OLMEXAM 40mg + 10mg film tableta

Liječenje esencijalne hipertenzije.

Olmexam je indikovan za liječenje kod odraslih pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan samo sa olmesartan medoksomilom ili amlodipinom (vidjeti djelove 4.2 i 5.1).

Doziranje

Odrasli

Preporučeno doziranje lijeka Olmexam je 1 tableta dnevno.

Olmexam 20 mg + 5 mg se može primijeniti kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan samo sa 20 mg olmesartan medoksomila ili 5 mg amlodipina.

Olmexam 40 mg + 5 mg se može primijeniti kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan sa lijekom Olmexam 20 mg + 5 mg.

Olmexam 40 mg + 10 mg se može primijeniti kod pacijenata čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan sa lijekom Olmexam 40 mg + 5 mg.

Preporučuje se postepeno titriranje doziranja pojedinačnih supstanci prije prebacivanja na fiksnu kombinaciju. Kada je to klinički prihvatljivo, može se razmotriti direktna promjena sa monoterapije na fiksnu kombinaciju.

Zbog praktičnosti pacijenti koji primaju olmesartan medoksomil i amlodipin kao pojedinačne tablete, mogu se prebaciti na Olmexam tablete koje sadrže iste doze obje supstance.

Olmexam se može uzeti sa hranom ili bez nje.

Starije osobe (65 godina ili više)

Uopšteno nije potrebno prilagođavanje preporučene doze za starije osobe, ali povećanje doze treba sprovesti pažljivo (vidjeti djelove 4.4 i 5.2).

Ako je neophodno povećanje doze do maksimalne doze od 40 mg olmesartan medoksomila dnevno, potrebno je pažljivo pratiti krvni pritisak.

Oštećenje funkcije bubrega

Maksimalna doza olmesartan medoksomila kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije bubrega (klirens kreatinina 20 – 60 ml/min) je 20 mg olmesartan medoksomila jednom dnevno, zbog ograničenog iskustva sa većim dozama u ovoj grupi pacijenata. Ne preporučuje se primjena lijeka Olmexam kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (klirens kreatinina < 20 ml/min) (vidjeti djelove 4.4 i 5.2).

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije bubrega savjetuje se praćenje nivoa kalijuma i kreatinina.

Oštećenje funkcije jetre

Olmexam treba koristiti sa oprezom kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti djelove 4.4 i 5.2).

Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije jetre preporučuje se početna doza od 10 mg olmesartan medoksomila jednom dnevno, a maksimalna doza ne smije biti veća od 20 mg jednom dnevno. Preporučuje se pažljivo praćenje krvnog pritiska i funkcije bubrega kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre, koji već primaju diuretike i/ili druge antihipertenzivne ljekove. Nema iskustva sa olmesartan medoksomilom kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre.

Kao i kod drugih antagonista kalcijuma, produžava se poluvrijeme eliminacije amlodipina kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre, a preporuke doziranja nisu utvrđene. Zato lijek Olmexam treba primjenjivati sa oprezom kod ovih pacijenata. Farmakokinetika amlodipina nije ispitana kod teškog oštećenja funkcije jetre. Amlodipin treba započeti sa najnižom dozom i lagano titrirati kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre. Primjena lijeka Olmexam kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre je kontraindikovana (vidjeti dio 4.3).

Pedijatrijska populacija

Nijesu utvrđeni bezbjednost i efikasnost lijeka Olmexam kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina. Nema dostupnih podataka.

Način primjene

Tabletu treba progutati sa dovoljnom količinom tečnosti (npr. jednom čašom vode). Tablete se ne smiju žvakati i moraju se uzimati u isto vrijeme svakog dana.

• Preosjetljivost na aktivne supstance, derivate dihidropiridina ili neku od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1;
• Drugi i treći trimestar trudnoće (vidjeti djelove 4.4 i 4.6);
• Teška insuficijencija jetre i bilijarna opstrukcija (vidjeti dio 5.2);
• Istovremena primjena lijeka Olmexam sa ljekovima koji sadrže aliskiren kontraindikovana je kod pacijenata sa šećernom bolešću ili oštećenjem funkcije bubrega (GFR < 60 ml/min/1,73 m2) (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Zbog supstance amlodipin, lijek Olmexam je takođe kontraindikovan kod pacijenata:

• sa teškom hipotenzijom;
• u stanju šoka (uključujući kardiogeni šok);
• sa opstrukcijom izlaznog trakta lijeve komore (npr. stenoza aorte visokog stepena);
• sa hemodinamski nestabilnom srčanom insuficijencijom nakon akutnog infarkta miokarda.

Pacijenti sa hipovolemijom ili nedostatkom natrijuma

Simptomatska hipotenzija, naročito nakon prve doze, može se javiti kod pacijenata sa hipovolemijom i/ili nedostatkom natrijuma zbog intenzivne terapije diureticima, restrikcione dijete sa smanjenim unosom soli, prolivom ili povraćanjem. Preporučuje se korigovanje ovog stanja prije upotrebe lijeka Olmexam ili pažljivi medicinski nadzor na početku liječenja.

Druga stanja sa stimulacijom renin-angiotenzin-aldosteron sistema

Kod pacijenata čiji vaskularni tonus i funkcija bubrega zavise pretežno od aktivnosti renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema (npr. pacijenti sa teškom kongestivnom srčanom insuficijencijom ili osnovnom bubrežnom bolešću, uključujući stenozu bubrežne arterije), liječenje drugim ljekovima koji utiču na ovaj sistem, kao što su antagonisti receptora angiotenzina II, povezano je sa pojavom akutne hipotenzije, azotemije, oligurije ili, rijetko, akutne insuficijencije bubrega.

Renovaskularna hipertenzija

Povećan je rizik od teške hipotenzije i insuficijencije bubrega kod pacijenata koji se liječe ljekovima koji utiču na renin-angiotenzin-aldosteronski sistem, a imaju obostranu stenozu bubrežnih arterija ili stenozu arterije na jednom funkcionalnom bubregu.

Oštećena funkcija bubrega i transplantacija bubrega

Kada se lijek Olmexam primjenjuje kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega, preporučuje se periodično praćenje serumskog nivoa kalijuma i kreatinina. Upotreba lijeka Olmexam se ne preporučuje kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (klirens kreatinina < 20 ml/min) (vidjeti djelove 4.2 i 5.2). Nema iskustva sa primjenom lijeka Olmexam kod pacijenata kojima je nedavno transplantiran bubreg ili pacijenata u terminalnom stadijumu bubrežne insuficijencije (tj. klirens kreatinina < 12 ml/min).

Dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema (RAAS)

Postoje dokazi da istovremena primjena ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena povećava rizik od hipotenzije, hiperkalijemije i smanjene bubrežne funkcije (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju). Stoga se dvostruka blokada RAAS-a sa kombinovanom primjenom ACE inhibitora, blokatora angiotenzin II receptora ili aliskirena ne preporučuje (vidjeti djelove 4.5 i 5.1).

Ako se terapija dvostrukom blokadom smatra apsolutno neophodnom, može se sprovesti samo pod nadzorom specijalista i uz pažljivo praćenje bubrežne funkcije, elektrolita i krvnog pritiska.

ACE inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora se ne smiju istovremeno primjenjivati kod pacijenata dijabetičkom nefropatijom.

Oštećenje funkcije jetre

Izloženost amlodipinu i olmesartan medoksomilu je povećana kod pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre (vidjeti dio 5.2). Potreban je oprez kada se lijek Olmexam primjenjuje kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre. Kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem, doza olmesartan medoksomila ne smije preći 20 mg (vidjeti dio 4.2). Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre terapiju amlodipinom treba započeti primjenom nižih doza uz poseban oprez, kako na početku liječenja, tako i prilikom povećanja doze. Upotreba lijeka Olmexam kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre je kontraindikovana (vidjeti dio 4.3).

Hiperkalijemija

Kao i kod drugih antagonista angiotenzina II i ACE inhibitora, tokom liječenja može doći do hiperkalijemije, naročito u prisustvu oštećenja funkcije bubrega i/ili srčane insuficijencije (vidjeti dio 4.5). Preporučuje se pažljivo praćenje nivoa kalijuma u serumu kod rizičnih pacijenata.

Potreban je oprez pri istovremenoj upotrebi sa suplementima kalijuma, diureticima koji štede kalijum, zamjenama za so koje sadrže kalijum ili drugim ljekovima koji mogu povećati vrijednosti kalijuma (heparin, itd.), kao i redovno praćenje nivoa kalijuma.

Litijum

Kao i kod drugih antagonista receptora angiotenzina II, istovremena upotreba lijeka Olmexam i litijuma se ne preporučuje (vidjeti dio 4.5).

Stenoza aortalnog ili mitralnog zaliska; opstruktivna hipertrofična kardiomiopatija

Zbog amlodipina u sastavu lijeka Olmexam, kao što je to slučaj i sa ostalim vazodilatatorima, indikovan je poseban oprez kod pacijenata koji boluju od stenoze aortalnog ili mitralnog zaliska ili opstruktivne hipertrofične kardiomiopatije.

Primarni aldosteronizam

Pacijenti sa primarnim aldosteronizmom uglavnom ne reaguju na antihipertenzivne ljekove koji djeluju putem inhibicije renin-angiotenzinskog sistema. Stoga se kod ovih pacijenata ne preporučuje primjena ovog lijeka.

Srčana insuficijencija

Kao posljedica inhibicije renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema, promjene u funkciji bubrega mogu se očekivati kod osjetljivih pojedinaca. Kod pacijenata sa teškom srčanom insuficijencijom čija funkcija bubrega može zavisiti od aktivnosti renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema, liječenje inhibitorima angiotenzin-konvertujućeg enzima (ACE) i antagonistima angiotenzinskih receptora povezano je sa oligurijom i/ili progresivnom azotemijom i (rijetko) sa akutnom bubrežnom insuficijencijom i/ili smrću.

Neophodan je oprez kod liječenja pacijenata sa srčanom insuficijencijom. U dugotrajnoj, placebo kontrolisanoj studiji amlodipina kod pacijenata sa teškom srčanom insuficijencijom (NYHA III i IV), prijavljena učestalost plućnog edema bila je veća u grupi pacijenata liječenih amlodipinom nego u grupi koja je uzimala placebo (vidjeti dio 5.1). Blokatore kalcijumovih kanala, uključujući i amlodipin, treba primjenjivati sa oprezom kod pacijenata sa kongestivnim srčanom insuficijencijom, obzirom da mogu povećati rizik od budućih kardiovaskularnih događaja i smrti.

