Teška hipotenzija,
• Preosjetljivost na amlodipin ili na bilo koji drugi dihidropiridin,
• Šok, uključujući i kardiogeni šok,
• Opstrukcija izlaznog trakta lijevog ventrikula (npr. stenoza aorte visokog stepena),
• Hemodinamski nestabilna srčana insuficijencija nakon akutnog infarkta miokarda

Vezano za lijek PREXANOR:

Sve kontraindikacije koje se odnose na gore pomenute pojedinačne komponente trebalo bi da važe i za fiksnu kombinaciju lijeka PREXANOR.

• Preosjetljivost na bilo koju od pomoćnih supstanci.

Sva upozorenja koja se odnose na dolje pomenute pojedinačne komponente trebalo bi da važe i za fiksnu kombinaciju lijeka PREXANOR.

Vezano za perindopril

Posebna upozorenja

Preosjetljivost/angioedem:

Kod pacijenata liječenih ACE inhibitorima, uključujući i perindopril (vidjeti odjeljak 4.8), rijetko je prijavljivan angioedem lica, ekstremiteta, usana, mukozne membrane, jezika, glotisa i/ili larinksa. On se može javiti u svako doba u toku terapije. U takvim slučajevima treba hitno prekinuti terapiju lijekom PREXANOR i sprovesti odgovarajuće praćenje koje traje sve dok ne dođe do potpunog povlačenja simptoma. U slučajevima u kojima je otok ograničen na lice i usne, ovo stanje se uglavnom povlači bez terapije, iako antihistaminici mogu biti veoma korisni za ublažavanje simptoma.

Angioedem udružen sa laringealnim edemom može biti smrtonosan. Kada edem zahvati jezik, glotis ili larinks, što će vjerovatno izazvati opstrukciju disajnog puta, treba odmah primijeniti hitnu terapiju, koja može uključiti primjenu adrenalina i/ili održavanje prohodnosti disajnog puta pacijenta. Pacijent treba da bude pod pažljivim ljekarskim nadzorom sve dok ne dođe do potpunog i trajnog povlačenja simptoma.

Pacijenti sa angioedemom u anamnezi koji nije povezan sa terapijom ACE inhibitorima mogu biti izloženi većem riziku od angioedema kada dobijaju ACE inhibitor (vidjeti odjeljak 4.3).

Kod pacijenata liječenih ACE inhibitorima rijetko je prijavljivan intestinalni angioedem. Ovi pacijenti su imali bol u abdomenu (sa mučninom ili povraćanjem ili bez njih); u nekim slučajevima nije bilo prethodnog facijalnog angioedema, a nivoi C-1 esteraze su bili normalni. Angioedem je otkriven postupcima koji su obuhvatali CT skener abdomena, ultrazvuk ili prilikom operacije, a simptomi bi se povlačili nakon ukidanja ACE inhibitora. Intestinalni angioedem treba uključiti u diferencijalnu dijagnozu pacijenata na ACE inhibitorima koji imaju bol u abdomenu (vidjeti odjeljak 4.8).

Anafilaktoidne reakcije u toku afereze lipoproteina male gustine (LDL):

Pacijenti koji su dobijali ACE inhibitore u toku afereze lipoproteina male gustine (LDL) dekstran sulfatom rijetko su imali anafilaktoidne reakcije opasne po život. Ove reakcije su izbjegnute privremenim ukidanjem terapije ACE inhibitorom prije svake afereze.

Anafilaktoidne reakcije u toku desenzitizacije:

Pacijenti koji su dobijali ACE inhibitore u toku terapije desenzitizacije (npr. otrov opnokrilaca) imali su anafilaktoidne reakcije. Ove reakcije su izbjegnute kod ovih pacijenata kada bi se privremeno ukidali ACE inhibitori, ali bi se ponovo javljale prilikom njihovog slučajnog ponovnog uvođenja.

Neutropenija/agranulocitoza/trombocitopenija/anemija:

Kod pacijenata koji su dobijali ACE inhibitore prijavljene su neutropenija/agranulocitoza, trombocitopenija i anemija. Neutropenija se rijetko javlja kod pacijenata sa normalnom funkcijom bubrega i bez drugih komplikujućih činilaca. Perindopril treba izuzetno oprezno koristiti kod pacijenata sa kolagenom vaskularnom bolešću, na terapiji imunosupresivima, koji se liječe alopurinolom ili prokainamidom, ili kombinacijom ovih faktora, posebno kod već postojećeg oštećenja bubrežne funkcije. Kod nekih pacijenata došlo je do teških infekcija, koje u nekoliko slučajeva nijesu reagovale na intenzivnu antibiotsku terapiju. Ukoliko se kod ovakvih pacijenata koristi perindopril, savjetuje se periodično praćenje broja bijelih krvnih ćelija, a pacijentima treba reći da prijave svaki znak infekcije (bol u grlu, povišena temperatura).

Trudnoća

Terapiju ACE inhibitorima ne treba započinjati tokom trudnoće

Pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba da pređu na alternativne antihipertenzivne terapije koje imaju utvrđen bezbjednosni profil za primjenu tokom trudnoće, osim ukoliko se ne smatra da je neophodno neprekidno koristiti ACE inhibitore. Kada se dijagnostikuje trudnoća, treba odmah prekinuti terapiju ACE inhibitorima i ako je potrebno započeti sa alternativnom terapijom (vidjeti odjeljak 4.3 i 4.6).

Mjere opreza pri upotrebi lijeka

Hipotenzija:

ACE inhibitori mogu izazvati pad krvnog pritiska. Simptomatska hipotenzija se rijetko viđa kod pacijenata sa nekomplikovanom hipertenzijom i češće će se javiti kod pacijenata koji imaju depleciju volumena, npr. sa diuretskom terapijom, ograničenim unosom soli, dijalizom, prolivom ili povraćanjem, ili koji imaju tešku hipotenziju zavisnu od renina (vidjeti odjeljak 4.5 i 4.8). U toku terapije lijekom PREXANOR kod pacijenata koji su izloženi velikom rizku od simptomatske hipotenzije treba pažljivo kontrolisati krvni pritisak, funkciju bubrega i kalijum u serumu.

Slično važi i za pacijente sa ishemijskim oboljenjem srca ili cerebrovaskularnim oboljenjem kod kojih bi pretjeran pad krvnog pritiska mogao da dovede do infarkta miokarda ili cerebrovaskularnog ishemijskog događaja.

Ukoliko dođe do hipotenzije, pacijenta treba staviti u ležeći položaj i ako je potrebno dati intravensku infuziju rastvora natrijum-hlorida 9 mg/ml (0,9%). Prolazna hipotenzivna reakcija ne predstavlja kontraindikaciju za dalje doze koje se obično mogu davati bez problema čim krvni pritisak poraste nakon povećanja volumena.

Stenoza aorte i mitralnog zaliska / hipertrofična kardiomiopatija:

Perindopril, kao i druge ACE inhibitore, treba davati uz oprez pacijentima sa stenozom mitralnog zaliska i opstrukcijom izlaza lijevog ventrikula kao što je stenoza aorte ili hipertrofična kardiomiopatija.

Oštećenje funkcije bubrega:

U slučajevima oštećenja bubrega (klirens kreatinina < 60 ml/min) preporučuje se individualna titracija doze sa pojedinačnim komponentama (vidjeti odjeljak 4.2).

Rutinsko praćenje kalijuma i kreatinina predstavlja dio uobičajene ljekarske prakse kod pacijenata sa oštećenjem bubrega (vidjeti odjeljak 4.8).

Kod nekih pacijenata sa bilateralnom stenozom bubrežne arterije ili stenoze arterije jednog bubrega koji su liječeni ACE inhibitorima uočeno je povećanje uree u krvi i kreatinina u serumu, koje je obično reverzibilno po prekidu terapije. Veća je vjerovatnoća da se to desi pacijentima sa insuficijencijom bubrega. Ukoliko postoji i renovaskularna hipertenzija, postoji povećan rizik od ozbiljne hipotenzije i insuficijencije bubrega. Neki pacijenti sa hipertenzijom bez vidljivog postojećeg vaskularnog oboljenja bubrega imali su obično manja i prolazna povećanja uree u krvi i kreatinina u serumu, naročito kada se perindopril davao istovremeno sa diuretikom. Veća je vjerovatnoća da će do toga doći kod pacijenata sa već postojećim oštećenjem bubrega.

