DICLOPRAM 75mg + 20mg kapsula sa modifikovanim oslobađanjem, tvrda

Lijek Diclopram je indikovan za simptomatsku terapiju reumatoidnog artritisa, osteoartritisa i ankilozirajućeg spondilitisa kod pacijenata kod kojih postoji rizik od pojave gastričnih i/ili duodenalnih ulkusa, povezanih sa primjenom nesteroidnih antiinflamatornih ljekova (NSAIL).

Doziranje

Doziranje kod odraslih

Jedna kapsula dnevno.

Ukoliko nije moguće kontrolisati simptome primjenom jedne kapsule dnevno, potrebno je zamijeniti terapiju drugim lijekom ili ljekovima. Ne smije se uzimati više od jedne kapsule dnevno, jer bi to dovelo do predoziranja omeprazolom.

Neželjena dejstva se mogu svesti na minimum korišćenjem u najkraćem vremenskom periodu potrebnom za kontrolu simptoma (vidjeti dio 4.4).

Terapiju treba nastaviti do postizanja pojedinačnih ciljeva u terapiji, procjenjivati u redovnim intervalima i obustaviti ukoliko nema koristi od terapije.

Način primjene

Za oralnu primjenu.

Progutati cijelu kapsulu sa dosta tečnosti, poželjno u vrijeme obroka.

Posebne populacije

Pacijenti sa oštećenom funkcijom bubrega

Diklofenak se djelimično izlučuje putem bubrega, tako da je rizik od pojave toksičnih reakcija veći kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega. Potreban je oprez i redovno praćenje funkcije bubrega prilikom primjene lijeka Diclopram kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije bubrega.

Lijek Diclopram je kontraindikovan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije bubrega (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Pacijenti sa oštećenom funkcijom jetre

Potreban je oprez i redovno praćenje funkcije jetre prilikom primjene lijeka Diclopram kod pacijenata sa blagim do umjerenim oštećenjem funkcije jetre.

Lijek Diclopram je kontraindikovan kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre (vidjeti djelove 4.3 i 4.4).

Stariji pacijenti (>65 godina)

Kod starijih osoba postoji povećan rizik od pojave ozbiljnih posljedica neželjenih reakcija. Ukoliko je neophodna primjena NSAIL, treba primijeniti najnižu efektivnu dozu u što kraćem vremenskom periodu. Tokom primjene NSAIL, neophodno je pratiti pacijente zbog moguće pojave gastrointestinalnog krvarenja (vidjeti djelove 4.4 i 5.2).

Pedijatrijska populacija (≤ 18 godina)

Ne preporučuje se primjena lijeka Diclopram kod djece, usljed nedostatka podataka o bezbjednosti i efikasnosti.

• preosjetljivost na aktivne supstance, supstituisane benzimidazole ili na bilo koju od pomoćnih supstanci lijeka navedenih u dijelu 6.1;
• poznate reakcije preosjetljivosti (npr. astma, urtikarija, angioedem ili rinitis), koje su bile povezane sa primjenom ibuprofena, aspirina ili drugih NSAIL;
• teška insuficijencija jetre, bubrega i srca (vidjeti dio 4.4);
• posljednji trimestar trudnoće (vidjeti dio 4.6);
• aktivan ili rekurentni peptički ulkus/hemoragija u anamnezi (dvije ili više dokazanih epizoda ulceracije ili krvarenja);
• pozitivni anamnestički podaci o ranijem gastrointestinalnom krvarenju ili perforaciji, koji su bili povezani sa primjenom NSAIL;
• omeprazol se, kao i druge inhibitore protonske pumpe (PPI), ne smije primjenjivati istovremeno sa nelfinavirom (vidjeti dio 4.5);
• potvrđena kongestivna srčana insuficijencija (NYHA II-IV), ishemijska bolest srca, bolest perifernih arterija i/ili cerebrovaskularna bolest.

Diklofenak (NSAIL)

Kod svih pacijenata:

Neželjena dejstva se mogu svesti na minimum korišćenjem najmanje efektivne doze u najkraćem vremenskom periodu potrebnom za kontrolu simptoma (vidjeti dio 4.2 i gastointestinalne i kardiovaskularne rizike opisane ispod).

Kao i sa drugim nesteroidnim antiinflamatornim ljekovima, rijetko se mogu javiti alergijske reakcije, uključujući anafilaktičke/anafilaktoidne reakcije, i bez prethodnog izlaganja ovom lijeku.

Reakcije preosjetljivosti takođe mogu napredovati u Kounis-ov sindrom, ozbiljnu alergijsku reakciju koja može dovesti do infarkta miokarda. Simptomi takvih reakcija mogu uključivati bol u grudima koji se javlja u vezi sa alergijskom reakcijom na diklofenak.

Usljed farmakodinamskih svojstava, lijek Diclopram može da prikrije znake i simptome infektivnih bolesti.

Treba izbjegavati istovremenu upotrebu lijeka Diclopram sa drugim ljekovima iz grupe NSAIL, uključujući selektivne inhibitore ciklooksigenaze-2, jer ne postoje dokazi o sinergizmu njihovog dejstva, a pri tome postoji potencijalna opasnost od pojave dodatnih neželjenih dejstava (vidjeti dio 4.5).

Stariji pacijenti:

Na osnovu medicinskih podataka, savjetuje se oprez kod starije populacije. Kod starijih pacijenata je povećana učestalost neželjenih reakcija povezanih sa primjenom NSAIL, posebno gastrointestinalno krvarenje i perforacija, koji mogu biti fatalni (vidjeti dio 4.2). Preporučuje se primjena najniže efektivne doze kod iscrpljenih starijih pacijenata ili onih sa malom tjelesnom masom.

Respiratorni poremećaji:

Kod pacijenata sa astmom, sezonskim alergijskim rinitisom, oticanjem sluznice nosa (npr. nazalni polipi), hroničnom opstruktivnom bolešću pluća ili hroničnim infekcijama respiratornog trakta (naročito ukoliko su povezane sa simptomima sličnim alergijskom rinitisu), učestalije su reakcije na NSAIL, poput egzacerbacije astme (tzv. astma intolerancije na analgetike), Quincke-ov edem ili urtikarija. Stoga se kod ovih pacijenata preporučuje naročit oprez (spremnost na urgentno reagovanje). Ovo se odnosi i na pacijente koji su alergični na druge supstance i koji su ranije imali kožne reakcije, svrab ili urtikariju.

Oštećena funkcija srca, bubrega i jetre:

Pacijenti sa značajnim faktorima rizika za pojavu kardiovaskularnih događaja (npr. hipertenzija, hiperlipidemija, dijabetes melitus, pušenje) bi trebalo da primjenjuju diklofenak tek nakon pažljive procjene od strane ljekara.

S obzirom na to da rizik od pojave kardiovaskularnih događaja raste sa povećanjem doze i sa dužinom trajanja terapije, neophodno je da terapija traje što kraće uz primjenu najmanje efektivne dnevne doze. Potrebno je periodično procijeniti potrebu pacijenta za simptomatskom terapijom, kao i odgovor na nju.

Preporučuje se redovno praćenje pacijenata sa oštećenjem funkcije jetre, jer može doći do egzacerbacije osnovne bolesti.

U toku primjene NSAIL, uključujući diklofenak, moguće je povećanje vrijednosti jednog ili više enzima jetre. U toku dugotrajne terapije diklofenakom, preporučuje se kontrola funkcije jetre kao mjera predostrožnosti. Ukoliko perzistiraju ili se pogoršaju poremećene vrijednosti testova funkcije jetre, ako se razviju klinički znaci i simptomi bolesti jetre ili ako se pojave neke druge manifestacije (eozinofilija, osip), treba prekinuti sa primjenom diklofenaka. U toku terapije diklofenakom, moguć je nastanak hepatitisa i to bez prodromalnih simptoma. Oprez je potreban kod pacijenata sa hepatičkom porfirijom, jer je diklofenak potencijalni "okidač" za egzacerbaciju bolesti.

S obzirom na to da ljekovi iz grupe NSAIL, uključujući i diklofenak, mogu da dovedu do retencije tečnosti i edema, poseban oprez je neophodan kod pacijenata sa oštećenom funkcijom srca ili bubrega, kod pacijenata sa hipertenzijom, kod starijih pacijenata, kod pacijenata koji istovremeno dobijaju diuretike ili neke druge ljekove koji znatno utiču na funkciju bubrega, kod pacijenata sa značajnim smanjenjem volumena ekstracelularne tečnosti iz bilo kog razloga, npr. prije ili u toku oporavka od većih hirurških zahvata (vidjeti dio 4.3). Kao posebna mjera predostrožnosti, u ovakvim slučajevima se preporučuje praćenje parametara funkcije bubrega. Prekidanje terapije diklofenakom je obično praćeno oporavkom funkcije bubrega.

Primjena NSAIL može da izazove dozno zavisno smanjenje sinteze prostaglandina i oštećenu funkciju bubrega. Pacijenti sa povećanim rizikom od ove reakcije su pacijenti sa oštećenom funkcijom bubrega, srca, jetre, pacijenti koji uzimaju diuretike i starije osobe. Kod ovih pacijenata je potrebno praćenje funkcije bubrega (vidjeti dio 4.3).

Kardiovaskularni i cerebrovaskularni efekti:

Neophodno je odgovarajuće praćenje i savjetovanje pacijenata sa hipertenzijom i/ili blagom do umjerenom kongestivnom srčanom insuficijencijom, zato što su zabilježeni slučajevi zadržavanja tečnosti i edema, povezani sa terapijom ljekovima iz grupe NSAIL.

Klinička ispitivanja i epidemiološki podaci ukazuju na to da upotreba diklofenaka, naročito pri visokim dozama (150 mg dnevno) i kod dugotrajne terapije, može biti povezana sa malim povećanjem rizika od arterijskih trombotičkih događaja (na primjer infarkt miokarda ili moždani udar).