Enteropatija slična spruu

Nakon uvođenja lijeka, kod pacijenata koji su uzimali olmesartan tokom nekoliko mjeseci do godina, u vrlo rijetkim slučajevima zabilježeni su teški, hronični prolivi sa značajnim gubitkom tjelesne težine, koji su vjerovatno bili uzrokovani lokalizovanom odloženom reakcijom preosjetljivosti. Intestinalna biopsija pacijenta je često pokazala atrofiju resica sluznice. Ako pacijent razvije ove simptome tokom liječenja olmesartanom u odsustvu drugih uzroka, liječenje olmesartanom se mora odmah prekinuti i ne smije se ponovno započinjati. Ako dijareja ne prestane u nedjelju dana nakon prekida primjene lijeka, potrebno je potražiti savjet drugog specijaliste (npr. gastroenterologa).

Etničke razlike

Kao i drugi antagonisti angiotenzina II i lijek Olmexam je kod pacijenata crne rase manje efikasan u smanjenju krvnog pritiska nego kod pacijenata drugih rasa, vjerovatno usljed nižih vrijednosti renina kod crne populacije.

Starije osobe

Potreban je oprez prilikom povećanja doze kod starijih osoba (vidjeti dio 5.2).

Trudnoća

Tokom trudnoće ne treba uvoditi antagoniste receptora angiotenzina II. Osim ako se nastavak terapije antagonistima angiotenzin II receptora smatra neophodnim, potrebno je da pacijentkinje koje planiraju trudnoću pređu na alternativno antihipertenzivno liječenje sa utvrđenim bezbjednim profilom upotrebe u trudnoći. Nakon potvrđivanja trudnoće, potrebno je odmah prekinuti liječenje antagonistima angiotenzin II receptora i, ako je potrebno, započeti sa alternativnom terapijom (vidjeti djelove 4.3 i 4.6).

Ostalo

Kao i kod ostalih antihipertenziva, prekomjerni pad krvnog pritiska kod pacijenata sa ishemijskom bolešću srca ili ishemijskom cerebrovaskularnom bolešću može dovesti do infarkta miokarda ili moždanog udara.

Natrijum

Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po tableti, tj. praktično je “bez natrijuma”.

Potencijalne interakcije u vezi sa kombinacijom lijeka Olmexam

Potrebno je uzeti u obzir istovremenu primjenu sa sljedećim ljekovima:

Drugi antihipertenzivni ljekovi

Efekat lijeka Olmexam na smanjenje krvnog pritiska može se povećati istovremenom primjenom drugih antihipertenzivnih ljekova (npr. alfa blokatori, diuretici).

Potencijalne interakcije vezane za supstancu olmesartan medoksomil u lijeku Olmexam

Ne preporučuje se istovremena primjena sljedećih ljekova:

ACE-inhibitori, blokatori angiotenzin II receptora ili aliskiren

Podaci iz kliničkih studija su pokazali da je dvostruka blokada renin-angiotenzin-aldosteronskog sistema (RAAS) sa kombinovanom upotrebom ACE-inhibitora, blokatora receptora angiotenzina II ili aliskirena povezana sa većom učestalošću neželjenih dejstava kao što su hipotenzija, hiperkalijemija i smanjena funkcija bubrega (uključujući akutnu bubrežnu insuficijenciju) u poređenju sa monoterapijom jednim lijekom koji djeluje na RAAS (vidjeti djelove 4.3, 4.4 i 5.1).

Ljekovi koji utiču na nivo kalijuma

Istovremena primjena diuretika koji štede kalijum, suplemenata kalijuma, zamjenama za so koje sadrže kalijum ili drugih ljekova koji mogu povećati vrijednosti kalijuma (npr. heparin, ACE inhibitori) može povećati nivo serumskog kalijuma (vidjeti dio 4.4). Ukoliko je neophodno propisati ljekove koji utiču na vrijednosti kalijuma u kombinaciji sa lijekom Olmexam, preporučuje se praćenje nivoa kalijuma u serumu.

Litijum

Pri istovremenoj primjeni litijuma sa inhibitorima angiotenzin konvertujućeg enzima i, rijetko, sa antagonistima receptora angiotenzina II, zabilježeno je reverzibilno povećanje koncentracije litijuma u serumu i njegova toksičnost. Stoga se primjena lijeka Olmexam i litijuma u kombinaciji ne preporučuje (vidjeti dio 4.4). Ukoliko je istovremena primjena lijeka Olmexam i litijuma neophodna, preporučuje se pažljivo praćenje nivoa litijuma u serumu.

Istovremena primjena koja zahtijeva oprez:

Nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL) uključujući selektivne COX-2 inhibitore, acetilsalicilnu kiselinu (> 3 g/dan) i neselektivne NSAIL-e

Kada se antagonisti angiotenzina II primjenjuju istovremeno sa NSAIL-ima, može doći do smanjenja antihipertenzivnog dejstva. Osim toga, istovremena primjena antagonista angiotenzina II i NSAIL-a može povećati rizik od pogoršanja bubrežne funkcije i dovesti do porasta serumskog kalijuma. U slučaju istovremene terapije, od početka se preporučuje praćenje bubrežne funkcije, kao i odgovarajuća hidratacija pacijenata.

Sekvestrant žučne kiseline holesevelam

Istovremena upotreba sekvestranta žučne kiseline holesevelam hidrohlorida smanjuje sistemsku izloženost i maksimalnu koncentraciju olmesartana u plazmi i smanjuje t1/2. Primjenom olmesartan medoksomila minimum 4 sata prije holesevelam hidrohlorida smanjuje se efekat interakcije između ljekova. Potrebno je razmotriti primjenu olmesartan medoksomila najmanje 4 sata prije holesevelam hidrohlorida (vidjeti dio 5.2).

Dodatne informacije

Nakon liječenja antacidom (aluminijum magnezijum hidroksid), primijećeno je umjereno smanjenje bioraspoloživosti olmesartana.

Olmesartan medoksomil nije imao značajan uticaj na farmakokinetiku ili farmakodinamiku varfarina niti farmakokinetiku digoksina. Istovremena primjena olmesartan medoksomila sa pravastatinom nije imala klinički značajne efekte na farmakokinetiku bilo koje komponente kod zdravih ispitanika.

Olmesartan nije imao klinički značajne inhibitorne efekte na enzime humanog citohroma P450 1A1/2, 2A6, 2C8/9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4 in vitro i nije imao nikakav ili je imao minimalan indukcioni efekat na aktivnost citohroma P450 kod pacova. Ne očekuju se klinički značajne interakcije između olmesartana i ljekova koji se metabolišu pomoću gore navedenih enzima citohroma P450.

Potencijalne interakcije vezane za amlodipin u lijeku Olmexam

Uticaj drugih ljekova na amlodipin

CYP3A4 inhibitori

Istovremena primjena amlodipina sa jakim ili umjerenim CYP3A4 inhibitorima (inhibitori proteaze, azolni antimikotici, makrolidi poput eritromicina ili klaritromicina, verapamil ili diltiazem) može značajno povećati izloženost amlodipinu. Klinički značaj ovih farmakokinetičkih promjena može biti izraženiji kod starijih osoba. Postoji povećan rizik od hipotenzije. Stoga može biti potrebno kliničko praćenje i prilagođavanje doze.

CYP3A4 induktori

Pri istovremenoj primjeni poznatih induktora CYP3A4, koncentracija amlodipina u plazmi može da varira. Stoga je potrebno pratiti krvni pritisak i razmotriti prilagođavanje doze tokom i nakon istovremenog liječenja, naročito sa jakim induktorima CYP3A4 (npr. rifampicin, Hypericum perforatum).

Ne preporučuje se primjena amlodipina sa grejpfrutom ili sokom od grejpfruta, jer se kod nekih pacijenata može povećati bioraspoloživost dovodeći do pojačanog dejstva na smanjenje krvnog pritiska.

Dantrolen (infuzija)

Kod životinja, nakon primjene verapamila i intravenskog dantrolena zabilježeni su ventrikularna fibrilacija sa smrtnim ishodom i kardiovaskularni kolaps povezani sa hiperkalijemijom. Zbog rizika od hiperkalijemije, preporučuje se izbjegavanje istovremene primjene blokatora kalcijumovih kanala, kao što je amlodipin, kod pacijenata koji su podložni malignoj hipertermiji i u liječenju maligne hipertermije.

Dejstvo amlodipina na druge ljekove

Dejstvo amlodipina na smanjenje krvnog pritiska povećava dejstvo drugih antihipertenzivnih ljekova na smanjenje krvnog pritiska.

U kliničkim studijama interakcija, amlodipin nije uticao na farmakokinetiku atorvastatina, digoksina ili varfarina.

Simvastatin

Istovremena primjena višestrukih doza od 10 mg amlodipina sa 80 mg simvastatina dovela je do 77%-tnog povećanja izloženosti simvastatinu, u odnosu na simvastatin kao monoterapiju. Kod pacijenata koji uzimaju amlodipin, dozu simvastatina treba ograničiti na 20 mg dnevno.

Takrolimus

Postoji rizik od povećanja nivoa takrolimusa u krvi kada se primjenjuje istovremeno sa amlodipinom. Kako bi se izbjegla toksičnost takrolimusa, primjena amlodipina kod pacijenata liječenih takrolimusom zahtijeva praćenje nivoa takrolimusa u krvi i, ako je potrebno, prilagođavanje doze takrolimusa.

mTOR inhibitori

mTOR inhibitori, poput sirolimusa, temsirolimusa i everolimusa su supstrati CYP3A. Amlodipin je slab inhibitor CYP3A. Prilikom istovremene primjene sa mTOR inhibitorima, amlodipin može povećati izloženost mTOR inhibitorima.

Ciklosporin

U prospektivnoj studiji kod pacijenata sa transplantiranim bubregom, kada se amlodipin koristi istovremeno sa ciklosporinom, primijećeno je prosječno 40%-tno povećanje najniže koncentracije ciklosporina. Istovremena upotreba lijeka Olmexam sa ciklosporinom može povećati izloženost ciklosporinu. Tokom istovremene upotrebe treba pratiti najniže nivoe ciklosporina i prema potrebi redukovati dozu.

Plodnost

Kod nekih pacijenata koji su uzimali blokatore kalcijumovih kanala, zabilježene su reverzibilne biohemijske promjene u glavi spermatozoida. Klinički podaci nisu dovoljni za utvrđivanje potencijalnog dejstva amlodipina na plodnost. U jednoj studiji kod pacova, zabilježena su neželjena dejstva povezana sa muškom plodnošću (vidjeti dio 5.3).