Oštećenje funkcije jetre:

ACE inhibitori su rijetko bili udruženi sa sindromom koji počinje holestatskom žuticom i napreduje do galopirajuće nekroze jetre i (ponekad) smrti. Mehanizam ovog sindroma nije poznat. Pacijenti koji dobijaju ACE inhibitore koji dobiju žuticu ili znatna povećanja enzima jetre treba da prekinu uzimanje ACE inhibitora i treba ih podvrgnuti odgovarajućoj kontroli (vidjeti odjeljak 4.8).

Rasa:

ACE inhibitori uzrokuju veću stopu angioedema kod pacijenata crne rase nego kod pacijenata pripadnika drugih rasa.

Perindopril, kao i drugi ACE inhibitori, može biti manje efikasan u snižavanju krvnog pritiska kod ljudi crne rase nego kod drugih rasa, vjerovatno zbog veće prevalence stanja niskog renina kod crne populacije koja ima hipertenziju.

Kašalj:

Prilikom upotrebe ACE inhibitora prijavljivan je kašalj. Karakteristično je da je taj kašalj neproduktivan, uporan i da se povlači po ukidanju terapije. Kašalj izazvan ACE inhibitorima treba smatrati dijelom diferencijalne dijagnoze kašlja.

Operacija/Anestezija:

PREXANOR može da blokira formiranje angiotenzina II zbog kompenzatornog oslobađanja renina kod pacijenata koji se podvrgavaju većem hirurškom zahvatu ili u toku anestezije, agensima koji izazivaju hipotenziju. Terapiju treba prekinuti jedan dan prije operacije. Ukoliko se javi hipotenzija i smatra se da je posljedica ovog mehanizma, može se regulisati povećanjem volumena.

Hiperkalijemija:

Kod nekih pacijenata koji se liječe ACE inhibitorima, uključujući i perindopril, primijećen je porast kalijuma u serumu. Faktori rizika za nastanak hiperkalijemije obuhvataju pacijente sa bubrežnom insuficijencijom, pogoršanjem bubrežne funkcije, starost (> 70 godina), diabetes mellitus-om, povremenim epizodama, naročito dehidratacije, akutne dekompenzacije srca, metaboličkom acidozom i istovremenom primjenom diuretika koji štede kalijum (npr. spironolakton, eplerenon, triamteren ili amilorid), suplemenata kalijuma ili supstituenata soli koji sadrže kalijum; ili pacijente koji uzimaju druge ljekove koji se dovode u vezu sa povećanjem kalijuma u serumu (npr. heparin). Korišćenje suplemenata kalijuma, diuretika koji štede kalijum ili supstituenata soli koji sadrže kalijum može dovesti do znatnog povećanja kalijuma u serumu naročito kod pacijenata sa oštećenom bubrežnom funkcijom. Hiperkalijemija može izazvati ozbiljne, ponekad fatalne aritmije. Ako se istovremena primjena perindoprila i bilo kojeg gore pomenutog lijeka smatra potrebnom, treba ih koristiti oprezno i uz često praćenje kalijuma u serumu (vidjeti odjeljak 4.5).

Dijabetičari:

U toku prvog mjeseca terapije ACE inhibitorom kod dijabetičara koji se liječe oralnim antidijabeticima ili insulinom treba pažljivo kontrolisati glikemiju (vidjeti odjeljak 4.5).

Vezano za amlodipin:

Mjere opreza pri upotrebi lijeka

Efikasnost i bezbjednost amlodipina u hipertenzivnoj krizi nije utvrđena.

Pacijenti sa oštećenom funkcijom jetre:

Poluvrijeme eliminacije amlodipina je produženo, a vrijednosti PIK-a su povišene kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre; preporuke za doziranje nijesu utvrđene. Amlodipin bi, dakle, trebalo uvoditi u terapiju u nižim dozama uz oprez pri uvođenju terapije i povećanju doze. Kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre je neophodno pažljivo praćenje i sporo titriranje doze.

Pacijenti sa srčanom insuficijencijom:

Pacijente sa srčanom insuficijencijom treba liječiti uz oprez.

U dugotrajnim, placebo kontrolisanim studijama kod pacijenata sa teškom srčanom insuficijencijom (NYHA klase III i IV) prijavljena je veća incidencija pulmonarnog edema kod pacijenata koji su primali amlodipin nego kod onih koji su primali placebo (vidjeti odjeljak 5.1). Blokatore kalcijumskih kanala, uključujući amlodipin, bi trebalo oprezno davati pacijentima sa hroničnom srčanom insuficijencijom, pošto mogu povećati rizik od pojave kardiovaskularnih događaja i mortaliteta u budućnosti.

Stariji pacijenti

Kod starijih pacijenata bi trebalo oprezno povećavati dozu (vidjeti odjeljke 4.2 i 5.2).

Pacijenti sa oštećenom bubrežnom funkcijom

Amlodipin se kod ovih pacijenata može koristiti u uobičajenim dozama. Promjene u koncentraciji amlodipina u plazmi nijesu u vezi sa stepenom oštećenja bubrežne funkcije. Amlodipin se ne dijalizira.

Vezano za lijek PREXANOR

Sva upozorenja koja se odnose na dolje pomenute pojedinačne komponente trebalo bi da važe i za fiksnu kombinaciju lijeka PREXANOR.

Mjere opreza pri upotrebi lijeka

Pomoćne supstance:

Pacijenti sa rijetkim nasljednim problemom netolerancije na galaktozu, malapsorpcije glukoze i galaktoze ili deficijencije Lapp laktaze ne bi trebalo da uzimaju ovaj lijek zbog prisustva laktoze.

Interakcije

Ne preporučuje se konkomitantna primjena lijeka PREXANOR sa litijumom, diureticima koji štede kalijum ili suplementima kalijuma, ili dantrolenom (vidjeti odjeljak 4.5).

Vezano za perindopril

Ne preporučuje se istovremena primjena:

Diuretici koji štede kalijum, suplementi kalijuma ili supstituenti soli koji sadrže kalijum:

ACE inhibitori smanjuju gubljenje kalijuma izazvano diuretikom. Diuretici koji štede kalijum, npr. spirinolakton, triamteren ili amilorid, suplementi kalijuma ili supstituenti soli koji sadrže kalijum mogu dovesti do znatnog povećanja kalijuma u serumu, pa se zato ne preporučuju (vidjeti odjeljak 4.4). Ukoliko je njihova konkominantna primjena indikovana zbog dokumentovane hipokalijemije, treba ih koristiti uz oprez i uz često praćenje kalijemije.

Litijum:

U toku istovremene primjene ACE inhibitora prijavljena su reverzibilna povećanja koncentracija litijuma u serumu i toksičnost (teška neurotoksičnost). Ne preporučuje se kombinovanje perindoprila sa litijumom. Ukoliko se ispostavi da je ovakva kombinacija neophodna, preporučuje se pažljivo praćenje nivoa litijuma u serumu (vidjeti odjeljak 4.4).

Estramustin:

Rizik od pojačanih neželjenih efekata kao što je angioneurotski edem (angioedem).

Istovremena primjena koja zahtijeva posebnu pažnju:

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAID) uključujući i aspirin ≥ 3g na dan:

Kada se ACE inhibitori primjenjuju istovremeno sa nesteroidnim antiinflamatornim lijekom (npr. acetilsalicilna kiselina u antiinflamatornim dozama, COX-2 inhibitori i neselektivni NSAIL), može doći do smanjenja antihipertenzivnog efekta. Kada se ACE inhibitori primjenjuju istovremeno sa NSAIL, može doći do povećanog rizika za pogoršanje funkcije bubrega, uključujući i moguću akutnu insuficijenciju bubrega i za povećanje kalijuma u serumu, naročito kod pacijenata sa slabom funkcijom bubrega. Ovu kombinaciju treba primjenjivati uz oprez, naročito kod starijih. Pacijente treba adekvatno hidrirati i pratiti funkciju bubrega po uvođenju istovremene terapije i periodično nakon toga.

Antidijabetici (insulin, hipoglikemijski sulfonamidi):

Korišćenjem inhibitora angiontenzin konvertujućeg enzima može se povećati hipoglikemijsko dejstvo kod dijabetičara koji su na terapiji insulinom ili hipoglikemijskim sulfonamidima. Pojava hipoglikemijskih epizoda je vrlo rijetka (vjerovatno je poboljšana tolerancija glukoze što dovodi do smanjenja potreba za insulinom).