Pacijenti kod kojih hipertenzija nije pod kontrolom, oni sa kongestivnom srčanom insuficijencijom, ishemijskom bolešću srca, perifernim arterijskim oboljenjima i/ili cerebrovaskularnim oboljenjima, mogu da koriste ovaj lijek nakon pažljive procjene od strane ljekara. Sličnu procjenu treba obaviti prije započinjanja dugotrajnije primjene kod pacijenata sa faktorima rizika od pojave kardiovaskularnih događaja (npr. hipertenzija, hiperlipidemija, dijabetes melitus, pušenje).

Gastrointestinalni efekti:

Kod terapije svim ljekovima iz grupe NSAIL može doći do pojave gastrointestinalnog krvarenja, ulceracija ili perforacija koje mogu biti fatalne. Ova neželjena dejstva mogu da nastanu u bilo koje vrijeme sa ili bez upozoravajućih simptoma i kod pacijenata koji ranije nisu imali slične simptome.

Rizik od gastrointestinalnog krvarenja, ulceracije i perforacije je veći sa povećanjem doze NSAIL, zatim kod pacijenata sa anamnezom ulkusa, naročito ukoliko je bila komplikovana hemoragijom ili perforacijom (vidjeti dio 4.3), i kod starijih osoba. Kod ovih pacijenata se terapija počinje i održava primjenom najmanje efektivne doze.

Pacijenti sa istorijom gastrointestinalne toksičnosti, posebno ako su stariji, treba da prijave bilo koji neuobičajeni abdominalni simptom (naročito gastrointestinalno krvarenje), posebno u početnim fazama terapije.

Savjetuje se oprez u liječenju pacijenata koji istovremeno primaju ljekove koji mogu da povećaju rizik od ulceracije ili krvarenja, kao što su kortikosteroidi za oralnu primjenu, antikoagulansi kao što je varfarin, selektivni inhibitori ponovnog preuzimanja serotonina (SSRI) ili antitrombocitni agensi kao što je aspirin (vidjeti dio 4.5).

Ukoliko se pri primjeni lijeka Diclopram javi gastrointestinalno krvarenje ili ulceracija, dalja primjena lijeka se obustavlja.

Potreban je oprez pri primjeni NSAIL kod pacijenata sa anamnezom gastrointestinalnih bolesti (ulcerozni kolitis, Kronova bolest), jer može da dođe do egzacerbacije bolesti (vidjeti dio 4.8).

NSAIL, uključujući diklofenak, mogu biti povezani sa povećanim rizikom od gastrointestinalnog curenja iz anastomoze. Preporučuje se pažljiv medicinski nadzor i oprez kada se diklofenak koristi nakon gastrointestinalnih operacija.

Sistemski lupus eritematozus (SLE) i mješoviti poremećaji vezivnog tkiva:

Kod pacijenata sa SLE i mješovitim poremećajima vezivnog tkiva može biti povećan rizik od aseptičnog meningitisa (vidjeti dio 4.8).

Dermatološki efekti:

Veoma rijetko su zabilježene ozbiljne reakcije na koži, od kojih su neke bile i fatalne, povezane sa upotrebom ljekova iz grupe NSAIL, kao što su eksfolijativni dermatitis, Stivens-Johnson-ov sindrom i toksična epidermalna nekroliza (vidjeti dio 4.8). Uočeno je da kod pacijenata postoji veći rizik od ovih reakcija u ranijem toku terapije. U većini slučajeva, ove reakcije su se javile u toku prvog mjeseca terapije. Terapiju lijekom Diclopram treba prekinuti čim se pojave prvi znaci osipa na koži, mukoznih lezija ili bilo koji drugi znaci preosjetljivosti.

Plodnost kod žena:

Upotreba lijeka Diclopram može da umanji plodnost kod žena i ne preporučuje se njegova primjena kod žena koje pokušavaju da zatrudne.

Kod žena koje imaju poteškoća sa začećem ili ispituju uzrok neplodnosti, treba razmotriti obustavu primjene lijeka Diclopram.

Hematološki efekti:

Lijek Diclopram, kao što je slučaj i kod drugih NSAIL, može reverzibilno da inhibira agregaciju trombocita.

Omeprazol

U slučaju postojanja alarmantnih simptoma (npr. značajan nenamjeran gubitak tjelesne mase, rekurentno povraćanje, disfagija, hematemeza ili melena) i kada se sumnja ili je potvrđeno postojanje ulkusa želuca, potrebno je isključiti mogućnost maligniteta, jer omeprazol može prikriti simptome i otežati dijagnozu.

Istovremena primjena atazanavira sa inhibitorima protonske pumpe nije preporučljiva (vidjeti dio 4.5). Ukoliko se ipak istovremena primjena ovih ljekova smatra neophodnom, potrebno je kliničko praćenje (npr. virusni titar), sa povećanjem doze atazanavira do 400 mg sa 100 mg ritonavira; omeprazol ne bi trebalo da bude dat u dozi većoj od 20 mg.

Omeprazol, kao i svi ljekovi koji smanjuju sekreciju želudačne kiseline, može da smanji resorpciju vitamina B12 (cijanokobalamina) zbog hipo- ili ahlorhidrije. Na ovo posebno treba obratiti pažnju kod pacijenata sa smanjenim rezervama vitamina B12 i kod onih na dugotrajnoj terapiji koji imaju povećani rizik od smanjene resorpcije vitamina B12.

Omeprazol je inhibitor enzima CYP2C19. Pri započinjanju ili prestanku terapije omeprazolom treba uzeti u obzir mogućnosti interakcije sa ljekovima koji se metabolišu posredstvom CYP2C19. Primijećena je interakcija prilikom istovremene primjene klopidogrela i omeprazola (vidjeti dio 4.5). Klinički značaj ove interakcije nije utvrđen, ali iz predostrožnosti istovremenu primjenu ova dva lijeka treba izbjegavati.

Kod pacijenata liječenih inhibitorima protonske pumpe, kao što je omeprazol, u periodu od najmanje tri mjeseca ili, u većini slučajeva, od godinu dana, može se javiti težak oblik hipomagnezijemije. Mogu se javiti ozbiljni znaci hipomagnezijemije, kao što su umor, grčevi, delirijum, konvulzije, vrtoglavica i ventrikularne aritmije. Ovi znaci u početku mogu biti neprimjetni i mogu se lako previdjeti. Kod većine pacijenata kod kojih se javi, hipomagnezijemija se koriguje nadoknadom magnezijuma i prestankom terapije inhibitorima protonske pumpe. Kod pacijenata kod kojih se pretpostavlja da će biti na dužoj terapiji inhibitorima protonske pumpe ili koji istovremeno uzimaju digoksin ili ljekove koji mogu dovesti do hipomagnezijemije (npr. diuretici), zdravstveni stručnjaci treba da razmotre mjerenje nivoa magnezijuma, prije započinjanja terapije i periodično u toku same terapije.

Inhibitori protonske pumpe, posebno ukoliko se koriste u visokim dozama ili tokom dužeg vremenskog perioda (duže od jedne godine), mogu blago povećati rizik od preloma kuka, ručnog zgloba i kičme, naročito kod starijih pacijenata ili u prisustvu drugih poznatih faktora rizika. Opservacione studije sugerišu da je ukupni rizik od preloma povećan za 10 – 40 %. Rizik može biti povećan i zbog drugih faktora. Pacijenti sa povećanim rizikom od osteoporoze treba da imaju posebnu njegu, u skladu sa kliničkim vodičima, i adekvatni unos vitamina D i kalcijuma.

Oštećenje bubrega

Akutni tubulointersticijalni nefritis (TIN) je primijećen kod pacijenata koji uzimaju omeprazol i može se javiti u bilo kom trenutku tokom terapije omeprazolom (vidjeti dio 4.8). Akutni tubulointersticijalni nefritis može napredovati do bubrežne insuficijencije.

Omeprazol treba prekinuti u slučaju sumnje na TIN i odmah započeti odgovarajuću terapiju.

Subakutni sistemski lupus eritematozus (SCLE)

Inhibitori protonske pumpe su povezani sa veoma rijetkim slučajevima SCLE. Ukoliko se pojave lezije, posebno na djelovima kože izloženim suncu, i ukoliko su praćene artralgijom, pacijent treba odmah da potraži medicinsku pomoć, a zdravstveni stručnjak treba da razmotri prekid terapije lijekom Diclopram.

Pojava SCLE nakon primjene inhibitora protonske pumpe može da poveća rizik od pojave SCLE sa drugim inhibitorima protonske pumpe.

Terapija inhibitorima protonske pumpe može da dovede do blagog povećanja rizika od gastrointestinalnih infekcija bakterijama kao što su Salmonella i Campylobacter (vidjeti dio 5.1).

Kao kod svake dugotrajne terapije, posebno ukoliko se lijek primjenjuje duže od jedne godine, pacijente treba redovno nadgledati.

Uticaj na laboratorijske testove

Povećani nivoi hromogranina A (CgA) ometaju dijagnozu neuroendokrinih tumora. Da bi se izbjegao uticaj omeprazola, terapiju omeprazolom treba privremeno obustaviti najmanje pet dana prije merenja nivoa CgA (vidjeti dio 5.1). Ukoliko se nivoi CgA i gastrina ne vrate u referentni opseg nakon početnog mjerenja, mjerenje treba ponoviti 14 dana nakon prekida terapije inhibitorom protonske pumpe.

Pomoćne supstance sa potvrđenim dejstvom

Lijek Diclopram sadrži 1,0 mg propilenglikola po kapsuli.

Lijek Diclopram sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po kapsuli, odnosno suštinski je “bez natrijuma”.