Trudnoća (vidjeti dio 4.3)

Nema podataka o primjeni lijeka Olmexam kod trudnica. Nijesu sprovedene studije reprodukivne toksičnosti na životinjama sa lijekom Olmexam.

Olmesartan medoksomil (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

Primjena antagonista angiotenzin II receptora se ne preporučuje tokom prvog trimestra trudnoće (vidjeti dio 4.4). Primjena antagonista angiotenzin II receptora je kontraindikovana tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Na osnovu epidemioloških dokaza o teratogenom riziku nakon izlaganja ACE inhibitorima tokom prvog trimestra, ne može se donijeti zaključak; međutim, malo povećanje rizika se ne može isključiti. Obzirom da nema podataka iz kontrolisanih epidemioloških studija o riziku pri primjeni antagonista angiotenzin II receptora, sličan rizik može postojati i za ovu grupu ljekova. Ako nastavak terapije antagonistima angiotenzin II nije neophodan, pacijentkinjama koje planiraju trudnoću treba promijeniti terapiju i preći na alternativno antihipertenzivno liječenje, koje ima utvrđen bezbjedonosni profil za primjenu u trudnoći. Kada se trudnoća utvrdi, liječenje antagonistima receptora angiotenzina II se mora odmah prekinuti i ako je moguće, primijeniti alternativna terapija.

Poznato je da izloženost terapiji antagonistima angiotenzina II tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće izaziva fetotoksičnost kod ljudi (smanjenu funkciju bubrega, oligohidramnion, retardaciju okoštavanja lobanje) i neonatalnu toksičnost (insuficijenciju bubrega, hipotenziju, hiperkalijemiju) (vidjeti dio 5.3).

Ukoliko dođe do izloženosti antagonistima angiotenzina II od drugog trimestra trudnoće pa nadalje, savjetuje se ultrazvučni pregled funkcije bubrega i lobanje. Odojčad majki koje su uzimale antagoniste angiotenzina II moraju se pažljivo pratiti zbog mogućnosti pojave hipotenzije (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Amlodipin (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

Podaci o ograničenom broju izloženih trudnoća ne ukazuju da amlodipin ili drugi antagonisti kalcijumovih receptora imaju štetan uticaj na zdravlje fetusa. Međutim, može postoji rizik od produženog porođaja.

Zbog toga, Olmexam se ne preporučuje tokom prvog trimestra trudnoće i kontraindikovan je tokom drugog i trećeg trimestra trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 4.4)

Dojenje

Olmesartan se izlučuje u mlijeko pacova. Međutim, nije poznato da li olmesartan prelazi u majčino mlijeko.

Amlodipin se izlučuje u majčino mlijeko. Procijenjen je udio majčine doze koju primi odojče, i njegov interkvartilni raspon iznosio je od 3 – 7%, sa maksimalno 15%. Dejstvo amlodipina na odojče nije poznato.

Lijek Olmexam se tokom dojenja ne preporučuje i savjetuje se alternativna terapija sa bolje utvrđenim bezbjedonosnim profilom, posebno tokom dojenja novorođenčeta ili nedonoščadi.

Olmexam može imati blag ili umjeren uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rada na mašinama.

Povremeno se mogu javiti vrtoglavica, glavobolja, mučnina ili umor kod pacijenata koji uzimaju antihipertenzivnu terapiju, što može smanjiti sposobnost reagovanja. Posebno se preporučuje oprez na početku liječenja.

Najčešće prijavljene neželjene reakcije tokom liječenja olmesartanom/amlodipinom su periferni edem (11,3%), glavobolja (5,3%) i vrtoglavica (4,5%).

Neželjene reakcije olmesartana/amlodipina u kliničkim studijama, studijama bezbjednosti nakon stavljanja lijeka u promet i spontanim prijavama, sumirane su u tabeli ispod, kao i neželjene reakcije pojedinačnih supstanci olmesartan medoksomila i amlodipina na osnovu utvrđenog bezbjedonosnog profila ovih supstanci.

* Tokom postmarketinškog praćenja su zabilježeni slučajevi autoimunog hepatitisa, sa latentnim periodom od nekoliko mjeseci do godina, koji su bili reverzibilni nakon obustave olmesartana.

Zabilježeni su pojedinačni slučajevi rabdomiolize, vremenski povezani sa unosom blokatora receptora angiotenzina II. Zabilježeni su pojedinačni slučajevi ekstrapiramidalnog sindroma kod pacijenata liječenih amlodipinom.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Simptomi

Nema iskustva sa predoziranjem olmesartanom/amlodipinom. Najvjerovatniji efekti predoziranja olmesartan medoksomilom su hipotenzija i tahikardija; bradikardija se može javiti ukoliko se pojavi parasimpatička (vagalna) stimulacija. Može se očekivati da će predoziranje amlodipinom dovesti do prekomjerne periferne vazodilatacije sa izraženom hipotenzijom i mogućom refleksnom tahikardijom. Prijavljena je i potencijalno produžena sistemska hipotenzija do pojave šoka, uključujući i šok sa fatalnim ishodom.

Rijetko je prijavljen nekardiogeni plućni edem kao posljedica predoziranja amlodipinom, koji se može javiti sa odloženim nastupom (24 do 48 sati nakon unosa lijeka) i zahtijevati mehaničku ventilaciju. Precipitirajući faktori mogu biti rane mjere reanimacije (uključujući opterećenje tečnošću) za održavanje perfuzije i minutnog volumena srca.

Liječenje

Neposredno nakon unosa lijeka može se razmotriti ispiranje želuca. Kod zdravih osoba pokazano je da primjena aktivnog uglja odmah ili do 2 sata nakon primjene amlodipina značajno smanjuje resorpciju amlodipina.

Klinički značajna hipotenzija nastala predoziranjem lijekom Olmexam zahtijeva aktivnu kardiovaskularnu potporu, uključujući često praćenje srčane i respiratorne funkcije, podizanje ekstremiteta i praćenje volumena cirkulišuće tečnosti i izlučivanja urina. Vazokonstriktor može biti od pomoći u uspostavljanju vaskularnog tonusa i krvnog pritiska, pod uslovom da nema kontraindikacija za njegovu primjenu. Intravenski primijenjen kalcijum glukonat može pomoći u uklanjanju efekta blokade kalcijumovih kanala.

Kako je amlodipin u velikoj mjeri vezan za proteine plazme, dijaliza vjerovatno ne bi bila od koristi. Dijalizabilnost olmesartana nije poznata.

Farmakoterapijska grupa: antagonisti receptora angiotenzina II i blokatori kalcijumovih kanala

ATC kod: C09DB02

Mehanizam djelovanja

Olmexam je kombinacija antagonista angiotenzin II receptora, olmesartan medoksomila i blokatora kalcijumovih kanala, amlodipin besilata. Kombinacija ovih aktivnih supstanci ima aditivni antihipertenzivni efekat, čime se smanjuje krvni pritisak u većoj mjeri od bilo koje pojedinačne komponente monoterapijom.

Klinička efikasnost i bezbjednost

Kombinacija fiksne doze olmesartan/amlodipin

U osmonedjeljnoj, dvostruko slijepoj, randomizovanoj, placebo kontrolisanoj studiji faktorskog dizajna u 1940 pacijenata (71% bijele rase i 29% pacijenata koji nisu bijele rase), liječenje sa svakom kombinacijom doza olmesartan/amlodipin rezultirao je znatno većim smanjenjem dijastolnog i sistolnog krvnog pritiska u poređenju sa pojedinačnim komponenata u monoterapiji. Srednja promjena sistolnog/dijastolnog krvnog pritiska bila je dozno-zavisna: -24/-14 mmHg (20 mg + 5 mg kombinacija), -25/-16 mmHg (40 mg + 5 mg kombinacija) i -30/-19 mmHg (40 mg + 10 mg kombinacija).

Olmesartan/amlodipin u dozi od 40 mg + 5 mg smanjio je sistolni/dijastolni krvni pritisak mjeren u sjedećem položaju za dodatnih 2,5/1,7 mmHg u odnosu na olmesartan/amlodipin u dozi od 20 mg + 5 mg. Slično tome, olmesartan/amlodipin u dozi od 40 mg + 10 mg smanjio je sistolni/dijastolni krvni pritisak mjeren u sjedećem položaju za dodatnih 4,7/3,5 mmHg u odnosu na olmesartan/amlodipin u dozi od 40 mg + 5 mg.

Procenat pacijenata koji su dostigli ciljne vrijednosti krvnog pritiska (< 140/90 mmHg za pacijente bez dijabetesa i < 130/80 mmHg za pacijente sa dijabetesom) za olmesartan/amlodipin u dozi od 20 mg + 5 mg, 40 mg + 5 mg i 40 mg + 10 mg iznosio je 42,5%, 51,0%, odnosno 49,1%.

Većina antihipertenzivnog efekta olmesartana/amlodipina obično je postignuta u prve dvije nedjelje terapije.

Druga dvostruko slijepa, randomizovana, placebo kontrolisana studija procijenila je efikasnost dodavanja amlodipina u liječenju pacijenata bijele rase čiji krvni pritisak nije bio odgovarajuće kontrolisan tokom 8 nedjelja monoterapije sa 20 mg olmesartan medoksomila.

Kod pacijenata koji su nastavili da primaju samo 20 mg olmesartan medoksomila, sistolni/dijastolni krvni pritisak smanjen je za -10,6/-7,8 mmHg nakon dodatnih 8 nedjelja. Dodavanje 5 mg amlodipina tokom 8 nedjelja dovelo je do smanjenja sistolnog/dijastolnog krvnog pritiska od -16,2/10,6 mmHg (p = 0,0006).

Procenat pacijenata koji su dostigli ciljne vrijednosti krvnog pritiska (< 140/90 mmHg za pacijente bez dijabetesa i < 130/80 mmHg za pacijente sa dijabetesom) bio je 44,5% za kombinaciju od 20 mg + 5 mg, u poređenju sa 28,5% za 20 mg olmesartan medoksomila.

Sledeća studija je procijenila dodatak različitih doza olmesartan medoksomila kod pacijenata bijele rase čiji krvni pritisak nije adekvatno kontrolisan tokom 8 nedjelja monoterapije sa 5 mg amlodipina.