Istovremena primjena koju treba razmotriti:

Diuretici:

Pacijenti na diureticima, a naročito oni koji imaju depleciju volumena i/ili soli, po uvođenju terapije nekim ACE inhibitorom mogu primijetiti veliko sniženje krvnog pritiska. Mogućnost hipotenzivnog dejstva može se smanjiti prestankom uzimanja diuretika, povećavanjem volumena ili unosom soli prije uvođenja terapije niskim i progresivnim dozama perindoprila.

Simpatomimetici:

Simpatomimetici mogu umanjiti antihipertenzivno dejstvo ACE inhibitora.

Zlato:

Kod pacijenata na terapiji zlatom koje se unosi ubrizgavanjem (natrijum-aurotiomalat) i konkomitantnoj terapiji ACE inhibitorom, uključujući i perindopril, rijetko su prijavljivane nitroidne reakcije (simptomi obuhvataju crvenilo lica, mučnina, povraćanje i hipotenzija).

Vezano za amlodipin

Ne preporučuje se istovremena primjena:

Dantrolen (infuzija): Kod životinja je primijećena letalna ventrikularna fibrilacija i kardiovaskularni kolaps koji se dovode u vezu sa hiperkalijemijom po davanju verapamila ili intravenskog dantrolena. Usljed povećanog rizika od hiperkalijemije, ne preporučuje se istovremena primjena blokatora kalcijumskih kanala kod pacijenata podložnih malignoj hipertermiji i u liječenju maligne hipertermije.

Istovremena primjena koja zahtijeva posebnu pažnju:

Induktori CYP3A4: Nema raspoloživih podataka o dejstvu induktora CYP3A4 na amlodipin. Istovremena upotreba induktora CYP3A4 (npr. rifampicin, Hypericum perforatum) može uzrokovati sniženje nivoa amlodipina u plazmi. Amlodipin bi trebalo oprezno davati sa induktorima CYP3A4.

Inhibitori CYP3A4:Istovremena upotreba amlodipina sa jakim ili umjerenim inhibitorima CYP3A4 (inhibitori proteaze, azolni antimikotici, makrolidi kao što je eritromicin ili klaritromicin, verapamil i diltiazem) može dovesti do značajnog povećanja koncentracije amlodipina u plazmi. Kliničke manifestacije ovih farmakokinetičkih variranja mogu biti izraženije kod starijih pacijenata, tako da je potrebno kliničko praćenje i podešavanje doze.

Istovremena primjena koju treba razmotriti:

Efekti amlodipina na sniženje krvnog pritiska su aditivni na iste efekte drugih ljekova sa antihipertenzivnim dejstvom.

Ostale kombinacije:

U kliničkim studijama interakcija, amlodipin nije imao uticja na farmakokinetiku atorvastatina, digoksina, varfarina ni ciklosporina.

Ne preporučuje se uzimanje amlodipina sa grejpfrutom ili sokom od grejpfruta s obzirom da može doći do povećanja bioraspoloživosti kod nekih pacijenata, što može izazvati pojačani efekat na sniženje krvnog pritiska.

U vezi sa lijekom PREXANOR

Istovremena primjena koja zahtijeva posebnu pažnju:

Baklofen. Pojačavanje antihipertenzivnog dejstva. Praćenje krvnog pritiska i funkcije bubrega, i korekcija doze antihipertenziva po potrebi.

Istovremena primjena koju treba razmotriti:

• Antihipertenzivi (kao što su beta-blokatori) i vazodilatatori:

Konkomitantnom primjenom ovih ljekova može se povećati hipotenzivno dejstvo perindoprila i amlodipina. Konkomitantna primjena sa nitroglicerinom i drugim nitratima ili drugim vazodilatatorima može dalje sniziti krvni pritisak, pa je to potrebno uzeti u obzir.

• Kortikosteriodi, tetrakosaktid: smanjenje antihipertenzivnog dejstva (zadržavanje soli i vode zbog kortikosteroida).
• Alfa-blokatori (prazosin, alfuzosin, doksazosin, tamsulosin, terazosin): pojačano antihipertenzivno dejstvo i povećan rizik od ortostatske hipotenzije.
• Amifostin: može pojačati antihipertenzivno dejstvo amlodipina.
• Triciklični antidepresivi/antipsihotici/antestetici: povećano antihipertenzivno dejstvo i povećan rizik od ortostaske hipotenzije.

Dato na osnovu podataka o pojedinačnim komponentama vezano za trudnoću i dojenje:

Lijek PREXANOR se ne preporučuje tokom prvog trimestra trudnoće.

Lijek PREXANOR je kontraindikovan tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće.

Lijek PREXANOR se ne preporučuje tokom dojenja. Potrebno je donijeti odluku o prekidu dojenja ili prekidu terapije lijekom PREXANOR, uzimajući pritom u obzir važnost terapije za majku.

Trudnoća:

Vezano za perindopril

Primjena ACE inhibitora se ne preporučuje u toku provog trimestra trudnoće (vidjeti odjeljak 4.4). Upotreba lijeka PREXANOR je kontraindikovana u toku drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti odjeljak 4.3 i 4.4).

Epidemiološki dokazi o riziku od teratogenosti po izlaganju ACE inhibitorima u toku prvog trimestra trudnoće nijesu bili ubjedljivi; međutim, ne može se isključiti blago uvećanje rizika. Pacijentkinje koje planiraju trudnoću treba da pređu na alternativnu antihipertenzivnu terapiju za koju je potvrđena bezbjednost primjene u trudnoći, osim ukoliko se ne smatra da je neophodno neprekidno koristiti ACE inhibitore. Kada se dijagnostikuje trudnoća, odmah treba prekinuti terapiju ACE inhibitorima i, ako je potrebno, započeti alternativnu terapiju.

Zna se da izloženost terapiji ACE inhibitorima u toku drugog i trećeg trimestra može da izazove fetotoksičnost kod ljudi (smanjena funkcija bubrega, oligohidramnios, poremećaj osifikacije lobanje) i neonatalnu toksičnost (insuficijencija bubrega, hipotenzija, hiperkalijemija) (vidjeti odjeljak 5.3).

Ukoliko je do izlaganja ACE inhibitorima došlo od drugog trimestra trudnoće, preporučuje se ultrazvučna projvera funkcije bubrega i lobanje.

Odojčad čije su majke uzimale ACE inhibitore treba pažljivo pratiti zbog hipotenzije (vidjeti odjeljak 4.3 i 4.4).

Vezano za amlodipin

Bezbjednost primjene amlodipina u humanoj trudnoći nije utvrđena.

U studijama na životinjama, reproduktivna toksičnost je utvrđena u višim dozama (vidjeti odjeljak 5.3).

Upotreba u trudnoći se preporučuje samo ako ne postoji bezbjednija alternativa i ako sama bolest predstavlja veću opasnost za majku i fetus.

Dojenje:

Vezano za perindopril

Obzirom da informacije u vezi upotrebe perindoprila tokom dojenja nijesu dostupne, perindopril se ne preporučuje tokom dojenja, već se preporučuje alternativna terapija sa ljekovima sa bolje utvrđenim bezbjednosnim profilom, naročito tokom dojenja novorođenčeta ili prijeveremeno rođenih beba.

Vezano za amlodipin

Nije poznato da li se amlodipin izlučuje u mlijeko dojilja. Odluku o nastavku/prekidanju dojenja ili o nastavku/prekidanju terapije amlodipinom bi trebalo donijeti uzimajući u obzir korist dojenja za bebu i korist terapije za majku.

Fertilitet:

Kod nekih pacijenata koji su koristili blokatore kalcijumskih kanala, zabilježene su reverzibilne biohemijske promjene u glavi spermatozoida. Klinički podaci o potencijalnom dejstvu amlodipina na fertilitet su nedovoljni. U jednoj studiji na pacovima su primijećena neželjena dejstva na fertilitet mužjaka (vidjeti odjeljak 5.3).

Nijesu vršena ispitivanja dejstva lijeka PREXANOR na psihofizičke sposobnosti prilikom upravljanja motornim vozilom i rukovanja mašinama. Amlodipin može imati slab ili umjeren uticaj na sposobnost prilikom vožnje i upravljanja mašinama. Ako pacijent osjeti nesvjesticu, glavobolju, umor, zamor ili mučninu njegova sposobnost da reaguje može biti smanjena. Preporučuje se oprez, naročito na početku terapije.