Diklofenak (NSAIL)

Drugi analgetici, uključujući selektivne inhibitore ciklooksigenaze-2: Potrebno je izbjegavati istovremenu upotrebu dva ili više ljekova iz grupe NSAIL (uključujući aspirin) usljed povećanog rizika od neželjenih reakcija (vidjeti dio 4.4).

Diuretici i antihipertenzivni ljekovi: Može se uočiti smanjeno dejstvo diuretika i antihipertenziva.

Ovu kombinaciju treba primjenjivati sa oprezom, posebno kod starijih pacijenata koji zahtijevaju i periodičnu kontrolu krvnog pritiska. Pažnju treba usmjeriti na hidriranost pacijenata i na njihovu bubrežnu funkciju, naročito kod istovremene primjene sa diureticima i ACE inhibitorima, zbog povećanog rizika od nefrotoksičnosti.

Diuretici mogu da povećaju rizik od nefrotoksičnosti NSAIL. Istovremena primjena sa diureticima koji štede kalijum može biti povezana sa povećanim nivoima kalijuma u serumu, tako da je potrebno praćenje nivoa kalijuma u serumu.

Digoksin: Može doći do porasta koncentracije digoksina u plazmi; zbog toga se preporučuje redovno praćenje koncentracija digoksina u serumu.

Kardiotonični glikozidi: Istovremena primjena srčanih glikozida i NSAIL kod pacijenta može da dovede do pogoršanja srčane insuficijencije, redukcije brzine glomerularne filtracije (engl. glomerular filtratioin rate, GFR) i povećanja nivoa glikozida u plazmi.

Litijum: Može doći do smanjene eliminacije litijuma, tako da se preporučuje redovno praćenje koncentracija litijuma u serumu.

Metotreksat: Potreban je oprez kada se NSAIL i metotreksat primjenjuju u vremenskom razmaku od 24 sata.

Diklofenak može da inhibira tubularni bubrežni klirens metotreksata i na taj način poveća njegovu koncentraciju, što može dovesti do toksičnog dejstva.

Ciklosporin: Povećan je rizik od nefrotoksičnosti, tako da je potrebno primjenjivati diklofenak u nižim dozama u odnosu na doze koje primaju pacijenti koji nisu na terapiji ciklosporinom.

Mifepriston: NSAIL ne treba da se koriste 8-12 dana nakon primjene mifepristona, jer mogu da smanje njegovo dejstvo.

Kortikosteroidi: Povećan je rizik od gastrointestinalnih ulceracija i krvarenja (vidjeti dio 4.4).

Antikoagulansi i antitrombocitni ljekovi: Preporučuje se oprez, pošto istovremena terapija može povećati rizik od krvarenja (vidjeti dio 4.4). Iako klinička ispitivanja ne ukazuju na to da diklofenak utiče na antikoagulantni efekat, prijavljeni su slučajevi kod kojih je istovremena primjena dikofenaka i antikoagulantnih ljekova povećala rizik od krvarenja. Neophodno je pažljivo praćenje ovih pacijenata.

Hinolonski antibiotici: Podaci na životinjama ukazuju da NSAIL mogu da povećaju rizik od pojave konvulzija povezanih sa primjenom hinolonskih antibiotika. Kod pacijenata koji primaju NSAIL i hinolone povećan je rizik od pojave konvulzija.

Selektivni inhibitori ponovnog preuzimanja serotonina (SSRI): Povećan je rizik od gastrointestinalnog krvarenja (vidjeti dio 4.4).

Takrolimus: Moguć je porast rizika od nefrotoksičnosti kod istovremene primjene NSAIL sa takrolimusom.

Zidovudin: Povećan je rizik od hematološke toksičnosti kada se NSAIL primjenjuju sa zidovudinom. Postoji dokaz za povećan rizik od hemartroza i hematoma kod HIV (+) hemofiličara koji istovremeno primaju zidovudin i ibuprofen.

Fenitoin: Preporučuje se praćenje koncentracija fenitoina u plazmi, zbog očekivanog povećanja nivoa fenitoina.

Holestipol i holestiramin: Ovi ljekovi mogu da indukuju odlaganje ili smanjenje resorpcije diklofenaka, te se preporučuje primjena diklofenaka najmanje 1 sat prije ili 4-6 sati nakon primjene holestipola/holestiramina.

Snažni inhibitori CYP2C9: Preporučuje se oprez u slučaju kada se istovremeno propisuju diklofenak i snažni inhibitori CYP2C9 (kao što su sulfinpirazon i vorikonazol), što može dovesti do značajnog porasta koncentracije u plazmi i raspoloživosti diklofenaka usljed inhibicije metabolizma diklofenaka.

Antidijabetici: Kliničke studije su pokazale da diklofenak može da se primjenjuje istovremeno sa oralnim antidijabeticima bez uticaja na njihovo kliničko dejstvo. Međutim, prijavljeni su izolovani slučajevi pojave hiperglikemije i hipoglikemije kod istovremene primjene oralnih antidijabetika i diklofenaka, kada je bilo neophodno korigovati dozu oralnih antidijabetika. Preporučuje se praćenje nivoa glukoze u krvi kao mjera predostrožnosti kod istovremene primjene ovih ljekova.

Omeprazol

Uticaj omeprazola na farmakokinetiku drugih aktivnih supstanci

Aktivne supstance čija resorpcija zavisi od pH vrijednosti

Smanjena želudačna kiselost tokom terapije omeprazolom može povećati ili smanjiti resorpciju aktivnih supstanci čija resorpcija zavisi od vrijednosti pH u želucu.

Nelfinavir, atazanavir

Prilikom istovremene primjene nelfinavira i atazanavira sa omeprazolom dolazi do smanjene koncentracije nelfinavira i atazanavira u plazmi.

Istovremena primjena omeprazola i nelfinavira je kontraindikovana (vidjeti dio 4.3). Istovremena primjena omeprazola (40 mg jednom dnevno) smanjuje raspoloživost nelfinavira za 40 %, a njegovog glavnog metabolita M8 za 75 – 90 %. Interakcija može ići preko inhibicije CYP2C19.

Istovremena primjena omeprazola sa atazanavirom nije preporučljiva (vidjeti dio 4.4). Istovremena primjena omeprazola (40 mg jednom dnevno) i atazanavira 300 mg/ritonavira 100 mg kod zdravih dobrovoljaca dovodilo je do smanjenja raspoloživosti atazanavira za 75 %. Povećanje doze atazanavira na 400 mg nije kompenzovalo uticaj omeprazola na raspoloživost atazanavira. Istovremena primjena omeprazola (20 mg jednom dnevno) sa atazanavirom 400 mg/ritonavirom 100 mg kod zdravih dobrovoljaca rezultiralo je u smanjenju raspoloživosti atazanavira za 30 % u poređenju sa atazanavirom 300 mg/ritonavirom 100 mg jednom dnevno.

Digoksin

Istovremena primjena sa omeprazolom (20 mg dnevno) kod zdravih dobrovoljaca dovodila je do povećanja biološke raspoloživosti digoksina za 10 %. Toksičnost digoksina rijetko je primijećena. Ipak, oprez je potreban kod starijih osoba koje uzimaju veće doze omeprazola. Potrebno je terapijsko praćenje koncentracije digoksina.

Klopidogrel

U ukrštenoj kliničkoj studiji, klopidogrel (300 mg početna doza, 75 mg/dan doza održavanja) sam i sa omeprazolom (80 mg oralno dnevno istovremeno sa klopidogrelom) su primjenjivani 5 dana. Raspoloživost aktivnog metabolita klopidogrela je smanjena za 46 % (prvog dana) i 42 % (petog dana) pri istovremenoj primjeni sa omeprazolom. Prosječna inhibicija agregacije trombocita je smanjena za 47 % (24 sata) i 30 % (petog dana) pri istovremenoj primjeni klopidogrela i omeprazola. Druga studija ukazuje da primjena klopidogrela i omeprazola u različitim intervalima nije spriječila njihovu interakciju, vjerovatno izazvanu inhibitornim efektom omeprazola na CYP2C19. Rezultati opservacionih i kliničkih studija daju nekonzistentne podatke u vezi sa kliničkim implikacijama PK/PD interakcije omeprazola u pogledu značajnih kardiovaskularnih događaja. U cilju predostrožnosti, ne preporučuje se istovremena primjena omeprazola i klopidogrela (vidjeti dio 4.4).

Druge aktivne supstance

Resorpcija posakonazola, erlotiniba, ketokonazola i itrakonazola se značajno smanjuje, tako da im može biti smanjena i klinička efikasnost. Treba izbjegavati istovremenu primjenu omeprazola sa posakonazolom i erlotinibom.

Aktivne supstance koje se metabolišu posredstvom CYP2C19

Omeprazol je umjereni inhibitor CYP2C19, glavnog enzima preko kog se metaboliše. Stoga metabolizam druge aktivne supstance primijenjene istovremeno koja se takođe metaboliše posredstvom CYP2C19 može biti umanjen, a sistemska raspoloživost ove supstance povećana. Primjeri takvih ljekova su R-varfarin i drugi antagonisti vitamina K, cilostazol, diazepam i fenitoin.

Cilostazol

Omeprazol, dat u dozi od 40 mg zdravim dobrovoljcima u ukrštenoj studiji, uticao je na povećanje Cmax i PIK cilostazola za 18 %, odnosno 26 %, a jednog njegovog aktivnog metabolita za 29 %, odnosno 69 %.

Fenitoin

Praćenje koncentracije fenitoina u plazmi je preporučeno prve dvije nedjelje od početka terapije omeprazolom, i ukoliko je bilo prilagođavanja doze fenitoina, potrebno je praćenje i dalje prilagođavanje doze nakon završetka terapije omeprazolom.

Nepoznat mehanizam

Sakvinavir

Istovremena primjena omeprazola sa sakvinavirom/ritonavirom dovodi do povećanja nivoa sakvinavira u plazmi za 70 %, kod sakvinavira koji je imao dobru podnošljivost kod HIV-pozitivnih pacijenata.