Kod pacijenata koji su nastavili da primaju samo 5 mg amlodipina, sistolni/dijastolni krvni pritisak smanjen je za -9,9/-5,7 mmHg nakon dodatnih 8 nedjelja. Dodavanje 20 mg olmesartan medoksomila dovelo je do smanjenja sistolnog/dijastolnog krvnog pritiska od -15,3/-9,3 mmHg, a dodavanje 40 mg olmesartan medoksomila do smanjenja sistolnog/dijastolnog krvnog pritiska od -16,7/-9,5 mmHg (p < 0,0001).

Procenat pacijenata koji su dostigli ciljne vrijednosti krvnog pritiska (< 140/90 mmHg za pacijente bez dijabetesa i < 130/80 mmHg za pacijente sa dijabetesom) bio je 29,9% za grupu koja je nastavila da prima samo 5 mg amlodipina, 53,5% za olmesartan/amlodipin u dozi od 20 mg + 5 mg i 50,5% za olmesartan/amlodipin u dozi od 40 mg + 5 mg.

Randomizovani podaci kod pacijenata sa nekontrolisanom hipertenzijom, koji porede primjenu srednje doze kombinovane terapije olmesartan/amlodipin sa povećanjem do gornje doze monoterapije amlodipinom ili olmesartanom, nisu dostupni.

Tri sprovedene studije potvrdile su da se dejstvo olmesartan/amlodipina primijenjenog jednom dnevno, na smanjenje krvnog pritiska, održava tokom 24-časovnog intervala doze, sa odnosima od 71% do 82% za sistolni i dijastolni odgovor i sa 24-časovniom efikasnošću koja je potvrđena ambulantnim praćenjem krvnog pritiska.

Antihipertenzivni efekat olmesartana/amlodipina bio je sličan bez obzira na starost i pol, kao i kod pacijenata sa i bez dijabetesa.

U dvije otvorene, nerandomizovane produžene studije dokazana je održiva efikasnost olmesartana/amlodipina tokom godinu dana, u dozi od 40 mg + 5 mg, kod 49 – 67% pacijenata.

Olmesartan medoksomil (aktivna supstanca u lijeku Olmexam)

Olmesartan medoksomil je selektivni antagonist receptora angiotenzina II tipa 1 (AT1). Olmesartan medoksomil se brzo pretvara u farmakološki aktivni metabolit, olmesartan. Angiotenzin II je primarni vazoaktivni hormon renin-angiotenzin-aldosteron sistema i ima značajnu ulogu u patofiziologiji hipertenzije. Efekti angiotenzina II uključuju vazokonstrikciju, stimulaciju sinteze i oslobađanja aldosterona, srčanu stimulaciju i renalnu resorpciju natrijuma. Olmesartan blokira vazokonstriktorne i efekte angiotenzina II na izlučivanje aldosterona, blokirajući njegovo vezanje za ATl receptor u tkivima, uključujući vaskularne glatke mišiće i nadbubrežne žlijezde. Djelovanje olmesartana je nezavisno od izvora ili puta sinteze angiotenzina II. Selektivni antagonizam angiotenzina II receptora (AT1) olmesartanom rezultira povećanjem koncentracije renina u plazmi i koncentracija angiotenzina I i II, kao i smanjenjem koncentracije aldosterona u plazmi.

Kod hipertenzije, olmesartan medoksomil uzrokuje dozno-zavisno, dugotrajno smanjenje arterijskog krvnog pritiska. Nema dokaza o hipotenziji nakon prve doze, tahifilaksi tokom dugotrajnog liječenja niti povratnoj hipertenziji nakon naglog prekida terapije.

Doziranje olmesartan medoksomila jednom dnevno dovodi do uravnoteženog smanjenja krvnog pritiska tokom 24-časovnog intervala kod pacijenata sa hipertenzijom. Doziranje jednom dnevno imalo je slično smanjenje krvnog pritiska kao doziranje dva puta dnevno u istoj dnevnoj dozi.

Uz kontinuirano liječenje, maksimalno smanjenje krvnog pritiska se postiže 8 nedjelja nakon početka terapije, iako je značajno smanjenje krvnog pritiska primijećeno već nakon 2 nedjelje terapije.

Dejstvo olmesartan medoksomila na mortalitet i morbiditet još nije poznato.

U studiji ROADMAP (ROADMAP, engl. Randomized Olmesartan and Diabetes Microalbuminuria Prevention) se kod 4447 pacijenata sa dijabetesom tipa 2, normoalbuminurijom i najmanje jednim dodatnim kardiovaskularnim faktorom rizika, ispitalo može li liječenje olmesartanom odložiti nastanak mikroalbuminurije. Tokom medijane praćenja od 3,2 godine, pacijenti su primali olmesartan ili placebo uz druge antihipertenzive, osim ACE inhibitora ili blokatora angiotenzinskih receptora (ARBs).

Za primarni ishod, studija je dokazala značajno smanjenje rizika u vremenu do pojave mikroalbuminurije, u korist olmesartana. Nakon prilagođavanja razlika u krvnom pritisku, ovo smanjenje rizika više nije bilo statistički značajno. Mikroalbuminuriju je razvilo 8,2% (178 od 2160) pacijenta u grupi olmesartana i 9,8% (210 od 2139) u grupi koja je dobijala placebo.

Za sekundarne ishode, kardiovaskularni događaji zabilježeni su u 96 pacijenata (4,3%) liječenih olmesartanom i 94 pacijenata (4,2%) koji su dobijali placebo. Učestalost kardiovaskularnog mortaliteta bila je veća u grupi liječenoj olmesartanom u poređenju sa grupom koja je dobijala placebo (15 pacijenata (0,7%) naspram 3 pacijenta (0,1%)), uprkos sličnim stopama za nefatalni moždani udar (14 pacijenata (0,6%) naspram 8 pacijenata (0,4%)), nefatalni infarkt miokarda (17 pacijenata (0,8%) naspram 26 pacijenata (1,2%)) i mortalitet koji nema kardiovaskularne uzroke (11 pacijenata (0,5%) naspram 12 pacijenata (0,5%)). Ukupni mortalitet kod primjene olmesartana bio je brojno veći (26 pacijenata (1,2%) naspram 15 pacijenata (0,7%)), što je uglavnom bilo uzrokovano većim brojem fatalnih kardiovaskularnih događaja.

Studija ORIENT (ORIENT; engl. Olmesartan Reducing Incidence of End-stage Renal Disease in Diabetic Nephropathy Trial) ispitala je efekte olmesartana na bubrežne i kardiovaskularne ishode kod 577 randomizovanih Japanaca i Kineza sa dijabetesom tipa 2 i manifestnom nefropatijom. Tokom medijane praćenja od 3,1 godine, pacijenti su primali olmesartan ili placebo uz druge antihipertenzive, uključujući ACE inhibitore.

Primarni kombinovani ishod (vrijeme do prve pojave udvostručenja kreatinina u serumu, terminalne bubrežne insuficijencije, smrtni slučajevi svih uzroka) dogodio se u 116 pacijenata u grupi liječenoj olmesartanom (41,1%) i 129 pacijenata u grupi koja je dobijala placebo (45,4%) (HR 0,97 (95% CI 0,75 do 1,24); p=0,791). Kombinovani sekundarni kardiovaskularni ishod dogodio se kod 40 pacijenata liječenih olmesartanom (14,2%) i 53 pacijenata koji su dobijali placebo (18,7%). Ovaj kombinovani kardiovaskularni ishod uključivao je smrt kardiovaskularnih uzroka u 10 (3,5%) pacijenata koji su primali olmesartan naspram 3 (1,1%) onih koji su primali placebo, ukupni mortalitet u 19 (6,7%) naspram 20 (7,0%) pacijenata, nefatalni moždani udar kod 8 (2,8%) naspram 11 (3,9%) osoba i nefatalni infarkt miokarda u 3 (1,1%) naspram 7 (2,5%) osoba.

Amlodipin (aktivna supstanca u lijeku Olmexam)

Amlodipin je blokator kalcijumovih kanala koji inhibira transmembranski priliv kalcijumovih jona kroz voltažno-zavisne kanale L-tipa u srcu i glatkim mišićima. Eksperimentalni podaci ukazuju da se amlodipin vezuje za mjesta vezivanja dihidropiridina i nedihidropiridina. Amlodipin je relativno selektivan prema krvnim sudovima, sa većim efektom na ćelije vaskularnih glatkih mišića nego na ćelije srčanog mišića. Antihipertenzivni efekat amlodipina potiče iz direktnog opuštajućeg dejstva na glatke mišiće arterija, što dovodi do smanjenja perifernog otpora, a time krvnog pritiska.

Kod hipertenzivnih pacijenata, amlodipin izaziva dozno-zavisno, dugotrajno smanjenje arterijskog krvnog pritiska. Nema dokaza o hipotenziji nakon prve doze, tahiflaksi tokom dugotrajnog liječenja ili povratnoj hipertenziji nakon naglog prestanka terapije.

Nakon primjene terapijskih doza kod hipertenzivnih pacijenata, amlodipin dovodi do smanjenja krvnog pritiska u ležećem, sjedećem i stojećem položaju. Dugotrajna primjena amlodipina nije povezana sa značajnim promjenama srčane frekvencije ili nivoa kateholamina u plazmi. Kod hipertenzivnih pacijenata sa normalnom funkcijom bubrega, terapijske doze amlodipina redukuju renalni vaskularni otpor i povećavaju brzinu glomerularne filtracije i efektivan renalni protok plazme, bez promjene filtracione frakcije ili proteinurije.

U hemodinamskim studijama i kontrolisanim kliničkim ispitivanjima, kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom, NYHA klase II – IV utvrđeno je da amlodipin ne uzrokuje kliničko pogoršanje, u smislu podnošenja fizičkih aktivnosti, ejekcione frakcije lijeve komore i kliničke simptomatologije.

U placebo kontrolisanoj studiji (PRAISE) procjenjivani su pacijenti sa srčanom insuficijencijom NYHA klase III – IV koji su primali digoksin, diuretike i ACE inhibitore, gdje je pokazano da amlodipin povećava rizik od mortaliteta, odnosno kombinacije mortaliteta i morbiditeta kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom.

Naknadna dugotrajna placebo kontrolisana studija (PRAISE-2) amlodipina kod pacijenata sa srčanom insuficijencijom NYHA klase III i IV bez kliničkih simptoma ili objektivnih nalaza koji ukazuju na postojeću ishemijsku bolest, koji su uzimali stabilne doze ACE inhibitora, digitalisa i diuretika, nije pokazala uticaj amlodipina na ukupni ili kardiovaskularni mortalitet. Kod istih pacijenata, zabilježena je veća učestalost plućnog edema povezana sa primjenom amlodipina, iako nije bilo značajne razlike u učestalosti pogoršanja srčane insuficijencije u poređenju sa placebom.