U toku terapije perindoprilom ili amlodipinom koji su se davali odvojeno primijećena su sljedeća neželjena dejstva koja su rangirana prema klasifikaciji MedDRA na osnovu sistema organa i prema sljedećoj učestalosti: veoma česta (≥1/10), česta (od ≥1/100 do <1/10), povremena (od ≥1/1000 do <1/100), rijetka (od ≥1/10000 do <1/1000), veoma rijetka (<1/10000); nepoznata (ne može se utvrditi na osnovu raspoloživih podataka).

Dodatne informacije vezane za upotrebu amlodipina

Prilikom upotrebe blokatora kalcijumskih kanala zabilježeni su pojedini slučajevi ekstrapiramidalnog sindroma.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Ne postoje podaci o predoziranju lijekom PREXANOR kod ljudi.

Ograničeno je iskustvo sa amlodipinom u smislu namernog predoziranja. Raspoloživi podaci pokazuju da predoziranje može dovesti do pretjerane periferne vazodilatacije i moguće, refleksne tahikardije. Značajna i vjerovatno produžena sistemska hipotenzija koja može uključivati i šok sa fatalnim ishodom je prijavljena.

Klinički značajna hipotenzija usljed predoziranja amlodipinom zahtjeva aktivnu kardiovaskularnu podršku, uključujući često praćenje srčane i respiratorne funkcije, podizanje ekstremiteta i praćenje volumena cirkulišuće tečnosti i volumena urina.

Prilikom ponovnog uspostavljanja vaskularnog tonusa i krvnog pritiska od koristi može biti vazokonstriktor, pod uslovom da nema kontraindikacija za njegovu primjenu. Intravenski primijenjen kalcijum glukonat može biti od koristi prilikom otklanjanja dejstva blokade kalcijumskih kanala.

Gastrička lavaža može biti korisna u nekim slučajevima. Kod zdravih dobrovoljaca je pokazano da upotreba aktivnog uglja, do 2 sata nakon uzimanja amlodipina, od 10 mg smanjuje resorpciju amlodipina.

S obzirom da se amlodipin u velikoj mjeri vezuje za proteine plazme, nije vjerovatno da bi dijaliza bila od pomoći.

Postoje ograničeni podaci o predoziranju perindoprilom kod ljudi. Simptomi koji se dovode u vezu sa predoziranjem ACE inhibitorima mogu obuhvatati hipotenziju, cirkulatorni šok, poremećaj elektrolita, insuficijenciju bubrega, hiperventilaciju, tahikardiju, palpitacije, bradikardiju, vrtoglavicu, anksioznost i kašalj.

Preporučena terapija predoziranja sastoji se od intravenske infuzije normalnog fiziološkog rastvora. Ukoliko se javi hipotenzija, pacijenta traba staviti u šok položaj. Treba razmotriti terapiju infuzijom angiotenzina II i/ili intravenskih kateholamina, ako je dostupna. Perindopril se dijalizom može ukloniti iz sistemske cirkulacije (vidjeti odjeljak 4.4). Terapija pejsmejkerom je indikovana kod bradikardije otporne na terapiju. Treba kontinuirano pratiti vitalne znake, elektrolite u serumu i koncentracije kreatinina.

Farmakoterapijska grupa:

ACE inhibitori i blokatori kalcijumskih kanala

ATC kod:

C09BB04

Perindopril:

Perindopril je inhibitor enzima koji konvertuje angiotenzin I u angiotenzin II (angiotenzin konvertujući enzim – ACE). Ovaj konvertujući enzim, ili kinaza, predstavlja egzopeptidazu koja omogućava pretvaranje angiotenzina II u vazokonstriktor angiotenzin II, a takođe uzrokuje degradaciju vazodilatatora bradikinina u neaktivni heptapeptid. Inhibicija ACE dovodi do smanjenja angiotenzina II u plazmi, što dovodi do povećane aktivnosti renina u plazmi (inhibicijom negativne povratne sprege oslobađanja renina) i redukcije sekrecije aldosterona. Pošto ACE inaktivira bradikinin, inhibicija ACE dovodi i do povećane aktivnosti cirkulišućih i lokalnih kalikrein-kininskih sistema (a time i do aktiviranja prostaglandinskog sistema). Moguće je da ovaj mehanizam doprinosi dejstvu ACE inhibitora u snižavanju krvnog pritiska i dijelom je odgovoran za neke njihove sporedne efekte (npr. kašalj).

Perindopril djeluje preko svog aktivnog metabolita perindoprilata. Ostali metaboliti ne pokazuju inhibiciju ACE aktivnosti in vitro.

Hipertenzija:

Perindopril je aktivan kod svih stepena hipertenzije: blage, umjerene, teške; uočava se snižavanje sistolnog i dijastolnog krvnog pritiska i u ležećem i stojećem položaju.

Perindopril smanjuje periferni vaskularni otpor, što dovodi do snižavanja krvnog pritiska. Posljedica toga je povećanje protoka periferne krvi, bez uticaja na srčanu frekvencu.

Po pravilu se povećava protok krvi u bubrezima, a stepen glomerularne filtracije (GFR- glomerular filtration rate) je obično nepromijenjen. Antihipertenzivno djelovanje je maksimalno između 4 i 6 sati nakon pojedinačne doze i održava se najmanje 24 sata: minimalni efekti iznose oko 87-100% maksimalnih efekata.

Do snižavanja krvnog pritiska dolazi brzo. Normalizacija pritiska, kod pacijenata koji reaguju na terapiju, postiže se u roku od mjesec dana i traje bez pojave tahifilakse.

Prekid terapije ne dovodi do povratnog efekta.

Perindopril smanjuje hipertrofiju lijeve komore.

Potvrđeno je da perindopril kod ljudi pokazuje vazodilatatorne osobine. Pospješuje elastičnost velike arterije i smanjuje odnos media:lumen malih arterija.

Pacijenti sa stabilnom koronarnom arterijskom bolešću:

Studija EUROPA bila je multicentrično, međunarodno, randomizovano, dvostruko slijepo, placebo kontrolisano kliničko ispitivanje u trajanju od 4 godine.

Dvanaest hiljada dvije stotine osamnaest (12218) pacijenata starijih od 18 godina randomizovano je da dobija 8 mg perindopril tert butilamina (ekvivalent 10 mg perindopril arginina) (n=6110) ili placebo (n=6108).

Studijska populacija je imala potvrđeno oboljenje koronarnih arterija bez dokaza o kliničkim znacima srčane insuficijencije. Ukupno 90% pacijenata je ranije imalo infarkt miokarda i/ili koronarnu revaskularizaciju. Većina pacijenata je dobijala studijski lijek pored konvencionalne terapije koja je obuhvatala inhibitore trombocita, ljekove za snižavanje masnoća i beta-blokatore.

Primarni kompozitni parametar efikasnosti bio je kardiovaskularna smrtnost, nefatalni infarkt miokarda i/ili srčana insuficijencija sa uspješnim oživljavanjem. Terapija sa 8 mg perindopril tert-butilamina (ekvivalent 10 mg perindopril arginina) rezultirala je značajnim smanjenjem primarnog ishoda od 1,9% (relativno smanjenje rizika od 20%, 95% CI [9,4; 28,6] – p<0,001).

U odnosu na placebo, uočeno je apsolutno smanjenje od 2,2% kod pacijenata sa infarktom miokarda i/ili revaskularizacijom koje odgovara RRR od 22,4% (95% CI [12,0; 31,6] – p<0,001) kod primarnog ishoda.

Amlodipin:

Amlodipin je inhibitor influksa jona kalcijuma iz grupe dihidropiridina (spori blokatori kanala ili antagonisti jona kalcijuma) i inhibira transmembranski influks jona kalcijuma u srčani i vaskularni glatki mišić.