Takrolimus

Istovremena primjena omeprazola i takrolimusa dovodi do povećanja koncentracije takrolimusa u serumu. Potrebno je terapijsko praćenje koncentracije takrolimusa, kao i funkcije bubrega (klirensa kreatinina) i po potrebi prilagođavanje doze takrolimusa.

Metotreksat

Kod nekih pacijenata je prijavljen porast nivoa metotreksata, kada se primijeni istovremeno sa inhibitorima protonske pumpe. Kada je potrebna primjena visokih doza metotreksata, treba razmotriti privremeni prekid primjene omeprazola.

Uticaj drugih aktivnih supstanci na farmakokinetiku omeprazola

Inhibitori CYP2C19 i/ili CYP3A4

S obzirom na to da se omeprazol metaboliše posredstvom CYP2C19 i CYP3A4, aktivne supstance za koje se zna da inhibiraju pomenute enzime (kao što su klaritromicin i vorikonazol) mogu dovesti do povećanja koncentracija omeprazola u serumu, time što smanjuju stepen njegovog metabolizma. Istovremena primjena sa vorikonazolom dovodi do više nego dvostruko veće raspoloživosti omeprazola. Budući da je podnošljivost visokih doza omeprazola dobra, nije potrebno prilagođavanje doze. Ipak, podešavanje doza je potrebno razmotriti kod pacijenata sa teškim oštećenjem funkcije jetre, kao i onih na dugotrajnoj terapiji.

Induktori CYP2C19 i/ili CYP3A4

Aktivne supstance za koje se zna da indukuju CYP2C19 i/iliCYP3A4 (kao što su rifampicin i kantarion) mogu dovesti do smanjenja koncentracije omeprazola u serumu time što utiču na povećanje stepena metabolizma ovog lijeka.

Diklofenak

Trudnoća

Inhibicija sinteze prostaglandina može nepovoljno da utiče na trudnoću i/ili na embriofetalni razvoj. Rezultati epidemioloških studija ukazuju na povećan rizik od pobačaja, kao i od srčanih malformacija i gastroshize nakon upotrebe inhibitora sinteze prostaglandina u ranoj trudnoći. Apsolutni rizik od nastanka srčanih malformacija, koji je inače manji od 1 %, bio je povišen do 1,5 %. Rizik se povećava sa dozom i dužinom trajanja terapije. Primjena inhibitora sinteze prostaglandina kod eksperimentalnih životinja je rezultirala povećanim prije i postimplantacionim gubitkom i embriofetalnim letalitetom.

Osim toga, povećana incidenca različitih malformacija, uključujući kardiovaskularne, zabilježena je pri primjeni inhibitora sinteze prostaglandina kod eksperimentalnih životinja tokom organogeneze.

Od 20. nedjelje trudnoće nadalje, primjena diklofenaka može uzrokovati oligohidramnion koji je posljedica bubrežne disfunkcije kod fetusa. To se može dogoditi ubrzo nakon početka terapije i obično je reverzibilno nakon prekida terapije. U toku prvog i drugog trimestra trudnoće, diklofenak treba primijeniti samo ukoliko je neophodno. Ukoliko se diklofenak primjenjuje kod žene koja pokušava da zatrudni ili u toku prvog i drugog trimestra trudnoće, trebalo bi upotrijebiti najnižu efektivnu dozu i trajanje terapije ograničiti na najkraći mogući period. Antenatalno praćenje radi otkrivanja moguće pojave oligohidramniona treba razmotriti nakon izloženosti diklofenaku tokom nekoliko dana od 20. gestacijske nedjelje nadalje. Primjena diklofenaka mora se prekinuti ako se utvrdi oligohidramnion.

U toku trećeg trimestra trudnoće, svi inhibitori sinteze prostaglandina mogu izložiti plod:

• kardiopulmonalnoj toksičnosti (prevremeno zatvaranje ductus arteriosus-a i plućna hipertenzija),
• bubrežnoj disfunkciji (vidjeti prethodni dio teksta).

Kod majke i novorođenčeta, na kraju trudnoće mogu dovesti do:

- mogućeg produženja vremena krvarenja, anti-agregacijskog efekta koji se može javiti čak i nakon primjene veoma niskih doza;

- inhibicije kontrakcije uterusa koja dovodi do odloženog ili produženog porođaja.

Usljed toga, lijek Diclopram je kontraindikovan u trećem trimestru trudnoće (vidjeti djelove 4.3 i 5.3).

Dojenje

U ograničenim, do sada dostupnim studijama, uočeno je da se NSAIL mogu pojaviti u majčinom mlijeku u veoma niskim koncentracijama. NSAIL treba, ako je moguće, izbjegavati tokom dojenja.

Plodnost

Vidjeti dio 4.4.

Omeprazol

Trudnoća

Rezultati tri prospektivne epidemiološke studije (više od 1000 razmatranih slučajeva) nisu ukazali na neželjena dejstva omeprazola na trudnoću ili na zdravlje fetusa/novorođenčeta. Omeprazol se može koristiti tokom trudnoće.

Dojenje

Omeprazol se izlučuje u majčino mlijeko, ali je mala vjerovatnoća da će primjena terapijskih doza uticati na dijete.

Nakon primjene NSAIL moguća je pojava neželjenih dejstava kao što su vrtoglavica, nesvjestica, zamor, smetnje vida, glavobolja, pospanost i/ili druga neželjena dejstva na centralni nervni sistem. Nakon primjene omeprazola mogu da se jave nesvjestica i poremećaji vida (vidjeti dio 4.8). Ukoliko se ove reakcije ispolje kod pacijenata, oni ne treba da upravljaju vozilima ili da rukuju mašinama.

Diklofenak

Ukoliko se jave ozbiljne neželjene reakcije, treba prekinuti sa primjenom lijeka Diclopram.

Najučestaliji neželjeni događaji su gastrointestinalnog tipa.

Neželjene reakcije diklofenaka zabilježena u kliničkim ispitivanja i epidemiološki podaci predstavljeni su u donjoj tabeli.

Za klasifikaciju učestalosti neželjenih reakcija korišćena je sledeća terminologija:

-veoma često (≥ 1/10),

-često (≥ 1/100 do < 1/10),

-povremeno (≥ 1/1000 do < 1/100),

-rijetko (≥ 1/10000 do < 1/1000),

-veoma rijetko (< 1/10000),

-nepoznato (učestalost se ne može procijeniti na osnovu raspoloživih podataka).

Podaci iz kliničkih ispitivanja i epidemiološki podaci ukazuju na povećan rizik od pojave arterijskih trombotičkih događaja (infarkt miokarda ili moždani udar) u vezi sa primjenom diklofenaka, posebno u visokim dozama (150 mg dnevno) u dužem vremenskom periodu (vidjeti djelove 4.3. i 4.4).

Omeprazol

Najčešće neželjene reakcije (1 – 10 % pacijenata) su glavobolja, bol u abdomenu, opstipacija, dijareja, nadutost i mučnina/povraćanje.

U kliničkim studijama i tokom postmarketinškog praćenja identifikovane su sljedeće neželjene reakcije ili se sumnjalo na njih. Nijedna nije bila dozno zavisna. Neželjene reakcije navedene u nastavku su klasifikovane prema učestalosti i prema MedDRA klasifikaciji sistema organa. Neželjene reakcije se po učestalosti klasifikuju na sljedeći način: veoma često (≥ 1/10), često (≥ 1/100, <1/10); povremeno (≥ 1/1000, < 1/100); rijetko (≥ 1/10000, < 1/1000), veoma rijetko (< 1/10000) i nepoznato (učestalost se ne može procijeniti na osnovu raspoloživih podataka).

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Diklofenak

Simptomi

Može se javiti glavobolja, mučnina, povraćanje, bol u epigastrijumu, gastrointestinalno krvarenje, rijetko dijareja, dezorijentisanost, uznemirenost, koma, pospanost, vrtoglavica, tinitus, gubitak svijesti ili povremeno konvulzije. Kod značajnog trovanja, mogu nastati akutna bubrežna insuficijencija i oštećenje funkcije jetre.

Terapijske mjere

Tretman akutnog trovanja ljekovima iz grupe NSAIL sastoji se od suportivnih mjera i simptomatske terapije. U toku jednog sata od uzimanja potencijalno toksične doze treba razmotriti upotrebu aktivnog uglja. Alternativno, kod odraslih, nakon unošenja doza koje su potencijalno opasne po život potrebno je uraditi lavažu želuca u toku jednog sata od uzimanja lijeka.

Treba obezbijediti adekvatnu diurezu.

Potrebno je praćenje funkcije bubrega i jetre.

Pacijente je potrebno nadgledati najmanje tokom četiri sata od uzimanja potencijalno toksične doze.

Učestale ili produžene konvulzije treba tretirati intravenskim diazepamom.

U zavisnosti od kliničkog stanja pacijenta, mogu biti indikovane i druge mjere. Posebne mjere, kao što su forsirana diureza, dijaliza ili hemoperfuzija, vjerovatno ne omogućavaju eliminaciju NSAIL, zbog njihovog vezivanja za proteine plazme i brzog metabolizma.

Suportivne mjere i simptomatsko liječenje treba primijeniti onda kada postoje komplikacije, kao što su hipotenzija, bubrežna insuficijencija, konvulzije, gastrointestinalni poremećaji i respiratorna depresija.

Omeprazol

Postoje ograničeni podaci o efektima predoziranja omeprazolom kod ljudi. U literaturi su opisane primjene doza do 560 mg, a postoje i pojedinačni slučajevi primjene i do 2400 mg omeprazola (120 puta veće od preporučene klinički efikasne doze). Prijavljeni su mučnina, povraćanje, vrtoglavica, bol u stomaku, dijareja i glavobolja. Apatija, depresija i konfuznost su opisane u pojedinačnim slučajevima.