Studija prevencije srčanog udara (ALLHAT)

Randomizovana, dvostruko slijepa studija morbiditeta i mortaliteta ALLHAT (engl. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial, ALLHAT) sprovedena je kako bi se uporedile terapije novijim ljekovima: amlodipin u dozi od 2,5 – 10 mg/dan (blokator kalcijumovih kanala) ili lizinopril u dozi od 10 – 40 mg/dan (ACE inhibitor) kao lekovi prve linije, sa tiazidnim diuretikom, hlortalidonom u dozi od 12,5 – 25 mg/dan u liječenju blage do umjerene hipertenzije.

Ukupno 33 357 pacijenata sa hipertenzijom starosti 55 godina i više je randomizovano i praćeno u prosjeku 4,9 godina. Pacijenti su imali najmanje jedan dodatni faktor rizika za koronarnu bolest srca, uključujući: prethodni infarkt miokarda ili moždani udar (> 6 mjeseci prije uključivanja u studiju) ili dokumentovanu drugu aterosklerotičnu kardiovaskularnu bolest (ukupno 51,5%), dijabetes tipa II (36,1%), HDL holesterol < 35 mg/dl (11,6%), elektrokardiogramom ili ehokardiogramom dijagnostifikovanu hipertrofiju lijeve komore (20,9%), pušenje cigareta (21,9%).

Primarni ishod ispitivanja bila je kombinacija fatalne koronarne bolesti srca i nefatalnog infarkta miokarda. Nije bilo značajne razlike u primarnom ishodu između terapije zasnovane na amlodipinu i one zasnovane na hlortalidonu: relativni rizik (RR) 0,98; 95% CI (interval pouzdanosti 0,90 – 1,07), p=0,65. Među sekundarnim ishodima, učestalost srčane insuficijencije (komponenta zbirnog kombinovanog kardiovaskularnog ishoda ispitivanja) bila je značajno veća u grupi sa amlodipinom u poređenju sa grupom hlortalidona (10,2% naspram 7,7% RR 1, 38, 95% CI [1,25 – 1,52] p < 0,001). Međutim, nije bilo značajne razlike u mortalitetu od svih uzroka između terapije zasnovane na amlodipinu i hlortalidonu (RR 0,96; 95% CI [0,89 – 1,02] p=0,20).

Dodatne informacije

Dvije velike randomizovane, kontrolisane studije (ONTARGET (eng. ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D (eng. The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)) ispitale su upotrebu kombinacije ACE inhibitora sa blokatorom angiotenzin II receptora.

ONTARGET je studija sprovedena kod pacijenata sa kardiovaskularnom ili cerebrovaskularnom bolešću u anamnezi, ili šećernom bolešću tipa 2 uz dokaze oštećenja ciljnih organa. VA NEPHRON-D je studija kod pacijenata sa šećernom bolešću tipa 2 i dijabetičkom nefropatijom.

Ove studije nisu pokazale značajan povoljan efekat na bubrežne i/ili kardiovaskularne ishode i mortalitet, dok je primijećen povećani rizik od hiperkalijemije, akutnog oštećenja bubrega i/ili hipotenzije u poređenju sa monoterapijom. Obzirom na njihova slična farmakodinamička svojstva, ovi rezultati su od značaja i za druge ACE inhibitore i blokatore angiotenzin II receptora.

Stoga se ACE inhibitori i blokatori angiotenzin II receptora ne smiju istovremeno upotrebljavati kod pacijenata sa dijabetičkom nefropatijom.

ALTITUDE (eng. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) je studija dizajnirana za testiranje koristi dodavanja aliskirena standardnoj terapiji sa ACE inhibitorom ili blokatorom receptora angiotenzina II kod pacijenata sa šećernom bolešću tipa 2 i hroničnom bubrežnom bolešću, kardiovaskularnom bolešću ili oba. Studija je prijevremeno prekinuta zbog povećanog rizika od neželjenih ishoda. Kardiovaskularna smrt i moždani udar bili su brojčano češći u grupi koja je primala aliskiren nego u placebo grupi, a neželjena dejstva i ozbiljna neželjena dejstva od značaja (hiperkalijemija, hipotenzija i bubrežna disfunkcija) su češće prijavljeni u grupi koja je dobijala aliskiren nego u onoj koja je primala placebo.

Kombinacija fiksne doze lijeka olmesartan/amlodipin

Nakon oralne primjene kombinacije fiksne doze olmesartan/amlodipin, maksimalne koncentracije olmesartana i amlodipina u plazmi postižu se za 1,5 do 2 sata, odnosno 6 do 8 sati. Brzina i stepen resorpcije dvije aktivne supstance iz kombinacije fiksne doze olmesartana/amlodipina su ekvivalentni brzini i stepenu resorpcije nakon unosa dvije komponente u odvojenim tabletama. Hrana ne utiče na bioraspoloživost olmesartana i amlodipina iz lijeka Olmexam.

Olmesartan medoksomil (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

Resorpcija i distribucija

Olmesartan medoksomil je prolijek. Brzo se pretvara u farmakološki aktivan metabolit, olmesartan, pomoću esteraza u sluznici crijeva i portalnoj krvi tokom resorpcije iz gastrointestinalnog trakta. Nijesu detektovani nepromijenjeni olmesartan medoksomil niti nepromijenjeni dio bočnog lanca medoksomila u plazmi ili izlučevinama. Srednja vrijednost apsolutne bioraspoloživosti olmesartana iz formulacije tablete bila je 25,6%.

Srednja maksimalna koncentracija olmesartana u plazmi (Cmax) dostiže se u roku od oko 2 sata nakon oralne doze olmesartan medoksomila, a koncentracije olmesartana u plazmi rastu približno linearno sa povećanjem pojedinačnih oralnih doza do oko 80 mg.

Hrana ima minimalan uticaj na bioraspoloživost olmesartana, pa se olmesartan medoksomil može uzimati sa ili bez hrane.

U farmakokinetici olmesartana nisu uočene klinički značajne razlike povezane sa polom.

Olmesartan se u velikoj mjeri vezuje za proteine plazme (99,7%), ali je potencijal za klinički značajne interakcije povezane sa istiskivanjem sa proteina plazme, između olmesartana i drugih istovremeno primijenjenih aktivnih supstanci koje se u velikoj mjeri vezuju za proteine plazme nizak (što potvrđuje nedostatak klinički značajne interakcije između olmesartan medoksomila i varfarina). Vezivanje olmesartana za ćelije krvi je zanemarivo. Srednji volumen distribucije nakon intravenskog doziranja je nizak (16 – 29 l).

Biotransformacija i eliminacija

Ukupni klirens olmesartana u plazmi uglavnom je iznosio 1,3 l/h (CV, 19%) i bio je relativno spor u poređenju sa protokom krvi kroz jetru (oko 90 l/h). Nakon pojedinačne oralne doze 14C radioaktivno obilježenog olmesartan medoksomila, 10 – 16% radioaktivnosti je detektovano u urinu (najveći dio u roku od 24 sata od primjene doze), a ostatak radioaktivnosti je detektovan u fecesu. Na osnovu sistemske raspoloživosti od 25,6% može se izračunati da se resorbovani olmesartan eliminiše bubrežnom ekskrecijom (oko 40%) i hepatobilijarnom ekskrecijom (oko 60%). Sva detektovana radioaktivnost identifikovana je kao olmesartan. Nije detektovan nijedan drugi značajan metabolit. Enterohepatičko kruženje olmesartana je minimalno. Budući da se veliki dio olmesartana izlučuje putem žuči, kontraindikovana je primjena kod pacijenata sa bilijarnom opstrukcijom (vidjeti dio 4.3).

Terminalno poluvrijeme eliminacije olmesartana je između 10 i 15 sati nakon primjene višestrukih oralnih doza. Ravnotežno stanje se postiže nakon prvih nekoliko doza, a dodatna akumulacija nije zabilježena nakon 14 dana ponovljenog doziranja. Renalni klirens je približno 0,5 – 0,7 l/h i ne zavisi od doze.

Interakcije sa drugim ljekovima

Sekvestrant žučne kiseline holesevelam

Istovremena primjena 40 mg olmesartan medoksomila i 3750 mg holesevelam hidrohlorida kod zdravih osoba rezultirala je smanjenjem vrijednosti Cmax za 28% i smanjenjem vrijednosti PIK-a olmesartana za 39%. Manji efekti, smanjenje vrijednosti Cmax za 4% i smanjenje vrijednosti PIK-a za 15% primijećeni su kada je olmesartan medoksomil primijenjen 4 sata prije holesevelam hidrohlorida. Poluvrijeme eliminacije olmesartana smanjeno je za 50 – 52%, bez obzira na to da li se primjenjivao istovremeno ili 4 sata prije holesevelam hidrohlorida (vidjeti dio 4.5).

Amlodipin (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

Resorpcija i distribucija

Nakon oralne primjene terapijskih doza, amlodipin se dobro resorbuje, sa maksimalnim koncentracijama u krvi 6 do 12 sati nakon doziranja. Apsolutna bioraspoloživost je procijenjena na 64% do 80%. Volumen distribucije je približno 21 l/kg. In vitro studije su pokazale da je oko 97,5% amlodipina u krvi vezano za proteine plazme.

Istovremeni unos hrane ne utiče na resorpciju amlodipina.

Biotransformacija i eliminacija

Terminalno poluvrijeme eliminacije iz plazme iznosi oko 35 – 50 sati i u skladu je sa doziranjem jednom dnevno. Amlodipin se u velikoj mjeri metaboliše u jetri do neaktivnih metabolita, dok se 10% nepromijenjene supstance i 60% metabolita izlučuje putem urina.

Olmesartan medoksomil i amlodipin (aktivne supstance lijeka Olmexam)

Posebne populacije

Pedijatrijska populacija (mlađi od 18 godina)

Nema dostupnih farmakokinetičkih podataka kod pedijatrijskih pacijenata.

Starije osobe (65 godina ili više)

Kod pacijenata sa hipertenzijom vrijednost PIK-a olmesartana u stanju ravnoteže se povećava oko 35% kod starijih osoba (od 65 – 75 godina) i oko 44% kod veoma starih pacijenata (≥ 75 godina), u poređenju sa mlađom populacijom (vidjeti dio 4.2). Ovo može barem djelimično biti povezano sa prosječnim smanjenjem bubrežne funkcije u ovoj grupi pacijenata. Međutim, preporučeni režim doziranja za starije pacijente je isti, iako je potreban oprez kod povećanje doze.