Mehanizam antihipertenzivnog dejstva amlodipina je posljedica direktnog opuštajućeg dejstva na glatki vaskularni mišić. Nije utvrđen precizni mehanizam kojim amlodipin ublažava anginu, ali amlodipin smanjuje ukupno ishemijsko opterećenje na osnovu sljedeća dva dejstva:

• Amlodipin dilatira periferne arteriole i na taj način smanjuje ukupni periferni otpor (postopterećenje). Pošto srčana frekvenca ostaje stabilna, smanjuje se potreba srčanog mišića za potrošnjom energije i kiseonika.
• Mehanizam dejstva amlodipina vjerovatno obuhvata i dilataciju glavnih koronarnih arterija i koronarnih arteriola, i u normalnim i u ishemijskim regijama. Ovom dilatacijom se povećava dotok kiseonika u miokarda kod pacijenata sa spazmom koronarne arterije (Princmetalova ili drugi oblik angine).

Doziranjem jednom dnevno kod pacijenata sa hipertenzijom obezbjeđuju se klinički značajna smanjenja krvnog pritiska i u ležećem i u stojećem položaju u periodu od 24 sata. Akutna hipotenzija nije karakteristika primjene amlodipina zbog sporog početka djelovanja.

Primjenom amlodipina jednom dnevno kod pacijenata sa anginom produžava se ukupno vrijeme fizičke aktivnosti, vrijeme do pojave angine i vrijeme do snižavanja ST intervala od 1mm te se smanjuje i učestalost napada angine i potrošnja tableta gliceril-trinitrata.

Amlodipin nije povezan ni sa kakvim neželjenim metaboličkim efektima ili promjenama nivoa lipida u plazmi, pa je pogodan za primjenu kod pacijenata sa astmom, dijabetesom i gihtom.

Pacijenti sa koronarnom arterijskom bolešću (CAD):

Efikasnost amlodipina u prevenciji kliničkih događaja kod pacijenata sa koronarnom arterijskom bolešću (CAD) je procenjivana u jednoj nezavisnoj, multicentričnoj, randomizovanoj, dvostruko slijepoj, placebo kontrolisanoj studiji, koja je uključivala 1997 pacijenata, Poređenje amlodipina i enalaprila u smanjenju pojave tromboze (CAMELOT). Od uključenih pacijenata, 663 je primalo amlodipin, 5 – 10 mg, 673 je primalo enalapril 10 – 20 mg i 655 je primalo placebo, uz dodatak standardne terapije koja je uključivala statine, beta blokatore, diuretike i aspirin, tokom 2 godine. Glavni rezultati efikasnosti su prikazani u Tabeli 1. Rezultati ukazuju da je terapija amlodipinom bila povezana sa manje hospitalizacija zbog angine i sprovođenja revaskularizacija kod pacijenata sa CAD.

Upotreba kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom:

Hemodinamske studije i kontrolisane kliničke studije bazirane na vežbanju kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom NYHA klase II do IV su pokazale da amlodipin nije dovodio do kliničkog pogoršanja merenog sposobnošću za vežbanje, ejekcionom frakcijom leve komore i kliničkim simptomima.

PRAISE, placebo kontrolisana studija, dizajnirana tako da prati pacijente sa srčanom insuficijencijom NYHA klase III do IV koji uzimaju digoksin, diuretike i ACE inhibitore je pokazala da amlodipin nije doveo do porasta mortaliteta, ni kombinovanog mortaliteta i morbiditeta kod srčane insuficijencije.

U dugotrajnoj, placebo kontrolisanoj studiji praćenja, PRAISE-2, kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom NYHA klase III do IV bez kliničkih simptoma ili objektivnih nalaza koji ukazuju na prisustvo ishemijske bolesti, koji primaju stabilne doze ACE inhibitora, digitalisa i diuretika, amlodipin nije imao efekta na ukupni kardiovaskularni mortalitet. Kod iste populacije, amlodipin je doveden u vezu sa češćom prijavom pulmonalnog edema.

Studija o terapiji za sprečavanje srčanog udara (ALLHAT):

Randomizovana dvostruko slijepa studija morbiditeta-mortaliteta pod nazivom Ispitivanje antihipertenzivne terapije i terapije za snižavanje lipida u prevenciji srčanog udara (Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial – ALLHAT) sprovedena je da bi se uporedile novijie terapija ljekovima: 2,5-10 mg amlodipina na dan (blokator kalcijumskih kanala) ili 10-40 mg lizinoprila na dan (ACE inhibitor) kao terapija prvog reda sa terapijom tiazidnog diuretika –12,5-25 mg dnevno hlortalidona na dan – kod blage do umjerene hipertenzije.

Ukupno je randomizovano 33.357 pacijenata sa hipertenzijom starosti 55 i više godina koji su prosječno praćeni 4,9 godina. Pacijenti su imali još najmanje jedan dodatni faktor rizika za nastanak koronarnog oboljenja srca, uključujući i: raniji infarkt miokarda ili šlog > 6 mjeseci prije uključivanja ili dokumentaciju o drugim arterosklerotskim kardiovaskularnim oboljenjima (ukupno 51,5%), dijabetes tip 2 (36,1%), HDL-C < 35 mg/dl (11,6%), hipertrofiju lijevog ventrikula dijagnostikovanu elektrokardiogramom ili ehokardiografijom (20,9%), trenutno aktivno konzumiranje cigareta (21,9%).

Primarni kompozitni parametar efikasnosti je bio fatalno koronarno oboljenje srca ili nefatalni infarkt miokarda. Nije bilo značajne razlike u primarnom ishodu između terapije na bazi amlodipina i terapije na bazi hlortalidona: RR 0,98 (95% CI(0,90-1,07) p=0,65). Incidenca srčane insuficijencije (dio kombinovanog kardiovaskularnog ishoda) kod sekundarnih ishoda bila je znatno viša u grupi koja je dobijala amlopidin nego u grupi koja je dobijala hlortalidon (10,2% u odnosu na 7,7%, RR 1,38% (95% CI [1,25-1,52]) p<0,001)). Međutim, nije bilo značajne razlike u smrtnost iz bilo kog razloga između terapije na bazi amlodipina i terapije na bazi hlortalidona, RR 0,96 (95% CI [0,89-1,02] p=0,20).

Stepen i obim resorpcije perindoprila i amlodipina iz lijeka PREXANOR ne razlikuju se znatno od stepena i obima resorpcije perindoprila i amlodipina iz tableta sa individualnim formulacijama.

Perindopril:

Resorpcija perindoprila nakon oralne primjene je brza, a maksimalna koncentracija se postiže u roku od 1 sata. Poluvrijeme eliminacije perindoprila je 1 sat.

Perindopril je pro-lijek. Dvadeset sedam procenata primijenjene doze perindoprila ulazi u krvotok kao aktivni metabolit perindoprilat. Perindopril, pored aktivnog perindoprilata, stvara pet metabolita i svi su neaktivni. Maksimalna koncentracija perindoprila u plazmi dostiže se u roku od 3 do 4 sata.

Pošto se konverzija u perindoprilat smanjuje uzimanjem hrane zbog bioraspoloživosti, perindopril arginin treba primjenjivati oralno u vidu jedne dnevne doze ujutru prije jela.

Između doze perindoprila i njegove izloženosti u plazmi utvrđen je linearan odnos.

Obim distribucije iznosi oko 0,2 l/kg za nevezani perindoprilat. Vezivanje perindoprilata za proteine iz plazme iznosi 20%, prvenstveno za angiotenzin konvertujući enzim, ali zavisi od koncentracije. Perindoprilat se eliminiše urinom, a terminalno poluvrijeme eliminacije nevezane frakcije iznosi oko 17 sati, dovodeći do stanja ravnoteže u roku od 4 dana.

Eliminacija perindoprilata je smanjena kod starijih, kao i kod pacijenata sa srčanom ili bubrežnom insuficijencijom (vidjeti odjeljak 4.2). Dakle, uobičajena kontrola će obuhvatati često praćenje kreatinina i kalijuma.

Klirens perindoprilata putem dijalize iznosi 70 ml/min.

Kinetika perindoprila je izmijenjena kod pacijenata sa cirozom: klirens matičnog molekula preko jetre smanjen je za pola. Međutim, nije smanjena količina perindoprilata koja se stvara, pa zato nije potrebna korekcija doze (vidjeti odjeljak 4.2 i 4.4).

Amlodipin:

Nakon oralne primjene terapijskih doza, amlodipin se dobro resorbuje sa maksimalnom koncentracijom u krvi nakon 6-12 sati od uzimanja doze. Utvrđeno je da apsolutna bioraspoloživost iznosi između 64% i 80%. Obim distribucije iznosi oko 21 l/kg. Studije in vitro su pokazale da se oko 97,5% cirkulišućeg amlodipina vezuje za proteine iz plazme.