Simptomi predoziranja omeprazolom su uglavnom prolazni i nije prijavljeno da izazivaju ozbiljne posljedice. Sa povećanjem doza brzina eliminacije je ostala nepromijenjena (kinetika prvog reda). Ukoliko je neophodno, primjenjuje se simptomatska terapija.

Farmakoterapijska grupa: Derivati sirćetne kiseline i srodne supstance

ATC kod: M01AB55 (diklofenak, kombinacije)

Diklofenak

Diklofenak je nesteroidni lijek sa značajnim analgetskim i antiinflamatornim svojstvima. Inhibira prostaglandin sintetazu (ciklooksigenazu).

Omeprazol

Mehanizam dejstva

Omeprazol, racemska smješa dva enantiomera, smanjuje sekreciju želudačne kiseline uz pomoć visoko specifičnog mehanizma dejstva. Omeprazol je specifičan inhibitor protonske pumpe u parijetalnim ćelijama. Primijenjen jednom dnevno djeluje brzo i omogućava reverzibilnu inhibiciju izlučivanja želudačne kiseline.

Omeprazol je slaba baza koja se koncentriše i prelazi u aktivan oblik u kiseloj sredini intracelularnih kanalikula parijetalnih ćelija, gdje inhibira enzim H+/K+ - ATP-azu tj. protonsku pumpu. Uticaj omeprazola na završnu fazu stvaranja želudačne kiseline je dozno zavisan i omogućava uspješnu inhibiciju i bazalne i stimulisane sekrecije želudačne kiseline, nezavisno od stimulusa.

Farmakodinamski efekti

Svi primijećeni farmakodinamski efekti su posljedica uticaja omeprazola na lučenje želudačne kiseline.

Uticaj na lučenje želudačne kiseline

Oralna primjena omeprazola jednom dnevno obezbjeđuje brzu i efikasnu inhibiciju dnevne i noćne sekrecije želudačne kiseline sa maksimalnim efektom nakon 4 dana od početka terapije. Primjenom 20 mg omeprazola, kod pacijenata sa duodenalnim ulkusom se održava smanjenje 24-časovnog želudačnog aciditeta u prosjeku za 80 %, sa prosječnim smanjenjem maksimuma koncentracije želudačne kiseline za 70 % nakon stimulacije pentagastrinom 24 časa poslije primjene doze omeprazola.

Oralna primjena 20 mg omeprazola kod pacijenata sa duodenalnim ulkusom održava gastrične vrijednosti pH ≥ 3 u trajanju od 17 sati, u toku perioda od 24 časa.

Kao posljedica smanjene sekrecije želudačne kiseline i smanjenog aciditeta želuca, omeprazol u zavisnosti od doze smanjuje/normalizuje izloženost jednjaka želudačnoj kiselini kod pacijenata koji imaju gastroezofagealnu refluksnu bolest.

Inhibicija sekrecije želudačne kiseline je u korelaciji sa PIK-om (površina ispod krive koncentracija-vrijeme) omeprazola, a ne sa stvarnom koncentracijom u plazmi u datom vremenu.

Nije primijećena tahifilaksija tokom primjene omeprazola.

Ostali efekti smanjenog lučenja želudačne kiseline

Tokom dugotrajnih terapija omeprazolom nešto učestalije su primijećeni slučajevi pojave cista želudačnih žlijezda. Ove promjene su fiziološka posljedica izražene inhibicije lučenja želudačne kiseline, benigne su i reverzibilne.

Smanjenje aciditeta želuca iz bilo kog razloga, pa i usljed korišćenja inhibitora protonske pumpe, utiče na povećanje broja bakterija u želucu koje su inače prisutne u gastrointestinalnom traktu. Terapija ljekovima koji snižavaju želudačnu kiselost vodi blagom povećanju rizika od infekcija bakterijama kao što su Salmonella i Campylobacter.

Tokom terapije antisekretornim ljekovima, kao posljedica smanjene sekrecije želudačne kiseline dolazi do porasta gastrina u serumu. Povišen nivo CgA može da utiče na ispitivanja neuroendokrinih tumora. Dostupni objavljeni dokazi ukazuju na to da treba prekinuti primjenu inhibitora protonske pumpe između 5 dana i 2 nedjelje prije mjerenja nivoa CgA. To treba da omogući da se nivo CgA, koji je mogao biti lažno povišen nakon primjene PPI, vrati u referentni opseg.

Povećan broj ECL ćelija, vjerovatno povezan sa povećanom koncentracijom gastrina u serumu, je uočen kod nekih pacijenata (i djeca i odrasli) tokom dugotrajne primjene omeprazola. Ne smatra se da to ima neki klinički značaj.

Diklofenak

Nakon oralne primjene, diklofenak natrijum se brzo resorbuje i podliježe metabolizmu prvog prolaza. Terapijske koncentracije u plazmi se javljaju oko 30 minuta nakon primjene diklofenaka. Stepen vezivanja za proteine plazme iznosi 99,7 %, i terminalno poluvrijeme eliminacije iz plazme iznosi 1-2 sata.

Oko 60 % primijenjene doze izlučuje se urinom u obliku metabolita, i manje od 1 % se izluči u nepromijenjenom obliku. Ostatak doze se eliminiše u obliku metabolita putem žuči.

Nakon brzog prolaska kroz želudac, gastrorezistentne pelete koje ulaze u sastav kapsule obezbjeđuju trenutnu raspoloživost diklofenaka u krvotoku. Pelete sa produženim oslobađanjem koje ulaze u sastav kapsule omogućavaju odloženo oslobađanje aktivne supstance, što znači da je dovoljno doziranje jednom dnevno.

Omeprazol

Resorpcija

Omeprazol i omeprazol magnezijum su nestabilni u kiseloj sredini, pa se iz tog razloga primjenjuju oralno u vidu gastrorezistentnih granula u kapsulama ili tabletama. Resorpcija omeprazola je brza, maksimalne koncentracije se dostižu za oko 1-2 sata nakon primjene doze. Resorpcija omeprazola se dešava u tankom crijevu i najčešće je potpuna u roku 3-6 sati. Uzimanje hrane nema uticaja na bioraspoloživost omeprazola. Sistemska bioraspoloživost kod pojedinačne oralne doze je približno 40 %. Poslije ponovljenog doziranja jednom dnevno, bioraspoloživost raste na približno 60 %.

Distribucija

Prividni volumen distribucije kod zdravih dobrovoljaca je približno 0,3 l/kg tjelesne težine. Vezivanje omeprazola za proteine plazme iznosi 97 %.

Metabolizam

Omeprazol se potpuno metaboliše preko citohroma P450 (CYP). Veći dio metabolizma zavisi od polimorfno izraženog CYP2C19, koji je odgovoran za nastanak hidroksiomeprazola, glavnog metabolita u plazmi. Preostali dio omeprazola se metaboliše preko CYP3A4, kada nastaje omeprazol sulfon. Kao posljedica velikog afiniteta omeprazola za CYP2C19, postoji mogućnost za kompetitivnu inhibiciju i pojavu interakcija među ljekovima koji su supstrati CYP2C19 enzima. Međutim, kao posljedica malog afiniteta prema CYP3A4, omeprazol ne inhibira metabolizam drugih CYP3A4 supstrata. Pored toga, omeprazol nema inhibitorni efekat na glavne CYP enzime.

Oko 3 % populacije bijelaca, kao i 15-20 % populacije azijskog porijekla nemaju funkcionalni CYP2C19 enzim i nazivaju se slabi metabolizeri. Kod njih se omeprazol metaboliše uglavnom preko CYP3A4. Poslije ponovljene primjene 20 mg omeprazola jednom dnevno, prosječna vrijednost PIK je bila 5 do 10 puta veća kod ovih pacijenata nego kod osoba koje imaju funkcionalni CYP2C19 enzim (ekstenzivni metabolizeri). Srednje vrijednosti maksimalnih koncentracija u plazmi kod ovih pacijenata su bile više 3-5 puta. Ovi nalazi nemaju uticaja na doziranje omeprazola.

Eliminacija

Poluvrijeme eliminacije omeprazola iz plazme iznosi manje od sat vremena, kako nakon pojedinačne doze, tako i nakon ponovljene primjene jednom dnevno. Omeprazol se potpuno eliminiše iz plazme u periodu između dvije doze, bez tendencije akumuliranja prilikom doziranja jednom dnevno. Skoro 80 % oralne doze omeprazola se izlučuje u vidu metabolita urinom, a ostatak fecesom, uglavnom putem bilijarne sekrecije.

PIK omeprazola se povećava kod ponovljene primjene. Porast je dozno-zavisan i dovodi do nelinearne povezanosti primijenjene doze i površine ispod krive kod ponovljene primjene. Zavisnost dužine terapije i primijenjenih doza posljedica je smanjenog metabolizma prvog prolaza i sistemskog klirensa usljed inhibicije CYP2C19 enzima omeprazolom i/ili njegovim metabolitima (npr. sulfonom).

Nije utvrđeno da metaboliti imaju uticaj na sekreciju želudačne kiseline.

Posebne populacije pacijenata

Pacijenti sa oštećenom funkcijom jetre

Metabolizam omeprazola kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre je umanjen, pa dovodi do porasta PIK. Omeprazol nije pokazao tendenciju akumulacije prilikom doziranja jednom dnevno.

Pacijenti sa oštećenom funkcijom bubrega

Farmakokinetika omeprazola, uključujući sistemsku bioraspoloživost i stepen eliminacije, nepromijenjeni su kod pacijenata sa smanjenom funkcijom bubrega.

Stariji pacijenti

Stepen metabolizma je neznatno smanjen kod pacijenata starijeg životnog doba (75-79 godina starosti).

Diklofenak

Nema pretkliničkih podataka značajnih za propisivanje ovog lijeka u odnosu na već navedene u drugim djelovima ovog teksta.