Vrijeme do postizanja maksimalne koncentracije amlodipina u plazmi je slično kod starijih i mlađih osoba. Kod starijih pacijenata, klirens amlodipina se smanjuje, dok se vrijednost PIK-a (površina ispod krivulje) i poluvrijeme eliminacije povećavaju. Povećanje PIK-a i poluvremena eliminacije kod pacijenata sa kongestivnom srčanom insuficijencijom bilo je očekivano za starosnu grupu pacijenata u ovoj studiji (vidjeti dio 4.4).

Oštećenje funkcije bubrega

Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega vrijednost PIK-a za olmesartan u ravnotežnom stanju povećala se kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije bubrega za 62%, kod onih sa umjerenim oštećenjem za 82%, a kod pacijenata sa teškim oštećenjem za 179% u poređenju sa zdravom kontrolnom grupom (vidjeti djelove 4.2, 4.4).

Amlodipin se u velikoj mjeri metaboliše u neaktivne metabolite. Deset procenata supstance se izlučuje nepromijenjeno urinom. Promjene koncentracije amlodipina u plazmi nisu u korelaciji sa stepenom oštećenja funkcije bubrega. Kod ovih pacijenata amlodipin se može primijeniti u normalnoj dozi. Amlodipin se ne može ukloniti dijalizom.

Oštećenje funkcije jetre

Nakon primjene pojedinačne oralne doze, vrijednosti PIK-a olmesartana su 6% veće kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije jetre i 65% veće kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije jetre, u poređenju sa zdravom kontrolnom grupom. Nevezana frakcija olmesartana 2 sata nakon uzete doze u zdravih ispitanika iznosila je 0,26%, kod pacijenata sa blagim oštećenjem funkcije jetre 0,34% i kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije jetre 0,41%. Nakon ponovljenog doziranja kod pacijenata sa umjerenim oštećenjem funkcije jetre, srednja vrijednost PIK-a olmesartana ponovo je oko 65% veća nego kod odgovarajućih zdravih ispitanika kontrolne grupe. Srednje vrijednosti Cmax olmesartana bile su slične kod pacijenata sa oštećenom jetrom i kod zdravih ispitanika. Olmesartan medoksomil nije ispitan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti djelove 4.2, 4.4).

Dostupni su vrlo ograničeni klinički podaci o primjeni amlodipina kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre. Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre, klirens amlodipina se smanjuje, a poluvrijeme eliminacije produžava, što dovodi do povećanja vrijednosti PIK-a (površina ispod krivulje) za oko 40-60% (vidjeti djelove 4.2 i 4.4).

Na osnovu nekliničkog profila toksičnosti pojedinačnih supstanci, ne očekuje se pojačana toksičnost kombinacije, jer svaka supstanca ima različite ciljne organe toksičnosti, odnosno olmesartan medoksomil bubrege, a amlodipin srce.

U tromjesečnoj studiji toksičnosti ponovljene doze oralno primijenjene kombinacije olmesartan medoksomila/amlodipina kod pacova, primijećene su sljedeće promjene: smanjenje parametara vezanih za broj crvenih krvnih ćelija i promjene na nivou bubrega, od kojih bi obje mogle biti izazvane olmesartan medoksomilom; promjene u crijevima (dilatacija lumena i difuzna mukozna zadebljanja sluznice ileuma i debelog crijeva), nadbubrežnoj žlijezdi (hipertrofija glomerularnih kortikalnih ćelija i vakuolacija fascikularnih kortikalnih ćelija) i hipertrofija kanala u mliječnim žlijezdama, koje mogu biti indukovane amlodipinom. Ove promjene nisu bile povećane u odnosu na prethodno prijavljenu i postojeću toksičnost pojedinačnih supstanci, niti su izazivale novu toksičnost, a nisu uočena ni toksikološka sinergistička dejstva.

Olmesartan medoksomil (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

U studijama hronične toksičnosti na pacovima i psima, olmesartan medoksomil je pokazao slične efekte kao drugi antagonisti AT1 receptora i ACE inhibitori: povećanje uree u krvi (BUN) i povećanje vrijednosti kreatinina; smanjenje težine srca; smanjenje parametara crvenih krvnih ćelija (eritrociti, hemoglobin, hematokrit); histološki pokazatelji oštećenja bubrega (regenerativne lezije bubrežnog epitela, zadebljanje bazalne membrane, dilatacija tubula). Ova neželjena dejstva uzrokovana farmakološkim djelovanjem olmesartan medoksomila takođe su se javila u pretkliničkim studijama sa drugim antagonistima AT1 receptora i ACE inhibitorima i mogu se smanjiti istovremenom oralnom primjenom natrijum hlorida. Kod obje vrste primijećena je povećana aktivnost renina u plazmi i hipertrofija/hiperplazija jukstaglomerularnih ćelija bubrega. Izgleda da ove promjene, koje su tipični efekti klase ACE inhibitora i drugih antagonista AT1 receptora, nijesu od kliničkog značaja.

Kao i drugi antagonisti AT1 receptora, za olmesartan medoksomil utvrđeno je da povećava učestalost prekida hromozoma u ćelijskim kulturama in vitro. Nijesu zabilježeni značajni efekti u nekoliko in vivo studija u kojima su se koristile velike oralne doze do 2000 mg/kg olmesartan medoksomila. Svi dobijeni podaci obimnih ispitivanja genotoksičnosti ukazuju da je malo vjerovatno da će olmesartan ispoljiti genotoksične efekte u uslovima kliničke primjene.

Olmesartan medoksomil nije bio karcinogen u dvogodišnjoj studiji kod pacova, niti u dvije šestomjesečne studije kancerogenosti kod transgenih miševa.

U reproduktivnim studijama kod pacova, olmesartan medoksomil nije uticao na plodnost i nije bilo dokaza o teratogenom efektu. Kao i kod drugih antagonista angiotenzina II, preživljavanje potomaka je bilo smanjeno nakon izlaganja olmesartan medoksomilu, a zabilježena je i karlična dilatacija bubrega nakon izlaganja ženki u kasnoj trudnoći i tokom laktacije. Kao i kod drugih antihipertenzivnih ljekova, za olmesartan medoksomil ustanovljena je veća toksičnost kod gravidnih ženki kunića nego pacova, međutim, nije bilo naznaka fetotoksičnog efekta.

Amlodipin (aktivna supstanca lijeka Olmexam)

Reproduktivna toksičnost

Reproduktivne studije kod pacova i miševa pokazale su odlaganje termina okota, produžene trudove i smanjeno preživljavanje mladunaca pri dozama približno 50 puta većim od maksimalnih preporučenih humanih doza, zasnovanih na mg/kg.

Uticaj na plodnost

Nije bilo uticaja na plodnost pacova pri dozama amlodipina (mužjaci 64 i ženke 14 dana prije parenja) do 10 mg/kg/dan (8 puta* maksimalna preporučena doza kod ljudi od 10 mg, na osnovu mg/m2). Rezultati druge studije u kojoj su mužjaci pacova dobijali amlodipin besilat 30 dana u dozama uporedivim sa dozama kod ljudi zasnovanim na mg/kg, pokazali su smanjene folikostimulirajućeg hormona i testosterona, kao i smanjenje gustine sjemene tečnosti i broja zrelih spermatida i Sertolijevih ćelija.

Karcinogeneza, mutageneza

Nije dokazana karcinogenost kod pacova i miševa koji su dobijali amlodipin putem hrane tokom dvije godine, u koncentracijama koje odgovaraju dnevnim dozama od 0,5; 1,25 i 2,5 mg/kg/dan. Najveća doza (za miševe, slična, a za pacove dva puta* veća od maksimalne preporučene kliničke doze od 10 mg, na osnovu mg/m2) bila je slična maksimalnoj tolerisanoj dozi za miševe, ali ne i za pacove.

Studije mutagenosti nisu otkrile dejstvo povezano sa ljekovima na nivou gena, niti na nivou hromozoma.

* Na osnovu tjelesne mase pacijenta od 50 kg.

Jezgro tablete:

Celuloza, mikrokristalna, silikonizovana;

Silicijum dioksid, koloidni;

Skrob, preželatinizovani;

Kroskarmeloza natrijum;

Magnezijum stearat.

Film obloga tablete:

Olmexam, 20 mg + 5 mg, film tableta

Polivinil alkohol;

Titan dioksid;

Makrogol 3350;

Talk.

Olmexam, 40 mg + 5 mg, film tableta

Polivinil alkohol;

Titan dioksid;

Makrogol 3350;

Talk;

Gvožđe (III) oksid, žuti.

Olmexam, 40 mg + 10 mg, film tableta

Polivinil alkohol;

Titan dioksid;

Makrogol 3350;

Talk;

Gvožđe (III) oksid, žuti;

Gvožđe (III) oksid, crveni.

Nije primjenljivo.

3 godine.

Čuvati na temperaturi do 30°C.

Unutrašnje pakovanje je OPA/Al/PVC//Al blister koji sadrži 14 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 2 blistera (ukupno 28 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.

Olmexam sadrži dvije supstance, olmesartan medoksomil i amlodipin (u obliku amlodipin besilata). Obje ove supstance pomažu u kontroli visokog krvnog pritiska.

• Olmesartan medoksomil pripada grupi ljekova koji se nazivaju „antagonisti receptora angiotenzina II“ i koji smanjuju krvni pritisak opuštanjem krvnih sudova.
• Amlodipin pripada grupi supstanci koje se nazivaju „blokatori kalcijumovih kanala“. Amlodipin sprječava ulazak kalcijuma u zid krvnih sudova i tako sprječava sužavanje krvnih sudova, čime takođe smanjuje krvni pritisak.

Djelovanje obje supstance doprinosi sprječavanju stezanja krvnih sudova, tako da se krvni sudovi opuštaju i krvni pritisak smanjuje.

Olmexam se koristi za liječenje povišenog krvnog pritiska kod pacijenata čiji krvni pritisak nije dovoljno kontrolisan samo olmesartan medoksomilom ili samo amlodipinom.

Lijek Olmexam ne smijete koristiti ako:

• ste alergični na olmesartan medoksomil, amlodipin ili posebnu grupu blokatora kalcijumovih kanala, dihidropiridine, ili bilo koji drugi sastojak ovog lijeka (naveden u dijelu 6.).