Hrana ne utiče na njegovu bioraspoloživost.

Terminalno poluvrijeme eliminacije u plazmi iznosi oko 35-50 sati i u skladu je sa doziranjem jednom dnevno. Amlodipin se intezivno metaboliše u jetri do neaktivnih metabolita i 10% neizmijenjene aktivne supstance i 60% metabolita se izlučuje urinom.

Primjena kod starijih pacijenata: vrijeme do pojave maksimalnih koncentracija amlodipina u plazmi slično je kod starijih i mlađih ispitanika. Klirens amlodipina ima tendenciju smanjivanja što dovodi do povećanja AUC i poluvremena eliminacije kod starijih pacijenata. Povećanje PIK-a i poluvremena eliminacije kod pacijenata sa hroničnom srčanom insuficijencijom su bili u skladu sa očekivanim za starosnu grupu kojoj su pacijenti pripadali.

Primjena kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre: Raspoloživi klinički podaci o primjeni amlodipina kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre su veoma ograničeni. Pacijenti sa insuficijencijom jetre imaju smanjen klirens amlodipina što rezultuje dužim poluvremenom eliminacije i povećanjem PIK-a od oko 40-60 %.

Perindopril:

Ciljni organ toksičnosti u studijama hronične toksičnosti oralno primijenjenog perindoprila (na pacovima i majmunima) jeste bubreg, sa reverzibilnim oštećenjem. U studijama in vitro ili in vivo nije primijećena mutagenost.

Studije reproduktivne toksičnosti (pacovi, miševi, kunići i majmuni) nijesu pokazale znake embriotoksičnosti ili teratogenosti. Međutim, pokazalo se da inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima, kao grupa ljekova, indukuju neželjena dejstava koja utiču na kasniji razvoj fetusa, do fetalne smrti i urođenih mana kod glodara i kunića: uočene su renalne lezije i povećana perinatalna i postnatalna smrtnost.

U dugotrajnim studijama na pacovima i miševima nije uočena karcinogenost.

Amlodipin:

Reproduktivna toksičnost

Studije reproduktivne toksičnosti na pacovima i miševima su pokazale odložen i produžen porođaj kao i smanjeno preživljavanje mladunaca pri dozama koje su oko 50 puta veće od maksimalno preporučene humane doza, preračunato na mg/kg.

Nije bilo efekta na fertilitet pacova koji su primali amlodipin (64 dana prije parenja kod mužjaka i 14 dana prije parenja kod ženki) u dozama do 10 mg/kg/dan (8 puta* veće od maksimalno dozvoljene humane doze koja iznosi 10 mg preračunato prema mg/m2). U drugoj studiji na pacovima gde su mužjaci 30 dana primali amlodipin besilat u dozi uporedivoj sa dozom za ljude zasnovanom na mg/kg, primijećeno je smanjenje koncentracije folikulostimulirajućeg hormona i testosterona u plazmi, kao i smanjenje gustine i broja zrelih spermatozoida i Sertolijevih ćelija.

Kod pacova i miševa koji su u ishrani tokom 2 godine dobijali amlodipin u koncentracijama za koje je izračunato da obezbjeđuju dnevne doze od 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dan nijesu pokazani kancerogeni efekti. Najveća doza (za miševe slična, a za pacove dvostruko veća* od maksimalno preporučene kliničke doze od 10 mg preračunato na mg/m2) je bila približna maksimalnoj tolerisanoj dozi za miševe ali ne i za pacove.

Studije mutagenosti nijesu pokazale efekte vezane za primjenu lijeka ni na nivou gena, ni hromozoma.

*Zasnovano na pacijentu težine 50 kg.

Laktoza, monohidrat

Celuloza, mikrokristalna (E460)

Silicijum dioksid, koloidni bezvodni (E551)

Magnezijum stearat (E470B)

Nije primjenljivo.

3 godine

Čuvati u originalnom pakovanju.

Dobro zatvoriti kontaktnu ambalažu da bi se lijek zaštitio od vlage.

Unutrašnje pakovanje: kontejner, regulator protoka i zatvarač

-Izgled kontejnera: bijele boje, neprovidan, u obliku tube, izrađen od polipropilena

-Izgled zatvarača: bijele boje, neprovidan, na vrhu modeliran za smještaj 2g desikanta, napravljen od polietilena niske gustine.

Regulator protoka je napravljen od polietilena niske gustine.

Lijek se uništava u skladu sa važećim propisima

PREXANOR se propisuje za liječenje visokog krvnog pritiska (hipertenzije) i/ili liječenje stabilnog oboljenja koronarnih arterija (stanja kada je snabdijevanje srca krvlju smanjeno ili blokirano).

Pacijenti koji već uzimaju perindopril i amlodipin u posebnim tabletama mogu umjesto toga da dobijaju jednu tabletu lijeka PREXANOR koja sadrži oba ova sastojka.

PREXANOR predstavlja kombinaciju dva aktivna sastojka, perindoprila i amlodipina.

Perindopril je ACE inhibitor (inhibitor angiotenzin konvertujućeg enzima). Amlodipin je antagonist kalcijuma (koji spada u grupu ljekova pod nazivom dihidropiridini). Oni zajedno djeluju na taj način što izazivaju širenje i opuštanje krvnih sudova, pa krv lakše prolazi kroz njih i olakšava srcu da održi dobar protok krvi.

PREXANOR ne smijete koristiti:

• ako ste alergični (preosjetljivi) na perindopril ili bilo koji drugi ACE inhibitor, ili na amlodipin ili bilo koji drugi antagonist kalcijumskih kanala, ili na bilo koji drugi sastojak lijeka PREXANOR,
• ako ste u drugom stanju više od 3 mjeseca (takođe je bolje izbjegavati primjenu ovog lijeka u ranoj trudnoći - vidjeti odjeljak "Primjena lijeka PREXANOR u periodu trudnoće i dojenja"),
• ako ste prilikom ranije terapije ACE inhibitorima imali simptome kao što su šuštanje u plućima, oticanje lica ili jezika, jak svrab ili ozbiljni osip po koži, ili ako je neki član Vaše porodice imao ove simptome u bilo kojim drugim okolnostima (ovo stanje se naziva angioedem),
• ako imate suženje aortne valvule (stenoza aorte) ili kardiogeni šok (stanje u kome Vaše srce nije u stanju da snabdije organizam sa dovoljno krvi),
• ako imate veoma nizak krvni pritisak (hipotenziju),
• ako patite od srčane insuficijencije nakon srčanog udara.

Kada uzimate PREXANOR , posebno vodite računa:

Prije nego što počnete da uzimate lijek PREXANOR, porazgovarajte sa ljekarom ako imate neki od sljedećih problema:

• hipertrofičnu kardiomiopatiju (oboljenje srčanog mišića) ili stenozu bubrežne aorte (suženje arterije koja snabdijeva bubreg krvlju),
• srčanu insuficijenciju,
• ozbiljno povećanja krvnog pritiska (hipertenzivne krize),
• bilo koje druge srčane probleme,
• probleme sa jetrom,
• probleme sa bubrezima ili ako ste na dijalizi,
• kolagenu vaskularnu bolest (oboljenje vezivnog tkiva) kao što je sistemski lupus erythematosus ili sklerodermija,
• šećernu bolest
• ako ste na dijeti sa ograničenim unosom soli ili koristite supstituente soli koji sadrže kalijum (neophodan je izbalansiran nivo kalijuma u krvi),
• ako spadate u starije pacijente i doza lijeka treba da Vam se poveća.

Morate reći svom ljekaru ako mislite da ste (ili da ćete biti) trudni. PREXANOR se ne preporučuje u ranoj trudnoći, a nakon 3 mjeseca trudnoće ne smije se uzimati jer može ozbiljno naškoditi Vašoj bebi (vidjeti odjeljak „Primjena lijeka PREXANOR u periodu trudnoće i dojenja“).

Kada uzimate lijek PREXANOR, trebalo bi da informišete ljekara ili medicinsko osoblje:

• ako planirate da se podvrgnete opštoj anesteziji i/ili većem hirurškom zahvatu,
• ako ste nedavno imali proliv ili povraćanje,
• ako treba da se podvrgnete aferezi LDL (uklanjanje holesterola iz krvi uz pomoć mašine),
• ako planirate da se podvrgnete terapiji desenzitizacije u cilju smanjivanja efekata alergije na ubod pčele ili ose.