Omeprazol

Gastrična hiperplazija enterohromafinih (ECL) ćelija i karcinoidni tumori primijećeni su u doživotnim studijama na pacovima koji su primali omeprazol. Navedene promjene su rezultat stalne hipergastrinemije nastale kao posljedica inhibicije lučenja želudačne kiseline. Slične promjene su primijećene i nakon terapije antagonistima H2-receptora, inhibitorima protonske pumpe i nakon parcijalne fundektomije. Dakle, ove promjene nisu posljedica direktnog djelovanja bilo koje aktivne supstance posebno.

Sastav peleta:

celuloza, mikrokristalna

povidon K25

silicijum dioksid, koloidni, bezvodni

metakrilna kiselina - etilakrilat kopolimer (1:1), tip A, neutralisan sa (6 mol %) natrijum hidroksidom

propilenglikol

amonijum - metakrilat kopolimer, tip A

amonijum - metakrilat kopolimer, tip B

manitol (E 421)

magnezijum karbonat, teški

hidroksipropilceluloza (75-150 mPas/5 % rastvor)

natrijum laurilsulfat

hipromeloza (6mPas)

metakrilna kiselina - etilakrilat kopolimer (1:1), disperzija 30 %

polisorbat 80

trietilcitrat

talk

Sastav omotača :

tijelo: titan dioksid (E171), gvožđe (III) oksid, žuti (E172), želatin

kapa: titan dioksid (E171), gvožđe (III) oksid, crveni (E172), želatin

Nije primjenjivo.

4 godine

Čuvati na temperaturi do 30°C.

Unutrašnje pakovanje je OPA/Al/PVC-aluminijumski blister sa 5 kapsula. Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 2 ili 6 blistera sa po 5 kapsula i Uputstvo za lijek.

Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.

Lijek Diclopram sadrži dvije aktivne supstance u jednoj kapsuli. Ove aktivne supstance su diklofenak natrijum (75 mg) i omeprazol (20 mg).

Diklofenak pripada grupi nesteroidnih antiinflamatornih ljekova (NSAIL) i koristi se za ublažavanje bolova i zapaljenskih procesa u zglobovima.

Omeprazol pripada grupi ljekova koji se nazivaju „inhibitori protonske pumpe“, koji smanjuju stvaranje želudačne kiseline. Omeprazol smanjuje rizik od nastanka peptičkih ulkusa (čirevi želuca ili duodenuma) izazvanih primjenom nesteroidnih antiinflamatornih ljekova (NSAIL).

Lijek Diclopram Vam je propisan za terapiju simptoma poremećaja zglobova, kao što su osteoartritis, reumatoidni artritis ili ankilozirajući spondilitis. Osim toga, postoji rizik od pojave peptičkih ulkusa povezanih sa primjenom NSAIL.

Lijek Diclopram ne smijete koristiti:

• ako ste alergični (preosjetljivi) na diklofenak, aspirin, ibuprofen ili druge NSAIL ili na bilo koji drugi sastojak lijeka Diclopram (vidjeti dio 6). Znaci preosjetljivosti uključuju oticanje lica i usta (angioedem), probleme sa disanjem, bol u grudima, curenje iz nosa, osip na koži ili bilo koju drugu reakciju alergijskog tipa.
• ako ste alergični na druge ljekove koji sadrže inhibitore protonske pumpe (npr. pantoprazol, lansoprazol, rabeprazol, esomeprazol),
• ako imate tešku insuficijenciju (slabost) jetre, bubrega ili srca,
• ako ste u posljednjem tromjesečju trudnoće,
• ako uzimate nelfinavir (lijek za liječenje HIV infekcije),
• ako imate ili ste ikada imali čir (ulkus) želuca ili duodenuma (peptički ulkus) ili perforaciju crijeva,
• ako imate ili ste ikada imali krvarenje u digestivnom traktu (koje uključuje krv u sadržaju koji ste povratili, krvarenje pri pražnjenju crijeva, svježu krv u stolici ili crnu stolicu poput katrana),
• ako Vam je utvrđena bolest srca i/ili cerebrovaskularna bolest, npr. ako ste imali srčani udar, moždani udar, mali moždani udar (TIA – tranzitorni ishemijski atak) ili ako imate začepljenje krvnih sudova koji vode do srca ili mozga ili ste imali operativni zahvat radi uklanjanja ili premošćivanja začepljenja,
• ako imate ili ste imali probleme sa cirkulacijom krvi (bolest perifernih arterija).

Prije primjene diklofenaka obavijestite Vašeg ljekara o sljedećem:

• Da li pušite?
• Da li imate dijabetes?
• Da li imate anginu, krvne ugruške, povišeni krvni pritisak, povišen holesterol ili povišene trigliceride?

Ukoliko mislite da se nešto od navedenog odnosi na Vas ili niste sigurni, ne uzimajte lijek. Obavijestite Vašeg ljekara i slijedite date savjete.

Recite Vašem ljekaru ako ste nedavno imali ili ćete imati operaciju želuca ili crijeva prije nego što uzmete lijek Diclopram, jer ovaj lijek ponekad može pogoršati zarastanje rana u crijevima nakon operacije.

Upozorenja i mjere opreza:

Obavijestite Vašeg ljekara prije primjene lijeka Diclopram ukoliko uzimate druge NSAIL, s obzirom na to da ove ljekove ne treba istovremeno primjenjivati.

Lijek Diclopram može da prikrije simptome drugih bolesti ili da ih pogorša. Usljed toga, prije primjene lijeka Diclopram, obavijestite Vašeg ljekara o sljedećem:

• Da li imate astmu ili druge alergije, polipe u nosu, otežano disanje (COPD – hronična opstruktivna bolest pluća), dugotrajne respiratorne infekcije?
• Da li patite od Crohn-ove bolesti ili ulceroznog kolitisa?
• Da li imate lupus (sistemski lupus erythematosus, SLE), zapaljenje vezivnog tkiva?
• Da li imate probleme sa srcem, bubrezima ili jetrom (Vaš ljekar može zahtijevati određene analize tokom primjene ovog lijeka)?
• Da li imate povišeni krvni pritisak?
• Da li imate bilo kakav poremećaj zgrušavanja krvi?
• Da li ste bez posebnog razloga dosta izgubili na težini ili imate problema sa gutanjem?
• Da li imate bolove u želucu ili probleme s varenjem?
• Da li povraćate hranu ili krv?
• Da li imate crnu stolicu (stolicu sa tragovima krvi)?
• Da li imate ozbiljan ili dugotrajan proliv (dijareju), s obzirom na to da se upotreba omeprazola povezuje sa blagim povećanjem rizika od pojave infektivnog proliva.

Obavijestite Vašeg ljekara ukoliko se pripremate za veću hiruršku intervenciju.

S obzirom na to da sadrži NSAIL, lijek Diclopram može da prikrije simptome infektivnih bolesti (kao što su groznica, bolovi).

Ljekovi kao što je Diclopram mogu biti povezani sa malim povećanjem rizika od infarkta miokarda ili moždanog udara. Svaki rizik raste sa povećanjem doze i produženim trajanjem terapije. Nemojte prekoračiti preporučene doze ili trajanje terapije.

Ukoliko imate probleme sa srcem, ukoliko ste ranije imali moždani udar ili mislite da postoji rizik od ovog stanja (npr. povišen krvni pritisak, dijabetes, visok nivo holesterola ili ste pušač), posavjetujte se sa ljekarom ili farmaceutom prije primjene ovog lijeka.

Ukoliko lijek Diclopram dugo primjenjujete (duže od jedne godine), Vaš ljekar će Vas vjerovatno redovno nadgledati. Obavijestite ljekara u slučaju pojave novog ili neuobičajenog simptoma ili stanja.

Primjena inhibitora protonske pumpe kao što je lijek Diclopram, posebno tokom perioda dužeg od jedne godine, može blago povećati rizik od preloma kuka, ručnog zgloba ili kičme. Obavijestite Vašeg ljekara ukoliko imate osteoporozu ili ukoliko uzimate kortikosteroide (koji mogu da povećaju rizik od osteoporoze).

Prije primjene lijeka Diclopram obavijestite Vašeg ljekara ukoliko ste ranije imali kožne reakcije nakon primjene ljekova sličnih lijeku Diclopram ili ljekova koji smanjuju lučenje želudačne kiseline.

Ukoliko Vam se pojavi osip po koži, posebno u regijama izloženim suncu, odmah obavijestite Vašeg ljekara, jer će možda biti potrebno da prekinete sa primjenom lijeka Diclopram. Informišite Vašeg ljekara u slučaju bolova u zglobovima.

Obavijestite Vašeg ljekara prije primjene lijeka Diclopram ukoliko treba da radite specifičnu analizu krvi (hromogramin A).

Tokom uzimanja omeprazola može doći do upale bubrega. Znaci i simptomi mogu uključivati smanjen volumen mokraće, krv u mokraći i/ili reakcije preosjetljivosti kao što su temperatura, osip i ukočenost zglobova. Ove simptome treba da prijavite svom ljekaru.

Primjena drugih ljekova

Kažite svom ljekaru ili farmaceutu ako uzimate, ili ste do nedavno uzimali bilo koji drugi lijek, uključujući i one koji se mogu nabaviti bez ljekarskog recepta. Lijek Diclopram može da utiče na dejstvo nekih ljekova, kao što i drugi ljekovi mogu da utiču na dejstvo lijeka Diclopram.

Ne uzimajte lijek Diclopram ukoliko koristite lijek koji sadrži nelfinavir (lijek koji se koristi u terapiji HIV infekcije).