Ako mislite da ste alergični, razgovarajte sa svojim ljekarom prije nego što uzmete lijek Olmexam.

• ste trudni duže od 3 mjeseca (takođe je bolje izbjegavati lijek Olmexam u ranoj trudnoći – vidjeti dio „Plodnost, trudnoća i dojenje“),
• imate šećernu bolest ili oštećenu funkciju bubrega i liječite se lijekom za smanjenje krvnog pritiska koji sadrži aliskiren,
• imate ozbiljne probleme sa jetrom, poremećaj lučenja žuči ili je blokirano izlučivanje žuči iz žučne kese (npr. žučni kamenci) ili imate žuticu (žuta prebojenost kože i beonjača),
• imate veoma nizak krvni pritisak,
• imate nedovoljno snabdijevanje tkiva krvlju, sa simptomima poput npr. niskog krvnog pritiska, niskog pulsa, ubrzanog srčanog rada (šok, uključujući kardiogeni šok). Kardiogeni šok znači šok uzrokovan ozbiljnim srčanim problema,
• imate otežan protok krvi kroz srce (npr. zbog suženja aorte (aortna stenoza)),
• imate smanjen minutni volumen srca (što rezultira nedostatkom daha ili perifernim otokom) nakon srčanog udara (akutni infarkt miokarda).

Upozorenja i mjere opreza

Obratite se svom ljekaru ili farmaceutu prije upotrebe lijeka Olmexam.

Obavijestite svog ljekara ako uzimate bilo koji od sljedećih ljekova koji se koriste za liječenje visokog krvnog pritiska:

• ACE inhibitor (npr. enalapril, lizinopril, ramipril), posebno ako imate bubrežne probleme povezane sa šećernom bolešću,
• aliskiren.

Vaš ljekar može provjeravati funkciju bubrega, krvni pritisak i količinu elektrolita (npr. kalijuma) u krvi u redovnim vremenskim intervalima.

Takođe pogledajte informacije pod naslovom „Lijek Olmexam ne smijete koristiti“.

Obavijestite svog ljekara ako imate bilo koji od sljedećih zdravstvenih problema:

• problemi sa bubrezima ili transplantiran bubreg,
• bolesti jetre,
• srčanu insuficijenciju ili probleme sa srčanim zaliscima ili srčanim mišićem,
• jako povraćanje, proliv; liječite se visokim dozama tableta za izbacivanje vode (diuretici) ili ako ste na dijeti sa malo soli,
• povećani nivo kalijuma u krvi,
• problemi sa nadbubrežnim žlijezdama (hormonske žlijezde smještene na gornjem kraju bubrega).

Obratite se svom ljekaru ako imate ozbiljnu, upornu dijareju koja uzrokuje značajan gubitak tjelesne težine. Ljekar može odlučiti na osnovu procjene simptoma kako da nastavi liječenje Vašeg krvnog pritiska.

Kao i kod drugih ljekova koji smanjuju krvni pritisak, prekomjerni pad krvnog pritiska kod pacijenata sa poremećajima protoka krvi kroz srce ili mozak može dovesti do srčanog ili moždanog udara. Vaš ljekar će stoga pažljivo provjeravati Vaš krvni pritisak.

Obavijestite svog ljekara ako mislite da ste trudni (ili biste mogli zatrudneti). Olmexam se ne preporučuje u ranoj trudnoći i ne smije se uzimati ako ste trudni više od 3 mjeseca, jer može ozbiljno naškoditi Vašoj bebi ako se uzima u toj fazi trudnoće (vidjeti dio „Plodnost, trudnoća i dojenje“).

Djeca i adolescenti (do 18 godina)

Olmexam se ne preporučuje za primjenu kod djece i adolescenata mlađih od 18 godina.

Primjena drugih ljekova

Obavijestite svog ljekara ili farmaceuta ako uzimate, nedavno ste uzimali ili biste mogli uzeti bilo koji od sljedećih ljekova:

• drugi ljekovi koji snižavaju krvni pritisak, jer dejstvo lijeka Olmexam može biti pojačano. Ljekar će možda morati da Vam promijeni dozu i/ili preduzme druge mjere opreza ako uzimate ACE inhibitor ili aliskiren (vidjeti dio „Lijek Olmexam ne smijete uzimati“ i „Upozorenja i mjere opreza“).
• dodaci kalijuma, zamjene za so koje sadrže kalijum, tablete za izbacivanje vode (diuretike) ili heparin (za razrjeđivanje krvi i sprječavanje nastanka krvnih ugrušaka). Primjena ovih ljekova istovremeno sa lijekom Olmexam može dovesti do povećanja nivoa kalijuma u krvi.
• litijum (lijek koji se koristi za liječenje promjene raspoloženja i nekih vrsta depresije) primijenjen istovremeno sa lijekom Olmexam može povećati toksičnost litijuma. Ako je terapija litijumom neophodna, ljekar će Vam izmjeriti nivo litijuma u krvi.
• nesteroidni antiinflamatorni ljekovi (NSAIL-i, ljekovi za ublažavanje bolova, otoka i drugih simptoma upale, uključujući artritis) primijenjeni istovremeno sa lijekom Olmexam mogu povećati rizik od budbežne insuficijencije. Dejstvo lijeka Olmexam može biti smanjeno zbog primjene NSAIL-a.
• holesevelam hidrohlorid, lijek koji snižava nivo holesterola u krvi, jer može smanjiti dejstvo lijeka Olmexam. Ljekar Vas može savjetovati da uzmete lijek Olmexam najmanje 4 sata prije holesevelam hidrohlorida.
• određeni antacidi (ljekovi koji se koriste kod problema sa varenjem), jer dejstvo lijeka Olmexam može biti blago smanjeno;
• ljekovi koji se koriste za HIV/AIDS (npr. ritonavir, indinavir, nelfinavir) ili za liječenje gljivičnih infekcija (ketokonazol, itrakonazol);
• diltiazem, verapamil (ljekovi koji se koriste za probleme srčanog ritma i visok krvni pritisak);
• rifampicin, eritromicin, klaritromicin (antibiotici), ljekovi koji se koriste u liječenju tuberkuloze i drugih infekcija;
• kantarion (Hypericum perforatum), biljni lijek;
• dantrolen (infuzija koja se koristi kod velikih odstupanja tjelesne temperature);
• simvastatin, lijek koji se koristi za snižavanje vrijednosti holesterola i masti (triglicerida) u krvi;
• takrolimus, sirolimus, temsirolimus everolimus i ciklosporin, ljekovi koji se koriste za kontrolu odgovora imunog sistema (imunosupresivi), omogućavajući organizmu da prihvati transplantirani organ.

Obavijestite svog ljekara ili farmaceuta ako uzimate, nedavno ste uzimali ili biste mogli uzeti bilo koji drugi lijek.

Uzimanje lijeka Olmexam sa hranom ili pićem

Olmexam se može uzimati sa ili bez hrane. Progutajte tabletu sa malo tečnosti (poput čaše vode). Ako je moguće, uzimajte dnevnu dozu u isto vrijeme svaki dan, na primjer u vrijeme doručka.

Pacijenti koji uzimaju lijek Olmexam ne smiju konzumirati sok od grejpfruta ili grejpfrut. Sok od grejpfruta i grejpfrut mogu uzrokovati povećanje vrijednosti aktivne supstance amlodipina u krvi, što može izazvati pojačano dejstvo lijeka Olmexam na smanjenje krvnog pritiska.

Starije osobe

Ako ste stariji od 65 godina, ljekar će redovno provjeravati Vaš krvni pritisak pri svakom povećanju doze, kako bi bio siguran da Vaš krvni pritisak ne postane prenizak.

Pacijenti crne rase

Kao i kod drugih sličnih ljekova, dejstvo lijeka Olmexam na smanjenje krvnog pritiska može biti nešto manje kod pacijenata crne rase.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Trudnoća

Obavijestite svog ljekara ako mislite da ste trudni (ili biste mogli ostati) trudni. Ljekar će Vam obično savjetovati da prestanete sa uzimanjem lijeka Olmexam prije nego što zatrudnite ili čim saznate da ste trudni i savjetovaće Vam upotrebu drugog lijeka umjesto lijeka Olmexam. Olmexam se ne preporučuje u ranoj trudnoći i ne smije se uzimati nakon trećeg mjeseca trudnoće, jer može ozbiljno naškoditi bebi ukoliko se koristi nakon trećeg mjeseca trudnoće.

Ako zatrudnite tokom terapije lijekom Olmexam, bez odlaganja obavijestite svog ljekara.

Dojenje

Obavijestite svog ljekara ako dojite ili planirate da dojite. Pokazano je da amlodipin prelazi u majčino mlijeko u malim količinama. Olmexam se ne preporučuje majkama koje doje, a Vaš ljekar može odrediti drugu terapiju ukoliko želite da dojite, naročito ako se radi o dojenju novorođenčeta ili nedonoščeta.

Ako ste trudni ili dojite, mislite da ste trudni ili planirate trudnoću, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu za savjet prije nego što uzmete ovaj lijek.

Uticaj lijeka Olmexam na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Možete osjećati pospanost, mučninu ili vrtoglavicu ili glavobolju tokom terapije visokog krvnog pritiska. Ako se to dogodi, nemojte upravljati vozilom ili rukovati mašinama dok simptomi ne nestanu. Pitajte svog ljekara za savjet.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Olmexam

Lijek Olmexam sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po tableti, tj. praktično je “bez natrijuma”.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

• Preporučena doza lijeka Olmexam je jedna tableta na dan.
• Tablete se mogu uzimati sa ili bez hrane. Progutajte tabletu sa malo tečnosti (poput čaše vode). Tableta se ne smije žvakati. Nemojte ih uzimati sa sokom od grejpfruta.
• Ako je moguće, uzmite dnevnu dozu u isto vrijeme svaki dan, na primjer u vrijeme doručka.

Ako ste uzeli više lijeka Olmexam nego što je trebalo

Ako uzmete više tableta nego što ste trebali, možete osjetiti nizak krvni pritisak sa simptomima kao što su vrtoglavica, ubrzani ili usporeni srčani otkucaji.

Ako uzmete više tableta nego što ste trebali ili ih dijete slučajno proguta, odmah se obratite svom ljekaru ili najbližoj hitnoj službi i ponesite sa sobom pakovanje lijeka ili ovo uputstvo.