PREXANOR se ne preporučuje za upotrebu kod djece i adolescenata.

Primjena drugih ljekova

Obavezno obavijestite ljekara ili farmaceuta da li uzimate ili ste nedavno uzimali bilo koje druge ljekove, uključujući i ljekove dobijene bez recepta.

Trebalo bi da izbjegavate primjenu lijeka PREXANOR uz:

• litijum (koristi se za liječenje manije ili depresije),
• estramustin (koristi se u terapiji karcinoma),
• diuretike koji štede kalijum (spironolakton, triamteren), suplemente kalijuma ili supstituente soli koji sadrže kalijum.

Drugi ljekovi mogu da utiču na terapiju lijekom PREXANOR. Obavezno kažite ljekaru da li koristite bilo koji od ovih ljekova pošto se može desiti da bude potreban poseban oprez:

• drugi ljekovi za visok krvni pritisak, uključujući i diuretike (ljekovi koji pospješuju izlučivanje tečnosti i soli iz organizma),
• nesteroidni antiinflamatori ljekovi (npr. ibuprofen) za ublažavanje bolova ili visoke doze aspirina,
• ljekovi za liječenje šećerne bolesti (kao što je insulin),
• ljekovi za liječenje mentalnih poremećaja kao što su depresija, anksioznost, šizofrenija itd. (npr. triciklični antidepresivi, antipsihotici, imipraminski antidepresivi, neuroleptici),
• imunosupresivi (ljekovi koji slabe odbrambeni mehanizam tijela) koji se koriste u terapiji autoimunih poremećaja ili nakon transplantacije (npr. ciklosporin),
• alopurinol (za liječenje gihta),
• prokainamid (za liječenje nepravilnog pulsa),
• vazodilatatore uključujući i nitrate (ljekovi za širenje krvnih sudova),
• heparin (ljekovi koji se koriste za razrjeđivanje krvi),
• efedrin, noradrenalin ili adrenalin (ljekovi koji se koriste za liječenje niskog krvnog pritiska, šoka ili astme),
• baklofen ili dantrolen (infuzija) koji se koriste za liječenje ukočenosti mišića kod oboljenja kao što su multipla skleroza; dantrolen se koristi i za liječenje maligne hipertermije u toku anestezije (simptomi koji obuhvataju veoma visoku temperaturu i ukočenost mišića),
• neki antibiotici kao što je rifampicin, eritromicin, klaritromicin,
• antiepileptici kao što su karbamazepin, fenobarbiton, fenitoin, fosfenitoin, primidon,
• itrakonazol, ketokonazol (ljekovi koji se koriste za liječenje gljivičnih infekcija),
• alfa-blokatori koji se koriste za liječenje uvećane prostate kao što su prazosin, alfuzosin, doksazosin, tamsulosin, terazosin,
• amifostin (koristi se za prevenciju ili ublažavanje neželjenih dejstava izazvanih drugim ljekovima ili radioterapijom koji se koriste za liječenje karcinoma),
• kortikosteroidi (koriste se za liječenje raznih stanja uključujući i tešku astmu i reumatoidni artritis),
• soli zlata, naročito sa intravenskom primjenom (koriste se za liječenje simptoma reumatoidnog artritisa),
• ritonavir, indinavir, nelfinavir (takozvani inhibitori proteaze koji se koriste za liječenje HIV-a).

Uzimanje lijeka PREXANOR sa hranom ili pićima

PREXANOR treba uzimati prije jela.

Pacijenti koji uzimaju lijek PREXANOR ne bi trebalo da konzumiraju grejpfrut ni sok od grejpfruta. Razlog je taj što grejpfrut i sok od grejpfruta mogu dovesti do povećanja nivoa aktivne supstance amlodipina u krvi, što može dovesti do nepredvidljivog efekta većeg sniženja krvnog pritiska.

Primjena lijeka PREXANOR u periodu trudnoće i dojenja

Trudnoća

Morate obavijestiti ljekara ukoliko mislite da ste (ili da možete biti) trudni. Lijekar će Vam obično reći da uzmete drugi lijek umjesto lijeka PREXANOR, pošto se PREXANOR ne preporučuje u ranoj trudnoći, a ako se koristi nakon 3 mjeseca trudnoće, može ozbiljno da šteti Vašoj bebi. Prije početka trudnoće PREXANOR obično mora da se zamijeni odgovarajućim antihipertenzivom.

PREXANOR ne treba koristiti u drugom i trećem trimestru trudnoće.

Ljekar će Vam obično savjetovati da prestanete da uzimate PREXANOR čim saznate da ste trudni. Ako ostanete trudni u toku terapije lijekom PREXANOR, obavezno obavijestite i posjetite ljekara bez odlaganja.

Dojenje

Prije uzimanja lijeka PREXANOR ako dojite ili treba da počnete da dojite.

Ne preporučuje se primjena ovog lijeka u toku dojenja i Vaš ljekar može izabrati drugu terapiju ako želite da dojite, naročito ako je Vaša beba novorođenče ili ako je rođena prijevremeno.

Prije uzimanja bilo kakvog lijeka posavjetujte se sa ljekarom ili farmaceutom.

Uticaj lijeka PREXANOR na upravljanje motornim vozilima i rukovanje mašinama

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka PREXANOR

PREXANOR sadrži monohidrat laktoze (vrsta šećera). Ako Vam je ljekar rekao da ne podnosite neke šećere, obratite se ljekaru prije uzimanja ovog lijeka.

Uzimajte PREXANOR tačno onako kako Vam je ljekar rekao. Ako nijeste sigurni, provjerite kod ljekara ili farmaceuta.

Progutajte tabletu uz čašu vode, najbolje svakog dana u isto vrijeme, ujutru, prije jela. Ljekar će Vam odrediti pravu dozu. To je obično jedna tableta na dan.

PREXANOR će se obično propisivati pacijentima koji već uzimaju perindopril i amlodipin u vidu posebnih tableta.

Ako ste uzeli više lijeka PREXANOR nego što je trebalo

Ako uzmete previše tableta, idite do najbliže službe hitne pomoći ili odmah obavijestite ljekara. Efekat koji će se najverovatnije javiti jeste nizak krvni pritisak zbog kojeg možete da osjećate vrtoglavicu ili nesvjesticu. Ako do toga dođe, može Vam pomoći zauzimanje ležećeg položaja sa podignutim nogama.

Ako ste zaboravili da uzmete PREXANOR

Nikada ne uzimajte duplu dozu da nadomjestite to što ste preskočili da uzmete lijek!

Prije nego što uzmete bilo koji lijek posavjetujte se sa ljekarom ili farmaceutom.

Važno je da svakodnevno uzimate lijek pošto redovna terapija bolje djeluje. Međutim, ako zaboravite da uzmete dozu lijeka PREXANOR, uzmite sljedeću dozu u uobičajeno vrijeme. Nemojte uzimati dvostruku dozu da nadoknadite propuštenu dozu.

Ako naglo prestanete da uzimate PREXANOR

Prije nego što prekinete uzimanje tableta, trebalo bi da porazgovarate sa ljekarom pošto je terapija lijekom PREXANOR obično doživotna.

Ako imate dodatnih pitanja o upotrebi ovog lijeka, pitajte ljekara ili farmaceuta.

PREXANOR, kao i svi ljekovi, može da ima neželjena dejstva, iako se ne javljaju kod svih osoba.

Ako primijetite bilo koje od sljedećih neželjenih dejstava, odmah prestanite da uzimate ovaj lijek i odmah obavijestite svog ljekara:

• iznenadno šištanje, bol u grudima, nedostatak daha, teškoće u disanju,
• oticanje kapaka, lica ili usana,
• oticanje jezika i grla, koje uzrokuje teškoće u disanju,
• teške reakcije na koži uključujući intenzivan osip kože, plihove, crvenilo kože po cijelom tijelu, težak svrab, izbijanje plihova, ljuštenje i oticanje kože, zapaljenje mukoznih membrana (Stevens-Johnson-ov sindrom) ili druge alergijske reakcije,
• teška vrtoglavica ili nesvjestica,
• srčani udar, neuobičajeno brz ili nepravilan puls,
• zapaljenje pankreasa koje može uzrokovati težak bol u stomaku i leđima udružen sa opštim lošim stanjem.