Obavijestite Vašeg ljekara ili farmaceuta ako uzimate neki od sljedećih ljekova:

• druge ljekove protiv bolova ili zapaljenja (NSAIL), uključujući aspirin, ili ljekove za sprječavanje zgrušavanja krvi,
• ljekove za terapiju povišenog krvnog pritiska (antihipertenzive),
• ljekove za terapiju šećerne bolesti (dijabetes),
• određene antibiotike, kao što je ciprofloksacin,
• ciklosporin ili takrolimus (imunosupresivi koji smanjuju imuni odgovor organizma),
• kortikosteroide,
• mifepriston (lijek koji se koristi za rani prekid trudnoće),
• ljekove za srce, kao što je digoksin,
• ljekove u terapiji srčanih stanja ili visokog krvnog pritiska, npr. beta-blokatore ili ACE-inhibitore,
• diuretike (tablete za pojačano izlučivanje mokraće), uključujući one koji štede kalijum,
• litijum (koristi se u terapiji promjena raspoloženja i nekih tipova depresije),
• selektivne inhibitore preuzimanja serotonina (SSRI) koji se koriste u terapiji nekih tipova depresije,
• metotreksat (lijek koji se koristi u terapiji artritisa i nekih vrsta raka),
• zidovudin (za liječenje HIV infekcije),
• holestipol ili holestiramin (ljekovi za snižavanje nivoa holesterola),
• sulfinpirazon (za liječenje gihta),
• diazepam (lijek koji se koristi za liječenje uznemirenosti, za opuštanje mišića ili kod epilepsije),
• fenitoin (za liječenje epilepsije). Ukoliko koristite fenitoin, bićete pod nadzorom ljekara prije i po završetku primjene lijeka Diclopram.
• ljekove za razrjeđivanje krvi, kao što su varfarin i drugi antagonisti vitamina K. U ovom slučaju, moguće je da ćete biti pod nadzorom ljekara kada budete započinjali ili prekidali primjenu lijeka Diclopram.
• rifampicin (za liječenje tuberkuloze),
• atazanavir (za liječenje HIV infekcije),
• kantarion (koristi se u terapiji blage depresije),
• cilostazol (lijek koji se koristi u terapiji prolaznog bola ili umora u mišićima potkoljenice),
• sakvinavir (za liječenje HIV infekcije),
• klopidogrel (koristi se za prevenciju stvaranja tromba (ugruška)),
• erlotinib (za terapiju raka),
• ketokonazol, itrakonazol, posakonazol ili vorikonazol (ljekovi koji se koriste za liječenje gljivičnih infekcija),
• klaritromicin (za liječenje bakterijskih infekcija).

Djeca i adolescenti

Kapsule ovog lijeka nisu pogodne za primjenu kod djece.

Starije osobe

Ukoliko ste starija osoba, Vaš ljekar će Vas pažljivo nadzirati tokom primjene lijeka Diclopram.

Plodnost, trudnoća i dojenje

Prije nego što počnete da uzimate lijek Diclopram, posavjetujte se sa svojim ljekarom ili farmaceutom, ukoliko ste trudni ili dojite bebu. Kao i drugi nesteroidni antiinflamatorni ljekovi, i lijek Diclopram može da oteža začeće. Obavijestite Vašeg ljekara ako planirate trudnoću ili ako sa tim imate problema.

Lijek Diclopram se ne smije primjenjivati tokom posljednja tri mjeseca trudnoće jer to može naškoditi Vašem nerođenom djetetu ili dovesti do problema pri porođaju. Lijek može dovesti do problema sa bubrezima i srcem kod Vašeg nerođenog djeteta. Može uticati na Vašu ili djetetovu sklonost ka krvarenju te dovesti do toga da porođaj nastupi kasnije ili traje duže od očekivanog. Ne bi trebalo da uzimate lijek Diclopram u toku prvih 6 mjeseci trudnoće osim ukoliko je to neophodno i preporučeno od strane Vašeg ljekara.

Ako Vam je potrebno liječenje tokom tog razdoblja ili dok pokušavate da zatrudnite, morate uzimati najnižu dozu tokom najkraćeg mogućeg perioda. Od 20. nedjelje trudnoće, lijek Diclopram može dovesti do problema sa bubrezima kod Vašeg nerođenog djeteta ako se uzima duže od nekoliko dana, što može dovesti do niskih koncentracija plodove vode koja okružuje dijete (oligohidramnion) ili suženja krvnog suda u srcu bebe (ductus arteriosus). Ako Vam je liječenje potrebno duže od nekoliko dana, Vaš ljekar može preporučiti dodatno praćenje.

Primjenu lijeka Diclopram treba izbjegavati tokom dojenja, jer male količine lijeka prelaze u majčino mlijeko.

Uticaj lijeka Diclopram na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama

Lijek Diclopram može izazvati vrtoglavicu, pospanost, zamor ili probleme sa vidom. Ako na taj način lijek utiče na Vas, NE SMIJETE voziti ili rukovati mašinama.

Važne informacije o nekim sastojcima lijeka Diclopram

Ovaj lijek sadrži propilenglikol i natrijum

Lijek Diclopram sadrži 1,0 mg propilenglikola po kapsuli.

Lijek Diclopram sadrži manje od 1 mmol natrijuma (23 mg) po kapsuli, odnosno može se smatrati suštinski „bez natrijuma“.

Uvijek uzimajte ovaj lijek tačno onako kako Vam je rekao Vaš ljekar ili farmaceut. Provjerite sa ljekarom ili farmaceutom ako niste sigurni kako da koristite ovaj lijek.

Preporučena doza je jedna kapsula dnevno. Ukoliko nije moguće kontrolisati simptome primjenom jedne kapsule dnevno, obratite se Vašem ljekaru. Nikada nemojte uzimati više od jedne kapsule dnevno, jer to može da poveća rizik od neželjenih dejstava.

Progutajte cijelu kapsulu sa čašom vode. Nemojte žvakati ili otvarati kapsulu. Najbolje je uzeti kapsulu uz obrok ili nakon obroka. Tako ćete zapamtiti da kapsulu uzimate svaki dan u isto vrijeme, možda uz doručak ili večeru.

U slučaju nedoumica, posavjetujte se sa Vašim ljekarom.

Ako ste uzeli više lijeka Diclopram nego što je trebalo

Ukoliko ste uzeli više kapsula lijeka Diclopram nego što je trebalo ili je dijete slučajno progutalo kapsulu(e), odmah se obratite Vašem ljekaru ili najbližoj zdravstvenoj ustanovi. Obavezno ponesite sa sobom kapsule u originalnom pakovanju, kako bi ljekar znao šta ste uzeli.

Ako ste zaboravili da uzmete lijek Diclopram

Nikada ne uzimajte duplu dozu da nadomjestite to što ste preskočili da uzmete lijek.

Kao i svi ljekovi i lijek Diclopram može izazvati neželjena dejstva, iako se ona ne moraju javiti kod svakoga.

Neželjena dejstva se mogu umanjiti primjenom lijeka u toku najkraćeg vremenskog perioda.

Neka neželjena dejstva mogu biti ozbiljna. Prestanite da uzimate lijek Diclopram i odmah obavijestite o tome svog ljekara ukoliko primijetite:

Simptomi izazvani diklofenakom

• bol u grudima, koji može biti znak potencijalno ozbiljne alergijske reakcije zvane Kounis-ov sindrom

• krv u stolici

• krvarenje iz želuca ili crijeva (crna stolica ili stolica boje katrana)

• krv ili tamne čestice nalik zrnu kafe u sadržaju koji ste povratili

• bol u stomaku ili neuobičajeni simptomi u stomaku

• blagi grčevi i osjetljivost u stomaku koji su se javili ubrzo nakon početka primjene lijeka Diclopram, praćeni rektalnim krvarenjem ili krvavim prolivom obično u roku od 24 sata od pojave bola u stomaku (učestalost nije poznata, ne može se procijeniti na osnovu dostupnih podataka)

• loše varenje, gorušica

• alergijske reakcije koje uključuju iznenadno zviždanje u grudima, otežano disanje, oticanje lica, usana, šaka ili prstiju, osip po koži, svrab, modrice, bolne crvene djelove na tijelu, ljuštenje kože ili plikove na koži.

Simptomi izazvani omeprazolom

• iznenadno zviždanje pri disanju, oticanje usana, jezika ili grla ili drugih djelova tijela, osip, nesvjestica, otežano gutanje (teška alergijska reakcija)

• crvenilo kože sa bolnim crvenim djelovima, plikovima ili ljuštenjem kože. Takođe se mogu pojaviti ozbiljni plikovi i krvarenje iz usana, očiju, usta, nosa i genitalija. Ovo može biti Stevens-Johnsonov sindrom ili toksična epidermalna nekroliza.

• žuta prebojenost kože, tamna prebojenost mokraće i umor, koji mogu biti simptomi oštećenja jetre

Vaš ljekar može zahtijevati povremene kontrole Vašeg stanja tokom primjene lijeka Diclopram.