Nakon 24 – 48 sati od unosa prekomjerne količine lijeka, može doći do nakupljanja tečnosti u plućima (plućni edem), što može dovesti do otežanog disanja.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Olmexam

Ako ste zaboravili da uzmete lijek, uzmite svoju uobičajenu dozu sljedećeg dana kao i obično. Nemojte uzimati duplu dozu da biste nadoknadili zaboravljenu dozu.

Ako prestanete da uzimate lijek Olmexam

Važno je da nastavite sa uzimanjem lijeka Olmexam sve dok Vam ljekar ne kaže da prestanete.

Ako imate dodatnih pitanja u vezi sa primjenom ovog lijeka, obratite se svom ljekaru ili farmaceutu.

Kao i svi ljekovi i lijek Olmexam može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga. Ako se ipak pojave, često su blaga i ne zahtijevaju prekid liječenja.

Iako se ne javljaju kod velikog broja pacijenata, sljedeće neželjene reakcije mogu biti ozbiljne:

• alergijske reakcije, koje mogu zahvatiti cijeli organizam, sa oticanjem lica, usta i/ili grkljana (larinksa) zajedno sa svrabom i osipom mogu se javiti tokom terapije lijekom Olmexam. Ako se to dogodi, prestanite sa uzimanjem lijek Olmexam i odmah se javite svom ljekaru.
• Olmexam može uzrokovati preveliki pad krvnog pritiska kod osjetljivih pojedinaca ili kao posljedica alergijske reakcije. To može izazvati vrtoglavicu ili nesvjesticu. Ako se to dogodi, prestanite sa uzimanjem lijeka Olmexam, odmah obavijestite svog ljekara i lezite u horizontalan položaj.
• nepoznata učestalost: ako Vam se javi žuta prebojenost kože i beonjača, taman urin, svrab, čak i ako je prošlo dosta vremena od započinjanja terapije lijekom Olmexam, odmah se javite se ljekaru, kako bi procijenio Vaše simptome i odlučio kako da nastavi liječenje povišenog krvnog pritiska.

Ostala moguća neželjena dejstva koja se mogu javiti pri primjeni lijeka Olmexam:

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• vrtoglavica; glavobolja; oticanje gležnjeva, stopala, nogu, šaka ili ruku; umor.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• vrtoglavica pri ustajanju; nedostatak energije; peckanje ili utrnulost šaka ili stopala; vrtoglavica; osjećati srčane otkucaje (svjesnost srčanih otkucaja); ubrzan rad srca; nizak krvni pritisak sa simptomima kao što su vrtoglavica, ošamućenost; otežano disanje; kašalj; mučnina; povraćanje; probavne tegobe; dijareja; zatvor; suva usta, bolovi u gornjem dijelu stomaka; kožni osip; grčevi; bol u rukama i nogama; bol u leđima; povećan nagon za mokrenjem; smanjen libido; nemogućnost postizanja ili održavanja erekcije; slabost.
• Takođe su primijećene neke promjene u rezultatima krvnih pretraga, a uključuju sljedeće: povećane kao i smanjene vrijednosti kalijuma u krvi, povišene vrijednosti kreatinina u krvi, povećan nivo mokraćne kiseline, povećane vrijednosti parametra funkcije jetre (povišene vrijednosti gama glutamil transferaze).

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Preosjetljivost na lijek; nesvjestica; crvenilo i osjećaj topline lica; crvene izbočine koje svrbe (koprivnjača); otok lica.

Neželjena dejstva prijavljena pri samostalnoj upotrebi olmesartan medoksomila ili samog amlodipina, ali ne i kod primjene lijeka Olmexam ili sa većom učestalošću:

Olmesartan medoksomil

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Bronhitis; upala grla; curenje nosa ili začepljen nos; kašalj; bol u stomaku; stomačni grip; dijareja; probavne tegobe; mučnina; bol u zglobovima ili kostima; bol u leđima; krv u urinu; infekcija urinarnog trakta; bol u grudima; simptomi slični gripu; bol, promjene u rezultatima krvnih pretraga, kao što su povećanje nivoa masti (hipertrigliceridemija), povećanje uree ili mokraćne kiseline u krvi, kao i povećane parametre funkcije jetre i mišićne funkcije.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Smanjen broj krvnih ćelija poznatih kao krvne pločice-trombociti, što može dovesti do lakog nastanka modrica ili produženog vremena krvarenja; brze alergijske reakcije koje mogu uticati na cijeli organizam i mogu izazvati probleme sa disanjem, kao i nagli pad krvnog pritiska koji čak može dovesti do nesvjestice (anafilaktične reakcije); angina (bol ili neugodan osjećaj u grudima, poznat kao angina pektoris); svrab; erupcija promjena po koži; alergijski kožni osip; osip sa koprivnjačom; oticanje lica; bol u mišićima; osjećati se loše.

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Oticanje lica, usta i/ili grkljana (larinksa); akutna insuficijencija bubrega i bubrežna insuficijencija; letargija.

Amlodipin

Veoma česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod više od 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Edem (zadržavanje tečnosti).

Česta neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Bol u stomaku; mučnina; otok gležnja; pospanost; crvenilo lica i osjećaj topline, poremećaji vida (uključujući dvostruki vid i zamagljen vid), osjećati srčane otkucaje (svjesnost srčanih otkucaja), proliv, zatvor, probavne tegobe, grčevi, slabost, otežano disanje.

Povremena neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Problemi sa spavanjem; poremećaji spavanja; promjene raspoloženja uključujući osjećaj anksioznosti; depresija; razdražljivost; drhtavica; promjene ukusa; nesvjestica; zujanje u ušima (tinitus); pogoršanje angine pektoris (bol ili neprijatan osjećaj u grudima); nepravilan rad srca; curenje nosa ili začepljen nos; gubitak kose; ljubičaste mrlje ili mrlje po koži nastala usljed malih krvarenja (purpura); promjena boje kože; pojačano znojenje; erupcija promjena po koži; svrab; crvene izbočine koje svrbe (koprivnjača); bol u zglobovima ili mišićima; otežano mokrenje; povećan nagon za noćnim mokrenjem; povećana potreba za mokrenjem; povećanje dojki kod muškaraca; bol u grudima; bol, osjećati se loše; povećanje ili smanjenje tjelesne težine.

Rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Zbunjenost.

Veoma rijetka neželjena dejstva (mogu da se jave kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• Smanjen broj bijelih krvnih ćelija što bi moglo povećati rizik od infekcija; smanjen broj krvnih ćelija poznatih kao krvne pločice-trombociti, što može dovesti do lakog nastanka modrica ili produženog vremena krvarenja; povećane vrijednosti glukoze u krvi; povećana napetost mišića ili povećana otpornost na pasivno kretanje (hipertonija); peckanje ili utrnulost šaka ili stopala; srčani udar; zapaljenje krvnih sudova; zapaljenje jetre ili pankreasa; zapaljenje sluznice želuca; otečene desni; povišeni enzimi jetre; žuta prebojenost kože i bionjača; povećana osjetljivost kože na svjetlost; alergijske reakcije: svrab, osip, otok lica, usta i/ili grkljana (larinksa) zajedno sa svrabom i osipom, teške kožne reakcije uključujući intenzivan kožni osip, koprivnjaču, crvenilo kože po cijelom tijelu, jak svrab, stvaranje plikova, ljuštenje i oticanje kože, zapaljenje sluzokože (Stevens-Johnson-ov sindrom, toksična epidermalna nekroliza), ponekad opasna po život.

Neželjena dejstva nepoznate učestalosti (ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka):

• Drhtavica, ukočeno (kruto) držanje, lice poput maske, spori pokreti sa vučenjem nogu, neuravnotežen hod.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na posljednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 30°C.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Olmexam

• Aktivne supstance su: olmesartan medoksomil i amlodipin.

Olmexam, 20 mg + 5 mg, film tableta

Jedna film tableta sadrži 20 mg olmesartan medoksomila i 5 mg amlodipina (u obliku amlodipin besilata).

Olmexam, 40 mg + 5 mg, film tableta

Jedna film tableta sadrži 40 mg olmesartan medoksomila i 5 mg amlodipina (u obliku amlodipin besilata).

Olmexam, 40 mg + 10 mg, film tableta

Jedna film tableta sadrži 40 mg olmesartan medoksomila i 10 mg amlodipina (u obliku amlodipin besilata).

• Pomoćne supstance su:

jezgro tablete: celuloza, mikrokristalna, silikonizovana; silicijum dioksid, koloidni; skrob, preželatinizovani; kroskarmeloza natrijum; magnezijum stearat.

film obloga tablete:

Olmexam, 20 mg + 5 mg, film tableta: polivinil alkohol; titan dioksid; makrogol 3350; talk.

Olmexam, 40 mg + 5 mg, film tableta: polivinil alkohol; titan dioksid; makrogol 3350; talk; gvožđe (III) oksid, žuti.

Olmexam, 40 mg + 10 mg, film tableta: polivinil alkohol; titan dioksid; makrogol 3350; talk; gvožđe (III) oksid, žuti; gvožđe (III) oksid, crveni.

Kako izgleda lijek Olmexam i sadržaj pakovanja

Film tableta.

Olmexam, 20 mg + 5 mg, film tableta

Bijele, okrugle, bikonveksne film tablete s utisnutom oznakom „L75“ na jednoj strani i bez oznake na drugoj strani tablete.

Olmexam, 40 mg + 5 mg, film tableta

Svijetložute, okrugle, bikonveksne film tablete s utisnutom oznakom „L77“ na jednoj strani i bez oznake na drugoj strani tablete.

Olmexam, 40 mg + 10 mg, film tableta

Crvene (braonkasto-crvene), okrugle, bikonveksne film tablete s utisnutom oznakom „L78“ na jednoj strani i bez oznake na drugoj strani tablete.

Unutrašnje pakovanje je OPA/Al/PVC//Al blister koji sadrži 14 film tableta.

Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 2 blistera (ukupno 28 film tableta) i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

GLK pharma d.o.o. Podgorica,

Svetozara Markovića 46, 81000 Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

Galenika a.d. Beograd,

Batajnički drum b.b., Beograd Zemun, 11080 Beograd, Srbija

Režim izdavanja lijeka:

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole:

Olmexam, 20 mg + 5 mg, film tableta: 2030/25/2645 – 4787 od 18.07.2025. godine

Olmexam, 40 mg + 5 mg, film tableta: 2030/25/2646 – 4788 od 18.07.2025. godine

Olmexam, 40 mg + 10 mg, film tableta: : 2030/25/2647 – 4789 od 18.07.2025. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Jul, 2025. godine