Prijavljena su sljedeća česta neželjena dejstva. Ukoliko bilo koje od ovih neželjenih dejstava prouzrokuje probleme ili traje duže od jedne nedjelje, trebalo bi da se obratite ljekaru.

• Česta neželjena dejstva (javljaju se kod manje od 1 na 10, ali kod više od 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek): glavobolja, nesvjestica, pospanost (naročito na početku terapije), vrtoglavica, utrnulost ili žmarci u udovima, poremećaji vida (uključujući dvostruke slike), zujanje u ušima, palpitacije (osjećaj lupanja srca), naleti vrućine, ošamućenost usljed niskog krvnog pritiska, kašalj, kratak dah, mučnina, povraćanje, bol u stomaku, poremećaji ukusa, dispepsija ili teškoće u varenju, proliv, zatvor, alergijske reakcije (kao što su osip po koži, svrab), grčevi u mišićima, umor, slabost, otok zglobova (edem).

Ostala neželjena dejstva koja su prijavljena su navedena u nastavku.

• Povremena neželjena dejstva (javljaju se kod manje od 1 na 100, ali kod više od 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek): promjene raspoloženja, anksioznost, depresija, nesanica, poremećaj spavanja, drhtanje, padanje u nesvijest, gubitak osjećaja bola, rinitis (zapušen nos ili curenje iz nosa), promjene u ritmu pražnjenja crijeva, opadanje kose, crvene površine na koži, promjena boje kože, bol u leđima, mišićima ili zglobovima, bol u grudima, poremećaji u mokrenju, povećana potreba za mokrenjem u toku noći, učestalije mokrenje, bol, slabost, bronhospazam (stezanje u grudima, šištanje u plućima i gušenje), suva usta, angioedem (simptomi kao što su šištanje u plućima, oticanje lica ili jezika), problemi sa bubrezima, impotencija, pojačano znojenje, uvećanje grudi ili neprijatan osjećaj u grudima kod muškaraca, povećanje ili smanjenje tjelesne mase.

• Rijetka neželjena dejstva (javljaju se kod manje od 1 na 1000, ali više od 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek): konfuzija.

• Veoma rijetka neželjena dejstva (javljaju se kod manje od 1 na 10.000 pacijenata koji uzimaju lijek): kardiovaskularni poremećaji (nepravilni otkucaji srca, angina, srčani ili moždani udar), eozinofilna pneumonija (rijetka vrsta zapaljenja pluća), otok kapaka, lica ili usana, otok jezika i grla koji uzrokuje teškoće u disanju, teške reakcije na koži uključujući intenzivan osip kože, plihove, crvenilo kože po cijelom tijelu, težak svrab, izbijanje plihova, ljuštenje i oticanje kože, zapaljenje mukoznih membrana (Stevens-Johnson-ov sindrom), multiformni eritem (osip na koži koji često počinje sa crvenim površinama na licu, rukama ili nogama koje svrbe), osjetljivost na svijetlo, poremećaji krvotoka, zapaljenje pankreasa koje može uzrokovati jak bol u stomaku i leđima udružen sa opštim lošim stanjem, poremećaj funkcije jetre, zapaljenje jetre (hepatitis), žuta prebojenost kože (žutica), povišenje nivoa enzima jetre koje može imati uticaja na neke rezultate laboratorijskih analiza, nadimanje stomaka (gastritis), poremećaj nerava koji može uzrokovati slabost, golicanje ili trnjenje, povećanje tenzije mišića, vaskulitis (zapaljenje krvnih sudova), oticanje desni, visok šećer u krvi (hiperglikemja).

Tokom terapije lijekom PREXANOR prijavljena su i sljedeća neželjena dejstva: hipoglikemija (vrlo nizak nivo šećera u krvi), poremećaji kod kojih se javljaju rigiditet, drhtanje i/ili poremećaji pokreta.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Čuvati van domašaja i vidokruga djece.

Lijekove ne treba bacati u otpadne vode ili smeće. Pitajte farmaceuta kako da uklonite ljekove koji Vam više nijesu potrebni. Ovim mjerama će se pospješiti zaštita čovjekove okoline.

Rok upotrebe

3 godine

Čuvanje

Ne koristiti PREXANOR po isteku roka upotrebe koji je naznačen na pakovanju i bočici. Rok upotrebe se odnosi na posljednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati u originalnom pakovanju.

Dobro zatvoriti bočicu da bi se lijek zaštitio od vlage.

Šta sadrži PREXANOR

Aktivne supstance su perindopril arginin i amlodipin.

PREXANOR od 5 mg / 5 mg: jedna tableta sadrži 5 mg perindopril arginina i 5 mg amlodipina.

PREXANOR od 10 mg / 5 mg: jedna tableta sadrži 10 mg perindopril arginina i 5 mg amlodipina.

PREXANOR od 5 mg / 10 mg: jedna tableta sadrži 5 mg perindopril arginina i 10 mg amlodipina.

PREXANOR od 10 mg / 10 mg: jedna tableta sadrži 10 mg perindopril arginina i 10 mg amlodipina.

Ostali sastojci tablete su: laktoza, monohidrat; magnezijum stearat (E470B), celuloza, mikrokristalna (E460), silicijum dioksid, koloidni, bezvodni (E551).

Kako izgleda PREXANOR i sadržaj pakovanja

PREXANOR tablete od 5 mg/ 5 mg su bijele tablete duguljastog oblika sa utisnutim 5/5 sa jedne strane i sa druge strane.

PREXANOR tablete od 10 mg / 5 mg su bijele tablete trouglastog oblika sa utisnutim 10/5 sa jedne strane i sa druge strane.

PREXANOR tablete od 5 mg / 10 mg su bijele tablete kvadratnog oblika sa utisnutim 5/10 sa jedne strane i sa druge strane.

PREXANOR tablete od 10 mg / 10 mg su bijele tablete okruglog oblika sa utisnutim 10/10 sa jedne strane i sa druge strane.

Tablete se nalaze u pakovanjima od 30 tableta.

Unutrašnje pakovanje: kontejner, regulator protoka i zatvarač

-Izgled kontejnera: bijele boje, neprovidan, u obliku tube, izrađen od polipropilena

-Izgled zatvarača: bijele boje, neprovidan, na vrhu modeliran za smještaj 2g desikanta, napravljen od polietilena niske gustine.

Regulator protoka je napravljen od polietilena niske gustine.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole za stavljanje lijeka u promet:

Glosarij d.o.o.

Vojislavljevića 76,

81000 Zabjelo, Podgorica

Proizvođači:

Les Laboratoires Servier Industrie

905 route de Saran,

45520 Gidy, Francuska

Servier (Ireland) Indistries Ltd.

Gorey Road

Arklow – Co. Wicklow – Irska

Režim izdavanja PREXANOR:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

Prexanor, 5 mg/5 mg, tablete: 2030/14/466-8346 od 17.12.2014. godine

Prexanor, 5 mg/10 mg, tablete: 2030/14/465-8347 od 17.12.2014.godine

Prexanor, 10 mg/5 mg, tablete: 2030/14/464-8348 od 17.12.2014.godine

Prexanor, 10 mg/10 mg, tablete: 2030/14/463-8349 od 17.12.2014.godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Decembar, 2014. godina

UPUTSTVO ZA LIJEK

Prexanor, 5 mg/5 mg, tablete

Prexanor, 5 mg/10 mg, tablete

Prexanor, 10 mg/5 mg, tablete

Prexanor, 10 mg/10 mg, tablete

perindopril/amlodipin

Pažljivo pročitajte ovo uputstvo prije nego što počnete da koristite ovaj lijek.

-Uputstvo sačuvajte. Može biti potrebno da ga ponovo pročitate.

-Ako imate dodatnih pitanja, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

-Ovaj lijek propisan je Vama i ne smijete ga davati drugima. Može da im škodi, čak i kada imaju iste znake bolesti kao i Vi.

-Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu.

U ovom uputstvu pročitaćete:

1.Šta je PREXANOR i čemu je namijenjen

2.Šta treba da znate prije nego što uzmete PREXANOR

3.Kako se upotrebljava PREXANOR

4.Moguća neželjena dejstva

5.Kako čuvati PREXANOR

6.Dodatne informacije