Ostala neželjena dejstva izazvana diklofenakom obuhvataju:

Često (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• glavobolja, vrtoglavica, osjećaj da se pomjera okolina oko tebe

• mučnina, osjećaj mučnine, nadimanje, proliv, gubitak apetita

• bol u stomaku ili neuobičajeni simptomi u stomaku, loše varenje ili gorušica

• promjene vrijednosti parametara u krvi koji ukazuju na funkciju jetre

• osip

Rijetko (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• alergijske reakcije koje uključuju iznenadno zviždanje pri disanju, otežano disanje, oticanje lica, usana, jezika, šaka ili prstiju, osip po koži, svrab, modrice, bolne crvene djelove na tijelu, ljuštenje kože ili plikove na koži

• otežano gutanje

• umor, pospanost

• krv u stolici, krvarenje iz želuca ili crijeva (crna stolica ili stolica boje katrana)

• krv ili tamne čestice nalik zrnu kafe u sadržaju koji ste povratili

• ulkusi želuca ili tankog crijeva

• problemi sa jetrom, žutica (žuta prebojenost kože ili beonjača)

• osip i koprivnjača

• perforacija želuca ili debelog crijeva (gastrointestinalna perforacija)

Veoma rijetko (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• anemija

• depresija, dezorijentacija, nesanica, iritabilnost, promjene raspoloženja, noćne more

• problemi sa pamćenjem, osjećaj bockanja i trnjenja

• ukočenost vrata što može biti znak meningitisa

• zbunjenost, halucinacije, opšte loše stanje

• promjene čula ukusa, tremor, konvulzije, anksioznost

• zamućen vid, dupli vid

• oštećenje sluha, tinitus (zujanje u ušima)

• pogoršanje Crohn-ove bolesti ili ulceroznog kolitisa

• zatvor (uključujući blokadu)

• ezofagealni poremećaji (poremećaj funkcije jednjaka)

• zapaljenje pankreasa

• osjetljivost na svjetlost, osip po koži, plikovi po koži, ustima/očima, ljuštenje kože, ekcem i neuobičajene modrice, gubitak kose

• problemi sa bubrezima, mokraćni problem (promjena u uobičajenoj količini ili boji urina)

• smanjen broj bijelih krvnih zrnaca (leukopenija)

• upala plućnog tkiva (pneumonija)

Ostali efekti:

Diklofenak može biti povezan sa malim porastom rizika od srčanog napada (“infarkt miokarda”) ili moždanog udara.

Ostala neželjena dejstva prijavljivana pri primjeni nesteroidnih antiinflamatornih ljekova uključuju zadržavanje tečnosti (poznato kao edem), povišen krvni pritisak, palpitacije, bol u grudima i insuficijenciju (slabost) srca.

Ostala neželjena dejstva izazvana omeprazolom:

Često (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 10 pacijenata koji uzimaju lijek):

• glavobolja
• proliv, bol u stomaku, zatvor, gasovi
• mučnina ili povraćanje
• benigni polipi želuca.

Povremeno (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 100 pacijenata koji uzimaju lijek):

• oticanje stopala i članaka
• poremećaj spavanja (nesanica)
• nesvjestica, osjećaj bockanja ili trnjenja, pospanost
• vrtoglavica (vertigo)
• osip na koži, koprivnjača, svrab kože
• opšte loše stanje, nedostatak energije
• promjene u rezultatima krvne slike koji pokazuju funkciju jetre
• prelom kuka, ručnog zgloba ili kičme.

Rijetko (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 1000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• poremećaji u krvnoj slici, kao što je smanjen broj bijelih krvnih ćelija ili trombocita. Simptomi ovih poremećaja su slabost, pojava modrica ili povećana podložnost infekcijama.
• alergijske reakcije, ponekad veoma ozbiljne, koje uključuju otok usana, jezika i ždrela, groznicu,

zviždanje u grudima

• snižen nivo natrijuma u krvi, koji može prouzrokovati slabost, povraćanje i grčeve
• osjećaj uznemirenosti, zbunjenosti ili depresije
• poremećaj čula ukusa
• poremećaji vida kao što je zamućen vid
• iznenadna pojava šištanja u grudima ili kratkog daha (bronhospazam)
• suvoća u ustima
• zapaljenje usne duplje
• gljivična infekcija usne duplje koja može zahvatiti i jednjak
• poremećaj funkcije jetre, koji uključuje pojavu žutice sa žutom prebojenošću kože, tamnom

bojom urina i osjećajem umora

• gubitak kose (alopecija)
• pojava osipa po koži nakon izlaganja sunčevoj svjetlosti
• bolovi u zglobovima (artralgija) i u mišićima (mijalgija)
• ozbiljni problemi sa bubrezima (intersticijalni nefritis)
• pojačano znojenje.

Veoma rijetko (neželjena dejstva koja se mogu javiti kod najviše 1 na 10000 pacijenata koji uzimaju lijek):

• promjene u krvnoj slici koje uključuju agranulocitozu (nedostatak bijelih krvnih ćelija)
• agresivnost
• osjećaj da vidite, čujete ili osjećate stvari koje zapravo ne postoje (halucinacije)
• ozbiljno oštećenje jetre koje vodi ka potpunom prestanku funkcije jetre i zapaljenju mozga
• iznenadna pojava ozbiljnog osipa ili plikova ili ljuštenja kože. Ovo može biti udruženo sa

pojavom groznice i bolovima u zglobovima (erythema multiforme, Stevens-Johnson-ov sindrom, toksična epidermalna nekroliza)

• mišićna slabost
• uvećanje grudi kod muškaraca.

Nepoznata učestalost:

• upala crijeva (što dovodi do proliva)
• osip sa mogućim bolom u zglobovima
• snižen nivo magnezijuma u krvi ukoliko primjena lijeka Diclopram traje duže od 3 mjeseca. Nizak nivo magnezijuma se manifestuje zamorom, nevoljnim kontrakcijama mišića, dezorijentacijom, konvulzijama, vrtoglavicom ili ubrzanim radom srca. Ukoliko se pojave ovi simptomi, odmah se obratite ljekaru. Nizak nivo magnezijuma može dovesti do smanjenih nivoa kalijuma i kalcijuma u krvi. Vaš ljekar može odlučiti da radi redovne kontrole nivoa magnezijuma u krvi.

Omeprazol može u veoma rijetkim slučajevima da utiče na smanjenje broja bijelih krvnih ćelija i dovede do deficita odbrambenog (imunog) sistema. Ukoliko imate infekciju sa simptomima kao što su groznica i ozbiljno oslabljeno opšte stanje ili groznicu sa simptomima lokalne infekcije, kao što je bol u vratu, grlu ili usnoj duplji, ili imate otežano mokrenje, obratite se ljekaru što je prije moguće jer se nedostatak bijelih krvnih ćelija (agranulocitoza) može otkriti analizom krvi. U ovom slučaju je važno da date informaciju o lijeku koji uzimate.

Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva

Ako Vam se javi bilo koje neželjeno dejstvo recite to svom ljekaru, farmaceutu ili medicinskoj sestri. Ovo uključuje i bilo koja neželjena dejstva koja nijesu navedena u ovom uputstvu. Prijavljivanjem neželjenih dejstava možete da pomognete u procjeni bezbjednosti ovog lijeka. Sumnju na neželjena dejstva možete da prijavite i Institutu za ljekove i medicinska sredstva (CInMED):

Institut za ljekove i medicinska sredstva

Odjeljenje za farmakovigilancu

Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica

tel: +382 (0) 20 310 280

fax: +382 (0) 20 310 581

putem IS zdravstvene zaštite

QR kod za online prijavu sumnje na neželjeno dejstvo lijeka:

Lijek čuvajte van pogleda i domašaja djece.

Ovaj lijek se ne smije upotrijebiti nakon isteka roka upotrebe navedenog na kutiji. Rok upotrebe odnosi se na posljednji dan navedenog mjeseca.

Čuvati na temperaturi do 30°C.

Ljekove ne treba bacati u kanalizaciju, niti kućni otpad. Ove mjere pomažu očuvanju životne sredine.

Neupotrijebljeni lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.

Šta sadrži lijek Diclopram

• Aktivne supstance su diklofenak natrijum i omeprazol.

Jedna kapsula sa modifikovanim oslobađanjem, tvrda sadrži: diklofenak natrijum 75 mg, omeprazol 20 mg.

• Pomoćne supstance su:

Sadržaj kapsule:

celuloza, mikrokristalna; povidon K25; silicijum dioksid, koloidni, bezvodni; metakrilna kiselina - etilakrilat kopolimer (1:1), tip A, neutralisan sa (6 mol %) natrijum hidroksidom; propilenglikol; amonijum - metakrilat kopolimer, tip A; amonijum - metakrilat kopolimer, tip B; manitol (E 421); magnezijum karbonat, teški; hidroksipropilceluloza (75-150 mPas/5 % rastvor); natrijum laurilsulfat; hipromeloza (6mPas); metakrilna kiselina - etilakrilat kopolimer (1:1), disperzija 30 %; polisorbat 80; trietilcitrat; talk.

Sastav kapsule (tijelo/kapa): titan dioksid (E171); gvožđe oksid, crveni (E172); gvožđe oksid, žuti (E172) i želatin.

Kako izgleda lijek Diclopram i sadržaj pakovanja

Farmaceutski oblik

Kapsula sa modifikovanim oslobađanjem, tvrda.

Dvodijelne, tvrde, neprovidne želatinske kapsule veličine 1, kapa kapsule je ružičaste boje i tijelo kapsule žute boje. Kapsule su punjene peletama bijele do svijetložute boje.

Priroda i sadržaj kontaktne ambalaže

Unutrašnje pakovanje je OPA/Al/PVC-aluminijumski blister sa 5 kapsula. Spoljašnje pakovanje je

složiva kartonska kutija u kojoj se nalazi 2 ili 6 blistera sa po 5 kapsula i Uputstvo za lijek.

Nosilac dozvole i proizvođač

Nosilac dozvole:

PharmaSwiss - Montenegro, PharmaSwiss d.o.o. Beograd, dio stranog društva u Podgorici

Rimski trg br. 16, Podgorica, Crna Gora

Proizvođač:

PharmaSwiss d.o.o., Batajnički drum 5A, Beograd, Srbija

Swiss Caps GmbH, Grassingerstrasse 9, Bad Aibling, Njemačka

Režim izdavanja lijeka

Lijek se izdaje samo na ljekarski recept.

Broj i datum dozvole

Diclopram, kapsula sa modifikovanim oslobađanjem, tvrda, 75 mg + 20 mg, blister,

10 (2x5) kapsula, tvrdih: 2030/22/666 - 837 od 29.03.2022. godine

Diclopram, kapsula sa modifikovanim oslobađanjem, tvrda, 75 mg + 20 mg, blister,

30 (6x5) kapsula, tvrdih: 2030/22/679 - 839 od 29.03.2022. godine

Ovo uputstvo je posljednji put odobreno

Decembar, 2024. godine